DRIEKONINGENFEEST
BRENGT KARNAVAL DICHTBIJ
Men pikkels
of ajonties?
dol
De Voorpost - 21-1-77 - 3
AWEI JA,
woroever gommen van de weik ne kier klappen hè 't Es nog 'n
betjen te vroeg vér al iet te zeggen oever de weirkink van ons nief
gemintjebestier of moet ek missching zeggen nief groeit-
stadsbestier De die die der naa oonzitten 'n zeilen 't ghiel zeikes
in 't begin ni gemakkelèk hemmen. Vroeger, as 't er ne nieven
berremiester of 'n nief scheipenkolleizje kwamp, wiste ze op
veirhand al wa da ze mosten doeng voesj goon gelèk as 't de die
veiren heer gedoon hooin mor naat Es iet gh ielegans nief en
ze 'n hemmen niet vér heer on vast t' haven (balven 't gès, mor
dates nog te kért op deize moment van 't joor). 'tZal toensj in 't
begin 'n kwestje zèn van tasten en zoeken en probeiren van der 't
beste van te moaken. Allei, in elk geval, 'k wensj heer veil
korrozje want ze zeilen die noeideg hemmen. Allemaan heid al
azoei 'n boeksken gekreigen hemmen woor dat 't ien en 't ander
in stoot oever de nieve indielink van de stadsdiensjten. 't Schantj
dat er dor nog eh vervolg good op kommen en tèn missching nog
ien en nog ien, azu in de zjaar van die afleiveringskes die ze
vroeger verkochten en die ge per eksempel alle weiken kost
ktoygen ba annen bakker of ba de gazttemarsjang. Meh da
verschil dat dat attoyd gink oever den amoer toezjoer en teis
oever grallèkke serjeize dinges gelèk as traan en steirven en
kinjeren oongeiven en doppen, konterbiesje betolen enzuvoesj
Ni pleziereg vér te leizen mor toch noeideg op ne moment dat
alles oeverhoeip gesmeiten es in d' administroosje.
'k Hem azu zitte peizen ofda 't fiestkommetoyt azu oeik gin
boeksken zol ooitgeiven vér on aal de mensjen van de vroegeren
booiten (mor naa oeik den binnen) te vertellen hoe da ze da
moeten doeng vér meh hért en ziel vasteloaved mei te vieren.
Want dagon ze toch zeikes ni afschaffen. Te kontrere, naa zol da
nog veil groeier en schoeinjer moete werren, da zemmen on ons
groeit-steidelèkke reputoosje verschiljdigd En dammen al dicht
teigen vasteloaved stoon dat hejje al ienegte weiken in de Veir-
post kenne konstateiren. Meh aal éretiekels oever de Karnaval-
strik en van 't Vizozjeken en Kamavalkribbels. En aal die foto's
van groepen die al beizeg zèn meh heer woages schoein af te
weirken vér toch de schoeintje te zèn. Wat dat er door in die
steidèlekke weirkplosj allemol on 't gebeiren es 'n weit ek ni en
'k 'n wil het allensj ni weiten. Ik wil op geloyke voet stoon meh
aal d'ander mensjen die toch oeik moete wachten tot op den dag
da Olsjt op zenne kop stoot, dat aal de stroten vol loeipen meh
zotten en zottinen en zjannetten. Al petank da 't na gemakkelèk
zol zèn vér dor ne kier gon spekse te moaken, na da 'k 'n
splenjtemieve perskoort gekreigen hem van de VeirpostMor tén
zol ek zeidelèk verplicht zèn van ajjer dor oever te vertellen en
tèn es 't er 't nies af newoor. Loot het liever nog 'n surpries zèn
tot op den twintigsten febrewore. En doboyin teigestellink meh
aald' ander reporters 'n benne 'k ik ni gebonnenon niesberichten
die ni kaad 'n meige werren. Ik mag meh gelikkelèk beizeg
haven meh onderweirpen da 'k zelf bepool en ajjer woys moaken
wa da 'k geren kwoyt ben. Boevendien zollen de groepen die
geer beizeg zèn meh heer weirk meh kennen verwoyten van
krejeizemosterdpot. En wa peone 'k ik doeng meh ne mosterdpot
'k Hem zeikes al genoeg meh menne pot pikkels en menne pot
ajontjes
Zé, 't er speldj toch iet in menne kop da 'k ajjer ne kier moen
vertellen. Verleide weik hem ek mennen taks vér menne radio
gon betolen. In de post vanoyges. Door woren vier kisjetten. En
van die vier woren der twie oepen. Op d' ander hink eh plaksken
«gesloeten»'k Hem eh kotier stoon opschooiven en as 't on moy
was vroeg ek wa da 'k most doeng ver mennen taks, enzuvoesj.
Denne knol stek meh doreh papierken in mèn diem en zeid door
zé, on de mier door hangt 'n affisj meh de somme van den taks op
en meh den nimmeroe van de postcheck. Vildj ah papierken in en
komt dat hier tèn betolen En teigen denne mier most ek toensj
da papierken invillen, en dat es ni gemakkelèk zee. 't Er was dor
wel azu "n soert van ne pipisser woor dagge kost on schroyven,
mor ge 'n kendj toch ni gedierig van die affisj nor denne pipisser
loeipen meh de risikoe van a tèn nog te misschroyven in den
nimmeroe. Allei, 't es op den dier toch gelikt. En tèn mocht ek
verom eh kotier gon opschooiven vér menne klaa kwoyt te
geroaken. Naa vroagek meh af worom da ze dor tèn vier kisjetten
gemokt hemmen as 't er toch attoyd mor twie van oepe zèn.
Of es da batoyd oeik 'n kwestje van besporink As ze dor na ne
kier ienegte weirkloeizen zollen oonzetten, al was 't allien mor
ver on de mensjen die papierkes te geiven ver in te villen, tèn
zolle ze toch gin kotier moeten opschoyven
Mor ja, door zal zeikes wel niet van in hoois kommen hein 't
was toch mor allien eh gedacht van
die Jean-Paul uitvoerde sa
men met hem zou doubleren.
Wegens ziekte echter kon
deze niet voldoende op de her
halingen aanwezig zijn. (Ver
melden we ook nog dat het de
dames verboden was achter
de schermen te komen terwijl
Simon D'Hondt zich aan het
verkleden was).
Volgend punt Voorstelling
van de twee kandidaten-prins
karnaval 1977. Wat een voor-
selektie moest worden, werd
slechts een voorstelling. Naar
verluidt was er slechts één
kandidatuur binnen (Eddy De
Neve, Koolstraat) Uit één kan
didatuur kan men uiteraard
geen selektie maken. In extre
mis werd er nog een tweede
kandidaat gevonden (Herman
Van Der Eecken, Binnen
straat). Deze laatste heeft zich
blijkbaar toch niet meer kunnen
voorbereiden. Verkleed als
trekker gaf hij een hele mono
loog weg met als onderwerp de
synoniemen van het woord
«trekker». Maarzoals gezegd
waarschijnlijk te weinig tijd,
want zijn «monoloog» kwam
zeker niet over zoals hij dat zelf
wel zou gewenst hebben.
Zwak.
Tevoren had Eddy De Neve
een rondreis gemaakt door
Groot-Aalst met de nieuwe
Aalsterse Metro. De trein zelf
bestond uit vier personen in
blauwe, rode, gele en groene
trui. Het ingebeeld «personeel»
van de trein was natuurlijk het
nieuwe stadsbestuur. Trajekt
en bestuurders van de trein
waren op een bord uitgete
kend. De taak van elk der
nieuwe" stadsbestuurders werd
in het kort bezongen. Dit num
mer had wat pittiger gekund.
Ook al omdat Eddy een dialekt
spreekt dat zeker geen Aals-
ters is. Het slotnummer werd
door het «Corum Alostum
Imperiale» verzorgd. Ook dit
werd een plezierige muzikale
voltreffer. Soliste Nicole Schel-
linck zong zeer voortreffelijk.
De melodie was «glory, glory
alleluia», voor de gelegenheid
in «glory, glory voor d'ajuinen-
stad» vertaald. Dit was meteen
ook d.e inzet van het refrein.
Oud-burgemeester De Bis
schop en de nieuwe stadsbe
stuurders werden scherp heke
lend uitgetekend. Ook BSP
(....als troost zitten ze nu weer
aan de pot...) en CVP kregen
ervan langs (...gedoon mé
riezjz moaken op 't stadhois, na
doeng ze 't in 't Groen Krois.
Het Corum oogstte eveneens
een enorm applaus. Het was
een sterk nummer. Kolder weet
iedere Aalstenaar wel te waar
deren. Ook burgemeester
D'haeseleer en de schepenen
konden er goed om lachen. Het
werd een avond waar toch wel
•enige zeer sterke hoogtepun
ten in zaten, hoewel het geheel
nietzo heel erg denderend ver
liep. Maar de karnavalklok is
geluid. De karnavalist is wak
ker. Nu gaat het crescendo tot
in februariHet karnavalvuuris
aangestoken. Voorlopig is het
nog een waakvlammetje. Ho
pelijk komt er toch nog een
prins die er de brand in krijgt.
Wilfried Lissens.
Schepen A. De Maght had zich voor de gelgenheid verkleed en leidde een rondedans gevolgd door
i burgemeester Marcel De Bisschop (EL)
:ej Het schepenkollege was een en al aandacht voor de optredens van de karnavalgroepen. (EL)
Marcel De Bisschop ontving van de Gaa Lowies de titel van
kandidaat prins van Denderleeuw (EL)
Prinsencaemere steelt show
Wat Jean -Paul met de «Prin
sencaemere» uitrichtte, heb
ben we zelden op een karna-
valpodium gezien. Onder de
tonen van «Allons enfants de la
patrie...» werd ons met een
Frans aksent kond gedaan dat
de Prinsencaemere op studie
reis was geweest naar Parijs.
En dan nog wel bij de «Blue
Bell Girls» van de het Lido te
Parijs.
Stel u een podium voor in Parijs
waar aan licht Frans amuse
ment wordt gedaan. Moulin
Rouge, French Can-can. Lido,
Blue Bell Girls met kleurige ve
ren.Duistere zalen en helle
spots vooraan. Blote armen en
benen die in gelijke beweging
zwierig zwaaien onder die heel
aparte showmuziek. Stel u
evenzo het podium in de Kei-
zerhallen voor. Plots komen ze
daar van tussen de gordijnen
gehuppeld. Afwisselend rose
en blauw gepluimd. Blauwe
maillots. Schitterend. Dan
sende pluimen op het hoofd,
achteraan, en in de hand. En
merk dan het verschil tussen
«Blue Bell Girls» en Blue Bell
Men». Een blootarmige en
blootbillige Prinsencaemere,
meestal volumineus uit de kui
ten gewassen, volumineus
vooral in het midden. En dat
zware gezelschap bootst de
subtiele frivoliteit na van die pit
tige Parijse snoezepoezen die
in gelijke bewegingen armen
en benen het publiek ingooien:
de Keizershallen barstten van
het applaus en het lachen.
Prachtig gesminkt. zilver ge-
pruikt en breedgrijnslachend
kwam het gezelschap aan de
rand van het podium groetend
buigen. Het applaus zwelde
nog aan. Wild enthousiasme!
Als u dit niet gezien hebt, kunt u
zich het komische effect niet
voorstellen van een pikante en
elegante choreografie die op
dit speciale ras van showda
metjes is afgestemd, maar nu
plots door hoekige mannenfi
guren wordt opgevoerd. In het
eerste nummer danste men op
de muziek van «C'est magnifi-
que terwijl drie «girls» boven
een mikro breed-lachend de
zang hingen te imiteren. Er was
ook een negerin onder de dan
seressen. Een «meisje» had
zelfs een snor en een ander
een baard. Ja, er werd wel een
stuk gelachen terwijl dit gezel
schap zijn dansen pleegde.
Toen kwam Jean-Paul zelf - in
geel-rood kostuum - het lied
«Harlekijn» van Herman Van
Veen imiteren. Ook hier geldt
dat men het moet gezien heb
ben. «Harlekijn» vraagt een
enorm snelle artikulatie die ook
bij Jean-Paul goed was ver
zorgd. Het hele gezelschap
vertolkte toen «Frou-Frou»,
waarna Jean-Paul terug over
nam met het nummer «Gastro
nomie». daarna volgde «J'ai
deux amours...»(van Josep
hine Baker indien we ons niet
vergissen, of was het Mistin-
guette)dat weer door de ganse
groep werd uitgevoerd. Hierna
begaf Jean-Paul zich een
hielen-dans-«steppen»-en
kreeg ook daarmee een luid
ruchtig applaus. Tot slot van
hun show, en onder de muziek
van «There is no business like
showbusiness...» groette het
hele gezelschap het publiek
door een soort knieval die veel
weghad van een uitval zoals
men bij schermers ziet. Het
applaus was «navenant» het
optreden. De zaal was recht
geveerd. De jury - die dus de
ganse avond werkloos was
geweest - kwam de Prinsen
caemere voor het podium felici
teren. Hier had men het feest
moeten stoppen. Wie nog ach
terkwam zou het moeilijk krij
gen. Maar niet alleen daarom,
wel om het feit dat hier het fees
telijke en humoristische hoog
tepunt was bereikt, en men een
feest altijd best in die sfeer ver
laat. De herinnering blijft dan
des te levendiger.
De idee voor deze prinsen-
show kwam van Jean-Paul. Hij
is nog altijd één onzer meest
markante kamavalfiguren. Hij
weet humor en kamavalesk
plezier zodanig te kombineren,
dat zijn optredens altijd een
geestige en plezierige bedoe
ning worden. Iemand met een
hoge humoristische begaafd
heid.
We mogen hier ook mevrouw
Comand niet vergeten. Jean-
Paul riep haar trouwens op het
podium, waar ze een verdiend
applaus kreeg. Zij zorgde voor
de kostumes, schminkte en re
gisseerde de choreografie. Zij
is de dochter van Valentine
Rogghe. Het is de familie
Rogghe die- omstreeks 1900 -
de «aanstoker» van het Aals-
ters karnaval is geweest. De
muzikale achtergrond van de
show werd door Paul Heyvaert
verzorgd. Prachtig. Oorspron
kelijk was het de bedoeling dat
Karei De Naeyer de nummers
Vervolg van blz. 1
Intussen was ook Dolf Eeck-
haut in de belangstelling getre
den. U weet wel, onze officiële
stadstrommelaar. Dolf had zich
even na acht uur neergezet op
één der lege plaatsen die voor
behouden waren aan het
stadsbestuur. De trompetist
van Actif Club moet in hem de
muzikant wakker geblazen
hebben, want even later was
Dolf verdwenen. Om na het op
treden van het stemmingstrio
met zijn klaroen terug binnen te
vallen. Te pas en te onpas
meer dit laatste uiteraard - liet
hij het publiek van zijn muzikale
gaven genieten.
Toen kwamen de Gilles bin
nen. Die hadden niet genoeg
aan het podium alleen. Op het
podium stonden de dansers en
danseressen. Vóór het podium
de muzikale afdeling.trommels
en koperinstrumenten. Ze
brachten een oud Gilleslied
(1973) een Bezemdans (om de
boze geesten van karnaval
weg te jagen) en een nieuw
lied. Tussendoor had de Heer
De Stobbeleir zich in een korte
toespraak tot het publiek ge
richt. Op het podium stond een
grote ronde schijf, de laatste
fonoplaat van de Gillis voorstel
lend. Die ging plots in twee helf
ten open en daar verscheen
Harry Pinky, die we u ook niet
ihoeven voor te stellen. Hij
wenste ons namens de Gillie al
een prettige karnaval. Uit
drang naar vernieuwing had
men ook een nieuwe plaat ge
maakt. Harry Pinky is de muzi
kale spil van de Gilles. Het optre
den zelf vonden we niet zo ge
slaagd. Er waren ook nog al
weinig muzikanten. En als er
dan één doorzakt hoor je dat
onherroepelijk. Eén tromme
laar was een beetje te ijverig,
en was een maat blijven door
trommelen.(De dirigent had
onj hierop toch minder luid kom-
mentaar moeten geven) Het
geheel deed nogal onzeker
aan. Maar er is nog tijd genoeg
om te oefenen tot het karnaval
is. De Gilles dragen alleszins
onze sympathie weg!
Stadstrommelaar en klaroen-
zg spelende Dolf had intussen
dapper meegeblazen. Keizer
Kamiel haalde hem even op
het podium, wat een goeie
vondst was. Dit werd voor Dolf
de avond van zijn leven hij
mocht een stuk naar eigen
keuze spelen. Dolf koos de
«Napoleon», die hij met de no
dige hoogten en laagten en bij
horende zwevingen ten hore
bracht. Dolf was gelukkig. Het
publiek applaudisseerde Dolf
kreeg zelfs een zoen van de
Bloemenfee. En hij kon niet
meer stoppen. Kamiel bege
leidde hem dan toch vriendelijk
tot achter het podium. Het was
nu de beurt aan de «Gaa Lo
wies» .William Heireman
voerde een vijftal goochel-
nummersop. Dit viel echter wat
langdradig uit. Temeer daar tij
dens dit nummer burgemees
ter D'haeseleer met enkele
schepjenen binnenkwam en de
aandacht enigszins van het
podium was afgeleid. Raadslid
Van Hoorick was reeds vroe
ger binnengokomen. Ook
oud-burgemeester De Bis
schop was aanwezig. Maar hij
gedroeg zich toch opvallend
rustig in dit dekor waar hij an
ders toch heel wat levendiger
was; Met de burgemeester
kwamen nu schepen De Maght
verkleed in zoiets als een Oos
terse maagd - en schepenen
Bourlon en Hooghuys hun
plaats innemen Er waren ook
al heel wat verkleden in de zaal
aanwezig. En Karnavalgroe
pen. Er werd zelfs een «Slin-
gerdans» doorheen de zaal
gehouden met mevr. De Maght
vooraan.
Toespraak voorzitter
Dooms.
Toen volgde de toespraak van
feestkomitee - voorzitter André
DoomsIn 't kort samengevat
Aalst was uitgegroeid tot een
van de voornaamste karnaval-
steden van het land (vorig jaar
een kwart miljoen bezoekers).
Hij dankte de deelnemers aan
de stoet en zij die thuis mee
hielpen. Hij kondigde aan dat
er geen preselektie doorging,
maar dat de kandidaturen tot
22 januari mochten binnenko
men. Ook zou een inspanning
gedaan worden om van het
Ministerie van Kuituur een bil
lijke subsidie los te krijgen
(woensdag zou er trouwens
een afvaardiging naar het ka
binet van minister De Backer
trekken). Voorzitter Doorns
dankte ook allen die optraden
en Keizer Kamiel voor zijn in
spanning om Aalst-
Kamavalstad bekend maken.
De chevaliers van de Kool
straat pakten dan uit met de
tango «Karnaval in mèn stad»
en «op vacance». Kleurig in
rood-groen en met een som
brero op het hoofd wist deze
groep de toehoorders wel te
begeesteren. Er zat
«schwung» in het nummer,
vooral in hun laatste lied dat
wel enigszins aan Karnaval in
Rio deed denken. De zaal deed
trouwens mee. Intussen was
ook schepen De Neve aange
komen. Het was nu de beurt
aan Bloemenfee Gilly, die
trouwens al goed haar werk
had gedaan door alle deelne
mers een medaille om te han
gen. Onze lieftallige en char
mante bloemenfee ging met
ons de sentimentele toer op
met haar lied «Jij». Zingen was
het eigenlijk niet. Het was eer
der een «gesproken lied van
de Bloemen», terwijl als ach
tergrondmuziek trouwens
«l'importance c'est la rose»
weerklonk. Onder luid applaus
overhandigde zij een aanden
ken aan Mevrouw De Maght,
«de enige vrouw in het kolle-
Volgend optreden:(ex-)Prins
Johny die een zeer geslaagde
smartlapachtige ode aan de
karnavalstoet bracht: «Zie ze
dor passieren». Samen met
zes in koningen en één in engel
verklede «Klodderon-
nen»bracht hij dan nog een
paar kerstliederen, waarvan de
teksten wel een zeer vrije in
terpretatie van de bijbel waren,
en hoewel lachwekkend en
met goeie vondsten erin, toch
niet zo bijzonder goed ge
slaagd waren.
Keizer Kamiel presenteerde
dan nog een paar liedjes o.a.
een speciaal lied voor burge
meester D'haeseleer en een
paar kolderteksten op de
schepenen. De liedjes groei
den echter uit tot een kleine
potpourri. Toen kwam de
«Prinsencaemere» aan de
beurt. We hadden al gehoord
dat deze groep met iets heel
aparts op de planken zouden
komen. En dat was het dan
ook.
