Klubfilms
L Filmklubs
DE BARBARISTEN DANSEN
«ALS MA VAN HUIS IS
DE LEUKE DINGEN VOOR DE MELOMAAN
OFTE LOCKRAN, STAMPEN EN DAGEN EN OF
COURSE, RAYMOND DE GROTE
FILM BIJ ONS
w
HERMAN DE SUTTER
STELT TENTOON
WEGENS FAILLISSEMENT
28 - 4-3-77 - De Voorpost
Of de Rederijkerskamer Sinte Barbara in het Renaat Ravijtstornooi de hoogste
toppen zal scheren met deze satire van F. Marceau blijft een open vraag. Dat hangt
van zoveel faktoren af: het spelpeil van de andere deelnemende toneelverenigingen,
de beoordelingskriteria van de jury enz... Algemeen gezien bracht Arbeid en Kunst
een gezellig avondje-uit voor een bomvolle zaal, een genietend publiek dat de
prestatie dan ook met een hartelijk slotapplaus wist te waarderen.
i r.Ci'.rh
rrr i -H
REGIE: - Jef BETTENS
ROLVERDELING:
De inspekteur - Theo VAN GIJSEGHEM
Femand - Ronald SCHOLLAERT
Raoul - Luc DE BLIECK
Petula - Leentje VAN DEN BOSSCHE
Eugène - Paul SEGHERS
Josiane - Arlette COUVREUR
Irma - Zoë DE NEVE
Gaston - Eddy TEMMERMAN
TECHNISCHE MEDEWERKERS
Produktieleiding - Guido DELPLAGE
Toneelmeester - Martine SAESEN
Decorbouw - Stadspersoneel Aalst
Decorafwerking - Technische ploeg onder leiding van Mar
cel CROMBEEN
Licht - Hubert JANSSENS
Geluid - Oscar CALLEBAUT
Grime - Hubert VAN GEERT
Toneelgroep Arbeid en Kunst stelde voor: Als ma van huis is (EL)
Vrouwtjes werken buitenshuis, mannen doen de huishouding (EL)
TOCH NOG EVEN...
Louis Carette, beter gekend
met zijn pseudoniem Félicien
Marceau, werd geboren te Kor-
tenberg in 1913. Hij studeerde
rechten te Leuven en werkte
nadien voor het I.N.R. Na de
tweede Wereldoorlog maakte
hij als schrijver een bliksemcar
rière in Frankrijk.
In «Le Babour» spot, lacht, gri
mast Marceau met de leven
swijze van de bourgeoisie op
een spirituele manier. De ar-
beidsinspekteur poogt alles
weer in de normale-dagelijkse-
gesteriliseerde normen te du
wen bij de familie Rossignol.
Inderdaad, daar doen de man
nen de huishouding en de
vrouwtjes werken buitenshuis.
Een afwisselend spel van rea
listische en irreële momenten
eindigt met de erkenning van
de titel «huisvrouw» voor de
thuisblijvende man.
De vertaling van Nic Verlo werd
gesteund door een geslaagde
aanpassing van heel wat
Franse namen van plaatsen en
personen (Ternat, Van Volsem,
Joachim Stiller enz...) Het de-
kor ws fris- modern, funktio-
neel. De kreatie «keuken-bar-
zithoek-eetkamer» alles voor
zien van een paar benodigdhe
den mocht geslaagd genoemd
worden. De belichting was
goed op een paar «twijfelende»
spots in het eerste deel na.
Over het algemeen haalde de
voorstelling een behoorlijk vlot
peil. Immers deze «boulevard
stukken» EISEN een ritme
waarop geen rem mag staan.
«Femand» verdient hier werke-
lijkeen pluim voor zijn vertol
king. Prima. Hij slaagde er ook
in een paar mindere goden
mee te trekken in de vaart die er
zo hoog nodig is. Zijn dialogen
met de inspekteur waren formi
dabel (vb. uitleg i.v.m. het op-
de-kraan-werkende vrouwtje)
Raoul kweet zich als nonkeltje
behoorlijk van zijn taak, alleen
vonden we zijn dronken-
mansscène wat te gemaakt.
Irma en Eugène (het echtpaar
Rossignol) konden mensen uit
de buurt geweest zijn, m.a.w.
ze kweten zich behoorlijk van
hun taak. Misschien zijn het
ook wel die stereotiepe rollen
die hen het best passen. Jo
siane (Fernands vrouwtje)
speelde vlot evenals Petula
(vanwaar dat hese stem
metje?)
De monologen van de inspek
teur konden ons minder beko
ren. (Lag de fout in de regie?)
Ofwel, de tekst zijn werk laten
doen en reëele simf>ele zeg
ging verkiezen tussen de spe
lers in, ofwel een iets meer
doorgedreven mimiek zonder
in barokkepantomime te verval
len. We kregen een mengel
moes van dit alles te horen en
te zien. Een paar «ongelukkige
zwenkingen» van sommige
spelers werkten storend op het
verloop. Heel wat goede scè
nes verdienen toch vernoemd
te worden: de kwart na vierscè-
ne, de keuringsscène, de dron
kemansscène (in zijn geheel
gezien). De «ontploffende»
wasmachine was geluidtech-
nisch iets van het goede te
veel, de rook nemen we er
graag bij. Een paar storende
dialekttiks: frang, hein, zenne,
konden best wel vermeden
worden.
Globaal gezien een toneelop
voering die er mocht zijn, er
was aan qe-ARBEID en er wa
ren een paar KUNST-zinnige
staaltjes toneel te zien, wat op
zichzelf al een grote verdienste
is. Of de keuze van het stuk zelf
voor een helemaal geslaagd te
noemen is, laten we aan de
Barbaristen over.
KAREL DE NAEYER
Dit week-einde staan er te Aalst en omstreken drie niet onbelangrijke optredens op het
'agenda. De heimatgroep «Stampen en Dagen»» en Raymond van het Groenewoud zijn op
vrijdag 4 maart (jawel nu) respektievelijk te gast in jeugdklub Terlinden en zaal FFR, terwijl
Gerry Lockran en Kasper De Vos op zondag jk. Dido bezoeken. Allen daarheen natuurlijk.
slotte, op 13 mei 't Kliekske
«Voor elk wat wils,» zegt
Polle van De Steeg, en ge
lijk heeft de leukerd.
René De Witte
Alsof het allemaal niet beter
kon gekoördineerd worden
gaan er nu vrijdag terzelf-
dertijd twee optredens door
op verschillende plaatsen.
Niet dat het zo moeilijk kie
zen wordt, want in feite
"vaart de half-Leedse en
half-Aalsterse groep «Stam
pen en Dagen» muzikaal op
heel andere wateren dan de
Vlaamse entertainer-pop
muzikant-zanger Raymond
van het Groenewou en zijn
formatie Bien Servi. Bij de
eersten wordt het lustig
pootje baden in zoetwater
lopen met aan de oevers
vrolijke krekels en blatende
schapen en vijf olijke muzi
kanten om de opgesmukte
plattelandsmeisjes te doen
blozen rond de kip die lang
zaam boven het vuur rond
draait. Veel «ambience»
dus, prettige muziekjes uit
hun eerst en overigens zeer
vlot verkocht elpee, lande
lijke verhalen uit het Leedse
en nog van die ingrediënten
in country-saus. Afspraak:
-20 uur, jeugdklub Terlin
den, Aalst.
Niet zover van Terlinden,
zowaar op enkele steen
worpen, zal zich vrijdag
wellicht de zaal FFR bevin
den. Daar organiseren de
leerlingenraad van ABN
rkern van de Dames van
ria, een konsert met
mond van het Groem. d
en Bien Servi.
De Schotse rokjes zullen er
ongetwijfeld kunnen wor
den gezwaaid en ook de
jongens van Jozef moeten
weten dat Van het Groene
woud een grote is tussen
onze schaarse grote ar
tiesten. Afspraak: zelfde
uur.
Om het week-einde muzi
kaal mooi te kunnen afron
den nodigt jeugdklub Dido,
Oude Heirbaan te Erpe op
zondag 6 maart niet minder
dan de formidabele bluesgi
tarist en -zanger Gerry
Lockran uit. In het voorpro
gramma vindt u er de Bel
gische Nederlander Kasper
De Vos, niet minder talen-
tueus maar stukken jonger
en dus aan het begin van
een ongetwijfeld suksesrij-
ke «loopbaan». Beiden han
teren de gitaar op een erg
boeiende wijze, de eerste
als groot voorbeeld voor tal
rijke beginnende instru
mentalisten die hun vingers
over de zes snaren leerden
plooien, de andere als grote
bewonderaar van én
Lockran, én Marcel Dadi, én
Stefan Grossman en nog
van die keien. Lockran heeft
momenteel reeds een paar
elpees uitgebracht waarvan
wij u de titels van de hier
ten lande verkrijgbare schij
ven, niet willen onthouden:
«No more cane on the bra-
zos» op het Munichlabel en
zijn nieuwe «Rags and dis-
rags» op Decca (met o.a.
een fijne cover van «Me and
Bobby Mc Gee»>). Lockran
geeft op «No more...» niet
zoveel eigen komposities
ten beste, maar de wijze
waarop hij traditionals als
de Chicago-blues «Hoochie
Coochie Man», de songs
van zijn goeie vriend Dave
Travis en pareltjes van good
old time jump blueskes aan
het vinyl toevertrouwde ge
tuigen ondubbelzinnig van
zijn grote klasse. Aanvang
20 uur.
Intussen heeft de Dender-
leeuwse folkkroeg Parnas-
sos tussen het sublieme
optreden van Alan Taylor
door, haar programma voor
het tweede gedeelte van dit
seizoen bekend gemaakt.
Mooi werk van Tuur want op
12 maart komt een der
grondleggers van de Ierse
folkrevival John Doonan
met Dave Bulmour op be
zoek. Op 26 maart komen
Dirk Van Esbroek (ex-Rum)
en Juan Masondo Argen
tijnse liederen aanbieden*. 9
april valt alvast met een stip
in de agenda's te noteren
want dan is Dave Evans te
gast om vele debuterende
gitaristen te frustreren. Op
zondag 24 april komt de
Bretoense «Assourantou-
rix» Myrdhin (naar men zegt
een even grote meneer als
Alan Stivell) een opname
voor de radio versieren. Ten
Het is niet de eerste keer dat deze Nieuwerkerkse kunstschilder in
zijn gemeente tentoonstelt. Doch. zoals de vorige keren, loont het
nu ook weer de meoitc om eens een kijkje te gaan nemen naar zijn
laatste kreaties.
Wie is Herman De Schutter? Voor
wie onze vorige artikels omtrent
deze kunstenaar jammer genoeg
niet gelezen heeft, willen we nog
even herhalen dat hij geboren
werd te Aalst op 28 januari 1943,
in het begin een beetje de wild
zang heeft uitgehangen, twaalf
stielen uitoefende met de be
roemde dertien ongelukken als
gevolg, en tenslotte, volgens ei
gen zeggen, jammerlijk op het
rechte en brave pad terechtkwam.
Sinds 1970 nam hij in het buiten
land deel aan enkele grote ten
toonstellingen, o.a. in Keulen
(New Reform Gallery Internatio
nale Kunstmesse) en in Berlijn
(Kaufhaus Wertheim). In '75 ex
poseerde hij hij ook in het Rogicr-
centrum te Brussel.
In feite zijn er twee Hermannen
De Schutter! De ene gaal de
kommeriële weg op om den
brode, en aldus de andere toe te
laten de avant-garde weg te be
wandelen. Het is vooral de tweede
Herman De Schutter die liefst aan
het woord komt.
«Mijn zogezegde 'magisch realis
tische. psychorealistische of pa
ranoïde werken' getuigen van een
bizarre, zonderlinge wereld.
droombeelden in een konstruktief
opgebouwde maatschappij. Te
recht gaat het in mijn schilderijen
om onwezenlijke taferelen,
waarin schimmen en skeletten
evenals onaardsschijnende we
zens hun rol vervullen. Om dat te
begrijpen moet men eerst afdalen
in het onderbewustzijn, en pas dan
kan men de aanklacht herkennen,
aan het adres van onze huidige
maatschappij, waarin een zekere
onvrede met het bestaande aan
wezig is. Techniek en wetenschap
worden er steeds belangrijker en
gaan vervreemdend werken op
mens en natuur, en dit in zo'n
mate dat de krcativitcit en fantasie
van de mensheid steeds meer in de
verdrukking komen te staan. De
som van dit alles is een wereld van
korruptie, en een op prestatie ge
manipuleerde komfort-
maatschappij'»
De tentoonstelling, die nog
geopend is zaterdag en zondag
van 10 tot 20 uur, is alvast een'
aanrader. En u kunt zowel een
magisch-realistisch als kommer-
cieel doekje mee naar uw autootje
nemen...
DDP
HARRY AND TONTO
een film van Paul Mazursky (VSA, 1974)
met Art Carney en Ellen Burstyn.
Een film die gekenmerkt wordt door een prachtig
volgehouden eenvoud, weinig pretenties, maar een
diepmenselijke ondertoon.
Op een mooie dag moet Harry, die ondertussen al
een dagje ouder wordt, zijn huis uit: onteigening!
Wie dacht dat hij naar een bejaardentehuis zou
verhuizen komt bedrogen uit: Harry neemt zijn heb
ben en houden bij mekaar en zijn kat Tonto onder de
arm en samen gaan ze op stap.
Een enorm tedere film, die om die reden waarschijn
lijk kommerciëel gedeeltelijk de mist inging: jam
mer, maar gelukkig zijn de jeugdklubs erom daaraan
te verhelpen.
(Kreja, zondag 6 maart)
LE CORPS DE MON ENNEMI
een film van Henri Verneuil (Frankrijk, 1976)
met Jean-Paul Belmondo (foto, indien ik mij niet
vergis), Bernard Blieren Marie-France Pisier.
Er zal wel geen degelijke verklaring zijn voor het feit
dat Franse films het in Aalst niet doen. Uitzondering
gemaakt voor Louis De Funès en porno-vehikels
zoals «Emmanuelle» èn «Histoire d'O» natuurlijk, die
krijg je bijna niet vèn de affiche weg. De kwaliteit is
dus niet altijd recht evenredig met de opkomst van
het publiek. Het is wel een feit dat de Franse film de
jongste jaren een minder goede faam geniet, maar
dat mag geen reden zijn om ze allemaal over dezelfde
kam te scheren. «Le corps de mon ennemi» bijvoor
beeld is niet het meesterwerk waar sommige kritici al
jaren zitten op te wachten, wel bezit hij heel wat
kwaliteiten die heel wat films tegenwoordig missen.
Het is in de eerste plaats een film waarbij je je
geen twee uren zit te vervelen, een kenmerk wat
anders vaak genoeg voorkomt. Voor de rest heeft de
film en vrij intelligent scenario en getuigt hij van een
grote dosis vakmanschap. Het tema, een man die
zich op een geraffineerde manier wreekt en zelf het
recht in handen neemt, hebben we eerder -zij het dan
wel op een andere manier uitgewerkt en veel mense- 0re€
lijker - reeds gevonden in Claude Chabrols' «Que la
béte meure».
(cinema Feestpaleis).
FR/
in e
ird c
we
id d
rd
lie ti
nt
irdt t
ileg
g tu
ijng«
t<
Een magere portie films op televisie deze weektwee F e
westerns, De man van Kentucky een film van BurtLj Ql
Lancaster, met Burt himself, John Mclntire en Dian-Laqg
ne Foster(BRT, vrijdag 4 maart om 20.40 uur) en TheLftg)
Cowboys, een film van Mark Rydell, met John Waynefo fr.
in de hoofdrol (RTB, zaterdag 5 maart om 20.20 uur). |n ha
Verder nog twee Franse filmsMoi y'en a vouloir desjvan
sous, van akteur-regisseur Jean Yanne, met himself.justrU
Michel Serrault, Bernard Blieren NicoleCalfan (RTB,I uitv
maandag 7 maart om 19.50 uur) en Le Secret, vanj)r he
Robert Enrico, met Jean-Louis Trintignant, Marlènej
Jobert en Philippe Noiret (RTB, donderdag 10 maart,
20.10 uur)
Kantoor van Meesters
VAN LIEDEKERKE DE MEY
Gerechtsdeurwaarders Nachtegaalstraat nr. 27
9330 DENDERMONDE Tel. 052/21.39.11
Openbare verkoping op ZATERDAG 5 MAART 1977 I
10.00 u. te Dendermonde, Grote Markt, nr. 8.
9 wasmachines Wascomat Junior „Wascator" 1 maj
chine Wascomat type 121 3 grote droogkasten ..Citexj
1 zwieTder Menko nr. 3968 - 6 kg 1 zwierdenr
Frista - 8 kg 1 elektrische registreerkas Hugin II
1 weegschaal Berkel - 25 kg 1 strijktafel Löhe S
Ross 1 perstafel GB 1 droogkuismachines Green
wald 1 ontkalker Bruner 1 ontkalker Dulcean -
1 mazoutbrander Elboma 1 compressor Duba
1 mazouttank 2500 liter 1 stofzuiger Bauknecht
1 zwart-wit T.V. ITT Boiler „Rheem" elektrisch - vv
1 gasvuur fles 1 keukentafel met 3 stoelen - kr
1 gasconvector Sunshine Tweepersoonsslaapkame Heeds
euz_ enz. en ver
Postb<
Te bezichtigen de dag der verkoping vanaf 9 uur. danoc
Op verzoek van Meester E Pieters, advokaat curato njej
Tot hie
der faling Haeck Yvette te Dendermonde.
GEWONE VOORWAARDEN.
Nadat
werdr
knupp
ZO, WOi
