EEN MEI PROLOOG IN MINEUR EN IN GEMENGDE TOONAARD
VUJO BETOOGDE VOOR RECHT OP ARBEID!
14 - 6-5-77 - Dc Voorpost
Op de Kristen-Demokraten na, die hun feest van de arbeid steeds vieren op de verjaardag
van een pauselijke encycliek-al wordt het feest van hun patroonheilige Sint-Jozef nu ook
op één mei gevierd heeft elke politieke en/of filosofische strekking nu zijn stukje van de
oorspronkelijk rode één mei viering ingepikt. In zeven haasten, en met een duidelijk
ontbreken van enige doelmatige organisatie, hadden de volksunie-jongeren Aalst uitgeko
zen voor hun 1 mei-optocht. Een rondschrijven aan alle arrondissementele VU-leden, in
ekstremis, heeft niet kunnen waarmaken dat er veel meer dan een vijftigtal «Aalstenaars»
mee deelnamen aan de manifestaties. Het overgrote deel van de in totaal zowat een
driehonderd manifestanten kwamen uit het Antwerpse en uit het Dendermondse naast
anderen die van overal waren gekomen, zij het dan m minder «groten getale», ais ae
Vlaams-Nationalisten hun maatschappijvisie met betrekking tot de sociale problematiek
voldoende willen laten doordringen en als een alternatief aan bod willen laten komen dan
lijkt ons een minimum aan voorbereiding en uitwerking van o.a. dit soort manifestaties
zeker wenselijk. Op hun krediet blijft evenwel het feit dat deze optocht met gestoffeerd
was met opgekommandeerde partij of vakbondsonderhorigen.
ZON WAS VAN DE PARTIJ
Een hart- en ledenver-
warmend voorjaarszonnetje
had zich tussen de wolken
slierten door zo tegen de
middag aan reeds burger
recht weten te verwerven.
De VUJO betoging werd op
deze wijze letterlijk in het
zonnetje gezet. Reeds vóór
drie uur waren verschillende
tientallen jongeren op het
stationsplein aangekomen.
In afwachting hielden zij er
de stemming in met zang en
van Priester Daens werd
stilgehouden en schepen
Jan Caudron legde bloemen
neer. Dan ging het verder
naar het Esplanadeplein toe
waar een korte gelegen
heidsmeeting was voorzien.
Intussen waren bij het
Daensmonument ook enke
le sloganbordjes uit de op
tocht achtergebleven die
naast de neergelegde bloe
men rondslingerden en eer
der aan een stortplaats de
den denken. Misschien
De VUJO ziet het in, wat zij
noemt, een radikale her-
strukturering van de ekono-
mie op basis van nieuwe
waarden. De ekonomische
bedrijvigheid zal in de toe
komst in de eerste plaats
dienen afgestemd op de
reeie behoeften van de
mens en er zal vooral ge
sleuteld dienen te worden
aan de kwaliteit van onze
samenleving.
VUJO stelt dan, voor on
middellijke realisatie, enke
ondanks de aangebrachte
stationneerverbod-bordjes,
het Egplanadeplein zelf vrij
te houden voor de geplande
en aangevraagde meeting,
verzamelden de betogers
voor het Gulden Vlies. Zo
als in de heroische begin
periode van elke politieke
en sociale vernieuwingsbe
wegingen, beklommen de
aangekondigde en ook de
niet aangekondigde, spre
kers letterlijk het «gestoel
te» dat het VU partijlokaal
in bereidwillige bruikleen
werd afgestaan. Voor het
overbrengen van de bood
schappen konden de spre
kers wel gebruik maken van
een behoorlijk funktione-
rende mobiele geluids
installatie die ook met de
optocht was meegereden.
Als eerste spreker kwam na
tionaal VUJO-voorzitter Jo-
han Sauwens aan de beurt.
In plaats van zich te beper
ken tot zijn rol als organise
rend gastheer en op een be
knopte wijze de kernpunten
Germain De Rouck, dat na
meer dan honderd jaar
Vlaamse strijd, in het kader
van België, de Vlaamse ach
teruitstelling een feit blijft
en in het kader van de ge
westvorming met drie zelfs
gevaarlijke en definitieve
vormen dreigt aan te ne
men.
Arbeid is ook ons Vlaams
recht, want de werkloos
heid is in Vlaanderen nog
altijd hoger dan in Brussel
en Wallonië en de jeugd
werkloosheid neemt in
Vlaanderen de dreigendste
vormen aan. Er is de blij
vende achteruitstelling van
Vlaamse arbeiders, bedien
den, kaderpersoneel, mid
denstanders en industriëlen
zowel in het wetenschappe
lijk onderzoek, de nationale
instellingen, de talrijke mi
nisteries, het leger, de in
ternationale diensten, de
spaarkas, het Paleis voor
Schone Kunsten, de in
vesteringstussenkomsten,
de staatssteun e.d.m. Ter-
Knim invult
toiiini:
uw ut
snij':,
sektoren die er in slagen om
nog wat te verdienen, zoals
handelaars, woningbou
wers en grondspekulanten
terwijl het scheppend initia
tief helemaal werd ontmoe-
bewuste grote krisisjat|
van destijds uitpakte
zijn beroemd en berudiaa
Plan van de Arbeid. Hij vier
gelijkt hiermee het huidiirac
geklungel met de werklodpri
Itaó
)e f
ake
kei
ludieke rondedansjes. Zo
tegen half vier aan kwamen
ook de prominenten afzak
ken zodat de optocht vol
gens het voorziene schema
kon beginnen. Vooraan
stapte de Nijlense harmonie
«Kempenland», daarna een
bosje vlaggen en vaandels
van de Vlaamse provincies
van VUJO- en van VU-afde-
lingen gevolgd door een
spandoek met de slogan
recht op de arbeid erop.
Achter deze eis stapten dan
de betogers op met aan de
«kop» een tiental prominen
ten van de volksunie. Wij
zagen onder meer Jan De
Neve, Jan Caudron, Willy
Van Mossevelde, Willy Al-
loo, Jules Henderickx
Georgette De Kegel, Ger
main De Rouck, Willy Kuy-
pers, Walter Luyten, Frans
Baert. Opmerkelijk was de
afwezigheid van Herman
Roels, Antoon Blommaert,
Dr. Vanderbeke en Arseen
Carlier. Verder in de op
tocht werden slogans mee
gedragen als Liever Job dan
Dop en 36-urenweek. De
Aalsterse beiaard was net
uitgetokkeld toen om
streeks vier uur de optocht
langs de Grote Markt voor
bij kwam. Via de Molen
straat ging het dan, onder
rio tonen ven Prsudhcrn1
me's «Kempenland» naar de
Werf. Aan het monument
dacht men dat Priester
Daens nog moest overtuigd
worden? Langs de optocht
werden pamfletten en één-
bladskrantjes aan de zon-
kuierende of zaterdag-win
kelende voorbijgangers uit
gedeeld of in de handen ge
stopt. In deze kranten en
pamfletten werden de
standpunten en de eisen
van VUJO uiteengezet.
VOLKSUNIEJONGEREN
VOOR RECHTOP ARBEID
De VUJO gaat even terug
naar de zestiger jaren toen
het alles nog lang niet op
kon en toen vraagtekens
zetten bij de ongebreidelde
ekonomische groei en de
toenemende macht van de
multi-nationale onderne
mingen, door de gevestigde
orde, meteen als onver
antwoordelijk naief, in het
beste geval, of als gevaar
lijk revolutionair, in het
ergste geval, werd gedood
verfd Dat alles echter uit de
hand is gelopen wordt nu
maar al te zeer duidelijk. Er
is de bruuske en geweldige
stijging van de levensduur
te; en het blijft aanhouden
Er is de werkloosheid in het
algemeen en er is vooral de
kanker van de jeugdwerk
loosheid. En er is ook, wat
ms" in ds statistieken niei
terug vindt, de verborgen en
verdoezelde werkloosheid.
Ie initiale korrekties voor:
Verdeling van de werkloos
heidslast door werktijd in
krimping tot bvb: een 36-
uren werkweek. Tewerkstel
ling in niet klassieke sekto
ren zoals milieuzorg, stads
kernvernieuwing, welzijns
werk; het zo geheten derde
arbeidscircuit. Tewerkstel
ling in kleine en middelgro
te ondernemingen, in de
ambachtelijke sektor en in
gezins- en landbouwbedrij
ven. Permanente vorming,
waardoor ook jongeren zon
der middelbare of tech
nische kwalifikaiies even
eens aan het arbeidsproces
kunnen deelnemen en bete
re wapening van de KMO's
door opgevoerde midden
standsopleiding. In een kort
en nogal simplistisch strip
verhaal werden ook nog de
lotgevallen van Pietje Bedot
uitgetekend als werknemer
van de Meatball Inc.
In de marge van deze mani
festatie schoten hier en
daar ook wat brandnetels
op die, hoe kan het anders
met brandnetels, wat irri
terend wereldschools ba-
sis-(of was het bazel) socia
lisme trachtten te verkopen
MEETING OP
KAFEESTOEL
Doordat de Aalsterse politie
blijkbaar onvoldoende ge
zag weet op te brengen om,
dc vu. IJM
A a!su
nationale mandataris
i th beiof!ini{. i.l\1)
van het VUJO standpunt te
vertolken, meende hij te
moeten uitwijden over aller
lei zaken die met het opzet
zelf helemaal niets te ma
ken hadden. Misschien
hoort de heer Sauwens
zichzelf graag aan het
woord, maar opdat zijn toe
hoorders er ook wat zouden
aan hebben is een minimale
voorbereiding en een dege
lijke materiekennis zeker
het overwegen waard. Als
hij dan bovendien de loket-
tenakties en taalgrens-
marsjen in het verdom
hoekje tracht te stoppen
dan hebben wij sterk de in
druk dat dit niet de ziens
wijze is van de overgrote
meerderheid van de jonge-
ren-VU kiezers. Gelukkig
hoorden wij vlak daarna
Germain De Rouck, die als
onverdacht socialist en
even onverwacht volks-na-
tionalist deze dingen zegde
die bij deze gelegenheid
moesten gezegd. Hij ver
wees achteraf naar het feit
dat de achteruitstelling van
onze taal in de 19e eeuw
evenzeer het gevolg was van
de erbarmelijke sociaal-
ekonomische toestanden
als van de teloorgang van
onze kuituur zelf. Het volk
zelf was tot een slavenras
herleid én werd stevig in de
handen gehouden door de
franssprekende bourgeoi
sie. Alleen op de dorps
scholen werd de volkstaal
geduld en elke verdere en
hogere ontwikkeling kon al
leen in het frans. Tussen de
honden waren er gelukkig
de rashonden, de moedige
Vlaamse intellektuelen, ge
leerden, leraars en priesters
die ondanks de hoogst on
dankbare omstandigheden
van die 19e eeuw, bijna met
blote handen de macht
hebbers zijn gaan bestrij
den, zonder middelen, zon
der organisatie, zonder
hoop, enkel met het geloof
te strijden voor een recht
vaardige zaak, voor de ver
heffing van hun volk, zich
hierbij steunend op een
kristelijke levensbe
schouwing of hun sociale
bewogenheid.
In het Aalsterse en in het
zuiden van Oost-Vlaanderen
kristalliseerde deze strijd
zich rond de figuur van
priester Adolf Daens en het
Daensisme (ook nog Groe
ne Socialisme genoemd).
Germain De Rouck ziet het
als een historische noodlot
tigheid voor Vlaanderen dat
deze beweging de aanslui
ting met de internationale
ontvoogdingsbewegingen
heeft gemist; misschien
ligt dit ook weeral aan een
van de kenmerken van ons
volk dat zich graat laat ver
zuilen en bevaderen. De be
vestiging van onze taal
moest voor de brede lagen
der bevolking langs de so-
ciaal-ekonomische bevesti
ging en langs de politieke
bevestiging worden gereali
seerd
Toch stellen wij vast, aldus
wijl reeds miljarden aan de
failliete Waalse mijnen
werd gespendeerd gaat men
nu weer hetzelfde bodemlo
ze vat aan de Staalindustrie
opvullen terwijl er van de
typische Vlaamse tekstiel-
nijverheid haast niets meer
overblijft en deze reeds
meer dan 20 jaar aan staats
dovemansdeuren aanklopt.
Wat hebben de Vlaamse po
litiekers van BSP, CVP en
PVV al die tijd gedaan voor
hun volk, zo vraagt zich
Germain De Rouck af. De
slogan Sociaal en Federaal
is er op gericht om voor
Vlaanderen de materiele en
financiële middelen te be
houden die ons, door onze
eigen inzet, rechtmatig toe
komen. Wij hebben zelf te
veel geleden onder verdruk
king om zelf ons bestaan
ten koste van de inbreng
van de anderen in stand te
willen houden. Ook al heb
ben de Walen ons in de 19e
eeuw en in het begin van de
20ste eeuw laten stikken en
zelfs uitgebuit, toch wacht
Vlaanderen zich om onrecht
met onrecht te vergelden al
maken zij het ons zeker niet
gemakkelijk door hun
systematish en zuiver
egoïstisch aanleunen bij de
Brusselse machtwelluste
lingen. De Walen, aldus
Germain De Rouck, mogen
van ons zeker niet verlangen
dat wij onze Vlaamse men
sen, die nog met tiendui
zenden naar Brussel gaan
werken en nog met drie
honderdduizend naar Brus
sel wonen, dagelijks laten
vernederen door de Nols
Loketten en het Franskil
jons etablishment.
OP GEMENGDE
GEVOELENS
Toen de volgende aange
kondigde spreker, senator
Maurits Coppieters, nog
niet bleek gearriveerd
meende VUJO verantwoor
delijke Karei Van Reeth dat
deze Waaslandse konfrater
Nelly Maes voor hem kon
invallen. Nelly Maes wees
op de onverbreekbare twee
eenheid in de volkse sociale
strijd en de Vlaams Natio
nale strijd. Zij ziet deze ma
nifestatie a's een alternatie
ve 1 mei viering en meent
hierbij de lijn door te trek
ken van bij de Aalsterse
Priester Daens. Terwijl
mensen met een al te kort
geheugen zich het Daensis
me willen toeeigenen als
zou dit het begin zijn ge
weest van de Kristen De-
mokratie terwijl het precies
dezelfde erfgenamen zijn
van dezelfde arrogante
machthebbers van in de tijd
van Daens die zich onder dit
misbruikte begrip schuil
houden aldus Nelly Maes.
De Vlaamse verandering
komt door aan de slippen
van pater Tindemans te
gaan hangen. Het getuigt
van kortzichtigheid als men
zich momenteel nog be-
roest aan de schijn-welvaart
die nog rest en uitsluitend
wordt gerekt door enkele
digd en uitgeschakeld.
Nelly Maes waarschuwde
voor het heersend korpora-
tisme in de vakbonden en
wees formeel van de hand
dat werklozen profiteurs
zouden zijn al zullen er wel
profiteurs tussen zitten,
maar dezen waren er ook
reeds 30 jaar geleden, de
zogeheten beroepsdoppers
en dezen zijn niet eigen aan
noch verantwoordelijk voor
de huidige toestand.
Welbespraakte Nelly Maes
liet zich onbedachtzaam
door haar eigen woorden
vloed op sleeptouw nemen
en sloeg ergens in haar ei
gen denkbeelden op hol
daar waar zij het liet uit
schijnen alsof de vakbon
den samen met de beheer
ders der grote bedrijven
reeds aan de planning der
toekomstige stakingen dok
teren. Bij dergelijke bewe
ringen liefst man en paard
noemen Nelly Maes! Be
grijpelijkerwijze werden de
uitlatingen van Nelly Maes
niet overal even entoesiast
onthaald en wij hoorden
zelfs Aalsters VU mandata
rissen binnensmonds knar
setanden.
COPPIETERS TOCH
TOT BESLUIT
Terwijl, ook niéi aangekon
digd, de «kamper» van het
eerste uur, senator Wim Jo-
rissen, direkt na volksverte
genwoordiger Nelly Maes
het woord kreeg kon zoals
voorzien toch worden afge
rond door Maurits Ccppie-
ters. Vooraf stelt Wim Jo-
rissen duidelijk dat een
Vlaams-Nationale partij uit
de aard zelf, de belangen
van gans het volk verdedigt.
Aangezien de arbeiders het
grootste gedeelte uitmaken
van het volk is het lot van de
vlaamse arbeider de eerste
zorg voor elke nationalist,
aldus Wim Jorissen. Hij
klaagt het feit aan dat door
ondemokratische machina
ties de vrije syndikering on
mogelijk werd gemaakt
door de traditionele kleur-
partijen. Wim Jorissen wijst
ook e|k intellektualistisch
studeerkamer-socialisme af
dat zo eigen is aan de link
se-lende groepen. De
Vlaamse arbeider staat we
reldvreemd tegenover dat
soort niet te begrijpen ën
misleidende indoktrinatie.
Wij moeten duidelijke taal
spreken, aldus Wim Joris
sen en de Vlaamse arbeider
doen inzien dat hij steeds
minder kansen krijgt als
mens in dit Belgisch bestel
Omdat senator Coppieters,
zoals door Karei Van Reeth
werd gezegd, op een onna
volgbare wijze, o.m. op
kongressen tot slot de toon
kan aangeven voor het
Vlaamse volkslied mag de
ze, op die voorwaarde, de
meeting besluiten.
Coppieters gaat ook even
naar het verleden terug, zo
wel naar Priester Daens, die
nu 70 jaar geleden overleed
als naar de socialist en na
tionalist Hendrik De Man
die in de dertiger jaren (de
heid. Maurits Coppiet^0*
ziet dat er momenteel e|sc!
nieuwe wereld wordt getpr
ren die noch het kollektiv
tisch kommunisme nog f
goedschiks liberalisme
grondslag zal hebben aaeel
gezien duidelijk het fallfnc
van beide systemen is Jet
bleken, zowel in Oost-EuPh
pa als in het Westen, pst
trekt tevens een lijn d<£n
tussen de grote romapu
tische kopstukken van P
Vlaamse Beweging zojldf
Rodenbach en Verriest, ien
de sociaal bewogen V[ui
m: >gen zoals Daens, Mcpli
sor. en Anseele, die beicfn
hebb m tot stand gebracfear
elk op hun terrein, dat hfla
Vlaamse Volk kon blijv»nt
bestaan De arbeid moet in
hoogste —wte in eer w^ar
den herstelde als voorwalD.
de voor een nieuwe sociapn
ekonomische ordening, fed
moet leiden tot een interrp b
tionale ordening der volk» h
ren, naar een wereldfedefie
lisme. Zelfbestuur heeftief
deze optiek zeker zijn befrs
kenisvoor een internatiorfctj'
Ie arbeidsverdeling en vtgh
reldsolidariteit. Het ind»err
duele kapitalisme heeft gere
leid naar de huidige kafrec
strofe evenals de kollety
visiiSChé. StGlSSls.. fvïaurjn
Coppieters pleit ook n| d
voor een echte geme» fl
schapszin, die zo eigen pe
aan het Vlaams-Nationallhe
me, om via een arbeidster
meenschap naar een 6
beidsbeschaving lis
groeien. Arbeid mag ge|s.
koopwaar zijn op de hi>e
delsmarkt doch persoonlijSI
heidsvormend en gemeadc
schapsdienend. Het is p I
taak van de Vlaams-Nath
nalisten om, zoals Rodear
bach het reeds zegde, aiy l
te pakken in rusteloze we|o\
zaamheid.
Het liep zowat tegen zest
aan toen de VUJO
festatie kon besloten
den met een daverer
Vlaamse Leeuw waarbij
en daar enkele rode vuisj
de lucht in gingen.
be
kt
AALSTENAARS NIET AIS'
BOD
Merkwaardig was het on
moeten vaststellen
noch van de Aalste
VUJO als van De Volksu
zelf iemand het woord h<
kunnen voeren. Uit de m<
van VUJO verantwoordeli
Karei Van Reeth zelf ver
men wij dat niemand
Aalst hiertoe door de VI
leiding werd uitgenodi
Wel werd aan schepen
Caudron gevraagd dat hi t
bloemen aan het Daens i |(j
nument zou neerleg n
maar dat er te Aalst j,
mensen zijn die hier z« jL
het woord hadden mot
voeren is niet doorgedi L
gen bij de nationale VI
organisatoren (sic). Wij e
len dit maar aan verge Q|
heid wijten of zoals he
reeds geopperd, aan get tj
aan echte voorbereidinfl
organisatie.
