pon CATACOMBENFEESTEN
STATION AALSTBESLISSING NABIJ
DEI KARLA PRATEN RVER HET
TNTERNATIONAAL JEUGDKAMP TE MONTREAL
Weekblad ?ai iwier-
Editie Bami# - en
Aalst Sebeldeitreek
Maesschalck
ere - sekretaris
Cl7cm £imberc)en^,
De Voorpost
PORCELEIN - en GESCHENKENZAAK
HOOGSTRAAT 28 - 9300 AALST - TEL. 21.23.22
KATTESTRAAT 73 - 9300 AALST - TEL 21.58.00
VRIJDAG 13 AUGUSTUS 1976 29° JAARGANG NR. 31 -18 F
Achtenveertig jonge Belgen van 17 tot 22 jaar hebben tijdens de periode der
Olympische Spelen deelgenomen aan een internationaal jeugdkamp te
Montreal. Twee Aalstenaars, Walter Van de Perre (Lokerenveldstraat) en
5<arla De Vuyst (Leo de Béthunelaan, 20) hadden het geluk naar Canada te
ksreizen. Voor u zijn we 'n praatje gaan slaan met Karla.
jkkVoor Karla De Vuyst, een waK-
ingfere achttienjarige, begon het
elliPanadaverttaal vrij toevallig.
b0£ij, en enkele van haar vrien-
.linnen uit de Gijzegemse St-
Vincentiusschool schreven
zich eerder voor de grap in voor
de door het Oost-Vlaams
Olympisch Komitee ingerichte
kwis «Win een reis naar de
Olympische Spelen». Wat
eerst een vage dagdroom zal
geweest zijn werd echter na
verloop van tijd een mogelijk
heid. Karla werd na de eerste
selekties de vertegenwoordig
ster van het arrondissement
Aalst om uiteindelijk voor de
BRT-kamera's in ekstremis het
Canadabiljet in de wacht te
slepen. Op donderdag 15 juli
begon wellicht voor haar één
der mooiste herinneringen uit
haar jeugd...
Hoofddoel van dit jongeren
kamp (er waren duizend deel-
Vd
Mlorspronkelljk waren «catacomben» in de rotsbodem uitgehouwen St.-Sebastiaan met de graven van de aposteleta Petrus en Paulus was
ïenjegraafplaatsen waarbij dan de graven aangebracht werden in de gelegen.
estvanden der gangen of in door gangen met elkaar verbonden Als toevluchtsoord en verzamelplaats van de christenen hebben de
>laatsen. catacomben gediend tijdens de godsdienstvervolgingen o.a. te Rome.
deer speciaal duidt de naam «catacomben» op ondergrondse De catacomben zijn verder belangrijk omdat er de voornaamste
^begraafplaatsen der christenen In de streek tussen de 2de en 3de dokumenten der oud-christenen o.a. wandschilderingen werden
aal van de Via Appia in de 4de eeuw waar de basilica van bewaard.
zanggroep Hotse Botse bracht het beste uit haar repertoire.(jm)
besi derde van een reeks raadsvergaderingen waarin de oppositie
ha Kezig bleef werd aan de heer M. Maesschalck, oud-gemeentesekre-
el. iris, de eretitel van zijn ambt na 35 jaar dienst, verleend.
•t b e eerste twee malen kon de
ead, in afwezigheid van de
jnderheid en wegens hef niet
ontdi °l>en zetelen van de schoon-
vaar 0n van de sekretaris bij dit
■rde l^dapunt, niet beslissen.
t qf de derde raadsvergadering.
anne ct zelfde, trouwens énig punt
eksu i de agenda, zou de Raad
"ijk slissen om het even met
ten eveel leden zoals de gemeen-
iar*Ln *et in artikel 64, le en 2e lid,
•verv
sprot Drziet-
„riiji "8e verwarring was wel gere-
veri n door een klacht van de
m ti positie over de in acht te
Wen termijnen tussen de
fgero rschillende oproepingen. De
vera njWe wet_ daterend van ok-
ie™ W 1975' voorziet inderdaad
nstc'il,er tussen de oproeping en de
en h zelf een tijdspanne van
at t "iniaal vijf volle dagen, dat
bij rPde oproeping en dag van de
ting niet meegerekend, dient
ngaer «orden geëerbiedigd.
Even verder wordt dan echter
vermeld, en dit werd door de
oppositie waarschijnlijk niet
gezien, dat voor tweede en derde
oproepingen met zelfde agenda
punt er slechts een termijn van
twee volle dagen nodig is,
termijnen die dus wél werden
gerespekteerd vermits de drie
zittingen werden gehouden op
woensdag 28 juli, zaterdag 31
juli en dan uiteindelijk woens
dag 4 augustus.
Vermits ook op die laatste,
beslissende zitting, de oppositie
afwezig bleef kon de meerder
heid haar slag thuishaien en aan
de gewezen sekretaris de eretitel
van zijn ambt verlenen. In
hoeverre het sop de kool waard
is. in casu de herrie, de
heropleving van dorpspolitieke
hartstochten, de tijd en ook de
zitpenningen, kan iedereen liefst
voor zichzelf uitmaken.
L.H.
DE HERDERSEMSE CATA
COMBEN
Uiteraard hebben de Herder-
semse «catacomben» een heel
andere betekenis bij de inhuldi
ging door de simpathieke Bur
gemeester Antoine Muylaert in
het jaar 1971 werd in elke wijk
een komitee samengesteld met
als doel een groep of praalwagen
op te richten welke als simbool
diende te fungeren in de voor die
gelegenheid ingerichte stoet.
De Alfons De Cockstraat,
Kerkwegel en St.-Jansstraat
werkten met man en macht
samen tot het verwezenlijken
van twee mooie praalwagens,
«Het Rustoord» en «De Kleuter
tuin». Dank zij deze vruchtbare
samenwerking leerden de ge-
buren elkaar beter leren kennen
en begrijpen en ontstond er een
wederzijdse verstandhouding
die de Wijk tot een harmonisch
geheel omtoverde.
Een eerste Wijkbestuur werd
dan ook opgericht met als
voorzitter Tuur De Sutter,
ondervoorzitter Paul Vermoesen
sekretaris Hubert De Neef,
schatbewaarder Roger De Moor
en leden Albert De Rop, Robert
Veldeman, Remi Boterbergh,
August Van Keer en Antoine
Bruylandt. Op een paar wijzi
gingen na is dit bestuur nog
steeds onveranderd. Burge
meester Antoine Muylaert werd
inderdaad Ere-Voorzitter en als
leden kwamen erbij Alfons
Lanckman, Alberik Van den
nemers uit zowat vijftig landen)
was het bevorderen van multi-
kulturele kontakten en uitwis
selingen tussen jonge mensen
uit de verschillende kontinen
ten onderling zodat hieruit
meer begrip voor en kennis van
mekaar zou groeien. Volgens
Karla was het kamp op dit ge
bied niet onvoorwaardelijk ge
slaagd. Immers, er waren
weinig of geen georganizeerde
kontakten tussen de verschil
lende nationaliteiten. De kon
takten waren voor wat de Bel
gische delegatie betreft eerder
beperkt tot deze met Amerika
nen, Canadezen, Duitsers en
Marokkanen, allen in de
Jeanne Mance-school aan het
Lafontainepark geherbergd.
Kost en inwoon (al sliepen ze
met vijftien per kamer) zowel
als ontvangst waren volgens
onze gesprekspartner prima in
orde.
Steene en Frans Put.
Zoals voor elk bestuur was het
vinden van inkomsten een zorg.
Dank zij de onbaatzuchtige
medewerking van de Klooster
gemeenschap werd het inrichten
van een filmavond een meeval
ler. Vertoond werd immers de
film «Inhuldiging Burgemeester
Muylaert», kleurfilm opgeno
men door de Herderseme kine
ast Paul Heyvaert.
Er werd dan ook uitgekeken
naar 'n eigen lokaal. Het oude
gebouw van de voormalige
brouwerij Verhelst, beter ge
kend onder de naam «Lands
heer». eigendom van de Firma
De Witte Gebrs., werd op
eenvoudige aanvraag onmiddel
lijk ter beschikking van de Wijk
gesteld. Na onderzoek van deze
ruïne kwam men tot de konklu-
siedatde kelders meest geschikt
werden om er een jaarlijkse
kermis in te houden.
Toen Hubert De Neef deze
onderaards gangen zag kwam
hij op de gedachte dit lokaal te
noemen «De Catacomben».
CATACOMBENFEEST
In 1972 werd de oude Achter-
straatkermis dan omgedoopt tot
«Catacombenfeest» en werd de
attraktie onder alle Herder-
semse wijkkermissen.
Het drie verdiepingen hoge
gebouw kreeg een bizondere
sfeer door zijn feeërieke ver
lichting en aangepaste versie
ring. De feesten zouden met een
fantastisch sukses bekroond
worden Lees door blz. 3
De deelnemers waren in hun
komen en gaan volledig vrij,
geen sluitingsuren, geen tap
toe. Een vrijheid waarvan de
Belgische hockeyspelers vol
gens Karla weieens misbruik
maakten. Het midden in de
nacht hockeyspelen in de
slaapkamers liet dan ook een
slechte indruk na op de organi-
zatoren. Volgens dezelfde
bron vormden onze landgeno
ten een zeer gesloten groep
waar men niet altijd fier kon op
zijn.
Wat ze van de anderen vond?
Karla vertelt: «De Oost-Duitse
jongeren waren wel het «koste
lijkst». Zij waren allen tussen
dertig en veertig jaar oud! De
Russen spraken geen woord
Engels hetgeen de kontakten
wel erg moeilijk maakte. Ze
waren trouwens echte propa
gandisten van hun politiek re
gime zodat het vaak een do-
vemansgesprek was dat we
ermee hadden. Eigenlijk vond
ik de Noord-Afrikanen en de
Aziaten de sympathiekste
mensen».
In feite, vertelde ze ons verder,
kwam het er vooral op neer wat
iedere deelnemer op zichzelf
deed, om van het verblijf in Ca
nada iets te maken. Veel eks-
kursies waren er niet. Men
kreeg een achttal dagtickets
voor de sportmanifestaties.
Verder kreeg elke partisipant
een vrijkaart voor metro en bus
en tien Canadese dollar kado.
Zy was in Montreal. Carla De Vuyst maakte de Olympische Spelen
te Montreal van nabij mee.(jm)
«Ik denk dat de organizatoren
in het kamp enorm veel geld
hebben gestoken,» merkte
Karia op, «we hebben een paar
keer met mensen uit Montréal
gesproken en ze waren mees
tal ontevreden over de dure
gang van zaken. Hun belastin
gen zijn de laatste maanden
nogal sterk gestegen en dit, in
feite voor twee snelveriopende
weken sport. Veel vooruitgang
heeft het land er echt niet mee
geboekt.»
Met haar ingangstiketten ging
Karla vooral 's middags,
want vóór de middag ging ze
gewoonlijk zelf met een paar
vriendinnen trainen kijken
naar de kampen van paardrij
den, schermen, turnen en atle
tiek.
Ze is zelf zwemster bij de Aals-
terse Neptunusklub en was
begrijpelijkerwijze graag ge
tuige geweest van de zwem
kompetities. Ze heeft haar ei
gen kaarten echter niet meer
kunnen omruilen.
De meest spannende ogen
blikken in het stadium: de fina
les 400 en 800 meter met res-
en Ivo Van Damme. Met de Bel
gische atleten had ze weinig of
Igische atleten had ze weinig of
geen kontakt. Eén keer gingen
ze naar het olympisch dorp.
Men mocht er enkel op uitnodi
ging binnen en moest een he
leboel paperassen invullen zo
dat men er echt niet zomaar
binnen en buiten liep.
De reis naar Montréal duurde
drie weken de deelnemers
kwamen terug op 3 augustus
en de prijs (35.000 F) werd
altans voor wat de aanwezige
jonge atleten betreft, door het
Belgisch Olympisch Komitee
•gedekt ten bedrage van 15.000
F. Het overige werd gedragen
door de administraties van de
respektievelijke sporten. Wat
Karla betreft, vermoeden we
dat het Oost-Vlaams O.K. de
20.000 F zal hebben bijgepast.
Onder de Belgische delegatie
waren er verschillende belof
ten van onze nationale sport-
takken: judokas De Leeuw en
Nicolas, bokser Parent, de
turnster Croes. zeilers Ehrard
en Janssens, zwemsters Van
Halewijck en Vanparijs. Hoe
veel van hen in Moskou 80 zul
len aanwezig zijn als effektieve
Olympische deelnemers kan
men onmogelijk voorspellen.
Voorlopig is dit van weinig be
lang. Voor hen was Montréal
zonder twijfel een rijke per
soonlijke ervaring. Of het
kampgebeuren een menselijke
verrijking was voor de jongeren
en of het ertoe zal bijdragen de
eng-nationalistische geest van
de Spelen te milderen is lang
niet zo zeker. Laat het ons
maar hopen...
R.D.W.
Een delegatie van de Stad Aalst is onlangs in Brussel geweest om
samen met de Verkeersminister Chabert en een delegatie van de
N.M.B.S. te onderhandelen over het dossier «Station Aalst». De
Aalsterse afvaardiging bestond uit de schepenen Bogaert, Van den
Eede en De Neve en Pater kamiel Heireman, afgevaardigde be
heerder van het Dirk Martenskomitee (een uitgebreide informatie
over het station vindt l) in De Voorpost van 18.6.1976).
Definitieve beslissingen werden
er echter nog niet genomen. Er
moet nog verder onderhandeld
worden. Alle partijen willen het
station immers in voor hen opti
male omstandigheden veranderd
zien. Wijzigingen aan de plannen
kunnen dus nog worden ver
wacht.
Zo werd door Aalst een bijko
mende tunnel gevraagd (naar de
pendelparking). Hiermee zou de
N.M.B.S. reeds akkoord zijn.
Het hoofdprobleem was echter
wel het al of niet behouden van het
oude station. Verschillende mo
gelijkheden werden besproken:
enerzijds de gevel met wandel
gangen bewaren en de rest her
werken of vernieuwen of ander
zijds een ganse nieuwbouw.
De eerste oplossing zou echter
heel wat komplikaties meebren
gen. Het station binnenin is niet
meer funktioneel. De werkom
standigheden voor het personeel
zijn niet meer houdbaar. Boven
dien zou het dossier in dit geval
zodanig moeten gewijzigd wor
den dat volledig nieuwe plannen
moeten gemaakt worden. Dit
komt er dan op neer dat het be
staande dossier vervalt (het is nu
al 10 jaar oud). Het gevolg daar
van is dat ook de subsidies dan
wegvallen. Het is nu of nooit. In
dien Aalst dit jaar nog een gun
stige beslissing over zijn station
wil, moet er met het oude dossier
doorgewerkt worden. De moge
lijkheid bestaat evenwel, nog be
paalde korrekties aan te brengen.
De wandelgangen bewaren be
hoort echter niet meer tot de mo
gelijkheden. De tendens is dus
wel geëvolueerd in de richting van
een totaal nieuw station (een
weinig verder dan het huidige).
De verschillende afvaardigingen
hebben zich eveneens akkoord
verklaard zich samen in te zetten
om een aktie te voeren die een
station in de meest bevredigende
vorm moet naar voor brengen.
Ook werd de verbintenis aange
gaan het Ministerie van Kuituur
(Monumentenzorg incluis) bij de
verdere besprekingen te betrek
ken.
Over enkele weken
definitieve beslissing
Daar we nu nog in de vakantiepe
riode vertoeven, en enkele hoge
funktionarissen nog afwezig zijn,
zJtl de volgende bijeenkomst
slechts over een tweetal weken
plaats vinden. De overeenkomst
met de N.M.B.S. dat Aalst een
nieuw (of hernieuwd?) station
krijgt, wordt dan verder uitge
werkt De strekking gaat nu wel in
de richting van een nieuwbouw.
Valt de beslissing dan ook over
enkele weken?
EEN UITGAVE VAN
DRUKKERIJ-UITGEVERIJ
A. DE CUYPER-
ROBBERECHT pvba
Verantwoordelijke uitgever:
A. DE CUYPER
PCR. 115692 (De Cuyper)
Bureau:
Pontstraat 64 - Aalst
053-70.41.19
Jaarabonnement 850 F
Halfjaar 425 F
Trimester 215 F
