TE VOET DOOR 'T LAND VAN AALST
AALSTERSE FUSIE-SPECIALISTEN
TE GAST IN LUIK
oma
ink i
i bii
Dc Voorposl - 6-5-77 - 9
Je herkende ze onmiddellijk, die wandelaars van de negende Te Voet door het Land van Aalst:
zevenmijlslaarzen (meestal de enige echte en autentieke legerbottines van nonkel Jet of
peetje Pol), een tot onder de knieën bemodderde broek, en dikwijls een plompe rugzak op de
schouders met God-weet-wat-allemaal-d' erin.
De weermaker was vorige zondag vast niet in een goede bui toen hij in de vroege ochtend
besliste alle hemelsluizen open te zetten. Hij stortte wel geen plensbuien uit over de hoofden
van de 2769 wandelaars, maar treiterde ze de ganse dag met een miezerige, door en door
nat-makende druilregen. Toch werd het nog maar eens duidelijk dat deze Te Voet door het
Land van Aalst een echte klassieker is. Weer of geen weer: stijgen doet het aantal deelnemers
toch maar weer!
JEUGDJ/VAS TROEF
Vorig jaar 2410 deelnemers
onder een toen warm-stralend
lentezonnetje, dit jaar 2769
deelnemers met of zonder pa
raplu! Dit was de balans zoals
ze zondagavond door organi
sator Willy Baetslé opgemaakt
werd. En hij was er meer dan
tevreden mee: «We hebben
wel georganiseerd op basis
van drieduizend deelnemers,
maar toen ik deze ochtend al
die regen uit de lucht zag val-
jlen, had ik er niet veel hoop
jmeer op. Integendeel, ik dacht
al dat we met moeite het aantal
(deelnemers van vorig jaar zou-
jden kunnen bereiken. Je kan je
,dan ook wel inbeelden dat ik
gelukkig ben met de vaststel
ling dat er ondanks de sombere
vooruitzichten van vanochtend,
/■nog 10 meer deelnemers
j *jzijn dan vorig jaar!»
"jUiteraard was de jeugd weer
v?Kroef in het deelnemersveld.
Meer dan 80 van de aanwe-
Vizige wandelaars was minder
*jöan 21 jaar. Dit is echter niet te
1 "venwonderen als men weet dat
de organisatoren vooral op de
(schoolgaande jeugd mikken.
vjAalst heeft immers een school-
nodbevolking van ongeveer 25.000
iiüscholieren. Om deze aan te
mi (trekken werd er eenzelfde aan-
ilwtal pamfletjes uitgedeeld. Het is
siciduidelijk dat men dan ook nog
icijpiet op zijn toppunt zit, en de h.
io (Baetslé hoopt daarom vurig om
r»ijljvolgend jaar, opnieuw met een
ondlentezonnetje, de kaap der
■opidneduizend te overschrijden.
.AFSTANDEN
'1AAR MONDJESMAAT
i
:rl>
!oals ieder jaar kon men weer
;iezen uit vier afstanden: van
juide prettige 16 km-wandeling,
ia de 28 km en de 36 km-tocht,
it de harde dwangarbeid van
50 km.
l epe lange afstand-vreters gin-
qen al op stap om acht uur 's
lorgens, de anderen die niet
tuk waren op een vijftig
tilometer-brevet en die eerder
ien niet te vermoeiende wan-
wilden, vertrokken van
uur 's ochtends tot twee
's namiddags.
De tochten, die reeds in juli van
vorig jaar uitgestippeld werden,
liepen over Erembodegem. Te-
ralfene, Denderleeuw, Idder-
gem, Outer, Denderhoutem,
Nederhasselt. Heldergem, Lie-
dekerke en Welle. Een rust
plaats werd voorzien in het pa
rochiehuis van Denderhoutem.
De 28 km-tocht maakte de be
ste beurt in de beursnoterin
gen: niet minder dan 715 da
mes en 626 heren namen
eraan deel. De 16 km-tocht kon
zich verheugen in de mede
werking van 313 dames en 345
heren, terwijl de 36 km toch ook
238 dames en 275 heren langs
zijn kronkelige paden kon ver
zamelen. De 50 km schrikte de
dames blijkbaar af, want er
daagden er slechts 45 op terwijl
de heren met 212 eenheden
duidelijk in de meerderheid wa
ren.
NIET VOOR BROEKJES!
Dat de ganse onderneming niet
voor'broekjes' bestemd is, leek
ons al snel zo klaar als een
klontje. Om eventjes de sfeer te
kunnen opsnuiven, deden ook
wij een gedeelte van de grote
omloop. Daar wij de waarheid
geen geweld willen aandoen,
moeten we er snel aan toevoe--
gen dat een en ander gebeurde
van achter het beschuttende
glas van de bezemwagen... Dit
mocht echter de pret niet druk
ken! En op deze wijze konden
we trouwens nader kennis ma
ken met het oerdegelijk organi
satorisch werk dat door Willy
Baetslé en zijn medewerkers
geleverd werd. Alles werd ver
zorgd tot in de puntjes: de kon-
troles onderweg, de grote rust
plaats. de twee wagens die
konstant rond reden om de
deelnemers te kontroleren, de
bewegwijzering, de medische
verzorging... Piekfijn!
Toen wij aan ons rondritje be
gonnen was het juist opgehou
den met regenen en braken de
eerste zonnestralen door het
grauwe wolkendek. Onmiddel
lijk zag alles er een stuk pretti
ger uit! Een bonte wemeling
van gele, rode, groene en
blauwe anorakken vulde de
straten van het uitgestippelde
parkoer. Gaven de regenjas
sen en anorakken geen uni
form beeld, de broeken gaven
het des te meer! Praktisch ie
dere deelnemers of deelneem
ster had te kampen met een tot
aan de knieën natte en stevig
bemodderde broek. De tochten
waren immers zo uitgestippeld
dat men zo weinig mogelijk van
de grote steenwegen gebruik
maakte, maar daarentegen
vooral de smalle landwegen
benutte. Door de aanhoudende
regen boden deze meer dan
eens een modderige aanblik.
Het gevolg ervan was dat men
met ferm bespatte broekspij
pen uit de «hel» van het Land
van Aalst te voorschijn kwam.
Onvrijwillig werden kilo's mod
der mee naar de FFR ge
zeuld-
Waar de deelnemers ieder jaar
gelukkig steeds meer aandacht
aan besteden, is hun schoeisel.
Vooral vorige zondag was dit
uitermate belangrijk. Schoenen
die water doorlieten, waren
immers de oorzaak van heel
wat voetkwalen. Gelukkig wa
ren er dan ook enkele, volgens
de omroeper van dienst «knap
pe, jonge verpleegstertjes» die
hier wel weg mee wisten... Dat
ze bijna tot aan de ellebogen
onder de mercurochroom za
ten, deerde deze meisjes niet.
Eentje was zelfs van in Wette-
ren gekomen om Aalsterse
voeten te verzorgen!
Dat een tocht van 50 lange en
natte kilometers niet door de
eerste de beste tot een goed
einde kon gebracht worden,
lijdt geen twijfel. Dergelijke on
derneming vraagt in alle geval
een minimum aan training en
uitrusting van de deelnemer.
Het wordt ons tijdens onze
rondrit dan ook al vrij snel dui
delijk dat sommigen, in het kie
zen van hun afstand, hun
krachten min of meer over
schat hebben. Toch wordt
onze bezemwagen niet op ap
plaus onthaald. De meeste
deelnemers trekken hun neus
op alsof we de meest banale
«kreemkar» zijn die onder een
fikse regen probeert een ijsje te
En maar inschrijvingen voor de nationale voettocht door het land van Aalst. (JM)
esloten groepjes vattende wandelaars hun tocht aan. JM
verkopen. Anderen daarente
gen lijken in ons geen «kreem
kar» te zien, maar eerder een
gouden koets getrokken door
een gespan van zes witte
schimmels. Toch krijgen we
nergens passagiers want ie
dereen ligt veel te erg gebrand
op het brevet dat bij de aan
komst overhandigd wordt!
«Toch gaat de kwaliteit van de
wandelaars er de laatste jaren
sterk op vooruit, aldus de h.
Baetslé. Vroeger zag men hier
werkelijk wrakken toekomen.
Nu is dit fel verbeterd. Een be
wijs hiervan is bijvoorbeeld het
aantal deelnemers dat door de
bezemwagens binnengebracht
wordt. Vorig jaar moest men
slechts een dertigtal deelne
mers met de auto «repatrië
ren». Misschien ligt dit van
daag, door het regenweder,
iets hoger, alhoewel ik dit ten
zeerste betwijfel.
OPMERKELIJKE
PRESTATIES
Uiteraard worden op zo n dag
heel wat opgemerkte en niet-
opgemerkte opmerkelijke pres
taties geleverd. Deelnemers,
organisatoren, kortom, ieder
een die er bij betrokken is. wil
zijn beste beentje voor zetten.
Zo is er bijvoorbeeld Staf De
Luyck, de man die onlangs, op
zijn negenenzestigste,
Brussel-Straatsburg meedeed,
en die ook nu weer hier aan de
start van de vijftig kilometer
verscheen...
Zo zijn er ook de tien mensen
die reeds ieder jaar de toch
door het Land van Aalst heb
ben meegedaan. Volgend jaar,
ter gelegenheid van de tiende
uitgave zullen deze trouwens
zeker in de bloemetjes gezet
worden!
Zo is er bijvoorbeeld de knaap
van amper zes jaar die de vol
ledige 36 km-tocht op zijn aktief
bracht.
En zo is er eveneens de OLV
Termurenschool uit Erembo
degem die reeds voor de vierde
opeenvolgende keer met het
meest aantal deelnemers komt
opdagen en hiervoor dan ook
telkens een speciale prijs in
ontvangst mag nemen...
Op deze wijze kunnen we mis
schien een ganse bladzijde vul
len, maar dat is nu de bedoeling
niet. Toch zouden we bepaalde
groepen en mensen onrecht
aandoen door ze niet te betrek
ken in een speciale hulde. We
denken in de eerste plaats aan
de Wielewaalvrienden, die net
als vorig jaar als allerlaatsten
een tocht van 28 km deden met
een kruiwagen om alle rommel,
achtergelaten door zorgeloze
deelnemers, netjes op te rui
men. Deze mensen verdienen
zeker een pluim op hun hoed
vooreen dergelijke lofwaardige
aktie!
Wie we tenslotte ook niet mo
gen vergeten, zijn zonder twijfel
de organisator en zijn vijfenze
ventig medewerkers. Een on
derneming waarbij ongeveer
drieduizend mensen betrokken
zijn, in goede banen leiden is
geen klein bier! Al deze mede
werkers offeren volledig be
langloos hun 1-mei op. En dan
mogen we ook het voorberei-
dingswerk niet uit het oog ver
liezen. Uitstippelen van de
tochten, het aanduiden van de
te volgen weg, de inrichting van
de kontrole-posten, het uitrei
ken en afstempelen van de
brevetten, enz. De enige be
loning die deze mensen eraan
over houden, is een etentje dat
ze na afloop aangeboden krij
gen. Een etentje dat. naar onze
mening, er dubbel en dik aan
De jongste deelnemers
16 km. Alain Rogiers - Andy Bosmans
28 km. Willem Colen - Ann De Brouwer
36 km. Filip Vande Rosteyne - Elisabeth Vande Rosteyne
50 km. Frank Baeyens - Lizette Aelbrecht
De oudste deelnemers
16 km. Hektor Tas - Ida Van Weyenbergh
28 km. Gilbert Straetman - Nadia Skrupskil
36 km. Gerard De Geest - Paula Van Beneden
50 km. Gustaaf De Luyck - Joacine De Troyer
verdiend is!
Ook financieel bekeken is de
organisatie van een dergelijk
gebeuren een uiterst zware
brok. Het drukken van 25.000
pamfletjes, de brevetten, de te
geltjes (dit jaar met de afbeel
ding van de oorspronkelijke
maquette van de St-
Martinuskerk), dit alles verte
genwoordigt een zware finan
ciële last. «Daarom zien wij ons
dan ook verplicht een kleine
bijdrage te vragen, aldus Willy
Baetslé. Het ligt echter zeker
niet in de bedoeling om winsten
te maken! Om deze reden zijn
onze konsumptieprijzen in de
feestzaal van de FFR en in de
kontroleposten zo laag: 10
frank voor een kola of een pils
je, 15 frank vooreen Trappist
Volgend jaar wil men iets spe
ciaals doen. Het is dan immers
de tiende keer dat de h. Baetslé
«zijn» Te Voet door het Land
van Aalst inricht. Wij zien niet
zodadelijk in waar hij zijn orga
nisatie, die nu al op alle gebie
den perfekt in elkaar zit, nog
kan verbeteren. Nochtans mag
je er vanop aan dat deze op
«wandelgebied van alle mark
den thuis zijnde organisator»
met een of ande re stu nt voor de
dag zal komen! Misschien
slaagt hij er zelfs in weer een
schitterend zonnetje te voor
schijn te toveren.
Dirk De Pauw
De late avondzon doet even de pijnlijke voeten vergeten na een ploeteren door de modder. UM
Op het gebied van de organisatie van de fusies heeft Aalst baanbrekend werk geleverd. Aalst
staat model voor andere steden. Het harde werk van enkele topambtenaren onder leiding van
professor dr. R. Van Hooland van de Gentse Universiteit en stadssekretaris Chris Willems
werpt zijn vruchten af. De fusie is bijna rimpelloos opgevangen in Aalst. Die opmerkelijke
prestatie werd al naar waarde geschat door de makers van de TV-reeks «De gemeenten en de
fusie». Hierin hebben Chris Willems en zijn medewerkers ruime belangstelling gekregen en
werd van hun informatie en medewerking uitgebreid gebruik gemaakt.
Op 26 april 1977 ging in Luik
een studiedag door die werd
georganiseerd door het Insti
tuut Administratie-Universiteit.
Weer was er de belangrijke
medewerking van Aalst: Chris
Willems hield er een diep
gaande toespraak over «hoe
het in Aalst allemaal gegroeid
is» en burgemeester D'haese-
leer had het over «Aalst van
daag. verwezenl ij kingen en
perspektieven». Met hen was
een grote delegatie Aalsterse
prominenten naar Luik getrok
ken. Vooral de toespraak van
Chris Willems dwong ieders
aandacht en bewondering af:
«Nieuwe gemeenten voor een
beter beleid ?».Zij vormde me
teen de inleiding voor een pa-
neelgesprek.
Hoe het groeide
Vrij overzichtelijk bracht Chris
Willems de geschiedenis van
de fusie-organisatie zoals die
door prof. Van Hooland en door
hemzelf werd gerealiseerd.
Al op 30 juni 1975 werd een
studiereis ondernomen naar
Brugge, waar toen al een grote
fusie gebeurd was. Dat was
meteen de start van een doel
bewust werkschema.
Chris Willems noemt het einde
van 1975 en het begin van
1976 de «Eerste bezinningsfa-
se». Het kwam erop aan de
verschillende problemen die de
fusie zouden meebrengen te
onderkennen, te groeperen, te
rangschikken.
Begin 76 kwam men al tot een
inventarisatie Alles wat aan in
formatie ter beschikking stond
in de te fusioneren gemeenten
werd nauwkeurig verzameld en
geklasseerd en overzichtelijk
verwerkt tot een bruikbaar ge
heel.
Dan kwam de «Tweede Bezin-
mngsfase» (eerste helft 1976).
In deze periode werd gewerkt
aan de opbouw van een nieuwe
organisatiestruktuur. Het huis
vestingsprobleem voor alle
diensten was een probleem op
zichzelfOok de herstrukture-
ring van alle diensten was een
noodzaak.
Op 1 januari 1977 moesten alle
diensten maximaal operatio
neel zijn. In maart-juli 1976
werden zogenaamde «kleinere
problemen» aangepakt: de
verschillende adviesraden
koördinatie van het politiereg-
lement, de bewegwijzering in
het dienstenkompleks en de
administratieve taakverdeling
en -aanduiding.
In augustus-september 1976
had men al een globaal beeld
van wat het worden móest en
van wat het in de gegeven om
standigheden zou kunnen wor
den: de lichten stonden op
groen voor de definitieve fusie
voorbereiding.
Vanaf september 76 kwamen
dan de eindrapporten binnen
van de talrijke werkgroepen,
zodat eind 1976 de administra
tie het produkt van zijn arbeid
aan het toekomstige bestuurs-
kollege kon voorleggen.
Administratie en bestuur
Het mag gezegd, in Aalst is een
baanbrekend en uniek ekspiri-
ment geslaagd. De administra
tie heeft op eigen initiatief, los
van wat.de verkiezingen zou
den brengen, een pasklaar
werkdokument afgeleverd aan
het bestuur. Het is een voor Be
lgië ongewone werkwijze.
Wij zijn gewoon dat het bestuur
aan de administratie opdrach
ten geeft. Maar hiet in Aalst
hadden zij de zaken realistisch
bekeken: als men moest wach
ten op bevelen van het bestuur,
dan had men moeten wachten
tot na de verkiezingen van ok
tober 1976.
Pas dan zou de nieuwe be-
stuursmeerderheid bekend
zijn. Welke chaos was het dan
geworden En dat heeft de
administratie zelf ingezien. En
ernaar gehandeld. Metsukses.
Burgemeester D'haeseleer
Het kan gesteld worden dat
burgemeester D'haeseleer be
gon waar stadssekretaris Chris
Willems geëindigd is. Nu komt
de evaluatie van het voorberei
dend werk.
Burgemeester D'haeseleer zei
in zijn toespraak hoe het tot
nogtoe geworden is en hoe hij
het in de toekomst ziet.
Hij legde sterke nadruk op
«dienstverlening». Hij brak een
lans voor de decentralisatie
van de dienstverlening en hij
verklaarde veel belang te hech
ten aan de statistieken over de
evolutie van de dienstverlening
in de verschillende diensteen-
tra. En ernaar te handelen.
Hij zei ook voorstander te zijn
van een verregaande maar be
geleide participatie van de bur
gers. Daarvoor zijn er dt
inspraak- en informatieverga
deringen. En meteen kwam Ir
op het punt van de informati
Geslaagde realisaties waren
o.a. de informatiebrochure, d
stadsberichten en de hearing^
in de gefusioneerde gemeen
ten, met huis-aan-huis uitnod
gingen. De pers vindt hij et
belangrijke spreekbuis van he
bestuur naar de inwoners toe
Wat zijn beleid betreft, maakt
hij een duidelijk onderscheid
tussen de bestuurlijke organi
satie van de nieuwe fusie
entiteit en de ambtelijke orga
nisatie die door de uitbreiding
geen moloch op lome voeten
mag worden.
Het is duidelijk dat de wil en de
mogelijkheden aanwezig zijn in
Aalst om van Groot-Aalst een
leefbare gemeenschap te ma
ken. Gh.H.
