Vrije Tribune
31
Rood Erembodegem
voelt zich
politiek gebroodroofd
3>
Op het «Laatste» Kerstfeest der
Socialistische Gepensioneerden
LEEFMILIEU: VECHTEN
TEGEN PROBLEMEN
2 - 3112.76 - De Voorpost
MET ONZE
LIEFSTE WENSEN
Het jaar 1976 is voor de wer
kende mens, tot en met het
kaderpersoneel, en dan vooral
voor de vrouwen en de jonge
ren, sociaal gezien nu niet pre
cies een positief jaar gewor
den. Steeds meer sluitingen
van kleine en middelgrote on
dernemingen. Multinationals die
hun verplichtingen inzake te
werkstelling niet nakomen, die
tot massale afdankingen over
gaan of doodeenvoudig hun fi
liaal of het door hen gekontro-
leerd bedrijf opdoeken. Op dit
ogenblik meer dan 255.000 vol
ledig werklozen, dit is plus
minus tien procent van de aan
de sociale verzekering onder
worpen werknemers, zonder
van de tienduizenden tijdelijke
of toevallige werklozen te
spreken.
Onder die 255.000 werklozen
half-december zijn er tiendui
zenden jongeren onder de vijf
entwintig jaar en zelfs meer
dan 28.000 die sedert het einde
van hun studies nooit aan werk
geraakt zijn. En dat men ons
maar liever niet teveel over de
zogenaamde «beroepsdoppers»
komt praten, de Nationale Ar
beidsdienst -heeft uitgerekend
dat er precies 34.667 zijn die
langer dan drie jaar werkloos
zijn, waaronder heel wat die in
feite werkonbekwaam zijn.
Het is een onloochenbaar feit
in de priveenijverheid is prak
tisch niemand nog zeker van
gewaarborgd werk. De cijfers
beantwoorden aan een objek-
tieve werkelijkheid. Het kapita-
lisitsch systeem doet het niet,
en men kan elke dag weer in
de pers berichten en kommen-
taar vinden volgens dewelke de
voorgespiegelde heropleving
niet aan de verwachtingen be
antwoordt.
Met dat blok aan het been ne
men we afscheid van 1976 en
beginnen we 1977. Met dit blok
en met alle gevolgen vandien.
Want ook al heeft de kristen-
demokratische minister Califi-
ce de vertrekstellingen van de
CVP-PW-regering een harde
slag toegebracht met ziin ver-
klarina dat de In België uit
betaalde lonen niet te hooq
zijn, en dat men maar eens
naar degenen moet kijken die
twintig maal méér verdienen en
de belastingen ontduiken, deze
regering wil haar soberheids-
politiek verder doorzetten.
Wat hebben de jongste jaren in
dit verband voor Aalst en het
arrondissement betekent De
werkloosheid is voor Aalst-stad
van oktober 1974 tot dezelfde
maand van 1976 van 1.339 tot
2.426 opgeiopen, en voor het
arrondissement van 4.571 tot
7.240. Procentsgewijze een der
hoogste van het land. Waar is
de Moyersoense slogan van
enkele jaren geleden Aan
vaard werk in eigen streek
Zeer graag wensen we de lezer
al wat hij zich voor 1977 dro
men kan. En al blijft een goe
de gezondheid het hoogste
god, bij velen zal in die eerste
ogenblikken van het nieuwe
jaar ook de gedachte rijzen
omtrent werkzekerheid, moge
lijkheden om het gezin uit te
bouwen, om de kinderen te la
ten studeren, om zijn verplich
tingen op allerlei gebied na te
komen.
Onze wensen, beste lezers, die
hebt u, en van harte, ook om
trent internationale ontspan
ning opdat er nooit meer oor
log zou komen. Maar het laat
geen twijfel, dat 1977 na de
jongste jaren waarin de illusie
van de welvaartstaat zo'n
zware klappen kreeg, ook een
jaar van bezinning zou moeten
worden over de tijd en de
voorwaarden waarin we leven.
Er is door de arbeidsbeweqing
veel strijd gestreden en heel
wat scherpe hoeken van het
werkersleven werden afgerond.
Het had wel mogen zijn dat het
steeds beter zou gegaan zijn,
maar zo is het niet en zo kan
het ook niet zonder dat er ver
der sociaal en politiek gestre
den wordt. Want al kreeg het
kapitalisme in schijn een an
der aangezicht en inhoud, het
is in werkelijkheid niet veran
derd, wellicht in dit stadium
van zijn ontwikkeling nog ge
vaarlijker geworden.
1977 kan en moet een jaar
worden van grote bewustwor
ding van de werkende klasse
omtrent haar plaats en haar
rol in de samenleving. Want het
is slechts in de mate waarin
ZIJ een grote rol zal spelen
in het beleid van het land. dat
er gewaarborgde veroveringen
op sociaal en politiek gebied
zullen afgedwongen worden.
Ray DE SMET
BIJ DE JAARWISSELING
Een belangrijk jaar is achter de
rug. Vooral op het gemeentelijk
vlak is het van grote betekenis
geweest.
We beleven het afsluiten van
een historische periode die niet
altijd voor onze stad schitte
rend is geweest, en waarin we
de laatste vijfentwintig jaren ter
plaatse hebben getrappeld in
vergelijking met andere steden
van éénzelfde grootte. Deze
stagnatie is aan velerlei rede
nen te wijten geweest, en vaak
ontbraken de mogelijkheden en
de middelen om het tij te doen
keren. 1976 was ook het jaar
van voorbereiding tot de fusies.
In dat kader hebben de kiezers
zich op 10 oktober uitgespro
ken en een optie genomen op
de toekomst in een groter ge
heel dat zaterdag van start
gaat met de installatie van de
nieuwe gemeenteraad. Voor de
43 raadsleden wordt 1977 een
zware opdracht. Zij zullen de
basis moeten leggen van de
nieuwe gemeenschap waarvan
veel wordt verwacht. Daartoe
hebben ze nieuwe middelen,
die efficiënt moeten aange
wend worden, willen we een
andere en voorspoediger weg
opgaan. Dat deze start samen
valt met een economische cri
sis, die zwaar doordrukt, maakt
de taak niet gemakkelijker.
Het slagen in deze nieuwe pe
riode, die we binnentreden op
de vooravond van het derde
millenium is afhankelijk van het
levensideaal dat ons inspireert,
en van het helder maken in de
principes die tot leiddraad zul
len dienen van ons beleid. Dat
ook wensen de medeburgers te
weten en mee te bepalen om
dat zij mee de verantwoorde
lijkheid willen nemen zowel in
zake de beginselen waarmee
ze worden bestuurd als betref
fende de toekomst waarheen
ze op weg zijn. Het is dus de
historische kans zowel voor be-
ftuursteis als bestuurders om
zich rekenschap te geven van
wat we bezitten en om zich los
te maken van de sleur die die
lui maakt en van het conserva
tisme dat teneerdrukkend is, en
nieuwe wegen te openen. Het
is een overstappen van verle
den naar de toekomst.
Diane D'HAESELEER
pensioen, wordt de tijdelij
ke verwijdering uit de dienst
als een ««onderbreking» be
schouwd, derwijze dat neit
alleen die jaren, doch ook
de daaraan voorafgaande
dienstjaren niet meegere
kend worden voor de bere
kening van de dienstanciën-
niteit. Voor deze gevallen
vragen wij geen genade om
dat hier niets misdreven
werd. Hier kunnen wij al
léén recht eisen!
In Vlaanderen is reeds lang
een meerderheid voor Am
nestie gewonnen, in België
niet! Een reden te méér om
met dubbele kracht te ijve
ren voor een eerlijk federa
lisme met twee, of indien
dit ongemogelijk blijkt,
voor een zelfstandige
Vlaamse staat, waar vrede
heerst voor alle mensen van
Goede Wil.
AMNESTIE
Men zou versteld staan over
het onbegrip (of is het
slechte wil) van een aantal
mensen die de draagwijdte
of de betekenis niet besef
fen van onze amnestieeis,
die wij jaarlijks rond Kerst
mis herhalen, nu al méér
dan 30 jaar lang, tot verve
lens toe.
Ons standpunt betekent
niet de goedgkeuring van de
kollaboratie tijdens de
laatste wereldoorlog, maar
is louter ingegeven door hu
manistische en kristelijke
overwegingen.
Het valt niet te ontkennen
dat de politieke kollaboratie
in Vlaanderen voornamelijk
teruggebracht kan worden
tot een poging zelfbeschik
kingsrechte te bekomen
voor het Vlaamse volk. Dit
ondanks het feit dat het te
genovergestelde bereikt, en
de Vlaamse ontvoogding
zelfs teruggeslagen werd.
Het Belgisch establishment
schoof deze kollaboratie in
de schoenen van de Vlaam
se Beweging, wat gold als
een ekskuus om een ware
heksenjacht te ontketenen
tegen al wat Vlaamsgezind
was.
De hele naoorlogse repres
sie is dus veel meer een
wraakoefening geweest te
gen de Vlaamse Beweging
als zodanig, dan wel een
bestraffing van konkrete
kollaboratiefeiten. Het re
pressieapparaat is daarbij
tevens volslagen onge
nuanceerd te werk gegaan,
en heeft geen rekening ge
houden met de diverse gra
daties en motivieringen bin
nen de kollaboratie, die
konden variëren van idealis
me tot winstbejag. Daaren
boven had de bestraffing
van oorlogsfeiten een dui
delijk klassekarakter: de
grote ekonomische kollabo-
rateurs werden na de oorlog
ongemoeid gelaten, de ar
beider die fabriekswachter
was of naar Duitsland ging
werken, pakte men buiten
alle proporties aan.
Hoeveel duizende Vlamin
gen werden na de oorlog,
zonder enige vorm van pro
ces, zomaar geschorst uit
hun ambt of dienst? Welnu,
voor de berekening van hun
DE SOCIALISTISCHE
BEWEGING STAAT VOOR
EEN BELANGRIJK 1977 IN
GROOT AALST
1977 brengt voor de BSP de
start van een nieuwe be
stuursfunctie. Voor de BSP
zal het er in het nieuwe
stadsbestuur vooral op aan
komen aan het beleid een
rechtvaardiger, dienender
en menselijker karakter te
geven, kortom, het beleid
dienstbaar te maken aan de
ganse bevolking, en ook
aan de zwaksten en een-
voudigsten onzer medebur
gers.
De BSP wil in het stadsbe
stuur tevens haar bijdrage
leveren om onze stad welva
render en bloeiender te ma
ken, haar uitstraling te ver
groten, handel en industrie
tot grotere bloei te brengen
onze volkse geesten nog
grootser te maken dan ze al
waren, onze culturele ont
plooiing te bevorderen en
ons milieu ongeschonden
te bewaren. Onze oude
stads- en dorpskernen die
nen dringend in hun oude
glorie hersteld en onze
historisch waardevolle ge
bouwen moeten voor de
toekomst veilig gesteld
worden.
Speciaal voor onze jeugd
dient gewerkt opdat deze
terplaatse niet alleen werk,
maar tevens gezonde ont
spanning zouden kunnen
vinden. De sport en het cul
tuurleven hebben hier een
belangrijke functie te ver
vullen. Ónze jongeren die
nen hun plaats terug in te
nemen in het georganiseerd
gemeenschapsleven, niet in
een aantal elite-clubs, maar
in open en volkse vereni
gingen die aan de jongeren
het beste biedend met de
stem van het stadsbestuur)
wat hen kan geboden wor
den.
Ook onze oudere mensen,
zieken en gehandicapten
dienen terug meer aandacht
te krijgen, zowel van het
stadsbestuur als van allerlei
verenigingen. Deze mensen
mogen zich niet langer een
zaam voelenze moeten te
rug door allerlei initiatieven
in het gemeenschapsleven
betrokken worden. In
Aalst mag geen plaats meer
zijn voor eenzaamheid!
De diensten voor gezins- en
ouderlingenhulp dienen
sterker uitgebouwd te wor
den. Alle hinderende facto
ren die jonge gezinnen ver
hinderen aan het gemeen
schapsleven te laten deel
nemen dienen weggenomen
te worden door meer ge
zinshulp, baby-sitting
diensten in alle wijken, e.d.
De socialistische beweging
zal in 1977, nog veel meer
dan dit in 1976 reeds het
geval was, met haar bood
schap naar buiten gaan, in
andere dan de traditioneel
socialistische milieu haar
visies bekend maken en
haar activiteiten ontplooien
en tegelijkertijd haar poor
ten wijd openzetten voor al
diegenen die er dezelfde
idealen op na houden als
zij. In de socialistische fa
milie is het pluralisme tot
op een verheven ideaal ge
worden, is er een plaats
weggelegd voor de inbreng
van vrijzinnigeen Kristelijke
humanisten.
Nu steeds minder en min
der Kristen-democraten
zich nog thuisvoelen in de
CVP en de CVP te Aalst zelf
openlijk ontbindingsver
schijnselen gaat vertonen
(wat zal er in 1982 bij de
gemeenteraadsverkiezin
gen nog van de CVP over
schieten?), nu steeds meer
Kristendemocraten openlijk
een duidelijker politiek en
gagement zoeken in de lijn
van de idealen waarvoor ze
reeds jaren en tevergeefs
kampen binnen de traditio
nele en kleurloze CVP, is
het ogenblik aangebroken
om de krachten te bundelen
en in de geest van L.Collard
samen te gaan werken aan
de verbetering van onze
samenleving in de richting
van meer sociale rechtvaar
digheid en meer welzijn
voor allen!
De socialistische beweging
is klaar om met de Kristen
democraten en haar diverse
bewegingen de dialoog aan
te gaan en samen langs di
verse akties in het concrete
vlak te ijveren voor gemeen
schappelijke doelstellin
gen. Moge 1977 datgene
brengen voor allen wat Bert
Van Hoorick formuleerde in
zijn Kerst- en Nieuwjaars
wensen in Voor Allen, nl.
Vrede, Vrijheid en Welzijn
door Socialisme!
Martin Hutsebaut
deze tribune zou besteed wor
den aan de behandeling van
problemen, waarmee de be
volking van Aalst, Lede en
Erpe-Mere wordt geconfron
teerd. Aangezien het voor ons
onmogelijk is deze toestanden
dag in dag uit te volgen omdat
onze woonplaats elders is, ge
ven wij de fakkel over aan onze
politieke vrienden uit Aalst.
Namens mijn twee jongere col
lega's dank ik de lezers vool
bereidheid, waarmee zij ol
beschouwingen hebben
lezn.
HUBERT VAN WAMBI
et is
ij de
DPOS
acht
srd c
voo
de
:hep
nanc
adszi
atste
bude
Het jaarlijks Kerstfeest van de Socialistische Gepensioneerdenbond te Erembodegem, nu zondagaakt
december j.l., kon allerminst een feest worden genoemd. Op deze anders zo vreugdevolle bijeenkonlmini
werden bittere woorden gezegd aan het adres van het Aaisterse BSP-bestuur en werd onomwondor h
verklaard dat Erembodegem niet heeft gekregen waar het volgens de jongste verkiezingsuitslag rechte
had. Hiermede is dan een onherroepelijk einde gekomen aan tientallen jaren intense socialistis<Pl IS
werking te Erembodegem. Beide socialistische gemeenteraadsleden Plet De Nil en Freddi Pijck nanPu d
echt geen blaadje voor de mond bij hun toespraken tot de meer dan 150 aanwezigen. «Voorlopig bllj\£rd 1
wij nog wel partijlid» zegde Piet De Nil «Maar houden definitief op met alle andere aktiviteiten». v<Jde"e
Freddi Pijck zit het heel hoog dat de Aaisterse wijzen hem nè de verkiezingen ineens als onbekwaJ" d€
klasseren. «Wij hebben te Erembodegem duidelijk bewezen dat wij tenminste even bekwaam zijn als#n de
het even wie. Het is trouwens zó dat in tegenstelling met de algemene stagnering in de werfkracht vanr°tm(
meeste BSP-afdelingën, Erembodegem duidelijk heeft bewezen dan toch bekwaam te zijn om
socialisme daadwerkelijk uit te bouwen».
AFSCHEID
Over enkele uren wordt het
laatste kalenderblaadje van
1976 afgescheurd en zitten wij,
al dan niet in loutere familiek
ring, Waarom mekaarde beste
wensen voor het nieuwe jaar
over te maken. Wij willen dit nu
reeds doen ten overstaan van
al de lezers van deze CVP-
tribune en met hen hopen dat
de zorgen in het volgende jaar
minimaal, maar de vreugden
des te groter zouden mogen
zijn.
Wij nemen vandaag in de eer
ste plaats afscheid van een
jaar dat inderdaad niet vrij van
zorgen was. De economische
recessie, waarvanhet begin
moet worden gesitueerd bij de
petroleumcrisis van 1973, is
zeker nog niet overwonnen.
Een land als België, al te zeer
afhankelijk van zijn export, is
alleen niet in staat om deze cri
sis te overwinnen. Wat men
ook bewere: alle Westeuro-
pese industrielanden staan
voor hetzelfde probleem, vaak
machteloos, en dan weer on
voldoende met mekaar ver
bonden om samen en doeltref
fend het hoogd teeraan te bie
den. Zolang er o.m. geen orde
is gebracht in de monetaire
chaos, zal het vechten tegen
de bierkaai zijn.
Het inflatieritme kon weliswaar
worden gedrukt, maar het was
onvoldoende om die andere
plaag, de werkloosheid, binnen
aanvaardbare perken te hou
den. Dat de B.S.P. een alterna
tieve oplossing op zak zou
hebben, maakt men best de
ganzen wijs. Wanneer de toe
stand op wereldniveau zal ver
beteren, zal ook voor ons land
de druk minder erg worden
Op binnenlands-politiek valk
was het jaar vooral gekenmerkt
door een zekere sereniteit in
het Vlaams landsgedeelte,
maar door een des te groter
gekrakeel langs Waalse zijde.
De grote meederheid van de
Vlamingen is nooit extremis
tisch georiënteerd geweest,
maar vaak moeten zij zich tot
de vraag stellen wat zij in feite
nog gemeen hebben met hun
franssprekende landgenoten?
Indien deze ontwikkeling door
gaat. kan men zich op een be
paalde dag aan het ergste ver
wachten
Voor de C.V.P. waren de ge
meenteraadsverkiezingen van
oktober bijzonder verheugend
en hoopgevend. Ook in dit ar
rondissement, waar de C.V.P.
een gevoelige vooruitgang
heeft geboekt t.o.v. de laatste
nationale verkiezingen, was er
reden tot vreugde. De vruchten
van de goede uitslagen korfden
ongelukkig niet voldoende
worden geplukt, maar wij her
halen dat er in bepaalde ge
meenten coalities werden ge
sloten die zeker door de grote
meerderheid van de bevolking
niet werden gewenst en waar
bij men zich de vraag stelt hoe
vee! compromissen er zullen
moeten gesloten worden om
de brokkige eenheid te hand
haven.
Wij nemen in de tweede plaats
afscheid van deze tribune. Wij,
dat zijn Theo Van Santen (arr
jongerenvoorzitter, Zottegem),
Roger Van Keymeulen (lid arr.
partijbestuur, Kerksken) en ik
zelf, die gedurende de voorbije
maanden deze tribune hebben
gestoffeerd De redaktie heeft
gevraagd dat in de toekomst
SOCIALISME TE
EREMBODEGEM
WAS SPRINGLEVEND
Van een bijna onbestaande politie
ke, sociale en maatschappelijke
aktiviteit, slaagden de voormannen
van het socialisme te Erembode
gem erin om deze in amper tien
jaartijd op een spektakulaire wijze
door te drukken en uit te bouwen,
zodanig dat iedereen nu duidelijk
kon waarnemen dat er te Erembo
degem cok nog socialisten woon
den. Als voorbeeld hiervan geldt
ongetwijfeld de Socialistische Ge
pensioneerdenbond, het trommel
korps en de S.V.V.-vereniging.
Piet De Nil die ons de historiek van
«zijn» gepensioneerdenbond in het
kort schetste, stak zijn teleurstel
ling niet onder stoelen of banken.
Als hij terug denkt aan hoe het al
lemaal is begonnen en nu te weten
hoe het tenslotte moet eindigen,
staat het wenen hem nader dan de
vreugde om wat er toch tot stand is
gekomen. Zowat 12 jaar geleden
zijn wij begonnen met deze bond
die werd opgericht bij de ouders
van Freddi Pijck op de Brussel-
baan. Bij de stichtingsvergadering
telden wij 14 leden, vandaag zijn er
precies 199 leden. Naast deze ge
pensioneerdenbond is er ook nog
het trommelkorps met 45 spelende
leden en met dat alles nauw ver
weven heeft men ook nog de socia
listische vrouwenorganisatie die
door de arrondissementele leiding
vroeger reeds tot een voorbeeld
voor het arrondissement was ge
steld. Op 1 januari 1977 wordt dit
alles verleden tijd. De gezamen
lijke besturen hebben eenparig be
sloten om elke aktieve werking te
beeindigen, op die dag. Voor het
partijbestuur waren dit voorzitter
Gustaaf Troch, sekretaris Freddi
Pijck, schatbewaarder Georges
Arijs en de bestuursleden: Piet De
Nil. Marcel De Schrijver, Leon
Paelsterman, Petrus D'Hoe en
Hector Lauwereijs. Vooraf was de
basis geraadpleegd op een alge
mene ledenvergadering, deze ver
gadering had eenpang een sche
penzetel voor Erembodegem oj>
geeist.
PIET DE NIL
Deze harde werker, bij wie elke
ambitie ver zoek is en nooit enige
persoonlijke voordelen heeft na
gestreefd via de haast klassiek
geworden weg der te bedelen
baantjes binnen partij of aanver
wanten, is misschien nog het
meest van al getroffen «Het doet
echt pijn aan het hart om op deze
wijze te worden behandeld» zegt
Piet De Nil. «De brave jongens
eens te meer gekelderd door die
genen die het goed kunnen uitleg
gen, zo is het, en niet anders»
voegt hij er nog aan toe. «Al blijven
wij in hart en ziel socialist en al valt
deze beslissing echt niet mee toch
hebben wij gemeend hier een
voorbeeld te moeten stellen om
duidelijk aan te tonen dat er voor
snullen ook grenzen van het fat
soen gelden!».
GEORGES ARIJS
C.O.O.-lid Georges Arijs is al even
beslist in zijn kommentaar «Wij
hebben bewezen dat wij werken en
dat wij als resultaat hiervan ook
nog een goeie verkiezingsuitslag
hebben behaald Als men dan gaat
beweren dat wij niet bekwaam zijn
om een schepen te leveren dan is
het in tegenstelling met wat ieder
een heeft kunnen vaststellen n.l.
dat het dan toch eigenaardige on-
bekwamen zijn die hun stemmen
aantal weten te verdubbelen». Als
wij aan Georges Arijs vragen of hij
het met de beslissing der socialisti
sche besturen persoonlijk eens is,
bevestigt deze volmondig. «Al
hebben wij iedereen bezworen om
toch BSP lid te blijven toch vrees ik
dat er vele ontslagen zullen vol
gen». Ook op onze vraag of hij het
een goede werkwijze acht om aan
de kant te gaan staan, het gezegde
indachtig, dat de afwezigen steeds
ongelijk hebben verklaart hij reso
luut «Geloof mij, dit is een zware
beslissing voor ons. maar de slag
die ons werd toegebracht kwam
heel zwaar aan. Er is nu geen tus
senin meer mogelijk, het moet spij
tig genoeg dan maar alles of niets
zijn. Men is deze keer wel wat te
ver gegaan, en wij zouden onszelf
belachelijk en ongeloofwaardig
maken als wij nu zouden handelen
alsof er niets is gebeurd.» En hij
voegt er nog aan toe «Voor mijn
part is het gedaan en ik ga zelfs in
geen duivenbond meer!»
FREDDI PIJCK
«Bijna twee maand
ROBERT DE LEU
Als toekomstig schepen van Haal-
tert en als eerste socialistische
verkozene van Terjoden is Robert
De Leu wel de persoon die zonder
vooringenomenheid kan oordelen.
«Persoonlijk zou ik verder door
werken» zegt Robert De Leu. «Ik
zou ze te Aalst bewijzen dat zij on
gelijk hebben. Trouwens, ik keur
de Aaisterse handelswijze zeker
niet goed en wat de beslissing be
treft van mijn Erembodegemse
kameraden kan ik het grootste be
grip opbrengen voor hun ziens
wijze en hun handelswijze. Ik ge
loof dat Freddi te braaf is, maar
onbekwaam is hij allerminst dat
heb ik gedurende vele jaren van
nabij kunnen getuigen.»
Intussen was men bij het Kerst
feest aan de uitdeling van de meer
dan 150 kerstpaketten toe. Bij de
naamafroeping maakte Piet De Nil
nog de schampere bemerking «dat
men dan weer eens in Aalst kan
zeggen dat de Erembodegemse
BSP een partij is van eten en drin
ken met als motto, wij gaan eens
goed eten en dan gaan wij weer
naar huis». Dat hij niet alle Aalste-
naars over éénzelfde kam mocht
scheren bleek spoedig toen de tal
rijk aanwezige Aaisterse gepen
sioneerden die het te Aalst beu
zijn naar hun eigen zeggen di-
rekt om rechtzetting verzochten
wat Piet de Nil dan ook graag deed.
ïllegi
ïrder
e va
gelefetee
schreef ik een brief van 12 biz. ringer
de partijvoorzitter Willy Claesoorlo
op heden kreeg ik steeds g^ar
antwoord.» Freddi Pijck voelt
allemaal aan als een mechinP™"
van enkele lepe jongens tegen)
bewijs dat te Erembodegem v,
geleverd dat het zonder «di
nek» ook kan en zelfs beter gi
Hij zegt zonder meer dat n
reeds vóór enkele jaren twi
dracht heeft willen zaaien tust
Piet De Nil en hemzelf om op
wijze niet gekonfronteerd te m
ten worden met de stijgende
vloed van Erembodegem. «Ik l
wel socialist maar zal met g(
rode vlag meer rondlopen» aH
Freddi Pijck.
WAT NU MET BSP?
Wordt dit nu het einde van het p
tiek socialisme te Erembodege
Ergens vingen wij de woorden
dat het alles wel zal koelen zon
blazen al hebben wij niettemin
stellige indruk opgedaan dat
diepe wonden zijn geslagen
zeer brede lagen. Als rteuti
waarnemer moet men inderdi
toegeven dat nog nooit voort
iemand werd weggewerkt met'
openlijke etiket: onbekwaam,
alle onbekwamen in bestuursfu
ties morgen ontslag dienen te i
men zou men wel eensverrassi
kunnen opkijken, tenminste,
voorwaarde dat men het e>
wordt over wat nu eigenlijk
kwaamheid inhoudt. Of moeter
voortaan eksamens voor politï
worden ingesteld?
E.A. VAN DER EL!
In onze edities brachten we reeds herhaaldelijk verslag oml
toestanden die zich voordoen in verband met milieuhinder,
aktieve groep om wantoestanden op te sporen en bekend te make
de werkgroep leefmilieu. Voor ons ligt de «raldes-krant»,
tweemaandelijks tijdschrift Regionale Aktiegroep Lecfmil
Dender en Schelde. Een onschatbare informatiebron
gefundeerde bijdragen.
Kritiek uitbrengen is gemak
kelijk. Er iets tegenover stellen is
wat anders. Degelijk informeren
en de zaken op de voet volgen is
een andere kwestie. De Raldes
krant geeft in vele zo niet in
alle opzichten gedegen raad.
Zo bijvoorbeeld ««dossier» een
uiteenzetting omtrent «subsi
diëring door het rijk voor
aankoop en aanleg van groene
ruimten». Een «dossier» dat vele
bestuursveranlwoordelijkheden
eens rustig mogen doornemen.
Om niet tc zeggen een mini-
kursus. Het is immers een
uiteenzetting hoe het Ministerie
van Openbare Werken de on
dergeschikte besturen, provin
ciebesturen. gemeentebesturen,
kan helpen bij de aanleg van
groene ruimten en of openbare
beplantingen.
Een vingerwijzing tot het be
komen van planten-overschot-
ten uit de kwekerijen van de
Staat. Of hoe te handelen in
geval van zeer omvangrijke
aanplantingen. Wat betreft de
aankoop van terreinen bestemd
voor openbare groene ruimten,
kunnen toelagen bekomen'
worden. Dezelfde krant (3e
jaargang, nr. 1 1976) geeft een
opsomming van geklasseerde
monumenten en landschappen,
toestand bijgewerkt tot oktober
1976.
Onder de geklasseerde monu
menten te Aalst noteren we:
Oud stadhuis of voormalig
schepenhuis met Belfort en
Gebiedshuizeken 13.10.43).
Voormalig lokaal der Catha-
rinisten. thans de «Katholieke
Kring». Grote Markt 26 (Beurs
van Amsterdam)(27.09.45).
Sint-Martinuskerk van het Oud-
Begijnhof (4.5.73) Hotel van
Langenhove (21.7.62) orgel
van de Sint-Jozefkerk (30.9.74)
sint Jobskapel (22.10.75)
heilige Geestkapel (22.10.'
Onder klassering als landschi
Binnenhof, stallingen en ori
gerie van het Hotel van Langt
hove (21.9.62) Twee beukt
wassende resp. in de Kattestri
en in de Onderwijsstraat (7.5.
Onmiddellijke omgeving v
de Sint Jobskapel (22.10.75).
Baardegem als monument Sii
Margrietkerk (3.7.42)
Herdersem Kapel «Ten Be
deken (15.7.48) en Orgel in
O.L.V. Hemelvaartke
16.10.75<Hofstade: Kerk n
hofmuur (12.4.74). Lede:
Martinuskerk (23.6.60) en K
ninklijk Instituut van Mesen,
XVIIIe eeuwse orangerie n
stallingen en de vroeg
eeuwse neogotische gebouw
(25.3.75). In Meldert de Sn
Walburgakerk met kerkhi
muur (10."5.1973). Mere: Hout
windmolen (28.3.56).
Monument en landschap is er
Dikke Kapel, met onmiddellij
omgeving Pastorij. (27.5.75)
13.5.76). Moorsel: Koor. Kru
beuk en toren van de Si
Martinuskerk (3.7.42). Sint G
dulakapel (3.7.42) Kastet
(4.5.44). Rangschikking van h
koor. de kruisbeuk en de tort
van de Sint-Martinuskerk wor
uitgebreid tot het gebouw in zi
geheel op 20.11;73.
Bijzondere aandacht schen
de Raldès-krant aan de ze
ophefmakende geschieden
rondom het Liedekerkebos.
Anderzijds brengt zij een ni
onaanzienlijke bijdrage over
weginfrastruktuur in
Denderstreek.
Nauwkeurig bijgehouden zijn i
persmeningen en uiterst belan
rijk de parlementaire kronii
met vragen en antwoorden e
kommentaar van Raldes on
trent deze parlementaire kr
niek met vragen en antwoordt
