JAARBEURSSPEKTAKELS MOOIMAAR
WERKLOOS?...
ER IS TOCH WERK!
23e FEESTMARKT VAST IN TRADITIE
De Voorpost - 3-9-76 - 11
In
Begrijpe wie begrijpen kan, maar het showprogramma van de jongste
jaarbeurs heeft, op een paar welkome uitzonderingen na, niet het
verwachte en verdiende publiek aangetrokken. Een totaal gebrek aan
(adekwate) publiciteit ligt hier wellicht aan de basis. Wie krijgt nog ooit
de kans om dezelfde artiesten voor amper vijfentwintig frank aan het
werk te zien?
In vorige editie werd reeds uit
voerig met bloemen gesmeten
naar Ann Christy, en nu er nog
wat van de bloemensfeer der
jongste feeverkiezing in de
lucht hangt, kunnen wij best in
dezelfde richting verder gaan.
Bloemen dus voor de heer By-
lois aan wie we een prachtig
programma te danken hebben:
Freddy Breek, Golden Gate
Kwartet, Fiësta Tropical,
Connie Neefs en zovele ande
ren. Ze allemaal bespreken is
onmogelijk, we beperken ons
dus tot de hoogtepunten...
VADER
ABRAHAMSHOW
Vader Abraham, alias Pierre
Kartner, is niet de eerste de
beste in het Hollandse show-
gebeuren. Onlangs namen Pe
ter Alexander en Nana Mous-
kouri nummers van hem op
plaat, zijn platen gaan ook in
onze kontreien als koeke-
brood van de hand, hij bouwde
als teksschrijver-komponist
een stevige reputatie op in de
wereld van het lichte lied en
wat niet minder is. hij neemt als
producer ook een aantal an
dere artiesten onder devleu-
gels: Ben Cramer (the voice of
Europe!?!), Mieke, De Ker
misklanten, enz. Zij waren er
ook op dinsdag 24 oogst, de
negentienjarige Limburgse
nieuwkoomster Mieke en het
akkordeonistenduo De Ker
misklanten. Mieke bracht ons
op een niet steeds overtui
gende wijze een overzicht van
haar eerste langspeler «Zo
maar een dag in September»
Mieke die nu reeds acht jaar op
de planken staat leek ons vo-
kaal de prooi te zijn van het
zware artiestenleven
Vader Abraham, de ro-t-in-
het-vak, kon ons gedurende
zijn optreden zelden verder ha
len dan «daarbij die molen...»,
songs om samen met de Hol
landse kaas tussen de boter
ham te leggen en weg te spoe
len met Leuvens bier.
We hadden met Vader Abra
ham een gesprekje voor u, eeri
overigens uit de hand gelopen
interview omdat kollega Iks
ietwat te direkt wou weten of
«verkopen» niet zijn enige zorg
was.
Vader Abraham: «Dat is ieders
zorg. Ik werk bij een platen
firma waar tachtig man werkt.
Ik ben producer, dus stel je
voor, de maatschappij is niet
zomaar met bloem te betalen.
Je komt er ook wel achter later:
alles moet je betalen, zelfs de
zon en als je een gezin hebt,
dan ga je werken. Een halve
sinaasappel wil ik niet delen
elke dag. Ik werk achttien uur
per dag, ik rij zowat 150.000
km. per jaar en jij komt me hier
vragen of ik alleen maar denk
aan verkopen. Drink je we
ieens een glas bier? Vind je dat
geen hit?»
Kollega Iks: «Niet speciaal»
Vader Abraham: «De arbeider
die jij hier komt verdedigen,
was dat weer? was het op
treden van de Franse dans- en
muziekgroep Les Chocolats:
een spektakel voor veel te
weinig toeschouwers. Boorde
vol dynamisme metsprinkikke-
rende danseressen, en muzi
kanten die zich met evenveel
bezieling totaal konden geven
aan een langzaam ontlauwd
publiek. Les Chocolats is een
groep waar «Ie tout Paris» voor
stormloopt. Hier ten lande zijn
ze spijtig genoeg nog niet vol
doende gekend. De afwezigen
hadden ongelijk!
FIESTA TROPICAL
Op zondag 29 oogst maakten
we een niet minder verhit to
taalspektakel mee: Fiësta Tro
pical, een onvergetelijke show
vol afwisseling en kracht.
Fiësta Tropical bestaat uit acht
tien mensen uit Aruba (Neder
landse Antillen) die mekaar als
pas afgestudeerden uit het oog
Fiesta Tropical, een niet te evenaren temperamentvol schouwspel (E.L.)
Vader Abraham ook in Aalst sukses (E.L.)
komt hier zijn plezier zoeken en
wij vinden de kans om hem drie
uur lang zijn zorgen te doen
vergeten. We brengen mekaar
ontspanning. We staan hierop
het toneel voor de mensen en
voor onszelf. En dat geldt voor
elk vak. Als je iets doet, hoop je
dat het overkomt».
FREDDY BRECK,
DE MOOISTE
Daags na Vader Abraham
zorgde de Duitse zanger
Freddy Breek voor het entoe-
siasme van een tsjokvolle zaal.
's Namiddags hadden Kalinka
en Theo Van den Bossche op
deze dag van de gepensio
neerden en gehandikapten
(alsof dit synoniemen zijn) ge
lukkige glimlachen uit de
zestig-plussers geboetseerd.
Terug naar het avondpro
gramma. De opkomst voor
Freddy Breek en in mindere
mate voor zangeres Vivi (van
«Guitar Man») was een mooi
bewijs van Breck's populariteit.
Ook zonder reklame troef! Een
rasartiest en dus een garantie
voor waardevol spektakel en
talrijke nakaartende dromen...
LES CHOCOLATS
Zo een bee^e zoals het geleid
bezoek door... tja door wie
tet: Clyde Riddick (eerste te
nor), Calvin Williams (tweede
tenor), Paul Brembly (bariton)
en Orlandus Wilson (bas),
meesterlijk begeleid door Ro
ger Van Haverbeke aan de
kontrabas, Jo Demunckaande
drums en ten slotte, Jean
Evans aan de toetsen.
De Strangers die vóór hen op
traden waren zelden meer dan
zomaar een voorprogramma
terwijl Connie Neefs op ons
een sterke indruk maakte. Zij
bewees op menige muzikale
fronten thuis te zijn en dus in de
toekomst nog heel wat van
haar te zullen laten horen. Net
vóór het optreden van het Gol
den Gate Kwartet hadden we
met hun woordvoerder Orlan
dus Wilson een kort gesprek.
De Voorpost: De eerste maal
dat jullie België aandeden
was in '58. Jullie traden hier
misschien wel al twintig keer
op. Vind u dat er grote ver
schillen zijn tussen optreden
in de Verenigde Staten en
optreden hier in België?
O. Wilson: In feite niet zoveel
Freddy Breek was één van de attrakties op de jaarbeu
volk op de been bracht. (E.L.)
ashows die veel
verloren. In Europa vonden ze
mekaar dan weer en stelden
samen een volledige pro
gramma op. Met sukses over
igens. Momenteel zit hun
agenda vol. Zij treden hoofd
zakelijk op in Nederland. Er zijn
echter ook optredens in De
nemarken en Zwitserland in
het verschiet.
Fiësta Tropical is de verzamel
naam voor het trio Los Ale-
gres (ons bekend van hun hit
«Coconut woman»), vuurvreter
Ricardo Aziz, soul dansers
Lee Jackson, calypsozanger
Lawrence James en ten slotte
de begeleidingsgroep Steel-
band. Samen brachten zij
evergreens als «Island in the
sun», «Jamaica Farewell» ten
gehore, alsook een reeks la-
tijnsamerikaanse melodieën,
calupso's, enz.: telkens be
kende en minder bekende
nummers die door hen in een
nieuw tropisch jasje werden
gestopt.
GOLDEN GATE
KWARTET
Deze ellenlange showweek tij
dens de 29® jaarbeurs had wel
licht nooit beter kunnen afge
sloten worden dan met het op
treden van de wereldbekende
formatie Golden Gate Kwar-
Mieke een opkomende ster. (E.L.
geloof ik. In Amerika treden we
vooral op in nightclubs of mu-
ziekklubs, dat wel. Hier, al
thans deze avond, heb ik ge
hoord dat de mensen tijdens
onze show ook kunnen eten en
drinken.
Stoort u dat niet?
Oh nee, de mensen komen om
te luisteren en of ze terzelfder-
tijd aan tafel zitten of niet blijft
ons eerder. Ze komen voor de
show en dat is het belangrijk
ste. Aan hun aandacht te zien
zou ik zelf zeggen dat het Be
lgisch publiek fantastisch is.
U staat al sinds '34 op de
planken (nvdr: ook Clyde
Riddick behoorde tot de oor
spronkelijke formatie; Calvin
en Paul zijn er nog maar vijf
jaar bij), het kwartet nam
reeds vijftien langspeelpla
ten op, dag in dag uit zijn jul
lie op toernee... steekt dat
nooit eens tegen?
Echt waar, neen. Het Golden
Gate Kwartet maakt deel uit
van mijn leven en zelfs wan
neer ik eens een week of drie
vakantie naam, voel ik me zo
zenuwachtig worden; ik wil te
rug op de bühne, ik heb het
nodig.
Toen jullie destijds in de
staat Virginië begonnen
brachten jullie uitsluitend
negro-spirituals. Is er nu een
verschil in appreciatie door
het publiek, van dit genre,
vergeleken met toen?
Ja, vroeger werd onze muziek
door de kerkelijken niet geap
precieerd. Onze muziek werd
als niet religieus beschouwd.
Nu bereiken we iedereen. Ook
de jazz-fans voelen zich geas-
sociëerd.
Denkt u dat de mensen nu
nog werkelijk aanvoelen uit
welke achtergrond de
negro-spiritual is ontstaan?
Ik denk bievoorbeeld ook
aan de audentieke blues die
eveneens wortel schoot uit
de verdrukking van de
zwarte bevolking in de Sta
tes.
Wel, de negro-spiritual maakt
deel uit van een kuituur, de kui
tuur van het zwarte ras en dit
net als elk ras een eigen kuituur
heeft. Dit is werkelijk «onze»
muziek. Vandaag de dag is het
interessant te reizen en te zien
dat de mensen geboeid wor
den. En hier zit hem het ver
schil met vroeger: destijds
zongen de zwarten voor zich
zelf, vandaag de dag heeft hun
kuituur een wereldwijd belang
gekregen.
Wat deze avond betreft wel, we
hebben ook het verschil van
taal. Er zitten hier wellicht een
aantal mensen die de woorden
niet zullen begrijpen; ze horen
het geluid. Voor ons is het dan
een kwestie van ze te laten ge
nieten van de harmonische
samenzang. Zij die hierbij ook
de tekst kunnen volgen, zullen
tevens een boodschap kunnen
meepikken, nl. de kreten van
onze vroegere slaven...
Rene DE WITTE
De Aalsterse Marktkoopliedenbond, in samenwerking met
het stadsbestuur, heeft zaterdag de 23® feestmarkt Ingericht.
Meteen ook een verkoopskampagne die in augustus plaats
grijpt en waaraan een gratis tombola verbonden is met
150.000 fr. prijzen. Gratis 1 lot per aankoop van 20 F gedu
rende de drie marktdagen van 7 tot 28 augustus
Op zichzelf is het een zeer
grote en te waarderen inspan
ning om tijdens de vier markt
dagen gratis loten voor de
tombola ter beschikking te stel
len. Zelfs de inrichters laten
niets onverlet om zowel in aan
kondigingen en via de luid
sprekers aan te kondigen, om
de loten te eisen.
Ondanks de benadrukking
deze loten te eisen wat een
werkelijkheid is blijft het ko-
pe'spubliek verstoken van
deze loten indien ze dit werke
lijk niet uitdrukkelijk vragen.
Hebben de verkopers zoveel
om hun hoofd of is het een be
wuste aktie om bij voorkeur de
loten niet ter beschikking te
stellen? Enkele testsdie we zelf
meemaakten leiden tot zeer
bedenkelijke konklusies en het
pleit niet voor de zo goed be
doelde verkoopskampagne;
maar indien we werkelijk, op de
meeste plaatsen, de loten niet
eist, komt men van de markt
zoals dit week in week uit het
geval was.
De steen alleen naar de inrich
ters werpen zou volkomen fout
zijn. Zij laten niets onverlet om
het publiek op hun rechten te
wijzen. Anderzijds schort er
wat en het is overduidelijk, dat
de loten spontaan zouden
moeten gegeven worden. Een
enkele en toevallige vergetel
heid is nog te tolereren. Het
bestendig negeren niet. Wel
licht gaat het om een interne
keuken.
Maar wanneer het publiek de
tolk moet zijn van de organisa
toren, loopt er duidelijk wat mis.
De feestmarkt is er voor de 23"
maal en de loten worden aller
minst voor de eerste keer uit
gereikt. De zwaarste steen treft
dan ook de marktkramers zelf.
Zij zijn handelaars die meestal
eenzelfde wekelijks publiek
aantreffen. Zelfs zeer trouwe
kopers die bovendien en mees
tal bij dezelfde handelaar ko
pen. Ook al is de konkurrentie
zwaar. Misschien tillen de klan
ten niet zo erg aan die tombola
en laten ze voor wat het is. Re
den te over om de beleidslijnen
te onderzoeken.
Een tweede formule is de feite
lijke feestmarkt. Ditmaal de
23". In de aankondigingen le
zen we: versierde standen, ten
toonstelling van bloemen, fruit
en groenten en de prijs der stad
Aalst voor demonstreerders.
Die grote feestmarkt was jam
mer genoeg weinig groots. Als
onbevooroordeeld bezoeker,
gewoon «in het passeren» viel
er niet veel meer dan gewoon
lijk op te merken. Natuurlijk en
wel. een paar vlaggestokken
met vlag aan de ingang van de
weekmarkt. De strategisch
zeer goed geplaatste bussen
om de loten te deponeren. Her
en der een kraam versierd met
enkele bloemen.
Van een werkelijk speciale in
spanning is er geen sprake.
Grote feestmarkt is een titel in
een zielige reklameslogan.
Meer nog, als bloemenstad
(wie kan dit werkelijk merken?)
doet Aalst doodgewoon niets.
Indien versierde standen be
staan uit het samenprikken van
een paar bosjes bloemen op
het zeildak van een kraam en
een zeldzame die er ook nog
wat guirlandes tegenaan zet of
de uitzonderlijke die zijn naam
en adres in j bloemen plaatst,
dan zijn we er pover aan toe.
Nog poverder wanneer die
zelfde handelaar op de koop
toe nog een paar asbakken t8n
geschenke geeft aan... sche-
pene Ringoir, bloemenfee An-
nick en de leden van het feest-
komitee. (Weer eens dezelf
den A. Doorns en de alom te
genwoordige Nicole Schellinck
die werkelijk onvermoeibaar
letterlijk overal aanwezig is),
naast D. Jacohus en een paar
bloemenmeisjes.
We durven er ronduit voor uit
komen dat van de duizenden
bezoekers aan de weekmarkt,
het feitelijk gebeuren ontgaat.
Het is overduidelijk dat de
«grote feestmarkt» vast zit in
een traditie en zeer dringend
aan vernieuwing toe is.
De wekelijkse marktdag is een
tradidite. Het loopt wellicht bij
zonder goed. Maar wanneer
men feestelijkheden voorop
zet, dan mag men zich inder
daad aan wat bijzonders ver
wachten. Dat bijzonders ont
breekt totaal.
Karnaval en Jaarbeurs zijn be
slist van de grond. Ook de 11
novembermarkt. Maar geens
zins de wekelijkse markt. Wat
er precies misloopt moeten ter
zake bevoegden uitmaken en
de lessen trekken uit het pover
vertoon die we zelf zagen en
meemaakten. Het begrip
feestmarkt houdt ons inziens
iets meer in dan een verloren
bloemennjiker en een niets
zeggende rondgang die,
naar ons weten, nergens enige
motivatie heeft.
Indien een feestmarkt ener
zijds een stimulans is om meer
en beter te kopen en de weg te
wijzen naar de ambulante han
del, dan is het anderzijds zo dat
er ook wat konkreets moet ge
daan worden om de stimulans
op een originele en prettige
manier te verzekeren In die
optiek, dat de doodgewone
door-de-weekse-bezoeker,
het ook nog opmerkt. Het ver
schil tussen de weekmarkt en
de «grote feestmarkt». Voor
ons, doodgewone bezoeker,
was er weinig of geen verschil.
Daar zit de fout. Verre van een
afbrekend artikel te willen
schrijven zullen honderden be
zoekers deze gerechtvaar
digde kritiek kunnen onder
schrijven Maar de grote
feestmarkt was voor de koper
niet meer dan een... markt.
In juni zat je nog op de
schoolbanken. Nu geniet je
wellicht van je laatste «groot
verlof». En stilaan besef je dat je
tot het groepje van de werklozen
gaat behoren. Wat je niet altijd
prettig vind.
En 't zou ons niet verwonderen
dat anderen (werkenden) verbij
sterd opmerken: «Ben je werk
loos?» Hoe is dat mogelijk? Er is
toch werk genoeg!» Mocht je 't
niet overkomen zijn, dan staat 't
je in de komende dagen nog wel
te wachten.
Maak je er niet ongerust om.
Diegenen die het bovenstaande
beweren zijn van die ongelovige
thomassen die je nooit het
tegendeel kunt bewijzen. Die
blind zijn voor sluitingen van
konfektiebedrijven. automatise
ring op hun eigen werk.. Zij
menen dat één van die karig
wordende aankondigingen van
bedrijf X. die om produktiear-
beiders vraagt (hoeveel ze er
precies vragen weet geen mens
't kunnen er evengoed slechts
tien zijn), genoeg is om te
besluiten: er is werk genoeg.
Juist of die enkele aankondigin
gen werk kan bieden aan
250.000 werklozen.
En 't zou de KAJ bovendien niet
verwonderen, dat diegenen die
durven zeggen «er is werk
genoeg», medeoorzaak zijn van
de huidige werkloosheid. Omdat
ze zelf meerdere jobs kumuleren
of overuren (in "t zwart) verrich
ten...
Doch laten we niet over dio*
uitwassen kankeren. En toch is
cr werk genoeg. Maar dan
onbetaald werk. Nochtans werk
waar wij mensen, en voorname
lijk de meest vergetenen onder
ons. grote nood aan hebben. En
zo kreeg KAJ recent de vraag
binnen \an Teledienst: Ken je
niet een aantal werklozen, die 'n
aantal huisjes van bejaarden
willen opknappen (verven, be
hangen).
Alhoewel de K.A.J. niet geneigd
is voor ieder aanbod zich als een
zogenaamd interium-bureau
van jong werklozen op te stellen.
hebben we dit aanbod toch a
aanvaard.
Omdat de KAJ meent dat de
werkloosheid niet opgelost
wordt, met werklozen als goed
kopere (onbetaalde) werkkrach
ten om 't even w;aar aan 't werk
te zetten. We stellen ons achter
dergelijk projekt omdat de
werkloze op die wijze de kans
krijgt om op een andere, meer
positieve manier, te kontesteren.
Met zo'n projekt willen we als
K.A.J. samen met de werklozen
alleen maar aantonen: er is werk
genoeg, maar dat werk moet ook
gewaardeerd betaald worden
door de gemeenschap. En de
gemeenschap is méér dan de
kleine man. Horen er even zeer
bij: dokters, fabrieken...
Als de KAJ zo'n projekt
aanvaardt, doet ze meer dan het
werk in een handomdraai af
handelen. Geregeld onderbre
ken ze het werk. om iets méér te
vernemen over de instelling voor
wie ze werken. Met andere
wóórden, nakijken wat haar
taak is. met welke moeilijkheden
ze te kampen heeft enzomeer.
Maar ook onderbreekt men
regelmatig het werk. om het
eigen werk zelf een beetje te
organiseen. of dit tenminste een
beetje te leren. Dus: we pogen
zonder bazen te werken. Door zo
te w erken verwenen we vorming
en werk door elkaar. Mocht je
als werkloze interesse hebben
om met de KAJ mee te werken
aan bovenvermeld projekt, laat
dan iets weten. Bel 052/21.39.21
of schrijf aan de KAJ. Oude Vest
Ihh. 9330 Dcndermonde. De
K.A.J. start vermoedelijk reeds
maandag aanstaande, 't Geelt
niet. als je slechts later kan of w il
meewerken. Geef ook dan gerust
een seintje. Ook voor andere
vrager- >i moeilijkheden wilt de
K u -.teeds op weg helpen.
