n
HogerOp maakt indruk met «Melinda»
INDONESISCHE KUNST
UIT AGENDA
ISOPODA IN KONCERT-ORNAAT
VAN DIEF EN WINTERFABRIKANT
TONEEL BUITEN
DE DENDERSTREEK
24 7-5-76 - De Voorpost
'olly en
n weer
omrin-
De toneclgilde «Hoger Op» koos voor haar derde optreden dit seizoen
een sterk psychologisch stuk. «Melinda» of «Leer me hoe ik schreien
moet» van Patricia Joudry in een vertaling van Alfred Pleiter, is een
zeer goed toneelstuk wat inhoud betreft. Als tema wordt de
verhouding jeugd - volwassenen behandeld.
«Hoger Op» wist dit delikaat poëtisch werk tot een algemeen boeiend
geheel af te ronden, al was hun eerste bedrijf dan ook wel een
schoolvoorbeeld van monotoon weinig sfeervol gebabbel.
en daar begint Polly haar roddel
over de beide jonge mensen rond
Melinda Grant, een jong meisje,
laatstejaarsstudente, leeft in een
eigen wereld, met als harde
realiteit enerzijds de school en
anderzijds een kindse moeder.
Melinda vindt niet goed het
evenwicht tussen beide, is aan
vankelijk stug en inzichzelf
gekeerd en ziet haar dromen
voor werkelijkheid. Tot Will
Hendersson in haar leven komt.
hij is een doodgewone klasge
noot. wiens ouders de onhebbe
lijke gewoonte hebben om de
haverklap van stad te verhuizen,
zodat de jongeman eigenlijk ok
geen houvast heeft, temeer daar
zijn ouders er ook van die
eigenaardige ideeën op na
houden wat betreft de vriend
schap van hun zoon. Zij verbie
den hem alle omgang met
Melinda. De twee jonge mensen
verdragen dit echter niet en
zoeken elkaar te ontmoeten in
een afgelegen ruïne, de muziek
tent. Ze praten, wandelen,
worden verliefd. Melinda wordt
benijd door haar klasgenootjes
omdat zij de hoofdrol mag
te strooien met als gevolg dat na
een vechtpartij Will van school
gestuurd wordt en de familie
Henderson alweer verhuist. De
drie jonge mensen Melinda, Will
en Polly zijn hier in hun
handelingen beïnvloed door hun
ouders, enigszins het slachtoffer
van veranderde opvattingen en
een moeilijk te overbruggen
generatiekloof..
Hoger Op heeft een verdienste
lijke inspanning geleverd en
mede door het vlot akteren van
bepaalde personages een totaal
indruk geschapen die niet zo
kwaad is. Het begin was anders
niet zo denderend. De dialogen
waren te lang uitgespannen, het
tempo lag veel te laag. met als
gevolg een saai. langdradig en
monotoon eerste bedrijf. Naar
het tweede bedrijf toe kwam
gelukkig meer vaart en daar zal
het optreden van Will wel niet
vreemd aan geweest zijn. Zelden
zagen we Frans Pauwels in een
zo sterke vertolking.
spelen in de schoolopvoering Mariene De Swaef (Melinda
«Romeo en Julia», haar klasge- Grant) en Frans Pauwels (Will
note Polly, dochter van een Henderson) twee jonge mensen
vooraanstaand dokter kar het op zoek naar zichzelf, zwevend
niet verkroppen dat zij hiervoor tussen droom en realiteit, vorm-
niet uitgekozen is en probeert den een schitterend duo. Lies
Melinda te chanteren: ik de Pauwels was de moeder van
hoofdrol en jij kunt ongestoord Melinda. zij gaf een gevoelig spel
\erder vrijen. Melinda weigert w aarin de noodzakelijke mimiek
van de kindse vrouw goed
overkwam. Louis Pauwels als
Mr. Henderson bracht een
knappe prestatie, al konden we
zijn gemanipuleer met een leeg
bierflesje niet waarderen, wer
pen heef hij er zeker niet mee
gedaan, eerder vermoeden wij
een helpende hand achter de
koelissen.
Myriam Buys als zijn toneel
echtgenote bracht een verzorgde
typering van de ontevreden
echtgenote die zich steeds weer
moet opofferen voor man en
zoon en er haar plezier in vindt
te teren op vroegere glorie van
haar vader. Lutgard Matthieu
als de lerares Miss Robson had
de juiste toon te pakken, steeds
weer opvallend hoe goed haar
diktie toch is! Ann Pauwels als
Polly, het haantje de voorste van
de klas van Melinda gaf dan wel
een staaltje van sterke akteer
kunst. maar scheen ons toch
ettelijke jaartjes te oud. Rene
Van Gyseghem als de verleider
van de school, knap en zelfbe-
buste Bruce was goed. Aarze
lend en nog wat zoekend naar de
juiste toon waren Ingrid
Schockaert en Karine Van
Biesen als de schoolmeisjes
Eleonoren Ann.
Regisseur Fons Vinck kon zeker
in het eerste bedrijf het tempo
gevoelig opgedreven hebben. Hij
maakte optimaal gebruik van de
scène, door het spelen in zwarte
doeken met een paar zetstukken
werden vier plateau's gesitu
eerd. Zwak punt was de belich
ting en de bediening ervan.
Verschillende keren speelden de
akteurs in de schaduw of werd
Lutgart Matthieu, Marleen De Swaef en Lies Pauwels in Melinda (jm)
In aanwezigheid van een werkelijk internationaal publiek
waar talen allerhande werden gehoord werd verleden vrijdag
door Dom Idesbald Verkest, animator van het Affiigems Kul-
tureel Centrum dat reeds ver in het hele Aalsterse en in
Vlaams Brabant zijn weldoende invloed laat voelen, de ten
toonstelling Indonesische Kunst en Moniaturen uit Indië ge
opend.
Het mag gezegd dat Mw Esti-
val - Baeten uit Hekelgem haar
beste zorgen had besteed om
deze tentoonstelling, die uiter
aard zal uitgroeien tot een
hoogtepunt in het hele seizoen,
te realiseren en dit dan in sa
menwerking met L. Sanders uit
Dendermonde, P. De Brouwer
uit Hamme en de heer Decie-
rck uit Antwerpen.
Reeds van bij het binnentreden
van de tentoonstellingsruimte
is men werkelijk gecharmeerd
door de eksotische fijnzinnig
heid en de Oosterse weelder
igheid van het tentoongestel
de.
Deze ekspo is te klasseren in
de reeks die begon met «Ver
boden Japanse Kunst» waarop
de Japanse ambassadeur
aanwezig was, «Ikonen en de
religieuze kunst van het ortho
doxe Oosten», de Egyptische
tekenaar en schilder Abou Sa-
rya Lotfi waarbij de amabassa-
deur van Egypte in het Cen
trum vertoefde, «Bouddha, de
Schouwende» en «Kunst uit
Polen».
POPPEN
De poppenkunst schijnt ont
staan te zijn in Indië en zich
vandaar uitgebreid hebben
naar Indonesië. En dat dan niet
als een vorm van vermakelijk
heid voor kinderen zoals bij ons
vaak het geval is maar wel als
uitbeelding van mythologieën,
drama's, tragediën.
In de grote zaal ziet U overal
handspeelpoppen opgesteld,
meesterwerken niet alleen kwa
verbeeldingswerk maar ook als
technische uitwerking. De be
kleding is in de fameuze batik-
stof, een bij ons nagenoeg on
bekende weeftechniek. Batik
wordt verkregen door het aan-
het licht te bruusk en onregel
matig uitgedimd.
Regisseur Vinck heeft zijn
akteurs hard laten werken, dat
voelt men zo aan. Voor ons
betekende Melinda toch een
boeiende toneelavond. Wij be
treuren het alleen maar dat in
onze huidige maatschappij
sommige toneelbezoekers ten
onrechte toneel verwarren met
een avondje gezellig lachen. Het
kan er natuurlijk ook wel
bijkomen, maar als het volstaat
dat een personage in een
dramatische situatie een mep
verkoopt aan een ander om in de
zaal de schaterlach op te
wekken, daar waar hij helemaal
niet thuis hoort, of dat enig
amoereus gescharrel al genoeg is
om gegichel van uit de vier
hoeken te doen komen, dan
vragen wij ons af wat de taak is
van een toneelgilde die ook eens
ander toneel brengt. Zouden zij
de belangstellenden er dan niet
beter op wijzen dat op de
planken nog wat anders op te
rapen valt dan stof om te lachen.
Is het dan ook nodig dat de zaal
voor een vierde gevuld is met
jonge kinderen (althans op 1
mei)die van de hele situatie niets
TENTOONSTELLINGEN
Galerij S64 Fred Bervoets tot 24 mei
Galerij Pieter Coucke Jan De Nijsen Renaat Ivens tot 23 mei
Galerij 't Apostelken Jong talent uit Vlaanderen en Wallonië
tot 12 mei.
Kulturcel Centrum Affligem Kunst ui Indonesië en
Miniaturen uit Japan tot 23 mei.
Stedelijk museum «Oud Hospitaal» Eskimo Kunst tot 23 mei
VRUDAG 7 MEI
Kaarthuisje Slotstraat 20 uur: informatievergadering over
aanleg ravotterrein door CARJ.
ZATERDAG 8 MEI
Jeugdklub Tuf Tuf Zonnestraat 20 uur: Urbanus Van Anus en
het stemmingstrio.
Sint Maartensinstituut Raffelgemstraat 19.30 uur toneelop
voering «Radeske».
VTI vanaf 9 uur Info Dag.
ZONDAG 9 MEI
Parochiecentrum Sint Martinus van 13.30 zoektocht met de
fiets. Sint Maartensinstituut Raffelgemstraat 19 uur
toneelopvoering «Radeske»
Parochiecentrum Sint Martinus 15 uur De muzikale Klowns.
brengen van was op een te
kleuren stof. Telkens een be
paalde kleur moet aangebracht
worden moeten de weefsels op
de plaats waar die kleur niet
mag indringen met was worden
ingestreken. Dit veronderstelt
dan uiteraard een enorme te
kenvaardigheid en anderzijds
een fantastisch geduld, geduld
dat een Westeuropeaan niet
meer kan opbrengen.
Naast de poppen zijn er op het
podium ook grotere Ikad-
doeken te zien. Ikad-doeken
zijn weer iets speciaal. Ze wor
den bekomen door het weven
van draden die op voorhand op
bepaalde lengten gekleurd zijn
en zo worden welbepaalde fi
guren in het weefsel bekomen.
SCHADUWPOPPEN
Naast de op sokkels opges
telde Ikad-doeken en relief-
poppen zijn aan de wanden
mooie schaduwpoppen aan
gebracht. Deze zijn vervaar
digd uit buffelhuis, beschilderd,
gestyleerd en geperforeerd
Talrijke articulaties zorgen er
voor dat door middel van bam
boestokjes deze poppen zeer
beweeglijk zijn. Deze poppen
worden dan vanachteren be
licht zodat hun schaduw op een
Dc spelers van Hoger op hebben geen moeite gespaard om tot een verdienstelijke opvoering te komen
begrijpen. Neen. toneelliefheb
bers. de echte dan. die met deze
storende elementen rekening
moeten houden, blijven een
volgende keer thuis. De spelers
van «Hoger Op» kunnen voor
deze onbegrijpelijke gedragin
gen van sommige mensen zeker
niet aansprakelijk gesteld wc
den. Hun spel was hier niet
oorzaak van!
ROEL VAN DE PL/
Op zaterdag 1 mei jl. heeft een vrij talrijk publiek in de Sint-
Annazaal te Aalst kunnen genieten van een interessant optreden
van de groep Isopoda. Alhoewel niet zo schitterend als in 't Fa-
briekske, was deze Aalsterse viermansformatie (gitarist Bert verliet
onlangs de groep) toch overtuigend genoeg om ons te sterken in het
geloof dat zij het kunnen maken in de toekomst.
Sopoda brodeert enigszins moei
lijke strukturen in hun stukken,
met andere woorden het genre dat
ze brengen vraagt wel wat aan
dacht, en is dus ook weinig kom-
mercieel. En goed maar!
Grote verdienste van Isopoda was
de inbreng van teatrale showele
menten. We denken hier aan het
nummer «Wintermaker» tijdens
hetwelke twee stofzuigers kon-
fetti voor sneeuw het podium op
bliezen. De sketch met de dief
deed nogal denken aan wat Gene
sis eerder heeft gebracht. Vielen
zaterdag vooral op. de jonge
zanger-bassist en zelfs eventjes
(puike) sologitarist Arnold en de
verbazingwekkende drummer
Mark. Spijts de afschuwelijke ak-
koestiek van deze hoogst ongezel
lige zaal, een puik optreden. Er zit
muziek in Isopoda. (Wie deze
nogmaals aan het werk wil zien,
kan op 22 mei terecht in de zaal
van het V.T.I.)
Het voorprogramma werd zater
dag verzorgd door Joost en Mieke
Van Dorp en begeleider Rag Ge-
es. De meningen hierover in het
publiek waren blijkbaar nogal
verdeeld. Sommigen verwijten
hen het brengen van «rozegeuren
maneschijn—teksten. Maargoed,
zolang Sommers en andere Sever-
sen er niet aan te pas komen, zal er
wel bij geen enkele kleinkunst-
liefhebber iets aan de hand zijn.
René De Witte,
met dank aan de
tipgevers
Isopoda in koncert in de St.-Annazaal (jm)
Kunst uit Indonesië en Indië (jm)
wit doek valt. Deze manier van
doen dateert uit de periode dat
mannen en vrouwen niet
mochten samenzitten. De
mannen zagen de voorkant, de
vrouwen de achterkant.
Dank zij de witte achtergrond
van de muren en de zeer dege
lijke belichting kan wel gezegd
worden dat deze schaduw
poppen goed tot hun recht ko
men.
MASKERS
Verder zijn een reeks maskers
tentoongesteld, het bekijken
waard. Maskers zijn immers
een belangrijk element in de
Indonesische kuituur en ko
men zowel te pas bij het begra
fenisritueel als bij het rijstoogst,
het teaterspel, het feesten en
het bezweren van kwade gees
ten.
Binnenin het masker zit een
soort mondstuk dat de drager
in de mond dient te houden als
bevestigingsmiddel. Hij kan
dus noch spreken, noch zin
gen; enkel akteren.
GODENBEELDEN
Verder, zijn er een hele reeks
Garoeda's of godenbeelden,
nu eens in natuurlijk hout, dan
weer gepolykromeerd Deze
beelden getuigen van een bui
tengewone vaardigheid van de
volkskunstenaars die een on
gehoord meesterschap op ge
bied van snijkunst bezitten.
OOK INIDASCE
KUNST
Hoofdzakelijk gaat het hier om
schilderwerken, en dan meer
bepaaldelijk om miniatuur
kunst. Reeds zeer oud wordt
deze kunst nu nog steeds be
oefend. Deze miniaturen stel
len taferelen voor uit het volks
leven, het leven aan het hof,
jachttaferelen en godsdien
stige voorstellingen. Naast
specifieke miniaturen, zelfs op
stukjes ivoor aangebracht en
getuigend van een onge
hoorde verfijndheid, zijn er ook
tempeldoeken die eveneens
door hun mooie omlijsting de
aandacht trekken.
Verder ziet U nog tal van ge
bruiksvoorwerpen, getuigend
van Oosters geduld en Oos
terse verfijning.
Deze tentoonstelling blijft open
tot en met 23 mei op zaterda
gen van 14.30 tot 20 u. en op
zondagen van 11 tot 13 en van
14.30 tot 20 u.
L.H.
K.V.S. BRUSSEL
MET LADY PEPERKOEK
Een grappige komeie met diep menselijke ondertoon is!
«Lady Perperkoek» van de Amerikaanse suksesauteur|
Neil Simon.
K.V.S. heeft wel een voorkeur voor stukken van deze to
neelschrijver. Na «Plaza Suite», «Kom die eens wat» ligt
«Sunshine Boys» nog fris h het geheugen.
Het verhaal van Lady Peperkoek, eens een gevierde zan
geres, maar door de drank en de mannen aan lager wal
geraakt, is eerder droevig dan grappig. Toch is de dramati
sche situatie naar de achtergrond gedrongen en ziet de
toeschouwer alleen personages in hun gewone (al onge
woon genoeg) doen, in eerder banale situaties. Sterk ver
magerd door een ontwinningskuur keert Evy terug naar
haar flat, waar een mislukte akteur en homoseksueel
Jimmy op haar wacht. Vastbesloten om een ander leven
gaan leiden, daarbij geholpen door haar dochter Polly
de eksentrieke vriendin Toby, wordt Evy heen en
geslingerd tussen haar problemen en die van de
gende personen. Tot ze weer naar de drank grijpt en afta
kelt.
In de regie van Nand Buyl munten de akteurs uit door
knappe typeringen en door een los en ongedwongen akte
ren. Een veelzijdige Yvonne Lex (Evy), een zich volledig
uitlevende Chris Lomme, als de door schoonheid begees
terde Toby, Gilda De Bal knap en fris als dochter Polly, Alex
Cassiers in de huid van Jimmy, vormen een kwartet met
gewaardeerd talent. Roony Waterschoot vertolkt de korte
rol van Lou, leverancier is Paul Emiel Van Royen.
Yvonne Lex, Gilda De Bal, Chris Lomme en Alex Cassiers
Lady Peperkoek.
Na «Blootsvoets in het park» van dezelfde auteur, dat fel
gegeerd is in amaterrskringen, zien wij Lady Peperkoek
dezelfde weg opgaan. Toneelliefhebbers kunnen we deze
voorstelling aanbevelen, al moeten we dan grif toegeven
dat in de mond van Lady Peperkoek nogal wat platvloerse
uitdrukkingen liggen, niettegenstaande de goede vertaling
van Koen eRuyter. Volgende opvoeringen: 6 - 7 - 8 - 9 -18 -
19 - 20 - 21 - 22 - 23 - 25 - 26 - 27 - 28 - 29 en 30 mei. Tel.
02-21949.44.
Roel van de Plas
