LEON BECQUE «IK KAN EEN BOEK SCHRIJVEN OVER DIE 22 JAAR VRIENDSCHAP»
DENDERLAND MOET NATUURGEBIED BLIJVEN
«IN HET VROLIJKE WEERHAANTJE»
De Voorpost - 30-4-76 - 11
De sfeer van welkom hangt ook in de gezellig ingerichte flat van Leon en Delphine Becqué, 22 jaar
uitbaters van het overbekende café «Oud huis Mon Gits bij Leon Becqué». Dezelfde sfeer van welkom
en vriendschap zoals ze al die jaren haar stempel drukte op het café zelf. We zitten neer in een
gemakkelijke zetel, de teletoon rinkelt, een paar vrienden wippen eventjes binnen, de nieuwe
lokaalhouder, de heer Wauters, komt om een paar inlichtingen. Voor ons prijkt een lekker biertje,
geschonken met de meesterhand van jaren ondervinding. En dan maar gezellig babbelen en vertellen.
Honderduit over al die jaren,
belevenissen. opvattingen,
vrienden, over voetbal, bier en
echt onbetaalbaar plezier...
Leon: «tweeëntwintig jaren ver
tellen in 'n paar uur is
onmogelijk 't is om een boek
over te schrijven.
HOEHETBEGON
Leon voetbalde bij Eendracht
Aalst en kreeg de gelegenheid
een kafee over te nemen over Jef
Petit, ook een gekend Een-
drachtspeler. Zes jaar hielden
Leon en Delphine kafee ih de
Bredestraat. Toen zijn oom
overleed verhuisden ze naar «De
Kat» of het Vredeplein. En
stilaan kon je de mensen horen
zeggen: «Kom, we gaan een pint
drinken op de Kat bij Leon».
Leon is bediende in de Globus-
fabriek in Denderleeuw. Al die
tijd was Delphine de waardin.
«Zij heeft onze kafee groot
gemaakt», verklaart Leon. «ik
heb veel meegeholpen, maar zij
was de bazin en deed ook het
meeste werk. want ik trainde de
jeugdploegen van Eendracht
Aalst. Drie keer werken was dat
voor mij: bediende, herbergier,
en trainer. Twee keer betaald en
één keer gratis, want voor de
Eendracht heb ik nooit iets
gewild».
In feite is deze kafee één der
oudste van de stad. als je weet
dat de ouders van de nonkel van
Delphine reeds dat katee uit
baatten. Het is een jarenlange
ketting geworden van pintjes
bestellen door één familie.
EEN ECHTE STAMKAFEE
Tijdens al die jaren, leer je een
ontelbaar aantal mensen ken
nen. krijg je een hoop vrienden
bij. «Vriendschap geven en
krijgen», is wel de grote leuze die
al die jaren over deze herberg
hing. Hier kwam niet de jeugd
naar de laatste hits luisteren,
geen brommers tegen de gevel
maar een gezellig kafee. wat
ouderwets van interieur, een
laag plafond heel mooie aarden
tegels tegen de muur. de
dagelijkse klanten hebben er
hun eigen plaatsje, een kleuren
televisie voor de voetballiefheb
bers, kortom een herberg van
vele kleine, dagelijkse gewoon
ten en attenties. Een aantal
verenigingen maakten er hun
stamlokaal: De SAF. een voet
balploeg van de belastingsdien
sten. de Vrede. Oude-spelers
van Eendracht Aalst, het Feest-
komitee «De Kat».
Regelmatig vergaderen, een
reisje, een «soepeeken», een
pintje drinken, dat alles met
goede vrienden en goede bur
gers. Iedereen voelde zich daar
thuis, iedereen kwam er graag,
iedereen hield van die kafee.
EENDRACHT VOORUIT!
Eendracht Aalst was. is en blijft
het troetelkind van Leon
Becque. Dat gaat nog steeds
door: bestuurslid, lid van het
jeugdkomitee. trainer (Leon be
haalde het diploma van Heizel-
trainer) van de scholieren en de
kadetten. Vijf jaar trainde hij
helemaal alleen de miniemen, de
kadetten en de scholieren. Nu
assisteert hij een ander Heizel-
trainer bij de opleiding van
kadetten en scholieren. Leon
blijft gewoon zijn beste beentje
voorzetten! Delphine blijft mee
supporteren!
ANEKDOTEN EN OPVAT
TINGEN IN OVERVLOED
Vroeger vergaderden we om de
maand met het feestkomitee en
de leden van «De Kat». Dat ging
steeds gepaard met een «gerre-
bollink». Nu is dat een kaart
avond geworden. We tellen de
punten samen en op 't eind van
het jaar kent men de koning en
de koningin van de «Verloren
Maandag», namelijk de heer en
de dame die de meeste punten
behaalden. De heer met het
tweede hoogste aantal punten
wordt dan tot de eigenlijke Prins
«Verloren Maandag» van het
jaar gebombardeerd: bloemen,
een beker, een pint... De eerste
zondag van oktober is het
Kattekermis.de eerste maandag
wordt gevierd als «Verloeren
Moindjag». Vroeger werkte in
Aalst, die dag. niemand. Nu
wordt dat gevierd met een
herdenkingsmis voor de afge
storven leden, een bezoek aan de
leden herbergiers en de kroning
van de Prins, de koning en de
koningin in het lokaal. Ons
komitee kan ook rekenen op de
geldelijke stem van een erekomi-
tee. zo gaat de kermis nog steeds
door. en op Verloren Maandag
worden om zeven uur 's morgen
«hete broodjes» uitgedeeld. Een
belleman luidde Verloren
Maandag in...
Toneelmaatschappijen kwa
men na repetities verder repete
ren bij Leon. «Ik geloof dat die
nooit moesten werken! Ik heb
achtentwintig jaar kafeebaas
gespeeld maar voor mij is het
nog steeds een punt van eer dat
ik geen enkele maandagmorgen
te laat op mijn werk kwam».
We zouden nog weer herbe
ginnen. in dezelfde herberg.
Tijdens al die jaren was ons
klienteel uitgegroeid tot één
grote familie, we hebben er nooit
moeilijkheden gehad en als er
eens een «vreemde vogel» bin
nenkwam die «al te raar» deed.
dan was het ons Delphine. die
hem simpelweg aan de deur
zette. Ik pakte hem in zijn
kraag en zei: «Mijnheer, wij zijn
dat hier niet gewoon, daar is de
deur en maak dat ik u hier nooit
meer. «Kort. bondig en korrekt
optreden van Delphine».
Een kafee moet proper zijn,
propere glazen, propere asbak
ken. propere tafels, stoelen en
vloer. Als de laatste klant
wegging, werkten we nog een
uur en 's anderendaags hoewel
het dikwijls één, en twee en soms
drie uur was om half tien stond
Delphine klaar om de klanten te
bedienen.
Klantenwensen? Iedere dage-
lijse stamgast had zijn plaats
ken. Soms zaten ze te wachten
tot een eerder toevallige klant
opstond en wegging om op hun
«eigen plaatsken» te kunnen
gaan zitten. De steentjes aan de
muur. het ganse interieur mocht
niet veranderd worden. Heel wat
klanten hadden hun «eigen
glazeken». We kenden ze alle
maal. zij die hun «floitjen»
wilden of «e kapperken» of een
gewone «pintj». Anderen dron
ken al die jaren hetzelfde bier
«ne witkap» of «ne poter» of «nen
orval». Een glas bier: vijf cm bier
en tien cm. schuim, kwestie van
goesting. Een pint met daarin
een martini gekapt. Een pint
metgToseille...
We wonen nu al twee weken in
de Zonnestraat, wij zijn nu bezig
hier alles in te richten, gezellig,
zodat we eens kunnen rusten, en
rusten en rusten want het is en
blijft een zware stiel, kafee
houden. Binnen twee maand, als
de voetbal gedaan is. zullen we
volledig kunnen genieten van
ons nieuw ingericht apparte
ment.
We hebben bijna nooit samen
kunnen eten. nooit eens een dag
voor onszelf, altijd werken en
werken. Nu gaan we het er 's
zaterdags eens van pakken, we
gaan eens uit met... vrienden.
Op zondagmorgen: kaarten
tot ongeveer één uur. dan rap
eten en vlug naar de voetbal.
Delphine heeft al jaren een
tribunekaart op den Eendracht.
Zondagmorgen was de «gezel
ligste» morgen. We hebben er
eens over gepraat en besloten
ermee op te houden, donderdag
was alles geregeld en de dag
nadien gaven we ons afscheid,
een pint, veel pinten, wat eten en
vriendschap en plerier tot 's
anderendaags 's morgen.
De nieuwe uitbaters kwamen
ook en werden onmiddellijk «in
den stiel» gezet. Ze bleven dan
maar op, want 's anderendaags
was het markt dus...werken, 's
Middags gingen we kijken en
alles draaide op volle toeren.
*Elodie heeft meer dan twintig
jaar bij ons gekuist. Lag er één
frank op de grond, dan vonden
we hem nadien terug op de toog.
Braaf en eerlijk, ge vindt zo'n
mensen niet meer!
De B.R.T. kwam een opname
maken van «Verloeren moin
djag». Alles werd geplaatst,
geregeld, besproken. De voorzit
ter Staaf Van Der Eist repeteer
de drie uren samen met een
akkordeonist in de achterkeu
ken om een liedje te kunnen
zingen. Die mannen van de
B.R.T. kwamen van de
Limburg, kluchtspelers, eten en
drinken, en wat ge maar wilt.
Een ganse dag werken en de
uitzending duurde nog geen twe
minuten, maar zijn kafee zat
toch bomvol tijdens de uitzen
ding.
Duizenden vaten bier besteld
en eeuwige duizenden pinten
afgewassen, dat is niet te
schatten.
De zaterdagmarkt bracht
vroeger veel meer werk mee.
Reeds van vier uur 's morgens
moest er gewerkt worden, maar
tegen acht uur hadt ge nen
dikken boterham verdiend. De
«beestenkoopmans» dronken
«koffie met iets bij». Soms
stonden we 's morgens om vier
uur al biefstuk te bakken voor
die mensen. Vroeger kwamen al
die «kiekemannen» van
Roeselare, Langemark, Zulte,
Olsene. van overal, en die
kwamen allemaal bij ons iets
eten en drinken 's morgens
vroeg.
Toen ik veertien jaar was hielp
ik ons matant al bestellen 's
zaterdags en dan kostte «een
druppelken» één frank. Een pint
kostte één frank. Eerst helpen en
dan naar school. Toen wij
begonnen kafee te houden
kostte een pint vijf frank. Toen
ik bij ons mattant hielp bestellen
brachten ze gestroopte katten en
die werden verkocht voor vijfen
twintig frank. Ze brachten die
katten in een rieten mand en die
«konijnen» waren verpakt in een
schoon wit papier. Zelfs heel
rijke mensen kwamen die «ko
nijnen kopen.
Een kind groot brengen in een
kafee is niet gemakkelijk, we
moesten onze dochter op inter
naat doen. Iedere maandag
morgen om halfzes uit de veren,
vier jaar aan een stuk.
Niet als voor het ogenblik als «landschappelijk waardevol gebied» wil
de Gemeenteraad van Herdersem de ganse Denderland-zone de
weilanden en groengebieden langs de Dender zien geklasseerd maar
geopteerd wordt, en dat met aandrang, dat gans die zone zou worden
opgenomen als «totaal natuurgebied», dit om deze waardevolle
gebieden zeker ongerept te kunnen blijven bewaren daar het
«landschappelijk waardevolle» niet genoeg waarborgen biedt en
oversehakelling naar een andere klassering steeds mogelijk blijft.
voordelen zou bekomen en
aanpass'ingen van wedden mo
gelijk zijn.
GEWESTPLAN
Voor enkele stroken wordt
gevraagd de bouwzone uit te
breiden, nl. langs de Grote baan
tegenover Gilbos. voor percelen
in de Hammestraat percelen in
de St.-Jansstraat, voor gronden
gelegen langs de nieuwe toe
gangsweg naar de woonwijk.
Voor de Gudstraat. richting
Moorsel. wordt verzocht om
opname in het woongebied met
landelijk karakter. «Ambachte
lijke Bedrijfszone wordt ver
langd voordede firma Marcoen
in de Kouterbaan. voor het
bedrijf Schuddinck en voor het
melkpoederfabriek Lambrecht.
Industriezone wordt gevraagd
voor de gronden van de firma
Gilbos. bedrijf met ruim 500
werknemers.
REKENINGEN
De rekening van de kerkfabriek
voor 1975 sluit met een batig
saldo san ruim I9000F en deze
van de C.O.O. met 230.000F op
de gewone dienst en 46.596F op
de buitengew one dienst.
ADVIEZEN
Gunstig advies wordt verleend
bij de beslissing van de C.O.O.
lol grondafstand aan Aalsl voor
verbreding van de Oude Dcn-
dermondse steenweg. Eveneens
gunstig geadviseerd wordt het
besluit van de C.O.O. een
perceel dat onteigend werd voor
aanleg van de nieuwe Dender-
brug terug af te staan aan de
aangelanden voor de som van
24.000F,
DEOUDE BRUG
Reeds in januari werd beslist tot
overname van de oude sasbrug
en tot wederopbouw aan de
nieuwe brug. De gemeente
koopt hiertoe 42a aan voor
82.000F.
ALLERLEI
Andere behandelde punten op
de dagorde waren:
Goedkeuring van het ontwerp
van algemeen rioleringsplan (ca
25 miljoen)
lening van 11125.000F ter
uitbreiding en modernisering
van de verlichting.
aanpassen van de politievor-
dering op brand- en paniek-
voorkoming in dancings.
KLASSEVERHOGING
Gelet op de ligging, het uitge
breid en in goede staat verke
rend wegennet, de tewerkstel
ling ter plaatse, en het bestaan
van een rustoord vraagt Herder
sem verhoging van klasse waar
door de gemeente financiële
Een pintje «plekken»? Nee. dat
stond ik niet toe. Geen geld,
geen dorst! Ik heb mij van inden
beginne aan dat principe ge
houden en ik heb er nooit
moeilijkheden mee gekregen.
*De vrienden van 't kafee
hielpen mekaar, deden iets voor
mekaar. Wat de ene te kort
kwam kon de andere bezorgen,
wat de ene niet kon herstellen,
kon de andere wel. Een sfeer
van: «Als ik iets voor U kan
doen. moet ge het zeggen!»
We zijn nu weg,uit 't kafee en
nog komen oudklanten vragen:
«Moet ge dit of dat...»
Vroeger hadden we een bakker
uit Niewerkerken. hij zei nooit
wat. wilde niet vertellen waar hij
woonde en bewees, na veel jaren
brood leveren voor gans 't kafee
hoe gierig hij wel was. Hij
beloofde een nieuwjaarsge
schenk voor goeie klanten:
ovenkoeken! Toen de «goeie
klanten» de koeken begonnen te
eten bleek de grootste substantie
te bestaan uit hout. stukken
dweil, schotelvodden enz... Toen
de bakker een paar dagen later
binnenstapte, werd hem duide
lijk. gemaakt, dat hij naar de
belastingen «zou moeten gaan
met zijn faktuur van dweilen,
hout enz...»
't Was de laatste maal dat ze die
bakker gezien hebben.
Delphine dronk bijna nooit
mee achter de toog: «O nee.
ming. Beheyt». Een paar weken
later dezelfde sympathie maar in
ongekeerde richting: «Innige
deelneming Van Looy».
Delphine besluit: «Ze maakten
zich dik maar in 't plezier»!
Ziek worden in zo'n kafee! We
hadden er gewoon de tijd niet
voor! Een verkoudheid duurde
dan ook bij ons vijf maal zo lang,
de klanten kwamen, dus moest
ge maar werken.
Een paar jaar geleden zei de
dokter tegen Delphine: «Ge hebt
sigaretten sigaren en pijpen
tegelijkertijd gerookt».
Delphine zelf had nog nooit
gerookt! Ongelooflijk wat daar
afgerookt wordt, onze frigo was
bedekt met een gele laag
nikotine. en met geen enkel
proktukt konden we dat ver
wijderen. De koelkast werd
nochtans een paar maal per
week gereinigd.
De mensen hebben ons veel
geholpen als vrienden, ze waren
zodanig aan ons gehecht, dat we
elkander onze problemen voor
legden. ze samen bespraken en
dikwijls samen de oplossing
vonden. Wij weten nu wat
vrienden zijn!
dank U 't is al zoveel als dat ik
het zou gekregen hebben, ik giet
het toch maar weg».
Onzen dag doorbrengen nu?
Leon gaat nog steeds werken op
de Globus en heeft zijn werk met
den Eendracht. Ikzelf, koken,
kuisen, handwerkjes maken, op
't kleinkind passen. O, er is nog
zoveel te doen... tafelkleden in
kuisjessteek, krocheteren, brei
werk...
We hebben enorm plezier
beleefd met de twee «Fransen».
De ene was fanatiek supporter
van Beheyt. de andere de
grootste fan van Van Looy. Onze
kafee is een paar jaar het meest
plezante slagveld geweest voor
die twee supporters. Affichen,
teksten, foto's werden aan de
muur bevestigd en naar gelang
het uur van de dag en de
binnentredende fan. verdween
alles weer even vlug. Een
voorbeeld van fanatieke kame
raadschappelijke pesterijen
maar alles bleef in 't plezier.
Leon wedde met Frans «Van
Looy» tegen Frans «Beheyt» voor
één bak Pale-Ale. Beheyt kon
geen rit winnen in de Ronde van
Frankrijk. Uitslag van de wed
dingschap: Beheyt won de halve
laatste rit! En dan maar
Pale-Ale drinken.
Rik Van Looy viel en prompt
kreeg Frans «Van Looy» een
rouwtelegram: «Innige deelne-
ENNU...?
De mensen hebben spijt dat we
weg zijn. ze liepen de laatste
dagen precies verloren, maar nu
met de nieuwe baas Maurice
komt alles in orde. alles blijft
zoals het was, alleen de naam
van de herberg wordt wat
gewijzigd:
OUD-LOKAAL L. BECQUE
BIJ MAURICE WAUTERS
Leon en Delphine zijn twee
gelukkige mensen, als je ze hoort
vertellen over tweeëntwintig jaar
(in feite achtentwintig jaar
herbergier spelen) op de Kat,
vertellen over tweeëntwintig jaar
vrienden ontvangen en pintjes
bestellen. Twee gelukkige men
sen. die willen uitrusten in een
flat. die de vriendschap willen
voortzetten....
Delphine zei soms tegen al te
late klanten: «Leon wij gaan
slapen dat de mensen kunnen
naar huis gaan»
Leon zegt nu vanuit zijn
gemakkelijke zetel op het ap
partement: «Delphine, giet ons
nog eentje uit. want nu kunnen
we rusten en de glazen spoelen
kunnen we morgen nog» Santee!
Dag Leon, Dag Delphine. wan
neer drinken we eense een pintje
in het oud-lokaal Leon Becqué?
Volgende zaterdag?
KARELDENAEYER
Met het gebruikelijk kwartiertje vertraging bracht de Toneelbond
«De Vriendenkring» V.K.AJ., voor een kwasi volle zaal in het
Parochiaal Centrum, een zeer aangenaam om te volgen stuk. Reeds
bij het opengaan van het doek klonk indrukwekkend applaus want
het mag gezegd, het dekor waaraan Frans De Wit, Gustaaf De
Ridder, Phillemon Van den Bossche, André Van den Steen en last
büt not least Paul Stockman (na zijn betonneringswerken) hun beste
krachten hadden gewijd, was werkelijk een juweeltje met zeer mooie
kleuren.
HETSTUK
Zoals in de operette «ln Weissen
Rossl» handelt het spel zich hier
ook afin een pension en dan met
een jonge waardin (Yvonne De
Wit), een oude knecht (Mare
Michiels) en een reeks gasten
w aaronder een sportleraar (Joost
Van de Berg), en nog een viertal
anderen.
De jonge waardin en de oude
huisknecht leven gelukkig in het
pension «Het Weerhaantje».
Toch droomt het meisje van een
knappe jongeman. Na een reeks
tribulaties. gebruikelijk in der
gelijke stukken, verlooft de
waardin zich met de sportleraar
cn is tussen de jonge man en het
nichtje een romance gegroeid.
De rijke Porsch (Dirk De
Schrijver) wil het pension kopen
voor zijn geliefde maar komt er
dan achter dat niemand anders
dan Nico. de huisknecht, de
eigenaarervan is...
VERTOLKING
Mare Michiels had uiteraard
een moeilijke opdracht door de
ouderdom van het personage dat
hij had te vertolken. Toch kweet
hij zich behoorlijk van zijn taak
ook door het feit dat het
komische hem inderdaad wel
ligt. Piet Coppens en Yvonne De
Wit vormden een mooi paar
doch qua vlotheid was de
sportleraar wel beter en natuur
lijker.
Lieve Stockman als Tante Irma
speelde gemakkelijk en natuur
lijk en had een zeer goede
mimiek.
Chantal Strens en Eddy Cockuyt
brachten het er in een verzorgde
taal flink van af en na wat
ervaring op de planken gaat dat
zeker nog veel beter. Dirk De
Schrijver en Yvette Van Roy
rondden het geheel voortreffe
lijk af en pasten werkelijk voor
de hun toebedeelde rol.
Belichting door Eddy De
Ridder, grime Anita De Wolf en
Maria Van Roy en voorzegging
door Yvonne Willems waren
adekwaat en voor de goede gang
van zaken kunnen we Ria De
Ridder alleen maar feliciteren,
vooral dan om het feit in deze
moeilijke tijd van overbelasting
en veeleisendheid van een reeds
alles gezienhebbend publiek
met een schare jeugdige, en
thousiaste jongens en meisjes
een dergelijk stuk te durven
opzetten en het op briljante
wijze voor het voetlicht te
kunnen brengen.
LH;
Te Herdersem voerde de VKAJ in samenwerking mei De Vriendenkring
het blijspel -In het vrolijk weerhaantje op.ljm)
