KUNST VOOR ELK WAT WILS
DON BOSCO MET MUZIKALE AVOND
24 - 9-4-76 - De Voorpost
De poolse kunstenaar Jerzy Gnatowski (el)
Vijf tentoonstellingen verspreid over galerijen, stedelijke
expositieruimtes en een bankinstelling, is de nieuwe aanvoer
die dit weekend in Aalst arriveerde onder de benaming
plastische kunst.
Indien men tegen een bezoek aan al die manifestaties opziet,
kan men een schifting doen op verschillende basissen. Er is
de mogelijkheid om alléén op galerijbezoek te gaan, wat
grote ontgoocheling maar ook een prettige surprise meteen
verijdelt. Of men doet beroep op eigen of andermans erva
ring, en bezoekt ondanks het pas korte bestaan, toch één der
belangrijkste galerijen uit de streek, namelijk S 65, en kuiert
daarna meteen verder naar de belfortkelder waar toch ook
meestal interessant werk, zij het dan uit eigen streek, te
vinden is.
De metode van vele buitenlandse
hoofdstedelijke galerijen om
steeds mensen naar voor te bren
gen die werkzaam zijn in een
zelfde genre of tendensen even
tueel mee te evolueren met de
door hen vertegenwoordigde kun
stenaars, heeft grote voordelen,
doch ook zoals alles nadelen, af
hankelijk van de positie waarin
men zich bevindt, en het is natuur
lijk begrijpelijk dat een dergelijke
werkwijze moeilijk in een provin-
kunstenaars maar er is wel het al
ternatief van kulturele centra- en
privé- en overheidsinitiatief. En
indien het galerijwezen in hun
principes ruimte openlaat voor
vernieuwende individualisten is
alle verdenkmaking uit den boze,
trouwens in elk beleidsprincipe
voert politiek in de ruimste zin
van het woord de hoogste noot.
Het spreekt dat niet elke galerij-
bezitter over de mogelijkheden
«Romeinse nacht» van Paul Delvaux (el)
cienest, zoals het onze, zeker in
deze doorgedreven versie, is toe
te passen. Alhoewel deze han
delwijze een galerij en een lief
hebber niet beschermt tegen het
kommercieel en spekulerend ka
rakter dat het handelen in en met
kunst met zich kan meebrengen,
toch geeft het de garantie dat er
iets gepresenteerd wordt dat in
oorsprong niet om de verkoop ge
schapen is, en dat het «heilig
vuur» in den beginne zeker aan
wezig was.
De geïnteresseerde, kooplustig of
niet, weet dan meteen ook of hij
kans heeft dat werk in zijn belang
stellingssfeer zal passen. Erzit na
tuurlijk een mogelijkheid in dat
deze galerijen minder kans gaan
geven aan individueel opgestelde
qua background en financies be
schikt om aan deze vorm van be
leid te beginnen, daar het wense
lijk is zelf een vermetel en bewust
kollektioneur te zijn. Toch zou
een schifting en een zelfrespekt de
zaak geen slecht doen, en dit ook
voor openbare ruimtes die beho
ren te werken zonder winstoog
merk en alleen ten dienste van de
kunstspreiding.
Litho's
van
Delvaux
In Valerius De Saedeleer gaat tot
3 mei een ekspositie door in het
ondergrondse gedeelte van de ga-
TENTOONSTELLINGEN
Galerij S 65 Fred Bervoets tot 24 mei
Galerij Pieter Coucke Willem Van Hecketot 16 april
Galerij V. De Saedeleer Paul Delvaux tot 3 mei
Belfortzaal Achiel Geerts tot 12 april
Belfortkelder Walter De Rijcke tot 11 april
Kultureel Centrum Affligem 20 uur opening tentoonstelling
Edmond Coppen (Aalst)tot 25april zaterdagen, van 14.30 uur tot
20 uur, zondagen en maandagen van 11 tot 13 uur en van 14.30
uur tot 20 uur.
VRUDAG 9 APRIL 1976
C.S. V. 20.30 uur optreden van de Schot Alex Campbell, country,
folk en gospelsongs.
Jeugdhuis Ter Linden 20 uur, gespreksavond over tabaksproble
men.
Lokaal Ypsilon 20 uur. «Heeft God iets te maken met ons
huwelijk» door E.H. Becaus
Jeugdhuis Kreja 20 uur, belotting, gezellig samenzijn.
Jeugdklub Ter Linden 20 uur, film over Afrika door de h.
Geerinckx
ZATERDAG 10 APRIL 1976
Stadsschouwburg Vredeplein 20 uur «blijspel», 'n Zondag ih New
York» opgevoerd door Sinte Barbara Arbeid en Kunst.
De Vrede Dorp Denderleeuw 14.30 «De werking van de
gemeentelijke instellingen» door Senator Wim Verleysen. C.V.P,
Jongeren Arr. Aalst.
ZONDAG 11 APRIL 1976
Stadsschouwburg Vredeplein 20 uur. Blijspel «'n zondag in New
York» opgevoerd door Sinte Barbara Arbeid en Kunst.
Kringzaal, Meuleschettestraat 14 uur, bezinningsnamiddag met
Phil Bosmans van Bond zonder Naam.
C.S. V. Pan filmklub 20.30 uur «LèEden et après»
Marcelinoklub20uur: film «Jesus Christ Superstar».
Kring, Dr. De Moorstraat. 20 uur toneelspel «Montserrat» door
Nieuw Leven.
MAANDAG 12 APRIL 1976
Stadsschouwburg Vredeplein 20 uur: blijspel «'n Zondag in new
York» opgevoerd door Sinte Barbara Arbeid eil Kunst.
DINSDAG 13 APRIL
Kultureel Centrum Affligem 18 uur. Voorlichtingsavond «BTW
Belasting» Vriendenkring Hekelgemse bloemisten.
lerij, met litho's van de meester
lijke Delvaux.
De litho's steendrukken zijn
allesbehalve meesterlijk, enkelen
roepen het nu toch voorbijge
streefde, vroegere, interessante
werk van deze surrealist op, maar
het blijft toch bij het herkennen en
herkauwen van elementen. Er is
één mooie uitzondering op dit al
les, namelijk een kleurlitho die
twee vrouwen en een venster af
beeldt. De reden dat dit werk bo
ven de andere uitstijgt, het waar
om, hebben zij niet kunnen ont
dekken en ook anderen niet, al
hoewel zij dezelfde keuze maak
ten.
Feit is, dat indien dit werk door
een jong, onbekend iemand werd
voorgesteld, het zelfs niet als:
«Beloofd misschien iets voor de
toekomst» zou bestempeld wor
den. Het blijft bij herhalen van tot
klichee gereduceerde afbeeldin
gen, op een stuntelige en van elke
bewogenheid gespeende schrif
tuur.
Hoe het mogelijk is dat dergelijk
man zich laat verleiden tot het
verspreiden en te koop stellen van
dergelijke stukken weet ik niet,
wie of wat er aan de oorzaak van
ligt evenmin, de prostitutie van
gerenommeerde namen schijnt
geen uitzondering te zijn, en er
kopers voor vinden is nog altijd
gemakkelijker dan het aan de man
brengen van eerlijk werk.
Bloemen
allerhande
Een goed geschilderde bloem op
een paneeltje, fluwelig zoals de
primitieven of krachtig zoals de
ekspressionisten, dat zou een
ware verademing zijn na het stun
telige onnatuurlijke bloot van
Delvaux, of een echte ruiker,
kleurig, geurig en tastbaar, maar
een cyclus van stervende, rode,
gedroogde, gele en najaarsbloe-
men, en dit doorspekt met stille
vens, regenvallen, herfst en stro-
mijten op een waardeloze manier
«geschilderd» is niet teveel van
het goede maar van het slechte.
Een boekje, bedoeld als inleiding
tot het schilderen, en uitgegeven
door de firma Talens, staat vol
met dorpskerkjes, bloemen en
hoevetjes, en er is een zeer goede
verklarende tekst bij die elke be
ginner na een paar krampachtige
pogingen en mits geduld, er toe te
brengen het voorbeeld te benade
ren. Achiel Geerts zou dit boekje
best eens ter hand nemen, gedul
dig oefenen, zijn huiskamer met
zijn werkjes opvrolijken, en mis
schien slaat hij dan geen slecht
figuur op een hobbytentoonstel
ling.
Het afgebeelde natuurschoon, af
gezien van de misselijke techniek
en het archislecht presenteren,
behoort nu al voor een deel tot de
science fiction herinnering. Maar
indien de prenten voor de doods-
begeleiding in de film Soiled
Green deze van Geerts waren zou
de film een gans andere ontkno
ping hebben gehad.
De
betere
prentjes
In de bankinstelling Brussel Lam
bert in de Nieuwstraat te Aalst zijn
werkjes te zien met eenzelfde
keuze aan onderwerpen als vorige
kliënt, hier echter met een am
bachtelijkheid die de Talens re-
klameprentjes ver overtreft. Deze
dorpjes en landschappen komen
echter uit Polen, vandaar mis
schien de reden om het werk niet
in de Belfortzaal of 't Apostelken
op te hangen en er een met goud
overstrooide affiche aan te wij
den. Deze man brengt ons ook
kachels en broodbakkerijen ten
tonele, en het zou interessant zijn,
rustig gezeten, een reeks dia's te
bekijken van deze onderwerpen,
dan zonder de hinderende vernisg-
lans en liefst in het kader van een
door een reisagentschap inge
richte vertoning.
Bij het bekijken van deze oliever
fjes denkt men onweerstaanbaar
terug aan onze schilders uit de 19c
eeuw en men gelooft dan ook dat
deze Jerzy Gnatowski reeds lang
onder de aarde bedolven ligt, wat
een grove misrekening is, daar de
man in kwestie momenteel pas 47
jaar oud is.
Achiel Geerts
in de Belfortzaal (jm(
Knuppel
in
hoenderhok
Fred Bervoets, die onlangs, sa
men met Cox, Pas en Goossens
een ekspositie had in het museum
te Antwerpen, is nu te bekijken in
S65 te Aalst tot 25 mei.
Hij is één der pupillen van Raem-
doncks galerij «De Zwarte Pan
ter» en één der beschermelingen
van ons officiële Kultuurbeleid-
sorgaan. Klankvorming, gespijsd
door gezamenlijke drankgelagen
waren de basis voor «hechte»
vriendschap tussen bovenge
noemde mensen, een klan die we
liswaar minder pretentieus en
hoogdravend overkomt dan deze
uit het Gentse en het Brusselse.
De drank, waar het werk een di-
rekt verband mee schijnt te heb
ben, speelt waarschijnlijk nog een
zeer grote rol in het leven van deze
kunstenaar.
Als wij Gilberte Gepts moeten ge
loven hoort het werk van Bervoets
thuis in de vrije uiting van het
gevoelsleven en wordt de ervaring
van de werkelijkheid verschoven
naar het plan van het droombeeld
en de fantasie. Het is geen «een
voudig» werk. Getormenteerde
evokaties van een hallucinante
wereld, die de zijne is. Voor
sommigen zal het een feest zijn
om te genieten van deze wrange,
adembenemende visie op mensen
en dingen. Voor gevoelige zielen
en weke hartjes is hier echter geen
plaats. Voor ontdekkers, voor
kenners wel.
Het werk doet denken aan dat van
schizofrenen waar drankzucht
niet vreemd aan is. Het zijn waan
zinnige en helse taferelen, die al
léén te onderscheiden zijn van het
werk van krankzinnigen door het
bewust en weerkerend gebruik
van technieken en komposities,
en de beheersing ervan. Qua tech
niek, wordt op een goede manier
ten dienste van het overkomen
gebruik gemaakt van inge
kleurde en bewerkte etsen, waar
hij .subtiele, onwezenlijke kleur-
nuantiesop aanbrengt. Kontradik-
tioneel? Ja. Echt «voer voor psy
chologen»: het herontdekte rijk
van Epinal waarin vertedering en
geweld samensmelten tot één ba
rok «universum diabolicum»Een
eksplosieve, en toch fijngevoelige
barbaar.
Als men de woorden van zijn
vriend Cox even mag resumeren,
daar dit het zinnigste is wat we tot
nu toe over het werk van Bervoets
hebben gehoord, dan heeft deze
Antwerpse kunstenaar niet de be
doeling een pessimistisch en van
seks bezeten beeld op te hangen,
maar veeleer te scheppen en te
vernietigen.
Men kan het met de ellebogen
aanvoelen dat dit werk «klas»
heeft, en dat het zal overleven.
Eindelijk een galerij die de knup
pel in het artistieke lokale hoen
derhok durft te gooien.
Walter
De Rijcke
Dezelfde geest als bij Bervoets
ademt uit het werk van Walter De
Rijcke, die zijn produkten tot 11
april in de Belfortkelder laat be
kijken. Zoals de soms totemach
tige opbouw en de gebruikte sym
bolen in Bervoets werk getuigt
van overzeese invloeden, zo duidt
ook inhoud en werkwijze bij De
Rijcke op een eksotisch geöriën-
teerd denken.
De keramieken ontsnappen ter
nauwernood aan de «made in
Landuyts school» stempel, maar
bezitten dan ook de daaraan eigen
fantasieprikkelende grilligheid.
Mooi zijn ze alleszins, en tech
nisch staan ze op hun poten. De
godenfiguren met puntmuts, en de
karikaturale vrouwen met rech
topstaande gevoelige tepels, later,
niet vermoeden dat zij geschapen
zijn uit aarden lappen en worsten,
en dat hun kleur uit een onbere
kenbaar oxyde is getoverd met
behulp van olieverf.
Verbluffend, en in opgaande lijn
is deze jongeman van een simpele
maatschappijkritische visie naar
een diepdoordachte universele fi
losofie geëvolueerd. AI zijn de
meest oppervlakkige symptomen
van de fiower-power kuituur met
zijn make love, not war slogans
ons allen wel bekend, toch zullen
weinigen achter dit literaire en
sterk grafische werk een volgeling
van deze denkwijze ontdekken,
temeer daar De Rijcke zijn ge
aardheid niet verloochent, en de
toeschouwer zelfs verwart door
het bovenaan stellen van de
vruchtbaarheid als toppunt van
liefde.
De kleurpotloodtekeningen zijn
ook met geslachtelijke symbolen
doorspekt, die alhoewel zij soms
op een grillige, geminimaliseerde
manier zijn afgebeeld, toch een
fijne erotische naklank hebben.
Behalve deze erotische, verscho
len geladenheid, getuigt het werk
zeker van geestelijke verdieping
als. grootste waarde in deze we
reld, een sublimatie van de geest
die niet in het minst door afkeer
van de maatschappij en respekt
voor de natuur in de hand is ge
werkt.
Werk van Bervoets (el)
Kunstwerk van Walter De Rijcke (jm)
Walter De Rijcke eksposeert in de Belfortkelder (jm)
Op vrijdag 2 april hebben we in de feestzaal van het Stadhuis
kunnen genieten van een smaakvol afwisselend koorwerk
gaande van romantiek over volkslied naar barok en renais
sance. De uitvoering berustte bij PRO MUSICA en het GENTS
UNIVERSITAIR STUDENTENKOOR.
De avond werd georganizeerd ten voordele van het Don Bo-
sco Instituut van Aalst.
Voor een matig opgekomen
publiek zette het Gents Univer
sitair Studentenkoor de avond
in onder leiding van Jef Ketele.
Meteen was het duidelijk dat
we luisterden naar een twintig
tal jonge mensen die zich wel
licht met zeer veel bezieling en
overtuiging begeven van het
romantische (Mendelssohn,
Schumann...) naar het volks
lied maar kwa samenzang nog
niet perfekt zijn. Hoe dan ook,
de stemming was er, en moe
ten we zien als belangrijker dan
de wel eens voorkomende
technische fouten zoals twijfe
lachtige inzetten. Ook de muzi
kale intermezzo's met fluit,
piano, gitaar en kontrabas
maakten van het optreden een
lieve eerder dan een artistiek
hoogstaande vertoning. Maar
dit laatste zal voor het Gents
Studentenkoor wel niet de al
lerbelangrijkste bedoeling ge
weest zijn.
Daar waar het Gents koor
soms onverzorgd voorkwam
was Pro Musica naar onze
smaak overgeèstetiseerd in
sommige liederen. Of dit een
schoonheidsfout is van dirigent
Louis Van der Paal laten we
buiten beschouwing, feit is, we
vonden dat drinkeliederen op
dezelfde zoetere toon van pa
kweg madrigalen gezongen
aan hun audentiek karakter in
boeten. Of zagen we de zon
niet in het water?
Een algemene indruk: tijdens
de hele muzikale avond werd
slechts een enkel Nederland
stalig lied gezongen (nl. het
volkslied «Jan de Mulder»). Als
toeschouwer hebben we we
liswaar niets in te brengen in de
programmakeuze maar toch
lijkt ons de soms storende
zwakke uitspraak van het En
gels en het Frans wel gemak
kelijk vermijdbaar met onze
Vlaamse schataan al dan niet
bewerkte volksliederen.
Op de keper beschouwd een
sympatieke avond zonder pro
fessionalisme maar toch met
mooie hoogtepunten zoals
bvb. de romance voor viool en
piano van Duyck die opvallend
werd vertolkt door de jonge en
veelbelovende violiste Hilde
Jacob. (RDW)
Gents Universitair studentenkoor op de muzikale avond ingericht
door Don Bosco instituut (jm)
