IN VOGELVLUCHT ROND DE WERELD
VAN HET LIED
VTI TONEELGROEP
WOONDE EEN TIJDJE
IN «HET RARE KOSTHUIS»
SINT-MICHIELSKOOR HEKELGEM
SUKSESVOLLE KUNSTAVOND
IN
I
ZANGAUDITIE: AKADEMIE
VOOR MUZIEK, BALLET EN TONEEL
T
30
In de stadsfeestzaal hielden de leerlingen van de zangklas
sen onder leiding van Madeleine Joris en Herman Slagmul
der een zangauditie, die in haar geheel genomen als een
fijne prestatie mag bestempeld worden. Maandagavond
rond 19.30 uur werd het stil in een niet al te drukke bezette
zaal, toen gestart werd met een muzikale reis, een muzikaal
bezoek zouden we het durven noemen aan tweeëndertig
verschillende komponisten.
De programmasamenstelling getuigde van durf ter wille
van de verscheidenheid der liedvormen en van goede
smaak voor de wijze waarop de liederen gegroepeerd
werden, toegelicht en uitgevoerd. Zestien leerlingen afwis
selend begeleid aan de piano door Liliane Soudan en Paul
Van Nieuwenborg, zongen samen een bundel van tweeën
dertig liederen, wat meteen ook een lustrumuitvoering
betekende, daar het de vijfde maal was dat de zangklassen
een volledige zangauditie brachten. Al konden niet alle
stemmen en uitvoeringen ons in even grote mate bekoren,
al speelde de nogal warme droge-lucht sommige stemmen
wel eens parten, toch mogen we van een zeer mooie
prestatie spreken, waarvoor leraars en uitvoerders met een
warm en welgemeend slotapplaus werden bedankt.
ZINGT HET AL EEN TAAL..
Iedere vogel zingt zoals hij
gebekt is, ieder volgens ei
gen mogelijkheden naar de
eigen muzikale psyche. In
deze uitvoering van de zang
«van het intieme karakter»,
de liedjesvorm, had men
een keuze gemaakt van
veertien Duitse, twee En
gelse, zes Franse en tien
Vlaamse liederen, Freddy
Caudron lichtte bij elke
reeks liederen de eigenheid
van kompositie, soms sterk
gekoppeld aan biografische
wetenswaardigheden, toe.
De tweeendertig liederen
werden als volgt in reeksen
onderverdeeld
Duitse liederen:
1) Haydn - Mozart - Beet
hoven - Löwe - Schubert
2. Schumann - Brahms -
Wolf - Liszt.
3). Mendelssohn - Grieg -
Humperdinck - Böhm -
Richard Strauss.
Engelse liederenDowland
en B. Britten.
Franse liederenttergerette
(zestiende eeuw anoniem)
Massenet - Du Pare - Fauré
- Chausson - Honneger.
Vlaamse liederen. Benoit -
Mortelmans - Gilson - Pee-
ters - Alpaerts Waelput - De
Boeck - Van Hoof - Meule-
mans - Verheyden.
Cecilia De Vos bracht twee
sobere en toch gevoelsvolle
vertolkingen. Wat ons op
viel was het opvallend ge
mak waarmee ze zong.
Naast de echt geroutineer-
den was zij voor ons de
revelatie van de avond. Ze
zong «Der Wanderer» van
Haydn en «Lieblingspiat-
schen» van Mendelssohn,
twee prachtige vertolkin
gen. Freddy Caudron kon
den we meer appreciëren in
het lied «Tom der Reimer»
(Löwe) dan in «Ich liebe
dich» van Grieg. We kregen
de indruk dat de inzet van
heel wat muzikale zinnen
onzeker was. Soms had hij
de neiging overbodige lich
te tremolo's in de stem te
leggen.
Luc De Mot zong naar ons
oordeel goed. Zowel de
«Elegie» van Massenet als
«O Lied» van E. Verheyden
leken ons iets te geforceerd
in de hoge tonen.
Nelly De Ro bracht «Wid-
mung» (Schumann) en «'t In
stille» (J. Van Hoof). Twee
interpretaties met kwalitei
ten. Speelde het keelduivel-
tje (droogte) haar soms par
ten tijdens het tweede lied.
Bea L)e Vos miste stem
heid en volume in de beide
vertolkingen «Feinsch-
liebchen» (Brahms) en «All
je whom love or Fortune»
(Dowland). De vertolking
door Godelieve Jansegers
in «Le Colibri (Chausson) en
van «Uw parelmoeren tan
den» (August De Boeck)
bleef middelmatig, te ge
maakt. Het tweede lied
werd wel soberder en in
overeenstemming met de
stijl van August De Boecks
Lied gebracht.
Met de vertolkingen van een
«Bergerette» (16de eeuw) en
«Kindje wat ben je toch
zacht» (Mortelmans) door
Marleen Joris kregen we
muzikale, frele en toch
vrouwelijk intensieve voor
dracht te horen en zien, die
tot een van de hoogtepun
ten van de avond mocht ge
rekend worden: subliem.
De Beethovanvertolking
«Neue Liebe, neues Leben»
van Godelieve Lecompte
klonk beter dan het noch
tans zo mooie, maar minder
makkelijk in de oren klin
kend «Ontweet U soete lief»
(Flor Peeters).
Ook in deze vertolking trof
ons het stemonzekere, het
aarzelend toontreffen.
Freddy Mertens probeerde
Schuberts «lm Frühling» en
Peter Benoits «Mijn Moe
derspraak» te zingen en te
vertolken, gewoon beneden
peil, evenals het «Mozart-
lied «An Cloë» gezongen
door Leo Opsomer.
Zijn vertolkingen van Ga-
briël Faurés «Clair de lune»
was iets beter doch hier ble
ven veel te veel noten in de
keel steken of ze werden
gewoon weggehijgd.
Hugo Piron zong beheerst,
met voldragen stem «Still
wie die Nacht» (C. Böhm)
evenals de poëtische ver
tolking van het Gilsonlied.
«Moeder». Twee integere
uitvoeringen; gewoon klas
se!
Rita Piron zong volleerd,
deskundig, ze was naar ons
oordeel «the voice» van de
avond. Zowel «Standchen»
(R. Strauss) als «The Salley
gardens» (Britten) brachten
ons muziek en luistergenot
uit de bovenste lade. Een
grote proficiat voor die
«grote» dame. Lutgart
Ruyssinck vertolkte Hon-
negers «Les Cloches» stuk
ken beter dan het «Chanson
Triste» van Duparc. Vooral
het «Chanson Triste» werd
artificieel gezongen.
Nelly Van Den Abeele zong
(bijna hees) «Es muss ein
wunderbares sein» (Listzt)
onzeker in de aanzet en
nogal achteraan in de keel.
«Herdenken» (Flor Alpaerts)
was beter maar dan ook
geen vertolking om over
naar huis te schrijven.
Luc Roelants bracht een
goede vertolking van «Der
Musikant» (H.Wolf) maar
zijn interpretatie van Meule-
mans «'t Is goed» was qua
stemkleur en volume onna
tuurlijk.
Jan Van Den Borre tenslotte
bracht ons een beheerst-fij-
ne vertolking van Humper-
dinckx «Wiegenlied» even
als «Jeugd en Liefde» van
Waelput. Een geslaagde
avond met heel wat mooie
stemmen en muzikale
hoogtepunten, en die ge
zien de moeilijkheidsgraad,
best een kwotatie met op
rechte gelukwensen ver
dient.
K. De Naeyer De leerlingen van de i
iekakadeinie hielden een geslaagde auditie (SJ)
In een prachtige toneelzaal voerde een studentenwerkgroep van het Vrij Technisch Instituut -HET
RARE KOSTHUIS» op. Deze toneelgroep is gegroeid uit een van de vele studentenwerkgroepen van het
instituut. Voor de eigenlijke voorstelling ias een akteur een soort kommunikee» voor waarin hij de
bedoeling schetste van de werkgroep. En juist deze mededeling was voor ons de aanleiding om even met
een paar spelers - verantwoordelijken te gaan praten.
«Het rare kosthuis» is een van de zovele pretentieloze toneelstukken zonder wereldschokkende intriges,
zonder grote schouwburgallures, maar dat dan op zichzelf weer een serieuze boterham om verteren
betekent, wanneer studenten op eigen houtje instaan, voor de ganse produktie ervan. Een initiatief dat,
al lukt alles dan ook niet honderd procent, best mag en moet voortgezet en aangemoedigd worden. Als je
weet dat deze studenten (vooral eerstejaars van de hogere afdeling) alles zelf beredderen (spelen, regie,
dekor enz...) als je weet dat ze openstaan voor suggesties en er zich van bewust zijn dat het nog niet
allemaal toneelkultuur met een grote T is, als je weet dat het de bedoeling was, het kultuurnuttige aan het
aangename paren, dar zeggen we alleen maar: zeker doorgaan en volgende maal nog beter.
De akteursploeg van «Het rare posthuis(SJ)
HET VTI-PLOEGJE
Rolverdeling:
Muskelman: Burcz Louis: Bunni:
Cartrysse Geert; Salomon Levie:
Emanuel Luc: .Zemelknoop:
Geerts Marleen: Hoorbaar: Defor- geldelijke kant van de zaak
Voor de derde maal reeds gaf het Sint-Michielskoor van Hekelgem in de feestzaal van het
stadhuis te Aalst een kunstavond. Naast het koor, onder leiding van Victor van Frachen,
verleenden verschillende andere mensen hun medewerking: Jeanne Lievens-Calus zorgde
voor de begeleiding aan de piano;Ginette Lievens trad op met enkele pianowerken en voor een
interessante begeleidende kommentaar zorgden Paul van Herreweghe en Victor van Frachen,
die eveneens optrad als solo-zanger. Paula van der Schueren trad van Frachen bij in het duo
met koor «Das klinget so herrlich» uit «Die Zauberflöte van Wolfgang Amadeus Mozart,
waarmede de avond besloten werd.
In 't geheel, een sympathiek-
aandoende aangelegenheid,
vlot verlopend en smaakvol van
de nodige afwisseling voorzien
We hoorden naast koorzang
werken voor klavier van Dome-
nico Scarlatti, Johannes
Brahms, Claude Debussy en
Frederik Chopin, gespeeld
door Ginette Lievens Een be
kwame pianiste, die zich langs
haar beste zijde liet horen in de
(moeilijke) Etude opus 10 nr.4
van Chopin. Scarlatti ont-
goochelde;eens te meer was
duidelijk dat deze voor klave
cimbel gedachte muziek zel
den of nooit «klinkt» op de pia
no. De overdadige versieringen
(aangebracht omwille van het
torium.
Victor van Frachen trad op.
naast zijn dirigentschap, als
bariton-solo en droeg tevens
enkele gedichten voor;onder
andere van Paul van Herre
weghe en Angèle de Bremae-
ker, moeder van Victor van
Frachen die ondanks haar
hoge ouderdom het doen en la
ten van haar zoon volgt en
aanwezig was op het koncert.
van Frachen beschikt over en
gezond stemgeluid. In humoris
tisch aandoende muziek weet
hij met de nodige schalksheid
rde het St. MiehiiiUkt»
beperkte klankvolume der toen
malige instrumenten) kunnen
op een moderne vleugel nooit
de funktie vervullen die hen
oorspronkelijk toebedeeld was,
en klinken derhalve vaak hin
derlijk.
Dmwille van de virtuosi- L1.
teit nemen pianisten graag het publiek te bekoren-en een
Scariani swerkopmhunreper- glimlachje te ontlokken. Bij
zonder geestig was de ana van
Belamy uit «Het Klokje van de
Eremiet» van Aim Maillart. Hij
zong ook eigen komposities op
tekst van beide bovenge
noemde dichters. Het Sint-
Michielskoor van Hekelgem
bestaat uit een 25-tal mensen
die met louter amateuristische
bedoelingen muziek maken.
Verder reiken hun pretenties
niet en derhalve konden we het
hen niet kwalijk nemen dat op
verschillende punten (homo
geniteit. stemplaatsing...) te
kortkomingen te merken vielen.
De musiceervreugde en de
discipline die duidelijke sporen
toonden, kunnen ons eivan
overtuigen dat Victor van Fra
chen en zijn Sint-Michielskoor
hun laatste woord nog niet
hebben gesproken, bovenge
noemde tekortkomingen ten
vn km* uaMbMl. ISJi spi|t J
Annrp Dp Groeve
chc Stefaan: Spierbal: Van Der
Stokt Rik. Veldwachter: Van De
Vijver Patrik. Brammie: Vanees
sen Herman.
Techniek: Van Driessehe Wer
ner. Hevman Herwin. Dchoux F..
Van Damme G De Smet J.
Grime: De Meyer Rita.
WAAR HET OM GING
Levie Salomon, een 'gewiekste pil
lendraaier. die regelmatig finan
cieel aan de grond zit. houdt er een
knecht op na. een manusje-van-
alles. Op een bepaald ogenblik is
al het zaad uil hel bakje verdwenen
en Levie Salomon besluit dan
maarzijn eigen kamer te verhuren,
zo'n soort kamer met alle komfort.
Er zijn heel wat kandidaten die-
komen opdagen: een cirkusartist.
een hypnotiseur, een sjarlie Sja-
plinachtige doveman. een chagrij
nige juffrouw Zemelknoop en een
bokser. Spierbal. Brammie, de-
knecht. ontvangt het gezelschap
één voor één en Salomon regelt de-
slaagt erin om aan Zemelknoop
nog wat pillen te verkopen. En dan
gaan de poppen letterlijk en fi
guurlijk aan het dansen. Iedereen
moest vooruit betalen en eist dus
de kamer op. Het hele gezelschap
zorgt voor voldoende tumult. Sa
lomon wordt in het nauw gedreven
en moet als straf de centen terug
keren en w at het ergste is. een hele
reeks sterpillen slikken die hem
aan de lijve (vooral het darmge
stel) zullen doen ondervinden wat
voor bocht hij al die jaren aan de
mensen heeft verkocht.
DEKOR
Zelf ontworpen, zelf gebouwd,
zelf alle attributen en kleine details
samengebracht. De divan deed
wal te houterig aan in het geheel.
Hadden er cellofaanruiten gestaan
in de deuren dan zouden de akteurs
niet om de haverklap hun hand
dix»r de deur kunnen steken heb
ben om ze te openen. Alles bij
mekaar bood het hele dekor een
frisse, verzorgde indruk.
TYPERING
Over het algemeen zeer goed.
leen hadden we liever Salon
ofwel als «oudere heer» of
verarmde «jonge rijkeluizo
gezien maar niet als een kombil
tic van 'n vijfentwintigjarige
geman met een zestig-plu:
Zemelknoop kwam ons te sr
voor.
Een chagrijnig haardotje ei
neusknijpbrillctje hadden
geholpen dit personage wat
in de verf te zetten.
K OSTHUIS PERIKELEN
De meeste spelers stonden wei
lijk voor de eerste maal op
sccne. Over 't algemeen zat
voldoende vaart in het geheef
speelde hel tekstduiveltje s>
mige spelers af en toe eens parti
Muskelman -akteerde vlot. roe
de hele scène aardig vol maar n
er voor zorgen dat de rook i
door de ramen op de scène kt
gedreven wanneer hij het tot
verlaten heeft.
Burini-hypnoliseur kon
slaapscènes heel wat meer
gespeeld hebben, alles
vlug. ook zijn spreken.
.bepaalde ogenblikken
onverstaanbaar.
Hoorbaar speelde niet zo
Zonder Chaplin te w illen te
ren zou een van de
worden Chaplintiks zijn
nage geen kwaad gedaan
Salomon Levie akteerde het izj
toneel vlotter dan het andei
hadden de indruk dat hij zich nu
honderd procent
zijn figuur.
Zemelknoop moet zich leren
heersen. De woede v
maakt en liep dan over|ch
schreeuwen en brullen en druk
tikuleren wat het ge|ort
schaadde. IX- gymnasticksc^n
1 stuk
ichle
met Brammie was ei
toneel.
Bokser Spierbal had i
lures. Graag hadden we
en knock-outseènes zien
vertraagde film-tempo»
aard van «De man ven ze
joen
De veldwachter kweet zie
hoorlijk van zijn taak
keelstem?).
Brammie voelde zich hei
thuis van allemaal. Voor patri|9C
knecht en kostgangers toch
een tip: ook de uitspraak bijs^rn
ven.
Al bij al een goede poging
dententoneel te brengen, /flda
geen feilloze opvoering, mi
zagen tijdens bepaalde opvofl) k
gen van Aalsterse toncelgf Jen
schappen aktccrfoulen begaat ien
minder enthousiast ovei
De spelers geraakten gemakkelijker in de ban van de hypnotiseur dan de toeschouwers.
