217 Aprilzetels voor Sodiga is niet
igenoeg voor sociaal dienstbetoon.
500 PARA NORMALE GENEZERS
BEHANDELEN CIRCA 50.000 PATIËNTEN
PER WEEK
mals-
FRANCOIS
De Voorpost - 9-7-76 - 11
ekt Op 5 maart 1976 waren we in de gelegenheid de stedelijke werkhuizen te
bezoeken. Toen stelden we de vraag wat er met het «grof huisvuil» van de
>or: woensdagronde gebeurde en meer speciaal met de oude meubels.
letj Toen verwees men naar de gastarbeiders en viel de naam van Sodiga. In een
een recent gesprek met de afgevaardigde beheerder met volmachten, de heer
hei Van Cauter Louis, blijkt de zaak toch ietwat anders te liggen. Om niet te
"9, zeggen helemaal anders en Louis Van Cauter is met zijn kommentaar niet
len,
SL P
La: jNr ji
Een der steunpilaren van Sodiga, dhr. Van Cauter (el)
aris WAT IS SODIGA
be" In een bijlage van het Belgisch
ve" staatsblad van 28 november
arkt 1974 |ezen we: De vereniging
We wordt genoemd: Sodiga (So-
an" ciale Dienst voor Gastarbei-
;b') ders). De vereniging heeft tot
:en doel het oprichten en beheren
in9|van instellingen en diensten
en- die hulp bieden aan buiten-
net landse arbeiders; dit op het
3n" vlakvansocialezaken, kuituur,
'an godsdienst, onderwijs. Deze
vel opsomming is niet exhaustief.
'n*jZij zal alle onroerende goede-
tet ren bezitten die tot het verwe
zenlijken van haar doel nodig
'n~izijn, hetzij in vruchtgebruik,
or" hetzij in eigendom.
"•s.lDe vereniging is voor onbe-
ins paalde duurtijd opgericht. Zij
enkan te allen tijde ontbonden
^■jworden.
letG AST ARBEIDERS
e_ In Aalst en omgeving verblijven
rd een 600-tal gastarbeiders.
Verschillende van hen zetelen
3n trouwens in de vereniging So-
3n diga Maar deze VZW kende
an haar ontstaan te Hofstade. Tal-
an rijke gastarbeiders wendden
an zich immers tot medepastoor
fe Fouquaert om hen te helpen bij
li- het in orde brengen van hun
rd papieren. Ten lange laatste
werd het allemaal een beetje
ii-veel en uiteindelijk ging men
over tot de stichting van Sodi-
>r- ga.
<eAls gepensioneerde boekhou-
a- der maakt Louis Van üauter
n, zich bijzonder verdienstelijk bij
de vereniging. Hij zorgt voor
in lamelijk voor het materieel-
werk, ae Kieaeren, ae nuisves-
T ling, helpen werk zoeken bij de
—werkgevers enz. Menig gast
arbeider en ook inwoners van
onze nationaliteit en stad heb
ben reeds de weg gevonden
naar de Slotstraat 37, hetzij om
e-le helpen of om geholpen te
e-worden met huisraad of klede-
ji-ren.
^[HUISVESTING
)pEen van de grootste bekom-
isfnernissen is het huisvestings
probleem voor gastarbeiders
a_De heer Van Cauter zegt: «Het
/moeilijkst voor die mensen is
^"om zelf een huis te huren.
.Wanneer een huiseigenaar
3 iemand ziet met een bruine
v~huidskleur, dan krijgen ze de
a,deur op hun neus».
Sodiga en door middel van
_onze gesprekspartner, begon
men zelf de huiseigenaars op
te zoeken. Louis Van Cauter
trok z'n stoute schoenen aan
r 'en kwam met daadwerkelijke
voorstellen naar voor. Ze zijn
kernachtig en duidelijk:
«Sodiga gaat met de eigenaar
een kontrakt afsluiten. Sodiga
gaat van de eigenaar zelf een
huis huren en het gebouw vol-
n edig in orde zetten». De
worde is hierbij een bijzondere
n hulp om de herstellingswerken
)r uit te voeren. Zelf te zorgen
voor het behangen en alle
1 kwarweien.
i- Voor deze ekstra dienst vraagt
- men een simpele tegenpresta-
n tie. Gewoon dat de huiseige-
e naar zelf de grondstoffen zou
t, leveren. Mankracht is immers
duurder dan de grondstoffen,
ri Tenslotte blijft op de koop toe
e Sodiga verantwoordelijk voor
- het gebouw dat in huur geno-
r men werd, zodat het verhaal
- niet valt op de «vreemdeling»,
r maar wel op Sodiga. De ver-
r eniging voert ook een kontrole
i opdat het gehuurde pand vol-
- ledig in orde blijft,
- Zonder overdrijven en ook niet
om aan personenkultus te
t doen kunnen we stellen, dat
i Louis Van Cauter een van de
bijzonderste onderhandelaars
was en nog is met de huisba-
I zen. Hij ligt aan de basis dat de
gastarbeiders een zo goed
mogelijke woonst hebben.
Geen eenvoudige opdracht
I overigens, want een woning
vinden kan misschien nog,
maar het moet ook sociaal ver
antwoord zijn.
Sodiga moet er niets aan ver
dienen. De gastarbeiders beta
len doodgewoon dezelfde
huishuur als Sodiga.
De huizen mogen niet te duur
zijn voor die mensen zegt Louis
Van Cauter. Want zij zijn hier
om iets te sparen en nadien de
mogelijkheid overhouden om
in hu" eigen Uwi ^°n huisje of
stukje land te kopen. Maksi-
mum geven ze hier 2.000 tot
2.500 F voor een woonst via
Sodiga.
HERBERGEN
Het herbergen van mensen
kan in... gewezen herbergen.
Louis Van Cauter nam het in
itiatief. Hij stelde vast dat er vrij
veel kafees, al jaren te
huur staan. Op een bepaalde
dag stapte Louis Van Cauter
naar mr. Spitael van de vroe
gere brouwerij De Blieck om
een voorstel te doen. Hij wou
de herbergen die nu niet meer
rendabel zijn of moeilijk te ver
huren, aanwenden voor de
gastarbeiders onder de voor
waarden die we reeds eerder
opmerkten. Louis Van Cauter
heeft bovendien en als ver
zekeringsmakelaar en boek
houder is hij beslist specia
list, een bestek opgemaakt van
de kosten kwa grondstoffen.
Het initiatief werd na het on
derhoud met mr. Spitael door
gezonden naar de hoofdzetel
in Brussel en Louis Van Cauter
kreeg de leegstaande kafees!
Op het ogenblik zijn gastarbei
ders ondergebracht in gebou
wen gelegen in de Rapestraat,
Groenstraat, Gemeenteplaats
in Hofstade, Kwalestraat te
Nieuwerkerken, Blekte, Lan-
gestraat, te Dendermonde aan
het station en weldra komen er
nog een drietal woningen bij.
Dat er veel gastarbeiders in
middels de weg gevonden
hebben naar de Slotstraat
hoeft geen betoog. Vooral om
dat onder de gastarbeiders het
zeer snel van mond tot mond
gaat. De ene zegt het tegen de
andere...
FONDSEN
Sodiga neemt een zeer grote
verantwoordelijkheid op zich
en wil er bovendien niets aan
verdienen. Wel helpen. Elke
tussenkomst is volledig gratis
zegt de heer Van Cauter na
drukkelijk. Of het nu al of niet
gastarbeiders zijn die om onze
hulp vragen. Het is en blijft
steeds gratis en niemand van
diegene die om hulp vraagt,
moet lid zijn.
«Wij zitten steeds financieel
aan de grond»... een uitlating
die te verwachten was. Boven
dien krijgt Sodiga geen subsi
die, wel een renteloze lening
van 35.000 F en om 80.000
frank schuldbekentenissen
verkocht. Omhalingen in de
kerken zijn een bron van in
komsten en mogelijks schrikt
de heer Van Cauter er niet voor
terug om ook op zijn beurt de
preekstoel te beklimmen om
met zijn overtuigingskracht de
inzet van streven uit hart en ziel
over te dragen.
Van de stad Aalst hebben we
een aalmoes van 3.000 F ge
kregen zegt onze gastheer een
beetje (veel) teleurgesteld.
«Sodiga is geen sodiga meer
zegt hij. Het is ons over het
hoofd gegroeid en zijn een so
ciaal dienstbetoon geworden
voor iedereen die in nood isDe
bevolking van Aalst, de verla
ten kinderen, 't werk der dak
lozen uit Antwerpen... ze ken
nen het adres in de Slotstraat.
DE MEUBELKWESTIE..
In het nu volgende gesprek is
Louis Van Cauter formeel. Wij
hebben hem gewezen op de
draagwijdte van zijn verklarin
gen en de uitdrukkelijke toela
ting gevraagd om tot de publi-
katie over te gaan. Wij hebben
er een bandopname van ge
maakt en geven dit letterlijk
weer:
«Wij krijgen geen meubelen
van de stad die opgehaald
werden met de woensdag-
dienst». «Van de stad hebben
we nog nooit of nooit iets ge
kregen. Wij hebben zelfs eens
een zaal ter beschikking ge
kregen om onze meubels te
stockeren en op een zeker
moment stond er niets meer in.
Ze zijn eens met een hele ka-
mion meubels naar Sodiga ge
komen. Ik stuurde ze naar de
vesten, naar die zaal en
ze zijn er nooit of nooit ingeko
men. Want ik heb mijn beklag
gedaan aan het stadsbestuur,
dat die gasten die 's woens
dags meubels ophalen ze on
derweg verkopen en het geld
verzuipen.
Het is een echte schande.
Daarom gaan we onze ophaal
dienst zelf trachten te regelen».
Al wat we van de stad gekre
gen hebben dat zijn die 17 ze
tels die op 1 april voor het stad
huis stonden met die opschrif
ten. En die hebben ze ons ge
bracht dat is al wat we tot hier
toe gekregen hebben van de
stad.» Omtrent deze fameuze
zetels zegt Louis Van Cauter
nog: op een zekere middag
kregen we een telefoontje met
de vraag, wanneer komt ge die
halen? Want die zetels staan
hier in de weg. Op de middag
was er terug een telefoontje
van het stadsmagazijn. Ze
hebben de zetels dan van de
stad gebracht naar de Drie
Sleutelstraat.
Onze vraag: dus al die meu
bels die de woensdag opge
haald worden gaan niet naar
Sodiga?
Louis Van Cauter: Neen.
Komen ze dan soms individu
eel bij de gastarbeiders?
Louis Van Cauter: Dat kan ik
niet zeggen. Een ding is zeker,
ik heb terug een herberg ge
kregen op de hoek van de Drie
Sleutelstraat om er onze med-
bels te stapelen die wijzelf
gaan ophalen.
Over de woensdagophaal
dienst van «grof huisvuil»,
waaronder meubelen, zegt
Louis Van Cauter letterlijk:
«Het is een publiek geheim dat
die gasten dat verkopen en
verzuipen». «In de Slotstraat
stond hier bijvoorbeeld een
heel mooie kachel. Ik ben er
naartoe gegaan om ze te heb
ben en ze hebben die kachel
vóór m'n ogen kapotgeslagen.
Ook meubels die klaar stonden
voor de woensdagronde. Het
gebeurde nog maar een veer
tiental dagen geleden.»
«De gastarbeiders komen naar
hier zonder iets en wij trachten
ze te helpen. Maar de stad laat
ons links liggen».
DIENSTBETOON
Sodiga moet het hebben van
giften, financiële, maar ook
klederen en oude meubels. Het
materiaal komt van mensen die
het bewust willen besteden en
zo was er net vóór ons ge
sprek een telefoontje van ie
mand die op de Oude Dender-
mondsesteenweg woont en
een naaimachine kwijt wil.
Zoon Van Cauter was er met
zijn personenwagen naartoe
gereden om de naaimachine
op te halen en naar de stapel
plaats te brengen in de Drie
Sleutelstraat.
De naaimachine staat ter be
schikking van de gastarbei
ders. Wanneer ze iets nodig
hebben gaan ze samen met
Louis Van Cauter naar de sta
pelplaats en mogen het gratis
meenemen.
«Spijtig genoeg moeten ze zelf
voor vervoer zorgen want ik
heb er geen» besluit onze
gastheer.
Hij wil beslist over een hulpwa
gen beschikken. Enkele weken
geleden had hij de kans een
hulpwagen te kopen, 40.000
km op de teller en slechts
35.000 frank. Maar hij had het
geld niet beschikbaar. Daar
naast maakte hij een prijsbe-
stek om na te gaan wat de wa
gen jaarlijks zou kosten. Dit
zou slechts een 25.000 frank
per jaar zijn voor onderhoud,
verzekering en verbruik.
«We willen het zelf doen Op de
stadsdiensten moeten wij niet
rekenen.»
Tenslotte gaat het ook om ons
eigen volk zegt Louis Van Cau
ter.
ARMOEDE
IN ONZE
OMGEVING
Onze gesprekspartner haalt
feiten aan uit eigen stad. Men
sen die in nood zijn en op So
diga beroep doen. Ook al zijn
het geen gastarbeiders maar
gewone inwoners uit onze
stad. Een paar voorbeelden:
Onlangs een vrouw waarvan
de man ziek is en te Gent ver
blijft. Zij heeft zeven kinderen
en er is een achtste kindje op
komst. Zij hebben geen klede
ren. Niets.
«I k heb die vrouw en die kinde
ren klederen gegeven. Ik be
middelde om die mensen te
helpen». Aldus Louis Van Cau
ter, die met de bittere realiteit
verder gaat:
«Een andere vrouw: 3 kinde
ren, het oudste vijf jaar en het
jongste drie maanden. De man
is zot gedronken en zit in St.-
Niklaas. De vrouw en drie kin
deren werden voorzien van
klederen.
Nog een feit: een vrouw met vijf
kinderen. De man was het af
gestapt en men weet niet waar
hij is. Het gezin is zonder in
komsten».
Onze gastheer stelt vast dat er
steeds meer eigen mensen
naar Sodiga komen en dat er
een evolutie is: «voor mij is So
diga geen sodiga meer maar
een algemene sociale dienst».
Een opmerking van onze ge
sprekspartner met overtui
gende bewijzen.
SIMPATIE
Bij Sodiga stelt men vast dat de
bevolking meersimpatie begint
op te brengen voor de gastar
beiders. Ook al vormen ze nog
steeds een gesloten groep.
Anderzijds is men er het over
eens, alhoewel er weinig werk
loosheid zou zijn bij de gastar
beiders, dat er nog betrekke
lijke armoede is, omdat ze over
gezinnen beschikken van 6 a 7
kinderen en veel van hun in
komsten wordt overgemaakt
aan de familieleden in hun
land.
Spanjaarden en Noord-
Afrikanen komen niet zo best
overeen, maar als de Span
jaarden iets nodig hebben ko
men ze toch naar Sodiga. Maar
in feite hebben de Spanjaarden
een «klan» apart.
Een groot probleem blijft de
taal en de administratie. Een
voorbeeld: Een turks gezin had
medikamenten nodig. Ze dien
den hiervoor tweemaal 1.306 F
te betalen. Maar het Turks ge
zin had niet het nodige geld en
De N.F.P.N. (Nederlandse Fusie
van Paranormale- en Natuurge
nezers) is op 1 januari 1968
ontstaan uit de leden (aangeslo
ten verenigingen) van de in 1960
opgerichte Nederlandse Fede
ratie van Paranormale- en
Natuurgenezers en beoogt het
zelfde doel als voor de Federatie.
De Fusie streeft naar een
wettelijke erkenning van de
paranormale- en Natuurgene
zers en beoogt hetzelfde doel als
voor de Federatie. De Fusie
streeft naar een wettelijke er
kenning van de paranormale en
natuurlijke geneeswijze: met
name zoekt zij, in het belang van
de patiënt en van de volksge
zondheid in het algemeen, naar
een optimale vorm van samen
werking tussen arts en para
normale genezer.
Tevens stelt dë Fusie zich ten
doel bekendheid te geven aan en
interesse te wekken voor de
paranormale en natuurlijke ge
neeswijze. De N.F.P.N. bestaat
uit leden-genezers en sympatise-
rendo leden. Tot de Fusie
kunnen als lid-genezer toegela
ten worden: paranormale en
natuurgenezers van onbespro
ken gedrag, die bewijzen van
hun genezend vermogen kunnen
overleggen en bereid zijn zich
onder kontrole en toezicht te
stellen van de Raad van Tucht.
Zij dienen zich verder aan de
bepalingen van de Praktijkvoor
schriften en aan de Erekode te
houden. De bij de Fusie
aangesloten genezers zijn der
halve aan strenge voorschriften
ten aanzien van de uitoefening
van de paranormale en natuur
lijke geneeswijze geboden. Zij
was niet in regel met het zie
kenfonds.
De apotheker was gewoon
verplicht om de medicijnen, bij
gebrek aan betaling terug te
nemen.
Gelukkig werd Louis Van Cau
ter op de hoogte gebracht en
vroeg aan het Turks gezin het
ziekenboekje. Geen eenvou
dige opgave. Het gezin kon al
leen vertellen dat ze aangeslo
ten waren in Dendermonde,
maar wisten niet eens bij welke
mutualiteit!
Na lang zoeken stelde Louis
Van Cauter vast hoe of wat de
vork precies in de steel zat.
Maar er was nog meer: uitein
delijk bleek dat het gezin wel in
regel was en op de koop toe
nog 556 F konden terugkrijgen.
Uiteindelijk kon men de zo no
dige en zeer dure medicijnen
bestellen en betaalden slechts
280 F «opleg».
Het is een geschiedenis die
zeer toevallig ontdekt werd.
Maar men kan zich de vraag
stellen hoeveel toestanden er
nog bestaan.
Vreemdelingen zijn zeer wan
trouwige mensen zegt onze
gastheer. Ze zijn zeer eerlijk en
uiterst dankbaar. Ze zijn niet
hebzuchtig en vragen alleen
wat ze werkelijk nodig hebben.
Tot hiertoe waren er nog geen
profiteurs.
Sodiga doet wel een oescnei-
den onderzoek om na te gaan
wat men werkelijk nodig heeft.
Maar Sodiga geeft nooit geld.
De vereniging verkoopt niets.
Ook de klederen niet en even
min de meubels. Het teveel
aan klederen gaat naar het
werk der daklozen.
Ook de verlaten kinderen in
Erembodegem worden door
Sodiga geholpen. Dit zijn op dit
ogenblik 84 kinderen en al de
klederen die ze kunnen gebrui
ken gaat er op dit ogenblik naar
toe.
mogen onder andere:
geen patiënten in behandeling
nemen die tevoren niet reeds bij
een dokter geweest zijn.
Geen medische aanwijzingen of
maatregelen van de behande
lende dokter doorkruisen of
afkeuren.
Alleen met toestemming van de
behandelende arts patiënten
met ernstige infektieziekten be
handelen.
De patiënten geen resultaat
garanderen van de behandeling.
De bij de fusie aangesloten
genezers zijn in het bezit van een
door de N.F.P.N. uitgereikt
legimentatiebewijs, dat zij op
verzoek moeten tonen. De raad
van tucht bestaande uit twee
hoogleraren, drie artsen en drie
juristen ziet toe op een juiste
uitoefening van de paranormale
geneeskunde en waakt over de
belangen van de volksgezonde
heid.
DE PATIENT ZOEKT
GENEZING
De heer F. Van Soomeren, in het
werk waaraan wij deze titel
ontleenden: «Een bonafide ge
nezer wil niets liever dan
samenwerking met de arts,
hetgeen in wezen een aanvaar
den betekent van een kontrole-
rende funktie van de arts. Enige
maanden geleden hebben wij in
onze organisatie de vraag aan
onze genezers voorgelegd of zij
zich beschikbaar wilden stellen
voor een wetenschappelijk on
derzoek naar de resultaten van
hun geneeswijze. Drie kwart van
onze genezers reageerden posi
tief op deze oproep. Laten wij
dan wel uitdrukkelijk vaststellen
GEEN WINST
MAKEN
Louis Van Cauter legt er de
nadruk op dat men geen winst
wil maken. Een voorbeeld hier
van is het trouwfeest dat on
langs doorging in het centrum
van Sodiga aan de Gheer-
aerdslaan. Er werd daar een
ganse dag, tot 's anderen
daags feest gehouden. Vooral-
les en iedereen, kompleet met
de dranken inbegrepen (men
kan er een konsumptie krijgen
voor 10 F) heeft dit aan de
gastarbeider en zijn genodig
den slechts 7.000 F gekost.
IJSKASTEN
Vreemdelingen die tijdelijk in
ons land verblijven hebben
zeer veel belangstelling voor
ijskasten. In hun warme land
kost zo een ding rond de 50 a
60.000 fr.
Sodiga stelt in de mate van het
mogelijke een ijskast ter be
schikking die de gastarbeider
dat dit geen bewijs van zwakheid
is geweest, maar dat onze
genezers integendeel hiermede
hebben bewezen geloof te heb
ben in eigen krachten. Deze
mensen hebben door hun be
reidheid zich te plaatsen in de
schijnwerper van de weten
schap, definitief afgerekend met
het door een aantal artsen zo
graag verspreide fabeltje van
lichtschuwe praktijken van op
winst beluste kwakzalvers.
Dat het zich overgeven aan een
onbevoegd genezer zonder in
schakeling van de medische
wetenschap de dood tengevolge
kan hebben, is een reeël en
ernstig gevaar. We hebben reeds
voor een 6 a 7.000 F kan opstu
ren naar zijn land.
Ook klederen gaan dikwijls
naar de verre familieleden.
Zowel ijskast als klederen wor-
den gratis gegeven. De'
1 gastarbeider moet uiteraard
zelf zorgen voor de verzending
naar zijn land.
HELPEN
Hulp is een dankbare zaak. De
grote vraag van Louis Van
Cauter is bovendien om over
een hulpwagen te beschikken.
In het verleden waren er steeds
mensen die met plezier een
hulpwagen van hun firma ter
beschikking stelden. Maar men
kan niet steeds op dezelfden
beroep doen.
Klederen en meubilair zijn ook
welkom. Ook giften te name
van Sodiga op kredietbank
nummer 422-4368541-14.
E.A.R.
boven aangestipt dat een bona
fide genezer juist zal aandringen
op inschakeling van de arts.
Natuurlijk kan ook een banafide
genezer fouten maken, aldus F.
Van Soomeren. Hij is maar een
mens. Maar de patiënt die aan
de wetenschappelijke medische
zorgen toevertrouwt, is die
gevrijwaard tegen menselijke
dwalingen? We hebben hierover
in het «Algemeen Handelsblad»
van 13 mei 1967 het een an ander
kunnen lezen. In een Haags
ziekenhuis werd door twee
artsen een onderzoek ingesteld
naar de doodsoorzaken van de in
dat ziekenhuis overleden patiën-
ten. Vervolg volgende week
Onlangs heb ik Francois ontmoet. Vraag me niet wie Francois is,
want ik ken hem niet. Behalve van «zien». Een enkele keer en
zeer toevallig, fk weet alleen dat Franjois van een reis uit
Nederland terugkwam.
Maar uiteindelijk ging he/t niet om z'n reis. Hij had het over
mensen die «iets» schreven in de krant en vooral over die
mensen, welke de dupe waren van een eventuele onzinnige
opmerking.
Het ene woord bracht het andere mede en Francois stelde mij de
ultieme vraag: «Durft gij, bij het verslaan van een gemeenteraad
bv. midden in die gemeenteraad recht staan én aanvullende
vragen stellen?».
Francois stuurde duidelijk aan op een provokatic en ik verde
digde mij hardnekkig met het standpunt van «opnemen en weer
geven».
Fout en stom, zegde Francois. Iemand die uit het publiek opstaat
en de stomste vraag stelt, is meer waard dan gij. Is slimmer dan
gij. Heeft meer moed dan gij.
Francois vervolgde in een ware euforie. Gij durft niet, wat zo
iemand doet, ge laat het gewoon aan anderen over, maar ieder
een durft het niet. Wanneer er niemand is, zoals die toevallige
enkeling, zoals ik het zou doen. Ge schrijft maar wat ge hoort en
wat ge ziet en ge steekt U weg achter de anderen, ge hebt geen
eigen mening om dat allemaal recht te zetten.
Francois was niet te overtuigen van de deontologische aspekten.
Francois had zijn eigen mening over persmedewerkers en er was
geen lieve-heren aan.
Het dispuut ging nog een tijd door en in het gesprek liep duidelijk
iets mank. Het meelopen in een maatschappij, die bepaalde
regels kent. Wie buiten deze regels loopt valt op. Francois valt
op. Hij is nochtans een doodgewoon intelligent mens. Maar hij
heeftzo maariets tegen mensen die doodgemoedereerd
alles aanvaarden, alles opschrijven.
Aan Fransois moet ik nog altijd terugdenken en misschien sta ik
morgen tijdens een gemeenteraadszitting op én onderbreek de
zitting met vervelende vragen.
JAARLIJKS 2,5 MILJOEN BEHANDELINGEN DOOR PARA NORMALE GENEZERS
IN NEDERLAND
Toen bekend werd dat prinses Armgard, de moeder van Prins
Bernhard, voor haar pijnen de hulp van de pa ranormale genezer
G. Croiset jr. had ingeroepen, zijn heel wat pennen in beweging
gezet. Maar er lekte ook nog wat anders uit. Een statistisch
onderzoek in Utrecht wees uit, dat ruim 90% van de patiënten, die
een magnestiseur opzoeken, zich voordien tot een arts gewend heeft.
Zeventien ten honderd van de patiënten blijkt te weten, dat deze
vorm van geneeswijze, bij de wet verboden is. Anderzijds zou 60% van
de Nederlandse artsen er geen bezwaar tegen hebben om een
opgegeven patiënt (iemand die aan een ongeneeselijke ziekte lijdt)
naar een onbevoegde genezer te laten gaan, mits z(j de patiënt zouden
kunnen begeleiden.
FUSIE VAN PARANORMALE- EN
NATUURGENEZERS
