Nu ook John De Croock op het schavotje
samen met de "eeuwige" Luc Collyn
en Etienne De Wilde I
PATRICK LERNO
OM VIJF UUR 'S MORGENS-
JOHNY DE NUL
DE BESTE PAARDEN
KRIJGEN DE HAVER NIET
John De Croock
komt terug
DE FIETS OP
verwennen hun fans
René De Bruecker, Eric De Wilde,
Rudy Geerinck, Daniël Schuddinck
en Johan Van Driessche
Juniores
De renners van de week
Nieuwelingen
-16
De organizatoren van de tweedaagse amateurswedstrijd te Lebbeke.
Eric Arijs de amateur uit
Aalst, behaalde te Bellingen
een spurtzege. (C)
Het is JOHN DE CROOCK dit seizoen niet steeds voor de
wind gegaan. De Gijzegemnaar, vorig jaar verrassend doch
verdiend nationaal kampioen, verdween een beetje uit de
top. Afgedaan heeft John echter helemaal niet op tijd en
stond pakt hij met een opvallende prestatie uit. Zoals te Oor-
degem, waar hij uit een soloren een voorsprongzege puurde.
Te Gavere, waar de beste Oostvlamingen aan de start van
een rit voor de „Ster der juniores" stonden, geraakte hij net
niet uit „het pak" weg en was 20ste.
Ongetwijfeld 's lands beste
junior van het ogenblik is
LUC COLLYN. Hij liet niet
zo heel lang geleden de elite
achter zich in de selektie-
koers voor het wereldkam
pioenschap dat in het Bra
bantse Gooik georganizeerd
wordt. Tijdens de afgelopen
dagen nam hij deel aan de
meerdaagse „Eskimoronde"
in Oostenrijk. Te Linz wisten
de konkurrenten reeds wat
ze aan de leerling van Hu-
bert Van Wesemael hadden
Luc klopte iedereen. Er
kwam zelfs nog een tweede
en een derde etappezege bij.
Toen de slotbalans werd op
gemaakt, was er geen twijfel
mogelijk Luc Collyn was
ook eindlaureaat van deze
internationale konfrontatie.
Ook op punten won Luc.
Te Scheldewindeke werd het
een walk-over voor ETIEN
NE DE WILDE hij ging op
zijn eentje in de aanval. Nie
mand kon hem achteraf nog
bedreigen zodat Etienne
meer dan twee minuten voor
Verhaeghe onder het span
doek bolde. Te Gavere streed
hij in de vuurlinie, maar toen
de beslissende faze werd in
geluid, zat hij niet bij het
kopgroepje van zes dat na
dien voor de zege spurtte. De
Wilde finishte ten slotte als
negende.
De talentrijke WILLY DE
BACKER liet zich ook nu
niet in de hoek zetten. Win
nen deed hij niet. Doch met
een tweede plaats te Sint-
Maria-Lierde waar Despeels
hem te slim af was, een 4de
prijs te Overmere en een zij
gaai in de "Ster" te Gavere
24ste), mag de Berlarenaar
niet klagen. Pechvogel OS
CAR DE KEYZER deed het
te Hamme met een tweede
plaats meer dan voortreffe
lijk en WALTER ONGENAE
was tweede te Overmere, ze
vende te Oordegem en 13de
te Erembodegem.
Een van de stevigste streek-
beloften lijkt ons RONALD
VAN AEVERMAET. Niet om
dat hij om de haverklap met
in het oog springende over
winningen in het nieuws
komt, doch omdat deze eer
stejaarsjunior week na week
bewijst dat hij uit het goede
hout gesneden is. Zijn vierde
plaats te Gavere bievoorbeeld
schatten we zeer hoog. Ro
nald was mee met de „zes"
die het onder elkaar moes
ten uitmaken wie deze "Ster"
won. Renners die steeds ach
teraan in het peloton zitten
te lummelen of moeite heb
ben om het tempo te volgen,
vindt men zelden vooraan in
de uitslag terug. Tenzij men
een topspurter is een het op
een massasprint uitdraait.
Hoe dan ook de belofte uit
Zele groeit mettertijd uit tot
een kraan van een renner.
Ronald liet het bij de „knal
ler" niet te Oordegem ein
digde hij als nummer drie en
te Hamme was hij vierde.
Jammer dat Van Aevermaet
niet een klein tikkeltje snel
ler is onder het spandoek.
Al is het best mogelijk dat
hij eens of later toch rappe
mannen klopt. Aan het eind
punt van lange en lastige
koersen die het eindschot van
de „jumpers" afbot.
PETER VAN HUFFEL had
dolgraag gewonnen te Ham
me. Dat was hem evenwel
niet gegund. Maar met een
derde plaats kwam hij toch
aan zijn trekken.
Van ROGER MICHIELS mag
gezegd dat hij goed presteert
doch dat grammetje oppor
tunisme ontbeert dat van hem
een winnaar maakt. Nou ja,
derde te Overmere en acht
ste te Galmaarden zijn niet
precies uitslagen om over te
klagen.
Stap voor stap en week na
week maakt LUC ROELS
vorderingen nu werd het
een vierde prijs te Erembo
degem. Ook RUDI VEYT
werd vierde. Dat was te
Gent.
De sterke ETIENNE STE-
VELINCK behoorde te Gave
re tot de betere renners. Hij
zette al heel vroeg de boel
op stelten, maar werd,
als tal van favorieten, vooi
schut gezet in de beslissende
faze. Etienne redde wat noj
te redden bleek, geraakte uit
de wurgende greep van hel
peloton en kwam als nummei
zeven door de finish. Te Ham
me zette hij er alles op oni
voor eigen fans te winnen
maar werd door de konkur
renten voortdurend gecounj
terd. PATRICK VAN
VOORDE was vierde te Tem-
se en 13de te Sint-Maria]
Lierde.
RUDI GOOSSENS is aan d<
wederopstanding begonnei
Rudi, op piste even goed al
op de weg, was vijfde
Overmere. ANDRE VAN DE]
HAEGEN bleef, eerlijk g«
sproken, een beetje onder d(
verwachtingen, al was
driemaal op, post zevendi
te Hamme, 13de te Oordegem
en 23ste te Gavere.
Renners die geduldig huit
beurt afwachten om eens iij
het zonnetje te kunnen staat
zijn EDDY VEREECKE1
zevende te Overmere en
te Oordegem DIRK MEL1
achtste te Overmere, FRE:
DY VAN DER STUYFT, n<
gende te Overmere JOHA]
DE MAN, tiende te Oord<
gem en 13de te Welle
OMER DE PAEPE, elfde te
Overmere JEAN-MARIB
CHRISTIAENS, 12de te Over]
mere en GUIDO MARCKX|
13de te Overmere.
Je moet met geloven dat de overwinning van Johny De Nul
in de vroege Brussel-Opwijk een bevlieging was. Inderdaad
de kleine, getaande Schoonaardenaar is sinds die dag niet
van de ene overwinning naar de andere gereden. Doch dat
heeft helemaal niets met een afzwakken van zijn kunde te
maken Johny staat immers op het lijstje van de mogelijken
voor Montreal.
Dat betekent zich strikt naar
de richtlijnen van coach De
Corte gedragen, deelnemen
aan de zwaarste en lastigste
wedstrijden. En zich tonen.
Bewijzen dat men iets in zijn
mars heeft
Geen verstoppertje spelen.
Van Johny De Nul kan on
mogelijk beweerd dat hij er
gens verstoppertje speelt.
Vechten en strijden is zijn
parool. Barsten of buigen.
In Beveren - Geraardsbergen
- Beveren was Johny DE
grote figuur. En toch kreeg
hij na afloop geen krante
koppen. De eer en de publi
citeit ging naar het Waaltje
Bernard Lecocq. Geen „krab
ber", maar wel een jongen
die, toen er te werken viel,
nooit het puntje van zijn
neus toonde. Toen er voor
de bloemen werd gespurt,
was de amateur uit Ressaix
plots „verrezen" en vergat de
vermoeidheid waarover hij
kilometers lang had geklaagd.
Een opportunist. Daarmee
werd nog maar eens bewe
zen dat de beste paarden zel
den de haver krijgen die ze
verdienen.
De beste man was, die dag,
Johny De Nul. Hoeveel de
marrages hij tussen Beveren
en Geraardsbergen plaatste,
weet hijzelf bij benadering
niet. Hij hamerde net zo lang
tot hij met de Nederlander
Bart Van Est voorop geraak
te. Toen het kaarsje van het
keesje opgebrand was, deed
Johny alleen voort. Manmoe
dig. Hij bleef niet op zijn
eentje voorop. De andere
toprenners maakten zich van
het peloton los en kwamen
bij de „eenzame vrijheids
strijder". In de spurt werd
De Nul geklopt. Hij was
zesde. Hij sneuvelde eervol.
Johny kon, als hij dat wer
kelijk wilde, het kalmer aan
pakken en toch meer koer
sen winnen er zijn in ons
landje weinig amateurs die
even snel spurten als hij.
Maar we geloven dat De Nul
de juiste richting is ingesla
gen wie niet keihard is
voor zichzelf, blijft ergens
halfweg hangen, bereikt nooit
de top. Voor een renner met
ambitie moet niet onmiddel
lijk gewin, doch het ernstig
bouwen aan een carrière het
objektief zijn. Johny De Nul
gaat de moeilijkheden niet
uit de weg. Hij leert lijden
en strijden. Precies dat wordt
van de toekomstige kampioen
of sterrijder geëist. Wie het
NIET doet, verzeilt metter
tijd in het naamloze peloton.
Bij de middelmaat, bij de
kermiskoereurs.
Intussen weten de verant
woordelijken voor het Olym
pisch team wat ze aan Johny
hebben. We geloven dat de
belofte uit Schoonaarde, na
al wat hij vooralsnog liet
bekijken, zijn plaats in het
team verdient en een vaste
waarde wordt voor Montreal.
(mm.)
Toen John De Croock vorig jaar als piepjong junior nationaal
kampioen werd, keken de meesten verrast op. Deze neofiet
etaleerde in de l>cslissende faze van de wedstrijd zijn kracht,
talent en zelfvertrouwen. Hij moest dus niet de eerste de
beste zijn.
Insiders wisten meer over
John hij was één van de
betere nieuwelingen van zijn
„generatie", maar werd
meer dan op zijn beurt de
loef afgestoken door jongens
met meer spurterskwalitei
ten. Pas als het moeilijk
werd en men op eigen
kracht was aangewezen,
kwam De Croock voorgoed
op de voorgrond. Zoals in
dat kampioenschap van Bel
gië trouwens.
Nadien heeft John zich een
waardig titelhouder getoond.
Hij tolalizeerde uiteraard
niet dat hoge aantal over
winningen van de stersprin-
ters, maar zijn palmares
was voldoende gestoffeerd
om zijn naam niet weg te
wuiven als die van een één
dagsvlieg.
NIET GEMAKKELIJK
Een itrikolore-trui rond de
schouders is niet altijd een
„zegen" je wordt een beet
je het mikpunt van de kon
kurrenten en de supporters
verwachten ook wat meer
van een kampioen dan van
een andere renner. Ze eisen
voortdurend topprestaties.
Maar dat mag of kan je
van een jongen die nog naar
de volwassenheid groeit
niet verlangen.
John De Croock deemsterde
schijnbaar weg. Hij leek
diit seizoen minder goed op
dreef dan twaalf maanden
geleden. Best mogelijk. Doch
geleidelijk kwam hij terug,
bereikt nog niet de hoogste]
konditiepiek, doch laat op
nieuw flitsen van zijn on
miskenbaar talent zien. Zo
als te Oordegem. Daar rond
de hij een soloren met oon
opkikkerende zege af. Te
Gavere. waar de Oost-
vloamse elite bijeen kwam,
had hij dichter kunnen fi
nishen, doch omdat hij niet
zo snel spurt als een Ver
meulen of De Wilde, werd
het oen eerder bescheiden
20e plaats. Onderweg onder
scheidde John zich. Nam ini
tiatieven. En precies deze
vaststelling moot zijn fans
en allen die in hem geloven,
verheugd hebbon. (mm)
Weet je het nog hoe we vorig jaar erg lang moesten wachten
op namen van specifieke winnaars beloften als John De
Croock, Luc Collyn en Etienne De Wilde werden oud genoeg
om een junioren vergunning op zak te steken. De nieuwko
mers misten toen nog de nodige ervaring om zich onmiddel
lijk tot de opvolgers van dit trio te ontpoppen. Naarmate
de lange zomer korter werd, drongen zich enkele ambitieuze
neofieten op. Die duwden, voorlopig op regionaal niveau al
thans, naar de top van de kategorie door.
Eén ervan, RENE DE BRUE
CKER, moet nu zowat het
hoogste aantal overwinnin
gen op zak hebben. De Aal-
stenaar heeft dat niet alleen
aan zijn voortreffelijke spurt,
te danken René laat zich
nooit pramen om mee de
aanvalstrom te roeren. Te
Beveren-Waas graaide hij nog
maar een palm mee. Dat ge
beurde na een snoeperig
sprintje waarin geen enkele
konkurrent een kansje kreeg.
Eerder reeds (op Hemel vaart
dag) mikte hij te Zaffelare
naar de hoogvogel. Daar
werd hij van de zege gehou
den door de Zelzatenaar
Frank De Block. In Temse
veroverde De Bruecker als
toemaatje een vijfde prijs.
Wie biedt meer en beter
Een verdienstelijk element
dat niet steeds naar waarde
wordt beloond en vooralsnog
meer dan op zijn beurt uit
de kop werd gehaald door
pech, is de Wichelenaar ERIC
DE WILDE. Eindelijk kreeg
hij dan toch dat waarop hij
reeds een heel poosje recht
heeft een overwinning. Te
Humbeek leerde hij iedereen
Nummer drie ln het ditmaal
toch erg uitgebreid lijstje van
bloemenzwaaiers Ls de Zeie
naar RUDY GEERINCK,
een jongen die er sinds zijn
debuut enorm is op vooruit
gegaan. In Lochristi keken
de koersliefhebbers naar een
levendige wedstrijd. Uit de
menigvuldige schermutselin
gen kwam geen enkele „goeie
ontsnapping" los. Zodat een
massaspurt over winst en
verlies moest beslissen. Rudy
zette zich van ver op kop,
trok zo hard aan de kar dat
niemand bekwaam bleek hem
te rembnteren en won. Uit
Zaffelare kwam hij met een
vijfde prijs naar huis.
DANIEL SCHUDDINCK
fielate er niet naast. Te Kal
ken gaf Daniël een echte de
monstratie reeds heel vroeg
ging hij er op zijn eentje
vandoor, bleef gezwind en
zonder verflauwen doordu
wen en bereikte de finish met
voorsprong. Schuddinck
maakte er gewoon een one
-man-show van. Daarmee
was zijn bobijntje nog niet
af vierde te Deinze en nog
maar eens vierde te Den
derleeuw, rondden zijn „tri
logie" af.
Te Meldert was JOHAN VAN
DRIESSCHE de beste. De
Aalstenaar kan wat, maar
dikwijls wordt hij door vlug
gere jongens de kaas van het
brood gegapt Ditmaal mikte
hij raak. Johan, die fantas
tisch goed rijdt de jongste
weken, liet het er niet' bij
tweede te Humbeek en der
de te Gent waren twee ande
re resultaten die er allesbe
halve om liegen. Hoe goed
onze nieuwelingen het doen,
blijkt uit de verrichtingen
van nog andere vaandeldra
gers HANS DTIAESE wipte
te Kalken uit het peloton
weg. op zoek naar „fugitive"
Daniël Sehuddinck De kloof
Je moet bet maar doen 's morgens bij het hanegekraai
het bed uit, om vijf uur in het zadel wippen, een dag „dienst
kloppen" in de kazerne te Elsene. En 's avonds weer huistoe.
Ook per fiets....
Patrick Lerno, de amateur uit Berlare, speelt momenteel
soldaatje te Elsene.
Veel tijd om te trainen is
hem niet toegemeten. Hij
maakt er dan maar het
beste van. Tussendoor koerst
hij. Vanzelfsprekend zijn de
resultaten niet wereldschok
kend, doch Pat blijft „in de
beweging". Hij probeert zo
weinig mogelijk achterop te
geraken ten overstaan van
de konkuirrenten die de vleu
gels naar hartelust kunnen
openslaan.
FRANCO BELGE
Ook in het leger krijgt men
af en toe vrijaf. Patrick
Lerno „mocht" naar de Fran
co-Beige, eon meerdaagse
rittenwed strijd Een lastig
parkoers, een goeie bezet
ting en felle strijd dat wa
ren de ingrediënten van die
cocktail. Zijn prestaties wa
ren allesbehalve onaardig en
op de koop toe hield hij er
een 17e plaats in de eind
stand op na. Niet om met
een over naar huis te schrij
ven. Maar toch.
Die vele en harde kilometers
van de Franco-Beige hebben
Lerno deugd gedaan uitste
kend gerodeerd kwam hij uit
die „minironde". Hij heeft
niet lang gewacht om die
uitstekende konditie te ver
zilveren afgelopen week
einde koerste hij te Ninove.
En won. Hij klopte 11 kon
kurrenten in de- spurt. Zon
der pardon.
Omdiat hij niet genoeg trai-
ningsmogelijheden had, stelde
Patrick Lerno zijn kandida
tuur voor het nationaal
kampioenschap niet. Achter
af bekeken vond hij het jam
mer dat hij niet naar Lem-
beek ging. Maar ja hij wist
vooraf niet dat bij naar de
Franco-Beige zou kunnen.
Gedane zaken hebben geen
keerPatrick is nog jong.
En volgend seizoen begint
hij op een nieuwe leest. Be
langrijkst voor hem is dat
zijn legertijd geen verloren
tijd wordt, en dat hij, een
maal voorgoed weer terug
in Berlare, kan bouwen aan
een loopbaan. Wie zelfs in
ondankbare omstandigheden
al het mogelijke voor zijn
sport doet, wordt vroeg of
laat beloond. (mm)
dempen kon hij niet, maar
hij hield er toch een fraaie
tweede plaats aan over.
DANNY JANSEGERS finish
te tweemaal in de spits 2e
te Meldert en 5e te Loven-
degem. Oostvlaams kampioen
WERNER VAN DER FRAE-
NEN, reuzesterk maar onder
het spandoek geen tweede
Sercu, zegde het met twee
derde plaatsen, een te Zaffe
lare en een te Humbeek.
BRUNO BALLIUS arriveer
de te Humbeek vierde, LUC
LEMMENS was 5e te Sint-
Martens-Bodegem waar zijn
tweelingbroer DANNY LEM
MENS zesde eindigde, JO
HAN SERGEANT finishte te
Gent als nummer zes, RUDI
BAEYENS was er met een
vierde prijs te Gent en een
tiende plaats te Meldert twee
keren bij. GILBERT CHRIS
TIAENS, was zevende te Zaf
felare en DANNY DE BAC
KER achtste te Meldert.
Nieuweling Rudy Goerinek won te Lochristi. (C)
Patrick Lerno.
