ANNY DE MA6HT -AEIBRECHT
TOEKOMSTIG SCHEPEN
VOOR HOISVESTING,
LEEFMILIEU EN GRONDOEGIE
14 - 3-12-76 - De Voorpost
genoegen in de vakantiepe
riode een of andere wat
achteruitgeraakt student(e)
te kunnen helpen, vooral
dan in het Grieks dat me
uitermate heeft geboeid.
Studie van de talen was een
plezier voor mij, maar ook
in de andere vakken was ik
present en de keuze voor
een verdere karrière leek
dan ook moeilijk. Uiteinde
lijk koos ik dan weten-
schappen-aardrijkskunde
zodat ik kan zeggen over
een zeer gespreide back
ground te beschikken wat
me in mijn taak als lerares
later zeker is van pas geko
men.
HEBT U GOEDE
HERINNERINGEN AAN UW
STUDENTENTIJD?
Waarschijnlijk uit noodzaak
-de zaken van mijn ouders
breidden zich intussen nog
al uit-, was ik gedurende
mijn humaniora intern zo
dat ik enerzijds wel op me
zelf veel was aangewezen
en een zekere zelfstandig
heid verwierf en anderzijds
toch leeft in groepsverband
wat mijn sociale gericht
heid zeker nog heeft gesti
muleerd.
Wel herinner ik mij dat, als
vader en moeder 's zon
dags, na de middag, hun zo
noodzakelijk middagdutje
deden, Marie-José en ik de
stoelen wegschoven, de
matten omplooiden, en
maar dansten liefst op mo
derne lichte muziek. Dan
sen is trouwens nog steeds
een van mijn hobby's.
In het internaat gebeurde
het ook wel dat we, met een
reeks uitvluchten, aan de
sleutels geraakten en zo
een paar verdiepingen la
ger, vóór slapenstijd, met
een laken over het hoofd,
gingen «spoken» bij studie
meesteressen, waarmee we
minder goed konden op
schieten (met de gevolgen
vandien!)
Eens aan het Regentaat
werd ik extern en werden
dergelijke fratsen vervangen
door flink meewerken thuis.
WAAR VOND U UW
EERSTE WERKKRING?
Afgestudeerd in '64 begon
In een riant landhuis aan de rand van het centrum van de Falluintjesgemeente Meldert
ontmoetten we de vrouw die per 1 januari 1977 de vrouwelijke schepen van de stad Aalst
wordt.
Nog vóór ons gemoedelijk gesprek begon hebben we de persoonlijkheid die zich in dit
smaakvol ingericht interieur beweegt reeds door.
Een voortdurend gebel aan de voordeur konfronteert ons de visu met haar toegewijd
sociaal dienstbetoon en het bezoek van voetballers uit de omgeving verraadt ons de hobby
van haar echtgenoot, Alfons De Maght, bediende en all-round sportman.
Aan de wand een prent van het Aalsters Belfort van Roland Dua met, naast dit standbeeld,
een landelijk zicht gekonterfeit door de oom van haar echtgenoot, de Baardegemse
verdienstelijke kunstschilder Jozef De Bie.
Geen kontradiktie, wel een verzoening tussen dorp en stad. Een modern schilderwerk van
de jonge Marie-Thérèse Vermoesen toont de artistieke gerichtheid van de nieuwe schepen.
Vóór ons de eens briljante studente, nu lerares aardrijkskunde-wetenschappen in een
Nederlandstalige school in de hoofdstad, toegewijde echtgenote en huismoeder en
bovendien, met volledige instemming van haar echtgenoot, bezeten door de politiek om in
dienst te kunnen staan van de ganse bevolking.
Petra, Alfons, Anny en Martine De Maght.
De toekomstige schepen zet haar standpunten uiteen.
ik met een interim bij de
leerlingen van de hoogste
klassen van de Normaal
school te Laken en had,
waarschijnlijk door mijn so
ciale en vriendelijke doch
kordate aanpak, nooit pro
blemen qua tucht. Enkele
interims, afgewisseld met
periode zonder werk (zonder
werklozensteun!) volgden
elkaar op tot ik in '65 een
interim kreeg in het «Insti
tuut Funck» te Brussel. De
Nederlandstelige afdeling
van dit stedelijke instituut
was nog maar pas opgericht
en ik groeide met de school
mee. Van een lesrooster
met amper 6 lesuren kwam
ik, ook na secretariaatswerk
wat ik graag deed, aan een
volledige opdracht met
vooral wetenschappen en
aardrijkskunde. Eigenaar
dig is wel dat ik mijn
benoeminge kreeg na een
les...geschiedenis i.v.m.
een aktualiteitsprobleem
Het Instituut Funck is gele
gen in de nabijheid van het
Fontainasplein met als stu
diemogelijkhedenHandel,
Talen: Secretariaat, een af
deling Sanitair en Kantoor
(Hoofdstedelijk Onderwijs).
Kun je je schepenambt
kombineren met uw taak als
lerares?
Een stad die meer dan
80.000 inwoners gaat tellen,
heeft recht op full-time bur
gemeester en schep'enen.
Dat is maar normaal! Men
moet er zich niet alleen he
lemaal voor inzetten, maar
er ook steeds werkelijk aan
wezig zijn. Ik heb dan ook
aan de Stad Brussel de toe
lating gevraagd om mijn
lessenrooster in te krimpen
tot nauwelijks 3 uren," dit
gewoon om eventueel, in
het slechtste geval, later
niet het risiko te lopen zon
der werk te vallen (nog té
jong voor!).
Zodra echter de wet op het
politiek verlof gestemd is.
vallen ook deze luttele 3
uren totaal weg. Mijn les
sen vormen voorlopig geen
probleem voor de uitoefe
ning van mijn toekomstig
ambt.
noei
HOE STICHTTE U
EEN GEZIN?
Alfons zag ik voor de eerste
maal in Moorsel in de
«Breughel». Daar hij in
Aalst studeerde, zag ik hem
zo nogal af en aan en verder
zal onze vrijage wel verlo
pen zijn naar het klassieke
schema: zoals overal wel
met ups en downs in de
verliefheid. Wat ik in hem
nogal bewonderde en nog
steeds bewonder is zijn
nuchtere ingesteldheid en
na een beredeneerde argu
mentatie, zijn standvastig
heid van karakter. Getrouwd
zijn we te Meldert op 14 mei
'65 en onze twee dochters.
Martine (11 jaar) en Petra (8
jaar) lopen school aan de
Rijkslagereschool II te
Aalst, in de Eikstraat.
HOE IS U EIGENLIJK IN D^
POLITIEK GEKOMEN? )ro,
Van huis uit heb ik wel d<3|aj
politiek, zij het dan de vroe jen
gere dorpspolitiek, meegeBni
maakt. Mijn vader was im j6v
mers kandidaat van de toenf)er
malige «Witte Partij» t< ;ta(
Moorsel in '52 en, gekozen 1en
als raadslid, zegden zelf$§én
zijn tegenkandidaten dat hi jjd
geschikt was om schepen aa,
te worden, iets wat vader
royaal afwimpelde. Herko-HO
zen in '58 werd hij echterpR
wel voor 6 jaar schepen en )p
sedertdien was hij nog
jaar raadslid in de oppositiefoa,
(1970-1976).
Van de politiek die
in kleine gemeenten
rumoerig kon zijn, heb
nogal nare herinneringen
daarvan is steeds een
Martine en Petra: met tegenzin naar boven?
WOONDE U ALTIJD
IN MELDERT?
Geboren te Meldert, in.de
wijk «Klaarhaag», burgerlijk
Meldert doch parochiaal
Moorsel, op 6 juli 1943,
midden in de oorlog en
daarmee ook zo een goed
produkt! Met de echte boe-
renmelk van de hoeve van
«Lemmes» (De Ridder) werd
ik in het cafeetje rechtover
de hoeve grootgebracht tot
we samen, vader, moeder,
mijn 4 jaar oudere zus Ma-
rie-José, huidige waardin
van het Moorselse «Hof
Texel» met sporttereinen,
en ik naar Moorsel verhuis
den waar we in een «twee
woonst» in de Waverstraat
onze intrek namen. Nog
vóór mijn huwelijk kwam ik
terug naar Meldert wonen
en na een kort oponthoud in
Asse kwamen we ons uit
eindelijk defintief te Mel
dert vestigen, gemeente
waar we ons thuis voelden.
WAT WEET U NOG OVER
UW JEUGD?
Tot mijn elf jaar ben ik naar
de zustersschool van Moor
sel geweest Mijn zus bleef
er tot haar veertiende jaar
maar van mij verwachtte
men dat ik «zou verder le
ren». Thuis was ik uiteraard
ingeschakeld in het «pluk
ken» want vader was poelier
en wist iedereen te vertellen
hoe «vlug ons Anny een kip
kon plukken»! 's Zondags
trok ik vaak mee naar de
markt en ook later toen ik in
Brussel studeerde en thuis
met verlof was, werd van
mij verwacht dat ik mijn
Mevrouw De Maght in de schaduw van het belfort
taak in het bedrijf zou opne
men wat ik steeds graag
deed en waaraan ik mijn
«feeling» voor handel en be
drijf, en de daaraan verbon
den problemen, te danken
heb.
WAAR STUDEERDE U?
Aan het Koninklijk Lyceum
te Laken volgde ik de Latijn-
Griekse Humaniora, studie
die me goed lag en die me
nog altijd blijft boeien. Zo
is het me vaak een waar
