Bericht uit de
witte kamer
BOTS VOOR
GOD EN
VADERLAND
EN KREJA
ONTDEK UW
VLAAMSE LAND
STREEKGENOTEN
LIEVE EN ROM DUPREZ ZIEN
ONS VLAAMSE LAND ANDERS
10 -14-1-77 - De Voorpost
DE MEETJESLANDSE
KREKENROUTE ZOALS LIEVE
EN ROM DUPREZ DIE ZAGEN
De diareeks brengt u van Zelzate tot Maldegem. Ze doorloopt
achtereenvolgens de gemeente Assene, Boekhoute, Watervliet,
Waterland-Oudeman, Sint-Jan-in-Eremo, Sint-Margriete, Kap
rijke en Sint Laureins. In de reportage maakt u eerst kennis
met het ontstaan van het krekengebied, met het onderscheid
tussen hout en polderland, met de belangrijkheid van het Leopold-
kanaal en hoe en waarom van de diareeks. Vervolgens wordt het
belangrijkste, het merkwaardigste en het mooie natuurschoon van
elke gemeente getoond.
Speciale aandacht is o.m. besteed aan: de Kattestoet in Zelzate; 't
prachtige natuurschoon van de kreken en putten te Assenede,
Waterland-Oudeman, Sint Jan in Eremo en Sint Margriete;3e flo
ra; het landbouwkundig karakter van de streek met een zeer be
knopte weergave van enkele teelten en hun bewerkingen; het
vissersdorp Boekhoute; de «kathedraal van het noorden» te Wa
tervliet; de gemengde eenklassige school te Waterland-
Oudeman; demonstraties van oude ambachten en het slachten
van een varken op een oude volkse wijze te Kaprijke; planten- en
rozenkwekerijen te Kaprijke.
Intervieuws met een gewezen hoevebewoonster van 't kasteelken
te Zelzate, met de koservator van het heemkundig museum te
Boekhoute, de pastoor van de «Kathedraal van het Noorden» te
Watervliet, het schoolhoofd van de gemengde eenklassige school
te Waterland-Oudeman en met een herderin te Sint-Margriete,
zijn in de reeks verwerkt.
De projektie omvat 800 dia's en duurt tweemaal 55 minuten. Ze
geschiedt in overvioeilng met aangepaste muziek en zorgvuldig
naar voor gebrachte kommentaar.
DE MOERVAARTROUTE
De diamontage brengt u van Zelzate tot Sint-Niklaas via de ge
meenten Sint-Kruiswinkel en Mendonk (Gent), Zaffelare, Wachte-
beke, Moertoeke, Eksaarde, Daknam, Sinaai, Stekene, Kemzeke
en Belsele (met Puivelde). Vooreerst krijgt men beelden over het
ontstaan en de noodzaak van de «Moervaart» waterloop en het
waarom van de diareeks.
Daarna worden opnamen van het toeristisch- en landelijk schoon
van elke van de doorlopen gemeenten getoond. Hoogtepunten in
de reeks zijn:
De prachtige omgeving van de waterlopen Moervaart, Zuidlede en
Stekensvaardeken in verschillende dorpen; het door mankracht te
bewegen «veer» te Mendonk; oude hoeven en de azalea- en
begoniakwekerijen te Zaffelare; het provinciaal domein te Wach-
tebeke; de 3uikerfabrikatie te Moerbeke; de Durme te Daknam; het
gewezen Pieter Heyndensveer en aardbeienteelt te Eksaarde;
oude hoeven en het E. Tinelmuseum te Sinaai; bossen en heide te
Stekene; het domein «De Wal» te Kemzeke; de rozenteelt te
Belsele; het stadhuis en de O.L.Vrouwkerk te Sint-Niklaas.
Intervieuws met overzetpersoneel van het veer te Mendonk, met
een direktielid van de Suikerfabriek te Moerbeke en met de kon-
servator van het E. Tinelmuseum te Sinaai zijn in de reeks opge
nomen.
De projektie omvat 600 dia's en duurt tweemaal 45 minuten. Ze
geschiedt in overvloeiing met aangepaste muziek en zorgvuldig
naar voor gebracht kommentaar.
KFL Filmforum vertoont op 20 januari om 20 uur in
het Kollege Pontstraat 11 de film Les Ordres die de
grote prijs van het internationaal katoliek filmbureau
in 1975 wegkaapte.
Regie: Michel Brault die de prijs van de beste regie
kreeg op het Festival van Cannes in 1975.
REGISSEUR
Michel Brault is een Frans-Canadese filmer die als
kineast gericht is naar het dokumentaire filmen. Hij
is een van de steunpilaren van de vernieuwing van de
«cinéma direct» in het filminstituut voorvoorlichting,
het Office Nationale de Film, van de Canadese staat.
Brault is ook met Claude Jutra, Pierre Perrault en
anderen één van de grondleggers van de als «cinéma
québécois» gekende jonge franstalige Canadese ci-
DE FILM
Michel Brault intervieuwde ongeveer vijftig van de
vierhonderdvijftig mensen die slachtoffer werden van
deze maatregelen. De gevolgen van dit alles waren
praktisch ongemerkt in Canada voorbijgegaan.
Brault wou er echter de nodige ruchtbaarheid aan
geven en maakte er een film over (dit was trouwens
niet de enige film, Robin Spray maakte voor de
National Film Board de engelstalige dokumentaire
«Action» over deze zaak die ook als onderwerp dien
de voor de langspeelfilm «Bingo».
Uit zijn intervieuw distilleerde Brault de gevallen van
vijf mensen die hij in zijn film naar voor brengt: de
vakbondsafgevaardigde Clermont Boudreau en zijn
echtgenote, de armendokter Jean-Marie Beauche-
min, de sociaal-assistente Claudette Dussault, en de
werkloze Richard Lavoie; vijf mensen die met de
ontvoering helemaal geen uitstaans hadden.
Om de geloofvaardigheid niet te schaden, verkoos
Brault de formule van het dokumentaire genre te
gebruiken. Toch gebruikt hij beroepsakteurs en om
die twee dingen met elkaar te verzoenen laat hij zijn
akteurs zich voorstellen in het begin van de film, zij
zeggen welke rol zij in de film spelen«Ik ben Hélène
Loiselle en in de film speel ik de rol van Marie
Boudreau».
Het relaas van hun wedervaren wordt dan in de film
verteld, af en toe onderbroken door gesprekken.
ONTDEK JE PLEKJE
Verleden jaar hebben we kennis gemaakt met Lieve en Rom Duprez tijdens de dia projektie
van «de moervaartroute», zoals zij die zagen. In 600 kleurenbeelden, met reportage,
muziek en kommentaar kreeg men inderdaad een «ander» beeld. Ons land kan zich geen
betere en dankbaardere ambassadeurs of public-relations echtpaar indenken op toeris
tisch gebied.
In april jl., ging bovendien de «meetjeslandse krekenroute» in premiere. De 800 dias zijn
op 21 januari te Erpe en op 22 januari te Aalst te bewonderen in een vlotte presentatie van
tweemaal 55 minuten.
STREEKGENOTEN
Vandaag de dag wonen Lie
ve en Rom Duprez niet meer
in onze streek. Met hun vier
kinderen verblijven ze te
Evergem, vanwaar ze het
ganse land rondreizen om
hun dia shows te presente
ren, of op zoek gaan naar
nieuwe uitgebreide onder
werpen. Rom Duprez is in
feite een technisch inge
nieur, die het levenslicht
zag te Erpe (rechtover de
statie Erpe-Mere). Na drie
jaar verhuisde Rom met zijn
ouders naar de Pieter Cor
nel iskaai te Aalst en ver
bleef er 22 jaar.
Zijn onvervangbare mede
werkster en echtgenote Lie
ve (De Maesschalck) is een
geboren en getogen Hof-
staadse, die tot haar huwe
lijk met Rom in Hofstade
verbleef.
Dank zij de presentatie van
hun originele dia-reporta-
gen, op uitnodiging van al
lerlei verenigingen, komen
Rom en Lieve nog in eigen
strec en blijven bovendien
verder op de hoogte van het
streekgebeuren, dankzij De
Voorpost. Hun interesse
voor hun bakermat is im
mers onverminderd geble
ven.
TE WEINIG SPRAKE OVER
EIGEN SCHOON
Lieve en Rom hebben
steeds veel van het vlaamse
land gehouden en brachten
er een groot deel van hun
vrije tijd door al wandelend
en fietsend in de Moer
vaartsomgeving, het meet
jeslandse krekengebied, de
Schelde-Durmestreek, de
Leie van Deinze tot Gent,
e.a. Daar ontdekten zij het
prachtige natuurschoon,
het mooie kunstpatrimo
nium, de teelten, de folklo
re, de ontspanning en de
mens. Daarnaast woonden
zij regelmatig dia- en film
voorstellingen bij over het
buitenland. Maar nooit was
er sprake van een diareeks
over het Vlaamse land en
dat vonden Lieve en Rom, -
dank zij hun ervaringen -,
een schromelijke tekortko
ming. Het deed hen op ze
ker ogenblik besluiten om
zelf diareeksen over Vlaam
se bodem te maken. Ande
ren te laten zien, hoe zijzelf
al het moois ondervonden
en waardeerden.
WE VLIEGEN DOORHEEN
DE NATUUR
Men kan zich afvragen
waarom we het bij ons nog
moeten zoeken en vooral,
omdat we er toch allicht
eens geweest zijn. Zij het
dan «en passant».
Maar bij het bekijken van de
dia's komen we tot andere
vaststellingen. Indien we de
streek opzoeken, dan is het
vliegensvlug. Rom en Lieve
zeggen hierover: «ze zien
niet hoe mooi het er is, wat
al prachtigs er dicht bij ons
ligt. Aan onze kust en in het
buitenland is alles zoveel
mooier, denken zij. Wij ech
ter zijn overtuigd dat het de
moeite en de vreugde loont
al het schone en soms min
der mooie in ons vlaamse
land aan onze mensen te
tonen opdat ook zij er het
mooie en belangrijke beter
zouden leren kennen, waar
deren en opzoeken.
EERST LEREN
FOTOGRAFEREN
Lieve en Rom thans als vol
waardige toeristische repor
tagemensen op de bres.
Maar aanvankelijk stelde
het wel wat problemen. In
feite kenden ze niets of al-
tans heel weinig over foto
grafie. Zij stonden gewoon
nergens. Alvorens hun ideel
te kunnen verwezenlijken
werden ze lid van de VTB
fotoklub uit Evergem, waar
zij met de nodige geestdrift
en volharding leerden foto
graferen en kritisch hun
werken keuren.
VAN 600 TOT 800 DIA'S
PER REEKS
Inmiddels hebben zij de no
dige dosis ervaring opge
daan. Niet alleen bij zich
zelf, maar ook door de vele
kontakten en opmerkingen
van de vele belangstellen
den. Hoe zo een diareporta
ge ontstaat vertelt Lieve en
Rom ons met een ontwa
penend enthousiasme:
«Wanneer wij samen het
stukje Vlaanderen hebben
bepaald dat wij wensen in
reeks te brengen, maken wij
een paar verkenningstoch
ten met de wagen en laten
de casette-recorder' onze
ideeën en opmerkingen no
teren. Wij verzamelden ver
der alle mogelijke literaire
werken over de gemeenten,
waterlopen, folklore en der
gelijke meer. Een zeer waar
devol werk dat wij hier toch
wensen te vermelden is
«Het VTB handboek Vlaan
deren» dat wij opnieuw
graag aangepast zouden
zien verschijnen. Al die
werken worden verwerkt en
kontakten voor inlichtingen
met plaatselijke heemkun
dige kringen met gemeente
besturen, met de gewone
mens, leveren ook een hoop
informaties. Daarna volgen
een aantal verkennings
tochten waarbij alle hoekjes
van de gemeenten worden
opgezochten de nodige in
lichtingen en gegevens ook
op bandrecorder worden ge
bracht. Alle inlichtingen
worden dan thuis verwerkt
en gerangschikt. De vorm
geving van de diareeks en
de teksten krijgen geleide
lijk vaste vorm bij de tiental
len opname-tochten. Voeg
daarbij de intervieuws met
enkele typische figuren die
wij in die streek leerden
kennen en wensten te ver
werken in de montage van
de reeks.
De bestudering en de ver
kenning van de streek, op
namen, teksten, muziek
keuze, klankopnamen (tekst
plus muziek) en volledige
sonorisatie nemen onge
veer drie jaar vrije tijd in
beslag. Voor de tekstpre
sentatie doen wij steeds be
roep op degelijke geschool
de personen.»
RUIME BELANGSTELLING
Het drie jaar voorbereidend
werk is niet voor niets ge
weest. De twee bestaande
diareeksen «De Moervaart
route» (waarvan de premiere
in september 74 doorging)
en de recente Meetjesland-
se krekenroute, kennen heel
wat suksesvolle vertonin
gen. Diavertoningen waren
onder meer reeds in Ever
gem, Lokeren, Aalst-Mijl-
beek (Davidsfonds) met de
Moervaartroute en nu in
januari de Krekenroute op
zaterdag de 22e), daarnaast
ook nog te Herzele, Ham-
me, Gontrode, Waas
munster, Bazel, Kalken, Af
snee, Nevele en op vele
plaatsen in de opname
streek zelf. De belangstel
ling varieert van 13 tot 250
aanwezigen en is sterk af
hankelijk van het aantal le
den van de inrichtende
vereniging en de interesse
van de mensen uit eigen
streek.
TOEKOMSTWENSEN
EN PLANNEN
Het is een grote wens en
verzuchting van Lieve en
Rom Duprez dat meer
verenigingen evenveel in
teresse zouden hebben voor
diareeksen over Vlaamse
bodem als over het buiten
land en dat onze vlaamse
mensen leren zien en genie
ten van al het mooie dat ons
Vlaanderen te bieden heeft.
Zij pleiten bovendien dat
men, samen met hen, zou
strijden tegen alle vormen
van milieuverontreiniging
en- verstoring.
Op het ogenblik hebben zij
een aanvang gemaakt aan
de dia-reeks «De Schelde-
Durmestreek en haar ge
zinswandelpaden» die uit
twee diareeksen zal bestaan
en ook een reeks «De Leie
van Deinze tot Gent.
Met deze beide reportages
hebben zij nog enkele jaren
vrijetijdsbesteding voor de
boeg en wij kunnen alleen
nog maar belangstellend
uitkijken naar deze nieuwe
boeiende werkstukken.
Wie het eens «anders»
wenst te zien kan alvast te
recht op vrijdag 21 januari
te 20 uur in de jeugdklub
Dido, Oude Heirbaan en za
terdag 22 januari te 20 uur
in de Parochiale feestzaal
van het Sint Maartensinsti-
tuut, Moorsel, waar ze de
genodigden zijn van het Da
vidsfonds Mijlbeek om de
«Meetjeslandse Krekenrou
te zoals zij die zagen», te
presenteren op beide avon
den.
Het loopt erg vlot vanavond, het zit me blijkbaar in de vinge
deze keer, het lijkt wel of de tijd stil staat, of tik ik zo vlug H
dreunt nochthans in mijn hoofd als in de machinekamer van ee^^
negentiende-eeuwse stoomschip dat op volle kracht de oceaai^^
overstoomt. Mijn keelontsteking werkt nog altijd wat na blijk
baar, ze heeft een soortement verkoudheid achtergelaten en di
ga ik met grote middelen te lijf, gisteravond kon ik ze met e*
paar stevige borrels bedwingen, vanavond wordt het warme wij
met citroen denk ik er staat hier nog een fles van rond de ket
en nieuwjaarsdagen en me dunkt dat die uitermate geschikt
Overigens zal ik voorzichtig te werk moeten gaan bij het bei
den van mijn wonderdrankje want mijn onhandigheid kent
laatste dagen geen grenzen. Zij beperkt zich niet meer tot hi
haaldelijk omver gooien van asbakken (tot groot jolijt van
aanwezigen), nee, ik ga er met de grove borstel door en tra
ijverig lampen stuk en gooi de vuilniszak tegen de grond. To
overmaat van ramp deed ik nog een poging om een rekje tegen dj
muur te hangen, bijzonder praktisch zo'n ding, tenminste wart
neer de konstruktie geslaagd is. Het procédé is erg eenvoudig
zorgt voor een plankje en naargelang de afmetingen daarvai
schaf je je twee of meer L-vormige ijzers aan. Vervolgens boorf
gaten in de muur, niet zomaar lukraak natuurlijk, je moet eef
beetje beredeneerd te werk gaan. In die gaten duw je plastiek» -
dopjes (verkrijgbaar onder de naam pluggen) en dan schroefje
de vijzen (die eigenlijk schroeven zijn) in en klaar is keej
Tenminste, zo had ik het me voorgesteld. Nou ja, het ding hanj
eren dan ben ik mij gaan afvragen waar het eigenlijk goed voor
KEen vraag waar ik nog altijd geen antwoord op gevonden heti
maar je, vroeg of laat heb ik het misschien nodig en dan hangt hA
er tenminste. Beter, heel wat beter, ging het met mijn boni
Zowat anderhalf jaar geleden ben ik onrechtmatig in het bezit vt
een klein zwart bord gekomen en dadelijk maakte ik mjj het vas
voornemen dat ding op te hangen. Dat is vorige wêek'ot
gebeurd, met goed gevolg. Daar schrijf ik dringende zaken op
wat ik niet mag vergeten staat mij elke ochtend weer fris voort
geest op die manier.
Daarmee is mijn programma echter nog niet afgewerktik mo
dringend een heleboel films gaan zien en een behoorlijk aant
boeken kopen, ik heb de indruk dat ik op die twee gebieden et
hopeloze achterstand aan het oplopen ben en vroeg of laat kan di^
mij duur te staan komen. De grote vraag is echterwaar vind ik ep\".:
de tijd voor, ik worstel mij immers door alle sprookjes vaL pg
Grimm en Andersen en tussendoor neem ik ook nog de tijd or e
enige periodieken door te nemen.
Nog zo'n dringende aangelegnheid is de aanschaf van een k«
kenkast(je). Hier ligt het probleem echter enigszins anders
vind nergens mijn gading, tenzij dan in een klasse die mijnt
bruine niet kan trekken. Liefst zou ik ergens een oud meubeli
op de kop willen tikken om dat dan eigenhandig op te kalefatei
Ik maak dus voor één keer gebruik van inkt en papier en richt i
tot die lezer(s) die graag hun ouwe kastje zien verdwijnen oi
wille van de aankoop van wat nieuws. Zij kunnen hun kastje lat»
ten allen tijde bij mij komen bezoeken indien het afscheid ht
zwaar zou vallen.
Voorlaatste brokje aanval tegen de rode achtermistlamp, res
pektievelijk rood achtermistlicht. Ik verzoek de rijkswacht ei
andere leden van de wegenpolitie dringend nauw toezicht
houden op het gebruik van dat onding. Heel wat automobilist»
steken hun achtermistlicht immers te pas en vooral te onpas aan|
Voor de andere weggebruikers is dit buitengewoon hinderlijk el
het past helemaal niet in het kader van onze verkeerswetgeving
die had immers op bepaalde weersomstandigheden gemunt
Tot slot wou ik aanvankelijk een erg stout mopje van mijn hai
inlassen, maar uiteindelijk besluit ik het toch maar in petto
houden, het zou heel wat mensen tegen de brave borst kunnei
stuiten en dat is uiteindelijk niet de bedoeling. Ik doe dan ma;
een oproep tot mijn vrienden (voor zoveT ik die nog heb, stekel
jullie even de rechterwijsvinger in de hoogte, zodat ik eens k;
tellen?) vrienden (dus), willen jullie a.u.b. ophouden m<
trouwen? Ik ben het feesten zat, beu dus, ik heb er mijn buik vj
vol. Ik heb daarenboven enkele sentimentele redenen, benevens
ekonomische, die mijn hulpkreet zeker verrechtvaardigen, di
doe me 'n lol jongens en stop ermee of doe het in 't geniep, 1;
het mij niet weten, achteraf vertel je het mij wel eens bij pot et
pint.
Steek er de brand in en hou je taai. Dag stout beest, ik dacht dat j»
er niet meer was. Dag bolleke. Dag boekenmeisje. Dag Lucai
Bols. Dag dagdroom.
'e I
Na een lange periode van stilte in hun muzikale programmatie kome
leukerds van jeugdklub KREJA (Drie Sleutelstr. Aalst) met een o[
den van de Nederlandse groep BOTS, op de proppen. Geweldig i<
zou je zo op het eerste gezicht zeggen, ware het niet dat Kreja hier»
in het vaarwater van jeugdklub Dido kwam en laatstgenoemde cr(|
dwong een eerder gepland optreden van dezelfde groep in Erpe af
lassen en tot latere datum verdagen.
Lieve en Rom Duprez: driejaar voorbereiding en meer dan 800 dia's om Vlaanderen «anders te zien».
Nou goed, BOTS brengt muziek
voorde vrede en laten wij dan ook
met die gedachte vertellen hoe be
langrijk Bots in noord en zuid wel
is. Vooreerst, Bots is een der
weinige muzikale formaties uit de
nederlanden die zich inspireren op
een waar en oprecht sociaal enga
gement. Zij houden geen blad
voorde mond en in folders en arti
kels allerhande wordt over hen
dus graag gesproken in termen
van botsmuziek. Bots heeft het
over een waaier van problemen,
onrechtvaardigheden, alineaties
en nog van die kenmerken van
onze hedendaagse maatschappij
over de intieme plekken van ons
systeempje, over haar bedenke
lijke geurtjes, over de geile ple
ziertjes van het produktcnvre-
tertje, over liefde, vreugd en ver
driet... kortom, over wat de Ne
derlander en de Vlaming vandaag
treft en niet treft. De teksten zijn
aktueel, eenvoudig, gericht op de
man-van-dc -straat, menselijk en
uit het echte socialistische hout
(van een uitstervende boomsoort)
Zo zingt de groep over 't status-
imago van de man («Ik ben een
man, ik ben een jager...»), over
de kloof tussen patient en dok
ter...
•kri
Op de eerste elpee staat het wtbei
dcrmooie «Kreupel» waarin
ik-persoon verhaalt hoe hij
steun- naar arbeidsbureau
geslingerd. Hier heet dat R.V.
andere naam, zelfde spektal
Tegenover «Kreupel» staat
het niet minder treffende «L
van de werkende jeugd», ironi
"blikkend op hen die blindelings
het gareel hebben leren lopen.
De tweede elpee van de groej
vooral bekend via het numr
«Zeven dagen lang», een bef'
king van een Bretoens tradition
lied dat door Martin Carthy
zaterdag 15 januari te bekijken
folkkroeg. een absolute aanra
voor wie de beste folkartiest
Engeland aan het werk wil 2
meesterlijk onder de I
«Willie's Lady» wordt gebracl
Naast de sociale gedachte is B»i
evenwel ook belangrijk om wati
muzikaal vlak wordt gepresteef
Live komt de groep ijzer&fl
over. Men swingt lekker de pl
uit, de zang beweegt zich tussr
de soli van sax, gitaren, perkussj
en andere a
Afspraak: vrijdag 14 novcmbq I:
zaal MadeionInkom 80 - 100ld
R.W.D
