Aalsterse Flitsen
w
Meh pikkels
of ajont jes
AALSTERSE VLAAIEN: MMMMM....
GIJZEGEMS SINT-ROCHUSBEELDJE
BLIJFT JURIDISCHE KLUIF!
ALLE ZES JOOR
N.V. KANTOOR
RAVIJTS
De Voorpost - 15-èü-76 -11
Een vlaai is weer zo'n typisch Aalsters produkt waarvan de
oorsprong in de grijze mist van het verleden is verloren
gegaan. Pleziermaker en levensgenieter als de Aalstenaar is,
heeft dat wat hij typisch voor zijn stad vindt, nogal vaak met
de maag te maken. Er zijn nog andere streken waar men
vlaaien maakt (de Limburgse vlaaien bijvoorbeeld), maar die
zullen uiteraard zo lekker wel niet zijn.
Waarom een vla (of vlaai, dat
klinkt meer Aalsters), nu eigen
lijk een produkt is dat eigen aan
deze streek kan genoemd
worden, weet onderhand geen
mens meer te vertellen. «Wij
hebben het altijd zo geweten».
En inderdaad, het bakken van
vlaaien is een zeer oud ge
bruik. Breughel heeft ze reeds
op zijn schilderijen staan. Dat
zo soms met die oude ge
bruiken: men is er zodanig aan
gewoon dat men het bestaan
ervan niet eens meer opmerkt.
In elk geval, vlaaien kwamen in
groot- en overgrootmoeders
tijd alleen met de kermis op ta
fel. Of als het feest was. Nu zie
je de vlaaien in die aluminium
foliekommetjes dagelijks voor
de uitstalramen van de bakkers
staan. Een teken dat we het nu
zoveel beter hebben? Ze ver
kopen als zoete broodjes, om
het zo eens te zeggen. Maar
toendertijd was het een ker-
misdessert. Onafscheidelijk
verbonden met feest vieren,
zoals peperkoeken harten bij
Nieuwjaar hoorden, en appel
sienen bij Sint Maarten.
De mensen bakten ze echter
zelf. Tenminste, ze maakten de
«deeg» klaar en droegen die
dan, in stenen kommetjes,
naar de bakker, die ze dan in
de oven schoof en achteraf
voor het gebruik van de oven
enkele centiemen aanrekende.
De mensen maakten toen veel
dingen zelf. Er was niet zoveel
geld als nu. Bovendien werden
de gastvrouwen door hun ge
nodigden graag bestoeft om
hun kookkunst. Een kombina-
tie van zuinigheid en eergevoel
dus.
Maar om vlaaien te bakken had
men. benevens kandijsiroop,
suiker, kruid, en soms zelfs
rhum aan vlaaien kon men
zich blijkbaar ook te waggelen
eten had men dus ook mas
tellen nodig. Kleine apetijtelijke
broodjes, die echter zo hard
waren dat men er gemakkelijk
de paardentram mee kon doen
ontsporen. Vandaar ook dat
veel bakkers zo een forsig
voorkomen hadden: ze moes
ten de mastellen eerst in stuk
ken slaan. De avond tevoren
zette men die stukken in melk
te week, deed er de rest bij, en
dan kon de vlaai gebakken
worden.
Wanneer de kermis naderde,
namen de bakkers hele vrach
ten mastellen in hun stoot- of
hondekarren mee, en verkoch
ten die dan aan de klanten. In
die dagen was het ook een
ware «begankenis» naar de
bakker toe van huisvrouwen
die met huri groene of bruine
stenen vlaaikommetjes op
wandel waren. «Och meneer,
mijn keuken en achterplaats
stonden hier vol met komme
tjes die stonden te wachten om
in de oven geschoven te wor-
den. Soms 250 tot 300! Maar
de mensen doen dat nu niet
meer. De tijden zijn veranderd.
En de vlaaien ook. Want vroe
ger werden ze in stenen kom
metjes gebakken. Nu gebeurt
dat in aluminiumpapier. En
daardoor zijn de vlaaien aan de
kant soms te hard uitgedroogd.
Met die kommetjes is het nu
niet meer te doen. Er breken er
nogal eens door de grote hitte
in de oven. Die kommetjes zijn
te duur geworden. Het gebeurt
nog wel, hoor, maar niet veel
Gustuaf De Brui ker maakt het beslag voor de Aalsterse vlaaien. (EL)
Hugo De Pot, de Aalstenaar, die de bewondering van de
wereldbevolking meekreeg, is terug thuis. Zijn suksesrijke
choreografie en regie, tijdens de openingsplechtigheid en
de slotceremonie van de Olympische Spelen, ligt eenieder
nog fris in het geheugen. Onze medewerker René De Witte
kreeg een exklusief interview. Geïllustreerd met foto's van
Quebec, volgende week u aangeboden.
Dat het behandelen van onderwerpen waarmede poli
tiek en politici gemoeid zijn een nogal delikate aange
legenheid is konden wij de afgelopen weken nogal
eens ondervinden. Sommige Aalsterse kandidaten
voelden zich niet zo happy omdat slechts enkelen on
der hen een plaats in onze krant kregen. Er werd zelfs al
eens het woord voorkeur en vriendjespolitiek uitge
sproken. Zonder afbreuk te willen doen aan de belang
rijkheid, de kansen en de inzet van andere kandidaten
moesten wij ons toch noodgedwongen beperken. Vol
gende kriteria werden dan ook in acht genomen. De
lijsttrekker kreeg een uitgebreid vraaggesprek, waarin
ook het programma aan de orde kwam. Verder stelden
wij de stedelijke lijstduwer en de eerste vrouwelijke
kandidate aan U voor.
Kamiel Roelandt, een kampioen in het hengelen, verde
digde de Belgische kleuren op de wereldkampioenschap
pen hengelen in Bulgarije
Karnavaldichterbij dan U denkt, althans voor de
groepen, die onze kleurrijke stoet elk jaar zo aantrekke
lijk maken. «Lotjonslos» jubileert en komt in de karna-
valstoet met maar liefst vijftien wagens, één voor elk
jaar, waarvan de eerste reeds klaar is.
De «Kaloeterkabassen» hebben reeds een wagenont-
werp klaar en het idee voor de kostumes groeit.
Andere karnavalgroepen vergaderen. De fusiege
meenten staan hier ook niet stil. Erembodegem en Gij-
zegem doen zeker en vast mee.
De werkgroep Personeelsbeheer van de fusiegemeenten
Aalst heeft een motie gepubliceerd in verband met de onge
lijke behandeling van het personeel van de fusiegemeen
ten tegenover het personeel van de randfederatie Brussel.
De werkgroep stelt vast en verwijst naar de desbetreffende
Koninklijke besluiten, dat de personeelsleden van de rand-
federaties cH verzoek voor de leeftijd van 65 jaar op pensi
oen kunnen worden gesteld, indien zij op 31 december
1979 minstens 60 jaar oud zijn en 30 jaar dienst tellen. Voor
het personeel van de fusiegemeenten is deze datum ge
steld op 1 maart 1977 Gevolg hiervan is dat het personeel
uit de fusiegemeenten, een gedeelte geboren in 1917, die
genen geboren in 1918 en in 1919, geen vervroegd pensi
oen kunnen aanvragen, en dus benadeeld zijn tegenover
hun kollega's uit de randfederaties. Normaal zou zijn, vol
gens de motie, dat aangezien er een overgangsperiode
van drie jaar komt. de datum van 31 december 1979 ook
voor de personeelsleden van de fusiegemeenten zou aan
genomen worden
Het CARJ heeft reeds heel wat gerealiseerd. Men is
reeds begonnen aan de uitbouw van het jeugdsekreta-
riaat. Eind oktober wordt Lutgarde De Pauw er jeugd-
sekretaresse, en zal permanent dienst doen in bureau
tien op het stadhuis. Het jaarverslag, waarin onder
meer de resultaten van een onderzoek gehouden door
het CARJ in samenwerking met het «Dienstcentrum
voor Jeugdwerk» zal eerlang verschijnen. Omdat het
CARJ vrij is van politiek heeft men het nodig geacht dit
alles naar voor te brengen na de verkiezingen.
Op het kabinet van eerste schepen Etienne Bogaert ging
een korte plechtigheid door ter gelegenheid van de over
handiging van de prijs pistoolschieten aan Albert De Smet.
Hij behaalde bij deze wedstrijd, ingericht door het bestuur
van het Politie Verbond Aalst, 146 punten op 150.
ROEL VAN DE PLAS
Van mastellen naar vlaaien is een lang en zorgvuldig werk. (EL)
De beroering rond het Sint-Rochusbeeldje, dat jaren onbe
waakt in de kapel aan de Kerkstraat heeft gestaan, is nog
verre van geluwd.
Toen we vorige maand de motieven van de familie Peeters
naar voor schoven om dit betwiste beeldje te laten bewaren
in een geheim gehouden kluis was het duidelijk dat de ge
meente Gijzegem het niet bij deze patrimoniumverduistering
zou laten.
HERKOMST
Dit beeldje werd in 1735 door
een onbekend Antwerps mees
ter vervaardigd. Ter gelegen
heid van de Sint-
Rochusfeesten kwam dit88 cm
hoog houten beeldje in het be
zit van de kerkgemeenschap
die het aankocht voor namelijk
met giften van gravin de Gou-
beau Het behoorde steeds tot
het kerkpatrimonium, wat ook
vermeld werd in de dekanale
visitaties van 1776, 1834,enz..
De zilveren sieraden (staf,
schelpen, hoed), welke de hou
ten attributen vervangen bij
feestelijkheden werden ge
schonken door gelovigen uit
Schoonaarde en Oudegem. Dit
leren we uit de inscripties die
erop aangebracht zijn. Het be
hoorde toen tot de kerkschat
en nooit heeft enige rechts-
voorganger van de huidige be
zitters (familie Verreecken) er
retentierecht op uitgeoefend
In de katalogus van het kerkpa
trimonium (uitgegevn in juni
1974) werd het vermeld, zon
der enig protest van om het
even wie! Ook de herstellings
kosten van de behandeling in
de ateliers van het Koninklijk
Museum van Leuven werden
door de kerkfabriek integraal in
1975 betaald!
ARGUMENTATIE
De kapel werd in neo-gotische
stijl door de familie Verrecken
gebouwd. Het beeldje werd er
ter verering uitgestald op vraag
van de toenmalige pastoor,
schenker of bouwheer.
Volgens advokaat Dauwe, die
de belangen van de gemeente
Gijzegem verdedigt steunt de
argumentatie van de familie
Peeters - Verreecken ten on
rechte op twee principes.
als de kapel hun eigendom
is, ook de inhoud eigendom
zou zijn.
daar het beeld sinds lange
tijden in hun bezit is, alle vor
deringen erop reeds lang verj
aard zouden zijn.
Volgens de gemeentelijke
raadsman is de vraag of het
eigendomsrecht dan wel van
de familie Verreecken, of de
paters Oblaten of van de ge
meente Gijzegem is hier niet
ter zake.
Het religieus beeldje, werd er
na de bouw van de kapel los
ingeplaatst, en is minstens 130
jaar ouder dan de kapel. Het
beeldje is duidelijk een voor
werp dat in kapellen, of kerken
werd geplaatst ten dienste van
een kultus of versiering en vol
gens de wet op de «Domein
goederen» kunnen deze niet
verkocht of weggeschonken
worden, enkel door de be
voegde overheid expliciet ont
trokken: deze goederen zijn
dus onvervreembaar en on-
vergaarbaar.
KONKLUSIE
De gemeente heeft, als Open
bare Overheid, het recht en de
plicht deze goederen op te vor
deren van diegenen die ze ten
goede of ten kwade trouw in
handen heeft (in casu familie
Verreecken) en dit zonder
enige vorm van schadever
goeding verschuldigd te zijn.
Men houdt hier dus rekening
met het feit dat de huidige hou
ders (familie Verreecken) geen
rechtsgeldige titel van eigen
dom bezitten.
De voltallige gemeeenteraad
besliste dan ook op haar
jongste zitting bij het falen van
de minnelijke pogingen in
rechte te treden om het Sint-
Rochusbeeld, thans in handen
van de familie Verreecken. op
te vorderen en terug te be
stemmen tot genot van de ge
meenschap
Wij zijn benieuwd naar de reak-
tie van de familie Verreecken
(en haar raadsman advokaat
Pollijn) op deze ijzersterke ar
gumentatie!
Dirk Daelemans
Bakker De Bruiker voor zijn houtoven. die zeker bijdraagt voor de
kwaliteit van de geleverde produkten. (EL)
meer. Die kommetjes zijn nu
trouwens antiek uit grootmoe
ders tijd geworden. Maar de
«vlaaienindustrie» is er niet op
achteruitgegaan. We verkopen
ze dagelijks. Bovendien is het
een lekkernij uit eigen streek.
Regelmatig komen er rensen
die lange tijd uit het Aalsterse
verdwenen waren, nog naar
onze goeie, echte, oude Aals
terse vlaaien vragen. Je ziet
dus dat de vlaaien hogelijk ge
waardeerd worden!».
W.L.
es 't nog ne kier mier karnaval, in de mondj oktoeber.
Mor toensj ne karnaval die veil langer diert as droy
doagen meh nog 'n oonhangsel van enen twieden zon
dag. Dat es as 't kiezinkspel beizeg es. Wajjer hemmen
allemool genoeg afgezing de léste weiken. D'ien omda
ze op loysten stoon en zuveil meigelèèk stemmekes
moeten zien banien te scheiren, d' ander die ghiel die
sirk moeten ondergoon en der toch ni kennen va profe-
teiren. Aal da lawoyt, aal da papier, aal die greimels
die op den dier krampen werren moeten zing op hon
derden en nog iensj honderden affichen en tèn nog op
den hoeip toe, 't sondaossmeires on de kieslokolen ('t
es door dat op den dier al krampen wirten).
En dat allemool ver dor ne kier rèzzekes in eh kotjen
gon te stoon en een bolleken of mier bollekes zwert, ah
nie, roeid te moaken. En tèn moeten aal die bollekes
geteldj werren en intissen zitten aal de die, die azoei
meh heren noam veiren 'n bolleken stoon, meh de
poepers. Hoeveil zol ek er hemmen, hoeveil zol den
dienen of degeinen hemmen, zol ek gekoeze zén of ni?
En as ek toensj gekoezen zén, zol ek er «in zitten»? Zol
ek kennen scheipenen werren, of allicht berremiester?
Natierlèk dat er mor ienen berremiester kaan werren..
't Zol zeikes eh schoein pantomiene werren as 't er
zollen nog mier berremiesters zen. In da lokooi woor
da 'k ik most goon kiezen, stond er eh vraamensj meh
„'n volmacht, ge wedj wel hein, azoei eh papier woor
dat op stoot dagge in de plek van imand anders meigd
gon doppen. Mor 't was mis. Die volmacht was ni
getieked en 't was van: allei, retoer, iest loten tiekenen.
On ander Iokolen 'n gink da spel belange ni verooit.
Opschooiven en bleiven opschooiven. En swansjtegt
stonten de vraan te peizen op heer eiten da ze nog
mosten gon moaken en de mans ompossénsjeg ver zu
gaa nieigelèk kennen on den toeig gon 't hangen. Da
zèn allemool van die dinges die ge allien mor meh 'n
kiezink kendj meimoaken.
En tén 's achternoeinsj, al reidelèk vroeg, de ieste
ooitsloagen. Eh stiksken van hier en 'n betjen van
door. En oever Olsjt, in iene kier, lapkoe, den ooitslag
was dor. Zoeiveil zeitels ver de die en zoeiveil zeitels
ver degein. 't Spel was geklonken, 'k Vroeg meh af of
dat da die zeitels woren die den iesten april on 't
landhoois gestoon hemmen, mor 't schandj van nie.
Die zeitels dat es mor ba manier van spreiken.
En tèn 's oaves. Ne kier nor 't stad gon zing hoe dat de
verschillende koleiren der ooitzagen, noor de slag. Op
d' ien plosj plezier en meziek, op d' ander plosj reide
lèk lange gezichten en lanst hier en lanst door 'n betjen
teiegn onzjier geklapt. Ik hem meh afgevroagd hoe dat
da na foytelèk zat meh d' Eirem Kloren. Lanst den iene
kant zal der geleizen geweist hemmen ver goe weir, ver
toch eknnen ooit te goon meh 't meziek, lanst den
andere kant zal d' er ghiel zeikes geleizen geweist
hemmen omdat zol stront geregend hemmen. Awei, d'
Eirem Kloren hemmen da verschil in twien gedoon, 't
he id gereged, mor 't was giene stront.
In ien van de partoylokolen ik kaan d' er boy zeggen
da 't ni in de Koont was stont ek ba Louis D'Haese-
leer. He zag er ni kontent ooit en he was on 't chikanei-
ren oever, 't es ni zjust gegoon en den iene mensj hei
mier sjans as den anderen en zuvoesj'k Zeg, mor allei
jong, zé toch kontent, ge zé toch berremiester! 'k
Mandjen dat 'n gink iet antwoeren, mor he haafden
hem in. In de plosj lieten meh zenne paspoor zing en
door stont op: Dhaeselleer Louis. Mor tèn viel mennen
frang as ek nor 't adres zag. 't Was nen andere Lowie.
Mor toch de zelden noam. En van toyd tot toyd krovg
ek insj nen brief of azu 't ien of 't ander van dinnen
anderen, zoy 'n. En 'k hem tèn nog den arnbras vér dat
on de fakteur weir te geiven, mor alla, oever mennen
noam zal d'er de leste doagen toch veil geklapt werren.
Da za wel! Want da spel es nog ni gedoon. Naa kon het
er op oon van steirke elleboegen ?t hemmen en die
kennen te gebrooiken. Allei, wajjer hemmen nog tot
den ieste jannewore veir dammen zeikes zelle zén hoe
dat die zeitels d' er ooit zing en wie dat er allemool mag
inzitten, dank zè ons roeid bolleken.
Oever iet anders geklapt: hoe zol da kommen dat 'n
koei moe kalven, eh peerd moe veilen, 'n kat moe
jongeren, enzuvoesj - en dat allien de mensjen heer
kinjeren moete koeipen? 'k Zal d' er nog ne kier oever
peizen en as 't ek weit zal 't ek ajjer oeik lote weiten.. Of
as ge 't gajjer wedj, stierd iensj eh klein woerdeken on
DOLF
MOLENSTRAAT 75
9300 AALST
VERZEKERINGEN LENINGEN
IMMOBILIEN Spaarkas IPPA
Alle takken verzekeringen - specialiteit: le
ven
Private leningen - Financieringen
Hypothecaire leningen 1 en 2de Rang
Alle geldbeleggingen
Reisconsuient VASCO
WIJ KOMEN AAN HUIS: Tel. 053-21.63.64.
HUIS VAN VERTROUWEN SINDS 30 JAAR.
