SPEEL GOED MET SPEELGOED
HUGO VANDER VEKENS:
ODE AAN DE SCHOONHEID
RALDES KONTRA WV—FALLUINTJES?
DE GROTE BOUDEWIJN-TOERNEE
10 - 29-10-76 - De Voorpost
HET WARE VERHAAL VAN
MAARTEN, DE GOEDE SINT, EN DAT VAN DE JEUGD ATELIERS EN WERELDWINKEL
Straks putten de peuters onder ons opnieuw wat bijkomende!nspiratie uit de rijleijk versierde etalages om
hun schrijven naar de lieve Sint te stofferen met even rijke wensen. Voor de ouders dan maar een kostbare
inkoop-aktie voor het kind dat met het dure speelgoed niet altijd gediend is in zijn bewogen groei naar
vol-wassen-heid. Je solt niet met de broze kinderpsyche en Sint-Maartensdag moet meer zijn dan zomaar
een 11-11-11 aktie voor het kind.
SINT MAARTEN,
DE PEDAGOOG
De goede Sint is meer dan een
wijzende vinger die het kind tot
braaf-zijn of nog-braver-zijn
aanmaant. Lang is hij zonder
w ikken of wegen de al dan niet
gulle schenker geweest van
voorwerpen die het kind tot
bevestiging diende van sociale
afkomst, van sekse en wat
belangrijker is, van de hieraan
gekoppelde maatschappelijke
positie en aanverwante gedra
gingen.
Zo is het tot voor kort de meest
vanzelfsprekende zaak geweest
dat het speelgoed van de jongen
diezelfde pietepeuterige knaap
in de gewenste banen van de
mannelijkheid moet leiden en
dat hierbij nogal gretig wordt
verwezen naar (dominante)
kenmerken als stoerheid,
macht, verantwoordelijkheids
zin. zelfbewustzijn... kortom,
het zgn. «sterke geslacht». Voor
de meisjes ligt het dus voor de
hand dat zij zich moeten passen
in het kader van de huishoude
lijke sfeer. Poppen zijn de
aangewezen voorwerpen hiertoe.
In zijn identifikatiedrang zoekt
het kind naar soortgelijke be
zigheden als zijn ouder-e seks-
genoot. Geen pedagoog die
vandaag de dag nog twijfelen zal
aan die behoeftes. Alleen...
indianenpak of cowboy-hoed,
pijl of revolver zijn lang niet de
geschikste speeltuigen hiertoe
en dit wordt weieens vergeten.
Zij bevredigen het kind in de lust
tot bezig zijn maar de opvoed
kundige waarde is vaak ver te
zoeken. Goed speelgoed is dus
duidelijk meer dan duurzaam
voor sommigen duur ge
makkelijk tc reinigen, veilig...
speelgoed.
Het moet voldoende fantazie en
kreativiteit (en bijgevolg zelf-
ontplooigingsmogelijkheden) de
ruimte laten om het kind te leren
leven in het grote speelgoed dat
de maatschappij zelf is. Blinde
lings het kind leren naapen is
dus uit den boze en verhindert
het, eigen levensopties te vormen
vrijblijvend op weg naar zijn
inbreng tot een maatschappij
met meer welzijn, rechtvaardig
heid... geluk. Iets waar eenieder
toch zou moeten toe geroepen
zijn. dachten we.
Nou goed. de thematiek is in de
omvang van een telefoonboek
niet af te ronden en dit is dan
ook onze ambitie hier niet. Wat
belangrijk is. is dat speelgoed
een niet onbelangrijk aspekt in
de begeleiding van het kind en
daar zal wel niemand aan
twijfelen...
SINTMAARTEN
DE AANDEELHOUDER
Eenieder kent de door legendes
opgesmukte levens van Niklaas
en Myra. in de volksmond
Sinterklaas, en zijn eeuwgenoot
(4de eeuw) en indirekte konkur-
rent Sint-Maarten.
Niklaas' levensschets is wat
boeiender dan dit van zijn
hemelgenoot. Men kent het
mooie verhaal van de drie
meisjes voor wie hij ongezien een
bruidsschat in huis wierp en die
hij aldus voor zedelijke onder
gang behejdde. Men kent vaak
beter het indroeve verhaal van
de drie kinderen welke tijdens
een hongersnood zouden zijn
gedood. De kannibaal rekende
evenwel buiten de waard zou je
zo kunnen stellen, want de
heilige Nicolaas wekte het drie
tal weer tot léven.
Maarten van zijn kant, is de man
van de mantel. Men zegt van
hem dat hij als kind catechu
meen werd en toch hij zich op
15-jarige leeftijd als Romeinse
ruiter naar Gallië begaf, schonk
hij. waarschijnlijk te Amiens,
zijn halve soldatenmantel aan
een bedelaar. Later werd Sint-
Maarten de eerste grote abt van
het Westen en naar men weet
was ie een suksesvolle prediker
in Gallië. hij was een der eerste
niet-martelaren die officiéél
kerkelijke verering deelachtig
werden.
Sint-Maarten als kindervriend
De rechttrekking van de pro
vinciale weg Aalst-Vilvoorde
bleef zodanig lang alleen op plan
bestaan dat. althans toch het
stuk tussen Aalst en Opwijk.
(Moorsel en Baardegem). vol
bouwd geraakte wat de recht
trekking die toch nodig was
een stuk bemoeilijkte. Om
niet te zeggen onmogelijk maak
te wegens sociaal-planologische
eisen.
Raldes (Regionale Aktiegroep
Leefmilieu Dender en Schelde)
meende de oplossing gevonden
te hebben door de oude bedding
van de spoorlijn Aalst-Opwijk
tot een autoweg uit te bouwen,
zonder een verkapte autoweg of
snelweg te worden. Volgens
treedt in vele plaatsen op als
Sinterklaaszo ook te Aalst
en brengt versnaperingen en
speelgoed. Aldus wordt ie ook de
aandeelhouder in de grote
kommercie rond Sint-Maar
tensdag. De speelgoedfabrikant
heeft het gebracht tot de meest
gesofistikeerde tuigen, de mar
keter heeft er een vette kluif aan
en de ouder, nu en dan in een bui
van totale inspiratieloosheid,
durft het geluk van het spelend
kind te meten aan het neergetel
de bedrag voor het dure goed.
Zijn taak is volbracht.
1 n die zin is het wat gemakkelijk
de steen te werpen naar de
fabrikant die aan de kant van
deze volkse traditie geld ruikt op
erop inpikt. Het is niet altijd zo
dat het aanbod zijn eigen vraag
kreëert.
Raldes zou deze oplossing de
mogelijkheid bieden om de
dorpskommen van Moorsel en
Baardegem verder uit te
bouwen. Ook zou het aanwen
den van de oude spoorwegbed
ding niet opwegen tegen de
voordelen van een autoweg: het
verkeer zou grotendeels uit de
dorpscentra weggehouden wor
den. Bovendien, zo beweert
Raldes. is de rechtlijnigheid van
de weg niet bijzonder geschikt
voor een toeristisch fietspad.
Maar de VVV wijst dan weer op
het practische nut. al was het
maar om de andere autowegen
van de fietsers te ontlasten. Het
ministerie van verkeer (bezoek
van minister Chabert aan de
EEN ONGEWOON
SINT-MAARTENSFEEST
De Aalsterse jeugdateliers Kla
son. Team, 't Vlammeken, Joe
en Tanu hebben zich samen m
initiatiefnemer de Wereldwinl
rond het Sint-Maartenster
geschaard. Samen richten ze ei
«ongewoon Sint-Maartensfees
in dat op twee data gepland is:
Op zondag 7 november in Kre
(Team). Driesleutelstraat 51
Aalst; voor kinderen van zes t
tien jaar.
Op zaterdag 13 november in
Fabriekske (Klakson), Well
kensstraat 45. voor kinderen v
11 tot 14.
(Voor kerstmis wordt opnien
een gezamenlijke aktie voorzie
Men is nu een affiche hiert
aan het ontwerpen.)
RENE DE WIT!
Falluintjes ter gelegenheid vi
de laatste pikfeesten) had intu
sen wel deze spoorlijn a
toeristische weg aangeweze
Tot groot genoegen van VV
Falluintjes. dat nu met zi
Stelling regelrecht tegenov
Raldes komt te staan.
Moorsel en Baardegem vreze
jnimers ook dat zij door
uitbouw van hun dorpskommc
en het in beslag nemen va
landbouwgronden langs
nieuwe autoweg en nieu»
aansluitingen, een heel stuk va
hun landelijkheid zullen ve
liezen en te erg verstedelijkei
De VVV-Falluintjes zullen i
elk geval niet van hun standpun
afwijken.
W.L
Terwijl beide organisaties toch hetzelfde doel voor ogen hebben,
namelijk een beter leefmilieu. Voor de WV-Falluintjes komt er nog
de toeristische expansie van de streek bij. Men wil daar het landelijk
karakter zoveel mogelijk behouden en benadrukken.
Het voorbije week-end ging in het Sport- en Rekreatiecentrum te Gijzegem een interessan
te tentoonstelling door waarin we gekonfronteerd werden met werken van beeldhouwer
Hugo Vander Vekens uit Gent. Hoewel de gebruikte ruimte niet zeer geschikt bleek voor
dergelijke aangelegenheden kwam het geheel als zeer genietbaar over dank zij de kwaliteit
der geëxposeerde skulpturen en tekeningen.
Hugo Vander Vekens 'werk -
althans datgene wat we in
Gijzegem zagen- is niets
meer of minder dan een
reeks fijnzinnige variaties
op één tema: de (vrouwelij
ke) schoonheid. Het resul
taat: een bijzondQr treffen
de weergave van subtiele
gevoelens.
Met het vrouwelijk lichaam
als figuratieve basis komt
Vander Vekens tot een ster
ke maar nooit absolute ab
strahering, gedragen door
een duidelijke drang naar
vormschoonheid. Het is de
ze mooie synthese tussen
abstrahering en estetiek die
Vander Vekens' scheppin
gen als waarachtig en ar
tistiek hoogstaand doet o-
verkomen.
Uit de tentoongestelde
schetsen - we kunnen het
evengoed volwaardige te
keningen noemen - in
houtskool spreekt een grote
handvaardigheid. Toch zijn
ze minder sterk, in die zin
dat ze minder aanspreken,
dan de skulpturen. Wel ge
ven ze een mooi beeld van
de basis van waaruit de
beeldhouwwerken ontstaan
zijn. Opvallend is dat dat
gene waarin de meeste
kunstenaars hun heil zoe
ken om een zekere expres
sie aan een figuur te geven
bij Vander Vekens volledig
terzijde wordt gelaten: ner
gens maakt hij gebruik van
hoofd en bijgevolg ogen en
mond. Gans de uitdrukking
wordt gekarakteriseerd door
de (licht) getormenteerde
vormgeving. Dit verraadt
een duidelijke verering der
klassieken, echter zonder
dat dezen tot voorbeeld die
nen. Om de hedendaagse
tendenzen schijnt hij zich
evenmin te bekommeren.
Ondanks de moderne vor
mentaal die aangewend
wordt. Hierdoor krijgen de
sculpturen een'sterk per
soonlijk karakter. Tevens
heeft men de indruk dat de
werken als vanzelf uit de
materie zijn ontstaan. In de
afwerking is niets aan het
toeval overgelaten zodat de
«strijd met de materie» on
merkbaar geworden is.
Hierdoor kan men Vander
Vekens 'werk beschouwen
als een tegenhanger van de
vaak met exhuberante
scheppingsdrift geladen
produkties van vele andere
hedendaagse kunstenaars.
Vander Vekens' werk brengt
rust en bezinningis tevens
een ode aan de schoonheid.
Zijn stijl, minder dan gelijk
welke andere, houdt geen
gevaar in om in het theatra
le te vervallen, wat meteen
een pluspunt betekent en
tevens blijk geeft van de be
dachtzaamheid waarmede
de kunstenaar te werk is
gegaan.
Zonder te trachten Vander
Vekens in een of ander «-is
me» te rangschikken nemen
we hem toch - en dan vooral
voortgaande op het inhou
delijke van .zijn werk - een
neo-klassicist te kunnen
noemen, dit ondanks het
feit dat zijn werken in de
uiterlijke verschijning ande
re tendenzen laten vermoe
den. Alles bij elkaar, een
boeiende verschijning, an
ders dan anderen. We be
treuren het enkel dat er
slechts drie dagen werden
voorbehouden voor deze ex
positie. Hierdoor zullen vele
kunstliefhebbers niet de ge
legenheid hebben gehad
kennis te maken met een
aspekt van het hedendaag
se kunstleven dat zelden
aan bod komt. We hopen in
de toekomst deze man nog
in onze middens te mogen
ontvangen.
And ré De Groeve
Een wegwijzer achter tralies is een dwaalspoor voor de automobilist (el)
Provo's en hippies, kabouters en bloemenkinderen,
ontwaakt uit uw winterslaap want hy is er weer en hij
komt naar Vlaanderen: terug van weggeweest, de rei
ziger is thuis. Vorige vrijdag spraken wij met hem in
Vlaanderens muziektempel, de Brusselse Beurs
schouwburg. 4
Boudewijn de Groot ziet er nog
steeds erg jongensachtig uit. Voor
de gelegenheid heeft hij zijn snor
afgeschoren, hij heeft een wit
Peanuts-shirt aan (Snoopy wenst
ons «Good luck with the world»)
en de onafscheidelijke zwarte le
ren broek. Veranderd sinds zijn
afscheidstoernee, zeven jaar ge
leden? Ik weet het niet, hij is nog
steeds wat schuchter, antwoordt
stil en beleefd op de vragen die de
heren joernalisten hem stellen.
Drinkt rustig zijn coca cola, de
wilde haren is hij kwijt.
Vanwaar dan toch die toernee? Én
dan nog wel alleen door Vlaande
ren (Nederland kijkt wat sip na
tuurlijk en allerlei boze geruchten
doen aldaar de ronde).
Het is Boudewijn helemaal niet
om het geld te doen, dat lijkt wel
erg duidelijk te zijn. Er zijn echter
altijd mensen geweest die hem de
oren van de kop zaagden en uit
eindelijk heeft hij dan toch toege
geven. Bovendien kan je als zan
ger niet met platen volstaan, dan
verlies je het kontakt met de wer
kelijkheid, met het publiek.
Vlaanderen stond blijkbaar het
ergst om Boudewijn de Groot te
springen en hij vindt Vlaanderen
een leuk publiek, dus komt hij in
Vlaanderen toeren. Het is ook niet
zomaar een bevlieging: hij gaat
niet over één nacht ijs. Het hele
gebeuren is degelijk voorbereid,
kompleet met een nieuwe «band»
die al geruime tijd repeteert.
Klank- en lichtinstallatie werden
prima verzorgd. Mensen die zich
aan een heuse show verwachten
kunnen enigszins bedrogen uit
komen, want alles wordt eerder
sober gehouden: geen «toestan
den» zegt Boudewijn, die tijd is
voorbij
Welke liedjes er zoal zullen ge
speeld worden? Het koncert be
staat grotendeels uit nummers van
zijn laatste platen, «Hoe sterk is
de eenzame fietser» en «Waar ik
woon en wie ik ben». Daarnaast
komen ook oudere nummers in
zoals «Ballade voor de vriendin
nen van één nacht», «Naast jou».
«Meisjes van zestien» en «Noord
zee» Sommige van die nummers
doet Boudewijn alleen met de gi
taar. Voor de overige nummers
werd vooral getracht de sfeer en
de «sound» zoals die op plaat
staan weer te geven.
Boudewijn de Groot weet zelf ei
genlijk niet goed voor welk pu
bliek hij nu gaat optreden en dat
bezorgt hem natuurlijk planken
koorts. Heel wat zalen zijn reeds
uitverkocht maar niemand kan
uiteraard voorspellen of het pu
bliek voornamelijk uit de «oude
ren» zal bestaan, dan wel of het
hoofdzakelijk jongeren zullen
zijn. Of gewoon een bont alle
gaartje? Wie weet? Afwachten
dus maar.
En dan nu de praktische informa
tie, eerst wat betreft de begelei
ding. Ernst Jansz (toetsen), Piet
Dekker (basgitaar), John Lode-
wijks (slagwerk) en Hennie
Vrienten (gitaar), zijn degelijk
namen in de Nederlandse popwe
reld. Drie van de vier komen over
igens voor op Boudewijns laatste
elpee «Waar ik woon en wie ik
ben».
Om praktische redenen werd de
toernee in twee delen gesplitst:
november-december voor de gro
tere steden met ruime teaterak-
komodatie en februari 1977 voor
de kleinere steden. Tijdens het
eerste deel komen o.a. Leuven,
Hasselt. Brussel, Gent en Ant
werpen aan de beurt. Het pro
gramma voor februari ligt nog niet
vast, maar hopelijk komen dan
kleinere steden zoals Aalst, Den-
dermonde en Sint-Niklaas aan de
beurt. De première gaat door te
Oostende op zaterdag 20 novem
ber en wij hopen daar uitgebreid
op terug te komen.
GUY
Tekening van Hugo Van der Veken (el)
Hugo Van der Veken stelde zijn beeldhouwwerken tentoon te
Gijzegem (el)
