Karnaval
kriebels
KARNAVAL PRINS JOHNY
WAS WAARDIG
EN ONVERMOEIBAAR
1 e Poesjzakken
de folkloristische toer
=P
I
3filial Edy (ei)
Ex-prins Bob in ccn persiflage
van het stadsbestuur (el)
achttien man sterke orkest zonder naam bracht schitterende Glenn Miller sounds (el)
De Voorpost -11-2-77 -15
-aarts huwelijk van de Poesjzakken tijdens de vorige kavalkade. Komponist, dirigent en zanger
'van Frachen (jm|
Gilly in haar zangnummer (el)
Een uitstekende Jean Paul midden zijn Bleu Bell Girls (el)
Inplaats van al de gewonnen
prijzen en het autotootje van
80.000F. (waarvan men bij de
verkoop er nog amper de helft
van krijgt, ook al is het
splinternieuw), ware het volgens
Johny beter om de prins
karnaval een financiële toelage
te geven. Niet voor zichzelf of om
er iets aan te verdienen. Maar
alleen een regeling opdat de
onkosten de werkelijke on
kosten zouden terugbetaald
worden.
Hoe merkwaardig het ook
klinkt, bij de vele bezoeken (op
uitnodiging dan nog) moet de
prins karnaval al te vaak instaan
voor zijn eigen konsumptie. En
Johny heeft zich hieraan nooit
laten kennen of was allerminst
scheutig of op een kosteloos
pintje uit. Dat hebben we zelf
kunnen vaststellen. Maar het is
al te gortig, en dat is slechts één
voorbeeld, om op karnaval
dinsdag, waar Prins, bloemenfee
en een 50 tal vrienden die café 't
Kos Beiaard bezochten, voor
zichzelf nog 5F. dienden op te
leggen aan de konsumptie.
Een Prins is (vooral met karna
val) van 's morgens vroeg tot 's
avonds laat in de weer. Maar
zelfs het middagmaal komt uit
eigen zak. Op z'n minst zou men
gedurende de topdagen zowel
bloemenfee als prins een etentje
mogen aanbieden. Geen luxe
diner, maar een menselijke en
simpele maaltijd in een doodge
woon restaurent.
Prins karnval zijn is niet
gemakkelijk en zowel
bloemenfee en niet in het minst
zijn klodderonnen steunden
hem ongelooflijk.
Prins karnaval 1977 heeft zijn intrede gedaan ën Johny mag
terugblikken op een vruchtbaar en vrolijk 1976. Hij gaat de
geschiedenis in als de laatste prins karnaval van groot Aalst. Hij
kende niet alleen twee bloemenfeeën, maar ook twee gemeentebe
sturen en een aftredend stedelijk feestkomitee in de huidige,
samenstelling.
Johny is ongelooflijk blij dat hij
het allemaal heeft mogen mee
maken. Steeds met de glimlach.
Ook al waren de eerste weken
buitengewoon zwaar en ver
moeiend in een periode waar nog
alles te leren viel. De karnaval-
periode is een drukke tijd.
Iedereen vraagt U. Overal zijt ge
de vedette. Tijdens het eerste
deel van zijn ambtsperiode heeft
hij zeer grote steun gekregen van
zijn goede vrienden «de klodder
onnen». De eerste maanden
weken ze niet van zijn zijde en
vergezelden hem overal.
Tijdens de zomermaanden na
men de aktiviteiten wat af. Maar
om overal met de klodderonnen
te verschijnen was financieel een
zware dobber. Om deze reden
moest dringend bezuinigd wor
den. Want ook een prins-
karnaval heeft het financieel
niet onder de markt om zijn
funktie en waardigheid te blij
ven handhaven.
Na de zomervakantie was Johny
steeds aktief en het gebeurde
niet zelden om op één avond 3 a
5 bezoeken af te leggen. Hij heeft
zijn uiterste best gedaan om
niemand te ontstemmen. Niet
alleen te Aalst maar ook in
Nederland. Gistel, aan de kust
of te Brussel. Het aantal
bezoeken beloopt om en bij de
tweehonderd. In al die tijd werd
hij vaak bijgestaan door de
bloemenfee. Twee in totaal
waarbij hel in feite zo is dat de
eerste bloemenfee een belang
rijke rol speelt bij de verder
opleiding in het prinsenschap.
Zij heeft immers ervaring opge
daan sinds haar verkiezing in
augustus. Bij de intrede van de
tweede bloemenfee liggen de
rollen andersom en is het de
prins karnaval die een helpende
hand toesteekt om de bloemen
fee wegwijs te maken. Aan beide
bloemenfeeën heeft Prins Johny
de beste herinneringen en gaat
prat op de goede samenwerking
dje er steeds was. Vandaag
maakt Johny deel uit van de
roemruchte Prinsencaemere.
Een gezelschap waar hij met
grote fierheid deel zal van
uitmaken en aan ons beloofde
zich te schikken naar de
geplogendheden van deze on
vervangbare «Caemere» die on
der leiding van Deken Simon
D'Hondt steeds meer van zich
laat spreken in de best zin des
woords. Ondertussen staat de
prinsenverkiezing, zeker wat de
kandidaten betreft, op een laag
pitje. In feit kwam er (aanvan
kelijk) maar één kandidaat
opdagen. Over de oorzaak van
de malaise heeft Johny geen
idee. Wel dat de jury hierin een
grote rol kan spelen en ander
zijds de «prijzentafel». in verge
lijking met dc verkiezing van dc
schuimwijnprinses, in verre na
niet vergelijkbaar is.
Johny heeft cr een ander idee
over. Zo staat als een paal boven
water, dat hij nooit of nooit
kommerciëel gebonden was. Hij
kon geen frank rekupereren. In
tegenstelling tot sommige zelf
standigen. die in het prinsen
schap een zekere vorm van
kommercieel belang hebben.
Johny mag op een uitgave
rekenen van met nun. ot meer
100.000 frank (verkiezingskam-
pagne inbegrepen).
Wistjedatendatendat?
Burgemeester D'haeseleer zich ooit al verkleedde in een
Voil Jeanet. Hopen we maar dat hij als burgervader zijn
Aalsterse feestneuzen maar eens flink karnavalesk verwend.
Schepen Bourlon aanhoorde de smeekbede van een paar
gevederde prinsen op de verkiezing: «1st 't mogelijk meneer de
schepen om voor wat water te zorgen achter het theater. Wij
zouden ons graag op een treffelijke manier wassen. Een W.C.?
Mijlen ver de zaal in. Kan je daar niets aan doen? «Inderdaad
op sanitair gebied is het voor de mensen die moeten optreden
meer dan erbarmelijk gesteld. Schepen Bourlon beloofde een
oplossing te zoeken voor dit probleem.
William Hereman en Jozef Van Mulders uitgenodigd
werden om met hun rijke verzameling van karnavalvoorwer-
pen ook een bezoek te brengen aan de Aalsterse
deelgemeenten. We zeggen alleen maar: «Gaat en
karnavalonderwijst alle volkeren!»
de mannen van Lotjonslos hadden pech toen ze een wagen
naar een andere werkplaats brachten. De wagen bleek te hoog
ofwel hing het spandoek te ldag. De wagen kreeg een lelijke
deuk.Hopen maar dat zede schade kunnen wegtoveren.
Octaaf Boon Glen-Miller-gelukkig was vorige vrijdag? "He
was in the mood...
VISOIZJEKEN
Johny besluit zijn gesprek noch
tans formeel: -Ik zou geen prins
karnaval meer willen zijn». Niet
omdat hij ondankbaar is jegens
zijn publiek. Integendeel, hij
heeft zich met zeer grote ijver
ingezet en is bijzonder dankbaar
voor de opgedane ervaring en de
vele blijken van simpatie. Hij is
een te groot karnavalman om
dat niet te kunnen waarderen en
kijkt daarom al met verlangen
uit als lid van de prinsen
caemere. Maar prins karnaval
zijn is ook een zeer dure
aangelegenheid wanneer het uit
de zak moet komen van een
gewone werkjongen, die
langs kommerciele weg geen
belangen te verdedigen of te
krijgen heeft. Iets wat men nog
altijd niet te best begrijpt.
E.A.R.
De «paardemolens» staan er, de jeugd maakt al een ommetje
na de school, kwestie van stilaan in de sfeer te komen. Centjes
worden ijverig gespaard om met karnaval zelf op geen ritje,
een pak frieten, noga, en alle andere heerlijke foorgenoegens
te moeten kijken. Hopelijk bedenken heel wat foorkramers de
Prinsencaemere terug met wat gratis bons. De mindervaiiden
zullen er wel bij varen.
en als de klapper op de vuurpijl
(geijkte uitdrukking...) sleepten
we nog de eerste prijs inde wacht
(in de groepen zonder praalwa
gen uiteraard), wat de omzet aan
frisdranken natuurlijk gevoelig
de hoogte injoeg.
Dit jaar zullen ze het meer
moeten hebben van rijzende
zonnen, kleine gele spleetogige
mannetjes. onvergetelijke
eeuwigdurende thee-uurtjes en
tot de snor bewapende mannen
die zullen pogen in de maat te
blijven tijdens hun schreeuwer
ige en echt gemeende krijgs
dansen! Het «paardevolk» zullen
ze blijven maar de «slechte
maziek» zal dit jaar niet bij hen
gevonden worden. Dus weer
eens een gehele folkloristische
opzet verbonden aan karnavales
ke kenmerkende uitspattingen
op gebied van kleurenschake-
ringen. morele gedragingen en
humor geheel in estetisch kader
van het land van de rijzende zon
m.a.w. Japan.
Bestuursleden: Paul Verhaegen
(voorzitter), Mare Cottyn (sekre-
taris-penningmeester). ErwinDe
Groot (public relations). Patrick
Ongena en Gyy Teerlinck
(technische dienst).
Poesji
'oesjzakken bestaan hoofdzakelijk uit studenten en scholieren. In totaal zo'n vijfentwintig fervente
.'cdquivalisten die al een tijdje als (vrienden)groepje de zwoele karnavaldagen introkken...
fdgedachte was toen reeds te
»eren enige folklore binnen
tadsmuren te brengen. Alzo
en ze drie jaar terug naar de
>tse danspasjes en dito
m zich tussen de
te begeven. Tot ze
tged reven op de golven van
sukses dat hen hiermee te
rt viel. besloten hun droom
volgend karnavaljaar
zeren: in de stoet mee te
Zo vertellen ze verder:
jaar. voorafgaand aan deze
ske gebeurtenis, werd ge-
nerkt door een onmense
spanning. een geharrewar
organizatorische proble-
valf een voortdurende
onzj nde dreiging van faillisse-
en H
ptei
ekei
ïjaa
t die slechts opgelost werden
het monnikenleven dat we
J elf oplegden en door opper-
vricndschapsverhou-
i onze kloosterge-
njc ischap (pardon, karnaval-
e,Het logische gevolg van
fysische tekortkoming nl.
e oris zouden verkleden in
,tteniken werd in de-algemene
J (dering bijna unaniem af-
zen (allen de abt was
irme Er werd besloten dat de
-dijk
ouwi
itruis
;en d
je ni<
n d
jestl
Stee
stad een bende originele rond
trekkende zigeuners, inklusief
met een toepasselijke kar en de
nodige paardekracht zouden te
zien krijgen.
Het resultaat was over het
algemeen positief te noemen
alhoewel van een volledige
doorbraak op de karnavalmarkt
nog geen sprake was. Daar onze
versbakken naam, de Poesjzak
ken, uitgedacht tussen 24 uur en
middernacht schijnbaar moei
lijk te accepteren was sprak men
meestal over «dat paardevolk» of
over diene groep met hun
«slechte maziek». precies of wij
ons dat aantrokken! Het bleek
eens te meer dat die zware
beproeving vóór karnaval geas
socieerd aan de intense lol
tijdens karnaval een gefundeer
de impuls was om op hetzelfde
stramien verder te borduren
(ooit al eens op een stramien
geborduurd?) En zo kwamen we
terecht in een zwoele Mexi
caanse sfeer die ons opnieuw de
nodige (we hadden ze helemaal
niet nodig) kopbrekerij ver
schafte. Na maandenlange re
search en informatieverzame
ling (nee. een reisje naar Mexico
was er niet bij!) hadden we toch
al een zekere vormgeving in
elkaar geknutseld. De kostuums
alleen al waren bij machte om
een paar hartinfarkten uit te
lokken bij onze steeds behulp
zame moeders, daar er uitzon
dering makend voor het enig
moeilijk patroon op elke kos
tuum nog 90 a 100 meter
«gallon» genaaid moest worden
en dit volgens een bepaald
figuurpatroon. De volgende stap
was de produktie van 3000
anjers (naar onder afgerond
natuurlijk) die dienden om onze
twee karren wat op te frissen.
Terwijl was men ook druk bezig
om onze beide vervoermiddelen,
volledig naar Mexicaanse maat
staven en folklore om te toveren
zodat ze ter beschikking zouden
staan van de Mexicaanse bruid
en haar bruidegom, vergezeld
van de gehele familie en
kennissengroep. Ditmaal werd
het een ware kernuitbarsting
van jolijt, onze groepsdansen
oogsten een enorm succes (ik
heb toch één vrouw in de handen
zien klappen, 't was misschien
de moeder van een onzer leden
of een anonieme sympatisante)
