Oprukkende stad komt als een bedreiging over
<3
ft
UITERST GESLAAGDE CHILI-
EN NERUDA-AVOND TE AALST!
T
A
MISS JOEPIE
ZEVENTIG NOG HERBEGINNEN
JAN EN MARIE WILLEN OP t
AALSTERSE DEELNAME AAN DE VIERING VAN Z
HET 25-JARIG AMBTSJUBILEUM VAN DE KONING TE GENT °j
AALST
10 - 28-5-76 - De Voorpost
Moet de laatste mens worden ontworteld
De laatste 20 jaar is het in vele van onze landelijke gemeenten zo dat ze als het ware gekoloniseerd
werden door de inwijkende stedelingen. Voor bossen, weiden en landbouwgronden werden ineens
duizelingwekkende bedragen neergeteld. De oorspronkelijke eigenaars die soms reeds generaties lang
deze gronden bewerkten, werden mede door het steeds maar onaantrekkelijker worden van een zuiver
agrarisch bestaan, er eigenlijk toe gedwongen het veld te ruimen.
De in versneld tempo voortschrijdende industriële en administratieve maatschappij zorgde voor een
leven, maar om er te resideren. Hooguit werd nog een laatste restant van de grondverbonden
oorspronkelijke mens als een folkloristische restant monkelend en goedlachs aanvaard voor zover hij
ons niet hinderde met zijn «boerenstank».
Door de steeds maar toenemende van de hand te doen als zij zijn
ontwaarding van het rechtstreeks bezit waren. Meestal waren het
op het in stand houden van het echter gehuurde gronden en als
leven zelf gerichte werk. behield een grondbezitter moet kiezen
de mens die geheel onafhankelijk tussen een landbouwpacht en dure
stand hield steeds minder overle- bouwgrond is het besluit vlug ge-
vingskansen. Hij werd steeds nomen. Omdat geld en macht on-
meer verplicht om zijn gronden afscheidelijk zijn bleek ook voor
onze bestuurders dit soort mensen
steeds minder interessant te zijn.
Politiek gezien gingen ze een
minderheid vormen (en wee de
minderheden zelfs in een zgn.
demokratie) zodat zij voor de
machtsverwerving van geen en
kele betekenis of waarde meer
Op woensdag 19 mei organiseerde het Humanistisch Vrijzinnig Vormingswerk te Aalst in
kafee Bristol, Grote Markt, een Pablo Neruda-avond. De inrichtende vrijzinnige verenigin
gen hadden echter met tegenslag af te rekenen: de konkurrentie van de voetbalmatch
Brugge-Liverpool en de ziekte van de deklamator Jacques Schuurmans. De veertig
aanwezigen konden zich achteraf echter verheugen over een onvergetelijke, boeiende en
interessante one-manshow van Roger Peeters.
een eerste deel hing spre
ker een beeld op van de
toestand in Chili anno 1976.
Overstelpten de persmedia
ons na de val van het Allen-
deregime overvloedig met
nieuws en kcmmëniaar,
thans sijpelen slechts spo
radisch berichten over Chili
door. Aan de hand van aller
lei gekontroleerde informa
tiebronnen schetste spreker
een somber, triest beeld van
de toestand aldaar. Alhoe
wel Pinochet als de sterke
man overkomt, duiden heel
wat vaststellingen op het te
gendeel .twee sterke gene
raals dingen naar de macht,
Frei doet van zich spreken
en de zeemacht uit haar on
genoegen over de plannen
van een Chileense door
steek voor Bolivië. Spreker
zou zich er niet over verwon
deren mochten de militairen
binnenkort Pinochet op zij
zetten met de hulp van de
christen-demokraten. Een
aantal factoren dragen daar
toe wèiiicht bij: het meedo
genloos optreden van Dina
of de privémilitie van Pino
chet, de internationale iso-
jaarvan3milj dollar p dag.
De oorzaken liggen noch
tans voor de hand50% van
het nationaal budget gaat nu
naar het leger - de multina
tionals worden rijkelijk
schadeloos gesteld - de in
voer van luxegoederen
neemt ongeoorloofde ver
houdingen aan zodat de uit
betaling van lonen in natura
dient te geschieden - de bui
tenlandse investeringen (zo
als die van de Société,Géné
rale...) gaan met reuze-
schreden vooruit. De kleine
man betaalt er het gelag
door de ongelooflijke ver
mindering van de koop
kracht. Spreker gaf hiervan
sprekende staaltjes ten bes
te zoals de kostprijs van een
radiografie (380 pesos ter
wijl hij voorbeeld een onder
wijzer slechts 200 pesos per
maand .verdient...). Ook de
werkloosheid neemt cata
strofale afmetingen aan:
gemiddeld 23% plaatselijk
tCt ooyó. De landbouwpro-
duktie stort ineen door ge
brek aan meststoffen en za
den, de onbetaalbare vee-
veevoederprijzen verplich-
Spreker belichtte ook de ver
houding kerk-junta. Met
oorspronkelijk «Interkerke
lijk Komitéé voor de Vrede»
dat de weerloze slachtoffers
van de junta hielp, groeide
uit tot een organsatie van
300 medewerkers. In novem
ber 1975 werd de kardinaal
van Chili ertoe verplicht
door de junta het komiteeop
te heffen.
Het tweede deel betrof een
poëtische evokatie van de
figuur van Pablo Neruda. De
op band opgenomen ge
dichten voorgedragen door
de afwezige Jacques
Schuurmans gaven een dui
delijk beeld van Neruda's e-
volutie als dichter. Roger
Peeters zorgde voor de no
dige kommentaar en toe
lichtingen: hij beklemtoon
de het bezingen van zijn'
strijden tegen onrecht en
fascisme, het partij kiezen
VCCr dG Vrijheidsstrijder, in
zonderheid na de Spaanse
burgeroorlog waarna hij
door het fusilleren van zijn
vriend Lorcaen het opgeven
van zijn «Huis van bloemen»
Póêsieavond Pablo Neruda werd niettegenstaande moeilijkheden voor de vervanging van de zieke spreker
Schuurmans toch een geslaagde manifestatie (EL)
latie en het deficit op de
handelsbalans, de wrevel
terwille van de akolieten van
de militairen (lage IQ en CIA-
mannen) en de stijgende
korruptie, de slechte relatie
met de kerk (sedert het ge
vangen zetten van priesters)
en het verspreiden van het
boekje van Frei waarop een
eenheidsaktie van de mili
tairen tegen Pinochet volg
de. Acht spreker de kans op
een volksoffensief klein,
dan ziet hij de sfeer voor een
Frei gunstiger: het einde
van de repressie is nog niet
in het zicht en de ekono-
mische krisis verergert nog.
Pinochet probeerde echter
de laatste tijd zijn imago te
verbeteren. Zogezegde sub
versieve plannen, op touw
gezet door Dina (zoals de
boemerang rogo 1-2 waarbij
1200 terroristen uit Argenti
nië met een Kubaans vlieg
tuig Chili zouden binnenval
len...) konden tijdig door de
veiligheidsdiensten ver
ijdeld worden! Toeristen
krijgen keurige propaganda
mee! Pinochet fungeert zelf
als public relationsman zo
als bij zijn bezoek aan Fran
co waar hij de uitbloeing van
de marxisme-leninisme als
doel vooropstelde en de «de
portatie van 500 Chilenen»
toègaf!
De spreker bewees tevens
hoe de ekonomische toe
stand van Chili dramatisch
wordt, ondanks het inpom
pen gedurende reeds twee
ten de boeren hun runderen
te slachten. De industriële
produktie ging op een jaar
tijd met 25% achteruit.
De gevolgen hiervan blijven
niet uit: verborgen werk
loosheid een massaal aantal
bedelaars (tot 7 per woon
blok) - diefstal - stijgend
aantal zelfmoorden - onder
voeding van kinderen waar
bij die van de derde graad
onherroepelijk verloren zijn!
Spreker onderschreef dan
ook ten volle de bewering
dat Santiago de «gevange
nisvan de honger» is!
Deze uithongering belem
mert in sterke mate het or
ganiseren van het verzet.
Ook de repressie beoogt
zulks. De vindingen terzake
grenzen aan het ongelooflij
ke en de ene zijn al wansma
kelijker dan de andere: aan
rijdingen met een auto - war
me was - verdwijningen -
hypnose - verbod van lijken-
onderzoek bij het aantreffen
van 9 mm. kogels...Noch
tans slaagt men er niet in het
verzet te breken. Pinochet
erkent zulks zelf: dacht hij
het in den beginne binnen 6
maand te kunnen breken, nu
voorziet hij reeds een gene
ratie. In klandestiniteit heb
ben minder gekende figuren
de vlag overgenomen. Ge-
ruchtenkampagnes, klan-
destiene tijdschriften,
dreigbrieven aan militairen
en fascisten, ketens per
brief gevormd kunnen niet
verijdeld worden.
veel geleden heeft en revol
teerde.
Maar ondanks het tijdelijk
breken van zijn karrière als
diplomaat ijverde hij voor
het milderen van de gevol
gen van onrecht de Spaanse
bannelingen aangedaan.
Tijdens de koude oorlog
werd hij zelf een banneling
toen de Chileense grond te
heet onder zijn voeten werd,
trok hij door de Andes naar
de «Europese wijngaarden»,
tot in Rusland. In 1950 werd
zijn strijd bekroond met de
Vredesprijs. Ondanks hij na
1945 zich reeds politiek ma
nifesteerde, bereikte hij het
hoogtepunt van zijn politie
ke karrière: kandidaat van
de volkseenheid voor het
presidentschap. Deze kan
didatuur trok hij voor zijn
vriend Allende terug. De No
belprijs letterkunde volgde
in 1970.
De voorgedragen gedichten
troffen vooral hun eenvoud.
Indrukwekkend waren ge
dichten die Pablo Neruda
zelf heeft voorgedragen en
de klankmontage van de be
grafenis van Neruda. Het ge-
neel werd muzikaal passend
omlijst met Chileense mu
ziek en liederen. Zo'n avon
den mogen er meer te Aalst
ingericht worden, was het
besluit van menige aanwe
zige.
Paul Van den Wijngaerde
waren
Een berekening is vlug gemaakt
en terwijl met de mond de «oude
waarden» nog verdedigd werden
stelden zich de politiekers reeds in
op nieuwe waarden en verdere
macht. Er kon zelfs uit de zich
snel veranderende situatie mis
schien nog persoonlijk voordeel
worden gehaaldEen nieuwe poli
tiek evangelie werd stelselmatig
verkondigd in slogans zoals bv.
«Het belang van de gemeen
schap», «het algemeen nut», «de
overgrote meerderheid» enz.
Terwijl een demokratische sa
menleving in de eerste plaats dient
rekening te houden met precies de
minderheden gebeurde net het
omgekeerde.
Steeds minder kon de oorspronke
lijke bewoner, die met en op zijn
familiegrond een eenvoudig be
staan leidde, weerstaan aan de
valse schittering van de «'t kan
niet meer op»-maatschappij.
Het kwam zelfs zó ver dat er wet
ten werden gestemd waardoor
elke overheid zo maar gronden
kon afnemen om ze dan voor
«meer verantwoorde» (sic) doe
leinden beschikbaar te stellen.
Maar waar was ondertussen de
mens zelf gebleven?
Vele landelijke gemeenten wer
den reeds een stortplaats voor
steen en beton waarmede de
bctOPr- en steen ontvluchtende
stadsmens zich een herkenbaar en
vertrouwd milieu schiep aan de
rand van het autochtone landelijk
bestaan.
Als nu met een pennetrek door
sluwe berekende politiekers, dat
gene wat in 20 eeuwen uit zichzelf
is ontstaan van de ene op de an
dere dag wordt vernietigd, dan
gaat men zich wel eens vragen
stellen naar de waarde welke nog
dient gehecht aan de beleidenis
van deze valse profeten welke
steeds met de mond het leven en
het milieu verdedigen en niet di
kwijls genoeg met het woord in
spraak goochelen 'maar intussen
alles mogelijk maken opdat het
omgekeerde zou gebeuren.
Het is dus niet verwonderlijk dat
er in vele van de gemeenten die
straks deel zullen uitmaken van
Groot-Aalst er nog echte grond-
en streekgebonden leven
die met de angst om het hart dit
alles zien gebeuren. Zij weten dat
zij het eens te meer zullen zijn, die
als overbodig en nutteloos over
het hoofd zullen worden gezien en
opgeofferd aan de macht van de
sterkste.
In een van de grootste, straks fu
sionerende gemeenten, werden
wij gekonfronteerd met dit onge
noegen. Ook U zal straks weten
wat er meer achter schuilt als U in
«Het Gouden Blad» eenadverten-
tie leest waarin een «erf met land
te koop wordt gevraagd in ecij
streek waar de stad nog ver af is.,Op
B "DM san
fest
In «Het Gouden Blad» kon men dezer dagen een niet alledaagse
advertentie lezen. Onder opgave van een kenteken werd door twee
niet meer zó piepjonge mensen een landelijk gelegen erfgoed te
koop gevraagd van 1 a 2 ha oppervlakte.
Op het eerste gezicht lijkt deze advertentie misschien niet zo mer
kwaardig, maar als men weet dat deze beide personen, Marie en
Jan zo zullen wij ze voor de gelegenheid maar noemen
respektieveüjk 70 en 68 jaar achter zich laten.
Jan en Marie zijn een paar van om
en nabij de zeventig. Niet van gis
teren. zowel letterlijk als figuur
lijk. Sinds generaties woonde hun
voorgeslacht praktisch op de plek
waar zij vandaag nog wonenHun
familie is steeds verbonden ge
weest met de grond waar zij nu
nog zitten en ook zijzelf zijn zon
der meer verbonden met deze om
geving welke hun ganse leven
heeft bepaald en nog bepaalt. Van
vader op zoon en van moeder op
dochter woonde de ganse familie
in deze grote randgemeente van
Aalst, en sinds beiden om en nabij
de eeuwwisseling het levenslicht
zagen in deze gemeente kenden
zij geen ander leven dan dit
streek- en grondgebonden be
staan. Steeds leefden zij met en
van de grond die door hun ouders
en nadien door henzelf werd ont
gonnen. Met de tijd en met het
oprukken der verstedelijking
werd de grond die zij bewerkten
steeds maar afgeknaagd voor wo
ningbouw. Doordat de opbrengst
van hun gronden onvoldoende
was om in hun levensonderhoud
te voorzien waren ze wel genood
zaakt om beetje bij beetje hele
happen van hun eigendom aan na-
tuurzoekende stadsmensen van de
hand te doen. AI beseften zij wel
dat zij hierdoor in hun eigen vlees
sneden toch waren zij nuchter ge
noeg om zich met deze onvermij
delijke evolutie te verzoenen. Dit
was de prijs die ze uiteindelijk
voor hun onafhanL»'1
ijMiciu uien-
den te betalen. Tenslotte bleef hun
nog voldoende grond over, zowat
anderhalve hektare, om onveran
derlijk aan de slag te kunnen blij
ven met het bewerken en bebou
wen van deze gronden derwijze
dat zij praktisch geheel in hun ei
gen behoeften konden voorzien.
Intussen rukte de stenen woestijn
langs alle kanten op en werden zij
alsmaar verder ingesloten. Van de
nood een deugd maken is inder
daad een zeer menselijke eigen
schap, en dat deden Jan en Marie
dus ook. Al keken zij vreemd aan
tegen deze evolutie en al voelden
ze ook wel ergens de dreiging van
deze toestand toch was de plek
waar ze leefden hun nog liever
dan de last, de onrust en onzeker
heid welke hen dooreen losgesla
gen «gekke» wereld werd opged
rongen. Het zou hun tijd nog wel
duren en boeren hebben een taaie
huid.
Jan doet open als wij in de vala
vond nog aanbellen. Wij hebben
de indruk dat hij eigenlijk liever
niet gestoord wil worden maar
blijkbaar wenst hij toch ergens
zijn hart te luchten als wij de reden
van ons bezoek kenbaar maken.
«Waarom zoeken jullie ergens
anders een stuk land om te leven,
waarom op jullie leeftijd nog die
belangrijke beslissing genomen?»
Jan lacht eerst om onze vraag, uit
goedhartig medelijden met zoveel
domheid lijkt ons. Inderdaad, wat
weten wij nog af van de dingen die
een mens nog bewegen, vanzelf
sprekende kleine dingen welke
door hun eenvoud zelf zó groot
zijn. Het is de monkelende lach
van iemand die zich vaderlijk be
grijpend tCCri* Voor de betweter
die aan de dingen vlakbij voorbij
ziet. Veel woorden zal hij er niet
aan verspillen, maar gezegd mag
het wel eens, dus laat hij er ons
toch in, maar haalt Marie erbij om
het woord te doen. Vrouwen kun
nen het inderdaad nog makkelijk
zeggen als een man er reeds to
besloten heeft om er het zwijgei
toe te doen.
Eerst wordt er over de familie ver
teld, over de broers en de zusters
over hoe het vroeger was, ove
erfeniskwesties, over hun jeugt1
en dan over het heden en de toe
komst.
Uit het gesprek blijkt dat zij mei
zomaar tot het besluit zijn geko
men om hun geboortegrond te ver y'jjj
laten. Reeds jaar en dag rijpti
deze idee bij Marie die wel ergen
intuïtief moet aangevoeld hebbei
dat een als dusdanig bestaan me
te verzoenen zou zijn met di
voortschrijdende afbouw van d(
landelijkheid. Jan zag het al dit
jaren nog niet zo zwart in maai
moest op de duur ook voor zich
zelf toegeven dat zij alsmaar ver
der in hun eigenheid werden be
dreigd De mens is inderdaad eei
wolf voor zijn medemens, voora
dan als deze medemens zowe
numeriek als sociologisch in de na
verdrukking is geraakt Doordaj |ei<
Jan en Marie niet gehuwd zijn eij ge|
evenmin voor nakomelingen^
schap zorgden besluit iedereen Oc
maar dat al hun bezittingen als hef evi
ware vogelvrij dienen te zijn. Be-j vc
iden voelen de aangelande stads? tor
mens inderdaad als een dreiging orl
aan. Wij kunnen zonder veel rei
moeite voor dit gevoel begrip op-I op
brengen omdat wij nu eenmaal jut
aan onszelf weten hoe arrogant Dc
een stedeling kan zijn en hoe
weinig respekt of waardering hij
kan opbrengen voor diegenen
welke hem ergens aan zijn vroe
gere, zgn. onbeschaafde her
komst herinneren. (Aan welke be
boom groeien de flessen met Et
melk?) kr
Nu op dc knop ;c; ;us|e van op
hun gemeente een feit wordt is
voor hen elke hoop op een onge-; ro
moeid en ongestoord leven wel,
geheel vervlogen.
Door dit verleggen van de stads-i
grenzen, zo menen beiden, zal het
nu wel spoedig tot verdere hui-
zenbouw komen! BALDER
I)t
V(
Zondag 23 mei II. was Gent in feeststemming. De koning werd er
ontvangen. Aanleiding was het 25-jarig ambtsjubileum van de
koning. Aan deze viering namen ook een aantal Aalstenaars deel.
Zondag 23 mei beloofde! Een
stralend zonnetje en een goede re
gie van Walter Boni. Twee ingre
diënten die moesten instaan voor
het welslagen van het feest.
Als Aalsterse inbreng in het spek
takel waren er naast Walter Boni
dc kunstgroep «Alkuone» en de
aktrice Liliane De Waegeneer.
Alles begon reeds om 11 uur 's
morgens. Toen werd in de Rid
derzaal van het Gravensteen te
Gent de eerste artistieke en pu
blieke voorstelling gegeven. Het
uit vier leden bestaande Parnassu-
sensemble opende het feestgebcu-
ren met stemmige klavecinibel-
muziek. De Aalsterse kunstgroep
Alkuone pikte onmiddellijk aan
met een menuet. Na deze stem
mige gemengde middeleeuwse
dans volgde een mimisch uitgebe
elde evokatie van het abele spel
«Lancelot van Denemarken», uit
gevoerd door de mimegroep van
de Gentse mimekunstenaar Hos
te De Aalsterse aktrice Liliane
De Waegeneer en Jef De Mets
pikten ogenblikkelijk in met een
tekstueel fragment, geakteerd in
het oud-Nederlands.
Het gedicht «Mijn Mocderken»
van Guido Gezelle werd door een
bariton, begeleid op de piano, vo-
kaal ten gehore gebracht. Het ge
mengde koor uit Zottegem ver
volgde met een middeleeuws poli-
fonisch lied van een onbekende
meester en werd opgevolgd door
het Pamassusensemble dat de
show sloot.
Dit spektakel in de Ridderzaal van
het Gravensteen werd nog twee
maal herhaald. Om 14.30 uur en
rond 17 uur. De laatste maal ter
attentie van het koningspaar en de
prominente genodigden.
Om 15 uur was ondertussen op dc
Graslei, dit op een vlottend Leie-
podium, een groots volksfeest ge
start. Tema van dit grootse spek
takel, eveneens onder de regie van
Walter Boni, was de «Meivie
ring» en alle daarmee gepaard
gaande festiviteiten. Presentator
van het geheel was Nand Baert.
Volgens een oud Vlaams gebruik
streden vroeger de ongehuwde
jongelingen in de maand mei naar
de titel van «MeigraafOm deze
titel te bekomen moest men zijn
vaardigheid in diverse volksspe
len bewijzen. Zo o.a. mastklim-
men, zakkenlopen, mastellenbij-
ten en flessenvullen. Wie in al
deze proeven uitmuntte werd
«Meigraaf» en mocht zich een
«Meigravin» kiezen. Het gehele
gebeuren ging gepaard met een
meiboomplanting, volksdansen
en vendelzwaaien.
Na deze blik op de «goede oude
tijd» bracht de Aalsterse kunst
groep Alkuone een moderne ver
sie van het blije dansende Vlaan
deren. Dit met vlaggen, wimpels
en koreografische nummers. Zo
wel klassiek als jazzgericht.
De hele ontvangst van de koning
te Gent verliep zeer vlot, op en
kele «Amnestie skanderende be
togers» na. Dezen hadden zich 's
morgens op de Kouter te Gent op
gesteld. Of het uitblijven van rel
len te wijten was aan het samen
vallen met het Algemeen Natio
naal Zangfeest of aan het aanwe
zig zijn van een sterke politie- en
rijkswachtmacht willen wc in het
midden laten. De veiligheids
maatregelen waren in alle geval
zeer uitgebreid.
Na de plechtigheid in de Ridder-
zaal van het Gravensteen knoop
ten de koning en de koningin een1 vc
gesprek aan met de uitvoerders.
Tijdens dit gesprek zegde de ko-
ning reeds mondeling een optre
den toe aan de kunstgroep Al
kuone. Dit op het koninklijk pa
leis. Dc datum en verdere plicht
plegingen moeten echter nog via
protokolairc weg afgehandeld
worden.
De Aalsterse deelname aan de vie- e!
ring van het 25-jarig ambtsjubi-
leum vandc koning te Gent is niet I r(
onopgemerkt voorbijgegaan. Kon' b
dat te Brussel maar altijd gebeu- z,
ren wanneer het om kulturele aan- Sj
gelegenheden gaat. a|
S.J 7
Deze maand had in vijf
Vlaamse Provincies een finale
plaats voor «Joepie Meisje
1976», georganiseerd door het
gekende weekblad.
Dit was niet zomaar een «Liss
verkiezing» waar schoonheid
zou botvieren, maar wel waar
d;
d(
I Vi
door een deskundige jury en i
het publiek, een levendige,h
vlotte tiener uit de schaduw b
werd gehaald. j
Voor Oost-Vlaanderen gingen j t(
de bloemen naar Brigitte Ver- d
hoeven uit Hofstade Dit sym- y
patieke 16-jarige meisje liet J v
reeds van zich hiren door haar
puike prestaties in de plaatse- b
lijke bloeiende toneelvereni- t(
ging. Wij hopen dat alle Hof- b
staadse tieners gaan duimen
voor Brigite, wanneer zij op 16
augustus haar kansen waagt
tijdens de grote superfinale te n
Blankenberge. Alvast onze
hartelijke felicitaties aan Brigit
te! (H.H.;
Brigitte Verhoeven uit Hofstade als finaliste Jocpie-meisje voor Oost-
Vlaanderen. wordt geluk gewenst door onze medewerker.
VLIEGMEETING
30 mei te 14 uur
Vliegveld
ter Kluizen
