EINDEJAARSRECEPTIE VOOR HET STADSPERSONEEL AALST VAN OUD NAAR NIEUW OF VAN KLEIN NAAR GROOT Voorrang aan ons arrondissement SNELLE HULPWAGEN VOOR BRANDWEER 4 - 7-1-77 - De Voorpost TEVENS AFSCHEID VAN HET OUDE BESTUUR Voor het stads personeel was het vroeg nieuwjaar dit jaar. De nieuwjaarsreceptie die het stadsbestuur aan haar personeel aanbiedt, werd deze keer een eindejaarsreceptie. Men be grijpt natuurlijk wel waarom: wanneer anders de nieuwjaars receptie doorgaat, is de wacht nu al afgelost. Er was veel volk aanwezig. De twee zalen van de Salons Carl ton waren goed gevuld. Niets wees erop dat het om een af scheidsreceptie ging. Althans niet de luchtige sfeer die er hing. Het ging er allemaal heel plezierig aan toe. Toch werden er in de gesprekken duidelijke zinspelingen op de situatie gemaakt. Maar treuren deed men er niet om. «De koning is dood, leve de koning!» zo zou men de sfeer op de receptie kunnen omschrijven. Boven dien vond de inhoud van de glazen in een mooi tempo de eindbestemming. Het is niet onze bedoeling om ondeugend te zijn. Maar dit moeten we nu toch melden: op een stoel aan de kant was iemand in slaap gevallen. Enfin, zijn ogen wa ren dicht. Kijk, zei iemand: die Om 0,00 uur is het gebeurd: toen begon klein Aalst plots te zwellen. Moorsel, Hofstade, Erembodegem, Nieuwerkerken enzoverder: Adieu, gedaan. Een korte dood na een lange en zeer pijnlijke ziekte. Een moeilijk afscheid na een hevige doodstrijd. In alles wat er de laatste tijds ron klein Aalst gebeurde, was de doodsreutel al te horen. Een hoogst eigenaardig: de stervenden hadden een feestneus op. Had men zich verzoend met datgene waartegen men eerst had gevochten? Of was het zel^jijniging? Of gewoon gelatenheid, wachten op wat komen zou? Een beetje alles door elkaar: een beetje (veel) ontgoocheling en nieuwgierigheid. En voor degene die «erbij» waren: feestmuziek, vooralsnog «en sourdine» gespeeld natuurlijkje kan op je gemeente niet zo meteen je gezicht verliezen. Want er waren veel meer verliezers dan winnaars. Daarom werd er vooral door de verslagenen gevierd. Zij hadden trouwens niets meer te verliezen. Ze waren al alles kwijt. Zij moesten niet ernstig meer blijven, niet geloofwaardig meer lijken: de roes vóór het zinken van het schip, de dronken soldaat vóór hij het slagveld wordt opgejaagd. En ook wel: de feestvierder die overal wat te vieren vindt. Een soort relativeren van een naderhand afsterven, een verdoving om de werkelijkheid te vergeten en verdrinken van de ontgoocheling. Er werden rouwplechtigheden georganiseerd, en trouwmar- sen gespeeld. Er werd vuurwerk afgestoken, klokken geluid, plaketten onthuld en bomen gepland: men wilde het laatste beetje stromend bloed nog gauw in vaste vorm, in blijvende herinnering stollen. Heel wat gemeentelijke romantiek werd dan tenslotte toch officieel naar het archief verwezen. Die feestvreugde was dan ook meer: lachen met de smaak van zure, zoute tranen in de mond. Vooral voor aktieve of oudere mensen kwam die gedwongen «verhuis» naar Aalst hard aan. Hier was het wel niet de boom die verplant werd, maar de boomgaard rond de boom. En dat komt op hetzelfde neer. Voor tranen onder grijze wenkbrauwen hebben we echt wel respekt. Ook voor eerlijk werk dat plots niet meer moet. Maar geen nood echter. Droog gauw die tranen. Groot-Aalstenaars! Uw problemen zijn nu van de baan. U ziet nu alles immes in het groot. Men heeft lang naar de goeie oplossingen gezocht voor uw verschillende problemen. Maar men heeft ze dan toch gevonden: U hoeft geen schrik meer te hebben van dat grote stadhuis op de (uiteraard) nog grotere Markt in het centrum van onze nieuwe samenscholing van gemeenten. U zult niet verloren lopen in die duistere gangen van dat grote palies in suikerbakkersstijl, waar alles naar zware arbeid ruikt en toch ook een gedegen rust uitstraalt. Nee, een ambulante bevolkingsdienst komt uw politieke behoeften thuis afhandelen. Nochtans zal dit vooral in de zomer voor enige moeilijkheden zorgen. Want dan rijden er meer ambulante dienstverzorgers door de straten: kreemkarren, soepventers en groenteboeren, die zich allemaal bij middel van een Mozartiaans tingeltangel of klokkenmuziekje aankon digen. Maar ola, we mogen echt geen ijsco-merken noemen, hoor: hoe zult u nu het verschil merken tussen deze dienstverleners en de sociale werkers, die op de binnenkoer van voormeld stadhuis hun standplaats hebben? Eenvoudig: men heeft de «Negende van Beethoven» op pling-plong-muziek gezet. Een speelse Mozart voor de kinderen, voor de ijsjes dus. En een zware Beethoven voor het serieuze werk. Groot-Aalstenaars: het zal echt gezellig worden in uw straten. De muziek zal er uw harten vullen. Wc kunnen echter in dit schrijven neit bij alle stadhuisdiensten blijven staan. De dienst militie, bijvoorbeeld, zal rondrijden met een wagen waaruit de tonen van «und wir fahren gegen England...» zal weerklinken. Groot-Aalstenaar, wees eerlijk: is deze verandering niet heerlijk? Een geluk is dat het stadsbestuur veranderd is, of we moesten dag in dag uit naar weir zèn jongens van de veirkemert» lu isteren Toch nog een paar puntjes: kuituur. Dat grote kuituurpaleis in de Molenstraat komt er echt wel, hoor! Zelfs al duurt het nog zes jaar eer het er staat, dan nog mag dit kollege het inhuldigen. Er is dus echt geen haast bij! Er is een speciale zaal voorzien om er de jaarmarkt te houden. 11 november is soms al wat kout om de beesten buiten te keuren. In ons kuituurpaleis zijn daarvoor de nodige voorzieningen getroffen. Want waarom zou een schoon beest geen kuituur zijn? Politiek: daar kunnen we echt niet veel meer ove zeggen. Maar wat we wel zeer kunnen waarderen en nu zijn we ernstig is dat onze nieuwe burgemeester reeds op nieuwjaarnacht van zijn «présence» heeft getuigd bij verschillende stadsdiensten, die het beroepshalve niet zo gezellig hadden als U en ik tijdens de nieuwjaarsnacht. Wat karnaval betreft zal er ook wel een en ander veranderen. Onze stad is groter geworden, onze karnavalstoet dus ook. Er moeten meer straten worden aangedaan. Het klassieke beeld van de stoet verdwijnt. Vroeger hadden we de reklame-wagens en daarna de karnavalgroepen. Dit blijft. Maar er komt nog een derde deel achter: caravans en woonwagens voor de deelnemers. Want het zal nu wel een paar weken in beslag nemen eer de stoet Groot-Aalst is doorgetrokken. Dit zijn mar een paar voorbeelden van wat er allemaal in Groot-Aalst zal veranderen. Voor de weggebruikers in Groot-Aalst is het tijdens de nieuwjaarsnacht echter niet geworden wat ze ervan dachten: er zijn heel wat ongelukken gebeurd. De wagens van de hulpdienst 900 zijn zelfs bijna niet binnen geweest, zo druk hadden ze het. Mogen we de weggebruikers nog even attent maken op het feit dat de schaalvergroting van de stad geen gevolg heeft op de wegen; die zijn niet vergroot. Ze moeten zich dus nog niet gedragen alsof ze op de omloop van Francorchamps zaten. Om te besluiten nog dit: we zitten nu met het nieuwe bestuur in de boot. Laten we hen het nodige krediet geven. Het zijn moeilijke tijden. Dit bestuur heeft het goed voor met de vergrote sad. Het kan best meevallen! W.L. is nog aan het werk! TOESPRAKEN Burgemeester De Bisschop- hield zijn laatste toespraak. Kort, maar er zaten toch weer een paar 'voltreffers' bij. Hij maakte aan al het personeel van hoog tot laag, zijn nieuw jaarswensen over. Hij had het ook over een 'dag van verzoe ning': het oude bestuur was voor een laatste keer feestelijk samen. Het was ook de laatste receptie van «klein-Aalst». De volgende keer waren er de 'ontwikkelingsgebieden' bij, zo zei hij luchtig. Het is de laatste keer dat ik hier als burgemees ter voor u sta. Ik ben echter altijd Marcel De Bisschop ge weest: «Nen halven of mis schien wel nen helen- kama- valzot». Hij dankte zijn perso neel «Ge hebt goed gewerkt, maar we hebben u er goed voor betaald» zei hij al even luchtig. Hij had het in dit verband ook over het financieel statuut van het personeel, dat zeker nog in orde zou komen vóór nieuw jaar. Hij hoopte dat geen enkel raadslid zou tegenstemmen. Tot slot dankte burgemeester De Bisschop voor de sympa thie die hij had mogen onder vinden. Daarna was het de beurt aan schepen Bogaert. Hij hield eraan zich voor de laatste maal zeer voorzichtig uit te drukken. Hij dankte het personeel dat door samenwerking heel wat had gepresteerd. Hij kon ook vaststellen dat de geest tot dienen onder het stadsperso- neel nog aanwezig was. Hij vermeldde ook even de voor bereidende werkzaamheden die het huidig bestuur in ver band met de fusie nog had ver richt, en dankte voor de sa menwerking gedurende zes jaar. «Het is ons niet gelukt, al dus schepen Bogaert, Burge meester De Bisschop langs of ficiële weg tot ereburgemees- terte laten benoemen, maar hij was toch alleszins de meest populaire burgemeester van Aalst.Hij dankte verder zijn col lega's in het college en in de raad en hield eraan de spons te vegen over een aantal misver standen die er misschien ge weest waren. Hij hield er ook aan in de geest van kerstdag, in een geest van vrede dus, het «oude» af te slui ten en het «nieuwe» te aan vaarden. Schepen Bogaert wenste het nieuwe stadsbes tuur het nodige dynamisme toe, en zei dat hij verder graag ter beschikking stond, als raadslid van de oppositie dan («voorlopig» in de oppositie, want in het begin van zijn toe spraak had hij wel de nadruk op dit woord gelegd). Stadssekretaris Willems legde vervolgens uit waarom deze receptie zo vroeg plaats had. Hij lichtte toen de bedrijvigheid van de zes «sterke individualis ten» van het voorbije kollege toe. Burgemeester De Bis schop: de burgemeester van de kleine man, van de gewone mensen, en van karnaval. Schepen Bogaert, de man van de komputer, van de reorgani satie, en van de miljoenen staatssteun in de stadskas: wat hij zei deed hij ook. Schepen De Neve: zijn werk kracht, zijn flair. Het aanzien van de stad en stadhuis, dat hij in gunstige zin veranderde: verkeersvrij winkelcentrum was zijn initiatief. Ook de ver fraaiing van de stad. Schepen Van Den Eede: de man met de reputatie dat hij de moeilijkste erfenissen aankan. De man die ons verbaast door zijn werkkracht, op het ogen blik dat anderen het rustig aan beginnen te doen. Schepen Van Der Veken: de schepen die aandacht vroeg voor de gewone man en diens bezigheden. Hij zorgde voor het menselijk aspekt in het be stuur. Schepen Ringoir: de ouder domsdeken, de wijsheid, het geweten en het geheugen van het kollege. Sekretaris Willems besloot door zijn dank te betuigen aan hen met wie hij had samengewerkt. Hij wenste het volgend bestuur eenzelfde inzet voor de stad, en stelde vast dat de voorbije zes jaar positief waren ge weest. Hijzelf zou in elk geval in die zin verder werken. W.L. A.C.V.VERDEDIGT Tijdens de raad van beheer van de gewestelijke ontwikke lingsmaatschappij voor Oost-Vlaanderen (G.O.M.O.V.) die op 9 december werd gehouden, kwamen reeds enkele tegenstellingen aan het licht. Nu de G.O.M.O.V. stilaan gestalte gaat krijgen: het personeelsstatuut en de formatie van 22 personeels leden werden goedgekeurd een verdieping in een Gents torengebouw wordt afge huurd voor de huisvesting; er kan mogelijks gewerkt worden met 115 miljoen frank; was het te verwach ten dat er tussen de ver schillende delegaties die er van deel uitmaken tegen stellingen zouden ontstaan. De werkgevers, de vakbon den, politieke vertegen woordigers en interkom- munales zitten er wel sa men maar met soms tegen gestelde verwachtingen Sommige vertegenwoordi gers uit werkgevers- of mid denstandskringen wensen de aktiviteiten van de G.O. M.O.V. niet tussen de be nen te zien lopen; vertegen woordigers van A.C.V. en A.B.V.V. daarentegen ho pen langs G.O.M.O.V. de tewerkstelling te bevorde ren in de provincie, terwijl anderen wellicht in de G.O. M.O.V. de gedroomde be trekking zien voor zichzelf alleen. GEEN DIENST 900 Nog vóór de eigenlijke wer king van de G.O.M. bezig is - er is nog altijd niemand in dienst genomen, ter onder- lijnig van de administratieve traagheid - wordt het direc- tiekomitee reeds bestormd met vragen en hulp vanwe ge bepaalde firma's in moeilijkheden. Zonder afbreuk te doen aan de behartenswaardigheid van ieder dossier - want het gaat om de werkgelegen heid van arbeiders en be dienden - is het nochtans niet opportuun dat de rol van een soort 900 zou toe gespeeld worden zonder meer. Dat is althans de op vatting van A.C.G. sekreta ris Piet Van Tittelboom van het arrondissement Aalst. Indien men nu reeds ingaat op de vragen van bedreigde firma's en in de veronder stelling dat er geld wordt toegekend, is het gevaar groot dat de werkingsmid delen uitgeput zijn vooral eer de opties, de. keuzen voor een algemeen beleid zijn vastgelegd. HULP AAN DE ZWAKSTEN A.C.V. - Aalst verwacht meer vande G.O.M. en dat heeft zijn verbondssekreta- ris ook duidelijk verklaard op de beheerraad en naar we vernamen, een stelling naar voren geschoven die wel gedeeld, maar niet van uit alle hoeken met enthou siasme wordt begroet. Volgens hem is de opdracht van de G.O.M. de tewerk stelling te bevorderen en dan in die arrondissemen ten waar de nood, gemeten volgens objektieve maatsta ven, de grootste is in de provincie-Oost Vlaanderen. Hoe behartenswaardig ook, men dient een voorkeur uit te spreken voor een bepaal de streek, zoniet schiet men aan het doel voorbij. Vandaaruit moet de eerste opdracht van de G.O.M. zijn: een inventaris op te maken van die nooder met initiatieven op in te spelen. Het arrondissement Aalst mag dan zijn vinger wel op steken: 8000 volledig werk lozen en in stijgende lijn voor de mannen en de GEEN FOEF MEER ZOALS MET DE EXPANSIE WETTEN De expansiewetten van 1959 en volgende waren voor het Aalsterse een dikke foef. De bedoeling van die wetten was ook de zwakste streken eerste te helpen. Het resul taat is anders geweest. Men heeft geholpen maar de voorwaarden van de hulpverlening waren zoda nig dat de sterke gewesten het meest hebben gekregen met als resultaat vandaag het Aalsterse is verder achteruit gegaan. Het is onvoldoende te ver klaren dat het thans overal slecht gaat. Overal is waar en nog zijn er gradaties. Eén waarheid is: in ons ar rondissement Aalst is het slecht. VERTROUWEN EN OMZICHTIGHEID Voorzitter Van Steenberghe heeft zijn bezorgdheid hier over geuit en de wens uit gedrukt om die beleidslij nen te trekken en weldra de handen aan de ploeg te slaan. Het is hoopgevend. Naar realisaties toe zijn de tegenstellingen nog te ver wachten. Sommigen menen dat het openbaar initiatief - en de G.O.M. kan dat zijn - alleen heilzaam is. Tussen de vakbonden onderling zal het een punt van overleg moeten worden, vooral dan naar de modaliteiten toe. Het ware verkeerd een firma met overheidsgeld recht te houden als er op konkurren- tieel gebied grote scheef trekkingen gebeuren of wanneer of wanneer de te- werkgestelden aldaar c groepssolidariteit vergetï door niet gerechtvaardige eisen ten overstaan van ai dere sektoren of firma's c tafel te schuiven met d ene zekerheid: de G.O.f\ betaalt toch. Het ware even verwerpeli; indien werkgevers dit gei voor zich alleen als mee waarde of als eigendoi zouden aanzien zonder ve antwoording - en dit onde stelt kontrole en goed on schreven regels - te moete afleggen juist zoals het oo geen zin heeft niets te doé met de geboden werking. Zover is de G.O.M.O.V. no niet maar de struktuur is i aanbouw om de start I doen. AU /CDE HaRJ>E.RK£AJS\ 'LAGEN 6j) MACHTf. ^j) LAKENS eij nacht [U HET m f J/ Sinds kort beschikt de brandweer en hulpcentrum 900 over een snelle hulpwagen, die steeds klaar staat om in te springen en hulp te bieden om personen te bevrijden uit moeilijke toestanden. Niet alleen bij auto-ongevallen, maar ook bij trein- of andere rampen. Deze hulpwagen is in feite een technische aanvulling van de ambu lancevoertuigen, vermits men tot op heden alleen maar beperkt materiaal kon mee nemen om personen te bevrijden. Thans is het mogelijk om in een oogwenk het geschikte materiaal aan te voeren. Nu aan de brandweer en het hulpcentrum om te bewijzen dat zij met dit uitstekend materiaal ook doeltreffend werk kunnen leveren! AM vrouwende hoogste struk- turelej werkloosheid van de provincie. Op 100 plaatsen 63 in de streek: dat is de slechtste werkgelegenheid van de provincie. In Gent is dat 97 op 100; in Oudenaar de nog 79. De zwaarste pendel van het hele land41.000 dagelijks. Het geringste inkomen van Oost-Vlaanderende cijfers zijn beschikbaar. Het is duidelijk welke streek er vooraang dient te krijgen. FI&AM

Digitaal krantenarchief - Stadsarchief Aalst

De Voorpost | 1977 | | pagina 4