Karei Van der Meirsch,
ken je hem?
Een hoek voor een boek
Poiqnéede
Dollars
E
24 - 2-7-76 - De Voorpost
Het was de eerste keer dat wij die naam hoorden tenminste als zijnde
kusntenaar, want de familienaam is zo kourant in onze kontrijen dat
men zeker al iemand met die naam tegen het lijf gelopen is. Nochtans,
de man in kwestie en zijn nakomelingen spreken de naam op zijn Duits
uit, zonder dei in aanmerking te nemen. Enfin, het bijzondere van deze
man zit hem niet in de naam dan wel in zijn talenten en verworvenhe
den. De oorzaak van het plotse licht op deze figuur, zijn verjaardag, 90
jaar nog wel, en nog steeds aktief.
DE OUDERLING
Nee, niet direkt een beeld vor
men, niets veronderstellen,
niet dezelfde fout maken zoals
hij een opleiding te Aalst geno
ten. Hij zegt over die akademie-
tijd: «°toen waren het nog echte
is. Het moet een spel zijn rond
de hoofdtoon, een harmonie.
Als hij over de kleuren in een
schilderij spreekt heeft hij het
over trillen, zinderen, vibreren.
Bij de jonge modernisten zijn er
weinigen die hem aantrekken,
met zijn kriteria kan hij bij hen
niet meer terecht. Er zit geen
harmonie meer in. Ook als hij
oordeelt over moderne muziek
struikelt hij met dezelfde formu
leringen over nochtans klin
kende namen, de melodie is
soms goed, maar toch steekt
het stuk vol fouten. Hij vindt in
de hedendaagse kunst, zowel
in de muziek als in het schilde
ren weinig akkoorden, het
wetmatige is eruit. Het zoeken
achter fouten drijft hem bij het
vinden daarvan tot ontgooche
ling, waar hij zich dik in maakt.
De jongeren wensen ook geen
raad.
Voor de broodwinning heeft
zijn vrouw steeds gezorgd, al
hoewel hij zich kwa verkoop
van schilderwerk en als muzi
kant niet onbetuigd liet. Maria
De Groot deed ook in muziek,
een heuse muziekwinkel. Er
was iets speciaal aan die mu-
ziekzaak, een pittoresk feit. dat
nu ondenkbaar is, direkt ver
bonden aan die zaak was een
specerijenwinkeltje waar de
zelfde patronne achter de
toonbank stond.
DE NATUURMENS
De 90-jarige Karet Van (Ier Meirsch en echtgenote, fier hij één van zijn werken (RV
Het landschap neemt de be
langrijkste plaats in zijn oeuvre
in, hij is er trouwens het meest
bedreven in Een «paysage»
van zijn hand boeit, het is niet
doodgeschilderd. Hij tracht de
veranderingen in de natuur
weer te geven, wat er zich al-
Roy Carr en Tony Tyler: The Beatles. Het
volledig platenverhaal. Uitgeverij H.J.W.
Becht, Amsterdam 1975, 128 blz., prijs:
325 fr. (in België verspreid door Boekhan
del Diogenes, Antwerpen).
ik. Karei Van Der Meirsch is al
lerminst een verschrompeld
seniel ventje alhoewel die er
ook mogen zijn zijn gestal
te, het gave gezicht, lichtjes
blos op de wangen, zijn bewe
gingen, de intonatie bij het ver
tellen, gedragingen en eigen
schappen die men zou ver
wachten bij een vroegtijdig van
renten profiterende zakenman.
Van Der Meirsch, die op 29 juni
90 jaar wordt heeft het geluk
zijn vrouw ook nog in, zo te
zien, goede gezondheid bij
zich te hebben. Misschien is
deze vrouw, Maria De Groot,
wel de steunpilaar geweest om
tot deze gezegende leeftijd op
te klimmenWij mogen ons wel
gelukkig prijzen, de voornaam
ste zaken die nodig zijn om tot
dat aantal jaren te geraken, in
optima forme dan nog wel, zijn
volgens de heer Van Der
Meirsch: eerstens «aan alles
zijn vagen», en tweedens
«veel in de natuur zijn». Wee
rom iemand die door zijn zin te
doen en te «leven» een ge
zonde leeftijd bereikt, zelfs met
gebruik van tabak, in kontra-
diksie tot vele kankerspecialis
ten.
MUZIEK EN
SCHILDEREN
Zoals het voor de hand ligt bij
een geboren Aalsten aar zal die
eerst kwa studies proberen
aan zijn trekken te komen in
zijn eigen stad, zo deed ook
Van Der Meirsch die eerst aan
de muziekakademie van onze
stad studeerde om zich nadien
te Gent te vervolmaken. Ook
op plastisch kunst gebied heeft
ambachtslui die doseerden,
stuk voor stuk mensen die hun
stiel kenden». De heer Van Der
Meirsch houdt er nu wel enigs
zins eigenaardige ideeën op na
wat betreft kunstonderwijs. Op
timaal voor hem zou zijn dat de
leraar zelf in de klas zou wer
ken, een soort veriengenis van
het atelier, waardoor de leer
ling direkt zou gekonfronteerd
worden met het goede voorbe
eld.
Eigenlijk is gans de familie al
tijd bedrijvig geweest binnen
de perken van het artistiek be
roep. Ook zijn broer was aktief
in muziek en schilderen, hij
haalde zelfs een tweede plaats
in de prijs van Rome. Een paar
flarden van zijn beginperiode
herinnert hij zich nog wel. Hij
was reeds getrouwd toen hij
zijn werken voorstelde aan pa
ter Thijsmans die zelf als schil
der bedrijvig was en die het
werk van Karei hoog aansloeg,
In het begin stortte hij «zich op
het kleuronderzoek, de kleu-
renharmonie. Vele oefeningen
en eksperimenten werden op
dit vlak verricht, zo werd een
«tableau» van Rubens afge
schilderd in totaal andere kleu
ren, het resultaat was even be
vredigend.
Tijdens het gesprek springt de
heer Van Der Meirsch steeds
van het onderwerp schilderen
op muziek, soms gebruikt hij
specifieke termen van de ene
matière voor de andere. Hij
zegt zelf ook; «Iemand die mu
ziek kent begrijpt beter wat
schilderen is». Inderdaad de
kompositie in een kunstwerk is
evenmin gevat uit te leggen
zoals dat bij muziek het geval
Als wij de krantekoppen
van de jongste dagen mo
gen geloven, dan zijn de
Beatles terug aardig op
weg om de hitmakers
van...1976 te worden! Met
revival-materiaal als
«Help, «Yesterday», «Hey
Jude» e.a. rukken zij op in
de Engelse Top-100 waar
van zij de zo begeerde
eerste plaats met «Hey Ju-
de» in hun bereik ligt!
Nochtans is de naam van
de Beatles onafscheidelijk
verbonden aan dé jaren
zestig. Zoals de samen
stellers van het boek The
Beatles in hun woord voor
af terecht opmerken, kan
niemand ontkomen aan de
indruk dat de Beatles op
zijn minst «De oorzaak
schenen te zijn van talloze
veranderingen in onze
smaak en ons gedragspa
troon, zoals die in de jaren
zestig tot stand kwamen»
(blz. 5). Zij laten de vraag in
het midden of de Beatle-
formatie zo'n grote rol
speelde bij die massale be
wustzijnsverandering. Zijrr
kunnen wel met hun inven
tarisatie een studie die een
antwoord op de gestelde
vraag zou brengen, helpen
vergemakkelijken. Immers
zer hebben gepoogd een
zo volledig mogelijk over
zicht van het leven en werk
van de Beatles te brengen.
Daartoe waren ze goed ge
plaatst als redacteuren van
New Musical Express!
Nochtans heeft de over
zichtelijkheid niet geleden
onder hun drang naar vol
ledigheid. Hiertoe gingen
Carr en Tyler over tot het
periodiseren van de
Beatles-geschiedenis. Het
aantal markante periodes
hielden ze dan nog be
perkt! Het «Intro» - gedeel
te schetst de ontwikkeling
van schoolgroepjes tot de
Silver Beatles en later tot
eenvoudig de Beatles met
hun eerste sucessen, hun
typisch kapsel en ..ruzies
waarbij Ringo Starr op
daagt. Naast Liverpool lag
ook Hamburg ten grond
slag aan hun eerste platen-,
concert en- opname.
De aanloopjaren, de twée-
de periode (1962-1963)
luidde de doorbraak in
voor de Beatles als be
roepsmusici met landelij
ke erkenning. Op de En
gelse hitlijsten prijkten ze
vlug bovenaan o.a. met
«Love me do», «Pleased
please me», «Twist ands
shout». Ze toonden zich
meesters in het schrijven
van origenele, memorabe
le commerciële popsongs.
De muzikale structuur zat
vol stilistische kunstgre
pen en vondsten.
De Beatlemaia leidt van
landelijke tot internationa
le roem 1 (964-1966). De po
pulariteit van de Beatles
werd gecommercialiseerd
met de verkoop van allerlei
produkten als speldjes,
souvenirs, gesigneerde fo
to's enz. Op tournees wor
den ze uitbundig onthaald.
Ze treden op in succesrijke
films en TV-shows. John
Lennon schrijft zelfs best
sellers. Hysterische tafe
relen en rellen gaan samen
met hun optredens zodat
ze meer en meer afzien van
tournees en persoonlijke
optredens om zich des te
beter en uiteindelijk uit
sluitend te kunnen con
centreren op studiowerk.
De studiejaren (1967-1970)
leveren een serie feilloze
studio-elpees waaronder
Sgt Pepper's lonely haerts
club band geprezen wordt
als hun grootste techniche
presta tic. Ze komen in
contact met de Indiase
mystiek waarvan ze bewe
ren de goddelijke leiding te
ondergaan. In 1968 scha
kelen ze over naar solo-al
bums. Ze slaan hun tenten
op in hun eigen Beatles-
bedrijf Apple te Londen.
Ze krijgen last van de poli
tie wegens drugverbruik en
bezit. De solojaren, perio
de met informele en forme
le ontbinding van de groep
(1971-1974) had als enig
resultaat een groot aantal
individuele elpees. Ze ge
ven benefieftvoorstéllin-
gen voor allerlei filantro
pische doeleinden als
hulpverlening aan gehan
dicapte kinderen of de ge
troffenen van Bangla
Desh. De moeilijkheden
stapelen zich echter op
(o.a. uitwijzingsbevel uit
VSA voor John Lennon,
weigering verlenging pla
tencontract).
In het «Uitro»-gedeelte vra
gen Carr en Tyler zich af of
het ooit nog tot een reünie
van de groep komt. In te
genstelling met de huidige
speculaties (ingevolge de
nieuwe Beatlemanie in
1976) achten ze die bijna
totaal uitgesloten. In als
bijlagen te bestempelen
gedeelten sommen ze nog
de Amerikaanse Beatles
platen op evenals hun zo
genaamde witte platenuit-
gaven (met stukjes van op
tredens, onuitgebracht
studiomateriaal, radio- en
tv.-uitzendingen, improvi
satie enz.) en de succes
sen van hun «meeëters» en
de groepen die in het kiel
zog van de Beatles mee
dreven.
Bovenstaande summiere
opsomming is slechts een
greep uit de massa vermel
de evenementen. Noch
tans komt het geheel niet
over als een saai geheel,
integendeel! Hiervoor zor
gen het koppelen van de
beschrijving van de gede
tailleerde levensloop (met
hun ruzies, processen,
liefdes, bevliegingen, uit
dagingen) met het vakkun
dig gedegen en chronolo
gisch bespreken van alle
utigebrachte opnamen.
Ook de markante uitspra
ken van de Beatles die Carr
en Tyler erin opgenomen
hebben, verluchtigen de
tekst in belangrijke mate.
Afwisseling wordt ook
ruimschoots geboden
door de talrijke posters en
foto's van de Beatles in
alle mogelijk poses op alle
mogelijke ogenblikken en
de reprodukties van alle
platenhoezen (ja zelfs van
de onverbloemfr naaktfoti
van John Lennon en Yoko
Ono op «Two virgins»..).
Terecht hebben dan ook de
samenstellers van dit boek
dit historische beeld de
ondertitel van «het volledig
platenverhaal» meegege
ven.
Terwille van de aanschou
welijkheid, de volledig
heid, de objectiviteit, de
overzichtelijkheid durven
wij deze publikatie aan alle
Beatlefans aanbevelen, te
meer daar het formaat er
van zich gemakkelijk leent
tot het samen opbergen
met hun geliefde beatle-
grammofoonplaten. Ook
door de huidige nieuwe
Beatlerage zal het overige
jongere publiek er wellicht
ook door aangesproken
worden.
Paul van den Wijngaerde
aardig stukje piano (RCV
Karei Van der Meirsch speelt ook nog et
lemaal afspeelt, de elementen
die er huis heouden. Zijn doe
ken en pastels zijn kordaat, in
een vlugge handeling op de
ondergrond gezet. Het moet
een impressie, een uitbarsting
zijn] Hij vertoefde veel in de na
tuur, de mannen van Latem
kende hij goed. De vrienden
waar hij mee optrok zijn nader
hand nog betrokken geweest in
wat zich tijdens maar vooral na
de bloeiperiokde in Latem af
speelde. Schelck en Piron, die
later met de dochter van Vale
rius De Sadeleer huwde, wa
ren zijn makkers. De jongere
Schelck is nog steeds een
trouwe bezoeker en koper van
zijn oudere kollega.
Benijdenswaardig, zoals deze
man zich steeds heeft kunnen
vrijvechten. Hij was altijd weg,
verklaart zijn vrouw, hij dacht
niet eens op de patatten.
Hopelijk kan de heer Van Der
Meirsch nog lang van de natuur
genieten. Wij hopen tevens dat
hij op zijn idee van niet meer te
eksposeren terug komt zodat
de stad eens een beter schil
der, al is het dan van land
schappen, te zien krijgt.
JAN DE NIJS
OFAFISTFULOF DOLLARS
van Sergio Leone (1965)
met Clint Eastwood, Lee Van Cleef en Gian Maria
Volonte.
Een oerdegelijke spaghetti-western van de zuiverste
soort. De hand van de meester is natuurlijk duidelijk te
herkennen. Leone is echt wel de specialist van dil
genreen dat maakt zijn films, die op zichzelf eigenlijk
vrij onbenullig kunnen worden genoemd, voor een
groot publiek genietbaar. Altijd hebben ze dat barokkq
Italiaanse tintje en een flinke brok ironie. Het best^
bewijs van de kwaliteit van Leone's films is wel dat ze
elk jaar weer hernomen worden, telkens weer met
stijgend sukses. Als je er ooit één van gezien hebt kan
je ze wel allemaal zien. Ze lijken enorm op elkaar en
toch zijn ze zo verschillend.
Wat ook erg boeiend is is het visuele aspekt var
Leone's westerns. Totaal anders dan de Amerikaans*
spullen: erg lang aangehouden shots, veel en lange
vloeiende bewegingen en prachtige close ups. Een
aanrader van jewelste natuurlijk!
(cinema Alfa, helaas)
Even mijn papiertje zoeken, dat moet hier ergens
tussen de lege flesjes rondslingeren. Warempel, daar
heb je het. Op het eerste zicht is het niet veel zaaks
deze week, één herneming uitgezonderd, daar begin
nen we dan ook dadelijk mee.
ZORRO
van Duccio Tessari (Frans-Italiaanse koproduktie
1974)
met voornamelijk Alain Delon
Het is ondertussen geen geheimpje meer dat Delon,
(die tevens mee producent van deze miskleun is) zich!
laten inspireren heeft door het enthousiasme van zijn
zoontje. Dat jongetje was knettergek van die geheim
zinnige figuur en Delon dacht dat Zorro best nog eens
ten tonele kon worden gevoerd. Zo gezegd zo gedaan.
Het resultaat is alles samen echter pover uitgevallen
het grootste deel van de tijd zit je naar Delon's
smoelwerk te turen, daar waar het eigenlijk overZorroj^
had moeten gaan. Wij zitten er natuurlijk mee, of we?
tevreden zijn is een andere vraag. «Zorro» met Delon is
in feite een flauw afkooksel van wat Zorro vroeger
was: hier en daar springt hij nog wel eens sensatio-r
neel op paar dat nog steeds trouw achter het muurtje L0
staat, maardaareindigt de Zorro-mythe dan ook mee. L,
Jammer, maar waar. |e[
Eén pluspuntkinderen toegelaten. tei
(cinema Palace) lu
Guy dip Er
