HERMAN ROELS
SCHEPEN VAN
PERSONEEL EN
VOLKSGEZONDHEID
Vader en kinderen, dikke vrienden.
De apoteker uit Erembodegem, Herman Roels.
14 - 7-1-77 - De Voorpost-
bijna 40 jaar oud en tot onze
vestiging in Terjoden, vijftien
jaar geleden, verbleven we steeds
in Aalst.
Waar liep U school?
Na de kleutertuin ging ik
gedurende twaalf jaar naar de
Rijksschool, eerst de zes lagere
jaren van de Basisschool en
daarna in het Atheneum de
volledige Middelbare studies,
afdeling Latijn-Gfisks. Qus «1-
gemene ontwikkeling vond ik dit
een zeer goede afdeling alhoe
wel, zelfs voor medische studies,
ik eraan twijfel of Latijn-
Wiskunde, nu de wiskunde zó
noodzakelijk wordt op elk vlak,
niet beter zou zijn geweest.
Daarna studeerde ik vijf jaar
aan de Rijksuniversiteit te Gent.
Mijn vader was juist overleden
en ik reed, samen "met vele
anderen, «openaf».
Mijn zoon zag U laatst in
voetbalplunje, doet U veel aan
sport?
Ja, dat was in Aalst in 't Park. Ik
zie de foto hier ten andere in «De
Voorpost». Dat was zo eens een
toevallige match van het V.U.
bestuur tegen de V.U.-leden,
match die kameraadschappelijk
afliep op een draw.
Hoe vondt ge de gemeenschap
«Teijoden»?
In Terjoden is men zeer vlug
geïntegreerd en opgenomen als
inwijkeling. De autochtonen
nemen zeer vlug buitenstaan
ders in hun kringen op. Er zijn
ten andere zeer veel ingeweken
bewoners, vooral dan in verband
met de gemakkelijke verbindin
gen want men is hier kort bij
Aalst en via de autostrade kort
bij de kust en de hoofdstad. Dat
is wel belangrijk, en dan hebben
we ook nog het station.
Bij de afscheidsrede bij de
laatste raadsvergadering in
Erembodegem waar de fusie
nogal werd betreurd (Erembo
degem was toch een model
gemeente met alle mogelijkhe
den om op zich zelf te blijven
bestaan) zei ik aan de burge
meester dat hij zich nu waar
schijnlijk in toekomstig Groot-
Aalst zou voelen zoals de
Terjodenaren zich steeds in
Erembodegem hebben moeten
voelen.
Terjoden, kolonie van
Erembodegem, hoordeprak
tisch nergens meer aan toe,
vooral na de aanleg van de
autosnelweg waardoor Terjoden
praktisch geheel werd geïso
leerd. En nu wordt Terjoden dan
nog door de fusie, waarschijnlijk
om politieke redenen, geam
puteerd en gaat het deel van over
de spoorweg naar Haaltert.
Teijoden heeft ten andere een
zeer bloeiend gemeenschaps
leven waarin quasi probleemloos
hier wonende Nederlanders en
Duitsers zijn opgenomen. Al bij
al vind ik het hier zeer prettig
wonen.
Hoe kwam U in de politiek,
mijnheer de apoteker?
Geprédestineerd om in de poli
tiek te komen was ik van huis uit
wel niet alhoewel mijn vader
ergens wel met de Vlaamse
Beweging had te maken en ik
dus wel in die zin werd opgeleid.
Mijn studentenleven zal er ook
al niet vreemd zijn aan geweest
maar doorslaggevend was toch
het feit dat ik me kwam vestigen
in een milieu dat zeer sterk
Vlaamsbewust was en als dus
danig handelde en dat men het
me is komen vragen om in de
politiek te willen treden. Na
tuurlijk, als ik er niet sensibel
zou voor zijn geweest, dan zou
die invloed van het milieu het
wel niet kunnen halen hebben
maar het is een samenspel van
die verschillende faktoren, sa
men met het inzicht dat het
noodzakelijk was iets te doen,
dat me ertoe bracht in het
politieke arena te treden en,
naar mijn vrouw zegt, niet
zonder sukses. In elk geval heb
ik het me nog niet beklaagd en
mijn echtgenote gunt het me
alhoewel ze, als de vrouw van
elke politikus, weet dat ze vaak
's avonds zal alleen zitten. Dat
heeft ze er ech ter wel voor over.
Heeft U als gemeenteraadslid te
Erembodegem in de voorbije
bestuursperiode iets kunnen
verwezenlijken?
Uiteraard volledig in de opposi
tie zittend konden we zelf niets,
maar dan ook niets realiseren.
Toch hadden we de voldoening
dat onze voorstellen, alhoewel
nooit onmiddellijk gevolgd, na
verloop van tijd werden in
bespreking genomen en als we,
na zes jaar oppositie, ons toen
gesteld programma overlopen
stellen we toch vast dat ruim
75% van onze programmapun
ten zijn gerealiseerd. Pluralis-
Alle vier samen op een zitje.
tisch of begrijpend kon ik ze wel
niet noemen en als ik b.v.
voorstelde een zwembad in
Erembodegem op te richten
werd dit royaal onder allerlei
voorwendsels afgewimpeld. Ja
ren nadien echter, bij het
oprichten van een «sportschuur»
deelde de burgemeester mede
dat de akkomodatie nodig voor
een zwembad voorzien was als
b.v. de verwarming, aansluiting
van water en dergelijke. Dade
lijk bekwamen we nooit iets
maar vermits onze ideeën goed
mochten genoemd worden
kwam het resultaat zonder veel
bekvechten dan tóch, uiteraard
met vertraging.
Hoe ziet U uw nieuw
schepenambt?
Uiteraard wordt het een moeilijk
schepenambt vermits het een
ambt is dat nooit is waarge
maakt. De huidige attributies
zaten vroeger bij een of andere
dienst verspreid of waren er
gewoon niet. Er werd gewoon
geen rekening mee gehouden.
Met nu het opnemen van het
personeel van de verschillende
deelgemeenten in een kader
wordt het een zware job.
In het «organigram» vindt men
alle personeelsleden met ver
melding van alle nuttige gege
vens o.a. hun kwaliteiten en
waar ze kunnen ondergebracht
worden. Aldus zal het niet meer
mogelijk zijn dat zoals gebeurde
een vrouw werd opgenomen als
«kasseister» (sic) om ze te
kunnen opnemen waarna ze
overgeschakeld werd naar een
onderhoudsdienst en zo verder
evolueerde.
In de deelgemeenten zal niet veel
werk zijn en één (in Erembode
gem twee) bediende van de
burgerlijke stand kan dat ge
makkelijk aan. De geboorten
gebeuren voor meer dan 95%
reeds in een Aalsterse materni-
teit en ook vele mensen slijten
hun laatste levensdagen in een
Aalsters ziekenhuis.
Bevorderingen moeten gezond
gebeuren en daarom zullen
bepaalde normen worden ge
steld. Vanzelfsprekend moeten
in een koalitie met drie partners
langs alle zijden wel toegevingen
worden gedaan en doet men niet
altijd volledig wat men wel zou
willen doen. Om zijn politieke
overtuiging zal in elk geval nooit
iemand worden benadeeld of
geboycot.
Ik wil altijd trachten objektief te
zijn maar we moeten er wel van
overtuigd zijn dat een .medaille
steeds twee kanten heeft.
Wat met het Statuut van Gent?
Men is niet alleen zinnens het
Statuut van het personeel van
Gent aan te nemen of liever aan
te passen aan Aalst maar naar ik
hoorde zou men wettelijk ver
plicht zijn zulks te doen. Dat
statuut zal uitwijzen welke
Een van zijn hobby's: lektuur
Via de snelweg uit Klein-Aalst komende bereikt men Teijoden, een entiteit die zich zelf «een kolonie van
Moeder Erembodegem» noemde, en even voorbij een frivole bar die men in dergelijke Vlaamsbewuste
omgeving niet zou kunnen vermoeden bereiken we de moderne woning met apoteek van Herman Roels,
schepen van Personeel en Volksgezondheid in Groot-Aalst. Een jeugdige, modern gekapte, charmante
verschoning waarvan men eerst later inziet dat het de moeder is van de 10-jarige Dimitri en de zevenjarige
Nathalie leidt ons, via een voor de oningewijde doolhof van deuren, ver genoeg van de drukke
verkeersader naar een knusse, ruime, ultra-gezellige living waar reeds van bij de eerste oogopslag de
fantastische verzameling schilderijen en andere plastische werken de voorliefde van de heer des huizes
voor plastische kunsten verraadt.
Niet gemakkelijk was het voor ons de schepen te pakken te krijgen. Hij is uiteraard een druk bezet man,
apoteek, politiek, allerlei verplichtingen, die zich slechts na flink uitkijken voor ons kon vrijmaken. Maar
nu is hij vrij, kalm en rustig, en bij een paar van die «kleine» grote cognacs in het voorste salon verliep dan
ons interview.
Mijnheer de schepen, stelt U
zich even zelf voor?
Geboren en getogen Aalstenaar
bracht ik mijn jeugd door te
Aalst. Bij de «grens» met
«Schaarbeek» (neen, niet van de
«ezels» van Nols) aan de Sint-
Annalaan waar ik schoolliep in
de Sint-Annaschool op het
«Ezelsplein», school waar mijn
echtgenote, M. Bouckaert,
eveneens uit de Ajuinenstad, zelf
vijf jaar als kleuterleidster
fungeerde tot bij ons huwelijk.
Achteraf studeerde ze dan
verder voor optieker («opti-
cienne», zegt de Fransman, niet
te verstaan als «In de kleine
hond - au p'tit chien»).
Zoals mijn twee kollega's sche
pen van de Volksunie ben ik
Schepen Roels; «Aanwervingen en bevorderingen zullen voortaan steeds gebeuren volgens objektieve
normen».
