DE OSBROECK STUURT ZIJN RATTEN UIT
INTERVIEW MET
El
:N
RAI
TUS RATTUS OSBROECKIENSIS
it
10 -1-4-77 - De Voorpost
Onze lezers hebben met interesse de perikelen gevolgd rond het geheime
stort in de Osbroek. Het had heel wat voeten in de aarde eer de bevoegde
diensten het konden laten sluiten. Er werd tegengewerkt op autoritaire en
hautaine manier, eigen aan een bepaalde «kaste», waar nog steevast gehou
den wordt aan het principe: wie geld heeft mag alles. Nu het beruchte stort
gesloten is, zouden de ratten die er een ideale voedingsbodem en leefruimte
gevonden hebben, uitzwermen naar de huizen langs de Parklaan en de
Ninoofsesteenweg. Vele klachten hierover bereikten ons.
Uitbater BP-station Park
laan: Ratten? Met duizenden
leven er hier. En vet. En lef dat
ze hebben. Soms sta ik een
klant te bedienen, en zomaar
vrank en vrij, komen zij hier op
hun dooie gemak voorbijge-
wandeld, met een air alsof de
hele buurt van hen is. Naar het
schijnt hebben niet alleen wij,
langs deze kant van 't stort en
last van, héél Erembodegem
zou één grote rattennest zijn.
De mensen klagen steen en
been. Ik vraag mij af wat daar
aan gedaan kan worden.
Ingenieur/architekt Mark de
Pot, Ninoofsesteenweg.
Hebben de mensen hier last
van ratten? Nou ja, er lopen er
hier wel wat. Maar mij doen zij
geen kwaad. Of er nu meer lo
pen dan vroeger? Nu je er mijn
aandacht op vestigt, moet ik
toegeven dat ze hier wel toe
genomen zijn in aantal. Giste
ren nog klaagde mijn buur
vrouw erover dat hele troepen
ratten langs de klimop naar bo
ven klimmen en op het
plastiek-afdak hun nachtelijke
feesten vieren. Wij zullen nu de
klimop afkappen. Ik zie de rat
ten al wegvluchten langs alle
kanten...
Patrick Kiekens, Ösbroek-
straat. Ratten? Och man, het
krioelt hier. Het is een echte
plaag. De stadskant van 't
Park heeft de hele rattenbevol-
king van het onwettige stort in
de Osbroek overgenomen. Dat
stort heeft niet alleen de natuur
in de omgeving verpest, de
woongebieden zitten nu met de
ratten. En wat is eraan te doen?
Vergift? Uitgebreide klopjach
ten? Wat helpt het allemaal?
De wetsovertreders moeten ter
verantwoording geroepen wor
den.-
Aldus drie getuigenissen van
personen die ermee te maken
hebben. Ook uit gesprekken
met andere mensen komen
twee vragen naar voren: Wat is
eraan te doen? Wie zal de wets
overtreders voor hun verant
woordelijkheid stellen?
Is het allemaal wel zo erg?
Loopt het allemaal zo'n
vaart?
We zijn ter plaatse gaan kijken.
Je moet al over veel fantasie
beschikken om te merken dat
er «doortastend» opgetreden
wordt i.v.m. het bedekken met
aarde. Laksheid? Onwil? Ge
brek aan moed om de echte
verantwoordelijken met harde
handschoenen aan te pakken?
Is de verantwoordelijkheid wel
zo groot? Is een rattenplaag nu
werkelijk zo katastrofaal?
Het feit staat vast: er is een rat
tenplaag. En dat is niet zo moei
lijk om te aanvaarden als men
weet dat een rat tot 1800 na
komelingen kan krijgen in 1
jaar! En ratten zijn inderdaad
schadelijk. Zij zijn de grootste
dieven van veldvruchten, zon
der van het andere voedsel te
spreken. Daarenboven kunnen
zij ziektes overbrengen. De ge
vaarlijkste ziekte die zij kunnen
verspreiden is de builenpest.
De pest wordt niet rechtstreeks
overgebracht door de pestdra-
gende rat, maar door de ratten-
vlo die als een parasiet met de
rat meeleeft. Komt nu een rat te
sterven aan de pest, dan gaat
de vlo op de loop, op zoek naar
een nieuwe gastrat. Maar soms
komen die vlooien terecht op
mensen. Met de mogelijke ge
volgen vandien. Let op! Geen
paniek, dat is in onze landen
één uiterst, uiterst zeldzaam
voorkomend geval. Maar de
mogelijkheid blijft bestaan.
Wat kan er gedaan worden
om de rat uit te roeien of ten
minste toch de rattenplaag in
te dijken?
Wij willen vooraf zeggen dat de
mens de grote oorzaak is van
de massale verspreiding van
de rat: 1. Wij scheppen de
ideale levensomstandigheden
voor ratten door overal afval
achter te laten, door ongekon-
troleerde storten op te richten.
2. Wij hebben de grootste rat
tenvanger, de otter, uitgeroeid.
Uit wreedheid en uit winstbejag
om de pels. Beide dieren had
den hetzelfde leefmilieu: rotte,
moerassige grond De otter is
verdwenen. De rat is gebleven
en heeft zich naar de goede
grond en de woongebieden van
de mens verspreid.
Op alle mogelijke manieren
werd geprobeerd de rat uit te
roeien. In sommige landen
werden katten ingevoerd om de
ratten te vangen. Maar de kat
ten waren niet geïnteresseerd.
Men heeft het geprobeerd met
sterilisatie van sterke agres
sieve mannetjesratten, die de
andere mannetjesratten moes
ten aanvallen en uitroeien. De
sterke, agressieve mannetjes
zouden overblijven, en die wa
ren steriel. Dus de resterende
ratten zouden niet meer voort-
kwfiken.
Dat bleek ook een grote misre
kening. Na enkele dagen ko
men de agressieratten toch
om, en de cyclus begint op
nieuw. Op Java probeerde men
het op een uiterst originele ma
nier: Bij de aanvraag voor een
huwelijk moesten een aantal
rattestaarten ingeleverd wor
den. En een mens is een heb
zuchtig wezen, ook op Java. In
het geheim werden rattenkwe-
kerijen opgericht om de aan
staande trouwers te bevoorra
den. Een bloeiende handel was
geboren. In Argentinië mocht
men gratis naar de film in ruil
voor enkele rattenstaarten. Met
dezelfde gevolgen als op Java!
Dan blijft er nog vergif. De ver
gifproducenten kennen hun
klanten: Die willen resultaten
zien! Die willen de ratten stante
pede zien sterven. Dus wordt
snelwerkend vergif geprodu
ceerd. Maar een aan snelwer
kend vergif stervende rat,
sneuvelt in de buurt van het
lokvoedsel, urineert en kotst
erop, met het gevolg dat de an
dere ratten gewaarschuwd zijn.
Dus die blijven wijzelijk uit de
buurt. Maar het vergif blijft lig
gen, een gevaar voor andere
dieren en mensen. Daarbij
komt nog dat door de jaren
heen de sterkste dieren overle
ven en immuun worden voor
het vergif. Dus er treedt zelfs
een verdeling op van de ratten-
stand...
Besluit
De rat dankt haar verspreiding
aan de mens. Wij kunnen ze
proberen uit te roeien door ze
buiten te houden: de afvoerbui
zen afsluiten;door ze op alle
mogelijke manieren van afval
weg te houden, door het ge
bruik van langzaam werkend
vergif en door het opnieuw be
volken van de moerassen met
otters.
Bronnen: «Ratten» (Maarten
van 't Hart-Wetenschappelijke
Uitgeverij 1973)- Humo - Alle
maal Beestjes(BRT-TV)
De Osbroek
Het stort zou nu toegegooid
worden met aarde en genivel
leerd worden. Hoe staan de
zaken nu?
Schepen de Maght: Tot
einde maart heeft de firma
Steppé de verplichting het stort
te onderhouden: afdekken met
aarde en nivelleren. Nadien
kan die opdracht overgaan in
de handen van andere firma's.
Wij proberen de kontinuïteit te
verzekeren. Want als er bv
veertien dagen niets gedaan
wordt aan het stort, dan mogen
wij opnieuw beginnen. Dus het
kontrakt met Steppé loopt af op
31 maart, wel de volgende dag
moet het werk verder gezet
worden.
Ik heb zo de indruk dat
Steppé niet erg vrijgevig is
met aarde. Worden het af
dekken en nivelleren gekon-
troleerd?
De Maght: Het blijft een inge
wikkelde zaak. Leefmilieu, ge
zondheid, openbare werken.
Wie is ervoor verantwoordelijk?
De overeenkomst is dat politie
en Openbare Werken voor de
kontrole instaan.
De mensen klagen dus ov
die rattenplaag. Wat denk 2
jullie dat eraan gedaan k
(moet) worden?
De schepenen van Openb.
Werken, van Gezondheid, v
het Leefmilieu zien zelf nog n
duidelijk in de doolhof van
verantwoordelijkheden. I
hopen zij zo snel als moge
juridisch op puntte kunnen s!
len. Zij zitten met een zware
fenis.
Wij zijn van mening dat de
genaars van het stort in de C
broek, dat in de handen wr
van vuilnisophale
grote verantwoordelijk
zijn voor dit uiterst onaant
naam kadootje dat de omu
nenden van het Park en de C <j<
broek in de schoot werd ni
worpen.
Ghislain HenderioS'
Slenterend op het (gesloten) Osbroekstort - «Verboden Toegang - Privé», voorzichtig de
voeten plaatsend om de dichtgetroepte ratten toch niet te storen in hun bezigheden,
hadden wij het genoegen een opvallend grote rat tegen te komen. Een pracht van een rat
Een uniek stuk. Groot vet glad, blinkend, donkerkleurig, decimeterlange voelsprieten
en een meubel van een staart Een staart die best een varkensstaart in een hutsepot
vervangen kan. (Wie weet wordt dat niet gedaan!). Bijna automatisch bleef onze
aandacht erop gevestigd. En het prijsdier had dat blijkbaar verwacht De inschikkelijk
heid en bereidwilligheid waarmee het dier een kennismaking afdwong, waren zo uitno
digend dat wij het niet konden laten: wij moésten een gesprek aanknopen....
wij grijpen een gehandikapte
krat en gaan erop zitten. De rat
doet hetzelfde. Daar zitten we dah
op het Osbroek-stort.Elk op zijn
krat. Onwennig, de gebeurtenissen
afwachtend. De rat wil praten. Ik
uiteraard ook. Onze ogen zoeken
elkaar. Wij wegen elkaar af. Wie zal
beginnen? Nou ja waarom niet?
Dag rat Bijzonder groot ben jij.
Opvallend.
Veel groter dan mijn vrienden en
familieleden hier, ben ik niet. Maar
ik schijn groter. Ik verzorg mijn fi
guur. De kop in de lucht. Dat ben ik
verplicht. Want ik ben de Opperrat.
En dat brengt zijn verplichtingen
mee Ik moet overal een kop bo
venuit steken. Ook de manier van
lopen moet «edeler» zijn. Ik heb dat
ingestudeerd. Mijn manager, de
Grote Wijze, die al vele leidende
figuren in onze rattenmaatschappij
gekreeerd heeft, is daar heel streng
op. Hoe statiger je gedrag, des te
meer waardering je krijgt van het
volkje.
Dus jij bent de Opperrat Dat word
je zo maar niet omwille van je
manier van lopen en omwille van
je gestalte.
Nee, nee. Aanvankelijk heeft de
manier van lopen en de statige
houding daar niets mee te maken.
Dat komt later. Het begint allemaal
veel vroeger. Je groeit op in een
vijandig milieu. Idereen zit je op het
lijf. Het vergif lokt Wie zich laat
verleiden, verliest. Er zijn de over-
levingstesten. De paringswedstrij
den. De spoor-identifikatie-
wedstrijden. De behendigheids-
proeven. De verdedigingstest
De wedstrijden om de veiligste en
best georganiseerde leefruimte te
bouwen. De proeftesten. Enz
Een hele boterham. Geef es wat
meer uitleg.
Nou ja. Kijk. Je weet ook dat wij in
een vijandig milieu opgroeien De
tweebenigen zitten ons op het lijf,
ook de katten, de honden en de
roofvogels, ledereen heeft het op
ons gemunt. Daarom krijgen wij
van jongsaf een zware opleiding, zij
duurt lang, en zij is hard Dat is een
noodzaak om onze eigen huid te
redden. Enkele voorbeelden? Wij
moeten al heel vlug leren dat we
geen heil te verwachten hebben van
de tweebenigen. Durf je hen wat te
dicht te naderen, dan trappen ze
naar jou of bewerken je met een
stok of een ander doorslaand mid
del. En waarom? Omdat zij een
vooroordeel hebben tegen ons. Al
wat rat is, moet verdwijnen. Dus
dat moet de jonge ratten wijsge
maakt worden. Wie de wijze raad
met opvolgt sneuvelt. Wij zijn ook
met veilig voor katten, honden, ot
ters en roofvogels. Dat moeten de
jonge ratten leren En het is te laat
als je het hebt moeten ondervin
den. De gevaren te leren onderken
nen is een belangrijk onderdeel in
onze opleiding Maar het is even
belangrijk aan die gevaren te weten
ontkomen. En daarvoor worden
speciale behendigheidsoefeningen
georganiseerd: gangen graven,
hindernissenlopen, kamoeflage.
laat-je-dood-houding. Het is ook
heel belangrijk op tijd te weten wat
giftig is. Daarom bestaat bij ons de
taktiek van de «voorproevers». Dat
hebben wij geleerd van onze voor
ouders die in de middeleeuwen aan
de feodale hoven leefden. Om te
voorkomen da' een vorst of een
ander leidinggevende (of
stelende) figuur door vergif in het
eten gedood zou worden, werden
«voorproevers» aangesteld, die
het voedsel moesten «voorproe
ven». Was het eten vergiftigd, nou
ja, dan stierven die. Maar meteen
wist hun baasje dat hij dat eten best
kon weggooien. Wel, wij hebben
dat sisteem overgenomen. Jonge,
eigenwijze, driftige en tuchteloze
ratten storten zich op het eten.
Sterven zij, dan weten wij dat het
vergiftigd is. Blijven zij in leven,
dan is het onze beurt. Wij verdrin
gen hen en genieten op onze beurt
van het eten. Er zijn ook de overle-
vingstesten: de tijd komt aan dat je
volwassen gaat worden. De ratten-
gemeenschap stuurt je uit op een
zware opdracht. Dat varieert. En
wie die test overleeft, wordt al op
genomen bij de meer ervaren rat
ten. Maar een opperhoofd ben je
dan zeker nog niet. Er komt meer
bij kijken. Een opperrat moet fisiek,
psiechisch en seksueel sterk staan.
Als hij al die fiesieke testen door
staan heeft, wordt hij onderworpen
aan een paringstest Hij moet er
voor instaan dat, wat er ook ge-
beure, het ras niet uitsterft.
Daarom moet hij de paringstest
«ondergaan In het bijzijn en
onder de streng keurende (en hij
gend meelevende) ouderen moet
hij bewijzen dat hij een vrouwelijke
rat de hoogste bevrediging kan be
zorgen. Nadien moet een kroos
trijke worp daarvan de vrucht zijn
In het zware proeven-pakket zit dan
ook nog een wedstrijd «sporen le
zen».
Dat is een nog vrij recente weten
schap. Die hebben wij geleerd van
onze soortgenoten die vroeger in
de lokalen van jeugdbewegingen
logeerden. Vroeger! De tijd van de
bouwvallige lokalen en hemen.
Hele rattenstammen konden er een
week rustig teren op wat er tijdens
het weekeinde achtergelaten werd.
Een mooie tijd voor onze voorou
ders! Zij leefden er als in een paleis
Zij voelden zich één met die jonge
mensen die in krotten, tussen afval
en stof wat ontspanning zochten.
Van achter balken en stapels
steengruis, volgden zij de spelle
tjes van de jonge mensen. Zij leef
den men hen mee. En het werd een
rolbeurt Tijdens de weekends wa
ren er de spelende, kokende, knut
selende kinderen Onze ratten
volgden aandachtig hun drukke be
zigheden. In de week namen zij dan
de plaats in van de kinderen. En zij
konden genieten van wat er aan af
val achtergelaten werd. En om de
tijd te doden deden zij net hetzelfde
als die kinderen: spelen, knutselen,
koken. Zo hebben onze ratten leren
sporen lezen. En een goeie sporen-
lezer is van onschatbare waarde
voor zijn groep. Een goeie spo-
renlezende rat moet voelen aan het
spoor dat achtergelaten werd door
een tweebenige, of een viervoeter,
of het hier gaat om een gevaarlijk
individu. Is de afdruk krachtig, ka
raktervol, gaat het hier om een
zwakke figuur, een twijfelende of
een voorzichtig, nauwkeurig spie
dende bedreiging? Heel belangrijk!
Honden en katten op rattenjacht
gaan heel omzichtig te werk. Zo
ook de getrainde rattenvangers. En
die zijn uiterst gevaarlijk. En dat is
nou de opdracht van de Opperrat:
hij moet onderscheid kunnen ma
ken tussen een op ratten jagende
tweebenige of viervoeter en een
ongevaarlijk, ongeïnteresseerd we
zen. Gelukkig hebben wij nog niet
net op tijd het sporenlezen kunnen
leren in die jeugdklubs. Nu zijn het
geen bouwvallige krotten meer In
tegendeel: nette, keurige gebou
wen. Goed uitgerust. Met uitge
breide subsidies. Het spannende is
eraf. Onze ratten vinden er zich niet
meer thuis.
Jij bent dus de Opperrat Je hebt
al die proeven, testen en wed
strijden schitterend doorstaan.
Ben jij nu de beste?
De beste? Dat zou ik niet durven
zeggen Ik heb alleszins het meeste
lef. Dat heeft mijn manager mij in
geprent. Hij heeft dat afgekeken
van de politici: als je iets wil berei
ken, moet je lef hebben. De kapaci-
teiten zijn bijzaak. Dus ik weet alles
best, ik kan alles best, ik doe alles
best enz. En daar gedraag ik mij
konstant naar. Ook al is het met zo.
Maar het volkje wil een rat om er
naar op te kijken. En hier ben ik dat.
Ik geef onze ratten wat zij vragen.
En om het zover te brengen hebben
ik en manager nogal wat stunts
moeten uithalen!
Tijdens de overlevmgstest werd ik
in het geheim bevoorraad door
mijn manager. Bij de paringsproef
had ik het wijfje, een jong seks-
bommetje. een dosis «Qualid»
toegediend, een produktje dat ook
Polanski nu zou gebruikt hebben
toen hij betrekkingen zocht met zijn
dertienjarig vriendinnetje. Dat had
ik mij laten bezorgen door een intel-
lektuele rat die nogal wat tijd sleet
in een apoteek in de buurt van de
Zeshoek. En het lukte. Bij het spo
renlezen liet ik mij in het geheim
bijstaan door een ouwe rat die nog
in de skoutsklub «Terlinden» had ge
logeerd, en van de daar vergader
ende skouts nogal wat had opge
stoken Voor de test «voorproe
ven» had ik getraind bij een goo-
chelrat. Nog voor iemand het ge
zien had, had ik het verleidelijke
lekkere stukje steak point) ver
vangen door een zelf klaargemaakt
brokje. En voor de «amusements-
proef», hierbij komt het erop aan
de hele rattentroep een avond lang
te kunnen amuseren, had ik mij
laten instrueren door een rat die
nogal wat tijd gesleten had in de
buurt van het Belfort en nogal eens
bij Winter langs kwam. Kom, wij
hadden alles zodanig georgani
seerd dat de titel mij niet kon ont
snappen.
Deze vuilnisbelt zou met aarde,
toegedekt worden. Men beweert
nu dat de ratten, die bier met
overvloed eten vonden, nu ver
plicht zijn uit te zwermen en
voedsel en onderdak te gaan zoe
ken in de omliggende huizen.
Toegedekt met aarde? Daar heb ik
nog niet veel van gezien. En daar
enboven, wij graven gangen, ho
len Onder de bovenlaag ligt er nog
voor generaties voedsel. En wat
daar in het interview met de
benzme-stationuitbater gezegd
werd is juist. Onze ratten lopen
zelfs zover, en vet. Dat is niet om
dat er hier op de stort geen eten
meer te vinden zou zijn. Maar ge
woon omdat de overvloed aan eten
zoveel ratten aantrekt dat het een
sociaal probleem wordt. En zo ge
beurt het dat een vetgemeste rat
wat verder een rustige wandeling
zoekt te maken. Wij verliezen ook
onze vitaliteit en wantrouwen Da
gen aan een stuk eten, van al dat
lekkers dat de tweebeners ons hier
bezorgen. Zonder zorgen Dat
kweekt een zeker a-sociaal gevoel
en een gevoel van voldaanheid
Meteen worden wij tam en verlie
zen wij onze alerte zin voor gevaar.
Maar als er nu ECHT gewerkt
wordt om de storten hier in de
buurt weg te werken, wat zijn jul
lie dan van plan te doen.
Tijdelijk moeten wij ons dan wel
zien te redden in de omgeving. On
dertussen worden verkenners uit
gestuurd om te vernemen waar
nieuwe vuilnisbelten komen. Daar
voor hebben wij onze spionnen op
de gemeenteraden, Dai hebben wij
geleerd van de politici. Het is voor
deliger aan tijd en moeite om via
verraders ter plaatse te weten te
komen wat er gaat gebeuren. Wij
zijadan niet verplicht zelf op zoek te
gaan naar de nieuwe storten Dat
brengt trouwens veel gevaren mee
en veel kollega's zijn al omgeko
men tijdens hun speurtochten. De
meest efficiente maar gevaarlijkste
manier is wel. zich in een vuilnis
wagen te verstoppen. Vele, moe
dige ratten hebben het al geris
keerd. Maar vele zijn hierbij omge
komen. Dat hebben wij nu ook al
ingezien Het is veiliger te werken
met spionnen.
In dat verband, heb jij kontakt met
bv de opperrat van andere stor
ten?
Ja absoluut. Wij helpen elkaar zoveel
als mogelijk Zo herinner ik mij en
kele jaren geleden dat mijn kollega
van het stort in Vlierzele-Papegem
mij via een koerier een paniekerig
bericht bezorgde. Het stort in Pa
pegem zou gesloten worden. Nou
ja, wij belegden een vergadering
met kollega's van andere storten en
bestudeerden de situatie. Wij wis
ten dat de wijk Papegem en Strij-
meers al overbevolkt waren. En eer
de plaatselijke overheid er iets aan
zou doen, moesten wij onze vrien
den van het stort zelf en van de
omgeving weg halen. Via onze
spionnen hadden wij vernomen dat
op de «Hoging» in Oordegem een
nieuw stort zou komen. Dat was
goed nieuws. Voor onze vrienden
van Papegem. Via de spoorweg is
het maar een boogscheut. Dus. Wij
besloten de gebeurtenissen af te
wachten en nog meet informatie
hierover m te winnen. Onze spion
nen bezorgden ons geen aange
naam nieuws: door de onderlinge
strijd tussen Ratten en Muizen, zou
aan het plan verzaakt worden. Dat
was natuurlijk een rampzalig be
richt. De vergadering werd in ijl
tempo samen geroepen. Het werd
een noodoplossing: de ratten van
Papegem moesten zich versprei
den.
En enige tijd later kregen wij toch
een hoopgevend bericht: tussen
Vlekkem en Zinnegem zou een
mini-stort geopend worden. Mid
den in de velden Dat was een bui
tenkansje. Onze vrienden uit Pa
pegem die zich ondertussen in de
buurt verspreid hadden, werden
opgeroepen om naar Vlekkem te
trekken. Het werd een bloedige
tocht. Velen sneuvelden onder
weg. Maar zij die overleefden, von
den een nieuwe thuis.
Wat vind je van die Ratten en
Muizen-toestand?
De tweebenigen maken hier mis
bruik van een valse voorstelling. Er
wordt beweerd dat een rat en een
muis niet samen kunnen leven. Dat
is niet waar. Wij schieten best op
met elkaar. Wij zijn van dezelfde
familie Wij hebben dezelfde belan
gen. Wij verdedigen onze leefge
meenschap, ons terrein, onze fami
lie. Natuurlijk zijn er fiesische.
psiechische en ideologische ver
schillen Maar als wij elkaar be
kampen, gaan wij aan onze onder
linge strijd ten onder. Wij zijn voor
de vreedzame koëksistentie De
tweebenigen misbruiken een ver
keerde voorstelling van ons om
hun eigen verdeeldheid uit te druk
ken.
Als opperrat heb je een speciale
positie. De jongere ratten kijken
op naar jou. Zij luisteren naar jou.
Jij bent voor hen als het ware de
opa-rat Welk sprookje vertel je
hen het liefst?
Dat ligt voor de hand. Ik vertel
over de rattenvanger van Hame
Daar zijn ze verzot op. Elke av
opnieuw willen zij het ho
Vooral de zedenles probeer ik
duidelijk te makken: de tweeb
gen zijn niet te vertrouwen
De spreuk «Veel beloven, we
geven», is hier op een ongew
aanschouwelijke manier voo
steld. Natuurlijk, ik pas dat
aan. Maar dat sprookje doet het
het is nog steeds aktueel. Op
manier leer ik hen de tweeben
kennen. En in deze periode
niet moeilijk. Ik wijs hen ge'
op de slogans die in deze tijd oj
muren, telefoonpalen, en pul
teitsborden verschijnen
Wat vind je van jouw verre fail
de muskusrat
Ik wil er geen uitstaans mee I
ben. Al de misdaden die zij bei
ven worden eveneens op onze!
geschoven. In Lede zullen ove
hele gebied bakken uitgezet
den om het «ongedierte» te var
en de inwoners kunnen gift t
men op de «technische dienst»
waarvoor moet dat dienen?
geeft daar aanleiding toe? De R
kusratWie wordt er het slacht
van 7 Wij, gewone ratten, de
tus Rattus Ik aanzie dat beest
niet als een rat, de Du.tsers
men het een «Waterkonijn»
dat ze er hun besluit uit trekke
in het water blijven. En dat de t
lingen jacht op hen maken, vi
maar goedMaar in die jacht s
weer eens de dubbelzinmghei
de onbetrouwbaarheid van
tweebenigen. Zij vinden mus
ratten ongedierte. Dus dat
verdwijnen. Maar meteen wfV/e
zij er munt uit slaan: de huid ve aki
pen zij en het vlees gaat naar
taurants. Dus het is helemaal
de bedoeling van de tweebeui
om de muskusrat uit te roeien
tegendeel: hoe meer musku
ten, hoe meer er te verdienen1 P
Goed, de muskusrat is in jA»
ogen ongedierte. Zij maakt I
onze dijken kapot Maar anPP
zijds is zij wel van nut: de huiPel
het vlees wordt gebruikt laa
kunnen jullie daartegenover#**'1
len? f°n
Wij ruimen de vuilnisbelten oprsl
wij er niet zouden zijn, zou jde
liggen rotten. Wat daaruit voorT,
komen kan niet gezegd worf,
Maar de ziekten die daaruit \Lt
zouden vloeien, zouden fataalLj];j
nen zijn voor de mensheid. VcL
mij? Het afval wordt gestort!^
ligt te rotten. Mikroben en olon,
dïerte komen erop af. Broeinejlc||
van ziektes. De ziektekiemen Lj(1|
men met het water mee. En^
dan? Wij redden de mensheidF
peuzelen alles op eer het aan
toe is. Wij zijn de Grote Opruim-
Daarenboven hebben wij nogU
grote verdienste: wij zijn trouwll
liever huisdieren dan onze sj-
gent ten: de huismuis, de haiM
of de cavia. Wij vinden het leu
opgepakt te worden. Daarenb
kunnen wij gemakkelijker me °n
nomen worden dan andere hui
ren: wij kunnen in een damest
En voor lieve kinderen zijn wij
leuk. Kinderen zijn niet bevooi aas
deeld. Wij worden graag gestrfceh
Een kind voelt dat.
l|f>
Als hier dan toch alles verdw
waar trekken jullie dan naar
Jij als opperrat bent daar wel
antwoordelijk voor.
Voorlopig kunnen wij het hier
een poosje uithouden. Natuu L
er wordt geen vers voer meer
gebracht Maar we zitten hier ii k
rijke buurt. En onze gro|iri|
vijand, de tweebenige blijft
altijd onze beste bevoorrader.
