k
n jé
jl^ utf
ADIEU CHEF! WELKOM TROMBONE!
'V Wï
W B
ENTECONCERT VAN ST.CECILIA FANFARE
VIERING 50 JAAR «BOL»
rtÉR® WtméftfiSÈÉSÈStltÊÊÊ
WERKGROEP ONTSPANNING
VAN SINT - ANTONIU SP AROCHIE RICHT VOETTOCHT IN
WILDGROEI
MAAKT PLAATS
VOOR AKKER
De Voorpost - 14-5-76 - 7
loc
'ev et jaarlijkse lentekoncert van de Koninklijke Fanfare St.Cecilia was deze keer meer dan
akfiewoon maar een lentekoncert. Al zal de fanfare er echt niet zo gelukkig mee zijn dat
3b< eorges Verhulst besloten had om definitief de dirigeerstok neer te leggen, en is een tijd
-ie2 in komen en er is een tijd van gaan, zegt Georges Verhulst zelf, en een opvolging moet op
'jd gebeuren, toch kon dit afscheids-lentekoncert moeilijk anders zijn dan een feestelijk
Sbeuren. Er stond inderdaad over heel de lijn vreugde op het programma. Vreugde omdat
"e fanfare zich gelukkig mag prijzen iemand als Georges Verhulst reeds zolang als chef te
ebben. Vreugde ook, omdat Georges Verhulst uiteindelijk blijft en bij zijn oude liefde, de
ombone, terugkeert. Aldus zien wij «chef» Georges Verhulst zeker nog dikwijls terug als
luzikant onder de muzikanten, en wat vooreen muzikant!
pi at iedereen die van ver of
ts( ibij ook maar iets met de
kuinfare St.Cecilia te maken
hi >eft er prijs op zou stellen
i uim hun «chef» dit afscheid
p'«at lichter te maken lag in
0S' >|jjn de verwachtingen. Zo
'Werd Georges Verhulst
'°r eds op de vooravond van
pt afscheidsconcert letter-
k en figuurlijk in de bloe-
etjes gezet. De naar de
[scheidsreceptie zeer tal-
v^jk opgekomen vrienden en
n c rmpatisanten leverden het
jrekend bewijs van de
:y< aardering en de vriend-
:hap die Georges Verhulst
p Hier als Aalstenaar bij de
rembodegemse fanfare
ist te verwerven. De zeer
ilrijke opkomst, van buiten
e gemeentegrenzen zelfs,
)or het lenteconcert zelf
nderstreept nog eens ek-
Ira dat Georges Verhulst
weerklank» wist te vinden
niet voor «dovemanso-
heeft gewerkt al die
iren.
pn et is voor opvolger Ray-
vaiond Merckx zeker geen
jcn lakkei ijke opgave om
vj eorges Verhulst's taak o-
ildi ïr te nemen en de fanfare in
^ezelfde geest verder te lei
geen. Wij twijfelen er echter
ir(jiet aan dat hier, mede door
Vaie bijna levenslange band
elke bestaat tussen de fan-
nDbreen Raymond Merckx en
laaö verdere stille aanwezig-
eid van de oud-chef, de
ieuwe dirigent en fanfare-
•veèidererzal in slagen om het
i; ereikte muzikale peil te
andhaven en wie weet mis-
chien nog te verhogen
•n i eorges Verhulst zal ook als
lar< rombone» zeker niet nala
at »n om zijn kennis, zijn vak-
'rëfyanschap, zijn ervaringen
ijn werkkracht verder in
enst te stellen van «zijn»
infare, de Koninklijke Fan-
ire St.Cecilia, die eigenlijk
tot een harmonie uitgroei-
HEF» GEORGES
'ERHULST
'ver Georges Verhulst ver-
jalen zou direkt wel enkele
agina's in beslag nemen.
iit merkten wij vrij vlug toen
ij de gelegenheid hadden
m zelf te horen vertellen
jver zijn leven als muzikant
moeten wij het «tout
|ourt» zijn muzikaal leven
pemen?
im deze veelzijdige muzi-
int zo kort en zo volledig
ogelijk naar voren te bren-
jen maken wij dankbaar ge-
Iruik van wat de heren Ey-
inboSch, raadslid te Erem-
'degem en ondervoorzitter
de fanfare en Firm in
'alsterman, sekretaris en
uzikant van en bij dezelfde
infare uiteraard in hun ge-
igenheidstoespraak over
|un chef wisten te vertellen
huldigingsreceptie op
ijdagavond 7 mei jl. kon
iteindelijk met enige ver-
aging van start gaan (het
jn steeds weer dezelfde
tatkomersdieopzich latten
achten.)
Is ondervoorzitter van de
infare was het Gustaaf Ey-
inbosch die de huldiging
an Georges Verhulst inzet-
in naam van het bestuur,
ij betreurde de beslissing
an «chef» Verhulst om nu
ieds de dirigeerstok te late
jsten. Ergens vreest hij dat
et dirigent Verhulst heel
ard moet vallen om deze
eslissing te nemen. Alles
at hij voor de fanfare ge-
aan heeft en de wijze waar-
p toonde maar al te zeer
an wat de fanfare voor hem
etekende. Hij was werke-
jk meer dan gewoon maar
e «chef», hij was de bezie-
ir en de moderator tegelijk,
ovendien was hij als een
chte vader, of beter nog als
vader door roeping,
teeds bereid om de jonge
luzikanten bij te staan en te
elpen ook bij hun persoon-
jke moeilijkheden.
'at Georges Verhulst in de
erste plaats een muzikant
'as en is hoeft geen betoog
Als we zijn muzikale loop
baan even onder de loupe
nemen vinden wij ene ganse
reeks bijzonderheden terug
die hem geheel karakterise
ren.
Weinigen zullen weten dat
zijn eerste liefde de viool
was en dat hij reeds op 10-
jarige leeftijd met de studie
ervan begon. Reeds kort na
dien trad hij reeds samen
met zijn vriend Frans Trogh
open dit doen zij sedertdien
onafgebroken tot vandaag
nog.
Toen hij nadien toetrad tot
de Aalsterse Symphonie
«Door Eendracht Groot» vul
de hij de ontbrekende con
trabas partij in en ook dit
bleef als een vaste waarde
mede een onderdeel van zijn
muzikaal leven uitmaken.
In 1926 werd hij lid van de
«Oude Garde» als trombone.
Het is dit instrument wat
hem eigenlijk het nauwst
aan het hart is gaan liggen,
al is het moeilijk om meteen
de andere instrumenten uit
te sluiten want Georges Ver
hulst is een veelzijdig man.
Na de muziekschoolbanken
oogsste Georges Verhulst
zilver en goud en won bo
vendien en regeringsprijs,
de eerste welke ooit naar de
Aalsterse Muziekacademie
ging.
Gedurende de mobilisatie
periode, vóór de 2e Wereld
oorlog, belandde hij bij het
muziekkorps der 2e Grena
diers waar hij voor de veran
dering overstapte op de tu
ba. Daar leerde hij René
Berghmans kennen, die zijn
onafscheidelijke vriend en
medemuzikant zou worden
en blijven doorheen wel en
wee. Dit is hij tot op heden
gebleven aangezien René
Berghmans als Molenbeke-
naar het enige Brusselse lid
der Erembodegemse fanfare
is en daar zit die vriend
schap zeker voor iets tus
sen.
Sedert Georges Verhulst als
chef bij St.Cecilia kwam is
deze muzikale R.W.D.M.
supporter steevast op het
appel verschenen te Erem-
bodegem en slaat geen en
kele repetitie over. Naast
René Berghmans vindt men
trouwens nog enkele be
kende muzikanten terug bij
deze fanfare die sinds het
einde van de jongste wereld
oorlog onafscheidelijk sa
men met Georges Verhulst
hetzelfde muzikale pad heb
ben gewandeld. Wij denken
hier vooral aan Frans Trogh,
Georges Colbrandt, Willy
Ruyssincken ook Dolf Brey-
naert en de gebroeders Van
Autreve.
Vooraf echter was, zoals zo-
velen, ook Georges Verhulst
in het oorlogsgebeuren ver
zeild en krijgsgevangenen
genomen door de Duitsers.
Merkwaardig genoegd bleef
ook gedurende deze krijgs
gevangenschap de muziek
troef. Blijkbaar wisten de
overwinnaars van destijds
het muzikale talent van zo
wel Georges Verhulst als
René Berghmans te waarde
ren, ook al zetten zij onon
derbroken hun dagelijkse
ochtendserenade voor de
kampkommandant in met
«It's a long way to Tippera-
ry»! Toen de Duitsers het
door kregen dat ze op een
subtiele manier voor schut
waren gezet werd het bla
zersduo verzocht naar een
andere partituur uit te kij
ken.
Als vanzelf kwam na de oor
log alles weer in zijn oude
plooien te hangen. Weer
werd het de Symphonie
«Door Eendracht Groot» en
«De Oude Garde». Maar in
de euforie van de bevrijding
ontstond tevens het «Victo
ria amusementsorkest waar
een kern van een 8-tal vrien
den muzikanten, steeds
weer dezelfde namen, de
kern van uitmaakten. In de
beste dagen van «Victoria»
telde dit orkest als verruim
de format ie zelfs 28 man
WAAR IS DE TIJD?
Wij doen de waarheid zeker
geen geweld aan als wij hier
verklappen dat Georges Ver
hulst ooit nog bij de onver
getelijke «ramblers» speelde
en dat bijna alle muziekver
enigingen uit het omliggen
de op deze uitzonderlijk be
genadigde muzikant beroep
deden.
In 1956 kwam Georges Ver
hulst dan bij St.Cecilia,
eerst als muziekleraar voor
de jonge muzikanten en na
dien, in 1961, als dirigent
van de fanfare, als «chef» in
opvolging van Frans Van
Cauwenberghe.
Dat Georges Verhulst on
miskenbaar zijn stempel
wist te drukken op de fanfa
re en op de muzikale presta
ties staat als een paal boven
water. Om van het klassieke
fanfare repertorium over te
stappen naar het moderne
genre, zowel wat de fanfare-
opbouw zelf betreft als wat
het muzikaal vermogen vna
de muzikanten aangaat, is
heel wat inzet en volharding
nodig. Wij denken hier voor
al aan werken als Halifax,
Antilliaanse Suite, Cana
dian Rapsodie. Up to date
en The Glenn Miller Story!
Als wij hier niet alles uit het
leven van Georges Verhulst
evenveel recht zouden heb
ben gegeven dan ligt dit
hoofdzakelijk aan de ontzet
tende hoeveelheid «stof» die
deze figuur biedt welke ze
ker niet door een haastig
verslaggever in een half uur
tje of een uurtje kan worden
geassimileerd en verwerkt.
Persoonlijk kwamen wij
sterk onder de indruk vna
deze merkwaardige stijlvolle
persoonlijkheid die eigenlijk
een zeer bescheiden man is
wiens enige bekommernis
het lijkt te zijn dat alles
vooral zonder veel spektakel
gebeurt.
AFSCHEIDS-
LENTECONCERT
«'t Is hard te gaan als de
Lente komt» zingt een of
andere zanger op de muziek
van Jacques Brei. Maar als
het eigenlijk geen «weg
gaan» is en als het op zo'n
overdonderende wijze ge
beurt als het zaterdagavond
8 mei in het Liberaal Huis
het geval was, dan moet dit
afscheid zeker draaglijker
worden. Men komt niet zo
maar voor om het leven wat
of om het even wie zo talrijk
opdagen. Er was een enor
me belangstelling. Zelfs van
buiten do gemeente waren
vrienden - muziekliefhebbes
present en onder hen zagen
wij o.a. de Hekelgemse bur
gervader Fons 't Kint met
zijn onafscheidelijke secre
taris.
Net zoals op de vorig avond,
ter gelegenheid van de re
ceptie, moest er weer wor
den gewacht op weer dezelf
de laatkomers. Secretaris
Firmin Palsterman in korte
woorden de afscheidsne
mende dirigent Georges
Verhulst en nodigde deeze
uit nu voor de laatste maal
de dirigeerstok te willen
hanteren. In het gelegen
heidsprogramma was er
«voor elk wat wils» te vinden
en de fanfare had het zich
echt niet gemakkelijk ge
maakt. Vóór de pauze kreeg
men respectievelijk de Mars
de Medici, de Schone Blau
we Donau, het Concertino
voor klarinet van C.M. Von
Weber en een selectie uit de
bekendste werken van Franz
Lehar te horen. Bij het klari-
netconcertino trad William
Ruyssinck als solist naar
voor (de appel valt niet ver
van de boom is het niet Willy
Ruyssinck) die op een wer
kelijk viruose manier de niet
gemakkelijke solopartij voor
zijn rekening nam. Het was
dan ook niet verwonderlijk
dat hij na zijn uitvoering met
bloemen werd bedacht.
In de pauze even na half tien
kwam staatssekretaris
D'Haeseleer zich bij de tal
rijke toehoorders scharen.
Hij werd opgewacht door
raadslid Bourlon die nadien
zowel het bestuur als de
spelers van St.Cecilia aan
de staatssecretaris voorstel
de.
Het tweede concertgedeelte
ging de meer moderne toer
op en werd ingezet met «Up
to date», gevolgd door «Car
naval de Venise» waarbij de
oude rat in het vak René
Berghmans de saxofoonso
lo op een werkelijk overtui
gende manier wist te vertol
ken. Ook deze solist kreeg
zeer verdiend bloemen aan
geboden. Als laatste num
mer onder dirigent Georges
Verhulst ging de fanfare, zo
mogelijk nog zwieriger, met
Glenn Miller op stap. Stuk
voor stuk de meest bekende
vertolkingen van deze aparte
trombonist met zijn geheel
eigen «sound». Chef Ver
hulst haalde eer van zijn
werk, het werd een daveren
de apotheose van een zeer
professioneel gebrachte
«Glenn Miller Story». De
zaal barstte los in een einde
loos applaus en de fanfare
Het lentekoncert van de liberale fanfare te Erembodegem ging gepaard met het afscheid van dirigent
Georges Verhulst, (jm)
moest «bissen» want ieder
een was «In the Mood». Er
leek nadien evenmin een
einde te komen aan de bloe
men en bloemstukjes die
voor de afscheidnemende
dirigent werden aangedra
gen. Georges Verhulst gaf
dan zijn dirigeerstok over in
de handen van Raymond
Merckx die, in het begin wat
onvast maar naar het einde
toe wat zelfzekerder en ook
wat beter gevolgd, het zeer
toepasselijke «Land of Hope
and Glory» bracht van Ed-
gard Elgar. Alles bij mekaar
een zeer geslaagde avond en
als «weggaan een beetje pijn
doet» dan zal deze heuglijke
gebeurtenis zeker en vast de
prijs wat verzacht hebben
Voetnoot: op zondag 23 mei
e.k. kan men St.Cecilia ho
ren en zien op het fanfare
festival te Terjoden waar ze
samen met nog 5 andere
fanfares de «Terjodenaren»
hun 25 jarig jubileum feeste
lijk en kleurrijk zullen om
lijsten.
Balder
OF EEN GESLAAGD SCHOOLFEEST DOOR KON. ATHENEUM EN LYCEUM...
Zoals elk jaar verzamelden (zich vrijdag, oud leerlingen,
ouders en studenten van hét Kon. Atheneum en Lyceum
voor het schoolfeest. De zestig leèrlingen van het Kon.
Lyceum die voor1 hun school het eerste deel van het
Ook het Kon. Atheneum dat
programma verzorgden, namen als tema: «50 jaar Bond Oud
Leerlingen» Volksdansen, njiarsen en Jazz-Balet werden
afgewisseld met epn gedicht, enkele luisterliedjes en een
choreografie.
na een korte pauze het twee
de deel van het. programma
inzette met een shownum
mer, zorgde voor heel wat
afwisseling. Na een «even
droevig als leerrijk schouw
spel», althans volgens het
programmaboekje, kregen
we een explosieve doch iet
wat stuntelig naar voor ge
brachte greep uit het dage
lijkse leven met 'Techniek en
Terreur'. Een volksdans uit
Israël vrolijkte de zaal nog
even op voor het podium
werd ingenomen door Fune
ral Pyre en de De Neon De
Vos Rock'n Roll Show van
de Armoire Assimil Produc
tions. Tussen het opstellen
van klankkasten, drums en
versterkers door zorgde
Walter van Geert voor iets
zachtere muzikale verbin
dingen zoals het program
maboekje het uitdrukte.
\k
Schoolfeest in het koninklijk atheneum.
Optreden van de leerlingen van het lyceum, (el)
Onze indruk na het hele pro
gramma was dat hoewel er
weinig nieuws, uitzonderlijk
of biezonder geslaagde
nummers tussenzaten alles
toch goed werd voorbereid
en vooral het werk van de
leerlingen zelf bleef. De
school heeft geen speciale
onkosten gemaakt) geen
programma aangeboden
waarmee men de jbrestigë
van een school op onnatuur
lijke wijze optrekt, maar ge
woon haar jeugd zelf aan het
woord gelaten.
Onnodig te vermelden dat
waar een schoolfeest ge
houden wordt er in de buurt,
doorgaans zijn dat kelders
of turnzalen, een tapkraan
loopt, een disco-bar dans
uitnodigt en heel wat vroe
gere vrienden elkaar nog es
aantreffen.
L.M.
De inrichters Oscar Van Den Borre, Theo Van Gijseghem,
sekretaris-schatbewaarder Herman Verbruggen, en de leden Va-
lery Corthals, mevr. De Schrijver, deh. en mevr. Van Tittelboom,
naast de parochie-geestelijkheid kijken belangstellend uit naar 30
lent van de inrichters, om nu reeds
klaar te zijn met een programma,
dat pas over enkele maanden z'n
hoogtepunt zal kennen.
De inrichters, die voor de maand
mei geen aktiviteiten genoeg op
hun nochtans reeds goed gevuld
programma hadden, planden
naast de door hen reeds goed be
kende Fietstochten, ook een voet
tocht.
Men legt vooral de nadruk op het
wandelen en genieten van het na
tuurschoon langs sekundairc we
gen en veldwegels. De tocht loopt
over een afstand van 20 ki lometer
langs Aalst, Nieuwerkerken. Me
re, rand Aaigem, Bambrugge en
terug over Mere, Erpe, Nieu wer
kerken naar Aalst.
Alle leeftijden kunnen meedoen
en eenieder valt een goed onthaal
te beurt, zegt Theo Van Gijseg
hem, die overigens van de eerste
ingeschrevenen is.
Naast de prijzen die aan deze voet
tocht verbonden zijn, kan men op
30 mei rekenen op een ambitie
volle sfeer en een brok gezonde
ontspanning voor het luttele be
drag van 25 F. Inschrijving van
13 tot 14 uur aan de parochiezaal
van Sint-Antonius (St.-Job).
De werkgroep, die reeds een zes
tal jaren aktief is heeft het inzicht
om in de toekomst van de wandel
tocht een regelmatig terugkerende
aktiviteit te maken. Het is niet uit
gesloten dat men om de 14 dagen
een stukje natuurschoon gaat ver
kennen. naar het voorbeeld van de
fietstochten die in de Sint- Anto-
niusparochie steeds grotere be
langstelling geniet en onlangs nog
22 fietsers aan de start kreeg.
SINT-JOBFEESTEN
Voorzitter van deze feestenTheo
Van Gijseghem is inmiddels klaar
met zijn programma om op 14, 15
en 16 augustus een aangename
ontspanning te bieden aan de vele
bezoekers in de ruime hovingen
en lokalen van de Capucijnen,
Vrijdagavond de 13' augustus
wordt er traditiegetrouw gestart
met een belotters-avond en zater
dagnamiddag 14 oogst is er een
namiddag voor de derde leeftijd.
Het ensemble Jean Monnet,
goochelaar Sarcos en de zangeres
Maria Teil is eveneens van de par
tij. 's Avonds is er tijdens de
Vlaamse kermis allerlei ontspan
ning en het optreden van Jean
Monnet. De zondagnamiddag te
14 uur werd voorbehouden aan de
kinderen met de «Bonte Kinder-
trein». Diezelfde dag komt John
Horton met zijn orkest, er is
hammond-orgel muziek door Luc
Schelfhout en allerlei attrakties.
Ook is er gelegenheid om eens
goed te eten, zegt Theo Van Gij
seghem. 't Restaurant wordt stil
aan beroemd en voor 150 F (toe
gangsprijs inbegrepen) kan men
zich tegoed doen. Ook in de bo
dega. Tenslotte is er een tombola
waar de trekking de zondagavond
plaats heeft en de eerste prijs is
een kleurentelevisie.
Maandag 16 oogst kent o.a. de nu
reeds derde uitgave van een
D.J.-wedstrijd.
Het pleit voor het organisatieta-
Men zou zich in de oorlogsjaren
wanen. Wat voordien herschapen
was in vuilnisbelten en andere
vormen van sluikstorten in de
hand werkte, is nu omgetoverd tot
een netjes bewerkt terrein. Aar
dappelen, groenten en wat ook
maar in de natuur kan groeien van
goed en goedkoop eetbaars als
zelfgekweekte waar, wordt dank
baar en met plezier gepoot.
Dank zij de dure aardappelen wel
licht, hebben enkele mensen het
onefficiënt van braakliggende ter
reinen ingezien en namen kontakt
op met de eigenaars, of eigenaars
zelf gingen aan de slag.
Voorbeelden kan men zien in de
Posthoorn straat en de Marktweg,
waar het een verademing is om de
«vuilhoeken» omgetoverd te zien,
dank zij een nieuwe en renderende
hobby voor de stadsmens.
Een vuilnisbelt wordt opgeruimd in de Psthoornstraat.
Komt hier ruimte voor patatjes? (jm)
