Olympisch diamant voor Aalstenaar Hugo De Pot
Het
ballet
van
het
ballet
Bescheidenheid
is geen deugd
8 - 30-7-76 - De Voorpost
Tientallen miljoenen TV kijkers over gans de wereld, woonden de openings
plechtigheid bij. Hugo De Pot deed er bijna twee jaar over om gedurende 8 minu
ten 2.000 mensen te laten optreden bij de openingsceremonie in Montreal. Bij
dit optreden, bedoeld als ode aan de atleten, aan hun lichamelijke schoonheid
legde deze Aalstenaar al zijn kennen en risiko in de weegschaal. Algemeen
en artistiek direkteur van Les Ballets Modernes du Quèbec haalde zijn slag thuis
en verwierf in 8 minuten een nog grotere vermaardheid dan hij al had.
Half augustus vertrekt Hugo De Pot terug naar Aalst om van een welverdiende
rust te genieten. Uit te blazen van de emoties en spanningen, en zijn loopbaan
verder uit te bouwen.
10 jaar in Canada.
De nu 33 jarige Aalstenaar ver
trok 10 jaar geleden naar Cana
da als leraar lichamelijke op
voeding (hij studeerde te Aalst
aan het Sint Maartensinstituut
en behaalde zijn licentiaatsdi
ploma te Leuven in 1965).
Indien alles verliep volgens een
normaal patroon, dan zou Hugo
De Pot nu een van de vele le
raars zijn. Maar hij was ook leer
ling van een der grote vernieu
wers van de lichamelijke opvoe
ding Michel Bottu, die een
soort dynamische gymnastiek
ontwikkelde zonder toestellen.
Michel Bottu vormde een de-
monstratiegroep om zijn ideeën
te propageren en trok er ge
regeld mee naar het buiten
land.
Tijdens zijn studie maakte Hugo
De Pot deel uit van die groep
en kwam in Montreal terecht
Meteen leerde hij er de direk
teur van een school voor licha
melijke opvoeding kennen, die
zeer grote belangstelling had
voor Hugo De Pot en hem uit
nodigde, zodra hij zijn licen-
tiaatstitel behaalde naar Canada
te komen,
En inderdaad, in september 1965
komt er een telefoontje uit
Montreal. Hugo aarzelde geen
ogenblik om af te reizen. Hij"
kreeg bovendien de mogelijk
heid om naar hartelust te eks-
perimenteren en droomde er
van de turn reeksen van Bottu
op muziek te laten uitvoeren.
Met zijn grote aantrekkings
kracht naar het dansen vormde
hij in die school een eerste
dansgroep en het sukses was
van meetaf overdonderend.
Hugo De Pot zou zich verder
waar maken. Van kunstturnen
werd het jazzgymnastiek. De
koreografie zou in zijn leven
een steeds grotere en belang
rijkere rol gaan vervullen en
leidde uiteindelijk de ballet
groep Ars Gymnastica. Hij gaf
meteen het onderwijs op en be
gon met deze groep een rond
reis doorheen Canada.
Later kon Hugo de provinciale
regering van Quèbec overtuigen
van de kulturle uitstraling van
zijn groep Hij kreeg wat hij
wenste, een door de overheid
gesubsideerd gezeldschap waar
hij algemeen en artistiek direk
teur van werd en voortaan onder
de naam Les Ballets Modernes
Du Quèbec van start ging.
De vele optredens in heel Cana
da en in het buitenland maakte
hem beroemd. De persknipsels
uit alle werelddelen liegen er
niet om en hebben een unaniem
lovende kritiek
Maar dit zou nog If ng niet het
einde betekenen var een dende
rende loopbaan, n Montreal
richtte hij 4 dansscnolen op. De
door hem opgeleide en betaalde
leraars brachten tegen een drie
dollar per uur en per deelnemer
de Canadezen gratie en ritme bij,
terwijl groepslessen gegeven
worden aan groepjes van 20.
Naar de Olympische Spelen.
De grootste prestatie moet ech
ter nog komen. De openingsce
remonie van de Olympische
spelen. Een massavertoon met
2.000 deelnemers. Een kluif voor
de grote specialist in groeps-
ritmiek. Ook een uitdaging en
risiko.
Om vaste voet te verwerven bij
de inrichters van het grootse
olympos ontwier Hugo een film-
koreografie voor de Canadese
Televisie (hij verzorgde overi
gens een 30 tal televisie opna^
men). Niet zonder bedoeling be
titelde hij dit werk «Fantasie
sur un thème olympique»
Alhoewel de konkurentie groot
was om met een olympisch
evenement te mogen uitpakken
en hiermede ten overstaan van
de ganse wereld faam te ver
werven, slaagde Hugo er in het
budget van 150 miljoen Belgi
sche frank binnen te halen om
zowel de openings als slotce
remonie te verzorgen. De orga
nisatoren kozen immers voor
het opgezette tema, dat Hugo
De Pot met de grootse zorg had
voorbereid.
Ook de slótceremonie wordt
iets enigs
Meer dan klassiek gezwaai
met vlaggetjes.
Op het ogenblik heeft men de
openingsceremonie kunnen
volgen en kennis maken met
het groots opzet van onze land
en stadsgenoot Het basis idee
ken men wellich nog het de
monstreren van de deelname
door de tien Canadese provin
cies en de twee territoriums.
Hiervoor waren twaalf groepen
die hij «modules» noemde.
In het centrum van deze module
was er een erkende wereldkam
pioen van de Moderne Gymnas
tiek, geflankeerd door de
beste twaalf dansers van de
betrokken provincie. Daarom
heen evolueren telkens 150 jon
geren, die nog eens onderver
deeld werden in zes groepen,
die ieder een verschillende dans
uitvoerden. In het geheel twee
duizend deelnemers. Hugo De
Pot deed een beroep op vijftig
leraren van het middelbaar on
derwijs (en daarvan waren er een
7 tal Vlamingen). Allen kregen
duidelijke richtlijnen om elk
vijftig leerlingen te trainen.
De dansers van zijn ballet
volgden ieder vier leraren en
hun groepen van zeer nabij.
Maandenlang bezocht Hugo De
Pot dagelijks twee scholen om
er zich van te overtuigen dat
alles naar zijn wens verliep.
Het grote probleem was, dat er
weinig of geen gelegenheid
zou zijn om in het grote stadion
te oefenen. Hugo hield er bij
voorbaat rekening mee en uit
eindelijk paste het geheel netjes
in mekaar, zoals dit overduide
lijk via de TV te zien was.
Het grootse opzet slaagde en de
twee (voorlaatste) slapeloze
nachten zijn inmiddels vergeten.
Tans weet bijna de ganse wereld
dat een Belg - een Aalstenaar -
instond voor het kleurrijk
schouwspel bij de opening van
de Olympische spelen.
Op 16 augustus verlaat Hugo
De Pot Canada en komt met het
schip een tiental dagen later
te Rotterdam aan
Hugo heeft inmiddels de smaak
van het massale goed te pakken.
Maar massa spelen kosten
enorm veel geld. Het zal uit
kijken worden naar een land
dat er een bom duiten vooroor
heeft En de aanbiedingen," die
beslist zullen kometi, kan men
net zo goed richten aan zijn
thuis adres. In Aalst. Hugo zegt
van zichzelf dat hij zich nooit
een Canadees voelde en even
min goed kon wennen aan het
kille land over de plas.
Het Ballet Modernes Du Quèbec werd te Montreal in Canada opge
richt in januari 1966. Stichter was en is Hugo De Pot, die te Aalst
geboren werd op 19 november 1942.
Hugo De Pot studeerde te Aalst en Elisabetville en behaalde zijn
licentiaats diploma aan de universiteit te Leuven.
In 1965 werd hij als leraar uitgenodigd tijdens een zomerstage in
Montreal.
In 1966 krijgt hij opnieuw een
uitnodiging en gaat terug naar
Montreal en zal er definitief ver
blijven, Hij is er bovendien ver
bonden aan de Universiteit van
Quèbec en aan Cegep du Vieux
Montréal.
Na de stichting van de dans
groep in 1966 zijn er reeds 5 op
tredens, om vervolgens in stij
gende lijn hoge toppen te sche
ren. Twaalf optredens in 1967,
het jaar nadien reeds 26 en in
1969 44 opvoeringen en een
eerste rondreis in de Verenigde
Staten van Amerika. Ditzelfde
jaar komt er een eerste film (van
een uur) in kleur over de groep,
gerealizeerd door H. Parizeau
van «Radio-Canada».
In 1970 is er de deelname aan
een film van «Monsieur Raddock
(Lanterna Magica) gerealiseerd
voor «Terre des Hommes in
Montreal.
Bovendien staan er verschillen
de rondreizen op het getouw,
ondermeer een Toernee in Bel
gië, Quèbec en Ontario.
Een jaar later (1971) start men
met de voorbereiding van 4 pro
gramma's voor Radio-Canada
en op 28 februari. Het is een film
in kleur, die op verzoek van de
kijkers tot viermaal toe zou ver
toond worden. Het is een film
met muziek van J.Y Landry,
gedichten van Pierre Matthieu
en een choreografie van Hugo
De Pot.
Ter gelegenheid van het vijf
jarig bestaan van het ballet is
er te Montreal op 5 februari 1971
een gala-opvoering.
Van Februari tot mei is het ballet
in Quèbec en zeer aktief met de
voorstellingen en uitvoeringen
voor Radio Canada.
Van Juni tot Augustus is men
opnieuw bezig een film te
draaiën met Henri Parzieau voor
radio Canada en de stad Mont
real. De titel «Montreal Olym-
piques 1976». Het is een promo
tiefilm voor de Olympische Spe
len, De film zal overigens ver
toont worden op alle TV scher
men van de deelnemende lan
den.
In jüni zijn er opnieuw opvoe
ringen voor Terre des Hommes
en in julie 3 televisie program
ma s met drie uur dans.
Van september tot december' is
er een toernee doorheen Euro
pa (België, Holland, Zwitser
land en Spanje).
Ook in 1972 gaat de toernee in
Europa verder, om uiteindelijk
van maart tot april rond te rei
zen met voorstellingen door
heen de provincie Quèbec.
Van juli tot augustus doorkruist
men gans Canada en geeft voor
stellingen voor de fransspreken-
de canadeze in de verschillende
provincies.
Het seizoen 1972-1973 wordt in
de analen van de dansgroep
omschreven als een «dood
seizoen». Hugo De Pot verlaat
Canada voor drie maanden.
Hij komt pas in januari 1973 te
rug op aandringen van zijn
dansers en leerlingen. Uitein
delijk zijn er in de maand mei
een 12 tal opvoeringen, in de
provincie Quebec
Er is bovendien in augustus 1973
het eerste «dansfestival, dat een
enorm sukses kent.
Het seizoen 173-1974 kenmerkt
zich door een grote reeks rond
reizen in Europa. Van oktober
tot december is de groep in
België en Zwitserland. In janua
ri en februari 1974 zijn er 26
voorstellingen in Quèbec en
twee film-opnamen.
In maart en april is de groep in
Holland en Griekenland In mei
is Hugo De Pot met zijn groep
terug in Quèbec op rondreis.
In de zomer van 1974 is men
meteen van start gegaan met
het tweede festival van Longeuill
waar 12 groepen aan deelne
men. Het ballet opent ditzelfde
seizoen 12 nieuwe scholen in
Quèbec en organiseren een sta
ge met Tania Bari, sterdanseres
van het Ballet der twintigste
eeuw van Maurice Béjart.
Ook het seizoen 1974-1975 zet
zich in met een groot aantal
rondreizen in Canada en met
het seizoen 75-76 is de ballet
groep opnieuw in België, Hol
land, Zwitserland, Griekenland.
Duitsland. Spanje en Frankrijk
om nadien opnieuw de provincie
Quèbec te doorkruisen.
Het grote en gedurfde evene
ment van Aalstenaar Hugo De
Pot kent men reeds met de uit
zonderlijke realisatie bij de
openingsceremonie der Olym
pische spelen in Montreal, waar
hij de leider, organisator en
stimulator was om tweeduizend
mensen voor net wereld voetlicht
te brengen in een adembene
mende ritmiek van kleur en ele
gantie. Hij zet hiermede achter
deze boeiënde 10 jarige loop:
baan geen eind, maar een begin
punt van een reeds -unieke pres
tatie.
Enkele weken geleden, toen we in Mere op reportage waren, hebben we toe
vallig iemand ontmoet, die de prestaties van Van impe ter plekke volgde.
Onze gesprekspartner bood ons zelfs een lift aan. Die man vertelde ons niet,
dat op hetzelfde ogenblik zijn zoon in het verre Canada bezig was met de voor
bereiding van een reuze prestatie. Enkele dagen later, bij de openingsceremonie
van de olympische spelen, brengt Hugo De Pot een wereldpremière.
Wanneer we ons aanbieden in
de prettige woonst van de fami
lie De Pot kijken we met stomme
verbazing naar de man die ons
zo bereidwillig hielp en ons in
alle - en te grote - bescheiden
heid, met geen woord repte
over de olympische spelen.
Robert De Pot en zijn echtgeno
te nemen het allemaal als een
vaststaand feit op Zij zijn reeds
aan zoveel gewend. Bij hen thuis
is het vaak een stukje Canada.
Zeker wanneer zoon Hugo met
een 20 tal leden van zijn ballet
Les Ballets Modernes Du Què
bec komt aanzetten en gezellige
leefkamer gonst van Canadezen
op rondreis.
Zoon Hugo heeft overigens niet
zoveel tijd om in de Abeelstraat
bij zijn ouders te verblijven
Af en toe een telefoontje uit een
of ander land.
Begrijpelijk dat men in de Abeel
straat de openingsceremonie in
Montreal met meer dan gewone
belangstelling volgde en 's
avonds ook prompt een tele-
foonoproep uit Montreal ont
vingen van een opgeluchte
Hugo.
Zelf had het echtpaar De Pot er
geen flauw vermoeden van dat
het iets dergelijks groots ging
worden. Wel wisten zij van het
enorme projekt, maar toch.
Volgens de eerste telefonische
reakties liep alles naar wens
Ook de Amerikaanse pers is
lovend.
Hugo is een werker zegt z'n
moeder. Maar de twee laatste
nachten heeft hij niet geslapen.
Zoon Hugo probeerde wel om
er even tussenuit te knijpen
tussen verschillende optredens
in en de aan gang zijnde voor
bereiding. Maar het was geen
doen. Telefoons ën Telegrams
riepen Hugo terug. Op een be
paald ogenblik moest hij het
vliegtuig nemen om een ver
gadering in Canada bij te
wonen en dan onmiddellijk weer
terug. De laatste 14 dagen van
de Europareis diende Hugo De
Pot het over te laten aan zijn
goede vriend en manager om het
in deze kontreiën verder te
regelen.
Terug naar België voor een
vlaggestok.
Vendelzwaaiën is in Canada een
zeldzaamheid. Kennen het prak
tisch niet. In de openings
ceremonie wou Hugo het be
slist inkalkuleren maar kon
in Canada die speciale vlagge
stok niet vinden.
Op een onverwachts ogenblik
komt er een telefoontje naar
de Ouders van Hugo. Hij staat
in Brussel, is net aangekomen
en neemt een taksi naar Aalst.
Vandaar reist hij verder naar
Brugge, naar een gespeciali
seerde zaak. Maar ook in Brugge
kon men Hugo De Pot voorlopig
niet helpen. Er was geen enkele
stok in voorraad. Hugo ging
verbeten op zoek en kon ein
delijk terecht bij een vende-
liersvereniging te Aalst. Met
het modeleksemplaar in de
hand vertrok Hugo terug naar
Montreal om de overige stokken
in Canada speciaal te laten
maken.
Er was niet alleen de moeilijk
heid de geschikte stokken te
vinden. Ook diende men het
gebruik van stokken en vendels
volledig aan te leren, een niet
zo eenvoudige opdracht.
Geen onbekende in Aalst.
Les Ballets Modernes du Què
bec is te Aalst geen onbekende.
Evenmin als in ons land. Een
drietal jaren geleden was er een
optreden te Aalst met een 30 tal
dansers. Het werd ingericht met
de studentenvereniging Univer-
sitas onder leiding van Emiel
Tavernier en kende in de zaal
Rink een buitengewoon sukses.
Men plande zelfs een tweede
optreden. Dit laatste optreden
liep - in volle winter - niet van
een leien dakje Voor dit ekstra
optreden was er geen verwar
ming voorzien en wanneer men
weet dat de dansers bloots
voets optreden, was bet noch
voor de artiesten, noch voor het
publjek een overdreven warmte.
Maar het deed geen afbreuk
aan de simpatie en het enthou
siasme voor deze Canadese
groep onder leiding van Aalste
naar Hugo De Pot.
Optreden in kerken.
Later had men de bedoeling om
met het ballet op te treden in de
kerken. Ondermeer bij de paters
capucijnen en te Lede. Een pas
toor kondigde zelfs in de kerk
het optreden van het ballet aan,
wel onderstrepende dat men dit
optreden niet mocht aanzien als
een mis. Maar inmiddels stak
Mgr. De Bisschop in Gent er een
stokje voor. Hugo trok toen met
de onderpastoor naar Gent en
legde de zaak uit. Vooral omdat
alle voorbereidingen voor een
optreden getroffen waren en al
het drukwerk reeds klaar was.
Uiteindelijk mocht men toch
optreden, maar er mocht bij de
H. Mis geen concegratie zijn.
Op St. Job kende men aldus een
premiere. Ook te Antwerpen was
er een optreden ter gelegenheid
van het 50 jarig jubeleum der
V.T.B. en op uitnodiging van
J. Van Overstraeten.
Internationaal sukses.
Voor ons ligt een reuze map met
persknipsels uit bijna alle delen
van de wereld. Een indrukwek
kende samenstelling van onver
deeld gunstige kritieken uit
Frankrijk, Griekenland, Neder
land, België.
Hugo De Pot was.ook met zijn
uniek ballet in Japan en China.
Een Aalstenaar die met zijn bal-
lét een stukje van de wereld zag
en de wereld onze Aalstenaar
en zijn Canadeze ploeg aan het
artistieke werk zag.
Over het eerste ballet van Hugo
zegt moeder«ik volg zoveel
ik kan het optreden en begrijp
het zeer goed. Vooral zijn eerste
ballet is sprekend zijn leven».
Maar voor haar was wel het
moeilijkste moment wanneer
zoon Hugo vertrok naar Canada.
Naar het grote avontuur, dat nu
bijzonder mee viel.
Thans overweegt Hugo De Pot
om zich in België te vestigen,
maar toch de scholen in Canada
te behouden.
Vooral de harde winters schijnen
erg tegen te vallen en elke dag
uw auto uit de sneeuw moeten
graven is geen pretje. De winter
begint vroeg en duurt lang. Bo
vendien die eeuwige koude.
Vader Robert geeft grif toe dat
hij waarschijnlijk nu moet be
slissen om vanuit België zijn
loopbaan verder uit te bouwen
en dat het er ander helemaal
niet meer van komt. Maar ander
zijds zijn Canadeze verwezen
lijkingen niet mag laten schie-
Hoe het zal worden zal de nabij
toekomst uitwijzen. Toen Hug
een drietal jaren geleden v$
plan was om in ons land een jai
uit te rusten kwam er evenmj
veel van terecht.
Massa's foto's.
Vader Robert legtons een mas'
's foto's voor van het ballet,
kent iedereen met naam. Zond
moeite wijst hij de artiesten aa
Allen zijn franstalig. Zelfs fan
tiek frans, want ze weigeren o<
maar één woord Engels te spr
ken. Van de 20 die er te Aal
waren zijn er zelfs maar een tw<
of drie Engels konden spreke
Een lesje om een Vlaming
Brussel (of elders in een frar
midden) rood te doen worde
Toen enkele jaren geleden
ploeg in Aalst afstapte riep
een van de deelnemers enthoi
siast «ik ben een vlaming». A
zoon van een uitgeweken vl<
ming was hij er bijzonder fif
op.
I
Te bescheiden.
Het aandeel van de ouders
de loopbaan van hun zoon is nif
te onderschatten. Het vergt ee
bijzondere inspanning. Zij zij
steeds paraat. Maar uitermat
bescheiden. Mij moet ge nie
vernoemen zegt vader Rober
Schrijf maar over Hugo.
Ondertussen kijken ze vol
langstelling uit naar de terug
reis van zoon Hugo, die op 2
augustus met de boot in Rotter
dam aanlegt.
Voor het zover is moet Hugo D(
Pot met zijn Ballet nog een lan
ge reeks optredens afwerken
Zo moest er reeds, onmiddellij
na de olympische spelen opge
treden worden in Montreal. Wer
den een dertigtal TV films ge
maakt van de groep en zijn
op de Canadese en Amerikaans*
TV stations elke dag TV uitzon
dingen van Les Ballets Moder
nes du Quèbec. Hoe de onl
vangst in eigen land zal zijn
weet niemand. De wereldpre
miere van onze stadsgenodl
Hugo De Pot scheerde tot n<
toe geen hoge pers toppen in de
plaatselijke kranten.
Het doet geen afbreuk aan de
enorme prestatie van doi|
Aalstenaar met wereldfaam Men
is zelden sant in eigen land Ted-
zij men de gele trui kan vorové
ren. En dat is pok een prestatie
