Openbaar toneeleksamen laat
nieuw talent bloeien.
(ÜIUflJHL'hlili)
Voor een volk van de...kunst van de...
FILM BIJ ONS
NIEUW «TITEL»-AIR TIJDSCHRIFT
24 - 4-6-76 - De Voorpost
ESCAPE TO WITCH MOUNTAIN
van Donals Hough
met Kim Richards, Ike Eisenmann, Ray Milland en
Donals Pleasance
Eens te meer een niet onaardige Disney-produktie.
Een onwaarschijnlijk (om niet te zeggen ongelooflijk)
verhaal van twee buitenaardse kinderen, Tia en Tony.
De twee jongelingen zijn gezegend met buitengewone
eigenschappen die hen echter niet bijster van pas
komen. Eind goed al goed natuurlijk.
(cinema Alfa)
BRUCE LEETEGEN SUPERMEN
Geestig karateprodukt, maar is dat waarlijk Bruce
Lee? Die moet dan wel alomtegenwoordig geweest
zijn.
(cinema Feestpaleis)
Guy
TENTOONSTELLINGEN
Galerij Valerius De Saedeleer, Kunst en Antiek salon tot 27
juni. Kultureel Centrum Affligem, kunst, handwerk en
hobby's van minder-validen, tot 6 juni.
Galerij S 65. schilderijen van De Taeye, Leclercq, Theys, Van
den Broecke en Van der Heyden tot 29 juni.
VRIJDAG 4 JUNI
Krejaklub. Driesleutelstraat, 20 uur, toeristische avond met
diamontage Jeugdklub Terlinden, 19 uur, vertrek voor
bijwonen van «De lustige boer».
ZATERDAG5JUNI
't Fabrieksken. Wellekensstraat 45, van 19 tot 22 uur
tentoonstelling «Kunst en Poëzie» werk van Wigbert en Peter
Van Lierde. Carine Wauters en Chris Latoer.
Tuinwijk Park De Blieck, 15 uur, verkleed kinderbal met
orkest «De Ver-y-mels».
Tuinwijk Park De Blieck. 20uur, gezellig samenzijn met «The
Moonlights met zangeres Maureen».
ZONDAG 6 JUNI
Park De Blieck. 14 uur. Tienernamiddag met disko
«Twentieth Cosmic».
Parck De Blieck. 20 uur. dansfeest met «The Flashback-
united
't Fabrieksken. Wellekensstraat 45, van 19 tot 22 uur,
tentoonstelling «Kunst en Poëzie» werk van Wigbert en Peter
Van Lierde. Carine Wauters en Chris Latoer.
MAANDAG7JUNI
Park De Blieck. 20uur. orkest «Enemble Jo Rocking».
«Titel» is de titel van het laatste initiatief van «PAN». Een
prima idee overigens. Immers, literaire tijdschriften zien niet
elke dag het levenslicht. Voor ons een reden om stil te staan
bij het eerste nummer van de eerste jaargang van «Titel». We
houden de pen, de lezer houd ons de hand...
«Een eerste nummer kan nooit
bepalend zijn voor een ten
dens, daarmee bedoel ik, dat
de evolutie van dit tijdschrift
nog veel wegen opkan»,
schrijft Joachim van Sint Vaast
voorzichtigheidshalve in de in
leiding van dit mei-nummer. En
gelijk heeft ie, «Titel» kan zoals
het nu is alle richtingen uit. Ook
de goeie, ligt ons kwaadsappig
op de tong. Immers, bij het
doornemen van de 32 bladzij
den lijkt 1 ding vast: «Titel» kan
nog geen aanspraak maken op
de benaming «literair» tijd
schrift, ondanks de veertien
aangeboden gedichten, on
danks het interessante stuk
«Over de taal en het spreken»
en ondanks het opstel «De
dood» dat evenmin als het
voorgaande literair leven
blaast in deze uitgave Poëzie
met de k van kunst is er niet bij
en wat de oproep om 1 mei uit
te roepen tot een strijddag,
hiertussen doet lijkt ons niet
duidelijk. Kortom, «Titel» is op
wandel tussen emotie
ontboezemingen en aanklach
ten tegen bepaalde verioeder-
ingsaspekten van onze maat
schappij. De vraag stelt zich
dus of de medewerkers (de
medewerker hoeft geen Pan-
lid te zijn!) de weg zullen ops
laan van een gevoelsklep-in-
tijdschriftvorm dan wel van een
soort stadskrant met kritische
beschouwingen over bievoor-
beeld milieuproblemen, stad
spolitiek, enz. Toegegeven, de
vraag staat niet in verband met
de omschrijving «literair» op de
kaft. Ze haalt dan toch de kat
op de koord: kan de groep in
itiatiefnemers zorgen voor ver
leidelijke literatuur in het vol
gend nummer? Zo ja, zal ie
mand het kaf van het koren
scheiden m.a.w. zal er iemand
instaan voor een dan toch
noodzakelijke selektie van de
inzendingen? Zo ja, is dit dan
niet tegenstrijdig met de bedoe
ling die dezelfde Joachim van
Sint Vaast oppert in de inlei
ding nl.: «het aanbieden van
een uitingswereld»?
Voorlopig blijft één feit over
duidelijk genoeg om voor
gaande kritiek teniet te doen en
ons er toe aan te zetten «Titel»
met open armen te ontvangen
en te steunen Dit feit. deze
paal boven water, is nl. dat «Ti
tel» een teken is van het zoe
ken naar een onafhankelijk
medium waarin de denkwereld
van jonge en minder jonge
mensen gestalte kan krijgen.
Niet minder zeker is echter dat
elk medium ook kontakt zoekt
bij lezers, toehoorders of kij
kers en dat deze bestemmelin
gen reeds overstelpt worden
met zoveel belangrijke en spij
tig genoeg ook misleidende in
formatie dat ze meer waar voor
hun geld vragen. De homo
economicus hierbij achterla
tend nog even dit: «Titel nr. 2»
zal de beslissende stap zijn op
de te volgen weg. Nr. 1 was de
ingrediëntenteelt Op, op naar
een «Titel» sprankelend van
devotie voor de muze en de kri
tische geest!
(Noot: de geïnteresseerde
wende zich tot Pan, Welle
kensstraat 45, in klein-Aalst).
René De Witte
Zaterdag 29 mei was de stadsschouwburg voor de tweede maal het
trefpunt van zenuwachtige leerlingen van de toneelklas van de
akademie voor muziek, ballet en toneel, van belangstellenden en van
een jury bestaan uit Chris Boni, Rita Lomme, Dré Poppe, regisseur
BRT Brussel, Jacques Veys, direkteur theater Arena Gent.
In tegenstelling met de vorige
keer, enkele weken terug, lieten
de leerlingen een heel wat
positievere indruk na. Al moeten
we hier dan onmiddellijk van de
gelegenheid gebruik maken om
de wijze van eksamen doen aan
te vechten. Korte fragmenten uit
volavondstukken kunnen on
mogelijk hetzelfde effekt ople
veren dat een volavondstuk met
alle gemak verzekert. Het is voor
de akteurs ert moeilijk, vooral
dan voor beginnelingen om zich
volledig in de huid van het te
vertolken personnage in te leven.
De jury zou hier beslist ook voor
een eenvoudiger taak staan als
zij konden jureren over de
diverse personages in het geheel
van een eenakter of een vol
avondstuk. Op nationaal vlak,
alle akademies worstelen met
hetzelfde probleem, officiële
programma's worden slechts
gewijzigd als hemel en aarde
verschuift.
Nadat de leerlingen van het
middelbaar 2 «Schilderij op
hout» van Igmar .Bergman
hadden gebracht kwamen de
leerlingen van de hogere cyclus
aan de beurt. Stukken uit
«Maribel», «Kent U de melk
weg», «Tramlijn Begeert», «Pas
op dat je geen woord zegt».
«Soledad», «Met gesloten
deuren», en «Mistero buffo»
brachten voldoende afwisseling
in dit langdurig eksamen. Van
een stuk appreciëren is hier geen
sprake, en men kan best zeggen
dit is ook niet de bedoeling, de
toeschouwer moet dus ook hier
talent helpen ontdekken. Het
openbaar maken van zo'n
eksamen is dus enkel voor sterk
ingewijden voorbehouden. Een
merkelijk hoger speelpeil, te
verwachten, het zijn immers al
gevorderden die hier optraden,
resulteerde in volgende punten.
MIDDELBAAR 2
Gerda Duwe 71%, Lies Declercq
72%. Leen De Geheest, Hilde
Wauters en Ilse Beernaerts 74%;
Frnklin De Meersman en Mieke
Hendrickx 75%; Hans De
Waegeneer 78%; Els Olaerts
81%; Jo Van Den Brulle 85% en
Luc De Blieck 86%.
HOGERECYCLUS
Brigitte Corten 76%; Carole
Dejonckheere en Mieke Van
Den Brulle 80%; Oliva De Roo
en Ronald Schollaert 85%;
Francine De Bolle 90%. Guido
Klinck, schitterend fragment uit
Mistero Buffo bekwam 95% en
de zilveren regeringmedaille.
Proklamatie op maandag 28
juni in de stadsfeestzaal.
ROEL VAN DE PLAS
Carole Dejonckheer en Mieke Van den Brulle in Soledad. (EL
Wanneer U dit leest is het gelukkig al weer voorbij. Herman De
Schutter is niet meer... in Gijzegem. Misschien was het ook niet de
ware Jacob, pardon Herman, die er te zien was. Van de
eigenschappen en onhebbelijkheden die men vroeger bij de nu
33-jarige Herman onderkende is er nu niet veel meer over dan
bezinksel, waarin een begaafd bodemonderzoeker misschien nog
flegma, strijdlust, spel, ekstravagansie en een tikkeltje laisser aller
zou kunnen terugvinden. Herman De Schutter is 'n sympathieke
jongeman, die na veel plezier te hebben beleefd in de allernieuwste
progressieve kunstuitingen echter gepaard aan ellende door onze
moderne samenleving hem aangedaan, het roer heeft omgezwaaid en
ernstig probeert een gelukkig mens te zijn die echter nog weinig
plezier in zijn werk kent.
OORZAAK EN GEVOLG
Dat Herman De Schutter een
eigenaardige en soms kontra-
diktorische levensloop heeft ge
had valt niet te betwijfelen. Eerst
heeft hij een periode gehad
waarin hij een onoverzichtelijke
reeks van jobs doorwandelde,
nadien begon hij te schilderen en
te dichten op de oude traditione
le en degelijke manier. Zoals wij
achter dit voorgaand zinnetje
een punt hebben gezet, zo deed
hij dat ook en herdoopte zichzelf
in kunstenaar geen beroep,
geen bezigheid, maar een le
venshouding). waarmee meteen
iedereen weet dat hij vanaf dat
ogenblik behoorde tot de stal
van new Reform. Met deze
konseptuelen trok hij rond, tot
hij het daar ook niet meer zag
zitten, en de vieze gedachte
kreeg om talent voor klinkende
munt in de weegschaal te
werpen.
Indien de «kontraprestatierege-
ling» ook in ons land zou
doorgevoerd worden, en de
kunstenaar een soort staats-
beamte zou worden, dan zou de
toeschouwer bij het aanschou
wen van kommerciëel werk van
het allooi dat in Gijzegem werd
getoond, meteen weten dat het
buiten de kontraprestatierege-
ling valt. en dit niet in het minst
omdat het erboven uitstijgt doch
wegens het tegenovergestelde.
Het zou ook eerlijker zijn
tegenover degene die denkt
kunst te maken. Hij zou zich
inderdaad gaan vragen stellen
waarom hij door een kommissie
niet als vol wordt aanzien, en bij
het uitblijven van het antwoord
zullen deze kompetente heren en
dames hem wel doen inzien
waarvoor.
Niemand zou er nog aan denken
seriewerk te maken omdat het
geld opbrengt, met die smoesjes
zou men dan niet meer komen
aandraven.
HERSENSCHIMMEN
Herman De Schutter gaf mij
volgende tekst door: «Droom
beeld in een konstruktief opge
bouwde maatschappij - nr. 30 en
32. Mijn zogezegde magische
realistische doeken getuigen van
een bizarre zonderlinge wereld,
om die te vinden moet men
afdalen in de geheime werelden
van het onderbewustzijn, en
hoevelen hebben daar de moed
toe? 'Het gaat in het leven niet
om de absolute waarheid maar
om je eigen waarheid'».
Ik weet dat ik mij af en toe
vergaloppeer in volzinnen en
kombinaties. ik verheug mij
daarom eens temeer als ik merk
dat anderen daar ook last van
hebben.
Alhoewel het sukses van derge
lijke initiatieven, zoals Herman
er ons ook één voorschotelde
afhangt van wat men er zelf van
verlangt, en of eist. van
kriteria en de keuze van deze
maatstaven en door wie ze
aangewend worden, toch valt het
niet tc betwijfelen dat Herman
in zijn opzet zal geslaagd zijn.
Sukses is wel een vaag iets dus en
de zin en de doelstelling van aan
kunst te doen zal wel voor
iedereen verschillend zijn. Ik
wens Hermans het sukses van
harte, alhoewel ik liever iemand
een opvoedende rol zie spelen.
Sukses, roem en andere derge
lijke verworvenheden zijn ge
weldig labiel, onberekenbaar en
onherkenbaar, je maakt het zelf
en je maakt het zoals je zelf
wenst. Het alternatief dat de
musea en galerijen ons voorhou
den is ook niet meer dan een
doorzichtig gordijn waarachter
iets onherkenbaars verscholen
zit.
JAN DENUS
het binnenkomen hingen de
werkjes met duidelijke kommer-
ciële bedoelingen, dorpsplein
tjes. kerkjes en landschappen uit
de aanpalende gemeenten. Soms
is de verf er te dun opgezet, waar
men gierigheid uit zou kunnen
afleiden, soms is er veelvuldig
met het paletmes gewerkt en
verkrijgt hij eksotisch gekleurde
brijen. Een resultaat dat ons niet
verwondert als men weet dat er.
zo'n drietal produkten per
namiddag aan hun eindpunt toe
zijn. In alle eerlijkheid vertelt hij
ook dat het hem daarbij alleen
om de centjes is. Er was in die
reeks één werk dat de moeite
waard was. ik bedoel, dat boven
de kwaliteit van het seriewerk
uitsteeg. Moesten alle verkoops-
produktcn op zo'n manier
geschilderd zijn, dan zou het nog
te aanvaarden zijn dat ook hij
ergens een schakel in de ketting
is die de toeschouwer ten langen
laatste op het goede spoor
brengt.
Een flits van een vrouw en
feestelijke witte doek, gele
ballonnen in de voortuin en hele
spots in de snuisterijenwinkel
trokken mijn aandacht. Geen
winkel echter, wel een gelegen
heidsgalerij met een ekshibisie
van bovengenoemde. Links bij
580NSÜH JAMES C08URN
nteemcHrea
jut mtuKo
Jo Van den Brulle als de blinde en Guido Klinck als de lamme in
fragment uit 'Mistero Buffo- (EL)
^|der
Het filmseizoen loopt stilaan ten einde. Straks komen t
weer wat hernemingen uit de oude doos. Daar zijn wij
niet erg gelukkig mee, tenzij het goede hernemingen
zijn natuurlijk. Want ondertussen hebben we hier infl
Aalst nog heel wat goede films tegoed. Films die het I
afgelopen half jaar in grote steden uitgekomen zijn en I
ons nog niet bereikt hebben. Waarschijnlijk zien we er I
nog wat van na de vakantieperiode, van oudsher j
komkommertijd voordecinema's.
Veel valt er deze week niet te beleven en dus gooien we I
er wat foto's tegenaan, voor zover de voorraad strekt!
en er plaats is. HEt oog wil immers ook wel wat.
THESTREETFIGHTER
van Walter Hill
met Charles Bronson, Jill Ireland, James Coburn en
Martin Strother
Een film die volledig waar maakt wat zijn titel (De
herrieschopper) belooft. Anderhalf uur herrie op het
witte scherm. Prachtige illustratie van het populaire
gezegdewie boel zoekt zal boel krijgen
Best aardig voor Bronson-fans natuurlijk.
(cinema Palace)
