N
in 't ron
Tekeningen en schilderijen
van H. Van Den Broecke
HÉl
VAN PUYMBROECK
EXPOSEERT TE LEDE
MET VERNIEUWD BESTUUR
EN NIEUWE MOED IN
ANDER LOKAAL
THE BUSKERS ZETTEN PUNT EN PINT
ACHTER PUIK OPTREDEN EN
AALSTENAAR HUGO DE TROYER SLAAGT
IN TOELATINGSPROEF
24 - 5-11-76 - De Voorpost
GALERIJ S65
Toteinde november brengt Galerij S65 ons in de gelegenheid
kennis te maken met een kunstenaar die op ongewone wijze
zijn creatieve impulsen tot leven weet te brengen. Zijn naam
is Van den Broecke.
Hij behoort tot dat soort men
sen die zich om de publieke
opinie allerminst bekommeren.
Hij durft het aan om voor de
daa te komen met «onver
koopbare» werken: ruw ge
schilderde (of getekende) tafe
relen, wars van elke drang naar
valse schoonheid. Geen vor
men om de vormen, of kleuren
om de kleuren, maar alles ge
richt op de directe zeggings
kracht. Technische imperfec
ties zijn bij Van den Broecke
(gewild, of beter spontaan) le
gio, juist omdat niets hem in de
weg mag staan zijn ruime fan
tasie te uiten. Technisch ziet
het werk van deze man er
haast belachelijk uit, wat
evenwel niet stoort als men
even dieper gaat kijken... Als
grote verdienste van deze kun
stenaar kunnen we diens ver
mogen aanzien om mét figura
tieve vormen abstracte ideeën
te vertolken. Daarom is het
werk van Van den Broecke be
vattelijk en pretentieloos. Ve
len schilderen abstract zonder
eigenlijk te weten waarom en
hangen aldus een (ijzeren)
gordijn op tussen werk en toe
schouwer: gewoon om eigen
onvolkomenheden te verber
gen. Van den Broecke echter
Werk van Van Den Broecke.(el)
weet abstracties in een duide
lijke taal te verklanken en
deinst er niet voor terug de
pure esthetici een spreek
woordelijke klap in het aange
zicht-te geven. Wie hem niet
begrijpt laat hij terzijde staan.
Wie aandacht heeft voor zijn
werk, of beter voor de inhoud
ervan, geeft hij voldoende ge
legenheid, vaak door zeer
frappante elementen, om tot
een begrip te komen.
Het werk dat ons sterkst bleek
was de afbeelding van een
bokke- of beter geiterijder. Een
werk dat op treffende wijze de
desolaatheid van de kunste
naar weergeeft is de persoon,
op een stoel zittende, middenin
een (bevroren) landschap. Met
vlakdoorbrekingen weet Van
den Broecke ongewone illusies
te wekken.
Het is een kunst waar niet el
keen genoegen zal kunnen
aan beleven. Van den Broecke
vraagt in zijn werken overdui
delijk om achter het doek te kij
ken, om de essentie van het
bijkomstige los te maken en op
die wijze zoveel mogelijk de
gedachte en haar evolutie cen
traal te laten.
De kunstenaar die op deze
wijze redeneert en ook aldus
zijn werken realiseert loopt het
gevaar slechts bij een beperkte
kring erkenning en /of begrip
te vinden. Bovendien loopt hij
het gevaar om ook in die be
perkte kring van bewonderaars
op misverstanden te stuiten,
want algauw is men geneigd
om van de stijl die, Van den
Broucke bezit een nieuw soort
fauvisme te maken. Het is,
naar onze mening althans, niet
de bedoeling van Van den
Broecke om een bepaald pro
cédé als kenmerk aan te wen
den, maar enkel een poging tot
uitpuren van 'n artistieke taal.
We twijfelen geen ogenblik aan
de artiestieke capaciteiten van
deze man; op een ruime be
langstelling zal hij, ons inziens
nog lang moeten wachten, de
hedendaagse kunstminnaar
moet noq steeds het abstracte
leren voelen zonder gestoord
te worden door de abstrahering
zelf.
And ré De Groeve
Vrijdagavond werd de tentoonstelling van de werken van
Julien Van Puymbroeck in het Kultureel Centrum geopend.
De inleiding werd verzorgd door de heer Karei Uyttendaele
voor een talrijk opgekomen publiek.
INTERESSE
VOOR DE
VRIJE NATUUR
Julien Van Puymbroeck schil
dert enkel als hobby, en dit
reeds sinds 6 jaar. Hij volgt ook
nog de academie tweemaal
per week om zijn schildertech
niek te vervolledigen. De ten
toongestelde werken zijn allen
produkties van de laatste twee
jaar. Julien Van Puymbroeck
werd geboren te Aalst en is er
nog steeds woonachtig. Doch
dit belet hem niet zich vooral te
concentreren op het schilderen
van landschappen en het leven
op de buiten. Deze belangstel
ling voor boerentaferelen en
landarbeid komt door het feit
dat hij van kindsbeen af zijn va
kanties steeds doorbracht bij
zijn groot-ouders op de buiten,
waar hij ongeremd kon stoeien
en zich uitleven. Elk week-
einde trekt hij ten andere
nog steeds de stad uit. op zoek
naar de mooie, ongerepte na
tuur. Ook is de kunstenaar ge
fascineerd door de ontegen-
houdbare wendingen van de
natuur, de verschijnselen die
door de mens enkel kunnen
worden geobserveerd en on
dergaan, en die niet door hem
kunnen worden beïnvloed of in
een bepaalde richting ge
stuwd. Als voorbeeld hiervan
noemt hij onder andere de
wolkvorming, een verschijnsel
dat hem zeer intrigeert en waar
hij dikwijls zijn volledige aan
dacht aan schenkt. Veel van
zijn werken heeft hij in de na
tuur zelf. ter plaatse geprodu
ceerd.
STOEIEN MET
EEN LANDSCHAP
Naast zijn interesse voor het
werk en het leven van boeren
mensen, iets wat hij op doek
brengt door het schilderen van
voornamelijk oogsttaferelen,
en voor het landschap en de
natuur, schildert Van Puym
broeck ook nog stillevens, iets
waar hij zich in de verdere toe
komst wat meer zou gaan op
concentreren, zoals hijzelf
zegde. De natuur en zijn ver
schijnselen brengt de schilder
op doek door middel van land
schappen, in de omgeving van
de Vlaamse Ardennen en ook
door kustlandschappen, en
verder ook door middel van
heel wat zonsondergangen.
Ook maakt hij wel eens gebruik
van steeds hetzelfde land
schap, maar bepaald een
dreef. Deze dreef laat hij dan
zien op verschillende ogen
blikken van het jaar en van de
dag. Men zou het een gebrek
Van Den Broecke stelt tentoon in galerij S.65.(el
FOTOCLUB AALST
De Aalsterse fotoclub is in feite niet nieuw. Naar schatting bestaat ze
reeds een halve eeuw en kende de nodige hoogten en laagtes. Klap op
de vuurpeii was wel het verlies van hun lokaal. Vroeger gehuisvest in
de Kattestraat, vroeger weeshuis, knaagde de fusiehuisvesting van de
stad aan hun ruimte. Er zat niets anders op dan met hebben en
houden verhuizen.
aan inspiratie en creativiteit
kunnen noemen, maar wij vin
den het zeker en vast een
stoeien met hetzelfde gege
ven, dat hij dan steeds verschil
lend uitwerkt al naargelang zijn
momentane impressies. In zijn
tentoongestelde doeken zijn
ook enkele gelegenheidswer
ken aanwezig, zoals een land
schap in de Dolomieten, waar
hij reisimpressies weergeeft,
en zoals de kerk van Lede,
waar toch wel een commerci
eel tintje aan vastzit.
De tentoonstelling loopt nog tot
14 november. Zij is open op za
terdag, zondag en feestdagen,
telkens van 10 tot 12 en van 15
tot 20 uur.
MON DE GENDT
Kunstschilder Van Puymbroeck. stelt tentoon te Lede.(el)
VOORZITTER
JOHN RAEPSAET
Dinsdagavond jl., ging tijdens
een algemene vergadering een
nieuw bestuur van start. Iemand
die van aanpakken en organi
seren iets afweei is John
Raepsaet. Een dynamisch tech
nisch ingenieur die zelf twee jaar
in de fotoclub aktief is, waarvan
één jaar als materiaalmeester.
Zijn grote hobby in het kader
van de fotografie is de nog niet
zoveelvoorkomende kleurenfo
tografie.
Met de gloednieuwe voorzitter
hadden we een gesprek om het
nieuwe en hernieuwde te belich
ten.
NIEUW BESTUUR
Met de ups en downs uit het
verleden en op de koop toe het
verlies van de huisvesting, waar
ondermeer een kleine dónkere
kamer ondergebracht was. ont
stond er niettemin een nieuwe
werking. Uit de algemene ver
gadering. waar een twintigtal
leden aanwezig waren, werd
overgegaan tot de vorming .van
een nieuw bestuur. Naast voor
zitter John Raepsaet zetelen
Marc Van De Putte als sekreta-
ris. Lion Pinot als materiaal-
meester. Public Relations
Werner Meuleman en de redak-
tiedoor Herman Asseeuw.
Van het vroegere uitgebreide
bestuur met acht personen is
men afgestapt en werd beperkt
tot vijf personenen.
DRIE WERKGROEPEN
Nieuw is. dat de club onderver
deeld werd in drie werkgroepen.
Op deze wijze wil men het de
leden gemakkelijker maken.
Door dit initiatief loopt het niet
door mekaar, want elke werk
groep beschikt over een ani
mator. Wie geen interesse heeft
voor donker kamerwerk kan
b.v. tercht bij dia of kleuren
fotografie.
Niet iedereen heeft immers
belangstelling voor zwart-wit
fotografie. De groep zwart-wit
fotografie staat onder leiding
van Marc Van de Putte, de
afdeling kleur valt onder het
gezag \an John Raepsaet en de
groep initiatie bij Leon Pinot.
INITIATIE
Een bijzonder opzet is de groep
initiatie. Het ligt in de bedoeling
om via deze groep mensen te
vormen en en de nodige kennis
bij te brengen. Naderhand
komen de deelnemers terecht in
een van de twee groepen, tenzij
men werkelijk bij de afdeling
initiatie wil blijven.
In feite komen alle nieuwe leden
eerst bij de afdeling initiatie
terecht en vermijd men boven
dien dat ze als «nieuweling» te
plots gekonfronteerd worden
met de reeds meergevorderden.
Er zijn weer wat nieuwkomers in het Vlaamse van debiliteit
gespeende muziekgebeuren. De ene al wat meer bemoedigend
dan de andere, dat wel, maar op de keper beschouwd toch
voorbeelden van de nieuwe koersen die worden gevaren. Men
vaart nog meer op het kompas van de elektrische kleinkunst
en wat nieuw is. ook de Amerikaanse country-sound wordt
geleend.
LONESOME COWBOY
Er was een tijd dat Vlaanderen's hart klopte met «It's a I
beautiful day», een hit van Pendulum zaligers. Wat
Pendulum destijds in het Engels kwijt wou (en bijna kon)
wordt nu door Brusselaar Erik Van Neygen in de groeven
gezet. Erik is een welgekende figuur in de Brusselse kringen
diezelfde insider-kringen die eenparig tussen pot en pint I
beslissen kunnen wie nou es mag de hoofdvogel zijn. Geen
wonder dus dat deze op het platteland onbekende
zanger-gitarist vroeg of laat. terend op het achtergrondwerk
dat ie bij Pendulum en vroeger bij de groep Louisette had
gepresteerd, nog eens uit de duisternissen van de vergetelheid
zou (kunnen) worden gehaald. Dat is nu gebeurd met zijn
eerste elpee die uitkwam op het Brugse (jawel) label Parsifal.
U weet wel. dat merk dat ook Bert De Coninck en Jean I
Rousseau en Jan De Beer en Urbanus Van Anus en anderen
onder de vleugels nam. Erik Van Neygen's introduktie is niet
op alle niveau geslaagd. Omdat ie zelf het producerswerk van
Raymond Van 't Groenewoud wou mixen en naar goeie
country-gewoonte de stem op de voorgrond duwde, is hij
gekomen tot een eindresultaat waar de teksten vaak gedichten
lijken waarbij een achtergrondmuziekje de gaten vult. Al werd
het optreden van Erik op Nekka een sisser, toch blijft BRT de I
plaat verder goed pousseren en dat zal wel de zaak doen.
Ondertussen blijft deze Vlaamse Gram Parsons ondanks de
eerder magere elpee een valabele kandidaat om in onze
kontreien met optredens beter resultaat te boeken. Wie neemt I
het initiatief?
(Erik Van Neygen - Parsifal KLE 4000-211)
AL EVEN AMERIKAANS MAAR ANDERS: BIG BILL
Op hétzelfde Parsifal-label komt een dezer dagen een nieuw
geluid op de proppen. Men spitste de oren, want wat Big Bill
Krakebaas hier met gitarist Jean-Marie Aerts, pianist Jean
Blaute, drummer Werner Stoffelen: (zeg maar Stoy) en
bassist Mich Verhelen presteert behoort tot het beste, zoniet
het enige wat de Vlaamse rock heeft gebracht.
Met een pittig Leuvens aksent brodeert Big Bill zijn
non-sensikale teksten op een brede rock- en bluesthematiek.
Enkele nummers waren vroeger reeds opgenomen: «Een fuif
in 't midden van de nacht», «Ene mè hesp», «Mijn mokke ne
rok». De teksten zijn uiterst eenvoudig, want totaal
funktionéel. gehouden. Op twee nummers kunnen de
muzikanten zich totaal uitleven: men hoort een swingende
kompositie van Aerts («Vosseweg Tune») en als sluitnummer
van Verbelen («My friend Stan», niet te verwarren met het
nummer van Slade).
Big Bill is nog steeds de man van de optredens en dat zou ie
ook best es hier mogen doen. Zelfde vraag.
HARDWERKENDE KERNEN
Men stelt alle hoop de werking
van deze drie kernen.
Vooralsnog wil men niet teveel
hooi op het vork nemen.
Belangrijk is om eenieder het
nodige enthousiasme bij te
brengen op gebied van fotogra
fie. Leren om goede foto's t(
maken bij diegenen die hiervooi
de nodige interesse hebben.
Zoveel mogelijk bijbrengen op
gebied van kompositie. Het
specialiseren in zwart wit en
kleurenfotografie. Deelnemen
aan salongerichte wedstrijden
en foto's doorsturen naar andere
clubs.
Naast de kernwerking is er een
wekelijkse vergadering elke
dinsdag-avond in de Nacht
wacht. Wie aan deze vergade
ringen niet kan deelnemen kan
alsnog terecht bij de eigen
werkgroep.
AKTIVITEITEN
Om de werking nog meer uit te
breiden en het allernieuwste aan
iederen mede te delen, wordt er
een clubkrant uitgegeven. Ook
dit is een nieuw initiatief en in
hun eigen tijdschrift vinden de
leden een woordje van hun
materiaalmeester. Worden
nieuwe technieken besproken.
De data's van wedstrijden en
salons; het algemeen foto- en
dianieuws. naast een heleboel
praktische zaken. Naast de
clubkrant wil men door diverse
aktiviteiten de werklust aan
wakkeren. Iets wat in de grote
mate zal afhangen van de
John Raepsaet, nieuwe voorzitter van de fotoklub Aalst.(el)
animatoren van elke werkgroep.
Men denkt er sterk over na om
praktische reizen te plannen
zoals naar de tweejaarlijkse
Fotokina in Keulen. Ook andere
foto en dia salons genieten de
belangstelling. Het is bijna
vanzelfsprekend dat er in de
club zelf foto- en diawedstrijden
zullen ingericht worden. Moge
lijk ook het organiseren van een
foto of dia-rally. Aandacht gaat
er ook naar de studiofotografie,
de «portretfotografie met of
zonder model.
Ook «open deurdagen» staan od
het verlanglijstje van deze ver*
nieuwde ploeg, die niet bij dt^
pakken blijft zitten om allen die^Q
iets of wat begaan zijn in het rijk
der fotografie, het beste van hel
beste te bieden.
kar
ove
wei
Belangstellende!
krijgen de nodige inlichtingei
bij John Raepsaet (Dynatron)'"
Kattestraat. 7. Aalst of bij Man j*
Van De Putte. Korte Zoutstraa
29. Aalst.
Georg, Davy en Paul of samen de Ierse folkgroep «The Buskers»,
hebben verleden zaterdag in Parnassos een hart onder de riem
gestoken van hen die treurig, bedenken dat zij na hun
afscheidstournee ten lande het folkcircuit verlaten. Niet volledig
evenwel, want straks komen twee andere muzikanten het drietal
vervoegen om onder de naam «Tam Llnn» de wijde wereld van
muziek te voorzien.
Nou goed. wat zij voor enkele
dagen ten gehore bracht was zo
vlot, zo professioneel en zo
charmerend met die tongval die
de Ieren eigen is. zo afgewerkt
dal het talrijk opgekomen
publiek nog een tijdlang kan
nagenieten. Voor Hugo De
Trover liggen de zaken enigszins
anders. Vooreerst was zijn
optreden in deze stilaan gere-
nomeerde kroeg een introduktie
voor een folk-minded publiek.
De 22-jarige Hugo De Troyer
maakt het zijn publick niet
makkelijk. Hij is niet de kerel
die met grimmicks en billenklet-
sende grappen kan entertainen.
Kan. en wellicht nog meer. wilt
entertainen. Voor hem zijn de
songs van belang en de moeilijk
heidsgraad van de door hem
geïnterpreteerde liederen zullen
zonder twijfel ook wel bij hem
zo'n sterke koncentratie gevergd
hebben dat er weinig aandacht
over bleef voor truuks om de
toehoorder te betrekken. In feite
is het als volgt te omschrijven:
Hugo De Troyer. zoals ie optrad,
brengt moeilijk toegankelijke
dingen (m.n. materiaal van
grootmeesters als Bert Jansch,
Jackson C. Frank, Chris
Thompson...); hij nodigt d
toehoorder uit tot het binnen
treden in de wereld die hij op he
podium schept en dit zonde
hem uit te lokken met special
acts die trouwens toch vaal
alleen maar de theekransjes zij
van de muziek. Als U begrijp
wat wij bedoelen dan besluit 1
dat ook de toehoorder zelf ee
dosis koncentratie moet
brengen. En wanneer hij in geel
de stap naar het podium dee
zal de toeschouwer zeker hebbc
vastgesteld dat er muziek zit i
het programma van Hugo. Zij
stem is nog wat onstabiel (voort
in de hoogte), zijn gitaarspe
verraadt een grote vaardighek
zijn muzikale smaak is buiten
gew oon. Alle begin is moeilijk
goed begonnen is half gewotl
nen. Deze laatste waarheid - als
een - koe maakt, zeker nu.
Hu go een tiepom te volgen!
RENE DÉ WITT Él
