1
J
IL
UW WOORD
Vrije Tribune
lU
r
HERBERG TE HUUR
TAKSEN EN LASTEN VOOR STAMGASTEN
2 - 21-5-76 - De Voorpost
de redaktie heeft het recht deze teksten in te korten.
DE B.S.P. -
FEDERATIE AALST EN
HET CONGRES VAN
DE VLAAMSE SOCIALISTEN
Op 19 juni komen de Vlaamse
socialisten afzonderlijk in con
gres bijeen. Dit is ook het geval
voor de Waalse socialisten. Uit
de besluiten van beide con
gressen zal de synthese die
nen gemaakt die moet toelaten
aan het land een globale en de
finitieve oplossing van de
communautaire problematiek
voor te stellen en aan de ge
westen nieuwe perspektieven
van ontplooiing te bieden.
Reeds in oktober van verleden
jaar heeft de B.SP. - federatie
Aalst een diepgaande hervor
ming van de staadsinrichting
geformuleerd in 3 geledin
gen: de nationale, de regionale
en de gemeentelijke. Onze fe
deratie opteerde voor 'n Bel
gische bondstaat met twee
deelstaten (Vlaanderen en
Wallonië) en een gewest
Brussel-hoofdstad, xat tevens
een grote vereenvoudiging van
de instellingen voor gevolg zou
hebben.
De jongste weken is de discus
sie omtrent de communautaire
problematiek zich gaan toe
spitsen op de kwestie van het
economisch federalisme. Het
zijn vooral de Vlaamse pa
troons, gegroepeerd in het
Vlaams Economisch Verbond,
die bij monde van hun voorzit
ter de h. Leysen het econo
misch federalisme hebben
aangegrepen om zich af te zet
ten tegen een Wallonië dat
steeds krachtiger opkomt voor
de oprichting van openbare
ondernemingen en anti
kapitalistische structuurher
vormingen. De Vlaamse pa
troons hebben economisch
bekeken liever die rotte appel
uit de Belgische mand opdat hij
het voor hen klerikale en kapi
talistische Vlaanderen niet zou
aantasten. Tot voor kort frans
kiljons spelen de patroons in
Vlaanderen nu de zgn.
Vlaamse kaart, niet uit liefde
voor of omwille van de belan
gen van het Vlaamse volk,
maar voor hun eigen kapitalis
tische belangen. Hun econo
misch federalisme moet enkel
dienen om ten minste nog in
Vlaanderen de kapitalistische
markteconomie en bijgevolg
hun privé-belangen te redden.
En daarbij trachten zij de myte
te scheppen van een rechts,
welvarend Vlaanderen en van
een links, verarmd Wallonië.
De waarheid is dat het arme
Vlaanderen van weleer de
vrucht was van het kapitalisme
zoals de economische stagna
tie en teruggang van Wallonië
nu evenzeer aan ditzelfde kapi
talisme te wijten is.
Vermits de economische ont
wikkeling zich thans gemakke
lijker doorzet waar zich de zee
en de havens bevi nden is het te
verwachten dat een economi
sche herleving in het kapitalis
tisch stelsel eerder Vlaanderen
dan Wallonië ten goede zal
komen. De Waalse arbeiders
worden er zich dan ook steeds
meer van bewust dat zij van het
kapitalisme niets meer hebben
te verwachten. Maar het kapita
lisme is ook voor Vlaanderen
geen paradijs. Ook in Vlaande
ren sluiten ondernemingen en
schiet 't privé-initiatief schro
melijk tekort. Daarbij is Vlaan
deren op het stuk van de
multi-nationale ondernemin
gen economisch en in zijn zelf
beschikking veel trefbaarder
dan Wallonië. Net zo goed als
Wallonië zal Vlaanderen in het
stelsel van de vrije markteco
nomie blijvend af te rekenen
hebben met een groot aantal
werklozen. Dit betekent dat het
Vlaamse volk, net zo goed als
het Waalse, er belang bij heeft
te opteren voor een radikale
wijziging van het economisch
stelse. We verwerpen dan ook
de stelling van het Vlaamse
Economisch Verbond. Trou
wens, een België van de ge
meenschappen met twee dia
metraal tegenovergestelde
economische systemen zou
noch leefbaar noch houdbaar
zijn Ons streven naar een ge
federaliseerd België gaat dan
ook hand in hand met de ge
zamenlijke strijd van alle werk
nemers en progressieven in dit
land voor anti-kapitalistische
structuurhervormingen, voor
een planeconomie, voor het
gemeenschapsbeheer van de
energie en het krediet, voor de
oprichting van openbare on
dernemingen niet alleen in de
verliesleidende sector van de
diensten maar ook in deze van
winstlatende spitsnijverheden.
Dit neemt niet weg dat de her
vorming van de Belgische
Staat aan de gewesten, binnen
een globaal economisch be
leid, een decentraliserende en
brede armslag moet laten in
zake economische initiatieven
langs de weg van de Geweste
lijke Ontwikkelingsmaat
schappijen. Zomede heeft de
B.S.P. - federatie Aalst zich
uitgesproken voor een eigen
fiskaliteit van de Gewesten,
want waar ruime bevoegdhe
den worden gegeven moet ook
financiële verantwoordelijk
heid bestaan.
Dit sluit de nationale solidari
teit, in welke richting zij ook
moge nodig blijken, niet uit.
De personaliseerbare materies
in het gewest Brussel
hoofdstad moeten ofwel tot de
bevoegdheid van de Vlaamse
en Waalse deelstaten behoren
ofwel moeten zij in de Brus
selse gewestraad geregeld
worden langs de weg van een
vereiste dubbele meerderheid.
Wij wensen ook de oprichting
van een afzonderlijk kiesar
rondissement Halle-Vilvoorde.
Wij geloven dat de Brusselse
gewestraad moet worden ver
kozen langs de weg van afzon
derlijke taallijsten van de ver
schillende partijen met de mo
gelijkheid van apparentering
per partij. In het uitvoerend or
gaan van de Brusselse gewe
straad moeten de Vlamingen
een werkelijke pariteit beko
men zoals dit omgekeerd voor
de nationale regering het geval
is.
De B.SP. - federatie Aalst
hoopt dat het congres van de
Vlaamse socialisten deze stel-
lingname tot de zijne zal ma
ken.
BERT VAN HOORICK
BELANGRIJKE WEKEN
Alhoewel in sommige politieke
kringen de indruk groeit dat deze
Regering wegens bepaalde pro
blemen tot een zeker immobi
lisme is gedoemd, lijkt het mij
voorbarig dergelijke stelling
openbaar te verdedigen.
De aktiviteiten van het parlement
bewijzen het tegendeel.
Inderdaad, bij het overschouwen
van de agenda's van Kamer en
Senaat stelt men vast dat zelden
dergelijke talrijke en zware pro
blemen aan de agenda staan. Bui
ten deze politiek geladen proble
men, herziening kieswetgeving,
hervorming kiesdistrikten en bin
nen enkele weken de traditionele
begrotingen, dagen steeds op
nieuw andere psychologisch ge
laden punten op.
Dat deze agenda met de verschei
denheid van zijn problemen reeds
zwaar genoeg is voor de parle
mentsleden, is overduidelijk. Ze
ker is in de huidige krisisperiode
op ekonomisch gebied en met de
gekende sociale konflikten die er
de nasleep van zijn, de politieke
aktiviteit meer dan overladen.
Nu, maar vooral binnen enkele
weken, komen daarbij dan de ge
meentelijke verkiezingen die voor
de eerste maal in de fusiegemeen
ten van een uiterst belang zijn.
Men kan zich de vraag stellen of
binnen dat alles er nog de nodige
ru imte en energie voor de taal kon-
flikten kan worden gevonden. Dit
betekent in geen geval dat pro
blemen als Schaarbeek geen op
lossing moeten kennen. Tussen
een normale oplossing en een uit
buiten van de situaties, is er een
hemelsbreed verschil. Daarom
ode kan de Regering geen uitstel
van de wettelijke maatregelen
dulden omdat verdere uitbreiding
van toestanden alleen maar de si
tuaties kan vertroebelen en de
werkelijk noodzakelijke oplos
singen op de lange baan schuiven.
Nochtans zijn de wetten en beslui
ten in uitvoering van de fusiebes
lissingen van een eerste prioriteit,
opdat morgen onze gemeenten
zouden bestuurbaar zijn. Daar
naast moet het herstel van de eko-
nomie de algemene prioriteit heb
ben en het is gelukkig dat daar de
kontakten van de regering met de
sociale partners er oplossingen in
het verschiet zijn.
Indien naast de begrotingen deze
punten een oplossing vinden voor
het parlementaire reces, dan kun
nen in het najaar de andere pro
blemen aan bod komen. Na de
gemeentelijke verkiezingen zal
trouwens de atmosfeer serener
zijn om de verdere programma
punten van de Regering af te wer
ken.
Diane D'HAESELEER
«PASGEBOREN KIND»
Staatssekretaris D'haeseleer
die zich door zijn partijgeno
ten reeds laat aanspreken als
1® burgemeester van het toe
komstige Aalst, wellicht in het
kader van een grote progres
sieve frontvorming naar het
Luiker-model is verleden
week in de aktualiteitvan pers,
radio en televisie gekomen,
maar nu precies op geen al te
gunstige wijze.
ledereen weet ongeveer wat er
aan het licht is gekomen. In het
socialistisch dagblad «Le Peu-
ple» verscheen de fotokopie
van een gedrukt formulier dat
de staatssekretaris, onder
vermelding van zijn ministe
riële titel, als werkaanvraag
stuurt aan werklozen. Twee
zaken zijn nogal pikant in de
eerste plaats een reeks vragen
als «aangesloten bij liberale
vakbond», «aangesloten bij li
berale mutualiteit», «zijn ou
ders lid», «wenst ja of neen aan
te sluiten»; in de tweede plaats
hetfeit dat de heer D'haeseleer
precies staatssekretaris voor
het Openbaar Ambt is, m.a.w.
de grote «patron» van al dege
nen die in openbare dienst
werken en toeziend minister op
het Vast Wervingssekretariaat
dat deze personen moet rekru
teren. Een kleine verstaander
heeft maar een half woord no
dig, zegt men, zodat de band
gauw gelegd wordt.
Deze mogelijke inbreuk op de
ministeriële déontologie was
ernstig genoeg opdat twee
kamerleden, de CVP'er Deneir
en de socialistische fraktie-
voorzitter Brouhon, de staats
sekretaris en zijn «baas», de
eerste-minister zelf, hebben
geïnterpelleerd, waarbij enkele
pertinente vragen werden ge
steld. Wij geloven niet dat het
antwoord van de heer D'haese
leer de kamerleden- en met
hen de openbare opinie zal
overtuigd hebben. Niemand
gelooft dooddoeners als «ik sta
hier zeer gerust, zuiver en on
belast», nog minder dat het ge
publiceerde formulier uitslui
tend bedoeld was voor tewerk
stelling in de privé-sektor. De
heer Brouhon heeft trouwens
de ondubbelzinnige opmerking
gemaakt dat de op het formu
lier voorkomende gevraagde
betrekking «derk-typiste» en
kel in openbare dienst en niet in
de privé-sektor voorkomt.
Anderzijds verdedigde de heer
D'haeseleer zich ook met de
verklaring dat op het formulier
niet de titel van zijn departe
ment is vermeld, enkel
«staatssekretaris». Als hij
meent de goegemeente daar
mee te overtuigen, dan be
schouwt hij heel wat mensen
als naief.
De premier heeft zijn hand bo
ven de staatssekretaris ge
houden, tot «de heer Brouhon
kan bewijzen dat de heer
D'haeseleer de lijst van de
werklozen uit zijn arrondisse
ment heeft opgevraagd via
de R.V.A. om ze politiek te
beïnvloeden». Indien ja, dan
moet hij de regering verlaten.
Indien het enkel een ver
dachtmaking zou zijn, dan be
treurt de premier de hetze te
gen een lid van zijn regering.
Wij moeten de moed hebben
om dit «incident» in een bre
dere kontekst te beoordelen.
De «politiek» bemoeit zich al te
veel met benoemingen en be
vorderingen in de openbare
diensten, waar het aanwer
vingsexamen langs het V.W.S.
en de manier van presteren de
uitsluitende criteria zouden
moeten zijn. Honderden be
dienden en ambtenaren, met
en zonder politieke lidkaart, lid
of geen lid van een vakbond,
lopen ontmoedigd rond omdat
bepaalde figuren boven hun
hoofd worden geparachuteerd,
dikwijls zonder de gewenste
beroepskwalif ikaties en zonder
inachtneming van de anciënni
teit. Ook de Staat is hier vaak
fout, omdat bijna nergens een
objektief beoordelingscriterium
bestaat. Hoe vaak moet men
dan ook niet horen: waarom mij
inspannen, als de wedde voor
iedereen gelijk is, zowel voor
iemand die het minimum pres
teert als voor iemand die van
zijn job iets wenst te maken?
Waarom zich inspannen, als
iemand met minder kwaliteiten,
met minder ervaring, op een
goeie dag boven uw hoofd
wordt geparachuteerd en dan
de bevelen uitdeelt? Misschien
is de Staat een te logge ma
chine geworden, maar op de
manier, waarop sinds jaren
met het personeel wordt ge
jongleerd, moet het bergaf
gaan.
In de tweede plaats ontkent
niemand dat, bij ongeveer ge
lijke kansen van de kandida
ten, het hemdeke dichter is dan
de rok. Dat men in deze geval
len een goed woordje doet bij
de betrokken minister, zal nie
mand kwalijk nemen. Maar ook
hier ontspoort men vlug. Meer
en meer vindt men instemming
voor een soort ideologische
«dosering». Als dit opnieuw
moet leiden tot een aftakeling
van het element «bekwaam
heid, persoonlijke inzet», dan
zal ook dit systeem fataal mis
lopen. De ziekte heeft het li
chaam reeds te ver aangetast
en niemand bezit de politieke
moed tot de radikale ingreep.
Zodat men kan besluiten: het is
niet bijzonder fraai gesteld met
de politieke moraliteit. Dege
nen die het voorbeeld zouden
moeten geven, brengen, he
laas, zichzelf nogal eens in op
spraak. En de verklaring van
de heer D'haeseleer dat hij zich
voelde «zoals een pasgeboren
kind», heeft de kamerleden niet
aan het lachen gekregen, maar
de heer Deneir doen replikeren
«ondertussen zijt u wat ouder
geworden en uit uw politieke
gedraging blijkt niet dat uw
woorden en uw daden elkaar
Hubert VAN WAMBEKE,
Arrond. Voorzitter
CVP
HARO!
OP DE WERKLOZEN
EN DE JEUGD!
De Senaat DespraK woens
dag van vorige week het
wetsvoorstel over de toe
kenning van een vakantie
geld aan langdurige zieken,
gehandikapten, bejaarden
die het gewaarborgd inko
men genieten en werklozen.
Op vraag van de regering
keurde de meerderheid het
amendement goed om de
werklozen hiervan uit te slui
ten! En leve de CVP-PVV-re-
gering, die volgens Louis
D'Haeseleer een werkelijke
uitdaging betekent inzake
gedurfde sociale en andere
initiatieven...
PVV-minister van Nationale
Opvoeding, De Croo heeft
op 7 mei een tiental tewerk
gestelde werklozen van zijn
departement aan de deur ge
zet. Op het formulier dat de
werkgever bij ontslag moet
meegeven voor de Rijks
dienst voor Arbeidsbemid
deling werd als reden van de
nieuwe werkloosheid ver
meld: «Deelname aan de
staking van 23 december
1975.» Het betreft de één
uur-staking van het Ge
meenschappelijk Vak
bondsfront. En leve de «vrij
heid en solidariteit», en «de
ruimst mogelijke zingeving
aan het persoonlijk leven»,
die Louis D'Haeseleer zo
nauw aan het hart liggen
De ministerraad van de CVP-
PVV-regering heeft beslo
ten, dat de jongeren die de
school verlaten in de toe
komst zes maanden in
plaats van drie maanden als
werkzoekenden zullen moe
ten ingeschreven zijn, om
van de werkloosheidsver
goedingen te kunnen genie
ten. En leve de «zonnige
toekomst» die het liberaal
kapitalistisch systeem de
nieuwe generatie biedt
Haro dus, op de werklozen
en de jongeafgestudeerden
Reeds was het zo, dat een
jongere een volledige cyclus
moest uitgelopen hebben
om van dit «voordeel te kun
nen «genieten»..De anderen,
onder welke voorwaarde
ook, konden op hun kin
kloppen.
Vandaag staan we op ander
halve maand van het school
jaareinde, en niettegen
staande alle berichten over
een herneming van de eko-
nomische aktiviteiten,
vreest de regering dat zich
bij de huidige tienduizenden
jonge werklozen onder de 25
jaar, nieuwe tienduizenden
zullen komen yoegen. Dus
maar dezelfde taktiek als
met de aardappelen. Aan de
officiële of indeksprijzen
kan men ze nergen kopen.
Met de jonge werklozen
wordt, volgens dezelfde
«kristelijke» en «liberale»
principes, de toevloed met
drie maanden uitgesteld,
alsof ze helemaal niet be
stonden. Maar wie betaalt
de gebroken potten?
Intussen ook is PVV-voorzit-
ter Grootjans, die zich een
groot staatsman waant, en
in feite alleen de politieke
advokaat is van de geld-
muur, een offensief in regel
begonnen tegen de maat
schappij zekerheid. Daar
moet volgens hem een en
ander afgebroken worden.
Hij herhaalde verder nog
maals dat de werkers hun
looneisen moeten matigen.
Voor dit laatste zijn er wel
enkele CVP-ers die zich kris-
tendemokraten noemen te
vinden, maar in verband met
de maatschappelijke zeker
heid schijnt de angst voor
verscherpte innerlijke te
genstellingen in de CVP-
rangen, hun neiging om de
PVV te volgen wel wat te
matigen, en het gaat deerde
jongste tijd in de minister
raad soms nogal hard aan
toe. Een wonderbaar ver
schijnsel in ons arrondisse
ment is wel, dat perskorres-
pondenten en zo meer, in
hun bus regelmatig brieven
krijgen van CVP-volksverte-
genwoordigers en andere
mandatarissen, die zich om
ter best doen opmerken in
verband met hun tussen
komsten bij ministers en bij
de bestendige deputatie, in
zake bescherming van dê
natuur, herstel van histo
rische monumenten en
noem maar op, maar die
nooit de tijd vinden om voor
wraakroepende feiten als
hierboen opgesomd tussen
beide te komen of prikkelen
de en opklarende vragen tè
stellen!
Ook bij het ABVV en de BSP
op gewestelijk en lokaal vlak
is het verzet niet bijster
sterk. Zou dit soms iets te
maken hebben met de ijver
die CVP-senator W. Verley-
sen nu reeds aan de dag
legt, om een reeks van men
sen te kontakteren met het
oog op het vormen van be-
stuursmeerderheden in ons
arrondissement na de a.s.
gemeentelijke verkiezin
gen?
Het plan van CVP en PVV
van nu tot 10 oktober is
duidelijk: een bepaalde
hoop verwekken, afleidings-
manoeuvers in de richting
van de gemeenschapspro-J
blemen en intussen hier en
daar slagen in het duister,
terwijl bij de CVP de troepen
en vooral de middenkaders!
met beloften en bedreigin
gen in toom'worden gehou
den. De vraag is, of dë socia-[pk
listische en de kristene wer
kers, de werklozen en de|
jongeren, zoals al wie doorl
de huidige regeringspolitiekP5*
wordt getroffen, dit passiefijde:
zullen aanvaarden om danp6er
na de gemeentelijke verkie-pdu
zingen zowel op gemeente-
lijk als op nationaal vlak der
zaken nog te zien vererge-fa"
ren? r
a-|Plu
;r_ in
de^ri
kt vc
Wanneer dan voor bepaaldetgar
leiders die schaapjes weer^t d
op het droge zullen zijn
li
Ray De Smet in p
rk
In een tijd waar iedereen wat zoekt is het verwonderlijk om steeds
weer de terugkerende rubriek «herberg te huur» terug te vinden.
Dikwijls een en hetzelfde etablissement, dat meermaals per jaar vrij
komt. Een slechte ligging? Ongeschikte uitbaters? Huishuur te
hoog?
wanneer sommigen hun leef
milieu verplaatsen naar hun
centrale verkooppunt. De kliënt
komt en blijft een al of niet lange
tijd op de meest onregelmatige
uren. Ook wanneer de kookpot
net op het vuur staat of het
prachtigste TV programma uit
gezonden wordt. Afwas en
opruim behoren dikwijls tot de
bijkomstigheden. Zeker bij die
genen die er een broertje aan
dood hebben.
Maar de kliënt is en blijft koning
en zelfs met de ergste migraine
aanval moet de glimlach blijven,
de glazen proper en gaat het
lawaai van de juke-box en de
speeltuigen onverminderd door.
Van 's morgens tot 's nachts en 's
anderendaags opnieuw. Onver
minderd door. Van 's morgens
tot 's nachts en 's anderendaags
opnieuw. Onverminderd.
Prietpraat, gelach en vertier
gaan hier samen hand in hand.
Ze zijn niet allemaal bevooroor
deeld om grote kasten uit te
baten die in 'n paar uur hun
kassa's gevuld zien. Voor de
meesten is het zwoegen en
zweten.
OPFRISSEN
Bij ons onderzoek is het treurig
vast te stellen hoe sommige
uitbaters vierkantig hun voeten
vegen aan reinheid. Gelukkig
Wie allerminst gelukkig is met
deze toestand zijn de onderver
huurders. Zij die met een al of
niet bewoond pand op hun beurt
de huisbaas met en volgens het
kontrakt dienen klaar te staan
om te betalen.
Sommige huishuren liegen er
niet om. Ze kunnen ontzagwek
kend hoog liggen in bijna
astronomische cijfers, die ver
schillende maandwedden van
een goed verdienend gezin vaak
overschrijden. Een goedlopend
kafee kan nochtans van dag op
slag ontzenuwd worden. De
klant is koning én grillig. Soms
is er clan-vorming en het
volstaat dat één persoon met één
woord een ganse groep mee
sleept naar andere oorden. Ook
het uitgaansleven vertoont
verschuivingen. Een «dorpel die
gemaakt is», kan van de een op
de ander minuut herschapen
worden in een doodse stilte.
Het zijn de risiko's van het vak
en men is steeds op zoek naar
nieuwe en ander panden.
Sommigen bekommeren zich
om hun uitbaters. Anderen laten
het min of meer reilen en zeilen
en zolang er iemand in het
gebouw woont, brengt het de
huishuur op. Men kan zich
afvragen wat voor een brouwerij
soms de doorslag geeft, verhuren
van gebouwen of verkopen.
We spraken met een meer dan
ervaren en beslagen persoon
terzake: niet verhuren, betekent
niet verkopen zegt hij. Maar het
zijn de uitbaters die moeten
streven naa'r vernieuwing, hun
zaak opfrissen.
Een gewoon kafee. waar de man
uit werken gaat, moet beslist 5 a
6 grote vaten kunnen verkopen.
Maar veel hangt af van de
uitbater zelf en de opvang van
hun kliënteel. Het is niet alleen
een kwestie van verkopen, men
moet ook een en t.z.t.. een
konsumptie kunnen weggeven.
Dat beseft men al te weinig.
Aldus onze zegsman. Bovendien
laat men veel kansen onbenut.
Volgens onze woordvoerder is
het droevig om vast te stellen,
dat op de Grote Markt bvb.,
men zeer laat terug opent. In die
tijdspanne zijn er reeds veel
personen, vooral reizigers, die
een kopje koffie lusten in de
ochtend, noodgedwongen verder
te reizen en speelt men een vast
kliënteel kwijt.
WONEN OM TE
OVERLEVEN.
Wanneer men iemand tot de
nauwst behuisden mag typeren
dan zijn het de handelspanden
en zeker de kafees. Alles moet
wijken voor de ruimte en wat
voorheen nog een mogelijkheid
was tot wonen, werd omgevormd
tot een of ander zaaltje.
Sommigen hebben deze lukse
niet en moeten zich behelpen
met een miezerig klein plaatsje
waar koken en wonen met het
ganse gezin de eerste regel is.
Wanneer het werkterrein dan de
tapkast is. dan is het toch even
noodzakelijk om uit de sleur een
tijdje te verdwijnen, maar dat
kan meestal giet en tussen de
reuk van latrines en lege flesjes,
verstoken van licht en lucht,
moeten velen verder leven.
Men moet het volle pond aan
huishuur ten gunste van de zaak
op tafel leggen, twaalfmaal per
jaar. Voorde werkelijke huurder
schiet er weinig over. En de
huishuren zijn vaak niet mis.
Allerminst in verhouding tot de
bewoonbaarheid, waar voor per
soonlijk gebruik elk konfort
ontbreekt.
LEVEN IN EEN KAFEE IS
GEEN KLEIN BIER
Het hoeft niet te verbazen
zijn ze in de minderheid. maar['^^
vaak loopt hun woon
leefwijze de spuitgaten uit. OokLy
al zijn ze gekortwiekt in hun1
ruimte. Het belet niet om aan der
elementairste netheid te vol-U56
Doen. Het zijn overigens niet^
altijd de druk beklante zakenrs'
die aan dit euvel lijden, maarr
aan het milieu dat ze zelf, 1
scheppen. Anderzijds is er voorrij
de goed menenden al te weinig!...V
kans om hun zaak uit te breiden F
en gesteund te zien. Tenzij opf".
eigen kosten. We kunnen onsrl'J
niet van de indruk ontdoen datr'
in het geheel van het pakket deP.S
brouwerijen zelf veel en veelP.e
tekort schieten en een prangen- r 10
de vraag stellen in verband met iaar
de promotiemogelijkheden. Ge- ?Cns
bouwen verhuren om daarbij
ook nog dranken te verkopen ofP^
in de eerste plaats een goed ie li
handelspand opbouwen met pnst
renderende verkoop om het per
gebouw te kunnen verhuren? pde
In veel gevallen moet de horeca let i
sektor het zeifin handen nemen pn s
en zijn het een paar mensen van n ni
goede wil. kind
Het is bedroevend zei ons tn
iemand, hoe weinig er belang prki
hechten een hygiëne en het goed eve
«tappen». Maar wat doet de iet
brouwerij zelf? In feite zijn hun et
uitbaters hun vertegenwoor- pleg
digers van hun zo in de jove
publiciteit geroemd merk. Die- jeer
zelfde fabrikanten hebben er |ebo
alle belang bij al hun etablisse- jirek
menten een goede naam en faam jeeft
te bezorgen. jeuti
Int
'ij h
POLITIESTAAT IN DE MAAK TE AALST...,,
Op maandag 10 mei en deze week voerde de Aalsterse politie11
in enkele kafees die druk bezocht worden door jongeren eenfbs
identiteitskonlrole uit tijdens de lesuren van de scholen.Pho
Zonder onderscheid werden de namen van alle aanwezige11' 1
scholieren en studenten genoteerd. Prompt werd door dej^j"
politiekommissaris Van Cauter een brief naar de ouders"'
gestuurd waarvan wij de inhoud omwille van de bewoordin
gen U niet willen onthouden
«Mevrouw, Mijnheer,
Daar een van de taken van de
politie bestaat in het mee
werken aan het uiteindelijk
beter funktioneren van het
milieu en onze gemeen
schap, alsmede het stimule
ren van.een verbetering van
het sociaal en psycholo
gisch leefklimaat van de
mensen, meer speciaal de
jongeren, worden er door de
politie van Aalst, zij het dan
ingevolge een vraag van het
Parket, regelmatig kontro-
les uitgevoerd op de school
gaande jeugd.
Bij een van deze kontroles
werd uw zoon-dochter....
aangetroffen in een van de
herbergen-bars van onze
stad.
Daar deze kontrole werd uit
gevoerd tijdens de school
uren, zijn we de mening toe
gedaan dat het onze plicht
is, U hiervan in kennis te
stellen, daar U als ouders
recht hebt te weten waar uw
kinderen zich ophouden ge
durende de tijd dat ze nor
maal in de school dienden t
zijn.
Met deze kennisgeving wil
len we geen afbreuk doen
aan het vrij en zelfstandig
initiatief van de ouders, och
alleen helpen om een ge
beurlijk bestaande gevaarsi
tuatie weg te werken. Ho
pende U hiermede van
dienst te zijn geweest,
tekenen we ondertussen
met hoogachting.
De politiecommissaris
(get.) Jan Van Cauter
De Aalsterse vrijzinnige ver
enigingen kunnen niet nala
ten te protesteren tegen d>
manier waarop deze akti*
gevoerd wordt en er enkeh
beschouwingen aan vast t«
knopen. De politie neemtl
hier de taak van de scholen
over die niet bij machte zijn
degelijke kontrole uit te oe
fenen op de aanwezigheid
van hun leerlingen. Volgens
geruchten zou het initiatief
een gevolg zijn van een
klacht van een moederover
ste van een kloosters-
school...
Bovendien scheert de politie
iedereen over eenzelfde
kam: meerderjarige jongens
en meisjes die ingeschreven
staan als student van een
universiteit (zelfs een 24-ja-
rige) of een hogere tech
nische A-school, werden op
dezelfde voet behandeld als
de scholieren...De politie
deed dus niet eens de moei
te om de leeftijd van de
jongeren te kontroleren...Of
zijn deze studenten mis
schien niet in staat te oorde
len wat hun goed recht is?
Jongeren die uit gaan wer
ken en zestien jaar oud zijn,
kunnen ongestoord een
pintje drinken!
Misschien is deze aktie een
aanloop tot een Aalsterse
politiestaat na de fusies van
gemeenten.
De Aalsterse vrijzinnige
verenigingen
