JOHN D00NAN IN PARNASSOS
KARL MECHNIG
IS NIET MEER
LUC DE BLOCK
MARCEL
VERCAUTEREN
STELT TENTOON
JEUGDPROCES IN EEN TUINHUIS
Twee jonge mensen samen in een tuinhuis(JM)
14 -11-3-77 - De Voorpost
teert graag om 'meer leven
in zijn schilderij te bren
gen'. Zo onder andere zijn
laatste werk, het salon (fo
to), dat geschilderd is in
reliëf. Het is zoeken naar
een derde dimensie in een
schilderij. Wanneer men het
werk vanuit verschillende
standpunten bekijkt zal
men het steeds anders
waarnemen doordat de
schaduwen, gevormd door
de opgestapelde verflagen,
variëren. Het schilderij
geeft aldus de indruk te le
ven.
Wie belangstelling heeft
kan op zondag 13, 20 en 27
-Anoniem 76-, werk aangekocht door de staat. (JM
Zoals verleden week in dit blad aangekondigd gaat men in
folkkroeg Parnassos onverpoosd verder met gezellige optre
dens van folkratten van over de plas. Dit week-einde (12
maart) is John Doonan samen met begeleidingsgitarist Dave
Bulmour te gast in Denderleeuw. Met dezen gaan we op de
Ierse traditionele toer. Na het superbe optreden van songwri
ter Allen Taylor wel wat anders dus.
Van John Doonan wordt over zowel de viool, de mando-
hoofdzakelijk verteld dat hii
sarren met andere keien als
Albert Lloydde Ierse volksmu
ziek weer populairder heeft hel
pen maken. Als solo-artiest is
hij niet zo bekend bij het grote
publiek alhoewel de «incrowd»
toch wel zijn verdiensten in het
folkgebeuren naar waarde
weet te schatten. Doonan werd
geboren te Hebburn van Ierse
ouders. Zowel z'n vader als z'n
grootvader hanteerden de fid
dle. Deels dan zij hen en groten
deels door eigenstudie leerde
John zijn vingers te plooien
line, de fluit als de piano. Het
liefst speelde hij fluit, maar toen
hij rond 1946 een celli-groep
vormde met drie konsert-tluiten
en drums, leek de geluids
sterkte van zijn fluit zonder ver
sterkingsinstallatie wat te zwak
en schakelde hij over op de
meer doordringende piccolo.
Totnogtoe voelt hij zich geluk
kig met die piccolo en waar
schijnlijk zal hij in Parnassos
ook op dit instrumentje preste
ren.
John Doonan heeft een zeer
uitgebreid repertoire dat hii
samenstelde in zijn familie of
die hij van vreemden leerde.
Hierover zegt hij: «Irish musi
cians take little from print» (in
Ierland haalt men de muziek
niet uit de boeken maar krijgt
men ze door overleving).
Op welke piaten hij zoal te vin
den is kunnen we u niet vertel
len. Alleen dit: een verzamelel-
pee met Ierse traditionals op
kleine instrumenten als de
whistle, de jew's harp, de pic
colo en de fluit. John Doonan
aemt er enkele nummers voor
zijn rekening, hoofdzakelijk
jigs, hornpipes en reels;kortom
de gekende Ierse muziekjes
De plaat ligt waarschijnlijk bij
geen enkele platenboer te
koop. Toch kan u «The lark in
the clear air» bestellen bij de
firma Hifi-Home met als refe
rentienummer 12TS230 (op
Topic). Rene De Witte
Zondag bracht toneelgroep Lanseloet in de VTI-feestzaal
haar vierde en meteen laatste stuk van het seizoen. Net als
«Voorlopig vonnis» schetst ook «Jeugdproces» een stukje
wereld en wordt een bepaalde problematiek aangeraakt. Het
nog steeds aktuele tema van de jeugdkriminaliteit zette Ma
nuel van Loggem er in 1961 toe aan «Jeugdproces» te schrij
ven en Lanseloet in 1977 het op de planken te brengen. Een
soms «hard» stuk dat in elk geval een konfrontatie betekent,
zowel voor volwassenen als voor «aankomende jeugd» met
een nijpend probleem: jongeren die het «niet meer zien zit
ten» in die wereld van ons, maar in hun tegenkultuur zich
overgeven aan misdadigheid en dezelfde fouten als de zo
verachte maatschappij.
VERHAAL
Alles speelt zich af in een tuin
huis midden in de plassen.
Daar huizen vier jonge mensen
die om diverse redenen gebro
ken hebben met de maat
schappij en samen leven van
de «lange soepele vingers».
Walter (Willy Van Boxtael) is
het leiderstype dat Op tamelijk
autoritaire wijze de groep bij
mekaar houdt. Zijn wil is wet.
Hij komt uit een begoede fami
lie maar heeft nooit veel vriend
schap. laat staan liefde, van
zijn ouders ondervonden.
Een heel andere kerel is Arend
(Willy Mertens) die onder mo
rele druk staat van Walter. Hij is
eerder bang, heeft angstdro
men, heeft nog gevoelsmatige
banden met thuis, enz. Arend is
een oude schoolvriend van
Walter.
Pieter (Jean-Paul Van Steerte-
gem) is in zijn jonge jaren naar
een goede school geweest,
heeft een diploma, wat door
Walter meerdere malen jaloers
bekeken wordt. Meer uit nood
zaak is hij bij het kliekje verzeild
geraakt. Net zo voor Martijn
(Chris Van Haver), die komt uit
een weeshuis waar hij nogal
onrechtvaardig behandeld
werd vaak, is een eerder nog
«niet besmette» sympathieke
knul. Hij is de groep van dienst
met allerlei truukjes (b.v. zak
kenrollen) die hij leerde in het
weeshuis. Hij kan zich moeilijk
onderwerpen aan het leiders
schap van Walter. Hij wil er
nogal de optimistische toon in
houden.
Op een dag blijft Pieter, die een
juwelierszaak eens vooraf ging
«bekijken» langer weg dan
voorzien. Bij de drie achterblij
vers manifesteren zich allerlei
uitingen van angst en paniek.
Er is toch niets gebeurd? Ze
beseffen dat ze konstant in ge
vaar zijn. Wanneer Pieter
thuiskomt speldt hij hun een
alibi op de mouw dat geen
steek houdt. Hij wordt fysisch
gedwongen «de waarheid» te
vertellen. Wanneer blijkt dat hij
op het politiebureau geweest
is, dat vingerafdrukken geno
men zijn, dat hij morgen moet
weerkeren en dat zijn das ach
tergehouden is, besluit Walter
hem onschadelijk te maken. Hij
betekent een gevaar voor de
groep. Cynisch en sarkastisch
weet hij bijna zijn nu uitermate
harde wil op te leggen aan de
twee anderen. Hij wordt echter
onverwacht zelf van kant ge
ruimd door Arend. Arend die
steeds de zwakke onderdanige
is van Walter krijgt nu genoeg
van chantage en dwingelandij.
Op het ogenblik dat politie en
honden de hut omsingeld heb
ben, krijgt Walter de dolksteken
in zijn zij.
NABESPREKING
Het publiek kreeg de gelegen
heid «Jeugdproces» te bespre
ken samen met regisseur D.
Delmotte (die de diskussie
leidde) en de akteurs. Naast
technische kwalifikaties waarop
we verder terug komen, kwam
een pertinente vraag naar vo
ren: is het verantwoord dit stuk
te vertonen aan 15-16-jarigen?
Volgens sommigen was dit we
gens de eerder pessimistische
ondertoon, het niet aanreiken
van een oplossing, of een mo
raal, niet het geval. Anderen
hielden staande dat zelfs zo'n
jeugdige mensen wat hebben
aan een dergelijke konfronta
tie. Ze herkennen er hun eigen
situaties in en karakters en le
ren er... afstand van doen. Dit
werd uiteraard positief ge
noemd. Voorwaarde is hier dan
wel dat er een degelijke voor-
en nabespreking is, bv. in de
lessen.
Ook het realistische van
«Jeugdproces» werd aange
raakt. Het dwingen bv. verkla
ringen af te leggen (zie o.a.
B.O.B. in de zaak Coopman) is
reëel ;meer nog, het wordt door
jongeren in soortgelijke situa
ties eveneens gebruikt.
TECHNISCH
Hier moeten we wel een aantal
zwakke punten aanwijzen,
waarvan de meeste op de na
bespreking reeds naar voren
kwamen. De stem van opgeef -
ster Miek van Neck werd ge
hoord in stilteperiodes. Was de
tekst niet 'genoeg gekend?.
Verder werd soms zo rap ge
sproken, dat één en ander on
verstaanbaar overkwam. En
waarom de schmink zo welig
tierde vroegen wij ons niet al
leen af. Ook met het geluid
werd soms geknoeid. Een
klepperend luik is toch niet zó
veel luider dan een motorboot?
En waarom kon de belichting
niet verzwakt worden wanneer
het licht uitviel? Kleinigheden
die toch afbreuk doen aan het
geheel. Misschien kan daaraan
verholpen worden bij herhalin
gen van Jeugdproces. Een stuk
dat mag gezien worden, én om
zijn inhoud, én om de doorle
ving.
P.D.
Kunstsmid Karl Mechnig overleed op 26 februari j.l. De op t
mei 1919 te Keulen geboren Terjodenaar was een merkwaaj,
dig geïnspireerd en begenadigd kunstenaar. Gedreven dott
zijn sterk artistieke opleiding en de liefde voor het metai
ontdekte hij een nieuwe uitdrukkingsvorm en was hij er
geslaagd om metaal tot pure kunst om te smeden;waarat
tige hedendaagse kunst waarmede hij overal te lande en c
ver daarbuiten de hoogste waardering wist weg te dragej
Ook zijn tekeningen zijn een kleurvol evenbeeld van zijn p
tisch geladen ekspressies in metaal.
Elie Saegeman memoreerde
ons de kunstenaar op het bid
prentje: «Hij lag waardig in de
huiskring, omgeven door de
zijn en fluisterde nog, maar met
een glimlach om de lippen.
Zo zagen wij hem voor het
laatst, zo was Karei. Dan zonk
hij langzaam weg in de won
dere die hij in de laatste maand
in zijn sprookjesachtige teke
ningen had weergegeven, ge
obsedeerd, bij tientallen per
week. Hij tekende de laatste
maand meer dan in zijn ganse
leven. Voldoende tijd heeft hij
daar vroeger nooit voor gehad,
want het noodlot heeft hem en
de zijnen geen moment ge
spaard.
Karei, het is moeilijk aan te ne
men dat jij vanaf nu nog slechts
een herinnering bent. De te
dere herinnering aan een
goede vriend, een beetje te
goed en te gevoelig voor deze
harde wereld. Jouw eigen ide
aal was wat jij ons nagelaten
hebt in die vele, uit zeldzame
metalen vervaardigde kunst
werken: een vreemde stille
schoonheid.
Wij missen je aanwezigheid,
Karei Mechnig.
Karei, ons verdriet om jou hel
de leegte gevuld die jij ons n
laat.
Met betraande ogen, allerbel
vriend, neem ik van jou j
scheid, Karlchen,
zacht
Tot en met zondag 27 maart kan u in het Museum van het Oud-
Hospitaal elke dag (uitgezonderd de vrijdag) van 14 tot 17 u en op
zondagen van 10.30 tot 12.30 u en van 14 tot 18 u, onder het thema
«Vuur en Aarde- o.a. werken zien van Luc De Blok, leraar aan de
Akademie voor Schone Kunsten te Aalst en verder aan het St.-
Jozefskollege te Aalst en het Eramuskollege te Schaarbeek.
teerde vormen die je dan begint te
modeleren en waarop je aller
hande technieken toepast. Als je
dan even ophoudt na met ontelbare
moeilijkheden te zijn gekonfron-
teerd en je bekijkt het gewrocht ga
je weer cerebraal reageren. Juist
die wisseling van fysisch en ver
standelijk werken boeit geweldig.
Qua verschijningsvorm behoort
De Blok tot de min of meer non-
figuratieve kunstenaars. De inspi
ratiebron wordt echter steeds ge
zocht in de onmiddellijke omge
ving.
L.H.
Willy Van Bockstael. Willy Mertens en Chris Van Hover in Jeugdproces. JM
Op zondag 13, 20 en 27 maart ek. stelt de Erpse kunst
schilder Marcel Vercauteren zijn werken tentoon in het
Gasthof ter Varent aan de Keienberg op de grens Erpe-Le-
de.
Marcel Vercauteren werd geboren op 19 april 1925. Met zijn
studies stopte hij na het Hoger Middelbaar, maar deze
jaren volstonden om hem de mikrobe van het schilderen
mee te geven. Zijn eerste schuchtere pasjes op het pad van
de schilderkunst dateren van rond 1932, toen hij ongeveer 7
jaar oud was. Tekenen en schilderen waren steeds een van
zijn lievelingsvakken. Hij was dan ook altijd een van de
eersten in deze leertak.
sLuk De Block. (JM)
Reeds aan een lange reeks ten
toonstellingen werkte deze jonge
kunstenaar mee. o.a. individucel
te Gooik. Aalst, Affligem. Gent.
Dendermonde en Denderleeuw en
verder in groepstentoonstellingen
te Affligem, Aalst, Baardegem,
Meldert, Gent, St.-Niklaas, Ber
gen in Noord-Holland en in het
Oud-Hospitaal te Aalst.
Studiereizen deed hij door heel
Europa, in Noord-Afrika waar hij
primitieve keramiekmethoden na
ging en verder in de States te
New York, Long Beach, Carls
bad. San-Francisco en San-Diego.
In 1972 mocht hij van staatswege
voor zijn schilderkunst een subsi
die ontvangen en in I974 voor zijn
beeldhouwwerk, subsidie die hij
moest verantwoorden in de St.-
Pictersabdij te Gent met als gevolg
de staatsaankoop van het werk
-Anoniem 76-, een paneel in ke
ramiek. 80 bij 80 cm.
De jonge kunstenaar. 27 jaar.
vindt scheppen een belevenis. Op
het moment zelf ervaar je zulks zo
niet maar als je uiteindelijk met het
werk wordt gekonfronteerd ver
geet je alle zorgen die eraan voor
afgegaan zijn. De inspanning ter
wijl je werkt, de technische kne
pen. alle op te lossen problemen
zijn niet alleen geweldig boeiend
doch ook vermoeiend.
Bij de techniek met keramiek en
brons is er een werkelijk fysische
strijd met de materie. Je voelt ze
gewoon door je handen gaan en
juist dat ligt hem 100%.
Van heel ruw kom je tot getormen-
Na de schooltijd kwam het
werkelijke leven. Marcel
Vercauteren verdiende zijn
brood als meubelhandelaar.
En wie meubelen zegt denkt
onmiddellijk aan binnen-
huisarchitektuur. Niette
genstaande hij daarvoor
geen opleiding genoten had
wist hij zijn klanten steeds
op de beste manier te vol
doen. De laatste vijf jaar
heeft hij de meubelindustrie
vaarwel gezegd om zich vol
ledig te wijden aan de schil
derkunst.
Van een bepaalde voorkeur
voor onderworpen kan men
bij Marcel Vercauteren niet
spreken. Hij schildert zowat
alles. Wel heeft hij een
voorkeur, marines schilde
ren, en een afkeur, stille-
vens. Miezerige onderwer
pen intresseren mij niet
zegt hij zelf, ze brengen
geen leven in een schilderij.
Schilderen volgens model
gebeurt, maar zijn voorkeur
gaat uit naar werken die
ontspruiten uit de eigen in
spiratie.
Marcel Vercauteren stelt tentoon. (SJ)
Marcel Vercauteren is een
self-made-man, nooit heeft
hij akademie gevolgd, maar
zijn werken zijn het bekijken
waard. Van één bepaalde
techniek kan men bij hem
niet spreken, hij experimen-
maart ek. terecht in het
Gasthof ter Varent, waar
een 40-tal werken geëxpo
seerd zijn. De tentoonstel
ling is toegankelijk van 14
uur tot 20 uur.
S.J.
