VOGELVERENIGING «DEZWARTKOP»
DE DON BOSCO-SCHOOL IS
EEN IDEALE OPVANGSSCHOOL
BRAND IN RONSEVAALSTRAAT:
OORZAAK NU BEKEND!
10 - 16-4-76 - De Voorpost
Volgens een jaarlijkse traditie droeg ook dit jaar de vogel
vereniging «De Zwartkop» haar steentje bij tot het natuurbe
houd. Op zaterdag 3 april II, in de voormiddag, reinigde,
herstelde en vernieuwde het bestuur van de klub de nest
kastjes in het Stadspark.
Naar aanleiding van deze ax-
tiviteit zijn we even gaan
praten met de ondervoorzit
ter van deze ornitologische
vereniging de heer Herman
Chevalier.
De naam van de vereniging
«De Zwartkop», werd ont
leend aan een vogelsoort.
De zwartkop kun je nu niet
op het eerste zicht als sier-
vogel beschouwen. Hij heeft
veel weg van een mus, meer
bepaald van een heggemus
of bastaardnachtegaal. Ty
pisch voor deze vogel zijn
wel de zwarte veren bovenop
zijn schedel. Net een alpino
muts op een grijs-bruin kop
je.
De vereniging zelf werd zo'n
vijfentwintig jaar geleden
gesticht in een kafee met de
naam «'t Baasken». Daar na
men twee mensen, tussen
pot en pint, de beslissing
een vriendenkring, een klub,
te stichten. Dit is gebeurd
en zo is de vzw De Zwartkop
ontstaan. Het ledenaantal
van deze vereniging kent zo
als bij vele verenigingen ups
en downs. Vorig jaar een
goede 130 leden, nu een
90-tal. Redenen voor dit op
en neergaande ledenaantal
kan men moeilijk geven
Geen jonge krachten, onte
vredenheid, het lidgeld ver
geten te betalen, en dergelij
ke meer. De redenen kunnen
velerlei zijn.
In de loop van het jaar neemt
deze vzw heel wat initiatie
ven. Zesmaal per jaar wor
den vergaderingen belegd
waarop telkens sprekers uit
genodigd worden die het
dan hebben over een of an
der aspekt van de vogelver
zorging of van het vogelkwe-
ken. Verder wordt er ook
regelmatig een tijdschrift
uitgegeven waarin naast re-
klame ook nog richtlijnen
gegeven worden aan of voor
de leden. De klub neemt
deel aan de week van de
vrijetijdsbesteding en Is ver
der meermaals te gast op
diverse tentoonstellingen.
Tot op heden, telkens de
tweede zondag van decem
ber, richtte de klub ook een
tentoonstelling in in de ge
bouwen van het Beukenhof.
Of dit zo zal kunnen blijven
nu het Beukenhof aan de
stad verkocht werd, blijft
voor het bestuur een open
vraag. Onoverkomelijk is dit
probleem echter niet. We
zullen dit ter gepaster tijde
wel weten op te lossen»,
aldus de heer Chevalier.
Voor de Zwartkop is het ook
een typisch jaarlijkse tradi
tie geworden om in het
Stadspark van Aalst de nest
kastjes uit te kuisen. Verval
len en beschadigde eksem-
plaren worden ofwel her
steld ofwel vervangen door
nieuwe. Tot vorig jaar heeft
de vereniging steeds zelf
moeten instaan voor het ver
vaardigen en het ophangen
van de nestkastjes. Dit jaar
is er verandering in geko
men. Door de stad zelf wer
den en twintigtal nestkast
jes vervaardid en aan de klub
overgemaakt. Het bestuur
hoopt nu alleen maar dat het
geen éénmalig gebaar zal
zijn, maar dat men ook na de
verkiezingen nog aan de ver
eniging zal blijven denken.
Het vervaardigen en ophan
gen van nestkastjes is
schijnbaar een eevoudige
taak, maar daarom niet vrij
van kritiek. Zo reageerde bv.
vorig jaar een andere groep
natuur- en vogelvrienden.
De Wielewaal, omdat zij de
vlieggaten van de nestkast-
jes te klein vonden. Ten on
rechte, aldus de heer Cheva
lier, want we hadden dat
opzettelijk gedaan. Het zijn
niet alleen de grotere vogel
soorten zoals bijvoorbeeld
de merels, de leisters of de
mussen die moeten neste
len, ook kleinere vogels zo
als de sijsjes moeten kun
nen broeden. En om die re
den had De zwartkop nest
kastjes voorzien met kleine
vlieggaten waardoor zelfs
geen mus kon, maar waar
door wel een sijsje kon
Voor iedereen goed doen is
zeer moeilijk. Ook wordt het
gepresteerde werk dikwijls
niet naar waarde geschat.
Dat een aantal nestkastjes
door de tand des tijds verva
len is normaal. Echter min
der aangenaam om zien is
het feit dat er ook jaarlijks
een aantal nestkastjes door
spelende kinderen vernield
worden. Deze op 4 meter
boven de grond hangende
bakjes zijn maar al te ge
makkelijk het doelwit om
naarte werpen. Het is spijtig
dat het gebeurt, maar het
gebeurt.
Een ander initiatief dat een
tweetal jaar geleden geno
men werd was het aanbren
gen van een voedertafel ach
ter het hok van de parkwach
ter. Daar komen de leden
van de zwartkop regelmatig
de overschot van hun volliè-
res op deponeren. Vooral
tijdens de wintermaanden is
dat van groot nut voor de
vogels.
LEEFBAAR?
Zoals iedereen bijna die aan
vrijetijdsbesteding doet,
steken ook deze mensen
veel geld in hun hobby.
Daarbij komt ook nog dat zij
dagelijks verplicht zijn een
zekere tijd te spenderen aan
het onderhoud van hun vo=
gels. Reinigen van kooien,
eten geven, water verversen,
fiches van de paringen en de
kruisingen bijhouden en
dergelijke meer.
Wat de klub zelf betreft. Ook
daar leeft men van de eigen
inbreng. Vooreerst verza
melt men geld via de adver
teerders die aankondigin
gen plaatsen in het twee
maandelijkse tijdschrift van
de «Zwartkop». Op de tweed
plaats is er dan het lidgeld.
Veel is dat niet. Van de 200
fr. lidgeld gaat 150 fr. naar
het AOB, de algemene over
koepelende organisatie, de
Algemene Ornithologische
Bond van België. Van de nog
resterende de 50 fr gaat on
geveer nog eens een 25 fr.
naar het drukken en verzen
den van het tijdschrift. Wan
neer we alles bij elkaar ne
men schiet er tenslotte nog
25 fr. overdie de klub vrij kan
gebruiken.
VOGELVERENIGINGEN
Naast het overkoepelend or
gaan, de AOB, zijn er ook
nog andere evenwaardige
partners zoals de Wielwaal
en de Witte Spreeuwen.
Waar ligt hem nu juist het
verschil. De AOB, aldus de
heer Chevalier, zijn mensen
die van vogels houden en
deze zoveel mogelijk bij el
kaar gaan houden, kweken.
De Wielwaal, die gaan in de
natuur wandelen, observe
ren de vogels, met dat risiko
dat wanneer ze in de vrije
natuur een nest aanraken
deze door de vogels zal ver
laten worden. En dan ten
slotte waren er de Witte
Spreeuwen en daar zaten
vooral de 'vangers' tussen.
Mensen die vogels vingen
om ze te verkopen.
Zoals vele vogelverenigin
gen heeft ook de «Zwartkop»
gereageerd op de wet tegën
de vogelvangst. Echter niet
uit hoofd van: Waarom mo
gen wij geen vogels meer
vangen maar wel met de
vraag: Waarom moeten wij
onze inlandse vogels gaan
halen om te kweken, om
kruisingen te bekomen. Men
kan kruisen met inlandse vo
gels, met tropische of met
andere, maar tenslotte komt
het erop neer dat men
steeds iets tracht te beko
men dat een ander nog niet
bekomen heeft.
TENTOONSTELLINGEN
Naast het kweken en onder
houden van vogels is een
zeer belangrijke aktiviteit
van de klub ook het deelne
men en het houden van ten
toonstellingen. Deze heb
ben voornamelijk plaats tus
sen oktober en december.
De tentoonstellingen waar
aan de Zwartkop deelneemt
of die de Zwartkop organi
seert zijn tentoonstellingen
van siervogels. De vogels
worden er gekeurd naar hun
pluimage, hun grootte, hu
kalmte, hun poten, hun al
gemene konditie en dan,
wanneer men twee kandi
daat vogels naast elkaar
heeft, bekijkt men ook de
muit waarin ze zitten. De
kooien waarin de vogels
naast elkaar heeft, bekijkt
men ook de muit waarin ze
zitten. De kooien waarin de
vogels zitten zijn genorma
liseerd, dit wil zeggen ze
hebben bepaalde afmetin
gen, moeten aan bepaalde
voorwaarden voldoen, en
zijn enkel wit en zwart ge
schilderd. Bij de keuring van
de kooien let men vooral op
het onderhoud van de kooi.
Wat minder of meer zand...
Het keuren van de vogels
gebeurt door officiële keur
ders van de AOB. Ze worden
door de organisatoren vna
de tentoonstelling aange
vraagd. Deze keurders zijn
bevoegde mensen, die dat
echter niet professioneel
beoefenen. Zij moeten er
ook hij vrije tijd aan inste
ken. Dikwijls moeten we
zelfs verlof vragen om het te
kunnen doen.
Net als met de duiven ver
loopt het als volgt: donder
dagavond inkorven, 't vrij
dags gans de dag keuren, 's
zaterdags eventueel een o-
pening met een receptie en
openstelling voor het pu
bliek. Zondags open hou
den voor het publiek, en de
maandag dan ontkorven.
Dat zijn vijf dagen.
Van een bepaalde groep
mensen die zich met vogels
bezighouden kan men niet
spreken. Wel is het een feit
dat iedereen zich wel bezig
houd met een klasse van
vogels die zijn beurs af kan.
De arbeidersklasse bijvoor
beeld zal zich voornamelijk
bezighouden met inlandse
vogels. Een volgende klasse
houdt zich bezig met kana
rievogels. Maar dan hebben
we de exoten. Exoten, die
moeten reeds speciaal voed
sel hebben, moeten leven in
een bepaalde temperatuur,
hebben behoefte aan tro
pisch vruchten. Ze vragen
dus ook reeds meergeld.
Nog een andere klasse zijn
dan de parkietenkwekers. In
die groep vraagt men soms
van 150 tot 160.000 fr. voor
één eksemplaar. Dat is na
tuurlijk niet meer voor de
gewone man. Wel zien we
dat bepaalde mensen zich
opwerken. Ze beginnen bij
voorbeeld met het kweken
van inlandse vogels. Met
hun verkoop kopen zij een
koppel kanaries. Met de ver
koop daarvan schaffen zij
zich exoten aan, en zo sla
gen zij er in tenslotte ook
parkieten te kweken. Dat
zijn niet altijd exemplaren
van 150.000 fr. het kunnen
er ook zijn van 10.000 fr.,
maar ze evolueren, ze klim
men op.
BESTUUR
Op het ogenblik zit de orni
thologische vereniging, «De
Zwartkop» zonder voorzit
ter. Dit is echter volgens de
heer Chevalier geen pro
bleem. Alles verloopt zeer
vlot. Zelfs zo goed als met
een voorzitter. Tenslotte zijn
alle leden nu gelijk en wor
den zé niet meer gedomi
neerd door een leider. Alles
wordt als vrienden onder
mekaar afgehandeld. Toch
is er een zekere hiërarchie
waar te nemen. Als Erevoor
zitterhebben zij hun vroege
re voorzitter, de heer Jean
De Bruyn. De taak van on
dervoorzitter neemt Herman
Chevalier waar. Als sekreta-
ris is er Jos Vinck De Public
relations worden verzorgd
door Paul Lievens. Michel
Van den Brempt neemt de
Het vermoeden van Jan Van De Cauter werd uiteindelijk en
gelukkig niet bevestigd. Terwijl hij uitdrukkelijk de mogelijk
heid van kwaad opzet had gesteld blijkt nu duidelijk dat de
werkelijke brandoorzaak niet zo ver diende te worden ge
zocht.
Wij nemen aan dat Jan Van De
Cauter voldoende redenen
heeft gehad om zich belaagd te
voelen en dat hij direkt na het
dramatisch gebeuren van dit
vermoeden heeft willen getui
gen.
Als verslaggever brachten wij,
aansluitend op het ongelukkig
voorval, het verhaal van het
gebeuren zoals het door Jan
Van De Cauter zelf werd ge
bracht.
Al zal de werkelijke omvang
van de ramp hiermede zeker
niet verminderen toch moet het
aan Van De Cauter zelf de
drukkende last^ ontnemen
welke door dit t>eangstigend
vermoeden op hem drukte.
Een ongeluk ligt meestal op
een klein plaatsje en dit was
ook hier weer het geval. Als
huurder van de woning, welke
hij nu pas een jaar bewoont kon
hij zeker niet vermoeden dat
een plastiek stookolietoevoer-
leiding naar de oliekachel de
eigenlijke oorzaak kon zijn.
Aangezien Van De Cauter een
bestaande toestand had over
genomen kon hij onmogelijk
weten dat diegenen welke ooit
de olieleiding hadden geïnstal
leerd, een plastiek slangetje
dwars door de muur en de
schoorsteen hadden gelegd.
Door het nagloeien van het roet
in de schoorsteen moet aldus
de plastiek leiding zijn dóorge-
smolten en kon, langs de oli-
eaanvoer welke uit de reservoir
in de garage kwam, uiteindelijk
dit begin van brand in de ga
rage zelf uitbreiding nemen. De
zeer brandbare stookolie
welke langs de opgebrande
leiding nadien vrije loop kreeg
moet dan de oorzaak zijn ge
weest van het vlugge oplaaien
van de brand. Men kan het in
de gegeven omstandigheden
een wonder noemen dat de
schade al bij al betrekkelijk be
perkt bleef. Het spoedige op
treden van de brandweer zal
hier zeker voor een groot stuk
tussen zitten.
Het gebeurt vaak dat betrok
kenen, welke evenmin als wij
zelf deskundigen terzake zijn,
zich door subjektieve waarne
mingen laten leiden. Ook als dit
niet direkt strookt met het offi
ciële feitenrelaas menen wij er
niettemin goed aan te doen
deze zuiver gevoelsmatige in
terpretatie als dusdanig te vers
laan. Het feit alleen dat er om
een of andere onbegrijpelijke
reden een dergelijk vermoeden
kon rijzen geeft reeds te den
ken en is ook meldenswaard.
Klaarblijkelijk heeft Jan Van De
Cauter dan toch niet die vijan
den welke hij zich ergens had
gedacht. Gelukkig maar! Laat
ons hopen dat weldra ook de
opgelopen materiële schade
tot het verleden behoort!
Zwartkop hing nieuwe nestkastjes in het stadspark (jm)
leden en ringerrdienst op
zich en als kommissarissen
zijn er Jean Van De Wielde,
Fritz Vermoezen, Eddy Brijs
en Roger Roeland.
Wie belangstelling heeft
voor wat deze mensen ver
richten of voor wie zich wil
aansluiten bij «De Zw
kop» geven we het adres v
de ondervoorzitter: Herm
Chevalier
Steenweg op Aalst 85
9308 Hofstade.
Tel. 053/77.77.34.
S
turnzat
toveren
'oor de familie
Bosco-kinderer
bezight
voorbi
Daeleman
zeer moeilijk) in slagen is
het onthouden van sommen
of zinnen.
Allen die behoren tot dit
type 1 (type 2 is voor zwaar
gehandikapten) volgen het
programma van de gewone
lagere school doch steeds
op een eigen en dus (trager)
tempo. Ze worden indivi
dueel begeleid en ingedeeld
in klassen van 13 jongens of
meisjes, die gevormd wor
den door het niveau dat op
taalvlak door de kinderen
zelf is bereikt. Een kind kan
van de ene klas naar de an
dere worden overgeplaatst
als hij een bepaalde hoe
veelheid stof onder de knie
heeft gekregen: deze rege
ling geldt zoals hoger ge
zegd slechts op het alge
meen vak: «taal», voor wis
kunde geldt deze regeling
niet, want anders zou men
teveel kategorieën dienen te
kreeëren.
OPVANG
De leerkrachten die in de
Don Bosco-school lesgeven
hebben een supplementair
jaar gevolgd om bij deze
kategorie mindervalieden te
kunnen lesgeven: deze eis,
die door de Kristelijke On
derwijsbond werd gesteld,
heeft dan ook tot gelukkig
gevolgd dat we hier met vak
kundig onderwijsmensen te
doen krijgen. Elk kind, dat
door zijn ouders of PMS-
centrum in de school wordt
aangemeld, krijgt buiten het
dossier van het Gewone
PMS-centrum bij het bin
nentreden een reeks testen
af te werken, die door een
gespecialiseerd team van
PMS-mensen worden afge
nomen. Deze mensen, die
buiten Don Bosco ook in
Levensvreugde, Herzele en
Roosdaal hun diensten aan
wenden beslissen dan of het
kind mag blijven of naar de
school voor zwaarder-ge-
handikapten (Levensvreug
de) dient overgeplaatst te
worden. Als het mag blijven
wordt het in één van de 15
klassen geplaatst: niet de
Het schools onderwijs voor mentaalgehandikapte kinderen
is de laatste j"aren dikwijls het voorwerp geweest van
wetenschappelijke onderzoekingen met het doel dit zo
efficient mogelijk te laten verlopen.
Aalst bezit voor deze groep van jongeren drie scholen die
voor de opvang kunnen zorgenDe Don Bosco-school die de
licht mentaal-gehandikapten onder haar hoede neemt en
levensvreugde en Ribto die de matig- of zwaar gehandikap
ten voor hun rekening nemen.
Als we het schoolleven van de Don Bosco-school even onder
de loepe nemen zien we dat dit op het eerste zicht weinig
met het gewoon lager onderwijs verschilt. Slechts bij nader
toekijken komen enkele fundamentele optieverschillen naar
voren wie we hierzullen voorstellen.
OPRICHTING
De Don Bosco-school werd
in 1959 gesticht door de zus
ters Jozefieten die kinderen
met zware leermoeilijkhe
den in enkele klassen poog
den te groeperen. Deze klas
lokalen bevonden zich in de
Sint-Jozefsstraat tot op het
ogenblik dat de kongregatie
van Sint-Vincentius a Polo
de leiding van de school op
zich nam en de kinderen in
de Eikstraat logeerden.
Pas in 1962 werd op aanra
den van h'et Ouderkomitee
zelf begonnen met een vzw
Don Boscoinstituut die met
financiële steun van de Pa
rochiale Werken Sint-Marti-
nus in de Sint-Kamielstraat
de huidige klaslokalen in ge
bruik namen. Op het grond
gebied van E.H.Deken De
Vos werden nieuwe gebou
wen opgetrokken zodat de
schoolbevolking die bij de
start in 1962 vier klassen
telde jaarlijks vermeerderde
tot men in 1972 vijftien klas
sen als eigen schoolpatri-
monium mocht beschou
wen. Deze vrij gesubsi
dieerde school volgt het
schoolplan en de begelei-
dingsvormen door de Staat
gesuggereerd, doch voor
het overige is men volledig
vrij te handelen naar de
geest die de stichters ven
leerkrachten met deze
school voorhadden. Mo
menteel telt de Don Bosco-
school een honderdtachtig
kinderen verdeeld over 15
klassen en begeleid door 28
leerkrachten.
Deze BLO-school verstrekt
gemengd onderwijs aan vier
vierdegraadsklassen (voor
kinderen van 12 tot 18 jaar)
en 11 gewone lagere klas
sen.
BEGELEIDING
De school die momenteel
haar maksimum-kapaciteit
heeft bereikt, daar er niet
meer kan bijgebouwd wor
den, heeft volgend leraren
korps ter beschikking:
naast 15 gewone titularis
sen heeft men drie turn-leer-
krachten, twee logopedis
ten, drie mensen die han
denarbeid en drie mensen
die huishoudkunde doce
ren. Dit aantal wordt nog
aangevuld door twee vrijwil
ligsters, de juffrouwen Hé-
lin en Dierickx die onbezol
digd komen meehelpen en
okkassioneel is ook een vrij
gestelde tewerk-gesteld, die
door het Ministerie van Bin
nenlandse Zaken als hulp
werd voorgesteld. De bege
leiding van de kinderen zelf
is heel vrij: bij direkteur de
heer Albrecht De Vos wordt
tijdens ons gesprek menige
malen zonder kloppen de
deur geopend door een leer
kracht die zijn direkteur (als
een tweede papa) op famili-
le doch beleefde toon om
raad komt vragen.
De vrijheid is ook op andere
vlakken heel duidelijk: men
laat de kinderen hun eigen
zaken drukken in het druk-
en stencillokaal en ook an
dere werkjes worden hun
toevertrouwd: een eventue
le mislukking wordt hen niet
kwalijk genomen en als de
kinderen een les beu zijn
wordt gerust naar een ande
re bezigheid uitgezien. Dit
familiaal klimaat heeft als
positief resultaat dat het
kind meer verantwoordelijk
heidszin aankweekt wat hij
later in het gewone leven zal
kunnen aanwenden, om zich
in de gewone mensenmaat
schappij te laten integreren
OPVOEDING
Deze licht mentaal-gehandi
kapten kunnen zich inder
daad later gerust in de we
reld integreren, op de fa
briek gaan werken of trou
wen doch waar ze niet (of
leeftijd is hier echter v;
belang doch het niveau v;
schoolse kennis dat door
leerling op dat moment b
reikt werd.
Ook bij de overgang van
ene klas naar de ande
komt het gespecialiseeri
PMS-team samen met
klastitularis en schoolhoo^ru
hun duit in het zakje doer^
als de schoolvorderingstes
ten een voldoende vooruill
gang aan het licht brengen
wordt het kind gepromd
veerd naar een «hogere^
klas. De permanente begeer
leiding heeft voor gevolg
dat de vooruitgang of ever
tuele achteruitgang (dit g$|je
beurt ook) van elk kind op dfle
voet kan gevolgd worde
eventuele medische
kan steeds indien nodig irjkx
geroepen worden en de otfak
ders worden w
veranderde schoolhoudir k)t
gen van hun kind op d nz
hoogte gebracht. Toen w£>C
een kort bezoek aan
school brachten was de
ve schoolbevolking aan
meehelpen om de
in feestzaal om te
diezelfde avond was
diaavond voor de
van de Don
i
1
leder was opgeruimd
met het versjouwen va nd
stoelen, met andere nuttigpui
en minder nuttige0
den dit onder het waakzam >'n
oog van toevallige voorbi.
lopende leerkrachten. H(jel
familiaal karakter van d'a'
ganse bedoening schep jJ1
werkelijk een ideale sfeoMr
om deze jeugdigen met
moelijkheden op een specto(
fieke doch efficiente manit
voor te bereiden op het
re leven. «De grootste
klame voor ons is wel
feit dat we geen publiciteit
hoeven te maken over d fer
kwaliteit van ons onderwijs [Cf
is een uitspraak van direkral
teur Albrecht De Vos die
bij nader toezien dan oofcja
volledig kunnen beamen! tel
Dirk
