Lijmeren over bomen
Bericht uit de
witte kamer
K.W.B. - K.A.V. VERBONDSBEDEVAARTEN
WORDEN EEN ENIGE GEBEURTENIS
5ENDEROEVERS GEVAARLIJK
(OOR JEUGD
De Voorpost - 23-4-76 - 9
a"a bIs we in een vorig artikel «Bomen sneuvelden» reeds
^toedeelden hebben een aantal bomen in het park van de
lanc^sterse O.L.Vrouwkliniek het onderspit moeten delven
or de steeds maar verdervretende bouwwoede.
elgie
'.7.1
bec i
van
uurminnende lieden pro-
groiteerden. Het stadsbe-
gekjur nam note, onderzoekt
mar handelt niet.
plekje groen, het groen
we zo nodig hebben, is
het verdwijnen in ons
nen woonmilieu. Lijd-
m, met lede ogen moe-
we dit aanzien. Het geld
ichikt, en wij kunnen toe
hoe alles verknoeid
rdt. Echter niet zonder
,ede n te mijmeren over al dat
Slsde dat aan het verdwij-
K/fis.
meren deed ook zuster
jriëls Godfrieda toen zij
mooie bomen in het park
de kliniek zag sneuve-
Vooral de prachtige,
irrijke Tulpenboom roer-
haar hart toen ze hem
kend zag neerploffen. O-
deze merkwaardige
wol Dm kunnen we misschien
u het volgende zeggen,
tulpenboom behoort tot
geslacht van de Lirio-
^ïdrom en omvat slechts
ï'enee soorten, familie der
Bgnoliaceae. De in het
aunisten van de Verenigde
(m^kten inheemse soort L.Tu-
liferawerd in 1873 in Euro-
i ingevoerd en wordt in
•efe+derland veel in Parken
s^getroffen. De onbehaar-
i, lichtgroene, vierlobbige,
Dte bladeren met ingesne-
nigjn top zijn zeer karakteris-
Ik, evenals de rechtop-
pande kelkvormige, ge
deeltelijk groen en oranjege-
lini>urde bloemen. In het na
ar valt hij op door zijn
t djzonder fraaie, helder gele
orft oranje kleur der blade-
h. In zijn vaderland, waar
:unj tot de zware bomen met
In hoogte tot 60 m uit-
ttoeit, is zijn licht en zacht
Butten onrechte «yellow
)plar» genaamd, zeer ge-
icht voor velerlei doelein-
3 in. Het wordt in Nederland
■■■gevoerd en verhandeld on-
ir de verwarringstichtende
jam «Amerikaanse popu-
^ren».
deze korte uiteenzetting
llen wij u overlaten aan de
He mijmeringen van zus-
Gabriëls Godfrieda die
met lede ogen aanza hoe het
eens zo mooie park ver
woest werd.
MIJMERINGEN...
«Hospital Extension»,
schuilnaam voor het ver
dwijnen van een eeuwenou
de oase van groen rond het
O.L.Vrouw ziekenhuis te
Aalst, op 21 maart 1976.
O zeldzame mooie park, met
schatten van gevarieërde,
eeuwenoude bomen, hoe is
je rijkdom in nauwelijks één
dag verzwonden, als in de
muil van voorhistorische
monsters, de dinausauris-
sen van de techniek hebben
als veelwraten je toekomst
bepaald...je groene rijkdom
in één dag vervlogen...het
hoopvolle groen. Met lede
ogen staarden we naar je
vernieling en ondergang.
Je glorierijke bestaan kun
nen we thans nog enkel si
tueren, al is het dan ook in
een zeer nabije, maar even
onherroepelijk verleden...je
desolate aanblik...een slag
veld van het moderne he
den...
DIE LAATSTE DAG...
Een keiharde vriesnacht...
21 maart, lente...Een zonne
gloren in een wolkenloze he
mel - een zinderend licht
over eeuwen-oude bomen,
met omzwachelde tot bars
tens toe gezwollen botten
van een nog dromende on
gelooflijke rijke schakering
in een zeer nabije toe
komst...misschien van
daag...zeker morgen, en de
veel belovende bot springt
open in de nieuwe lucht met
de jonge zon!
De zon....maar wat is dat
een huiveren...grijze stoute
straatmus waarom vlucht jij
uit jouw vertrouwde emphi-
teater? Waar ijlt de kleine
roborst, waarom kirt de duif
zo klagend? De troep zwarte
merels spatten uiteen,
weg...Dan plots een luiste
rende zwijgfase in een
luisterende natuur. Met ang
stige vraagogen staren de
reuzen naar mekaar...Wat is
dat een rillend mumeren van
boom naar boom, van twijf
naar twijg, van bot naar bot
en weer van bot naar boom.
Hun angst loopt over het
oude dak met de akelige
nieuwstijding...een mare
«Weet je het al» de wilgen
populier zag ze komen, zijn
hoofd ver over alle koppen
heen... We zijn verraden,
verloren-aangeklaagd, on
voorbereid is de oorlog te
gen de natuur betekend door
machthebbers, geldmagna
ten van onze eeuw.
Oorlogsmateriaal komt
zwaar en dreunend dichter
bij, stormrammen harken,
wiggen, zagen, bijlen, «goe
de dags» rollend materiaal..
Neen Zo eenvoudig is 't ook
weer niet...vernuftig uitge
vonden brutaal vernielend
technisch berekend neervel-
materiaal zoals enkel de
mens uit het ruimtetijdperk
kan ontwerpen...ongenadig
zoals hij zelf...tegen ons,
over ons die de eeuwen ge
trotseerd hebben...we moe
ten sneven...misschien van-
De vogels zijn op zoek naar
hun boom en hun veelbelo
vend nest. De rozen hebben
hun lot ondergaan. De tul
pen komen angstig kijken
door hun koude natuurven-
ster - ach waren we maar
beneden gebleven. We kon
den jn een andere grond aar
den en tieren en onze bloe
men dragen fier als een E-
gyptische slaaf die statisch
zijn offer brengt.
Waar hebben ze de rozen
ontvoerd? De taxisstruik
verbannen? De zilverspar
vertold?...
Meewarig schudt de Tulpen
boom zijn oude hoofd...
God, waarom? Droeg ik mijn
groen-gele tulpen niet waar
dig genoeg? Jij alleen kon
me zien - voor mensenoog
was mijn kruin te hoog, zo
als elk schoonheidsniveau
hoog ligt, maar niet onbe
reikbaar. Groen-geel droeg
ik mijn tulpen,...zon-geel op
je ragge, rechte stengel,
hoog in de lucht recht naar
de zon - dichter bij U - neen
niet dichter bij, want Jij mijn
God zijt hoog en laag, je zijt,
in mijn kruin, mijn stam,
mijn blad, mijn bloem, mijn
bot...
10 uur. Erbarmingsloos
spatten splinters en spaan
ders uiteen met de explosie
kracht van een kerncentrale,
Tien doffe slagen vallen van
de kerktorenten afscheid
dof en traaf zoals bij een
begraving. Slachten, beu
ken en bonken... Na het offer
van de goud-bruine beuk
wordt het jouw beurt.
10.10 uur fier kijk je naar je
gevallen makkers - neem af
scheid van je huis, van hen
die daar woonden. Je rol
was niet enkel tekenend als
trouwe vriend en sieraad...
eeuwen lang waart jij de be
waker die over de deiningen
uitkeek naar gevaar...nu is
uw uur gekomen. Je taak
volbracht. De beulen nade
ren...zwaar en meedogen
loos folteren ze je pijnlijke
voeten, knuistig vergroeid,
moe van het eeuwenlange
staan...Een eerste schou
wing - een stoere keurende
blik - die daar - langs daar -
niet op het huis...Het sein
wordt gegeven - de oorlog
verklaard - woede barst
los...een beet in je been...
een snoer om je hals-gaan
ze je wurgen?...een nieuwe
slag, een nieuwe ruk en een
duw...
Wat gaat erom in 'j merg van
je bestaan? Ben je als het
grasklokje uit de film van
Walt Disney, dat weent wan
neer een kinderhand het
plukt? Neen je kunt niet we
nen, je hart moet breken bij
zoveel ruwe hardheid. Nieu
we striemen, nieuwe sla
gen. «Het afscheid aan je
huis» jo doodsangst, je
doodszweet gepuurd in de
zon, het valt op uw huis. Je
zuigt je vast aan de grond
waar je Maker je de opdracht
gaf«Groei en bloei waar ge
geplant zijt».
Met fiere koppigheid houdt
je vast aan het lapje grodn
dat je is opgedragen. Je laat
niet los...stand houden -
een nieuwe slag - een nieu
we wig onder je voeten, - je
evenwicht wordt wankel -
een ruk om je hals, je aar
zelt, je deinst achteruit, -
ben je angstig?...Zo dikwijls
keek jij op ons neer in ons
dagelijks gedoe...met lief
de. Thans volgen wij met
spanning je meewarig lot.
Schep moed...hervat je e-
venwicht - even maar - aai
een nieuwe beet, harder,
zwaarder, ruwer, een grotere
wig...Wankelend reikhal
zend nar het oosten, naar de
morgen, zuchtend «Mijn
huis» - een brutale ruk om je
hals, een fatale slag in je
rug...aarzelend strekt je je
armen naar je bedreigde
broeders...Neen geen tra
nen...bloed vloeit langs je
wangen, druipt langs je ar
men op je handen die af
scheid wuivennaar de ove
rigen, de bedreigden van het
volgend ogenblik, en met je
zalvende, wuivende zege
nende handen...Aai!!!...
een slag, een onherroepelij
ke moorddadige val met een
huiverende schok rijst je
nog even overeind en dan.,
met een laatste stuiptrek
king een oorverdovend ge
kraak breekt je hart in twee,
je stam in twee.
Van op het niveau vanwaar ik
je nu zie liggen, kunnen je
tranen niet meer vallen - je
bloed kan enkel vloeien,
ronnen in de eens zo belo
vende zon.
Je zijt niet overwonnen, o
zeldzame, fiere, sierlijke,
bijna einige in je soort, o
vergane '^Ipenboom, je
kruin blijf in die open plek
getekend, en diep in mijn
gewonde hart gegrift...
God geef gij mij aandrij
vingskracht - geef me ener
gie - gij die eeuwen waakt
over onze tulpenboom, en
hem met fierheid liet ster
ven, waak thans over mij,
opdat ik door de hitte van de
vuurstrijd met één stoot,
met een gil van geloof door-
breke voor de «koude dood-
sport» de enige uitgang naar
de ware ingang om er U te
ontmoeten, zij het dan licht
bij...of ver af...maak me
klaar voor doe ontmoeting
op een stralende morgen,
een eeuwige paasmorgen in
een zingende, zinderende
lente zonder einde om U
eeuwig te aanschouwen
Stil te genieten
Nooit afhoudend te aanbid
den!!!
S.J.
Ramp! O rampterwijl al mijn kollega's-voorposters al lang met
gerust gemoed weer op zoek zijn naar het nieuws voor de vol
gende week zit ik hier nog te zwoegen om mijn teksten tijdig
binnen te krijgen. Zoals altijd zal dat weer op het laatste nip
pertje zijn en ik hoop dat roei nog ergens een plaatsje overhoudt
om mijn stuntelig produkt te plaatsen. De voorbije feestdagen
hebben mij echter parten gespeeld (zo vind ik telkens weer een
ander eksfaius), evenals het mooie weer. En bovendien heb ik het
nuttig gevonden alle alkoholhoudende dranken beslist van de
hand te wijzen, het is ook nog zo vroeg op de ochtend. Kunt u zich
voorstellen dat ik om zeven uur ben opgestaan? Ik weet weI dat
heel wat mensen willens nillens zo vroeg uit de veren moeten,
maar dat is dan een gewoonte natuurlijk. Voor mij betekent dat
momenteel een ernstige verstoring van mijn dagelijks sche
maatje Daar heb ik dan ook aan verholpen met een flinke scheut
koffie en veel koud water. Een ander goed hulpmiddel is het
openzetten van alle ramen zodat de frisse lentegeur als het ware
binnenstroomtErg gezond is dat. Terwijl ik het nu toch over
open ramen heb: mag ik mijn buurman vragen zijn ijverige haan
tijdens het week-end een kleine dosis valium toe te dienen? Dat
verschrikkelijke dier bezorgt mij de laatste weken heet wat moei
lijkheden. Zijn gekraai berooft mij namelijk van mijn nodige
dosis slaap. Aangezien er een groot verschil in uurrooster be
staat tussen het leven van een doorsnee haan en dat van mij
maakt het vrolijke dier mij elke zondagochtend weer in het holst
van de nacht wakker. Op zichzelf is dat dan nog zo erg niet, ware
daar niet zijn hardnekkigheid. Het kreng blijft echter aanhou
dend kraaien en hij bevindt zich helaas niet binnen mijn bereik,
zoniet zou ik hem een kleine maar stevige tik op de hanekop
kunnen geven om hem het zwijgen op te leggen. Tot zover dit
dringende bericht voor mijn buur.
Voor de rest gaat alles opperbest, ik zie de dingen stilaan weer
door een roze bril en daar is het weer beslist voor een deel
schuldig aan. Vanaf het moment dat de zon haar intrede doet.
begin ik mij een stuk lekkerder te voelen, ik heb zo het gevoel
alsof die hier of daar een batterij oplaadt. Af en toe wat in het
zonnetje gaan zitten niksen is voor mij een van de meest heerlijke
dingen op aarde. Dat zal dan wel in mijn luie aard liggen, zeker.
Met de zon en het verschijnen van blaadjes aan de bomen is de
winter echter definitief achter de rug en ontwaak ik uit een lange
slaap. Aan de horizon doemen heel wat mooie vooruitzichten op,
geen wolkje komt de rust verstoren, ik krijg de indruk alsof
ineens alles een gans andere wending neemt, ik ga een andere
koers varen.
Deze week is het mij gebeurd dat ik warempel weer frisruikende
fresia's uit de winkel haalde om er mijn witte kamer mee te
tooien. Heerlijke bloempjes zijn dat, dagen en dagen versprei
den die hun zoete geur die een prachtig tegengif is voor sigaret
ten. Niet te geloven hoe sigaretten stinken, gewoon om misselijk
van te worden is dat. Gelukkig zijn de fresia's daar om die pest
de wereld uit te helpen. Ondertussen wacht ik met oneindig
geduld op de postbode: die brengt mij deze week een brief waar
ik al weken zit op te wachten en de vreugd misschien nog zal
vergroten. Ik mag er natuurlijk niets van verklappen want dat
brengt ongeluk.
En wat heeft al dat lawaai in de straat ineens te betekenen? Dat
komt natuurlijk van die garage hier wat verderop Of misschien
is het de kollektieve ophaaldienst die weer eens langs komt. Dan
wordt hei hoog tijd dat ik die massa lege flessen eens op de stoep
zet, die staan hier immers al maanden in de weg. Elke keer weer
erger ik mij over het feit dat die dingen er staan maar ik vergeet
ze ook altijd naar beneden te dragen. Mijn eigen schuld dus, ik
moet er maar niet over zeuren. Hop met de beentjes en snel het
zootje inpakken, weg ermee. Maar eerst hier nog een eind aan
maken, vlug -dag» zeggen tegen stoute beest (rara wie dat wel
wezen mag), een omslag zoeken, postzegel erop en naar de post.
GIDELE
zonder afsluiting nodigt da Dander nog niet u!t tot een frisse duik aan de Zeebergbrug. (JM)
In verschillende periodes, met verschillende reismogelijk
heden gaan meer dan 3.300 mensen uit ons arrondissement
met KWB-Ka'v naar Lourdës.
Dit kan dank zij de inzet van
plaatselijke verantwoordelijken
die reeds jaren bezig zijn met
spaardienst, inschrijvingen,
organiseren en samenkom
sten.
Dat kan mede door de koördi-
natie van het verbondelijk ko-
mitee en sekretariaat dat in
staat voor leiding, programma,
organisatie en dies meer.
Ondertussen worden de top
leidingen, de leidingen van
trein, vliegtuig en autobus de
groepsleidingen samengesteld
en voorbereid want zij zijn allen
samen verantwoordelijk voor
de begeleiding van de bede
vaarders tijdens de verplaat
sing en te Lourdes.
M en verheugt zich om het hoge
deelnemersaantal want het
blijft de bedoeling zoveel mo
gelijk arbeidersgezinnen een
kans te geven tot geestelijke
vernieuwing die Lourdes biedt.
De KWB weet dat dit groter ei
sen stelt aan de organisatie
maar zij hebben ook oog voor
kwalitatieve verbeteringen.
Daarin behouden de bedevaar
ten een eigen gezicht. Voor
KAV en KWB is en blijft de ver
antwoordelijkheid van de leek
een belangrijk kenmerk.
Bovendien willen zij alle klas-
seonderscheid in de groep
vermijden. Reden waarom er
geen verschillende kategoriën
zijn, nog in de groep, noch in de
hotels.
Tenslotte bereiden zij onze be
devaarten voor en werken zij
ze uit aan de hand van een
In de kijker: GEERHARD
Hij is nieuw in onze showbiss.
Een leuke jonge kerel die zopas
zijn eerste singleplaatje op de
markt heeft gegooid.
«Mijn souvenir» en de B-kant
«Lentekind», opgenomen bij de
Aalsterse Just Bom Produkties.
Begin januari stond Geerhard als
kanshebber genoteerd voor de
Vlaamse Top Tien.
Twee jaar geleden ontmoette hij
het orkest «The Gaby's» van Lie-
dekerke. Samen met deze forma
tie veroverde Geerhard talrijke
eerste prijzen op plaatselijke
zangwedstrijden.
Hij is een sportieve jongeling
18 lentes die houdt van volley
ball, voetbal en zwemmen. Zijn
meest geliefde voorkeurzangers
zijn Frank Sinatra en Claude
Francois.
Het resultaat van Geerhards single
lag in handen van producer
«Féos», een Aalsters heerschap
die borg staat voor technische per-
fektie.
og steeds geen afsluiting aan de Denderkade ter hoogte van de St. Annabrug. (JM)
nderen hebben niets verlo-
n rondom de Dender. Maar
ater trekt, net zoals de
ïheepvaart. Ook al is de
larme van een gezellige
andeling lengs rustige vis-
ïrs verdwenen.
en wandeling langs de af en
e sterk riekende Denderm et
3t smerige brakke water, ge-
t stof tot nadenken,
venwegingen in verband met
e veiligheid van de school-
lande jeugd, die in de omge
ving van de Sint-Annabrug al te
gamkeelijk op een onvoorzich
tige wijze in het water kunnen
terechtkomen.
Op de meeste plaatsen ont
breekt elke veiligheidsvoorzie
ning, hetzij door een reling, of
een andere oplossing om een
te grote nieuwsgierigheid of
misstap te verhinderen.
Ergertijk ook is de toestand van
de Gheeraerdslaan, waar een
wandelaar vooral vanaf het
Sas tot de Zeebergbrug de
grootste moeite moet doen om
ofwel niet onder de auto's te
recht te komen, ofwel dubbel
uit z'n ogen moet kijken langs
de boorden van de Dender.
Veel keuze tussen het ene of
het ander mogelijks ongeluk
heeft hij niet. Ook de overkant
van de baan biedt hem geen
komfort. Hetzelfde geldt voor
de fietsers.
Nu de denderoever meer en
meer in de aktualiteit treden, is
het nuttig ook deze toestand te
belichten.
tema dat dit jaar is: «Lourdes,
stad van hoop»».
PRAKTISCHE MEDEDELIN
GEN
Er zijn een gering aantal plaat
sen vrijgekomen op de trein
voor de verbondsbedevaarten
van 10-116,20-26 en 24-30
juli. Rekening houdende met
de trein- en hotelbezetting die
verschillend is kunne zij nog
een gering aantal inschrijvin
gen aanvaarden in bepaalde
groepen. Belangstellenden ge
lieven echter kontakt op te ne
men met de plaatselijke ver-
2ntvyoord?!i'Kfin d'e °p hun
beurt overleg plegen met het
verbondelijk sekretariaat.
Ofewel wordt U definitief inge
schreven ofwel komt U op de
wachtlijst.
Er zijn nog een onbeperkt aan
tal plaatsen vrij op trein van 27
juni tot 3 juli en van 10 tot 16
augustus; in het vliegtuig van
25 juni tot 2 juli en van 6 tot 13
augustus.
Nog een realisatie van het V.V.A.K. Vorige week donderdag werd aan
de gevel van de gebouwen van Openbare Werken in de Kapellestraat
deze gedenksteen ingemetseld.
«Hier werd geboren, leefde, werkte, schreef en stierf Frans Jozef De
Smet 1771-1854 Advokaat, historikus van de stad Aalst Promotor
van de studie over Dirk Martens en van het oprichten van het stand
beeld. Aan de stad Aalst geschonken door de vereniging voor Aals
ters kultuurschoon. 14.12.1975.
