Naar
derde leeftijd
SM*
*'01
De Voorpost -17-12-76 - 15
Edgard Hooghuys voor een stuk waar hij terecht trots op is, één der eerste weegschalen ontworpen om brieven te wegen.
gemeenschap.
Ouderen worden veel te snel afge
schreven. Ik kan best een voorbe
eld geven: neem nu eens een elek
tricien die op vijfenzestig met pen
sioen gaat. Is hij daarom versle
ten? Wanneer hij nog vitaal ge
noeg is. en hij in zo'n wijk moest
wonen, zou hij zich kunnen bezig
houden met het uitvoeren van
kleine herstellingen bij de anderen
Op deze wijze zou de man tenmin
ste nog iets hebben aan zijn leven!
Waaraan beleefde u het meest
genoegen: uw aanstelling tot
burgemeester of nu uw aanstel
ling tot schepen van Groot-
Aalst?
Persoonlijk beleefde ik het meest
genoegen aan mijn aanstelling tot
burgemeester van Nieuwerkerken.
Ke reden is eenvoudig: in een
eine gemeente kan gemakkelij
ker gewerkt worden Natuurlijk
dient er hiervoor wel een ruime be-
stuursmeerderheid te zijn. Wan
neer men elkaar een beetje ver
staat kan men komen tot prachtige
zaken. Op prestigegebied zal de
i be schepen van Groot-Aalst wel ho-
nee ger staan, doch ik vond de funktie
eer, van burgemeester van Nieuwer-
t dj kerken even aantrekkelijk.
U hebt op een paar onprettige
herinneringen na, dus een
goede ervaring met dat burge
meesterschap?
Dat burgemeesterschap is me in-
01 derdaad heel goed bevallen. Men
verkeert immers in de mogelijkheid
om iets te presteren voor de ge
meenschap Wat trouwens het
voornaamste is! Zoveel onprettige
ervaringen heb ik niet gehad, al
hoewel er natuurlijk wel enige wrij
vingen waren. De kleinzielige poli
tieke mentaliteit van sommige be
stuurders doen dikwijls zaken ont
snappen aan de gemeenschap.
Wanneer men dan ook nog een
krappe meerderheid bezat, zoals
in de voorbije ambtsperiode, is het
dikwijls moeilijk werken.'
Was het laten varen van uw job
als onderstationchef voor een
schepenambt een gemakkelijke
beslissing!
Neen, zeker niet! Het was integen
deel een zeer moeilijke keuze. Ik
heb reeds verteld dat ik in 46 in-
dienst trad. Nu zijn we in 76. Dit wil
zeggen dat ik op het ogenblik dertig
jaar dienst heb. Dit is zeer veel.
Men geraakt gehecht aan zijn
werk. Wanneer ik nu met verlof ga,
betekent dit in feite voor mij een
vervroegd pensioen! Men gaat al
zijn vrienden veriaten, en op dertig
jaar heeft men er heel wat ge
maakt-
Wat ik verder bij de spoorwegen
apprecieerde, was het goed ge-
struktureerde en georganiseerde
karakter van de maatschappij. Het
kwam er vooral op teamwork aan.
Dit alles zal ik zeker missen.
Een andere faktor die mijn keuze
heeft helpen bepalen was de druk
die de Nieuwerkerkse partijleden
op mij hebben uitgeoefend (senti
mentele druk weliswaar). Jaren
stonden deze mensen voor mij op
de bres. Het schepenambt is voor
hen een even grote bekroning als
voor mij!
U wordt dus schepen van Bur
gerlijke Stand en Sociale Zaken.
Hebt u reeds enige vooruitzich
ten omtrent de organisatie van
uw diensten?
Omtrent de organisatie van mijn
diensten is er op het ogenblik nog
niet veel konkreets uit de bus ge
komen. Ook op de werkvergader
ingen moet er nog over vele zaken
gepraat worden. We zijn het echter
wel reeds eens omtrent enkele za
ken. De dienstverlening op de
vroegere buitengemeenten is een
beginsel dat we zullen proberen te
verwezenlijken. Verder zal ik tame
lijk streng optreden: er moet ge
werkt worden.
Wat voorziet u voor de akkomo-
datie?
Er zullen een aantal nieuwe loka
len bijkomen. In de Kattestraat zal
de jeugdbibliotheek ingenomen
worden, terwijl in de Kapellestraat
het Huis van Langenhove na de
restauratie beschikbaar gesteld
worden.
Velen hebben vooral schrik van
lange wachttijden aan de loket-
De postzegelverzameling van de toekomstige schepen is snel uitgegroeid tot een studie van bepaalde Belgische postzegels.
ten van de B.S. Is er hiervoor een
speciale regeling?
Laat ik eerst en vooral stellen dat
de bedienden aan dienstbetoon
moeten doen!
De mens die komt opschuiven aan
een loket weet iets niet of schiet
iets tekort, anders komt hij zeker
niet aan dat loket staan. De be
diende mag echter niet vergeten
dat zijn of haar wedde betaald
wordt door die mens, hij is immers
de belastingbetaler. Dit is feitelijk
mij stokpaardje. Ik zegde dit aan
mijn bedienden te Nieuwerkerken.
en zal het nu zeker ook in Aalst
doen. Ik moet eerlijk bekennen dat
mijn bedienden te Nieuwerkerken
zich altijd goed naar deze stelregel
gedroegen.
In feite ben ik een tegenstander
van loketten. Vele zaken zijn trou
wens heel vervelend om af te han
delen wanneer er een rij wachten
den hun neus in uw zaken steekt.
In Nieuwerkerken lieten we de
mensen voor sommige zaken in
een apart buro, een systeem dat tot
ieders tevredenheid funktioneer-
de. Het stadhuis moet een open
deur-huis zijn waar aan perfekte
dienstverlening gedaan wordt'
Gaat die centralisatie van de BS
geen moeilijkheden opleveren?
Zonder twijfel gaan er problemen
ontstaan. Iets waarmee we het
meest in de maag zitten, is het pro
bleem van de huwelijken. De voor
uitzichten bedragen ongeveer 700
huwelijken voor 1977. Dwz. ge
middeld bijna twee per dag. Als
men nu weet dat, primo de huwelij
ken zich vooral opstapelen in de
lente en de zomer, en dat secundo,
bijna iedereen op vrijdag of zater
dag wil huwen, dan komen we fbt
een bijna niet te verwezenlijken cij
fer. Aangezien er daar moet ge
huwd worden waar de registers
van de BS zich bevinden, en reke
ning gehouden met het feit dat dat
de ambtenaar van de BS niet alle
gemeenten kan afrijden met die
registers, zal er dus uitsluitend in
Aalst gehuwd worden. Er is trou
wens 'n belasting op de huwelijks-
praal. Bijgevolg heeft iedereen
recht op dezelfde praal. Hierin mo
gen we zeker niet diskrimineren. Er
gaan tevens stemmen op om niet
meer te huwen op vrijdagavond.
We mogen geen onderscheid ma
ken. Stel je voor dat er tien paren
zijn die dan willen huwen, en we
kunnen er maar vijf nemen, wat
dan? Wie moeten we weigeren?
Het mag geen lopende band pro-
duktie worden! De praktijk zal veel
moeten uitwijzen.
En hoe staat mevrouw tegen
over de politieke gedragingen
van haar echtgenoot?
Wat ook voor andere vrouwen va"
politekers geldt, geldt ook voor m
ik sta honderd achter mijn mar.
Ik meen trouwens dat dit nodig is
wil men een goed gezinsleven be
houden. Anders zou het op de duur
niet uitte houden zijn, noch voorde
man, noch voor de vrouw. De vele
afwezigheden moeten we er maar
bij nemen. T'jdens de week-ends
tracht ik zoveel mogelijk mee te
gaan. In de week moeten we ons
dan maar verzoenen met zijn af
wezigheid!
Had u een aandeel in zijn beslis
sing om schepen te worden en
de NMBS te verlaten?
Mijn aandeel in die beslissing be
perkte zich tot een raadgevende
taak. Edgard moet zelf weten wat
hij wilt, wat hij het liefst doet. Er zijn
vele faktoren die een rol spelen,
o.a. wat gebeurt er na die zes jaar?
Daarin kon of wou ik niet tussen
komen. Mijn echtgenoot zal zich nu
echter zeker inzetten om zijn
nieuwe taak naar best vermogen te
volbrengen.
REPORTAGE: DIRK DE PAUW
FOTO'S: EDDY LAMIN
De familie Hooghuys.
