GABRIELI STRING
QUARTET EN
PAUL VAN WALLEGHEM
IN BUITENGEWOON
MUZIKAAL GEBEUREN
EEN BEETJE KULTUUR KAN NOOT
KWAAD. NATUURLIJK IS ER OOK
DE WINTER EN DE WINTERSLAAI
1
I
FILM BIJ ONS
28 - 21-1-77 - De Voorpost
dat Van Wolleghem niet tot
de groep behoorde. We ver
onderstellen dat het toeval
lige samenwerking was.
Van Wolleghem speelde
diskreet, mooi van toon en
zeer muzikaal. Het geheel
kwam over als een ernsitg
en speels werk tegelijker
tijd. Hiertoe heeft ongetwij
feld de tamelijk harde aan
pak bijgedragen. Bijzonder
mooi was het middendeel
met (zoals vaak voorkomt)
pizzicato der strijkers.
We maakten reeds meer
maals mee dat een solist of
een kamermuziekensemble
een koncert afsluit in de
mineur-toonaard. Voor twee
jaar eindigde Meiko Miyaza-
wa met Schubert in la klein.
Valerv Afanassiev besloot
GALAVOORSTELLING 'HEKSENJACHT
VOOR SOCIALE WERKEN
RONDE TAFEL
Op vrijdag 4 februari 1977 om 20.30 uur organiseert
Ronde Tafel Aalst een galavoorstelling van Arthur
Millers'meesterwerk'Hekser jacht'. Andermaal zal de
aloude rederijkerscaemere 'Le Catharinisten', op de
ze wijze belangloos, bijdragen tot de verwezenlijking
van de sociale intenties van de Ronde Tafel: aktief
verhelpen van de noden van minderbedeelden.
Voor Ronde Tafel Aalst, is dit zowat de inzet van haar
vijftienjarig bestaan, waarin zij bijzonder aktief en
suksesvol een hele reeks realisaties verwezenlijken.
Dit liet toe in het verleden reeds prachtige initiatieven
te steunen, vooral op lokaal, doch ook op nationaal
en internationaal valk. Sinds de aalsterse afdeling
van deze serviceklubs opgericht werd, kon 'Levens
vreugde» ieder jaar opnieuw opnieuw rekenen op
haar medewerking voor het oprichten van het revali
datiecentrum in dit instituut. Maar ook werd anoniem
tussengekomen, wanneer één of andere schrijnende
toestand ontdekt werd. Financieel, maar ook met
persoonlijke inzet, werd bijgesprongen wanneer een
streek in Belgié dooreen natuurramp getroffen werd.
Ook de derde wereld werd nooit vergeten, via projek-
ten van het nationale of internationale bestuur, maar
ook door kontrakten met zustertafels in deze ge
westen. En niet langsheen geldopslorpende admini
straties, maar direkt en met de garantie dat de hulp
integraal de bestemmeling bereikt.
Op 4 februari worden de inwoners van Groot-Aalst,
massaal verwacht, wanneer het doek om 20.30 uur
opengaat in de feestzaal V.T.I., Vakschoolstraat te
Aalst. De entreeprijs bedraagt 200 fr. Kaarten zijn
verkrijgbaar bij alle leden en Wisselkantoor Goet-
hals, Priester Daensplein 4, Aalst, Tel. 053/21.49.23.
VOORBEREIDING FESTIVAL
VAN VLAANDEREN
Schepen van Kuituur, Jan Caudron, is reeds met de
heer Van Der Geylen naar Gent geweest om daar een
keuze te maken uit een reeks ensembles die even
tueel kunnen optreden. Die keuze is echter nog niet
definitief. Er zijn ook al kontrakten geweest met
Hedwig Meert e.a.
Alleszins bestaat er al een grote manifestatie vast op
het programma (St.Martinuskerk).
Een probleem is wel: de hoge kosten. De sponsors
zijn niet meer zo talrijk en zo vrijgevig.
Wat de manifestatie betreft in het kader van het
jeugdfestivalook hier moet een probleem uit de weg
geruimd worden. Tijdens de happening vorig jaar in
het Oud-Hospitaal is gebleken dat de isolatie er niet
zo ideaal was om er een dergelijk muzikaal gebeuren
te laten doorgaan.
W.L.
Het tweede (in de reeks van drie) Pro Arte-concert is eens te meer een meevaller van
formaat geworden. Voor het eerst houden we het wereldvermaarde Gabrieli-strijkkwartet
in onze stad optreden. Voor de uitvoering van een kwartet met fluit van W.A. Mozart werd
beroep gedaan op Paul Van Wolleghem, een landgenoot.
Ergens is het logisch dat
een Engels ensemble (het
kwartet is afkomstig uit
Londen) in het buitenland
muziek van eigen bodem
gaat propaganderen.
Meestal komen dan werken
van Henri Purcell of Henri
Purcell nr. 2, met name, de
onlangs overleden Benja
min Britten, op het pro
gramma voor. Het optreden
in Aalst werd aangevat met
een werk van beiden! Na
melijk een chagonne in sol
klein van Purcell, bewerkt
door Benjamin (voor de
vrienden Ben) Britten. Der
halve klonk de muziek meer
als Britten dan als Purcell,
wat niet steeds door ieder-
èen op prijs wordt gesteld.
Ook wij waren, ondanks de
grote zorg waarmede de
kompositie werd uitge
voerd, niet erg enthousiast
met deze opvatting. Dit be
lette ons evenwel niet,
reeds van bij de aanvangs-
maten, de enorme sonore
kwaliteiten van het ensem
ble te bewonderen. Tot wat
ze technisch in staat waren
toonden ze in het tweede
werk op het programma, na
melijk drie studies voor
strijkkwartet van de jonge
Engelse komponist Gordon
Crosse. Hij schreef dit werk
speciaal voor het Gabriel i-
kwartet. In Engeland heeft
Crosse een grote vermaard
heid doorzijn opera's. Voor
ons heeft de beluistering
van zijn drie studies voor
strijkkwartet bewezen dat
zijn faam in eigen land alles
behalve ongegrond is. Zelfs
konservatief gerichte toe
hoorders wisten zich ge
boeid door het werk, on
danks het feit dat het qua
schrijfwijze van onze eeuw
is. Voor de uitvoering van
het werk vermoedden we te
zullen te maken hebben met
een afkooksel van de gelijk
aardige werken van kom po-
nisten van de 20e eeuw
(Bartok, Ravel, de nieuwe
Weense school, e.a.). Niets
daarvan. Crosse behandel
de het strijkkwartet op zijn
eigen wijze. Resultaat: een
verrassend mooi werk, dat
ons van het begin tot het
einde wist te boeien.
Hierin toonden de leden van
het Gabrieli String Quartet
hun grote technische be
kwaamheid. Het werk van
Crosse stelt hier en daar
nogal hoge eisen aan de
uitvoerenden. De ragfijne
overgang van het tweede
deel (aria) naar de finale
werd formidabel gespeeld.
Ook op andere plaatsen
werden we getroffen door
de mogelijkheden van het
strijkkwartet.
Paul Van Wolleghem, solist
in het Nationaal Orkest van
Belgié, nam de eerste les
senaar in voor de vertolking
van een kompositie voor
fluit en strijktrio van Wolf
gang Amadeus Mozart. Van
Wolleghem wist zich schit
terend in te leven in de
speelwijze der Engelsen.
Nergens konden we merken
het eerste concert van dit
seizoen met de onopgeloste
klanken van Franz Liszts
kollosale si mineur -sonate.
Ook het strijkkwartet opus
44 nr.2 van Felix Mendels-
sohn-Bartholdy, waarmede
het Gabrieli-ensemble zijn
optreden besloot bleef als
mineur in de lucht hangen.
Een merkwaardig werk. De
eerste beweging is van gro
te gevoelensgeladenheid,
op sommige plaatsen haast
pathetisch. De tweede be
weging, een scenario, vat
zeer licht en haast vrijmoe
dig aan. Later evolueert het
naar mineur. De derde be
weging (andante) verloopt
zeer rustig. De geladen
sfeer van de aanvangsbe-
weging is volledig vergeten.
De laatste beweging echter
vat terug aan in de mineur
toonaard en eindigd aldus
na een gevecht met een ma-
heid, een lied van hoop. een c
roep tot sociaal engagemel
Niemand bleek ook maar
ogenblik geboeid door het fol
popgeluid en de zinnige tekst®
Vóór het podium was men onJ
twijfeld aan 't wachten tot B<|
de hit «Zeven dagen lang» braJ
en toen dit nummer als laata
vóór de pauze werd aangek®
digd. was het moment aangebT
ken om vrolijk in de handjes!
klappen en op de billen te kletsf
We zullen de groep het affront ij
een verdere bespreking niet a
doen, ook al omdat niemand ij
een zorg lijkt zolang de tapkr!
onverpoosd blijft verder vloei®
In 't Fabriekske was er ondertl
sen een soort cafe-chantant inl
maak. De jonge Brusselse Nel
lande Kasper De Vos nam er®
gitaar ter hand om de enkele T
langstellenden te vergasten op 1
gehoord, virtuoos gitaarspel al
Marcel Dadi en Stefan Grossm
Eem aanrader voor de jeugdkliL,
van onze streek
Zaterdagavond kwam PamasiSCH
aan de beurt. In deze stilaan tISS E
faamd wordende folkgroep moforer
het veel te mager opgekomen |)g te
bliek (ook hier genieten van
optreden van Engeland's groo imm
folkartiest Martin Carthy. C mde
thy komt uit het populaire St< idid;
eye Span (van «All around
hat») en de hier minder bekeijzer
Albion Country Band.
Bacl
van
arde
ns K,
Momenteel is hij het vierde lid
the Watersons die we verlet
zomer tijdens het Mallemti
festival mochten begroeten
Vóór Carthy kregen we Aal.'
naar Hugo De Troyer te horen
twee van zijn eigen nummers,
grote verrassing van de avond
de -ons voorheen onbekende-
gelsman Howard Bont die toei
lig langskwam en erin slaagde
publiek na het optreden van f
tin Carthy nog te kunnen boei
Prachtige songs schrijft die ke
ietwat in de stijl van James 1
lor's broer Livingstone. Mo
stem, sterke teksten... kort
een artiest die we zeker graag l
len terugzien tijdens een volwi
dig optreden waarin hij zich
volledig kan vertellen
René De \N
Het Gabrieli Strijkkwartet (JM)
jeur-toonaard.
We hoeven niet te vertellen
dat deze muzikale materie
het Gabrieli String Quartet
bijzonder goed in de vingers
lag. De vertolking liet niets
te wensen over. Deze men
sen spelen reeds tien jaar
samen en hebben een grote
homogeniteit weten te be
reiken. zowel voor wat
speelwijze als muzikale
aanpak betreft. De sonori
teit is prachtig te noemen.
BARRY LYNDON
Een film van Stanley Kubrick (Engeland, 1975). Met Ryan
O'Neal, Marisa Berenson, Patrick Magee, Leon Vitali.
Zondagavond ben ik op kousevoeten naar cinema Palace geslo
pen om te weten te komen of deze prachtige film nog een week
verlengd zou worden. Op mijn kousevoeten, inderdaad, want
mijn vertrouwen in het Aalsterse filmpubliek ben ik enige tijd
geleden verloren en dus vreesde ik in mijn achterhoofd alweer
voor een kleine katastrofe (drie man en een paardekop in de zaal
bijvoorbeeld) die zou maken datBarry Lyndon» al na een week
van de affiche verdween. Dat is gelukkig niet gebeurd, die
schande is ons stadje gelukkig bespaard gebleven
Voor informatie betreffende de film «Barry Lyndon» verwijs ik
naar de voorpost van vorige week. Toch nog even Uw aandacht
vestigen op de uitzonderlijke uuurregeling vertoning om 20 uur
tijdens de week en op zaterdag, om 14 en 20 uur op zondag,
(cinema Palace)
WATCH OUT, WE'RE MAD
Een film van Marcello Fondato. Met Terence Hill en Bud Spen
cer.
Ik vraag mij tevergeefs af waaraan de schrijnende film armoede
van cinema Feestpaleis te wijten is. Hopelijk komt daar binnen
kort verandering in want dit soort films ben ik allang beu gezien.
Hill-Spencer-fans hoeven het daarom echter met te laten, (ci
nema Feestpaleis)
That's all. folks
Op het kleine scherm
BRT. vrijdag 21 januari om 20.45 u THE FOX, een film van
Mark Rydell, met Sandy Dennis, Keir Dulles en Anne Hey-
wood. Jaren geleden werd deze film in heel wat landen in beslag
genomen of verboden omwille van een 'gewaagde' scène. Joost
mag weten of iemand er de dag van vandaag nog aanstoot zou aan
nemen, de BRT knoopt er in ieder geval - veiligheidshalve - een
debat aan vast. Of dat debat traditiegetrouw saai en volkomen
irrelevant zal zijn is uiteraard een interessante vraag.
RTB. zaterdag 22 januari om 20.20 u LA LIGNE DE DE
MARCATION, een film van Claude Chabrol, met Maurice
Ronet, en Jean Seberg. Na deze film volgt het programma
Cinéscope, waarin U uitvoerig kennis kunt maken met de Franse
akteurGérard Depardieu, rijzende ster aan het filmfirmament.
BRT. dinsdag 25 januari om 21.35 u.: SCENES UIT EEN
HUWELIJK, derde deel van Ingmar Bergmans' televisieserie.
Wie 't eerste deel van deze interssante serie gemist heeft kan dat
goedmaken: de RTB heeft de serie ook aangekocht en zend-
eveneens op dinsdag 25- maar dan om 22.30 u het eerste deel uit.
Nederland Idonderdag 27 januari, om 21.50 u BRIEF EN-
COUNTER, een film van David Lean, met Trevor Howard en
Cclia Johnson. Een prachtige film, doet wat oubollig aan welis
waar, maar beslist de moeite waard. Naar het gelijknamige boek
van Alec Waugh.
Ergens houdt de aanpak van
het Gabriel i-kwartet het
midden tussen de visie van
twee andere wereldvermaar
de kwartetten, namelijk het
Amadeus-kwartet en het
Vegh-kwartet. Het Ama
deus-kwartet is uitgespro
ken verfijnd in voordracht
en ontwikkelt een klank die
zalvend is voor de oren. Het
kwartet van Sandor Vergh
munt uit door zijn grote ex
pressiekracht en een schit-
terende voordracht. Hel
Gabrieli String Quartel
heeft iets van beiden. Hel
overdrijft niet in de e
noch in de andere zin
geeft evenwichtig uitgeba
lanseerde vertolkingen. Hee |i
is trouwens niet voor nietfcgj
dat een der grootste platencw
firma's (Decca) met het Ga
briel i-kwartet een exclusie?0
kontrakt heeft. 'J e
ior
Andre De Groev^i
Vrijdagavond was het de beurt aan
de Nederlandse vijfmansformatie
Bots. Hier een heel andere toer op
natuurlijk, en bijgevolg ook een
heel ander publiek. Het staat im
mers niet zich van het ene naar hef
andere muzikale genre te bege
ven.
Aalst is in de voorbije dagen voorbijgegaan aan een aantal muzikale manifestaties zonder weerga; de
gewoonte trouw blijvend dat de publieke belangstelling hier steeds omgekeerd in verhouding staat met de
kwaliteit. Nou goed, straks maakt karnaval alles weer een stuk verdraaglijker,,
Het verhaal van voorgaande weck
begon met het superbe Gabriëli
Kwartet dat op de uitnodiging
van Pro Arte de intimiteit van het
kamerensemble, in het Stadhuis
ten gevoel bracht. Weinig begrip
voor de moderne komposities van
Gorden Crosse en een amper ge
vulde zaal, op een ogenblik dat
zelfs BRT-3 zich de moeite
troostte om het geheel op band te
zetten. Afijn, kollega De Groeve
zal dit alles wel een stuk vakkun
diger op papier hebben gezet.
Optreden van groep Bots ingericht door Kreja (JM)
Bots trad op in zaal Madeion en al
was de belangstelling hier in
kwantitatiewe termen wel relatief
(gezien de gebrekkige publiciteit)
belangrijk te noemen toch bleef
Bots duidelijk beneden het peil dat
we van de groep gewoon zijn.
Duidelijk geënerveerd door de
verwende houding van de jonge
toehoorders kwam de zanger nooit
tot wat hij in feite wou vertellen
een boodschap van menslievend-
