HULDE AAN SINT MAARTEN
JAN ADRIAENS:
REEDS 31 KEER SINTMAARTEN!
DOOR MASSA KINDEREN JUICHEND BEGROET
SINT MAARTEN EINDELIJK TERUG!
I
4 - 5-11-76 - De Voorpost
kindeffi
ten hJan
m<
De brave Sint bedacht de kleintjes met speelgoed en snoep, een voor
smaakje van de grote dag.(el)
Dit deden ze
metdatzuiverentoesiasme dat
kinderen eigen is wanneer ze
zich volledig in iets uitleven.
Het Stationsplein daverde van
de hiphiphoera's waarmee de
Sint straks zou worden be
groet. Enige kinderen kregen
ook de gelegenheid om een
lied op het podium te komen
voorzingen, allemaal over die
zelfde stoomboot. Er werden
ook tri- en bicolore vlaggetjes
uitgedeeld. De jeugdfanfare
van St.-Lievens-Houtem
zorgde ervoor dat Sint-
Maarten niet zonder feestelijke
muziek zijn voet op Aalsterse
bodem zou moeten zetten.
Jeugdige majoretten demon
streerden op lieve en kundige
wijze op hoeveel manieren je
aan «surplace» kunt doen. Ook
onze lieve Bloemenfee, en
prinsen Keizer Karnaval waren
aanwezig, opdat Sint Maarten
zich al dadelijk in zijn eigen
stad weer thuis zou voelen.
GROOT OGENBLIK
Eindelijk, om 15.07 uur, scho
ven de deuren open van het
treinstel waarin het hemels ge
zelschap zich bevond. De «ge
lovende» kinderen moeten
toen zowat een «verschijning»
hebben gezien. Vanaf spoor 1
wuifde Sint Maarten statig naar
de dolgeworden kinderen daar
beneden op het plein. Ze wuif
den driftig met hun vlaggetjes
terug. De fanfare speelde zo
hemels mogelijk. Sint Maarten
stapte uit het rijtuig. Niet zoals
u en ik dat doen, maar zoals
iemand die slechts eenmaal
per jaar de trein neemt, en dan
nog opgewacht wordt ook.
De aanwezigen, o.a. Burge
meester De Bisschop, werden
aan de Sint voorgesteld. Eigen
lijk was dit niet nodig. Want de
Sint moet daar in de hemel zé
ker al van burgemeester De
Bisschop gehoord hebben.
Maar kom, uit beleefdheid.
Ook Zwarte Piet sprong uit de
trein. Bij sommige kinderen
moet hij nog altijd een bijzon
der slechte reputatie hebben.
Want op spoor 3 begon een
kind onbedaarlijk te huilen.
Zelfs de goeie Sint kon het
meisje vanop twee sporen af
stand niet troosten. Wat we van
Sint Maarten toch ook niet ge
dacht hadden. De Sint had ook
gezegd toen hij uitstapte: «Blij
dat we terug zijn». Voor Aalst is
dit een kompliment dat kan tel
len: iemand komt uit de hemel
en vertelt hier zomaar langs
zijn baard weg: «Blij dat ik nog
eens naar Aalst mocht ko
men». Of zou het hier dan toch
een hemel op aarde zijn?
GEJUICH
Sint Maarten schreed het sta
tion buiten. Een oorverdovend
hiphiphoera begroette hem. Je
kon de binnenrijdende treinen
niet eens meer horen. Sint
Maarten wuifde en zegende.
En informeerde naar de braaf
heidsgraad van de kinderen,
hierbij vaak zelf het antwoord
gevend: «Braaf geweest? Ja
nietwaar, ik zie het!» Sint Maar
ten stapte naar het podium toe.
Net zoals verleden jaar. Sint
Maarten was nog niets veran
derd. Nog altijd dezelfde diepe,
markante gelaatstrekken. De
zelfde liefhebbende ogen. Het
zelfde witte haar. Nog altijd
diezelfde rustige stap. Werd hij
dan nóóit ouder?
Op het podium verwelkomde
Frans Wauters de Sint. Dat hij
welkom was, had Sint Maarten
intussen wel al kunnen mer
ken. «Dag Sint-Maarten», riep
een kleine knaap, wit om de
neus, want dapperder dan hij
was. Hier en daar zat de schrik
er nog wel in, bij dat kleine volk
je. Maar over 't algemeen was
die er toch ver uit. Ook Zwarte
Piet blijkt een gunstiger image
te krijgen. Hoewel het toch al
tijd opletten blijft met zulke
mannen! Dat merkte je wel aan
hun onzekere houding wan
neer de kinderen vlak bij de
Sint of bij Zwarte Piet stonden.
HEMELSE WOORDEN
In hemelse bewoordingen
groette Sint Maarten de aan
wezige kinderen. Hij zei dat hij
snoep en speelgoed mee had,
en dat alle kinderen hun best
hadden gedaan («Jaóè», klink
het als uitéén kindermond over
het Stationsplein). Sint Maar
ten begon toen aan een kleine
litanie dankbetuigingen: feest-
komitée, burgemeester, bloe
menfee («die de zon in Aalst
brengt»), prins en keizer kar
naval. Hij deelde de kinderen
vervolgens mee dat hij 's
avonds zou komen luisteren of
iedereen braaf was. Verder
wilde hij weten welke kinderen
braaf waren. Maar èlle kinde
ren waren zéér braaf. Ze aten
allemaal goed «tattekens en
soepekeen». Ze gingen alle
maal op tijd slapen, ze zagen
Onze medewerker Wilfried Lissens vangt de laatste nieuwtjes van hierboven op.(el)
Sint-Maarten wordt verwelkomd door burgemeester De Bisschop.(el)
allemaal graag «mémé en pe-
pé», ze letten allemaal goed op
in de klas. Onder leiding van
Zwarte Piet zag men noq eens
de stoomboot uit Spanje
komen, en toen daalde Sint
Maarten van het podium af,
richting open wagen die stond
te wachten.
OVERROMPELING
Het zou wel een tijdje duren eer
de Sint kon instappen. Want
het werd «stampen en daven»
om toch maar even bij de Sint
te geraken. Deze gaf bemoe
digende klopjes op al die kin
derkopjes, en zegende de
kleintjes op de armen van va
ders en moeders.
Zwarte Piet gooide intussen
kwistig karamellen in het
rond, waarop telkens hele
zwermen kinderen neervielen,
om toch maar één van de he
melse bonbons te kunnen
proeven.
STOET
De Sint was dan eindelijk toch
in de wagen geraakt. De fan
fare had intussen nog niet stil
gezeten. Samen met de majo
rettes stelde ze zich vóór Sint
Maarten op. Leden van het
feestkomitée namen rond de
wagen plaats en de stoet zette
zich in beweging, omringd en
gevolgd door karnavalprins,
keizer en bloemenfee en tal
loze kinderen.
Achteraan volgde een wagen
met geschenken en snoep. Er
stond veel volk te kijken in
Stations- en Kattestraat
langswaar de stoet op de markt
aankwam.
In de hoek naast het Belfort
was andermaal een podium
opgetimmerd. De fanfare
speelde nog immer. Sint Maar
ten stapte zegenend en ver
manend rond langs de binnen
kant van de nadarafsluiting.
Weer kwam er daarginds een
stoomboot uit Spanje aan.
Toen ging Sint Maarten op zijn
troon zitten. Hij hield weer een
korte toespraak tot zijn kleine
vriendjes.
EINDELOZE RIJ
Aan de rij kinderen die daarna
voor Sint Maarten defileerde
scheen geen einde te komen
Na een uur was ze nog even
lang. Ook aan de zakjes snoep
en het speelgoed dat Sint
Maarten uitdeelde kwam geen
einde. Zwarte Piet deelde
speelgoed uit aan de jongens.
De meisjes kregen het van de
Bloemenfee: poppetjes, au
to's, clowntjes, beestjes. Hele
massa's speelgoed. Er was
zelfs een jongen die een zak
meegebracht had om het
speelgoed in te steken. Maar
de Sint mocht ook niet overdrij
ven. Die prees intussen zelf
zijn «echte Sint-Maarten-
bollen» aan. «Vers uit de he
mel».
Intussen bleef het défilé van al
die broze gezichtjes maar du
ren. Broos inderdaad, want
vlak voor Sint Maarten waren al
die kinderen opeens niet meer
zo heel erg op hun gemak.
Toch waren er die hun wensen
voor alle zekerheid nog gauw
mondeling aan de Sint in le
vende lijve overmaakten. Je
kan nooit weten. «Een fiets met
twee wieieielen!, een pop die
kan lachen, een vliegtuig dat
echt vliegt, een toverstok om er
de reus mee weg te jagen, een
trein, maar niet voor papa...»
Van twee kindjes kreeg Sint
Maarten zelfs een kus. En Sint
Maarten bleef maar doorbab
belen en doorvragen. «Jullie
zijn beleefde kindjes! Zijt ge
braaf thuis? Breng mij maar al
lemaal uw «tuttekens» en in
derdaad enige kindertjes ga
ven, met diep verdriet in hun
ogen, hun fopspeentjes af.
God weet wat voor offer de Sint
hiermee van hen vroeg. Een
jongetje had zelfs een schilderij
voor Sint Maarten gemaakt.
Sint Maarten kreeg ook heel
wat brieven mee. Vakantie zal
hij hier zeker en vast niet moe
ten nemen. Hij gaat minstens
met een serieuze overspan
ning terug naar de hemel
Eindelijk begon de rij kinderen
achteraan wat uit te dunnen.
Het begon al donker te worden.
Het werd ook kouder. En Sint
Maarten was blijkbaar tevre
den. Tevreden omdat hij zo
veel kinderharten blij had ge
maakt. En tevreden omdat het
weer eens achter de rug was.
Want het was inderdaad een
vermoeiende reis en een ver
moeiende namiddag geweest.
En Sint Maarten is ook van de
jongste niet meer. Toch zal hij
er volgend jaar weer mee her
beginnen: een hemelse moed
heeft die man, maar eigenlijk
ook een dankbare taak!
Wilfried Lissens
Feestkomitee en burgemeester De Bisschop wachten op de komst van de Sint.(el)
Toespraak tot de kinderen: prins Johnny en bloemenfee Gilly luisteren mee.(el)
In open wagen, vergezeld van een guitige aanhang, deed de Sint zijn intrede.(el)
Nog maar pas was de snoep- en speelgoedbedeling ge
daan, of we zagen Sint Maarten zijn schreden richten naar
een drankhuis op de Grote Markt. We schrokken er wel
even van dat Sint-Maarten zich in dergelijke gelegenheden
durfde op te houden. Doch, hij was er door het feestkomi
tée heengelokt.
Jdnderen over spreekt.
Woorden die onafscheide
lijk aan deze Sint Maarten
verbonden zijn. De heer
Doorns hield eraan de er
kentelijkheid van het feest
komitée uit te drukken door
het overhandigen van een
geschenk: een tekening die
het Belfort voorstelt. Van de
Bloemenfee kreeg hij twee
kussen. We weten uiteraard
niet (welk) van de twee ge
schenken een Sint Maarten
meest op prijs stelt, (we
konden uiteraard ook niet
zien of Zwarte Piet - Etienne
Liebaut - groen zag of niet!)
De Sint was echter zicht
baar aangedaan. Zoals hij
Want wat zou gebeuren?
Het feestkomitée zou de
Sint huldigen. Of beter: zou
Jan Adriaens huldigen om
dat hij, in zijn 31ste jaar
Sint Maartenschap, reeds
voor de tiende keer voor re
kening van het feestkomitée
speelgoed en snoep aan de
Aalsterse kinderen uitdeel
de.
Voorzitter André Doorns
was blij Sint-Maarten te
mogen huldigen. «De man
die onze kinderen zo geluk
kig maakt». Hij had het over
de «tatjes, tikken oikes,
soepeken, memèken en pe-
pèken» waar Sint Maarten
elk jaar zo graag met de
zei was hij blij verrast, im
geef graag, maar krijg off
graag» zei hij. Hij hooptele i
kinderen nog vele jarenhei
mogen gelukkig maken. p<p
vernoemde ook Fons Sinjor
lijn, en zei verder ook datlei
nog altijd met hetzelfde
toesiasme de rol van S(an
Maarten vervulde. Opedn
schoot zijn gemoed vol.p
Sint was hoorbaar ontroePis
Hij geraakte moeilijk d<Jm
zijn woorden heen.
ger waren we ook blij
Sint kwam» zei hij
feest van Sint-Maart
nooit weggaan. De
moeten Sint-Maarten
ben. Maar ook de
de grootouders, die
nieuw hun eerste
meemaken. Sint
Adriaens dankte
het feestcomité.
Deze leraar van het Sint-Maartensinstituut mocht reeds 31
keer het geluk smaken rond deze tijd van het jaar zovele
kinderharten sneller te doen kloppen, en zovele kinder
handjes dankbaar te vullen.
In 1946 start het «Sint Maar-
tenskomitée». Voor de we
zen in de Kattestraat. Jaar
lijks ging Sint Maarten daar
zijn dankbare plicht vervul
len. De zondag nadien
kwam telkens het hospitaal
aan de beurt. Nu is het
reeds de tiende keer dat Jan
Adriaens voor het Feestko
mitée «werkt» (daarvoor
werd hem trouwens verle
den zaterdag na zijn «optre
den» hulde gebracht). Jan,
die van kinderen houdt,
doet dit «werk» zeer graag.
«Je vindt van alle soorten
karakters onder de kinde
ren. Maar over 't algemeen
zijn ze nogal bedeesd wan
neer ze vlak voor Sint-Maar
ten staan en zeker voor
Zwarte Piet. Toch is hierin
verandering gekomen, gro
tendeels door de opvoe
ding: de kinderen vrezen
niet meer zo erg.»
«De kinderen zijn alleszins
openhartig. Ze vertellen
geen leugens. Maar ze be
loven nogal vlug. Elk jaar,
zo zegt Sint Maarten, hou ik
eraan over «tattekens» (pa-
tattekes «bisjeken» (vlees),
soepeken, memé en pepé
enzoverder te praten, met
de kinderen. Het zijn «klei
ne» Aalsterse kinderwoor
den. Zij verstaan ze goed.
Het is hun taal. En men
heeft mij gevraagd met de
deze traditie niet te breken,
wat ik trouwens ook niet
van plan was, niettegen
staande deze woorden dia-
lekt zijn en pedagogisch
misschien niet zo erg meer
in trek». «Ik vraag hen ook
hun «tutteken» af te geven
als ze dit nog in hun mond
hebben. Ze doen
meestal met tegenzin,
in een opwelling van
wil doen ze het dan
Jan Adriaens reed
ook wel eens te paard
oude knol die heel
was. Maar toen dit dier
storven was, vond
andere te wild. Hij
«sjezen» gezeten, die
door auto's werden
gen. Een helikopter vindt
niet gewenst, omdat dit
kinderen te erg zou
schrikken. De trein is
gekend. Ten tijde van
wezen in de Kattestraat w
het het huis De Winter
dit feest organiseerde. M.
toen de wezen vertrokk
zijn, heeft het feestkomit
die taak overgenomen,
elk geval, het feest
Sint Maarten zal blijven b
staan. Het wordt door jot
en oud intensief beleefd!
W
Vervolg vant]
