MMM
Vrije Tribune
A
EREMBODEGEMSE RAAD
BLIES LAATSTE ADEM UIT
2 -14-1-77 - De Voorpost
de redaktie heeft het recht deze teksten in te korten.
Volgens de zienswijze van de
Belgische Commissie voor de
Heraldiek moet de vlag van de
gemeente zo nauw mogelijk aan
sluiten bij het wapen. Het stads
wapen, K.B. van 6 feb. 1841,
werd tijdens de gemeenteraadszit
ting per 1-1-77 goedgekeurd. Te
gelijk stelt zich derhalve het pro
bleem van de vlag. Zolang de stad
over geen nieuwe vlag beschikt,
zou er overigens niet officieel
mogen gevlagd worden.
De bedoeling blijkt voor te zitten,
aan de huidige tweekleurige
banenvlag(wit-rood) een baan van
geel toe te voegen en op de witte
middenbaan een gotisch, op
staand zwaard in keel(rood) in te
brengen, ter wille van de continuï
teit van dit symbool dat op alle
stadszegels voorkomt, evenals
trouwens op het wapen. Overplan
ting van dit zwaard uit het wapen
naar de vlag, beantwoordt duide
lijk aan de stelling van voormelde
commissie.
Er is echter meer.
Dergelijke hanenvlaggen bevatten
een kleurensymboliek die nog
weinigen kunnen onderkennen.
Ze zijn gewoon uit de tijd. De
hedendaagse publiciteit gebruikt
andere erkennings- en associatie
middelen. Wil de Aalstenaar zijn
vlag herkennen tussen de vele op
elkaar gelijkende hanenvlaggen
van v andaag, zal meer nodig zijn
dan enkel maar een zwaard.
Overigens is een zwaard niet al
leen een teken van machthet is
en blijft een «wapen», d.w.z. een
oorlogstuig. Waarom toch wa
pens «in het schild voeren» als de
historische verzuchting van de
mens «vrede» blijkt te zijn, inzo-
derheid in deze tijd na twee
moorddadige wereldoorlogen?
Moet onze Westerse beschaving
dan te eeuwigen dage gedoemd
blijven met dit odium van ge
weld. of willen we echt van deze
reputatie die we in de wereld heb
ben niet af?
Onze hele heraldiek trouwens,
hoe interessant ook voor enkele
werkelijk ingewijden, is en blijft
één lang verhaal waar bloed aan
kleeft. Hij is bovendien volks
vreemd de ridders, die van de
Middeleeuwse kruistochten te
rugkwamen, stelden er de eerste
wetten van op en dit in navolging
van de Arabieren. Zo bleef zelfs
de taal van de heraldiek Arabisch
rood heet «keel», groen wordt
«sinopel- genoemd, naar de naam
van de stad Sinope enz.
Aangezien de Koran de voorstel
ling van levende wezens verbiedt,
drukte ook onze heraldiek zich
naar dat voorbeeld uit in louter
decoratieve motieven en meet
kundige vormen. Dat onze
Vlaamse volksaard heel anders
was in die tijd, getuigen de vele
miniaturen en andere kunstuitin
gen. De taal van de cultuur ge
bruikte bij voorkeur natuurtemata;
de taal van de heraldiek, dit is de
taal van wapen en geweld,
schuwde elk naturalisme.
Dat het -wapen- als zinnebeeld
van macht en als middel voor het
behoud ervan werd gebezigd,
hoeft ons niet te verwonderen.
Voor de middeleeuwse heer was
het wapen het tuig om zijn bevoor
rechte positie af te dwingen of te
handhaven. De steden wierpen op
hun beurt wallen, grachten en mu
ren op om hun vrijheden te hand
haven en hun burgers te bescher
men. Het zwaard had toen nog een
werkelijk funktionele betekenis.
Het patrimonium van de heden
daagse stad hoeft geen gevechts-
tuigen meer, wel maatregelen ter
bescherming. Dat erfdeel bestaat
uit een hele cultuurschat en daar
naast het unieke erfgoed van de
natuur de vruchtbare grond
die we via onze voorouders geerfd
hebben.
Het oorspronkelijke natuurgoed
dat ons ten dele viel was een ge
bied aan de Dendervallei waarin
de «els» als pionier-vegetatie ook
de naam van deze stad heeft be
paald etymologisch blijkt de
naam Aalst (men schrijve A-elst)
uit elzenbos ontstaan te zijn. Der
halve ligt het voor de hand deze,
overigens bijzonder fraaie boom.
in de vlag op te nemen, uitgere
kend op een moment van fusie,
waarop Aalst met tal van lande
lijke gemeenten wordt uitgebreid.
De zwarte els. mythologische
boom voor onze voorouders, siert
nog steeds de vele grote en kleine
waterlopen in onze streek. Het
mooist is hij in de winter, in zijn
donkere gedaante, beladen met
talloze elzenappeltjes, die het
zaad bergen waarmee onze kleine
vogelsoorten zich een hele winter
kunnen voeden.
Deze kleine vogels die het zaad
oppikken en later op hun vlucht
uitwerpen, verpakt in verse mest,
zorgen voor de natuurlijke herbe
bossing, zodat de grond weer
vruchtbaar wordt, waar de mens
hem heeft vernietigd.
In een tijd van algemene en ver
nieuwde aandacht voor de natuur
en voor het patrimonium van deze
unieke aarde, bezit Aalst een
prachtig natuurembleem, dat
sinds mensenheugenis in de naam
van de stad zelf zit. Die kans om
Aalst een eigen gezicht te geven
mag op dit fusiemoment niet on
benut blijven.
Lambert Van de Sijpe
Raadslid
NIEUW AALSTERS STADS
BESTUUR OFFICIEEL VAN
START
Vanaf 1 januari is het nieuwe
PW-BSP-VU stadsbestuur of
ficieel van start gegaan, en dit
onder zeer ruime belangstel
ling zowel van de pers als het
publiek.
Op dergelijke politieke hoog
dagen blijkt toch steeds weer
dat er bij de burgers van ons
land nog een levendige be
langstelling voor het politiek
gebeuren bestaat.
De eerste zitting zorgde dan
ook meteen reeds voor het no
dige politieke nieuws. Zowel
aan het publiek als aan de vol
tallige pers is de totale onspor-
tiviteit van de CVP-fractie op
gevallen, die zelfs niet de no
dige politieke moed wist op te
brengen om de huidezitting bij
te wonen. Van in den beginne
getuigt de CVP aldus van haar
ongeloofwaardigheid wan
neer ze, zoals de Voorpost
van vorige week opmerkt,
enerzijds medewerking toe
zegt aan het nieuwe stads
bestuur, en direkt daaropvol
gend zelfs de sportiviteit niet
weet op te brengen om sa
men met het aanwezige pu
bliek en de pers deel te nemen
aan wat een normale huide
plechtigheid is bij de installatie
van een nieuw bestuur. Op het
aanwezige publiek heeft deze
houding dan ook een allesbe
halve gunstige indruk ge
maakt. Aan het normale ver
loop van de zitting heeft deze
CVP-houding trouwens niet
veel geschaad.
Meteen is de tijd van het bestu
ren aangebroken voor het kol
lege van Burgemeester en
Schepenen.
De eerste zorg van de BSP is
de dienstverlening aan de
bevolking. Het stadhuis en de
gemeentehuizen moeten
dienstcentra voor de plaatse
lijke bevolking blijven en mo
gen geen partijlokalen wor
den (zoals de CVP er dacht van
te maken Het nieuwe be
stuur heeft reeds de nodige
maatregelen getroffen om de
plaatselijke dienstverlening te
verzekeren. Verbetering ervan
in de toekomst is eveneens
voorzien.
Blijven de zorgen voor de te-
werkstelling.De BSP is van
oordeel dat ook een stad als
Aalst haar rol inzake tewerk
stelling te spelen heeft. De
succesvolle uitbouw van
plaatselijke industrieter
reinen bewijzen dat, mits de
nodige inzet, er heel wat te
doen valt voor de tewerkstel
ling in eigen streek. De ad
ministratieve deconcentratie
uit Brussel o.a. naar het
Aalsterse zal daar het hare
moeten toe bijdragen. Ook
daartoe zullen vanuit Aalst
inspanningen geleverd moe
ten worden.
Kortom, er is voor de nieuwe
bestuurders een enorme
taak weggelegd in het
nieuwe Groot-Aalst.
Martin HUTSEBAUT
Pol. Secretaris afdeling Aalst
DE BSP
TERUG IN HET
BESTUUR
TE AALST
Op I mei 1976 in de traditionele
betoging van de Socialistische
Gemeenschappelijke Aktie te
Aalst, was de spandoek met de
slogan Werk-Kultuur BSP in het
bestuur» een blikvanger. Terecht
was het Partijbestuur van oordeel
dat er reeds op 1 mei onze bevol
king moest worden duidelijk ge
maakt dat de socialisten zich kan
didaat stelden voor het stadsbe -
stuur van Groot-Aalst. Dit was niet
meer dan normaal. Niet alleen
omdat de socialisten steeds het
bewijs hebben geleverd met be
kwame figuren te kunnen aantre
den. en verantwoordelijkheid te
kunnen opnemen. Ook de smade
lijke manier waarop de BSP in
1970 in de oppositie werd ge
drongen, lag nog fris in het ge
heugen van de bevolking en par
tijgenoten. Dit mocht niet op
nieuw gebeuren. De BSP nog
maals in de hoek laten drukken
ware mensonwaardig en verne
derend geweest. Gelukkig heeft
zich dat niet herhaald. De socialis
ten nemen terug verantwoorde
lijkheid op per 1 januari 1977.
Opnieuw in de bestuursmeerder-
heid postvatten betekent niet dat
de BSP zich zo maar zal laten
meesleuren in de stroom van onze
koalitiepartners. Trouwens in de
besprekingen die de instelling van
de nieuwe gemeenteraad zijn
voorafgegaan werd in de opstel
ling van het gezamenlijk pro
gramma voor de komende 6 jaren
rekening gehouden met socialisti
sche doelstellingen.
Bij de BSP is de wil aanwezig om
in het stadsbestuur haar bijdrage
te leveren om onze stad bloeien-
der en welvarender te maken. Een
stad waarin het goed en aange
naam is te wonen en te leven. Om
dit te bereiken zal het nodig zijn
dat sommige konservatieve en
dubbelzinnige gedachtengangen
plaats ruimen voor een socialisti
sche visie. Een visie die tot doel
heeft meer gelijkheid en recht
vaardige samenleving te brengen.
Een maatschappij waar alle lagen
van de bevolking aan bod en aan
hun trekken komen.
Met de medewerking van onze
bevolking kunnen wij dit verwe
zenlijken.
De socialisten weten dat hun een
zeer moeilijke taak te wachten
staat. Dit schrikt ons echter niet
af. De socialistische beweging
staat paraat om in alle openheid en
eerlijkheid het programma trach
ten te verwezenlijken. De manda
tarissen geruggesteund door gans
de BSP wenst zich ten dienste te
stellen van de meer dan 82.000
inwoners van Groot-Aalst.
Socialisten eensgezind en met de
nodige wilskracht vooruit en veel
sukses.
JAN VAN DER VEKEN
Voorzitter BSP
Dhr. Frans Boel, zeventien jaar
CVP-burgemeester van
Erembodegem en over wie ie
dereen moet toegeven dat hij
er in elk geval heel wat gepres
teerd heeft, zodat men in de
CVP zijn afscheid diep be
treurde, verklaarde vorige
week in een intervieuw aan
«De Voorpost» in verband met
de rol van een oppositie: «Wel
weet ik, dat de rol van de oppo
sitie een figurantenrol is en
menselijk zeer ondankbaar, als
men, zoals veelal gebeurt, het
passief gaat spelen en dus on
dergaat. Daarentegen kan op
positie zeer dankbaar zijn als
men zich tenvolle inzet, maar
dat vraagt meer werk dan be
sturen zelf.»
Iets in dien aard hebben wij
reeds geschreven, toen de
BSP zich de jongste zes jaar in
de oppositie zo ongelukkig
voelde, en toen ze later haar
jongste verkiezingnederlaag
aan haar zes jaar oppositie
wou wijten. Wij zeggen het
trouwens nog verder voor wat
de BSP-oppositie op nationaal
plan betreft. Waarmee we dan
weer niet bedoelen, dat men
niet objektief mag of moet
hebben bestuursverantwoor-
delijkheden te krijgen, maar het
gaat er dan om VOOR WAT
Het gaat ons vandaag echter
niet om de BSP, maar wel om
de CVP als oppositie in de
Aalsterse gemeenteraad. Dat
Ghis Willems en zijn ploeg lie
ver zouden bestuurd hebben
spreekt vanzelf. Dat ze verbol
gen zijn over de manier waarop
de huidige meerderheid tot
stand kwam begrijpen we best.
Ook wij hebben niet verborgen,
dat we dit verbond, in het raam
van de huidige algemene strijd
van de arbeidersbeweging in
ons land, niet positief konden
vinden.
Het is echter reeds op de instal
latiezitting gebleken - en dit
wordt bevestigd door het artikel
van G. Willems in de Vrije Tri
bune van voornoemd week
blad - dat onze meningen om
trent de betekenis van dit ver
bond niet alleen sterk verschil
lend zijn - wat de CVP wellicht
weinig kan bommen - maar ook
dat de CVP en (of) haar fraktie
hun woede de voorrang geven
op nuchter politiek denken, dat
ze best de hierboven aange
haalde woorden van Frans
Boel zouden overwegen.
In het intervieuw van een hui
dige schepen, vroeger
oppositie-raadslid te Erembo
degem, wordt er eveneens -
zoals G. Willems vandaag
schrijft - op gewezen dat het
niet opgaat dat de oppositie in
feite onmondig wordt gemaakt.
Wij stemmen daar mee in en
hebben als KP de vraag ge
steld in bepaalde inspraakor
ganen vertegenwoordigd te
zijn. Maar is het vanwege de
CVP politiek verantwoord van
een eis als het voorrecht voor
haar raadsleden in de vroegere
gemeentehuizen hun zitdagen
te kunnen houden, de toets
steen te maken van de goede
wil of van de waarde van het
beleid van de nieuwe meer
derheid?
Wij hebben niet de pretentie ie
dereen omtrent zijn rol en ta
ken de les te spellen, maar de
houding van HET GEHEEL
van de gemeenteraad is van
zo'n groot belang voor de Aals
terse bevolking, dat wij het
recht hebben daaromtrent
onze mening te zeggen. Als G.
Willems schrijft dat «de grijp
grage meerderheid onze deel
gemeenten opeist als haar
wingewest» en dreigt dat zij
dan met de CVP zal te doen
hebben, dan spreekt hij in de
geest van vóór 1914 en plat
elektoralistisch, zoals wanneer
hij in zijn toespraak bij de instal
latie treurde over de fu
sies...nadat hij ze in de Kamer
had gestemd
Wij menen dat er ander katten
te geselen zijn dan de «toets
steen» der CVP-zitdagen in
de vroegere gemeentehuizen.
En om er slechts één te noe
men, verwijzen we naar de
toespraak van ACV-
afgevaardigde van Aalst, Piet
Van Tittelboom, in de zitting
van de Oost-Vlaamse Gewes
telijke Ontwikkelings Maat
schappij, omtrent de noodza
kelijke voorrang van het Arr.
Aalst inzake ekonomische
hulpverlening 8.000 volledig
werklozen en de zwaarste
pendel van het hele land
Wie heeft zich daaromtrent
NIET op de borst te kloppen
Ray DE SMET.
De CVP fraktieleider in de ge
meenteraad heeft in zijn be
toog een oproep gedaan om bij
het bestuur van de stad reke
ning te houden met de opposi
tie. Het zou niet wijs zijn van de
meerderheid niet naar de op
positie te luisteren en het posi
tieve van deze groep niet te
aanvaarden. Maar dan moet
ook de oppositie konsekwent
zijn en samenwerking aan
vaarden Waren de woorden
van de CVP mooi en hoopvol,
dan waren hun daden teleur
stellend van de eerste dag van
het bestaan van groot-Aalst.
Immers na het kleine gedeelte
dat de geheime zitting was,
heeft de volledige fraktie de
raad verlaten en woonde zelfs
de huidezitting naar aanleiding
van de installatie niet bij. Op
nieuw brengt door deze hou
ding de CVP het gezegde in
herinnering:«Luister naar mijn
woorden, maar kijk niet naar
mijn daden».
Deze houding steekt schril af
tegenover de mooie woorden
van hun fraktieleider Het is in
elk geval een weinig lovens
waardig eerste optreden van
de grootste tractie, oie zien
heel klein toonde, bij het histo
rische gebeuren van de over
gang naar Groot-Aalst. Na der
gelijk optreden, wat verwacht
de oppositie dan van de meer
derheid? Applaus?
Ook het eerste CVP voorstel
om de oppositie zitdagen te la
ten organiseren in de gemeen
tehuizen, alhoewel te onder
zoeken waard, kan mij niet van
de gedachte ontdoen:waarom
nu daarmee naar voor komen?
In bijna alle gemeenten had de
CVP als meerderheidspartij de
kans de zes voorbije jaren de
gemeentehuizen ter beschik
king te stellen van de oppositie
voor het houden van zitdagen.
Het tegengestelde gebeurde:
de oppositie en alles wat niet
CVP was werd van de gemeen
tehuizen gehouden. Nu on
middellijk eisen wat men zes
jaar lang niet heeft toegepast
lijkt mij tegenstrijdig.
De komende zitdagen van de
raad moet de ware gedaante
van de CVP-oppositie tonen.
Ze nu reeds veroordelen zou
misschien voorbarig zijn omdat
de CVP gehandeld kan hebben
in een geest van depressie na
het verlies van al die burge
meesters. Maar zeker is, dat
indien de CVP wil gehoord en
geloofd worden dat ze een an
dere houding moet aanne
men.
Diane D'HAESELEER
Bij de plechtige installatie van
de nieuwe Aalsterse gemeen
teraad maakte de heer Ghis
Willems, als fraktieleider van
de CVP-oppositie, zich zorgen
over het lot van het onderwij
zend personeel van de ge
meentescholen in de randge
meenten, dat meestal van
christelijke huize is.
De heer Willems, die ik noch
tans ken en waardeer als een
korrekt man, is - naar mijn be
scheiden mening - daarbij
enigszins uit zijn rol gevallen.
Het is de taak en opdracht van
de oppositie om zeer waak
zaam het beleid van de meer
derheid te volgen. De heer Wil
lems heeft niet, zoals wijzelf,
de ervaring van de oppositie.
Hij zal het nog moeten leren.
En hij zal er daarbij moeten
over waken, dat hij enkele
slechte parlementaire gewoon
ten niet mee naar het Aalsterse
stadhuis brengt. Want in het
parlement wordt ook de oppo
sitie al te vaak door de meer
derheid gewoon in het hoekje
gedrumd, éen enkele parle
mentaire regel mag hij gerust
mee naar Aalst brengen. In
Kamer en Senaat geldt name
lijk dat men de regering beoor
deelt op haar beleid, op haar
daden; maar - zo luidt de stel
regel - «men ondervraagt de
regering niet over haar inten
ties».
Dat is nu precies wat de heer
Willems wel doethij doet de
meerderheid in de Aalsterse
gemeenteraad een intentie
proces aan. Hij beschikt over
geen enkel tastbaar gegeven,
dat zijn vrees inzake het on
derwijzend personeel van kato-
lieken huize voedsel zou kun
nen geven. Hij vertrekt ge
woonweg van de veronderstel
ling dat de Aalsterse meerder
heid onverdraagzaam en sek
tair zal zijn. Van een doorgaans
hoffelijk tegenstrever als de
heer Willems hadden wij dit,
eerlijk gezegd, niet verwacht.
Wat vreest de heer Willems
precies Dat wij de christelijke
leerkrachten aan de deur zul
len zetten en vervangen door
vrijzinnige Hij weet dat wij dat
niet eens zouden kunnen, ge
steld dat wij het zouden willen
Dat wij een eenzijdige benoe-
mingspolitiek zullen voeren
Ook hier zou de heer Willems
voorzichtig moeten zijn. In tal
van traditioneel door de CVP
bestuurde gemeenten is het
gemeente-onderwijs altijd het
wingewest geweest van de
CVP-benoemingspolitiek. Een
echte keuze-vrijheid bestond
in dergelijke gemeenten nooit:
het vrij onderwijs was er kato-
liek, en dat was normaal; het
gemeente-onderwijs was er
even katoliek. Of de vrijzinnige
minderheid daarmee gediend
was, die vraag werd niet eens
gesteld. Het is precies het ont
breken van een écht pluralis
tisch gemeentelijk onderwijs in
dergelijke gemeenten dat
enerzijds de schoolvrede
voortdurend in het gedrang
bracht en dat anderzijds door
de weeromstuit, geleid heeft tot
de uitbreiding van het rijkson
derwijs.
De heer Willems kent deze
gang van zaken voldoende. Er
is echter méér. In de partij
waartoe ik behoor ken ik met
name verschillende mensen uit
het vrij onderwijs, die ofwel hun
betrekking verloren omdat zij
aan Volksunie-politiek deden
ofwel moesten verzaken aan
een politiek mandaat wilden zij
niet de straat opvliegen. Al
hoewel de zaken de jongste ja
ren wel iets beter liggen, kan de
heer Ghis Willems toch niet
loochenen dat er een oude en
lange traditie is van broodroof
tegen andersdenkenden, zelfs
als die andersdenkenden óók
gelovigen waren.
Ik ben dus niet zinnens, de
heer Willems gerust te stellen.
tee"
Hij zal moeten vrede nemA# 1
met zijn échte oppositietaak: if I
zal het gemeentebeleid mo(
ten leren beoordelen op feit$
en daden. Hij zal moeten afl^ J
ren, ons een intentie-proc
aan te doen.
Wat de bevolking van Nieuv
Aalst betreft: ik geloof niet
zij zich ongerust maakt,
verwacht van de huidige mei
derheid een verdraagzaam b
leid en zij zal in die verwachtin
niet ontgoochelt worden. Miet le
eigen partij en onze partnersitvan
de gemeentelijke meerderhe», «11
staan uitdrukkelijk op een plirbon
ralistisch standpunt. Plurr
lisme betekent niet - zoals mpals
ons soms in de schoenen vPrna
schuiven - dat de gelovige F
minder gelovig en de vrijzirU 20
nige wat minder vrijzinnig z<Jmen
moeten worden. Pluralisme bfn Bl
tekent dat wij een volwasse^1"
samenleving opbouweFr88
waarin iedereen open en v(
zijn overtuiging kan beleven PZK
wederzijds respect en in e^eu'
geest van verdraagzaamheid1"*
Het positieve in de denkwer#
van de andersdenkenden ka"."31
toch niet anders zijn dan ver# erj
kend voor al wie een open geePrn*
heeft.
Deze korte polemiek met
heer Ghis Willems mag er ni
van weerhouden, hem ee
prettig nieuw jaar te wense
Het moge voor hem ook e<
nuttig jaar worden, tijdens he
welk hij zich vertrouwd ks
maken met zijn opposititione
taak. Want in een gezont
democratie zijn meerderhe
en oppositie essentieel. Ik z
het mede tot mijn opdracht rf
kenen, er voor te zorgen dat
democratie - en dus de oppo!
tie - behoorlijk aan haar tre
ken komt.
Daarmee heb ik dan toch ie
bloot gegeven van mijn inte
ties.
Jan CAUDRON
Schepen van Onderwijs
Cultuur
Aalst
>rna
ank
M5
en kwam even later weer op verhaal
Op woensdag 22 december jl. was het ook voor Eretnbodegem zó ver! Nadat de oorspronkelijk op woensdag 15 decembe"
1976 geplande finale gemeenteraadszitting definitief was verlegd werd meteen ook het traditionele aanvangsuur naar ecf
uurtje vroeger verschoven. Dit was de reden waarom uw plaatselijk Voorpost-verslaggever reeds halfweg de slechts U
punten tellende agenda in de nu reeds vertrouwde raadszaal kwam binnenduiken om deze memorabele gebeurtenis mee
maken.
Deop één raadslid na, voltallige vergadering zou dus de eind vertoning voor zichzelf moeten opvoeren zoals dit trouwens J
sinds jaren meestal het geval was Het zag er echt naar uit dat de eigenlijke raadszitting inderhaast zou worden afgedaan il
het vooruitzicht vaneen meer ludiek samenzijn even later op de avond ineen bekend «etablissement- aan de Gerstenbaan
Een «meesterlijk- raadslid bleek daar niet alleen gezorgd te hebben voor hel -galgen maal- maar zou tevens deze vcrlcngdL
gemeente raad szittingop een schitterende wijze onderhouden met opeen schitterende wijze onderhouden met op een spcelsl
wijze zichzelf en zijn scheidende kollega's door de buis te trekken.
Van 20 tot 20,30 uur
Op het einde van de vergadering
moest er nog even gewacht op de
plaatselijke fotograaf die de opdracht
had de voltallige gemeenteraad, die
voorde gelegenheid versterkt was met
gemeentesekretaris Van Vacrenbergh
en gemeenteontvanger De Schrijver,
voor het nageslacht te vereeuwigen
Voor 11 raadsleden kwam hiermede
definitief een einde aan hun politieke
loopbaan. Slechts vier van de vijftien
zullen straks te Aalst aanwezig zijn in
het -Landhuis- al moet er zeker ern
stig rekening gehouden worden met
een - forfait- vanwege raadslid Freddi
Pijck. Niettemin komen er twee
Erembodege mme naars uit hun jaren
lange oppositierol in een Groot-
Aalsterse bestuursfunktie terecht. Het
zijn de raadsleden Gilbert Bourlon als
schepen voor Sport, Feestelijkheden
en Landbouw en Herman Roels die als
schepen voor Personeelszaken werd
aangesteld. In een der volgende Voor-
postnummers zult U zeker kunnen
kennis maken met onze Erembode-
gemse schepenen te Aalst.
Op het einde van de vergadering
voerde raadslid Herman Roels nog, in
naam van de oppositie en ook. als
V.U.-fraktieleider en -last but not
least» als Tcrjodens' afgevaardigde,
het woord tot afscheid. Hij richtte zich
hierbij vooal tot de tegenspelers van
jarenlang en moest hierbij niet zo heel
ver zoeken om enkele pertinente din
gen te vertellen. Hij begon met Multa-
tuli te parafraseren in het versje «Fusie
is een schone zaak en geeft de politie
kers veel vermaak». Al lijkt het er
reeds sterk naar dat deze fusie niet
voor alle politici een schone zaak is
geworden dan blijft daarnaast nog de
open vraag of het ook nog een verma
kelijke aangelegenheid wordt. Het
raadslid vervolgde met de hoop uit te
spreken dat iedereen de positieve kan
ten van de fusie zal weten op het voor
plan te halen De zo dikwijls geuitte
angst voor het grote onbekende is hier
misschien begrijpelijk maar toch
voorbarig. Teijoden weet reeds jaren
aan den lijve wat het betekent om als
buitenmensen vergeten te worden en
zullen er zeker voor instaan dat straks
tussen het Aalsters bestuur en de bui
tengemeenten niet dezelfde situatie
ontstaat als deze welke sinds mensen-
heugnis tussen het Ercmbodegems
Gemeentebestuur en Teijoden be
stond.
Als toekomstig schepen van Perso
neelszaken noemde hij de vrees van
sommige mcerderheidsraadsleden ten
aanzien van de positie van het eigen
Erembodegems gemeentepersoneel,
irfde nieuwe weksfeer van straks, ge
heel ongegrond en voegde er subtiel
aan toe dat voor diegenen die willen
werken er alleszins meer toekomst
mogelijkheden openliggen dan tot op
heden Tot slot betreurde hij het volle
dig uitblijven van elke informatie.
vanwege het Erembodegems bestuur
aan het toekomstige Aalsterse kollege
met betrekking tot de algemene gang
van zaken en het dagelijks bestuur. Dit
had zekerde overgang vlotter kunnen
maken, aldus nog Herman Roels en
aangezien het nieuwe kollege pas per
I januari 1977 bevoegd is, was het
wenselijk geweest dat de bestaande
besturen hiertoe zelf officieel de no
dige stappen hadden gedaan, dit in het
belang van hun eigen gemeente.
Het was dus allerminst een zeemzoet
afscheid vanwege de oppositie ten
minste voor wat het officiële gedeelte
betrof; nadien zou het er allerminst
plechtstatig aan toegaan en van enige
oppositie zou al lang geen sprake meer
zijn toen de gczamclijkc raad, op uit
zondering van burgemeester Frans
Boelsamen met de hogere gemeente
en C.O.O.-ambtenaren, aan het «gal-
genmaal- begonnen.
De langste raadszitting
Deze laatste Erembodegemse raads
zitting liep tenslotte uit tot in de
vroege uurtjes. Raadslid Luc
D'hondt, die er zo langzaam aan de
hand naar heeft om een hele lading
volk bezig te houden, had in der haast
een toepasselijke konfércnee in me
kaar gebokst waarbij iedereen, hijzelf
incluis, in zijn politiek hemdje werd
gezet. Dit sloeg zodanig goed aan, dat
hij als animator niet de minste moeite
had om de scheidende gemeenteraad
in deze verlengde bijeenkomst volle
dig mee te krijgen. Zo had hij voor elk
raadslid een toepasselijk liedje, een op
de persoon geschreven bock en een
wijs gezegde in petto. Bij gebrek aan
disc-jokey werd door de vergadering
het toepasselijk lied telkens zelf ge
zongen en geloof ons er zitten talenten
onder
Voor schepen Firmin De Cremer was
het verzoek plaatje «*k Zie zo geren
mijn duivenkot-, het lievelingsboek
-De kunst om geld te verdienen met
duiven» van Pol Jacquemijns en als
toepasselijk gezegde -Hij heeft
(soms) haar op zijn tanden Schepen
Remi Van Vaercnbcrgh kreeg respec
tievelijk het - Drink, Drink, Broedcr-
lein -Gargantua en Pantagruel»
van Rabelais en - Hij verkoopt appelen
voor (discount) citroenen- Schepen
Maurits De Luyck's lievelingslied is
«Ja wij zijn de heersers der aarde!-,
zijn lievelingsboek «De Heren van
Teijoden» van Ernest Claes en als toe
passelijk gezegde «Hij heeft menig
koppeltje verdronken-Voor schepen
Frans Bruyland werd er gezongen
«Boerenleven en dat is plezant», werd
als bock aanbevolen «De Gallische
Oorlogen» van een zekere Cesar en
fluistcrd men -Hij heeft zijn schaapjes
op het droge». Raadsdame Anna
Bourlon was goed voor hel lied -Zeg
kwezclkenwildet gij dansen ...-.voor
het bock «De zeer schone uren van
Juffrouw Symphorosa begijntje» van
Felix Timmermans en voor het g
zegde «Zij staat op St.-Anna's schi
praai». Voor Hendrik Pereboom v
het - En wij geven ons vaantje nog nil
af als lied. het bekende «Hendif
zag eens pruimen hangen-
tisch naslagwerkje en het «Zó de o
den zongen, zó piepen de jongen» afrgp
algemeen geldende waarheid. H<
«fietsende» raadslid Gustaaf tfeze
Greve mag het stellen met -en wfan 1
gaan nog niet naar huis om fljtei
zingen, -De wandelende Gust»
Jood Vermeylen om door te lezen cjj
Met de fiets in de hand komt n
door gans het land- om even op dod
te denken. }e_es
De oppositie kwam hierna aan de beiiciei
met Herman Roels als eerste, vooieefl
wie gezongen werd -Je suis seul flat z
soir-, er een boek wordt uitgegeve|oor
Van gehuchtsapoteker, via dorpspoim
litick tot schepen van de grote stadje
geschreven in collaboratie met M. EX
Bisschop, en er gezegd wordt - Hij te%e
inde zevende hemel!- BertrandCop erv
pens treurt met Will Tura -Ik ben z(ez
eenzaam zonder hem (Herman Roclsjunr
leest in zijn eenzame uren -De Ialij z
roeping» door Senator Van Haegcd&gj
ren of -James Bond, de man achterd^:n
schermen» en steekt wat op van dt00[
wijsheid «Men bouwt niet op lossé
funderingen!-. Gilbert Bourlon heejer
muzikaal gehoor voor «En onze laatan 1
stc zitpenning moet op in jenever efaai
jakob-, krijgt in zijn bockenkasL(
-Padvinder en lederkous- van F:
Cooper en wordt met de wijze wool
den bedacht na rechtzetting -Ie
mand smeren met zijn eigen vet»He(
muziekje voor Gustaaf Eylcnbosch ij
dan - Spreken is zilver, zwijgen i(
goud», zijn leerzaam boekje zou ietj
kunnen zijn als «Kubistische, Nonj
Konformistische en Realistische
Stnikturcn- door de architckt van de
Toren van Babcl en zijn wijsheid lux
•Constmire des chateaux en Espag
nc-.
Voor Freddi Pijck werd éénparig in
gevallen met het kassukses - Ach wa
ik maar bij moeder thuis gebleven-
zijn inspiratie komtuit «PictcrPijcko
de geschiedenis van de socialisten il
Erembodegem- door L P Haricot
Blanc en knoopt men liefst in de orei
-Ondank(s) is 's werelds loon». Pic
De Nil stapt op achter de muziek -Dt
trommel(korps) slaat de fluite gaat-
moet zich maar veldiepen in -Ee
mens van goeden wil» van G. Wal
schap en krijgt toepasselijk nagezcgi
«Stille waters hebben diepe gronden-
Voor zichzelf had Luc D'Hondt hel
nog als volgt gezien: als liedje - Wij
zijn gezworen kameraden»als literal
-meesterwerk». - De liefdesavonturer
van Casanova- door don Juan en al:
gezegde liet hij de keus tussen -Hi
neemt geen blad voor de mond-
-Luister naar mijn woorden maar zie
niet naar mijn daden-
VAN DER ELS1
