Blijven spelen met ïeintnria
I
Vrije Tribune
HET GEBEURDE IN UW STRAAT.
GUIDO DE SAEGER
PROCUREUR
DES KONINGS
TE DENDERMONDE
2 - 30-4-76 - De Voorpost
de redaktie heeft het recht deze teksten in te korten.
NOLS
De interpellatie-Valkeniers over
de lokettenregeling in Schaar
beek heeft de nog sluimerende
kamer van volksvertegenwoor
digers na een zonnige Paasva
kantie is dat normaal meteen
klaarwakker gemaakt, alhoewel
de stormwind die zij aankondig
de in feite niet veel meer
geworden is dan een voor dit
tijdstip van het jaar aanvaard
bare aprilse gril. Dat was zeker
niet te wijten aan de ernst van de
besproken zaak, maar wellicht
veel meer aan het politieke
gew icht van de VU - interpellant
Na de vrij lange interpellatie van
de heer Valkeniers, die herhaal
delijk werd onderbroken door
vooral Franstalige leden van de
oppositie, kwam eerste minister
Tindemans aan het woord. Wat
vooral opviel in zijn antwoord
was het feit dat hij geen enkele
juridische kneep moest gebrui
ken in zijn benadering van deze
steeds meer ergerende zaak.
Juridisch kreeg de lokettenzaak
van Schaarbeek op 19 maart jl.
haar beslag door het arrest van
de Raad van State dat de
organisatie van de loketten (6
voor de Franstaligen, 2 voor de
vreemdelingen en 1 voor de
Nederlandstaligen) in strijd ver
klaarde met de wet. De beslis
sing van het Schaarbeekse
college, daterend van 1971werd
aldus vernietigd en beroep tegen
dit arrest is niet meer mogelijk.
De wet voorziet twee aanmanin
gen door de minister van
Binnenlandse Zaken en als die
geen resultaat opleveren kan
burgemeester Nols door de
koning worden afgezet.
Het antwoord van de premier
was nuchter, koud en zakelijk,
heel zijn betoog was in beschul
diging stellen van de Schaar
beekse burgemeester en een
aankondigen van een spoedige
sanctionering van de bestaande
onwettelijkheid. Leo Tindemans
heeft op die manier openlijk de
houding veroordeeld van het
R.W. en de P.L.P.. die voor de
gelegenheid hun broederliefde
voor het Fransdolle F.D.F.
hebben tentoongespreid. In de
gegeven omstandigheden kun
nen wij deze moedige daad van
de premier alleen toejuichen.
Naast en achter de juridische
bekvechterij over de zaak - Nols
staat immers de realiteit van de
Schaarbeekse burgemeester.
In de politiek afwikkeling van
deze zaak moet men er rekening
mee houden dat wij. om de
woorden van de eerste minister
te gebruiken, leven in een
rechtsstraat. d.w.z. dat wij de
ons ter beschikking staande
rechtsmiddelen moeten aan
wenden. Dat is gebeurd e;i het is
maar goed ook. Zelfs de
Volksunie heeft haar tevreden
heid uitgedrukt over de manier
waarop de hele zaak werd
aangepakt...
Betreurenswaardig is evenwel de
onhandige of moeten we zeggen
opportunistische houding van
zowel het R.W. als de P.L.P. die.
als regeringspartner, een toe
stand hebben geschapen waar
van de gevolgen moeilijk te
voorspellen zijn. We zijn er
stellig van overtuigd dat deze
twee partijen, door hun on
verantwoorde stellingname in de
Nóls-affaire. een gesprek van
gemeenschap tot gemeenschap
zoniet onmogelijk dan toch
meindig veel moeilijker ge
maakt hebben. Ondanks dat
alles is het evident dat de
regering de uitvoering van het
arrest niet op de lange baan mag
schuiven. Als zij dat zou doen
zou Nols op 10 oktober zeker te
voorschijn komen als triomfan
telijke overwinnaar die aan alles
en iedereen het hoofd biedt, met
de glans van de onoverwinne
lijkheid over zich. Men mag
inderdaad niet toegeven aan
politieke motieven die de
Vlaamse geloofwaardigheid
ernstig in het gedrang zouden
brengen.
Fr is dus geen enkele reden om
aan de uitvoering van het arrest
van de Raad van State te
vertragen. Ondanks de moge
lijke politieke gevolgen is er geen
alternatief. Dat weten Leo
Tifklcmans en de C.V.P. maar
al In goed.
THEO VAN SANTEN
Arrond. Voorzitter
CVP-Jongeren
EEN MOEILIJKE EEN MEI
De problemen die aan de avond
van één mei de sociale beweging
in dit land voor zware moeilijk
heden en verantwoordelijkhe
den stellen, zijn zelden zo groot
.geweest.
Er zijn niet enkel de gesels van
werkloosheid en inflatie, door de
ekonomische crisis veroorzaakt,
maar er is tevens de visie op deze
problemen die in de beide
taalgemeenschappen van ons
land ver uiteenlopend is.
Langs Vlaamse zijde zijn vak
bonden en patronaat bereid tot
overleg met de overheid om
binnen een sociale markteko-
nomie een oplossing te zoeken.
Langs Waalse zijde is men
daarentegen van oordeel dat een
ekononiisch staatsdirigisme met
een oppermachtige overheid de
oplossing is. Wij staan zodoende
voor twee verschillende beleids
opties. Dat verschil in opvattin
gen dreigt niet alleen kloof te
drijven tussen de gemeenschap
pen. maar tevens de eenheid van
vakbonden en organisaties aan
te tasten zoals waarnemers
konden ervaren op het kongres
van de kristelijke vakbewegin
gen. Dat deze evolutie verster
kende gevolgen zal hebben, ook
op andere terreinen, is vanzelf
sprekend en o.m. op het vlak van
de budgettaire en fiscale politiek
Eén mei 1976 kan men niet
langer meer denken in termen
van klassenstrijd. Men moet
realistisch genoeg zijn dat men
zijn eigen welvaart niet ten
geschenke krijgt, maar dat men
ervoor moet werken en inspan
ningen leveren.
En het welzijn voor werkgevers
en werknemers is de beloning
van de inspanning en de inzet.
Maar dat welzijn moet ook in
overleg worden opgebouwd.
Daarbij zal inspraak en mede
zeggenschap een voorname rol
spelen. De opvatting over de
onderneming moet herdacht
worden in de geest van een
deelgenootschap van arbeid en
kapitaal. De onderneming, de
staatshervorming, de ekonomi
sche sturkturen moeten evolu
eren naar meer aangepaste en
Humaine dimensies.
DIANE D'HAESELEER
ZELFBESTUUR VOOR
VLAANDEREN EN
WALLONIË
De kongressen van het VEV
en van het ACV zijn, elk op
hun manier, tot het besef
gekomen dat er tussen
Vlaanderen en Wallonië
diepgaande mentaliteits
verschillend bestaan en ene
verschil in visie dat op elk
denkbaar terrein tot uiting
komt.
Wij zijn ons daarvan reeds
geruime tijd bewust,-maar
dit besef dringt vandaag ook
steeds meer door in kringen
die voorheen vaak de nei
ging vertoonden onze fun
damentele gemeenschaps
problemen nogal gemakke
lijk af te wimpelen met de
dooddoener «taalkwesties».
Een dagelijks aangroeiende
groep van Vlaamse paUoQns
en van Vlaamse vakbonds
mensen kómen tot de vast
stelling dat zij de problemen
rond werken, wonen en wan
delen in onze samenleving
op een andere manier zou
den aanpakken dan de Wa
len. En zij zijn er steeds
meer van overtuigd dat dit
voor onze maatschappij, en
zeker voor onze Vlaamse ge
meenschap, ook bevredi
gender resultaten zou ople
veren
Nu ervaren zij de andere kijk
en benaderingswijze van de
Walen, die hen vaak geheel
of ten dele worden opge
drongen, dikwijls als hinde
rend of het stuurt hen wegen
op die zij niet wensen te
bewandelen. De Walen wor
den op hun beurt al evenzeer
geïrriteerd door de Vlaamse
houding op velerlei gebied.
Vlamingen en Walen voelen
zich allebei gefrustreerd. Zij
zijn lotsverbondenen, jawel,
maarzoals mensen die naar
de vrijheid vluchten, maar
met een ketting aaneenge-
klonken blijven.
Binnen de unitaire staat Bel
gië, die door Eyskens welis
waar officieel voorbijge
streefd werd verklaard, maar
nog lang niet dood is, on
danks het pseudo-regiona-
listisch gesleutel van de
jongste jaren, ervaren wij de
Walen als een blok aan ons
Vlaamse been. Zij verhinde
ren de Vlaamse natie zich te
ontplooien en te ontwikke
len naar eigen inzicht en
volgens eigen tempo. En ik
ben ervan overtuigd dat vele
Walen, die een gezond zelf
bewustzijn bezitten en nog
op eigen kracht en mogelijk
heden kunnen vertrouwen,
de Vlamingen al evenzeer
als een blok aan hun been
ervaren.
Wat de VEV-ers en de AVC-
ers vandaag aanvoelen, ver
woordde André Renard van
uit zijn maatschappijvisie
reeds 15 jaar geleden. Men
moet 'naties, die op vele t
terreinen verschillende we
gen opwillen, niet tegen hun
zin aan elkaar geketend wor
den.
Precies daarom zijn wij al
zolang overtuigde voorstan
ders van een eerlijk federa
lisme.
de meest perfiede tegen
standers van een werkelijke
pacifikatie tussen onze ge
meenschappen zijn zij die,
met het drogargument dat
«nationale solidariteit»
heet, de onbevredigende si
tuatie van nu willen besten
digen.
Laat de Vlamingen en de
Walen vrij hun weg gaan en
vanuit de vertrekbasis van
een werkelijke autonomie
zullen zij in federaal verband
hechter samenwerken dan
nu mogelijk is. Zonder dat
de ene natie zich gehinderd
of geparasiteerd moet voe
len door de anderen.
Paul Martens
1 MEI 1976
HET VERZET GROEIT!
Bijzonderste kenmerk van deze
tijd: de steeds scherper worden
de algemene krisis van het
kapitalisme. Zee zeker, het is
nog lang niet dood. De enkele
duizenden financiële machtspo
tentaten die langs de weg van
hun multinationale onderne
mingen in feite de kapitalis
tische wereld regeren, willen hun
macht nog uitbreiden en de
kosten van de huidige moeilijk
heden door de werkende bevol
king doen dragen. Maar het
verzet groeit met de dag, ook in
ons land.
Net zoals bij een militair
kontlikt, is het echter voor de
kleine man niet steeds gemak
kelijk van op zijn post, daar
ergens in de voorlijn of in de
achterlinie, het ganse gebeuren
en de evolutie ervan te volgen en
te begrijpen. Vooral dan niet,
wanneer hij zelf klappen te
inkasseren krijgt, wanneer hij
onder de bestendige druk van de
dagelijkse leugen- en misle:-
dingskampagne van het allesbe
heersende grootkapitaal, door
eigen zorgen gekweld, geen oog
meer heeft voor het natonaal en
het wereldgebeuren. En noch
tans ook wanneer men niet blind
is voor bepaalde negatieve
gebeurtenissen, moet men reeds
bij een vluchtig onderzoek van
de ontwikkeling op sociaal en
politiek gebied vaststellen, dat al
wat en wie zich in de wereld
tegen het tfen top gedreven
kapitalistisch systeem van on
derdrukking en uitbuiting ver
zet. met de dag groeit.
Met de plaatsruimte waarover
we hier beschikken, willen we
ons bij wat ons onmiddellijk
omringt beperken. Dat men
maar de vergelijking make
tussen de meestal mekaar be-
kampende vakbonden van vóór
de tweede wereldoorlog, en het
huidige vakbondsfront, zelfs
met de nog steeds bestaande
meningsverschillenen tegenstel
lingen. Het gewicht van de
georganiseerde werkers in het
sociaal en politiek leven van ons
land heeft er onbetwistbaar
enorm bij gewonnen.
Het sociaal bewustzijn groeit.
Meer dan veertig procent van de
bij een opiniepeiling van Uniop
ondervraagde mensen, hebben
een goede maand geleden ver
klaard. dat ons ekonomisch
systeem drastisch moet gewij
zigd worden. Ongetwijfeld blijft
het politiek bewustzijn daarop
ten achter, de lijn in de richting
van de bestaande partijen wordt
in veel mindere mate bewust
doorgetrokken. Maar het roert
overal. Och ja. het is een feit dat
de grote meerderheid van ons
volk, en vooral ons Vlaamse
volk. nog niet klaar ziet in wat de
Kommunisten sociaal en poli
tiek willen, nog niet begrijpt wat
wij als onze taak beschouwen en
wat onze onbetwistbare bijdrage
is in onze evolutie, in deze
hogere sociale, poltieke en
morele bewustwording in de
dagelijkse strijd. Wij worden
nog teveel gezien en beoordeeld
doorheen wat de anderen, en
dan zeer dikw ijls de klassevijan
den van de arbeidersklasse, over
ons. kommunisten, zeggen en
schrijven. Maar is dit doorheen
de geschiedenis niet steeds het
geval geweest voor allen die de
weg naar een betere wereld
wilden openen? En nochtans
w aren zij het die, zelfs vergissin
gen en utopieën, het bij het
rechte eind hadden, aan wie de
verdere ontwikkeling gelijk
heeft gegeven, tegen de zwijgen
de meerderheid in!
Wij zetten door! Laat Kissinger
maar bazelen over de onduld
bare tegenwoordigheid van
kommunisten in West-Europese
regeringen. Laat men maar
pogen met C.I.A.-, Lockheed,
Gulf..en andere dollars
anti-kommunistische kam-
pagnes op te zetten. De kapi
talistische vrucht is overrijp, dus
ver rot. De plaasters op een
houten been verdrogen vluggen
dan ooit voordien, en politiek
bewustzijn en doorzicht bij de
werkers groeien. Zo zal ook de
waardering groeien voor het
onbaatzuchtig, verantwoord en
moreel hoogstaand streven van
degenen die, ook bij vervolgin- J
gen. broodroof, martelingen en
moord, nooit gekapituleerd
hebben.
Het is met verhoogde strijd
baarheid. met toenemend ver
trouwen en zegezekerheid, da 'n<^
de Kommunisten mei 1976
zullen vieren. Werkers demo-
kraten en vooral gij, jongereiien
sluit aan. Wij zetten konsekwentu<^
door!
RAY DE SMET
mg
In de Erembodegemstraat
kwam het tot een aanrijding
tussen de motorrijder W. Hae-
geman en de fietster M.A. De
Pelsmaeker uit Erembode-
gem. Beiden werden gewond.
De wagen van Frangois
Hobbels werd aan zijn woning
gestolen. De eigenaar diende
klacht in. Zijn wagen werd later
terug gevonden aan het Wijn-
gaerdveld.
In de herberg Rolls Royce
kwam het tot een vechtpartij
tussen Jan en Ronald C. De
broers die wat te diep in 't glas
gekeken hadden, werden in
het rijkswachtkantoor weer
nuchter.
Brand brak uit in één der
kamers van de woning Bevrij
dingsstraat 11. De brand was
ontstaan door de schouw. De
brandweer was spoedig ter
In de Lefèverestraat ont
stond brand aan de personen
wagen van Alfons Ruyssinck,
Geraardsbergsesteenweg. De
brandweer had het vuur snel
onder kontrole. Niettemin was
aan de wagen veel schade.
In een woning aan de
Moorselbaan 126 brak even
eens brand uit aan de schouw.
De brandweer kon de brand
spoedig omschrijven.
Nog een schouwbrand brak
uit in een woning Pastoor Lau-
werijsstraat 16. Het vuur kon
hier ook spoedig geblust wor
den.
Tijdens de zaterdagmarkt
werd Aline Cardon uit Aalst
door gauwdieven van haar
handtas beroofd. De tas be
vatte niet minder dan 120.000
fr. Bij de politie werd klacht in
gediend.
De brugwachter van de
Zeebergbrug Frederik Mon
sieur werd aangereden tijdens
de uitoefening van zijn werk,
door de personenwagen, be
stuurd door Lutgart Seghers.
De man werd gewond.
Bergenmeersen
kwam het tot een hevig
vechtpartij tussen V.V.S.
O.V. De rijkswacht diende tus
senbeide te komen.
Tijdens de nacht van vrijdag op zaterdag werd deze wagen
Dendermondse Steenweg tot een hoop schroot herleid.(el)
Naar aanleiding van onze bijdrage omtrent «Teinturia» in «De
Voorpost» van 16 april jl., stellen we vast dat Ray De Smet in
het blad «Tegenmacht» een K.P. informatieblad voor het
bedrijf Teinturia, de situatie opnieuw scherp stelt. De visie is
open en eerlijk en niet onbelangrijk, gelet op de evoluties die
zich de laatste dagen opnieuw voordoen, gezien in het licht
van Vitapack. Los van elke partij of vakbondskaart citeren wij
uit «tegenmacht»:
UKWIDEREN
OM TE HEERSEN
Men moet meer dan naiëf ge
noeg zijn om te gaan denken,
zo schrijft Ray De Smet,
dat wanneer Teinturia in 1964
onder het beleid kwam van de
groep «Alsberghe en Van
Oost», de bedoeling van deze
groep zou zijn geweest van
Teinturia een bloeiend bedrijf
te maken.
Teinturia was een konkurrent.
AVO was opzich zelf maar een
afhankelijke groep van Gillet-
Thanon uit Lyon in Frankrijk,
groep die later de naam kreeg
van Pricell France.
Men moet het ganse gebeuren
zien tegen de achtergrond van
het Europa de groot
kapitalisten Groeperen kon-
centreren, door rationalisatie
en «werkverdeling» arbeids
krachten uitschakelen, meer
winsten maken en meester
worden op de markt. Dit is niet
alleen de wil van de heren die
aan de kapitalistische top
staan, dit is de wet van het kapi
talisme zelf. De kleineren ope
ten om niet opgeèten te wor
den!
Zeker, er werd nog flink wat
geproduceerd Waarom niet
zolang het winst oplevert?
Maar op de meer en meer be
heerste markt begint de «werk
verdeling» Er was niets mis
met het beleid van Teinturia.
In Lyon was het zo gewild,
voorzien en beslist. En niet
voor Teinturia alleen! En ook
niet in België alleen!
Belgo-Suisse te Vilvoorde is
sedert twee jaar gelikwideerd
en wie 'n beetje geheugen
heeft zal zich herinneren dat wij
daar in ons maandelijks be
drijfsblad «tegenmacht» op
gewezen hebben, en ook be
kend gemaakt hebben, dat bij
de trust de wil bestond om
Teinturia in de komende
twee-drie jaar op te doeken.
Wij willen er trouwens ook nog
aan toevoegen, dat wij K.P.
Aalst het zijn. aldus Ray De
Smet, die de beruchte wa
terkwestie het eerst openbaar
hebben gesteld, maar... dat wij
er toen ook op gewezen heb
ben, dat vanwege degenen die
inzake Teinturia over wel en
wee beslisten, niet alles zuiver
was.
De ekonomie van ons land
wordt met geleid door de rege
ring; schrijft Ray De Smet. Zij
wordt geleid door de heren van
banken en trusts. Of is het niet
waar misschien dat subsidies
en leningen worden gegeven
om te rationaliseren dus om af
dankingen en meer winsten in
de hand te werken?
Men zal ons natuurlijk zeggen,
dat wanneer dit niet gebeurt de
ondernemingen in kwestie niet
kunnen konkurreren en dus in
gevaar komen. Inderdaad,
maar ook de konkurrent of
dit nu in België is of in het bui
tenland strijkt ook gemeen
schapsgelden op, rationali
seert eveneens en maakt meer
winst. De verliezer is de wer
ker.
Wat daar tegenover moet ge
steld worden, is een ekono
misch beleid gericht op werk
verschaffing en bevrediging
van de behoeften van de
MENS. Zo eenvoudig is het,
inderdaad. Maar het stelt me
teen het ganse kapitalistische
systeem op losse schroeven,
vermits dit uitsluitend is gericht
op winst.
TEINTURIA
WERD EN WORDT
SYSTEMATISCH
AFGEBROKEN
Alle cijfers bewijzen het: Tein
turia gaat dezelfde weg op als
andere bedrijven door dezelfde
trust ingepalmd. Waren het
onbekwamen de verschillende
bedrijfsverantwoordelijken die
op onbeschofte manier weg
gestuurd werden, nadat zij in
bepaalde gevallen zelf ande
ren hadden helpen likwideren.
Natuurlijk niet. ook dat was een
aspekt van de ontmanteling
van Teinturia. Waarbij ook ge
zegd moet worden, dat door de
Franse bazen, zoals door
Amerikaanse en West-Duitse
elders, en wellicht door Belgi
sche elders, met de wetten
geen de minste rekening werd
gehouden
Werken er nog honderd men
sen op Teinturia? Wij betwijfe
len het. Maar duidelijk is voor
iedereen, dat men stapsge
wijze aftakelt om aldus onder
meer ook de uitbetaling van al
te hoog sluitingsgeld uit de weg
te gaan. Er wordt gewaagd van
sluiting in oktober, en men
weet al te zeggen dat de pre
mie Major 65 zou bedragen.
Waarom slechts 65
WAAROM WORDEN
DE ZAKEN
NIET SCHERPER
GESTELD?
De KPB heeft de eis gesteld
dat sluitingen zes maanden op
voorhand zouden worden aan
gekondigd, zo schnjft Ray De
Smet en gaat verder: Wij blij
ven alleen staan Anderzijds
herinneren wij ons hoe de vak
bonden bij de sluiting van de
Filature et Filteries Impériales,
de bazen knusjes hun stock
hebben laten opwerken. Wat is
men zinnens voor Teinturia
vraagt deze gezaghebbende
auteur zich af.
Wij kunnen niet akkoord gaan
met het spelletje dat nu door
AVO en de Franse trust met
Teinturia wordt gespeeld. Stelt
men zich dan de vraag niet wat
dit betekent voor de arbeiders
en bedienden die reeds jaren
nu dag-in-dag-uit tussen hoop
en vrees leven? De bazen
hebben wettelijk het recht van
de werkers bepaalde presta
ties en waarborgen te eisen.
De werkers ook, en heel wat
meer dan honderd jaar gele
den! En naar onze mening nog
lang niet genoeg schrijft Ray
De Smet die verder gaat met
de markante opmerking:
Er moet dus vanwege de vak
bonden klare wijn geëist wor
den, Fadecum-Friac is begin
1976 het jongste bewijs ge-Lik
weest van patronale manoeu-r
vers en willekeur. Laat het in!c'
het Aalsterse het laatste zijn.r
en dat een voorbeeld genomen"n
wordt aan wat in andere
westen van ons land aan dy-t
namische strijdvaardige initia- |^s
tieven wordt genomen. H,
In «tegenmacht» besluit Rayje/
De Smet: Arbeiders en be-ev
dienden, mannen en vrouwen, jen
laat u niet één voor één af ma- (en
ken. Eis een algemene vak-je v
bondsvergadering van hetjan
ganse personeel en een klare |0k
en duidelijke stellingname. L>n)
Doorheen tientallen jaren wer- ww
ken en winsten opstapelen Ege
voor het patronaat, is Teinturianee
ook van u en hebt ge recht opLg,
een menswaardige behande- et
lin9- |«i
>E!
)R<
In opvolging van de h, Simon De
Maesschalck, die enige tijd gele
den schielijk overleed, werd op
woensdag jlde h. Guido De Sae-
ger benoemd tot Procureur des
Konings aan de Rechtbank van
Dendermonde.
De nieuwe procureur is 'n ras
echt Dendermondenaar. Hij is in
de Denderstad geboren op 3 okto
ber 1930 en liep er school in het
H. Maagdcollege waar hij zijn
studies beëindigde op 14 juli
1948. Op 10 juli 1953 promo
veerde hij tot doctor in de rechten
aan de Rijksuniversiteit van Gent,
maar behaalde ondertussen, reeds
op 1 oktober 1952 met onder
scheiding de licentie in de 'crimi
nologie aan dezelfde universiteit.
Van 1 oktober 1953 tot 1 mei 1955
volbracht hij zijn legerdienst als
reserve-officier bij de militaire
politie.
Van 4 juni 1955 tot 26 juli 1961
deed hij onafgebroken stage op
het parket van de Procureur des
Konings te Dendermonde, en was
hij tevens advokaat bij de balie.
Op 26 juli 1961 begon zijn loop
baan in de magistratuur, want dan
werd hij benoemd tot Substituut
procureur des Konings bij de
rechtbank van eerste aanleg te
Dendermonde. Acht jaar later, op
18 april 1969 werd hij aangewe
zen om het ambt van Eerste
Substituut-procureur des Konings
waar te nemen bij dezelfde recht
bank. Hij zou er echter niet lang
blijven. Bij Koninklijk Besluit
van 21 mei 1970 werd hij be
noemd tot Substituut-generaal bij
het Arbeidshof te Gent. Een Mi
nisterieel Besluit wees hem aan
als magistraat bij de documenta
tiedienst van het Hof van Cassatie
te Brussel op 5 juni 1974
pit
>il g
Na een afwezigheid van amper r0f
zes jaar keert de h. De Saeger dus(ra
terug naar de Dendermondse pi-
rechtbank als Procureur des Ko-fet
nings.
De nieuwe Procureur is het hoofd [r
van een kroostrijk gezin, woont tt
Dendermonde en is lid van i"
Raad van beheer van de v.z.w.
«Blijdorp», zodat hij zich ook op F
het sociale vlak beweegt. HijU
komt trouwens uit een bekende L|t
Dendermondse familie. Zijn va- L
der, de h. Jules De Saeger, was|on
jarenlang bureelhoofd op het
Dendermonds stadhuis.
Wij zijn ervan overtuigd dat de I
aanstelling van de h. De Saegerl
die tenslotte een zeer jong procu-1
reur is, zal bijdragen tot de goede i
werking van de Dendermondse
rechtbank. Hij is van mening dat
de justitie dichter bij het volk
moet staan. «De rechtbank mag
geen duister, dreigend gebouw
zijn,» zei hij «maar moet integraal
deel uilmaken van het leven van
elke dag. De justitie moet humaan
en volks zijn».
icP
MEDEWERKERS
ATTENTIE!
Nogmaals verzoeken we onze
medewerkers hun kopij zo
mogelijk al op maandag-
morgen bij de redaktie te
bezorgen. Wal betreft «niet-
tijdsgebonden- reportages
wordt met nadruk verzocht
om de teksten reeds tegen de
donderdagmorgen of rijdag
te bezorgen.
DE REDAKTIE
