ROBERT DE LEU: EEN
TERJ0DENAAR TE HAALTERT
OUD BURGEMEESTER JOZEF LEJUSTE
i yoLtiéNH beet
veet tusó£ net
EREMB ODEGEMS DERDE SCHEPEN
10 -11-3-77 - De Voorpost
WW*»
Promotor huizenbouw en nijverheid
Vijfde, en misschien laatste generatie van de Lejuste's. bewoont ex-burgemeester Jozef Lejuste, teGijzegem in de wijde
wereld een typische oude prachthoeve daterend van 1770.
Ruime binnenkoer, gerestaureerde «kapellekens» in het dak. poorten, ramen en deuren in uniforme schildcrtrant, heeft deze
oude hoeve zowel het antieke als het fijn verzorgde uitzicht van een gebouw dat stilaan tot de plaatselijke historie gaat
behoren.
Twee prachtige leefkamers, bijna heimatmusea, waar alles daterend van vóór een paar eeuwen, in goede toestand nog te zien
is. uiteraard qua comfort aangepast aan de moderne behoeften. Zware, reusachtige antieke meubelen, een magistrale schouw
met eiken balken gevuld met tinnen schotels, tinnen bierpotten en inhoudsmaten, in de schouw de blaasbalg, de pook, dc
koperen ketels, de oude inhoudsmaat voor graan (30 kg), dc bedverwarmers. verder aarden potten, waterkruiken. Delfts
blauw koffiegerei.
Aan de wanden geweren, oude kaders met «Geloofd zij J.C. een oog met «Hier vloekt men niet-houtsnijwerk van Bert
Van den Broeck, schilderijen en last but not least een kleurenfoto van de laatste raadsvergadering van het opgedoekte
Gijzegem.
Mijnheer de Burgemeester, stelt u
zich even zelf voor
Ik kom dus uit een echte landbouwers
familie en werd op 20 november 1920
te Gijzegem geboren. Daar ik slechts
één zuster had en geen broer was het
haast onvermijdelijk dat ik op de
hoeve met ruim 10 ha grond als boer
zou terecht komen. Ik ging naar Gij
zegem naar school tot mijn zevende
jaar maar dan trok ik naar het H.
Maagdkollege te Dendermonde waar
ik verbleef na mijn middelbaar bijna te
hebben voltooid tot mijn zeventiende
jaar. Onze ouders hebben hier heel
hun leven gewerkt en ik zou het bedrijf
verder zetten. Wat wel interessant was
dat onze grond hier helemaal rond het
hof zelf ligt.
Op zeventienjarige ouderdom maakte
ik dan een eind aan mijn studiën want
boeren was destijds nog van een ze
kere standing en anderzijds kon mijn
vader me best gebruiken. Een tijdje
nadien, na te Gent een studentenbal te
hebben meegemaakt waar ik (toen al)
890 fr kwijt was, had ik wel wat twij
fels of ik wel goed gekozen had maar
achteraf kwam alles dan wel terecht.
Mijn echtgenote Suzanne Coppens,
dochter van een bloemist te Wieze.
schonk me twee kinderen: Michel, nu
22 jaar en student in de geneeskunde,
5e jaar en Christiane 20 jaar die zich te
Heveriee bekwaamt in het sekreta-
riaat. Op de boerderij heb ik dus geen
opvolger.
Wanneer dan de periode kwam dat de
gewone, klassieke boerderij aan ren
dabiliteit begon in te boeten en specia
lisatie zich opdrong, ben ik, mede uit
eraard onder invloed van mijn echtge
note, overgeschakeld naar de bloemis
terij en houd me dus reeds 17 jaar
bezig met het kweken van snijrozen
De voortdurende stijgingen van de
prijs van de lichte fuel is een zwaar
probleem en als een duivel voor de
bloemisten en nu nog overschakelen
op zware stookolie vind ik persoonlijk
niet meer lonend.
Wat vindt u nu te Gijzegem qua nij
verheid
Onder mijn bestuur mag gezegd wor
den dat de vroeger onbestaande nij
verheid nu te Gijzegem een hoge
vlucht heeft genomen, dit door liet ter
beschikking stellen van de noodzake
lijke gronden voor een nijverheids-
Allereerst is er de firma De Lathou
wer, de «Ververij van het Dender-
land». In 1954 kochten ze een fa
briekje bij 't station waar gestart werd
met drie man. Na veel moeilijkheden
o.a. met onvermijdelijke onteigenin
gen is dit uitgegroeid tot een firma van
belang. Veel mensen van Gijzegem
werken eren, als ze willen, kunnen ze
's namiddags nog naar huis gaan eten
ook. Verder is er de «Martin Proces
sing International- waar men badsets
maakt, alles voor het bad dus. Vroeger
werd dat allemaal te Ronse geverfd
maar nu gebeurt zulks ook hier ter
plaatse
Verder is er nu nog een Amerikaanse
fabriek bijgekomen, -Jean Allen-
waar kunstvezels woor de tapijtnijver
heid worden ontwikkeld, vezel die
ook ter plaatse wordt geverfd. Verder
is er nog een uitbreiding van Dender-
land» zelf, de NV Eutron dat zich zal
specialiseren in het verven van tapijten
volgens speciale procedures. Het be
drijf pakt uit met een zeer revolutio
naire kleurmethode met acht kleuren
volledig door een computer geleid
waarbij op een lengte van tapijten
gaande tot 150 m en meer niet minder
dan 12.000 injektieknopjes de kleuren
inspuiten. Met als grondstof syntheti
sche garens en als eindprodukt «tuff-
ted tapijten- van vier meter breed en
een onbeperkte lengte is deze fabriek
énig in ons land. In heel Europa be
staan er trouwens slechts drie derge
lijke. Voor Gijzegem en de werklui is
deze industrialisatie alleszins een zeer
gunstige faktor die ook meespeelt in
het bouwen ter plaatse.
En de onteigeningen. Had u daar
mee geen problemen
Ja, voor wat de e?n u dankbaar is is de
andere misnoegd.
Toen in«'>Je beginfase de ververij
«Denderland» uitbreiding nodig had
en geen ruimte had werd overgegaan tot
gerechterlijke onteigening met uiter
aard alle mogelijkheden vandien als ge
weet dat om 9 ha te onteigenen niet
minder dan 75 eigenaars dienden te
worden aangesproken. De uitbetaalde
vergoeding was natuurlijk te klein al
hoewel toch moet gezegd dat als later
aan deze misnoegde boeren grond te
koop werd aangeboden aan dezelfde
prijs ze deze grond niet meer verlang
den te kopen. De pachtwet speelt
hierin wel een belangrijke maar nega
tieve rol.
Door de pachtwet komt het dat wie
buiten de boerderij staat geen interesse
meer heeft om een stuk grond te kopen
want als hij het moet verhuren is hij het
voor 27 jaar kwijt. Hij is er dus geen
meester meer over en zo komt het dal
landbouwgrond bij verkoop praktisch
geen waarde meer heeft. Volledig ak
koord met een prachtwet in streken
waar belangrijke boerderijen zijn maar
dat is hier bij ons normaliter niet het
geval. Graag geef ik toe dat die fabrie
ken hier niet op hun plaats staan en dat
ze veel beter kort bij de Dender zouden
ingeplant geweest zijn als men bvb
weet dat de ververij een miljoen liter
water per dag nodig heeft
Hoe is u in de politiek beland, Bur
gemeester?
Van huis uit heb ik de mikrobe van de
politiek zeker niet. Men is wel vaak bij
vader gekomen om hem in te lijven in
de politiek doch steeds weigerde hij
De laatste dag, ja het laatste uur vóór
de lijsten binnen moesten, heeft men
bij hem nogmaals aangedrongen en.
toen dus zeker bleek dat vader onder
geen beding wilde, heeft men mij ge
vraagd wat ik, evenwel zonder veel
enthousiasme, aanvaardde, gewoon
om mijn vragers plezier te doen. Ik
werd dan gekozen en deed twee ter
mijnen in de minderheid ten tijde van
Burgemeester Brijs en later van Paul
De Proft. Toen burgemeester De Proft
in 1958 zich niet meer kandidaat stelde
werden de twee vroegere lijsten. Ge
meentebelangen waartoe ik tot dan
had behoord en CVP, samengesmol
ten want de meeste waren allemaal
katolieke mensen en de strijd ging dan
vooral over één persoon. We behaal
den dan de meerderheid met 7 voor de
CVP en 2 voor de BSP en na enkele
tribuiaties met een kandidatuur
burgemeester die het wegens zijn ver
leden nog moeilijk kon worden werd
ik burgemeester en ben ik dit niet min
der dan achttien jaar gebleven, dus
gedurende drie volle periodes.
De eerste zes jaar had ik echter in het
Schepenkollege niet de nodige sa
menwerking en ook de administratie
was niet alles maar een burgemeester
van een aangrenzende gemeente
bracht me op de hoogte van mijn taak
en de ondernomen pogingen om me te
kelderen mislukten dan ook deerlijk
Wat hebt u in de achttien jaar zoal
kunnen realiseren
Zoals overal waarschijnlijk hebben we
de wegen fel kunnen verbeteren zodat
kan gezegd worden dat zeker 75 van
de wegen een degelijk verhard wegdek
heeft. De gemeentelijke school werd
totaal vernieuwd en verder kwamen
verlichting, waterbedeling en kabel
televisie eveneens aan bod.
Meest typisch voor mijn gemeente is
wel de fantastische groei van de nij
verheid, voor 't ogenblik werken in
Gijzegem niet minder dan 1200 perso
nen in de industrie en de zeer ge
populariseerde en uitgebreide bouw
van private woningen. Nu nog een
lapje bouwgrond te Gijzegem vinden
wordt wel een zware opgave.
Hoe is het hier met het bouwen van
private woningen
In Gijzegem is veel gebouwd. Twee
sociale wijken staan op het getouw.
De eerste, een van tien ha, op de Mo
lendijk, voorzien voor een honderdtal
huizen, is in het stadium dat de ontei
geningen praktisch gedaan zijn terwijl
een tweede werd voorbereid waar mis
schien dit jaar nog de wegen zullen
worden gelegd (op de Damkouter).
We hopen natuurlijk dat het nieuw be
stuur van Groot-Aalst, bestuur waarin
Gijzegem nog niet is vertegenwoor
digd. deze projekten voor zijn reke
ning zal nemen en verder zetten. Bui
ten de sociale wijken om kende Gijze
gem geweldig veel nieuwbouw, waar
schijnlijk ook gestimuleerd door de
goede ligging en de snelle verbinding
met Aalst, Dendermonde en verder
Brussel.
Er is hier nog een verkaveling waar
misschien reeds honderd huizen staan
en waar er nog wel honderd zullen
bijkomen. Dit is een verkaveling van
13 ha met de naam «Dendervallei-.
Heeft 'e school van de zusters van
Gijzi-x<.<n nogal invloed gehad
Ener ls werd de naam van onze
kleii :emeente tot zeer ver buiten
onze streken door deze school uitge
dragen en bekend gemaakt en ander
zijds was de school voor onze bevol
king een zegen en een rijkdom. De
gewone man. niet bemiddeld, kon er
zijn dochters met weinig kosten laten
studeren zodat het hier krioelt van de
onderwijzeressen.
Heeft u In de politiek nog verdere
plannen
In elk geval heb ik me nog niet volle
dig teruggetrokken. Ik sta nog steeds
ten dienste van mijn bevolking en krijg
nog veel bezoek, nu meestal ten huize.
De weg naar Aalst is voor onze men
sen nog altijd lang. Dat ik nu geen
burgemeester meer ben raakt me niet
zo zeer. Ik heb meer dan mijn bezig
heid en weinig tijd om aan zulke zaken
te denken. Ten andere, vroeger waren
er dagen genoeg dat ik me drie maal
daags moest omkleden en het was voor
mij een lastige karwei, waarin ik ech
ter fel gesteund werd door mijn
vrouw. Na drie periodes burgemees
terschap wordt men nog moeilijk door
het verlies van een sjerp ontgoocheld.
Wel heb ik er spijt van dat we niet nog
een zestal maanden konden aanblijven
want dan hadden wc in Gijzegem een
zwemkom gehad. De voorbereidingen
waren gedaan en de minister had toe
zegging verleend. Om te gaan zwem
men moeten de 1.700 leerlingen die te
Gijzegem les krijgen de bus op naar
Aalst of Dendermonde. Het woord is
hierbij weer aan het nieuwe stads
bestuur
Bij de paters hebbdn we een mooi Kul-
tureel Centrum met een oppervlakte
van anderhalve ha en allerlei voorzie
ningen ais tenniscourt, basketbal
plein, een zaal, een keuken, vergader
zaaltjes, enz. Dit centrum is pluralis
tisch ingericht en staat open voor ie
dereen
De gevolgen van de fusie zal de bevol
king slechts geleidelijk ondervinden
en verder hoeft 't gezegd dat vele
mensen met het stadsbestuur toch niet
zoveel hebben te maken.
Persoonlijk was ik wel vooreen lande
lijke fusie samen met Oudegcm waar
voor ik herhaaldelijk bij Minister Mi-
Dat bij de samenvoeging der gemeenten de logika maar al te dikwijls heel ver zoek was, zal iedereen zo stilaan wel
begrepen hebben. Bij nader inzien zat er echter heel vaak meer logika in dan ooit op het eerste zicht naar buiten uit
was waar te nemen. Een bijzondere soort logika dan, met name: partijpolitieke logika, die gelukkig maar ter
gelcgenertijd door een onvoorziene samenloop wel eens een lange neus wordt gezet. Onbegrijpelijk was en is
het opdelen van Erembodegem-Terjoden (het roemruchte -Treejen-) tussen Aalst en Haaltert. Hierdoor werd op
een absurde wijze een leefgemeenschap gehalveerd, althans politiek en administratief. Zoals wij Terjoden kennen,
zal er echter nog heel wat moeten gebeuren alvorens deze werkelijk levende volksgemeenschap zó maar zonder slag
of stoot zijn eigenheid zal gaan verliezen. Dat Terjodenaren verrassend uit de bus kunnen komen weet iedereen zo
langzaam aan wel. Dit werd weer eens op een spektakulaire manier waar gemaakt door Terjodenaar (Dries nr. 3),
Robert De Leu, die als derde man op de socialistische lijst bij de Groot-Haaltertse gemeenteraadsverkiezingen de
meeste naamstemmen in de wacht wist te slepen. Hierdoor werd hij meteen de tweede gekozene op de BSP-lijst en
stapte hij op deze wijze ook nog in het Haaltertse schepenambt van Sociale Zaken. Hiermede voltrok hij als het ware
het «volmaakte huwelijk- tussen Terjoden-Dries en Haaltert, zoals hij dat zowat 20 jaar geleden ook reeds deed
maar dan in letterlijke zin toen hij al even overweldigend en verrassend snel op een Kerksken Kermis (sic.)
verliefd werd op Haaltertse Yvonne Daghuyt en beiden besloten om «de facto- te «fusioneren-, al was die
terminologie destijds nog niet aan de orde.
Van de plus-minus vijfhonderd stemgerechtigden te Terjoden-Haaltert, waren er niet minder dan 201 die voor
Robert De Leu hun voorkeur uitspraken met het rode potlood in het stemhokje. Van de andere Haaltertse
deelgemeenten, vooral van Haaltert zelf dan, kwamen er nog een 200-tal stemmen bij. Voor het overgrote deel van
deze laatste stemmen is Mevrouw De Leu onbetwistbaar de eerste gangmaker geweest als pleitbezorger van haar
man. Met een haast grenzeloos doorzettingsvermogen stond zij ononderbroken op de bres om, nu het eenmaal zo ver
was gelopen, deze verkiezingsstrijd mede met haar man en samen met de vier kinderen Hugo, Lutgarde, Hedw ig
en Erik tot een goed einde te brengen. Het kost Robert De Leu helemaal geen moeite om te getuigen dat hij zijn
y-hepenambt in de eerste plaats aan zijn vrouw te danken heeft en ook aan zijn geduldige kinderen. Dat de kiezers
zich zó overtuigend voor hem hebben uitgesproken, ontroerd Robert De Leu zichtbaar. Hij is hiervoor zeer
dankbaar en hij heeft zich voorgenomen deze zijn kiezers niet teleur te stellen. Anderzijds is hij nuchter genoeg
om te weten dat, alles bij mekaar, ook hier het toevallige gebeuren zoals steeds in het leven heeft medegespeeld.
Er is ooit al eens gezegd dat politiek de kunst is der mogelijkheden, maar die mogelijkheden komen er anderzijds ook
weer niet vanzelf al kennen ze veelal een onverwachte afloop. Al isdeze -zoon van Terjoden» nu schepen te Haaltert,
toch zal Robert De Leu wel altijd diegene blijven die hij altijd is geweest, nl. een hardwerkend, bescheiden en ietwat
mensenschuwe man die zichzelf ook nu nog de vraag stelt wat hij en de politiek in godsnaam of moeten wij
schrijven: in Marxsnaam met elkaar gemeen hebben. Je zal dus maar zien!
Robert De Leu, iemand die «Dries-
zegt, zegt Ter joden en omgekeerd;
ben jij een echte Terjodenaar?
Inderdaad! Mijn oudershuis stond
hiernaast ik ben op «de Dries- gebo
ren en ik heb altijd hier gewoond en ik
hoop hier nog lang te blijven wonen.
Dit stuk van Terjoden is nu officieel
Haaltert geworden; wordt jij nu een
Haaltertenaar wat een woord!
Natuurlijk! Ik zal mijn best doen opdat
alle mensen van de verschillende
Haaltertse deelgemeenten mij als een
der hunnen zouden aanvaarden, maar
dat ik in mijn hart Terjodenaar blijf zal
wel niemand mij kwalijk nemen,
dacht ik.
Hoe lang ben jij reeds Terjodenaar?
Dat is een handige manier om mijn
leeftijd te weten te komen. Wel, ik ben
nog van voor de oorlog. Ik ben hier
geboren toen die krisis van toen zich
reeds begon af te tekenen, nl. in 1929.
meer bepaald op de 24ste mei.
Waar ging je naar school?
In die jaren was het nog zo dat bij
werkende mensen het schoollopen
meestal ophield als de schoolplicht
leeftijd voorbij was. Ook ik liep dus
alleen dc lagere school uit, al lag dit in
mijn geval eerder aan mezelf dat het zó
afliep. Nadat ik de eerste studiejaren
tot het zesde in de plaatselijke
gemeenteschool had gedaan, stuurden
mijn ouders mij naar het Aalsterse
«Klein Kollege». Elke dag met dc fiets
heen en terug. Dit was in het begin van
dc oorlog, ik was toen bijna 12 jaar
Tot mijn veertiende ging ik dus te
Aalst naar school. Mijn moeder, die
een zwakke gezondheid had, was
tegen dc spanningen en dc angst van
de eerste oorlogsdagen met opgewas
sen gebleken; zij overleed te Dender-
houtem. op dc vlucht, in mei 1940.
Aangezien vader echt geen tijd had
hij werkte te Haaltert in de marmerfa-
briek om nauwlettend op zijn
jongste telg toe te zien, was het voor
mij een kleintje om net te doen alsof ik
mijn lessen leerde. Eigenlijk keek ik
alleen uit naar dc dag waarop ik 14 jaar
zou worden om aan dc slag te kunnen
gaan.
Waar ging je dan aan dc slag?
Wel, ik ben toen naar Frankrijk ge
trokken, bij dc zuster van mijn moeder
tante Marie. Samen met haar man
was zij, zoals zovele Vlamingen in die
tijd na de eerste wereldoorlog, naar
Frankrijk getrokken. In de omgeving
van Amiens, in het departement van
de Somme, hadden zij een boerderij.
Aangezien mijn oom niet meer zó best
te been was. kon men de hulp van een
jonge kerel van veertien best gebrui
ken.
Ben jij daar dan gans de oorlog ge
bleven?
Ja, tot de geallieerden geland zijn m
Normandie en het oorlogsgeweld na
derbij kwam, Intussen hadden wij de
laatste oorlogsjaren al heel wat van dc
strijd kunnen merken aangezien vlak
bij verschillende vliegpleincn waren.
zoals te POIX en CRECY, Haast elke
dag kregen wij daar spektakulaire
luchtgevechten te zien.
Van 1942 tot 1944 was je dus in
Frankrijk. Bij de landing ging je
dan terug
Nee. ik was niet aan cén stuk door in
Frankrijk. Om de drie maanden onge
veer kwam ik langs de «smokkel
route» weer eens huistoe, naar Terjo
den. Elke keer bracht ik dan vlees en
boter mee. Met de trein ging het eerst
tot Rijsel, vandaar door de velden, in
groep met de smokkelaars, de grens
over. Over de grens, te Hersault. na
men wij de trein tot Kortrijk en van
daar ging het rechtstreeks naar Haal
tert.
Alles bij mekaar waren wij zowat een
ganse dag onderweg.
Na de bevrijdingik was toen 16 jaar
ging ik als leerjongen werken in een
banketbakkerij te Brussel. Een neef
van mij werkte daar als «Chef-
Patissier-. Toen deze een jaar later te
Denderleeuw met een eigen zaak be
gon, nam hij me mee. Amper begon ik
daar mijn draai te vinden of ik werd
zwaar ziek. Bovendien kende mijn
ziekte een lange nasleep, zodat de dok
ter mij dc raad gaf om met dit vak niet
door te gaan. Door een aanbeveling
van iemand die mij ondanks alles heel
dichtbij stond, en die ik nu nog heel
dankbaar ben hiervoor, ben ik dan als
klasscerdcr kunnen beginnen bij de
«pensioenen» de Rijkskas voor
Rust- en Overlevingspensioenen en
daar ben ik al de hele tijd gebleven en
ben ik ook nu nog.
Je bent dus helemaal onderaan moe
ten beginnen?
Inderdaad, helemaal anderaan, en ik
kan je verzekeren dal het dubbel wer
ken geblazen is als men zonder enige
steun van wie of wat dan ook, en zon
der diploma's, de hiërarchische ladder
wil beklimmen. Momenteel ben ik
onder-bureelhoofd en ergens ben ik
ook fier dat ik dit tenslotte heb kunnen
bereiken. Door mijn werk bij de pen-
sioendicnst was ik van mcctaf aan in
staat om vele mensen wegwijs tema
ken in de doolhof der pensioenen en te
helpen bij de pensioenaanvragen. Al
les bij mekaar ben ik niet ontevreden.
Aangezien je tenslotte toch in de po
litiek bent terecht gekomen is het
normaal dat wij het even voor deze
boeg gaan gooien. Wat bepaalde je
partijkeuze?
Het kon gewoon met anders. Ik heb
het van huis uit vanvader dan
ongetwijfeld meegekregen.
Toen mijn vader jong was, kostte het
nog wel enige moeite om als socialist
naar buiten te treden, vooral dan ineen
van oudsher streng katoliek gelovige
samenleving zoals dit ook te Terjoden
het geval was. Mijn moeder was
zoals de meeste brave vrouwen des
tijds vanzelfsprekend katoliek en
om de lieve huishoudelijke vrede was
mijn vader al die jaren een «stille so
cialist- gebleven. Al stemde hij
«rood», toch waren wij thuis bij de
verschillende katolieke verenigingen
en organisaties aangesloten. Na het
overlijden van moeder, in 1941), was
het normaal dat het bloed nu ging lo
pen waren het voordien niet kon gaan
Vaders' socialist zijn was iets zó ge
woon en ongekomplikeerd dat je er
met bij stil stond. Als werkman 25
jaar marmerfabrick en nadien tot de
pensioengerechtigde leeftijd als kas
seier werkzaam was dit een natuur
lijke feitelijkheid; dit was zijn milieu
Als wij het vandaag de dag het sociaal
al heel wat beter hebben, vergeten wij
maar al te dikwijls dat het nog niet zó
lang geleden echt met te benijden was
om een ongeschoolde arbeider te zijn.
Hier wordt al even dikwijls vergeten
dat het politiek socialisme heel wat ten
goede van de arbeiders heeft kunnen
veranderen in dc jaren achter ons. Het
mpet zó kunnen verder gaan!
Wanneer kwam je voor het eerst op
de BSP-lijst?
Dit was bij de gemeenteraadsverkie
zingen van 1970. In de Erembode-
gemse BSP waren er, als gevolg van
de nasleep der verkiezingstribulaticn
van 1964, nogal wat moeilijkheden,
zodat er twee socialistische lijsten
werden ingediend. Men zocht dus
mensen om dc «officiële- lijst te ver
sterken en blijkbaar werd ik na wikken
en wegen goed genoeg bevonden.
Momenteel zit de Erembodegemse
BSP waar jij tussen haakjes nu
niet nieer bij hoort weer met pro
blemen. Wij hadden reeds de gele
genheid om jouw mening hierover te
vragen (zie De Voorpost van
3112.*76). Zullen wij hierop nog te
rug komen?
Liever niet! Ik vind het zeer betreu
renswaardig dat dit moet gebeuren,
een minimum aan partijtucht moet er
ondanks alles toch blijven. Dacht je
werkelijk dat ik het ook steeds eens
ben met wat van «hogerhand- wordt
beslist Tenslotte moet men naar bui
ten uit ondanks alles blijven samen
werken en trachten om binnenin de
eigen zienswijze aan bod te doen ko-
Te Aalst gingen de socialisten
scheep met liberalen en vlaamsna
tionalisten een tegennatuurlijke
koalitie wordt er hier en daar wel
eens gezegd. Is de Haaltertse kom-
binatie eerder een natuurlijke koali
tie?
Kijk, dit zijn dingen die het partijbe
stuur beslissen en in deze aangelegen
heden aanvaard ik zonder meer de
konsckwenties van mijn partijlidmaat
schap. Voor mij bestaan er geen
tegennatuurlijke koalitics voor zóver
wij als BSP'crs de mógelijkheid krij
gen om onze politieke zienswijze vol
doende aan bod te doen komen. Ik
geloof dat dit zowel te Aalst als te
Haaltert het geval is.
Waarom te Haaltert met de CVP in
tegenstelling met Aalst en Erpc-
Mere en ook te Lede o.a.?
Dit werd op «een hoger niveau- reeds
van voor dc verkiezingen afgespre
ken. Ook nè de verkiezingen bleek d
voor de BSP inderdaad een aanvaart
bare formule. Eigenlijk waser te Haa
tert geen andere mogelijkheid
Wij hebben je horen zeggen dat j|
zonder het zelf goed te beseffen in dl
politiek bent verzeild en dat «ze» jol
niet meer op een lijst zullen krijgen c
Dit lijkt ons een zeer ongewone uil
spraak voor iemand die als het wan
politiek is gearriveerd verged
ons deze uitdrukking!
Eerlijk gezegd, ik ben er zelf nog ni
helemaal mee in het reine. Langs I
ene kant zegt de partijpolitiek en all
of vooral wat er bij komt kijke i.
mij echt niet zó veel Trouwens,
blijft hierbij al te weinig tijd over o
een normaal privé-leven te kunra
leiden. Langs de andere kant weet
dat via dc politiek en het schcpe
ambt dat ik nu bekleed, ik zeker v< jt
zal kunnen realiseren van al datge
wat ik steeds heb willen doen vo
mijn medemensen.
Konkreet gesteld; kom jij nog o
een BSP-lijst?
Laat mij daar liever over een paarj:
op antwoorden. Als ik nu impulsief
antwoorden, zou ik zeker zeggen; n<
maar als ik straks zie dat ik de mens
kan blijven helpen zonder mijzelf al
zeer te moeten verloochenen wil ik
misschien toch weer eens aan bcg
ncn. een volgende keer.
Wat zijn jouw bevoegdheden 4
schepen van Sociale Zaken?
Onder Sociale Zaken ressorteren o|
de derde leeftijd, de gehandicapta
zorg, het gezinsbeleid, dc huisvuila
haling, de bouwpremies, c.d.m B
vendien zetel ik als afgevaardigde vj
het kollege in het O C M W
Reeds enig idee hoe jij je schep^
ambt gaat waar maken?
Om te beginnen zal ik er voor
dat ik overal en door iedereen te bei
ken zal zijn Elke weck zal ik tenmj
ste één avond bereikbaar zijn op
der gemeentehuizen der ondersc!
den deelgemeenten.
Kan jij deze taak kombineren met
werk?
Ik dacht van wel. Haaltert telt
17.500 inwoners; een schcpcnaml
dus hier zeker nog geen «full-tii
betrekking. Trouwens ik krijg ret
zowat sedert 20 jaar heel wat ment
over de vloer en om het bijkomet
werk te kunnen doen. neem ik e|
week een halve dag vrij op mijn wei
Zijn er ook nadelen verbonden
dit schepenambt, dacht je?
Zeker. Een zeergroot nadeel reeds,
ik heb terug de tussendeuren moet
van dc zolder halen om mijn
ruimte opnieuw te halveren zodat
netjes, zoals het moet, de mensen
als schepen afzonderlijk zou kum
ontvangen.
Je w ordt nu voor een stukje kaste
heer straks, aangezien als nieu
gemeentehuis het «Warande 6n
kasteel zal worden gebruikt
Het Warande-domein werd door
gemeente Haaltert reeds in 1974
gekocht en voor het publiek opci
steld in '75. Nu worden indcrdai
gemeentediensten ondergebracht
dit gebouw. De raadszittingen geb
ren nu reeds in dc vroegere gara
van het kasteel. Tegen april hopen
klaar te komen met dc verbouwinj
en dan wordt inderdaad de Warar
het nieuwe groot-Haaltertse geme
tehuis.
Als wij samen met onze fotograaf
Robert Dc Leu naar het gemeentch
rijden voorde -historische- foto
onze Terjodenaar te Haaltert regen
nog altijd ononderbroken zoals de h
voormiddag reeds. Robert De I
trotseerde het gure weer om uw d
naars aan hun journalistieke trekker
laten komen en beklom dc gladde I
den van het Haaltertse gemeentch
dat nu ook Terjodcns' gemeentehui
voor een stuk
Schepen Robert De leeu en echtgenote (jm)
chel ben geweest doch onze industrie
zal wel te aanlokkelijk zijn geweest
om ons afzonderlijk te laten. Wel zou
dit een soort buffergemeente zijn ge
weest tussen de twee steden maar spij
tig genoeg kwam erbij dat ze tot ver
schillende arrondissementen behoor
den. Dendermonde wilde de papier
fabriek van Oudegem hebben en Aalst
onze nijverheid. Nu zijn de centen
voor dc stad en wij zitten met de «vui
ligheid».
Nog een slotwoord, mijnheer de
Burgemeester
Gijzegem stond er geweldig schoon
voor. We hadden de nijverheid en dus
geen enkel financieel probleem zodat
we ons zeer veel konden permitcren.
Ik persoonlijk kan het nu echter wat
kalmer aan doen. 's Zondags moet ik
niet van het hof om mijn hobby uit te
oefenen. Me bezighouden met onze
herten of op eigen terrein konijntjes
schieten. Verleden jaar schoot ik er
met minder dan 146. Wat ik met meer
zal kunnen doen is met de knoppen
van de veldwachter spelen want die
«zilveren» knopen gaf de champetter
aan zijn burgemeester dankbaar af, al
len sierlijk op een kussentje gehecht.
L.H.
SigarettenBTW gaat van 6
naar 14 Een pakje van 35 fr.
zal vanaf 1 april 41 fr. kosten.
Oud-burgemeester Jozef Lejuste in zijn knusse zitkamer (JM)
