CLAERHAEGSE COMEDIE MELDERT EIST I
DEGELIJK KULTUURINFRASTRUKTUUR
«DE FILOSOOF
VAN HAEGEM» D00
DE CLAERHAEGSE
COMEDIE
POËTISCHE NOTEN
UIT DE NOTENBALKEN
IN MIKISKLUB
FRANS MASEREEL
DIAVERTONING OVER
«EEN GROTE
ONBEKENDE»
28 - 22-4-77 - De Voorpost
Poëzie en kleinkunst in de Mikisklub. een geïnteresseerd publiek. (SJ)
De letters schuiven aan op
het hellend vlak van dit vel
letje papier ze wachten op
hun soldij voor dit verslag
en vormen intussen rijzen
als namen, vele namen van.
dezen die op vrijdag jl. de
planken betraden. We den
ken aan Dirk Beukens, ei
gen poëtische zielswendi-
gen onder de warme spots
mengend, de vrolijkerd Jos
Nevens en ons aller
Kathleen-met-deknaam Eva
Zielepoot die lang geen zie
lige tocht ondernam in een
herschreven sprookjeswe
reld van wijlen Andersen.
Na een lange afwezigheid
uit vadertje spektakeiland
drukten Chris Latour, Mark
Van Schandevijl (tevens
voortreffelijk knopjesman,
het weze gezegd) en Wig-
bert Van Lierde hun zolen
eindelijk nog eens op een
Aalsters podiumtapijt. Re
sultaat, nu en dan wel met
krukken lopende muzikale
frazeringen die dan toch
mijn vege borst niet onbe
roerd lieten. Wigbert zette
solo verder met een aantal
eigen brouwsels uit het vat
zonder bodem dat de liefde
voor sommigen wel lijkt te
zijn. Hij heeft talent die
Wigbert, het puilt weliswaar
nog niet uit maar zijn songs
komen diep uit de buik (zeg
maar hart) en da's dus al
half gewonnen (goed be
gonnen is...enz!). Romain
John Van de Maele was
misschien wel de enige
voordrager en overdrager
van ervaringen die echt on-
dertekende's gevoelssnaar
wist te betokkelen. In acht
genomen natuurlijk dat zijn
gedichten beter worden ge
lezen, herlezen, opgebor
gen, herlezen, opgeborgen.
Niet voor niets dus dat het
slotwoord uit zijn laatste
bundel «Vincent, Katri en
Ik» zich opnieuw naar dit
papier dringen»ik wil niet
langer schipper naast goed
zijn
ik wil zelf het roer in handen
nemen
en het schip te pietter varen
op de rotsen van mijn angst
het absolute nulpunt wil ik
ervaren
opgeslorpt worden door het
water
want drie maal zal ik boven
komen
en na de derde maal
zal ik over het water wande
len
goddelijk en waanzinnig
groot
gewapend met het totale
niets»
Ook Gustaaf De Meersman
behoorde tot onze favorie
ten. Het is niet de eerste
keer dat hij met zijn gekend
akteertalent en niet rake
teksten de aktualiteit bij de
kraag pakt en het publiek
e's effen bij de k...dinges
pakt. Van Fil Hantko viel
naast de uitstekende uit
spraak en zijn iet of wat
misterieus voorkomen voor
al de spiritualiteit te note
ren. Goed gelachen en god
weet, hij misschien wel het
meest (het laatst?). Gerrit
Achterland stuurde zijn ka
ter, Frank Jacobs zijn' ver
ontschuldigingen. Kwam
dan Suzy Spaens, een
leeuwin (in feite leeuw,
want daar is haar sterren
beeld) die haar klauwen in
een doorvoeld voordragen
telkens weer weet te zetten.
Zij bracht een ode aan
Bertold Brecht (niet aanwe
zig). Achter de donkere bril
len van Carte Blanche - dag
Rudy- en zijn free-jazz-be-
geleiders (ons viel vooral
Robberecht op) schuilde
het vleugje elitair entertain
ment dat op stap is naar het
lugubere en dat weieens de
vraag doet rijzen wie met
wiens voeten speelt. Kwam
tenslotte Christian Latour
(zeg maar Wallis Chris) aan
wie we een groot stuk reali
satie van deze avond te
danken hebben (naast Guy
De Smet. natuurlijk). Net
daarvoor luisterden we naar
de liedjes van...hoe heet de
leukerd weer. Oh ja.
René De Witte
Dirk Buekens lus poëzie. (SJ)
Frans Masereel bracht het
grootste deel van zijn leven
door in Frankrijk, hoewel hij
Vlaming van geboorte was. Hij
werd in 1889 te Blankenberge
uit Gentse ouders geboren.
Maar als dienstweigeraar hij
was een vurig pacifist had hij
het zichzelf hier moeilijk ge
maakt. Hij trok toen naar Frank
rijk waar hij vanaf de eerste we
reldoorlog verbleef, in of rond
Parijs, en later te Nice waar hij
in 1972 overleed. (In 1940 had
hij Parijs moeten ontvluchten).
De diareeks (in overvloeiing)
was een eerbiedig en bewon
derend relaas van de persoon,
de figuur en het werk van de
kunstenaar, in zijn tijd ge
plaatst. Robert Baert gaf een
korte inleiding.
Frans Masereel een ekspres-
sionistisch en realistisch kun
stenaar is vooral als houtgra
veur bekend. Hij begon echter
als schilder. Op deze manier
bereikte hij echter niet genoeg
mensen. Hij opteerde dan ook
snel voor houtgravures, een
procédé dat ook gemakkelijker
te «vermenigvuldigen» was. en
dus ook beter verspreid kon
worden, (onder de sociaal min
der begoede klasse). Want
langs zijn kunst wou Frans Ma
sereel zijn eigen opvatting en
overtuiging meegeven: tegen
uitbuiting, tegen oorlog, tegen
onrechtvaardigheid. En hij wou
een zo groot mogelijk publiek
bereiken
De voordracht was in twee de
len onderverdeeld: het eerste
over zijn leven, waarin hijzelf
ook aan het woord kwam. En
het tweede over zijn werk, de
evolutie van inhoud vormge
ving en stijl.
Frans Masereel werkte liefst in
zwart-wit. Als houtgraveur was
hij een grootmeester die vanop
de hoogte die hij had bereikt,
toch nooit het kontakt met de
massa en het wereldgebeuren
had verloren.
Hij was geobsedeerd door de
grootstad. Hoge gebouwen
waartussen zich een chaoti
sche mensenmassa beweegt
zijn veel terugkerende onder
werpen...
Zijn inspiratie zocht hij in oorlog
en geweld, in het diepere we
zen van de mens zelf. en in zijn
levenskrachtDie vitaliteit is in
elk van zijn werken terug te vin
den. Ook pessimisme komt erin
te voorschijn, hoewel hij toch
ook hoop had voor de toe
komst. Maar het blijft in grote
lijnen toch een deprimerende
kunst. Hij had ze evenwel tot
een ongekende volmaaktheid
weten te brengen, zowel vor
melijk; technisch als wat de
weergave van de inhoud be
treft. En dit slechts met twee
kleuren, zwart en wit. Hij be
perkte dus vrijwillig zijn werk
middelen. Maar anderzijds kon
men ook niet «tricheren» zoals
hijzelf zei Naar het einde toe
van zijn werk worden de lijnen
ook vloeiender, en is het zwart
gaan overheersen. Ook de
verdeling van de figuren is bijna
matematisch perfekt te noe
men.
Deze diaprojektie was zeker de
moeite waard. Ze bracht ons
een klaar beeld van een groot
kunstenaar die hier te lande
evenwel nog niet zo erg goed is
gekend, integenstelling tot de
socialistische landen waar zijn
werk massaal werd verspreid
W.L.
VOORBIJE AKTIVITEITEN
Velen onder U herinneren zich
nog wel de suksesvolle op-
voerineen van «Het Gezin van
Paemel» op hoeve De Gols,
Klaarhaagstraat. waar 25.000F.
werd bedeeld aan zieken, ge-
handikaptcn en ouden van
dagen van de parochie, dit op
initiatief van de kwissers Jan De
Geyselaer en Guy De Backer.
Ook in Essene. Baardegeni en
Lebbeke werd dan gespeeld;
steeds met sukses. Verleden jaar
was het de grote doorbraak met
de Falluintjesfiguur «Pee Klak»
waar in vier vertoningen 3500
kijkers werden bereikt. Een
grote prestatie met massa's
mensen waarvan velen voor het
eerst op de planken stonden.
Van de 185.000F. netto-winst
gingen er 100.000F. naar «Le
vensvreugde». Daarbij dan een
hele trits nevenaktivitciten als
serenades aan zieke of slapende
leden, voetbalmatchen, zang
avonden en dergelijke.
HUIDIGE AKTIVITEITEN
Wegens de omvattendheid van
deze organisatie werd overge
gaan tot de stichting van een
vzw. Ontertussen trad een
afvaardiging van de groep op in
-Hallo met Henk», spelpro-
gramma waarbij ze trouwens de
eerste prijs in de wacht sleepten
en er zou opgetreden worden in
het radio-programma van Tone
De Plecker,
Van de «Filosoof» is er ook een
opvoering voorzien te Opwijk in
de Sint-Pauluszaal. in novem
ber. Op één uitzondering na is
de rolverdeling reeds in orde en
het is Caroline Smolders. Hd van
het Kortrijkse Antigone en
beroepsartiste die de regie in
handen heeft.
Verder w il men het dit jaa
kalmer-aan doen en dit i
vooruitzicht van de aktivi
in 1978. het «Jaar van het D
VOORUITZICHTEN
«De Claerhaegse Comedie
zich laten aansluiten bi
toneelverbond A.K.V.T.
einde met «De Vlaschaan
het provinciaal tornooi te
nen deelnemen. Aan dez.
voeringen wordt dan eer
toonstelling «Streuvels ei
Tijd» gekoppeld, v
in het Affligems Kul
Centrum.
De openluchtopvoeringen
beperkt worden
jaarlijkse prestaties en er
dringend naar een
worjden uitgezien. In d<
Iurntjes is er immers dri
behoefte aan een
degelijke infra-struktuu
moderne akkomodatic tei
het eigen gelaat van de Fi
tjesstreek te helpen vrijt
Buiten spelen is immers et
zware opgave met enori
organisatorische moeilijk
iets wat op de duur niet
houden is. Last but not I
nog te melden dat de opl
dii jaar zal worden aang
tot aankoop van i
materiaal, misschien w
mogelijk, van een geprt
meerde lichtinstallatie
verder, in naleving v L"
statuten, zal worden overl
tot herkiezing van het q
van de vereniging.
hopen wij dan ook ten o
dat het gemeentebestiT1
Aalst in het algemeen.1
schepenkollege in hot
der. een speciale
De Meldertse toneelvereniging «De Claerhaegse Comedie» is
niet te spreken over het feit dat het huidige stadsbestuur
weinig of niets doet aan de uitbouw van 'n degelijke kultuur-
infrastruktuur in de Falluintjes.
nog veel grotere waarde zal
hebben. Men kan immers toch
moeilijk wensen, laat staan ei
sen. dat onze bevolking naar
het Kulturele Centrum van
Optreden vuil Die Stuttgartej Hvinits Chorknuheït in Si. Murtinuskerk (I I.)
Tijdens de perskonferentie die
da groep vorige week gaf wer
den er geen doekjes om ge
wonden Men zegt dat talrijke
voorstellen in dit verband
steeds in de wind zijn geslaan.
zogezegd «omdat het nog te
vroeg was», doch in feite zo
verklaart de groepomwille
van kleinburgerlijke, partijdorps-
politieke motieven, waar de
ionqeren steeds tegenaan bot
sen. Men vindt dat 't nu stil
aan wel later is geworden dat
«te vroeg» en dat net zelf «vijf
voor twaalf is»
Aan voorbeelden ontbreekt het
«De Claerhaegse Comedie»
ook niet: «Kwis 676 kwam niet
meer van de grond. De daaruit
voortgevloeide «Intercommu
nale Kwis» (d.i. tussen de vijf
randgemeenten van Meldert)
ook niet meer. Als men daarbij
bedenkt dat de opbrengst hier
van bestemd was voor de zie
ken, gehandikapten en ouden
van dagen van onze gemeente,
dan kan men het tenietgaan
van zulke initiatieven alleen
maar betreuren. De «VEB-
LOM» werd eveneens opge
doekt. Jeugdbewegingen zijn
er in Meldert niet meer, waar
door het komt dat de kinderen
uit onze gemeente verplicht zijn
zich aan te sluiten bij be
staande verenigingen in ASSE
en HEKELGEM, dus buiten
Groot-Aalst. ja zelfs buiten de
provincie! Vele muziekliefheb
bende jongeren zien zich
eveneens verplicht muziekles
sen te volgen ook te Hekelgem!
Wijzelf zijn gedoemd om
steeds in openlucht te spelen,
maar wat gedaan als het eens
gaat regenen? En zo kunnen
wij nog verscheidene voor
beelden aantonen.»
'n een schrijven aan het Kol
lege van Burgemeester en
Schepenen van Groot-Aalst en
aan de pers, gaat de groep als
volgt verder: «Laat ons echter
direkt de vinger op de wonde
leggen: de Falluintjes heeft
dringend behoefte aan een de
gelijke kultuurinfrastruktuur. en
Frans De Coninek. voorzitter van de Claerhaegse Comedie. JM
hiervoor is erin de eerste plaats
een pluralistische, aan de prak
tische noden beantwoordende
zaal nodig. Inrichten van klein-
kunstavonden, gastvoorstel-
lingen van toneelgezelschap
pen, eigen toneelopvoeringen,
zelfs het geven van een dood
gewoon bal is onmogelijk zon
der de nodige akkomodatie,
zonder de zo dringend noodza
kelijke zaal! Alhoewel wij onze
eigen mening hebben over
reeds bestaande projekten, is
het zeker niet aan ons om hier
over een standpunt in te ne-
man. Dat zullen wij trouwens
(hier) ook niet doen. Het enige
wat wij willen bereiken langs dit
open schrijven om is, dat men
zo vlug mogelijk werk zou ma
ken van deze kultuurinfrastruk
tuur. waarbij ons eigen gelaat,
namelijk dat van de Falluintjes.
zou bewaard blijven. Want hoe
men het draait of keert, een Fal-
luin is geen Ajuin en zal het ook
nooit worden. En dit heeft niets
met politiek te maken, maar
met een mentaliteit en een tra
ditie. die pas met de jaren een
Aalst zou gaan trekken, of toch
soms? Wij besluiten dit open
schrijven dan ook in de hoop
dat niemand ons deze oproep
kwalijk neemt. Wij geloven in
tegendeel dat wij het niet ver
keerd voorhebben als wij be
weren dat het voor het gemeen-
tebestuur wenselijk is de me
ning te horen van mensen die
middenin deze problematiek
zitten. Wij zijn er dan ook stellig
van overtuigd dat in het nieuwe
«Groot-Aalst» zulke suggesties
eerder welkom dan wel verve
lend zullen zijn.»
«Met het vooruitzicht dat 1978
«het jaar van het dorp» wordt.
te p
krii
zal leveren om dat dc Prc
grootstad, om dat typ birir
onze Falluintjes te zie
ren in al zijn aspekte
opzicht prijzen wij al d
pen van kuituur, en d
initiatief i.v.m. «Het Fe
Vlaanderen», waarbij
eert zal plaatsvinden
van Moorsel in de loo
gende herfst. Wij h
ook, en wij rekenen
zijn opvolger de
weg verder volgt.»
Aldus de heer Fons
ninck, voorzitter-sekr
en ondertekenaar
«Claerhaegse Come
Op 6,7,13 en 14 augustus brengt de Claerhaegse Comedie, niet
aan haar proefstuk, op de ruime binnenkoer van de Hoeve
Cauwelaert, Nieveldriesweg te Meldert, opvoeringen van p
Filosoof van Haagem» van Jef Scheirs. Wegens het zomerui
slechts te 21 uur kunnen worden aangevangen. Op zondi
augustus is er echter supplementair nog een namiddagvertoni
dit te 15 uur. In geval van regen worden ook nog half-oogst e
weekend van 20-21 augustus vrijgehouden.
Amper wrong de herinnering aan de KLV-HVV jazz- en poëzieavond zich naar een passiever
stuk geheugen of daar kwam de muze ons hartje roeren bij onze vrienden in de Aalsterse
Mikis-klub. Jofele momenten tot ons genomen, ware het nog maar om het zelf bezingen
van het droeve en bijan ironische verhaal van de kakkerlak en zijn gegane geliefde
(inside-information!)
Op woensdag 13 april ging in de (vroegere) raadzaal van het
stadhuis een diaprojektie door die het leven en werk van
Frans Masereel behandelde. Inrichter was het «Frans Mase-
reelfonds». Er was weinig volk opgekomen voor deze avond.
Frans Masereel is overigens een figuur die in onze gewesten
geen al te goede bekendheid geniet, hoewel hij een der be
langrijkste moderne houtsnijkunstenaars was. Internationaal
gezien staat hij echter wel op het podium van de grote kun
stenaars.
