IAN DREESEN EN GEORGES GOETEYN
IESTE WIJNPROEVERS VAN VLAANDEREN
FAAR0M MAG
iROOT AALST GEEN TWEE
(EIZERS HUISVESTEN
Basisgroepen in de kerk
dol
De Voorpost - 28-1-77 - 3
votjSr zijn van die heiligen die je graag tot je vriendenkring neemt. Bacchus is er één van. Ook
ïleilt. Vincent behoort tot de schare minnaars van de eerlijke -al dan niet heerlijke- wijn.
ositVerleden zaterdag was het Vincents feestdag. Een genipte gelegenheid dus voor de Vlaamse
veWijngilde om een tweede nationale wedstrijd «Blindproeven» te organizeren en onze streek-
1 vagenoten van Ninove over Aalst tot Sint-Niklaas hierin te laten uitblinken. Om in volgend
waa?erhaaI k,are wÜn te schenken, gingen we even praten met Georges Vijverman en Jan
rïjjjbreesen, beiden liefhebbers. Geen kenners, want dat woord horen ze niet graag.
jan Dreesen, wijnhandelaar te Ni-
it djove, en Ledenaar en bioloog van
akejEroep, Georges Vijverman wa-
■genen er eensgezind over: «Zo'n
e wedstrijd heeft enkel als doel de
jpoJijn te leren kennen, te ontdek-
infoFn'te appreciëren.op een aan-
1 nfename en leerzame manier.
a jcht, het gaat hem hoegenaamd
lt wiet om de prijzen, het is ook geen
eroepsaangelegenheid. We doen
\Epct omdat het onze hobby is. Na-
iurlijk dat er bij zo'n concours
"■Blindproeven» een stuk prestige
kn komen kijken.Als dit laatste
'aar is, dan zijn onze zegsman-
fen verleden weekeinde te Brugge
£ker in aanzien gestegen.
*|b GEWEST BLONK UIT
aaje wedstrijd «Blindproeven» ver-
twaiep als volgt. De 55 deelnemers
èoesten in de selektieproeven
in tcht keer achtereen uit evenveel
itjes van 4 wijnsoorten aan
ppen welke wijn ze telkens
lden gedronken. Zo kwamen
wijnproevers tot de finale: Jan
:esen van de commanderij
Jst had zes punten op acht ge
ld, acht deelnemers herkenden
vijf wijnen en twee anderen raak-
:en }n nipt met vier op acht, in de
indfodproef langs een herkansing.
£enfa de finale, waarin nog es vijf
fijnen dienden te worden herkend
<jk waarin de twee eersten een bij-
•mende proef kregen (waarin ze
:iden slaagden), zag de uitslag er
volgt uit: 1Jan Dreesen
immanderij Aalst) en Georges
:teyn (comm. Sint-Niklaas)
:iden met 10 punten op 14;
Georges Vijverman (comm.
Jst) met 8 op 13;
Robert Van den Berghe
(comm. Aalst); apotheker A.
Claes (comm. Sint-Niklaas) en
mevrouw Quackebeke (comm.
Zóttegem).
Globaal gezien liepen dus zes
mensen van ons gewest met de
eerste vijf onderscheidingen weg.
Tevens een pluim voor de com
manderij Aalst; o.m. ook wanneer
men in herinnering brengt dat
deze het peterschap heeft van de
commanderij Sint-Niklaas.
SNEEUWBAL-EFFEKT
«Wat in feite belangrijk is,» zo
vertelden Georges Vijverman en
Jan Dreesen ons daags nadien: «is
dat de Vlaamse Wijngilde met
haar 1200 leden, over het
Vlaamse landsgedeelte verspreid
in verschillende commanderijen,
zich inzet voor het verdedigen ven
de eerlijke, goede wijn. Dit is
m.a.w. wijn die met hart en ziel,
op plichtsbewuste wijze door de
wijnboer uit druiven is gemaakt.
Wij propageren de wijn die eerlijk
geklasseerd is, hygiënisch behan
delt is en in goeie kelders heeft
gelegen. Kortom, de wijn moet
eerlijk zijn, hetgeen nog niet bete
kent dat hij eerlijk is.»
Hoe die liefde wordt uitgestraald?
«Wel, we geloven dat er een
sneeuwbal-effekt is wanneer we
onze vrienden thuis bvb. goeie
wijn opdienen. Vroeg of laat gaan
ze vaak dieper in op de kwalitei
ten, ze wensen uitleg over de
streek van herkomst, het jaar, de
wijnstok, de wijnboer zelf. Je
mag niet vergeten dat de mensen
de laatste jaren veel meer wijn zijn
gaan verbruiken. Deels omdat ze
vaker reizen, wijnstreken door
kruisen en wel eens 'n paar tlessen
mee naar huis nemen; deels omdat
de wijn een gedemokratizeerd
produkt is. Vandaag de dag, is het
lang niet meer zo dat alleen de
notabele wijn drinkt. Weet je dat
men voor de jaren tachtig voorziet
dat men in België 30 liter wijn per
jaar en per hoofd zal konsumeren?
We geloven dat de mensen stilaan
bewust zijn geworden van de zeer
sterk verschillende wijnpolitie-
ken, van de «prijs-kwaliteit»-
verhoudingen. Wel, als wij ons op
die dingen gaan toeleggen kunnen
we na verloop van tijd via onze
vriendenkring bijdragen tot een
zekere kwaliteitsverbetering van
de wijnkonsumptie. Vandaar de
aktiviteiten van onze commande
rij en vandaar ook zo'n wedstrijd
«Blindproeven».
WITTE BOURGOGNES AAN
DE LIPPEN
Om die liefde voor de wijnen te
betuigen en door te spelen aan de
leek, hebben de commanderijen
een aantal aktiviteiten op hun ka
lender. Zo kunnen Aalst en Sint-
Niklaas, elk met hun negentig-tal
leden, prat gaan op de vijf proefa-
vonden die ze elk jaar program
meren. Er worden dan telkens ge-
kommentarieerde degustaties ge
daan van een wijn uit verschil
lende streken ofwel, van verschil
lende wijnen uit eenzelfde streek;
dit alles nogal dikwijls in aanwe
zigheid van de wijnboerfen).
Deze vrijdag (28 januari 1977
heeft de commanderij Aalst zo'n
avond. Er zullen in 't Apostelken
vanaf 20.00 u. een heleboel witte
Bourgognes geproefd worden.
Andere aktiviteiten zijn bvb. het
[RINSENVERKIEZING MET SLECHTS 2 KANDIDATEN
up^terdag verstreek de inschrijvingsdatum voor de kandidatuurstelling van Prins Karnaval
f77. Het aantal bleef pover. Slechts twee kandidaten: Eddy De Neve en Herman Van Der
^jecken. Voor Groot-Aalst en zijn karnaval betekent dit een schrale opkomst. De globale
faag die kan gesteld worden is; «Is er onder deze twee kandidaten een waardig vertegen-
oordiger voor Groot-Aalst?» Moest de verkiezingsstrijd ontaarden in een strijd tussen de
aker- en de rechter Denderoever dan ware dit betreurenswaardig.
Eizersverkiezing
sn mogelijke oplossing om
I foot-Aalst op een hoog peil te
ten starten hadden Keizersver-
ezingen geweest. Met de fusie
jn deze verkiezingen wel op hun
aats. Daarbij komt nog dat Aalst
Steeds eeuwen de titel «Keizerlijke
lititde» draagt.
sctpk de potentiële kandidaten zijn
i w ïwezig. Robert Waterschoot,
um*ns 1958-59, Karei De Nayer,
is ns 1961-62, Kamiel Sergant,
napis 1963-66-68, Jean Paul De
itselier, prins 1967-70. Alle-
Bal potentiële kandidaten die
feds tenminste tweemaal tot
re*1ns gekozen werden. Kandida-
fe die reeds tweemaal hun be-
raamheid bewezen. Waarom
ft deze vier kandidaten in de
^Jjd werpen voor een keizcrs-
Ton?
feor Kamiel Sergant, die reeds de
titel van «KeizerKarnaval» draagt
betekent dit een moeilijkheid. Hij
is reeds keizer. Indien hij ook dit
jaar zijn superioriteit bewijst kan
er voor hem eventueel het voor
voegsel «ere-» aan vastzitten:
Ere-keizer Kamiel Sergant.
PROBLEMEN
Een prinsenverkiezing met slechts
twee kandidaten is een probleem.
Een keizersverkiezing ware er ook
een. Welke het grootste is zal het
feestkomitee moeten uitmaken.
Er zijn immers de wetten en ge
plogenheden. In Aalst Keizer
Karnaval worden betekent niet dat
je driemaal tot prins verkozen
werd. In Aalst wordt je keizer
omwille van «je grote verdienste
in het kamavalsleven, om alles
wat je voor karnaval gepresteerd
hebt».
Keizer Kamiel werd wegens zijn
verdienste in karnaval destijds tot
Keizer verkozen. Dat hij keizer
werd omwille van zijn verdienste
staat vermeld in de notulen van
zijn aanstelling.
Opmerkenswaardig is echter wel
dat de twee keizers die Aalst tot op
heden telt slechts driemaal tot
prins verkozen werden. Frans De
Boitselier (reeds overleden), was
prins in 1954, '55 en '56. Kamiel
Sergant was prins in 1963,1966 en
1968Waarom niet keizer worden
na driemaal tot prins verkozen
geweest te zijn?
Twee keizers waren zelfs voor
Groot-Aalst misschien wel wat
veel, nochtans zou de beste het
toch halen. De keizerstitel zou
voor de persoon in kwestie mis
schien wat meer deuren openen,
maar voor de grote massa telt de
sympatiekste figuur.
JAN STRICKX
YMMHtt. JE 3fEWT7E5
J>ooi ioe
0WWJ>' Kl»A*>»VflZ6ROt»n»,!£
vm^ETer)
Ter gelegenheid van de intronisatie in Pauiilac. Verleden zaterdag
driejaar later en toevallig op dezelfde Sint Vincent feestdag staan ze
samen op het podium: Jan Dreesen, Georges Goeteyn en Georges
Vijverman, (vlnr.)
jaarlijks banket, de introdukties
van sommige leden in buiten
landse wijngildes, het ontvangen
van die konfreriën (men herinnere
zich het bezoek van de chevaliers
du vin de Cahors) en last but not
least, de wijnreizen. Deze laatste
steeds samen met de commande
rijen Aalst en Sint-Niklaas. Zo
werden verschillende wijnstreken
aangedaan (Loire, Bourgogne,
Champagne).
Men voorziet in een Bordeaux-
reis (binnen twee maanden gaan
een paar leden hiertoe op prospek-
tiereis).
In de verre (verdere?) toekomst
zal misschien worden voorzien in
zgn. «beginkursussen» om de le
ken in te wijden in de hunologie,
zeg maar wijnkunde. In afwach
ting kan men nog steeds terecht op
een of andere spreekbeurt (met
degustatie) zoals stichter van de
Aalsterse commanderij, Georges
Vijverman, reeds geregeld in ver
schillende gemeenten en voor ver
schillende groepen, heeft gedaan.
Wie zegt nu nog dat «als de wijn is
in de man, de wijsheid is in de
kan»?
René De Witte.
Een deel van de Vlaamse wijngilde kommanderU
ter gelegenheid van de intronisatie van de
gezel-wijnproevers 1973.
WANAA
meh die kwestje van da nief stadswoapenschild? 'k Hem dor iet in
de gazet oever geleizen dat er dor ni azu mor rap rap 'n nief woapen
moet oniengetoyfeld werren, mor dat dad 'n ghiel serjeize kwestje
zol kenne werren. In den toyd as Olsjt nig mor allien Olsjt 'n was,
kost iederien da woapen: ne sjoafel meh de poentj omhoeig en
lanst den iene kant nen oarend meh twie koppen en lanst den
andere kant ne lie. Da was gemakkelèk vér dor meh karnaval iet
anders van te moaken, gelèk as eh schiet gezicht of nen endj
trippen, 'n pintj en eh paksken frit. Allei, ge kost dor van alles meh
doeng. Mor naa dat Olsjt in iene kier groeit geworren es en nog
acht andere proches teigen zèn zjilei getrokken heid, zal dat 'n
ander kelkesjoos werren. En vér allemaan kontent te stellen en
nimmani t' afronteiren, zelle ze na toch van elk schildj van die
andere paroches iet moeten oeverpakken, ba zuveir dad iederien
der toch nog iet van hem in veromvindj.
En azoei zol da kenne gebeiren dat er booiten dènne sjoafel, denne
lie en dennen oarend, dor nog 't ien an't ander moet boykommen.
Gelèk as 'n dooif meh nen tèk in heren bek, ne schieven balk, eh
koppel sleiters, eh maneken meh nen drapoa, 'h soert kapelle, nen
hooperank, droy steirekes (gelèk as in den toyd op de cognac) en
'n serie van ting kréskes en ting sprietknoppen. En datallemool in
appoorte karroakes. Binsjt da ze tèn toch beizeg zèn, zol ek ik
veirestellen van sommegste woyken van Olsjt dor oeik mor eh
plosjken in te geiven, want zeikere mensjen hemmen toch aal ze
leven gezeid da ze achterooitgestoeke wirten teigenoever de die
van rond of op de Mèrt. Vroag het mor ne kier on 't Katsjoeken,
den berremiester van d' Hoeigevesten. En dor es 't er wel iet af.
Dorom, nog eh karroaken boy meh eh katsjoeken in! En de
Kattestroot die toch oeik reiden hooi vér te réklameiren oever de
stoet: awei, ze meigen der van moy poort nog 'n kat in foefelen
oeik. De Veirkemèrt zol meigen eh plosjken kroygen, meh eh
veirken vanoyges en ne pooit vér de manen van de Pooitepit.
Hoeveil karroakes dat er da na al zén, 'k weit ni, 'k 'n hem ni
meigeteldj, mor op nog ienegte vierkantjes mier 'n moete ze tèn
toch ni zing, binsjt da ze on 't verdielen zén.
Lanst den andere kant, kwestje van gin twie dinges die goed op ien
trekken, neivestien te zetten, nog 'n paddevérde Paddenhoek. De
Jonges van de Kat zeilen heer mor moete verstoon meh de
Kattestroot want twie katten woor na toch 'n betjen te veil, mor
meh 'n roei koeil zolle ze de schaa jonges van de Koeilstroot kenne
kontentstellen, die haven dertoch oeik nog 'n betje leven in. Verde
gebirte van 't hoyleg Hert stel ek ne voebaal veiren op nen afroyzer
en eh slooiskes ver de die van 't Sinzjob. Eh klein mooisken zol
passen ver de mensjen van lanst den boelvaar van Morrisken De
Wolf, mor tèn veir genoeg van die kat newoor of 't er komme
kwèddelen van. Nen heerink, ja sprèkt vér ze zeiven en 'n haten
hand oeik, mor 'k zol die koteis toch oeik ni vergeiten: da zèn toch
oeik immans kinjeren hein. 'n Totje goren ver de jonges van den
Blok van Borremans zol missching oeik ni misston. Ejje na al ne
kier geteldj hoeveil dat er al zèn? As ek meh ni 'n bedrieg zemmen
al on droy-en-twintjeg, mor dat es onpoor hein, dus wajjer zelle
moete voesdoeng. Tot as men on eh getal kommen womei dam
men eh schoein gehiel kennen afronnen. 'n Roeis vér de Roeizen
vanoyges, mordie kwestje van dinnen oarend es ambetant ver de
gebirte van den Oaren, de die zeilen der iet anders moeten op
vinnen, lerlek gezeid, hem ek al zitte peizen ver iet te vinnen ver't
Berrepitjen ('n berre, hoe moeje da na tiekenen en ge kendj er na
toch gi pitjen allien op zetten hein?)'t Zelde meh 't Rokkeloyf en 't
Schaabroek woor da 'k oeik nog niet ver gevonnen hem.. Mor alia,
't es missching nog toyd ver propoziesjes te doeng. Lodj allemool
ne kier aijere giest weirken en stiert ajjer veirstellen mor in nor 't
stadsbestier, ze zeilen der ajjer dor geren zing meh kommen.
'tZal missching wel eh ghiel spesjool stadswoapen werren, mor
da kaan oeik nog zèn goei kanten helmen. As men on twie-enzestig
karroakes geroaken, kejje't nog beizegem vér eh zwontjesspel...
Valt tèn allien nog af te sp-reiken welke dat de karroakes zèn woor
dagge annen toer moetj lote verboygoon of woor dagge eh padde
ken moetj betolen. Allicht op de op de Zaastropoeit en op de
Groomèrt.'k Zal der ne kier meh Frans Wauters oever spreiken
en azoei zol 't kennen gebeiren dat dat in de valies komt.
Eh splentjernief spel van Frans en
Op donderdag 20 januari was Mgr. Schruers, hulpbisschop van
Hasselt en auteur van het bekende werk «christenen in weer en
wind» te gast in het Aalsterse St.-Jozefkollege. Hij sprak er op
uitnodiging van de Paochiale werkgroepen voor Geloofsvorming uit
het dekenaat Aalst over «basisgroepen in de Kerk». Onder de
talrijke aanwezigen merkten we ook een groep jonge mensen uit een
Geraardsbergse school.
CYKLUS
Dhr. J. de Aguirre wees er in zijn
welkomstwoord namens de deka-
nale werkgroep op dat deze avond
deel uitmaakte van een cyklus
rond geloofsvorm ing. Voorheen
was Herman Boon reeds te gast
(hij had het over «priester in deze
tijd» en op 17 maart aanstaande
wordt Herman Mertens (KUL)
aangekondigd die het zal hebben
over «geloof en maatschappij».
ECHT KERK ZIJN
In een erg beeldrijke, maar een
voudige taal sprak Paul Schruers
over de Kerk nu. Kerk noemde hij
niet zozeer die struktuur of die
klerikale hiërarchie, wel de men
sen aan de «basis»: de loodgieter
en de geneesheer die katechese
geven, de leraar die aan dienstbe
toon doet, die priester, die jeugd
leidster, die huisvader,... De
Kerk zijn zij, meende hij, en wil
de Kerk opnieuw authentiek wor
den, dan moet het aan de basis
gebeuren.
GEMEENSCHAPSVORMING
Net zoals bij de eerste K ristenen in
Konstantinopel of in de Noord-
Afrikaanse stadjes, bf Korinthe
worden nu weer tekenen van ge
meenschapsvorming waargeno
men. Hij wees op talrijke stro
mingen in de Derde Wereld: de
jongeren van het Licht uit Kins
hasa die geregeld samenkomen
om over hun leven te pratenu it de
Bijbel te lezen en om in hun levens
situatie vooral iets te doen: voor
de emancipatie van de vrouw, de
landbouw, onderdrukking... Ook
de Kristenen in Tanzania bv.
werken aktief mee aan de Ujama-
dorpen, brengen er een «hart»,
enz. Deze nieuwe stroming is ook
inspiratie voor groepen hier.
Schruers noemde het een weg die
het kristen-zijn weer inhoud en zin
gaf. Hij achtte daarin vier woor
denbelangrijk: «leven», «evange
lie», «verantwoordelijkheid» en
«gemeenschap».
Je leven toetsen aan de Blijde
Boodschap in gemeenschap met
anderen en iets «doen». Mgr.
Schruers kende meerdere groepen
van hier die geregeld samenko
men bij iemand thuis om uit het
Evangelie te lezen, over hun leven
te vertellen, het Evangelie daarop
te laten doordringen en te bidden
daarna om uiteindelijk iets te
«doen», verantwoordelijkheid te
KERK IN DEZE TUD
De Kerk is niet meer dat veilige
bolwerk van weleer, met zijn tra
dities, systeem van geloofswaar
heden en morele verplichtingen,
met zijn monopoly-impakt op de
bevolking. Hoe kan nu de Kerk
zin en betekenis hebben in een we
reld gekenmerkt door een hoge
welvaart, pluriformiteit van den
kenen materialisme? Het Evange
lie, authentiek beleefd, biedt een
antwoord. «Het radikale, zuivere
en blije evangelie» toont de weg
van liefde, bevrijding, zich geven
voor de anderen. Daarvoor moet
men zich echter afzetten van een
Sartre-mentaliteit van «we zijn
hopeloos in dit aardse tranendal
geslingerd en waartoe dient dit le
ven nog».
«Van een papieren Kerk naar een
levende Kerk»en «van een evan
gelie in isomoverpakking naar een
evangelie, ontroerend in zijn
naaktheid»: twee typerende beel
den. Belangrijk vond Schruers
evenwel dat het Evangelie beleefd
wordt, dat er iets gedaan wordt,
dat het leeft tot in je vingertoppen,
ook al blijf je steeds mens.
OFFICIËLE KERK
Twee vragen uit het «publiek»
gingen terug op de soms afwij
zende soms onbegrijpelijke hou
ding van de «officiële Kerk»
tegenover wat nieuw is, tegenover
pogingen om het Evangelie eigen
tijdser te beleven. Mgr. Schruers
antwoordde hierop genuanceerd.
Hij erkende het reële probleem,
maar vroeg geduld te hebben en te
blijven geloven in de Kerk, ook al
doet ze je soms lijden. Het zijn
tenslotte mensen, opperde hij.
Voorts wou hij toch ook wijzen op
voordelen aan die gekontesteerde
struktuur. Zij maakte bv. dat Je
zus geen elitefiguur werd. maar
dat hij ruimer bekend werd. Ver
der is kritiek op de Kerk soms
ongegrond, bv. wat haar houding
in de Derde Wereld betreft (in
slechts vier Latijns-Amerikaanse
landen is ze nog getolereerd, in
Rhodesië staat ze ook aan de kant
van de onderdrukte bevolking,
enz.). Ook sprak hij de optimisti
sche hoop uit dat basisgroep (van
jonge mensen bv.) en grote Kerk-
groep (bv. parochie) zich wel zul
len ontmoeten als men langs beide
zijden naar oprechte authenticiteit
streeft.
SLOTWOORD
In zijn slotwoord dankte dhr. de
Aguirre dc bisschop die van be
trekkelijk ver gekomen was en
nodigde de aanwezigen uit het ge
sprek «verder» te zetten, de vol
gende dag in het C.S.V. waar een
avond doorging in het kader van
«kristenen op een nieuw spoor»
waarover u elders wellicht meer
leest.
PD.
\lHbvw
mams
