Vrije Tribunè
GEEN GELUK ZONDER WERK
2 15-4-77 - De Voorpost
de redaktie heeft het recht deze teksten in te korten.
TOT OVER
ENKELE WEKEN...
Van ernstig politieke polemie
ken is tijdens de verkiezings-
kampagne niets in huis geko
men, en dan zeker niet op het
lokale vlak. Alléén de KPB
heeft er op nationaal plan in
haar geschriften en in perskon-
ferenties doorheen konkrete
feiten de aandacht op getrok
ken, dat de regering
Tindemans-De Clercq ZON
DER KONTROLE VAN HET
PARLEMENT verder is blijven
regeren en uiterst belangrijke
beslissingen heeft genomen:
de verhogingen van de BTW,
nieuwe of verlengde kontrakten
met de petroleummaatschap-
pijen, de manoeuvers rond
ACEC, tien miljard openbare
krdieten aan de patroons van
de staainijverheid. wapenlever
ingen aan Moboetoe.
C.V.P, PVV en Volksunie heb
ben natuurlijk gezwegen of
goedgepraat. Niettegen
staande dit voor de BSP als het
ware verwittigingen zijn dat zij
bij regeringsdeelname heel wat
zal moeten slikken, hebben
Cools, Claes en Cie eveneens
gezwegen als vermoord. Al
leen uit de hoek van het ABW
klinkt een andere taal. Alge
meen Sekretaris G. De Bunne
herinnert aan de stakingsvrij
dagen, spreekt zich natuurlijk
niet uit over partijen, maar on
derstreept in elk geval dat de
stakers «hun zeg hebben» dat
op 22 april het buitengewoon
kongres van het ABVV door
gaat, en dat de strijd tegen de
reaktionaire politiek en voor
een politiek van belangrijke
hervormingen verder zal wor
den gevoerd.
Het is bij deze stellingname
geen wonder dat de nationale
woordvoerders van CVP en
PVV, en ook V.U., op de «anti-
kollektivistische» toer gaan.
Het is alsof men de Franse
rechtse leiders Giscard d'Est-
aing en Chirac hoort spreken
na hun nederlaag bij de ge
meentelijke verkiezingen 'n
drietal weken geleden, met de
angst op hun bleke aangezich
ten in het vooruitzicht van de
grondwettelijke verkiezingen
toekomende jaar.
Maar wonder boven wonder, in
de kieskampagne van de ver
schillende partijen in het Aals-
terse - op de KPB na - vindt
men hiervan niets terug. Ook
de BSP is in haar bewoordin
gen zeer tam gebleven. In
week na week drie volle blad
zijden in de publicitaire Ders,
kan men wel algemene propa
ganda vinden en bepaalde
programmapunten, MAAR DE
VRIJDAGSTAKINGEN ZIJN
VERGETEN! Reeds nu een
voorbereiding op de regerings
deelname?
De V.U. praalt met «nieuwe»
gezichten. Het enige wat zij kan
doen - en de CVP steekt haar
daarbij een handje toe - is baze
len over het «Waals imperia
lisme». Wij, Kommunisten, zijn
ons leven lang geen minder
goede Vlamingen geweest dan
degenen die in en achter de
V.U. staan - inbegrepen wan
neer het ons leven kon kosten -
maar wij weigeren de klasse-
bewuste Walen, die door hun
sociale en politieke strijd sedert
méér dan een eeuw zoveel
voor de werkende bevolking
van dit land hebben afgedwon
gen, als vijanden te beschou
wen!
Al glimlach en zegezekerheid,
die CVP, maar méér verdeeld
als ooit voordien. Waar zijn de
kandidaten die in de arbeiders-
strijd hun man gestaan heb
ben? Zullen de kristene wer
kers NU begrijpen dat de zoge
noemde samenwerking van
alle klassen en lagen van de
bevolking in de schoot van de
CVP larie en apekool is?
En de PW? Denkt Louis
D'Haeseleer nu werkelijk, dat
alle anderen zo dom zijn niet te
begrijpen dat de jongste verga
dering van de partijverant
woordelijken op het stadhuis in
verband met de kieskampag
ne, in feite alléén tegen de ei
gen partij ko nku rrente n Waltniel
en Cuvelier was gericht, die
hadden gemeend ook in Aalst
hun foto op 'n PVV-bord te mo
gen plakken? Dochter Diane
kan wel zeer lief zijn wanneer
ze met het goede been uit bed
is gestapt, maar de «culot» is
nogal grof wanneer zij in de
vrije tribune van de «Voorpost»
in verband met de kandidaten
schrijft, dat ze «volksverbon
den» moeten zijn en niet
«vreemd aan de streek» en dat
«ook kandidaten die zich moe
ten steunen op propagandisti
sche nationale figuren geen
waarborg zijn voor de verdedi
ging van de belangen van onze
streek».
Kom aan, Diane, op ons slaat
dit zeker niet, ook niet voor wat
betreft de verdediging van de
streek, maar op wie steunt 'J
zich?
Wij zouden het nogal plat vin
den dit laatste artikel voor 17
april te besluiten met een op
roep KPB te stemmen. Wij me
nen dat verstandige kiezers,
klassebewuste werkers, jonge
ren die een toekomst willen
hebben, mensen die beseffen
wat er op het spel staat en die
eerlijkheid en trouw op prijs
kunnen stellen, en de stakers
van enkele weken geleden, nu
reeds hun keuze bepaald heb
ben.
Ze moeten er alleen maar op
waken, zich enkele weken later
niet weer te beklagen te heb
ben misleid te zijn geweest.
Ray DE SMET
17 APRIL 1977
Zal Vlaanderen, het Vlaamse
Volk, dus wij allen, mensen af
vaardigen die onze belangen
zullen verdedigen?
We weten dat de huidige crisis
toestand en de bestrijding er
van, van groot bislang is. Het
programma van de verschil
lende partijen biedt niet veel
onderscheid op dat gebied,
ledereen weet dat er ernstig
werk moet gemaakt worden om
tot een aannemelijke oplossing
te komen: een oplossing die
aan ieder de mogelijkheid geeft
om een menselijk bestaan te
voeren. Iedere partij geeft hoog
op met de zeer mooie zaken die
ze gaan venwezenlijken wan
neer ze de macht in handen
hebben. Wat ze echter bijna al
len vergeten is te zeggen hoe
ze al dat mooie gaan doen. Ze
spreken alleen van geven,
maar waar ze het zullen halen
om Sinterklaas te spelen daar
over geen woord. Het is noch
tans klaar, dat men onmogelijk
kan geven indien men niet weet
waar of wat te nemen. Maar dat
is voor de heren politiekers een
zorg die ze, eens gekozen,
even spoedig zullen vergeten.
We kennen hun beloften sinds
jaren;maar werkelijke grote po
litieke of economische daden
hebben we zelden gezien. Wij
Vlamingen weten er alles van.
Sinds 1914 belooft men ons
gelijkheid in rechte en feite.
Spijts alle offers, spijts de
strijdvaardigheid van een
kleine minderheid, hebben we
nog steeds geen gelijke
RECHTEN. PLICHTEN heb
ben we des te meer. We heb
ben de plicht zware belastingen
te betalen om wegkwijnende
waaise industrieën in leven te
houden. We hebben de plicht
onze numerieke meerderheid
prijs te geven want de koek
MAG NIET evenredig verdeeld
worden. EEN franssprekende
is nog steeds twee Vlamingen
waard Zo kunnen we voortver
tellen, dagen lang-
wantoestanden zijn er in over
vloed.
Hoe dat mogelijk is Heel een
voudig omdat we steeds Heren
naar het parlement sturen die
geen greintje om hun kiezers
geven;omdat hun enige be
trachting is er bij te zijn. Omdat
ze schrik hebben dat ze er uit
gebonjourd worden als ze ook
maar een werkelijke Vlaams-
Volkse daad stellen.
We menen soms dat we nog
leven in het leentijdperk. Op
basis van hun kristen (sic) zijn
voeren de zo vlaamse gekoze
nen van de C.V.P. slechts za
ken door waar eerst hun voog
den, de P.S.C. hun zegen over
gaven.
De socialisten menen dat al
leen de werkers uit het franco
fone landsgedeelte recht heb
ben op hun hulp en steun, (het
kristen zijn van de Vlamingen
wordt hier wel zwaar betaald)
Voor hen geldt de leuze de
«partij» voor alles;en gezien ze
het sterkst zijn in Wallonië inter-
resseert het lot van de Vlaming
hen niet. De «Partij» alleen telt,
het volk heeft geen belang.
De liberalen, och kom, we ken
nen hen sinds onze jeugd.
Spijts hun originele vlaamse
afkomst zijn ze later geëvolu
eerd tot «de» finantiële macht en
dat willen ze blijven.
Daartegen staat alléén op de
barri kaden de Volksunie strij
dend voor de ontvoogding van
ons volk. Ontvoogding zowel
geestelijk als sociaal. Lees ons
programma, het is gedurfd,
maar het houdt rekening met
de naakte werkelijkheid. Naast
recht spreekt men ook van
plicht, de enigen!!
Wij hebben gezien dat de drie
traditionele partijen er niets aan
gedaan hebben;noch gewild,
noch gekund.
Daarom, Vlamingen, nu op de
vooravond van belangrijk ver
anderingen, nu het land moet
heropgebouwd en herstructu-
eerd worden, nu ieder toegeeft
dat het zo niet verder kan, is het
tijd om uw lot in eigen hand te
nemen. Op dit ogenblik, nu er
moet beslist worden over uw,
over onze toekomst is het ons
aller plicht hiervoor die mensen
aan te duiden die we kunnen
vertrouwen.
Wie dat is weten we allen zeer
goed, alleen de V.U. heeft die
mensen, welke ons vertrouwen
waardig zijn.
De C.V.P. heeft steeds met de
verkiezingen de Vlaamse noot
gespeeld, tot vlaamse daden is
het nooit gekomen, dat mag
niet van hun meesters. C.V.P.
stemmen is P.S.C. stemmen.
Leg uw lot niet in handen van
mensen die u haten;beoordeel
hun daden. De grote Tinde-
mans is voor drieledig feder
alisme, wat ze er ook over zeg
gen, dat is de waarheid.
De B.S.P. kennen we, op
vlaams gebied totaal onbe
trouwbaar. We weten het: er
zijn bij hen mensen die het
goed menen. Maar ze komen
niet aan bod, ze worden alleen
misbruikt om vlaamse stem
men te ronselen. We zijn inder
daad niet van gisteren, mijne
Heren, we weten reeds lang dat
voor u alleen een waaise wer
ker telt.
De liberalen, wat hebben ze
toch hun best gedaan de laat
ste jaren, om vlaams over te
komen. En inderdaad, er zij er,
en goede zelfs. Ze hebben ech
ter hun handen vol in hun eigen
partijZe krijgen hun eigen TOP
niet zuiver;of gelooft ge dat
meneer Declerck vlaams
voelt?
Daarbij hebben ze nog af te re
kenen met hun beide fransta-
lige broeders, ze hebben nu
nog de heer PER IN, ge weet
wel de man die zijn veto uit
sprak tegen vlaamse deelne
ming in de regering;die rege
ring die het eens ging doen, de
regering van de grote Tinde-
mans, die klein^es door de knie-
en ging.
Wat willen ze nu de drie tradi
tionele partijen???
Alle drie willen ze een feder
alisme met DRIE.
Hun voorstellingsvorm is lich
tjes aangepast aan hun kie
zers, in werkelijkheid wordt het
hetzelfde soep.
Wat is federalisme met drie dan
wel?? Is het zo erg??
Inderdaad, vrienden, met drie
betekent twee tegen één. Het
betekent op lange termijn de
ondergang van het vlaamse
volk, van u, van ons allen.
Het betekent dat alle beslissin
gen welke wij wensen te ne
men. eerst moeten goedge
keurd worden door de twee
franstalige deelstaten, het be
tekent terug naar de tijd van
voor 1914;de tijd dat wij de
werkers mogen leveren, dat wij
terug knecht in eigen huis mo
gen worden. De tijd van onze
totale ondergang.
Alleen een krachtig Neen van
ons allen kan ons nog redden.
Alleen een massaal stemmen
op de Volksunie, de enige partij
uw vertrouwen waardig.
Stem voor uzelf- stem V.U. -
Nu!!!!!!!
Piet Heymans
C.V.P.- AALST
Toekomende zondag zijn het
parlementsverkiezingen. De
verkiezingscampagne heeft, en
dit geldt voor alle partijen, niet
de omvang gehad zoals bij
andere verkiezingen. De oor
zaak moet vooral gezocht wor
den bij de te korte voorbe
reidingsperiode. Zo met een
vliigje gebeurt in ons arrondis
sement dan toch iets heel
speciaals: een nieuwe generatie
parlementairen treedt aan.
Het zou het ogenblik zijn om een
eresaluut te brengen aan de
aftredenden. Men moet maar
parlementair zijn om te weten
welke geestelijke weerbaarheid
en welke fysische konditie
vereist is om het parlementair
mandaat naar behoren te ver
vullen. Krachtens de grondwet
vertegenwoordigdt een parle
mentairgans het land. Dit is een
theoretische juistheid en in het
Paleis der Natie te Brussel ook
erg toepasselijk.
In de 25 en meer ministeriële
kabinetten en in de reuzegrote
staatsadmiriistratie worden
volksvertegenwoordigers en se
natoren echter geconfronteerd
met de wil en de onwil van de
uitvoerende macht ten overstaan
van de problemen, eigen aan de
streek die hen verkoos (eenieders
kiesdistrikt).
Op het gebied van voorspraak
heeft het arrondissement Aalst
steeds te klagen gehad. Ons
arrondissement wordt waarach
tig niet verwend in Brussel.
De nieuwste wetgeving moet het
mechanisme van de staatssubsi-
diëring objektiever, dus eerlijker
en billijker maken. Maar steeds
zal de gecoördineerde bemidde
ling van de streekparlemen-
tairen noodzakelijk blijven.
Meer nog misschien dan in het
verleden moet zulks planmatig
gebeuren. De 10 fusiegemeente
besturen van ons arrondisse
ment doen er goed aan dit niet
uit het oog te verliezen. Ons
Aalsters gewest kan. mits goede
verstandhouding tussen de
groep der parlementairen en de
onderscheiden lokale besturen,
voor een groter deel zijn lot in
eigen handen nemen.
Zondag a.s. is het een be
langrijke dag. ook voor de
belangen van onze streek.
GHIS WILLEMS
VOOR EEN BELANGRIJKE
KEUZE
De laatste dagen van de verkie
zingsstrijd zijn ingegaan. En in
tegenstelling met de gemeente
lijke verkiezingen van oktober,
stelt men vast dat deze nationale
verkiezingen moeilijk van de
grond komen. Komt het doordat
de kiezer beslist is voor wie hij
zal stemmen? Of is het door een
gebrek aan tot heden uitge
maakte keuze? In de tweede
veronderstelling is het zeker dat
de laatste dagen van de huidige
kiesstrijd belangrijk zullen zijn.
In die enkele dagen zullen ook
de kiezers in de televisie
geconfronteerd worden met de
partijen. In deze laatste dagen
zullen ook de postbussen volge
propt worden met massa's
manifesten. In hoeverre kan dat
alles echter de keuze van de
bevolking wijzigen? Zal de
kiezer zich laten leiden door de
buurmanpropagander of zal hij
in geweten oordelen welke optie
voor hem. voor zijn gewest en
zijn medeburgers de beste is?
Zal de televisie het propagan
damateriaal. het halen op het
daadwerkelijk op de kiessteun
ook tussen de verkiezingen
door? Zal het dag in, dat uit ten
dienste staan van de mede
burgers een mindere rol spelen
bij de keuze van de kiezer?
Zoveel vragen waarop 17 april
een antwoord zal geven.
Zeker is dat nu meer dan ooit de
kiezer voor belangrijke opties
staat. Hij moet een keuze
maken: plaatselijk, wie het beste
zijn belangen daadwerkelijk kan
dienen en tot zijn dienst is;
nationaal, welke optie hij ver
kiest voorde verdere richting die
onze maatschappij zal inslaan
op het economische, sociale en
communicatie vlak. De na
tionale krachtlijnen liggen vast.
De P.V.V. is zeer klaar in haar
houding. Als patij verwerpt zij
iedere verder verstaatsing en
iedere vorm van bestuur waarin
de mens slechts een nummer zou
zijn. Als partij komt ze cn voor
het privé en vrij initiatief, voor
de persoonlijke vrijheid die moet
gepaard gaan met de beveiliging
van de burger tegen machtsmis
bruik zowel van de staat als van
machtige privé-organismen.
Op het sociale vlak wil de P.V.V.
in de eerste plaats het lenigen
van de werkelijke noden, nier
door 't verzwakken van wat sterk
is. wel door het sterker maken
van wat zwak is. De P.V.V.
koppelt zodoende de vrijheid
van iedere burger aan de sociale
bewogenheid. In de kiesstrijd en
in haar programma heeft de
P.V.V. zich vooral onthouden
van niet-haalbare beloften. Als
partij houdt de P.V.V. zich aan
een eerlijk, sober en uitvoerbaar
programma. Daaraan koppelt
de P.V.V. één overweging: als
wat beloofd wordt kost geld en
dat moet door de belastingsbe
taler worden samengebracht.
Daarbij is bewezen dat al wat
aan de staat wordt gegeven niet
altijd tot zijn recht konit wat ook
de beste bedoeling van de
bestuurders weze. alleen al
omdat ons staatsapparaat door
een stelselmatige aangroei een
zeer log mechanisme is dat
dringend aan ontvetting toe is.
De kiezer moet op 17 april
beslissen. Wenst hij te gaan naar
een verdere bureaucratisering
een verdere verstaatsing van de
maatschappij? Of verkiest hij
een maatschappij waarin het
initiatief, de werkkracht, de
beloning van zijn scheppende
kracht, van zijn verantwoorde
lijkheid. van zijn bekwaamheid
als arbeider, bediende, zelfstan
dige. kunstenaar, leerkracht of
ondernemer telt. En wenst de
kiezer daarnaast de zekerheid
dat hij die door ziekte, onder
daan. invaliditeit of gedwongen
werkloosheid niet in staat is voor
zijn levensonderhoud te voor
zien. kortom een diep mense
lijke maatschappij waarin een
ieder meeteit. dan dient hij de
dubbele waarborg te nemen die
de P.V.V. hen aanbiedt. In de
voorbije jaren heeft de P.V.V.,
zowel in de oppositie als in de/
meerderheid, bewezen trouw te
zijn aan de aangegane verbin
tenissen met de kiezer. Vandaag
stelt de P.V.V. de kiezer voor:
welvaart, zekerheid, kwaliteit
van het leven, leefbaarheid van
het land. vrijheid voor de
burgers, veiligheid voor het
bestaan. Op 17 april tussen 8
uur en 13 uur ligt de keuze bij U
kiezer. U zult niet aarzelen uw
waarborgen voor de toekomst te
nemen en uw vertrouwen aan de
P.V.V. te geven. U zult ook deze
ze kandidaten die in het
verleden bewezen hebben ten
dienste van de mens te staan,
loon naar werken te geven.
DIANE D'HAESELEER
WAAROM VOOR DE
VLAAMSE SOCIALISTEN?
Er zijn verschillende redenen om
massaal voor de Vlaamse So
cialisten te stemmen. Deze keer
weet iedereen «Méér dan ooit»
wat op het spel staat, wat kan
gebeuren en wat kan mislopen.
De kiezers beseffen dat met
verstand moet gestemd worden.
Ik richt mij hier tot iedereen die
zich bewust is. van de ernst van
de huidige toestand, tot degenen
die voorstander zijn van een zo
ruim mogelijke spreiding van de
Pr
de
macht, de inkomens, de
mogens. de kennis en de arl
Dit moet gebeuren in het tt
van onze strijd voor een zo gi
mogelijke gelijkheid.
En hoe staan de andere pi
tegenover die gelijkheid?
In de C.V.P. zitten de uitgel Ir
ten samen met de uitbuil til
Hoe kan nog iemand verwacl
dat de organisaties van
werkende bevolking en de kl
middenstand verdedigd woi
door degenen die het rech
gelijkheid ontkennen?
De P.V.V. propageert de
heid». Maar welke vrij r
bedoelt ze daarmee? De vrijl
om anderen voor eigen profi
exploiteren? Zij beweert dat
zijn kansen moet wagen mai
wil niet inzien dat de kansen
gelijk verdeeld worden. De
heeft precies dezelfde soc
economische bedoelingen a
C.V.P. en de P.V.V
progressief zand in de oge
strooien, heeft ze hier en
voor haar «programma» enj-
punten uit het onze m
graaid: o.m. de 36 uren w<
Begrijpe wie kan. We moge
toch met reden afvragen ht
V.U. de toekomst van V
deren ziet en of zij het tegen
bankiers zal opnemen oi
strijd tegen de ongelijkheit
te gaan. Intussen kunnen
wat het Vlaams programnn
deze drukkingsgroep (die
traditionele partij wil
betreft, voorbehoud make
gen het gesloten flaming;
me. De belangstelling van
partij gaat tot aan de taalg
Arme Vlamingen die in Ko
in Moeskroen. in Waterlo
Charleroi wonen!
Wij wensen geen logge, ge
traliseerde. bureaucratisch
autoritaire plannen of
technocratische planning va
multinationale ondernemir
Een deskundige licht vooi
bask beslist bij meerderheii
En wat de toekomstige
minister en regering aanj
De piloot van een vliegtuig
niet verkozen door de pj
giers. neen. maar de passaj
kiezen vrij de bestemming
wensen.
Die bestemming kiezen wij
op 17 april a.s. Wij moger
niet vergissen. U weet
waarom....
MARC GA
Op de rand van de afgrond is het laf en misdadig de ogen te
sluiten en te zwijgen. Daarom moet ook hier, vandaag, - met
alle eerbied voor de filosofische en politieke overtuiging van
eenieder, en in een geest van verstandhouding - plaats zijn
voor een visie die o.i. algemeen menselijk is en, over de
partijen heen, elk individu kan dienen.
Iedereen heeft af te rekenen met sociale, psychologische,
financiële, ekonomische en/of andere moeilijkheden waarvan
de angstwekkende werkloosheid en het groeiend aantal fail
lissementen dramatische maar niet de enige uitingen zijn. Het
is overigens niet de eerste maal dat het land een periode van
zware problemen doormaakt. Vandaag is de toestand biezon-
der erg omdat achter ogenschijnlijke onverschilligheid
weinig of geen plaats meer schijnt voor geloof, hoop en ver
trouwen.
Een ziek, ontmoedigd land gaat
ter stembus: te zwak om veel
verkiezingskoorts te hebben.
Slogans en ideologische pep
pillen helpen niet meer: onver-
biddellijk eist de waarheid haar
rechten op. Wij hebben tot
plicht, ook in de politiek, vol
wassen te worden, de stam
kroeg te veriaten en Europees
te denken. Anders is er geen
toekomst.
Spijts tv-speeches, meetings,
monumentale affiches, vlug
schriften, dithyrambische ver
klaringen allerhande blijft de
kiezer lusteloos, vermoeid en
vooral sceptisch: zijn illusies
zijn zo pover als zijn portemon
nee. Hij is het beu op te stappen
achter wapperende vanen, die
alleen maar wind verbergen:
een televisieshow is hem liever
geworden. Jaren tergend vit
ten, aarzelen en kankeren, in
trigeren en wikken om niet te
moeten wegen, hebben veel in
teressante industriële en com
merciële initiatieven, werklust en
werkgelegenheid ontmoedigd,
versleten, uitgeput of.... ver
moord. Goede wil en talent van
ministers, gekozenen en amb
tenaren konden niet verhinde
ren dat blinde, onberede
neerde onderdanigheid aan
kliekjes, bonden en verenigin
gen de aloude levensnoodza
kelijke waarden, vrijheden en
deugden op nefaste wijze on
dermijnden méér dan machts
wellust, egoïsme, onkunde of
onwetendheid.
Met deze verkiezingen wordt
de gemeenschap een wellicht
ultieme kans gegeven om rede
lijk, edelmoedig, solidair en eer
lijk een nieuwe weg op te gaan
naar de sanering, die ook de
komende generaties een beter
en gelukkiger leven moet bren
gen.
Dat beter leven is onmogelijk
zonder inspanning van allen,
zware offers, hard werken,
eerbied en liefde voor het werk,
fierheid over het werk. Er is
geen welvaart, geen geluk
zonder werk en offers.
Klagen over de oorzaken van de
teloorgang helpt niet. Maar het
wordt tijd dat wij, over demago
gie en retoriek heen, de realiteit
zien; zo 't waar is dat de con
junctuur ongunstig is, de werk
loosheid structureel en Euro
pees, zo het eveneens waar is
dat sommige bedrijfsleiders in
gevolge kortzichtigheid, dom
heid, hebzucht of megalomanie
hun zaak (en meteen de werk
gelegenheid, de toekomst van
duizenden mensen) lichtzinnig,
zoniet misdadig hebben ver
knoeid. is het niet minder waar
dat politieke stakingen en intri
ges mede oorzaak zijn van veel
miserie. Zwaar is de verant
woordelijkheid van degenen
die werkwilligen met geweld be
letten te werken, die machines,
materiaal en eigendommen
samen met eigen toekomst sa
boteerden of vernielden, die in
dustrieën verminkten, fabrie
ken bezetten, terreur zaaiden,
nijveraars gijzelden. Bepaalde
investeringen hebben kleine
groepen schandalig verrijkt, op
kosten van de gemeenschap,
maar duizenden werknemers
werden moreel en cultureel te
weinig gewapend en ge
schoold door diegenen die tot
taak hadden hen te leiden. Men
heeft de arbeiders een huis,
een auto, een tv en heel veel
vrije tijd gegeven men heeft
hen niets gegeven om die vrije
tijd te vullen. Het is gemakkelijk
op kop te lopen van stoeten en
betogingen: men komt op de tv.
En het geroep en getier brengt
niets op dan onrust en mis
noegdheid. Het is veel moeilij
ker - en daarom ook zeldzamer
zijn volgelingen bij te brengen
dat rechten onmogelijk en
waardeloos zijn zonder plich
ten. Het is bewezen dat de
poespas, de armoe en de
schade voor een deel werden
veroorzaakt door personen,
groepen of bonden die uitslui
tend politieke, financiële of mili
taire buiten- en binnenlandse
belangen of regimes dienen.
De jongste jaren werd op de
barricade vaak wild om
vrijheid geschreeuwd door lui
die, bewust of onbewust, be
taald of dom, een regime die
nen dat de dood van de vrijheid,
de zelfstandigheid en de men
selijke persoonlijkheid bete
kent. Ongetwijfeld hebben en
kele werkgevers zich ten on
rechte ten koste van de arbei
ders verrijkt, ongetwijfeld was
er fraude en werd de Staat fi
nancieel bedrogen maar groter
nog was de verantwoordelijk
heid van wie namens een be
drieglijke of illusoire gelijkheid
alles deden om het privé-
initlatief. het privé-bezit, de
werklust, de verantwoordelijk
heidszin, de vrijheid tot werken,
te beperken, te breken, te ver
nietigen.
De gekozenen zullen moed,
openhartigheid en eerlijkheid
nodig hebben om aan die tragi
sche realiteit iets te wijzigen. Zij
zullen de gemeenschap eerlijk
moeten toelichten en zeggen
dat het huidig systeem van
ziekte- en invaliditeitsverzeke
ring niet langer te dragen is, dat
het niet opgaat steeds meer
kinderkribben te bouwen in
plaatsen waar steeds minder
kinderen worden geboren, dat
men drastisch zal moeten op
treden tegen degenen die se
dert jaren schaamteloos en on
verdiend werkloosheidspre
mies en andere sociale voorde
len «ophalen». De nieuw geko
zenen zullen weer in eer moe
ten herstellen: het werk, het
recht op werken, de drang naar
werken. Tot nu toe gaven velen
blijk van een onverantwoorde
inschikkelijkheid ten overstaan
van sommigen die, ènders dan
hun idealistische voorgangers
uit de vakbewegingen, (die al
ler eerbied verdienden) mede
een toestand en een sfeer heb
ben gekreëerd die jongeren
doen besluiten «waarom uit
werken gaan;met stempelen
hebben wij bijna evenveel, en
leven we leuker» De arbeid
krijgt niet de eer die hem toe
komt als hij voor duizenden niet
veel méér opbrengt dan het
stempelgeld.
Geen werkgever, geen werk
nemer, geen syndicalist kan de
realiteit loochenen: men kan
nooit genoeg steun en hulp
bieden aan degenen die, on
danks alle inspanningen,
werk vinden, aan degens
moreel en materieel ten
gaan aan het stempelen,
men moet durven zegge
een land sociaal, econor
politiek en geestelijk ziek
werklozen per auto k
stempelen, behoorlijk in 't
een tweede inkomen v<
nen, werk weigeren omdi
verschil tussen stempelge
inkomen te gering is. He
de waarheid doen aanval
en er de onvermijdelijke b
ten uit trekken, zal de e
taak zijn van de gekozene
17 april 1977. Het land
daarom nood aan gekoz
die bereid zijn investering
steunen en zelf te invest
die de kans hebben en de
arbeid te stimuleren, die w
dat alle werk volgens ver
ste en belangrijkheid naa
horen moet worden ver(
die borg staan voor de vri
van het kapitaal van eeni
van het individu, van de a
der, die, zo hij alle recht
hebben om te staken, evei
recht heeft in alle omstaij
heden - als dat met zijn idf
en idealen strookt - aan 't
te blijven.
De kiezer kan in deze ui
deriijke tijd alleen vertroi
schenken aan uitzonde
kandidaten die, los van bo
en verenigingen, nu<
moedig en bekwaam besli
gen durven nemen opdi
vrijheid van het werk in a
uitingen zou geëerbiedigd
den. Dergelijke kandidatei
op practisch alle ernstige
tieke lijsten te vinden. De
tijen mogen het de kiezer c
kwalijk nemen dat hij niet
ger voor partijen en slo
maar voor mensen s
mensen die omwille van
karakter, hun eerlijkheid ei
persoonlijke inzet weten vk
problemen zijn en er ietSg__
kunnen verhelpen. De kie:
de dictatuur beu: die var -
patronaat (allang overwon
maar ook die van de vak
den, of ze nu links of rechts
De kiezer is de dictatuur
van drukkingsgroepen
hande, hij wil dat het dem -
tisch spel wordt nageleel
kan alleen stemmen voo
genen die in het leven van
dag weten wat het is mens
leiden, geplande risico's t
men, investeringen te doe
eigen bezit, en mensen aaj^
werk te houden.
