LUCIEN VAN IMPE
BENG
MICHIELS
KOALITIE
TE STERK
kushandjes naar
DUIZENDEN
LANGS
ZONOVERGOTEN
WEGEN
15
De jonge Dendemiondse prof kreeg geen plaatsje in
de Flandriakern voor de Tour. Misschien is dat nog
best voor hem als neofiet op een leeftijd waarop
men eigenlijk nog niet mag ingezet worden voor zo'n
onmenselijke opdracht, houdt hij het voorlopig liefst
bij wedstrijden binnen de landsgrenzen.
Te Drogenbos heeft hij een opmerkelijke prestatie
geleverd op zijn eentje reed hij naar de koplopers
toe. Tegen de Molteni-koalitie was hij, als „individueel"
echter niet opgewassen. Zij^ vierde plaats mag nochtans
geciteerd. Te Kuisbroek was Beno 11e, zodat mag ge
zegd dat hij het uitstekend heeft gedaan.
Voor EDDY PEELMAN stak er te Nieuwpoort een
negende prijs in. Onze andere „broodrijders" moesten
met zijgaaien tevreden zijn noch FRANK ARMS.
noch HERMAN VRMDERS, noch ETIEXNE VAN
DER HELST, noch de heroptredende WILFRIED WE-
SEMAEL konden zich tijdens de afgelopen koersilagcn
doorzetten.
l"j.de1"un.'l,e Mart» Laden Van Impe «eer i„ het
KU1, z,Jn "omein, zien wc hem in de spits van het Tourgebeuren. (EL)
Zo ziet Freddy de «kleine bergkoning» Van Impe».
Pa Van Impe, Van Impe junior en mevrouw praten over Lucien's prestaties in de Tour. (VS)
iiien wacht voor Lucien Van Impe dit jaar nog een grotere hulde voor het criterium te
niet alleen een janboel vrij
gevig was ze eveneens. Wat
hebben we mee huistoe ge
nomen Een simpel zelf-
klevertje. Meer niet. Geen
produkten waarmee we de
vrouw vijf minuten blij kon
den maken. Geen sigaretje,
al werd luidkeels door de ge
luidsversterkers de lof gezon
gen van het zuigstokje „voor
hem en voor haar", werd in
het publiek gegooid. Ontgoo
chelend.
Maar plots gebeurde het
gans Mere verstond plots de
taal van Voltaire een man
die het scenario kende ver
kondigde voorbijtuffend het
blijde nieuws. Lucien-, „suivi
du peloton" was in aan
tocht.
En het wérd een blijde in
trede kushandjes gooiend,
de arm als in een zegegebaar
opgestoken, bolde hij voorbij.
Hij had een niet onaardige
voorsprong bijeengefietst. In
zijn streek, midden de dui-
zende entoesiasten die op
straat kwamen om HEM te
zien. Hem en niemand an
ders. In de spits van de groep
drukten, zoals het hoorde,
Willy Teirlinck en de andere
vertegenwoordigers van de
blauw-wit-rode garde het
tempo.
ter het veelzeggende woord
„rondewinnaar" plaatste hij
een voorzichtig vraagteken.
Je ziet zelfs de meest ver
stokte aanhanger van Lucien
Van Impe kan nog relative
ren. Waarschijnlijk omdat
hij een Vlaming is een Vla
ming is al zo dikwijls geju
dast geworden.
KARAVAAN
Het heeft lang geduurd voor
de publiciteitskaravaan voor
bij was. Veel te lang. Het
trok op niemendal. Wat vroe
ger één lange stoet van toe
terende auto's was, is nu ge
en het verloren vocht
handse cafébazen liepen
en weer. De lege pinten
lesjes pikten ze inder-
mee en zeulden met
mend bier of dorstver-
;ende frisdrank,
ijkswachters op de hoek
de Nijverheidsstraat ble-
kalm in de steeds maar
fmende drukte. Zo tucht-
waren ze dat ze zelfs
hoofddeksel niet in de
schoven ook voor hen
het nochtans heet. Voor
eldwachter eveneens. En
deed die man wat van
werd geëist hij dreef
>rzichtigen de stoep op
eld het wegdek vrij.
fane
nou maar niet dat
Isen zich geen zier in-
seren aan de wielrenne-
n „Great Britain" leven
ens twee fiets-entoesias-
3ames dan nog wel. Hun
ge(?) echtgenoten lie-
ze ergens in de buurt
degradeerd tot een uiteen
geslagen troep. Bijna als op
de vlucht geslagen vierwie
lers. De auto van de RTB-
televisie slingerde zich als
een slalomvedette op gie
rende banden door de boch
ten, de journalisten van „Le
Hérisson" en „France Di-
manche" flitsten bijna bum
per aan bumper door de
straten En pas een hele
tijd later zweefde het rode
peloton motorrijdende meis-
jesakrobaten voorbij, gevolgd
door de als kikvorsen opge
blazen reklamesjarels van
een autobandenmerk.
Maar waar bleven de échte
koereurs Het portatiefje
vertelde af en toe over de
gang van zaken Maar niet
zo heel velen hadden hun
radiootje mee hoe kun je
twee pinten tegelijk aanne
men en tezelfdertijd ook nog
een luisterdoos aan het oor
houden
De publiciteitskaravaan was
NIET ZIJN DOMEIN
Hij bleef niet voorop tot
onder het spandoek te Bor-
nem, Lucien Van Impe. In
Aalst was zijn onschuldige
vlucht al lang afgelopen. Het
vlakke parkoers is niet zijn
domein. Lucien moet het van
de hoge bergtoppen hebben.
Dèèr is hij meester naast
God. Doch hij heeft waardig
zijn volk en zijn familie ge
groet. Als een grote in de
spits van het gebeuren. Te
Bornem bolde hij met „het
pak" over de streep. Al bleef
hij voortdurend waakzaam en
was hij op het appèl als en
kele kilometers voor de arri-
vee de besten uit de Tour
de figuranten op achterstand
dreigden te fietsen.
Morgen komt een nieuwe
dag. En overmorgen nog een
andere. Enzovoort. Overal
waar de show passeert, ren
nen duizenden de straat op.
Zelfs al weten al die kijkgra-
gen dat ze slechts een flits
van het gebeuren te zien
krijgen. En al hebben ze niet
overal een Lucien Van Impe
die kushandjes gooiend zijn
fans laat dansen van vreug
de.
Dag Tour, dag pastoor met
de soutane, dag dames met
de camera, dag baard met de
bolletjestrui. Tot volgend
jaar
Mare MARCEL.
I^jk, de koereurs zijn daar". Hij loog het, de man met het
enwitte Van Impepetje, de rosblonde baard en de witte
i met veel te weinig rode bolletjes. Nog een half uur ble-
,pr: ze weg, de helden. Maar wat doe je als je gauwgauw
/0fi een pilsflesje wil leegslorpen zonder dat mevrouw het
Je probeert de aandacht van die gerokte sjampetter
een (weliswaar zeer doorzichtig) maneuver af te leiden.
genote met het roze mini-
kleedje niet een beetje on
wennig naar hun evenwicht
zoekend op het kleine hard
stenen plateau hielden ze hun
„beeldjesschieters" in aan
slag. Gereed om de optocht
der gladiatoren voor eeuwig
en drie dagen op film vast
te leggen. Ze hebben lang
moeten wachten. De koereurs
deden overuren...
De wereld stond stil, want
de Tour kwam voorbij. Bo
ven de voordeur van café
„Venus" hadden fanstotter-
dood een voorbeeld van een
collage gehangen. Waarde
volle pop-art. Een juweel dat
vermogende kenners en Van
Impegezinden waarschijnlijk
in hun kollektie willen tus
sen Lucien in een „rode bol-
lekenshemdje" en diezelfde
Lucien in een te grote gele
trui, had iemand zijn gemoed
gelucht. Hij prees zijn be
roemde dorpsgenoot als de
superbergkoning, doch ach-
van de Meerse kerk met de
kinderen achter en klommen
op de paaltjes van de pas-
torievoorhof. Gewapend met
camera's. Ook voor de oude
priester in soutane en met
de preconciliaire hoed op de
(warschijnlijk kale) schedel
had het vrouwtje met het
blauwe shortje en haar seks-
bolletjesbaard was niet
»nige die urenlang onder
erzendende zon te wach-
stond op „zijn" Lucien
Impe. Duizenden lieten
huis, vrouw en kroost
de steek. Gingen geen
limetertje van hun uit-
post weg en zweetten
.r. Liters. Doch rekupe-
