Annette De Meyer uit Berlare
Nu bij de top drie
in België, op weg naar
de Europese elite
WIES CARMELIET:
DRIE WAOD-STREEKPLOEGEI
zilver op Europese ranglijst-
JUDO IS MIJN LEVEN
Wielrennen
"fin
Boksen
22
Zelfvoldaunhcii
i de teruggang
Hoe begint het eigenlijk In het leven hangt zo erg
veel van het toeval af, dat je ten lange leste zou gaan
geloven dat je er helemaal door wordt gekonditio-
neerd. Neem nu Annette De Meyer. Achttien. Toen ze
op de Gaver te Berlare school liep, viel ze op door
haar lichamelijke inzet tijdens de rekreatiekwartiertjes.
„Jij moest judoka worden", orakelde lerares Kint. En
wat gebeurde er Annette, toen vijftien jaar jong,
trok naar de judotrainingen. Zomaar. Leren vallen,
een konkurrente tegen de -mat gooien. Een spelletje
eigenlijk. Een bevlieging het zou - allemaal wel koe
len zonder blazen. Maar dat deed het niet. De oefen-
meester vertelde dat ze best thuisbleef als ze alleen
kwam om lol te maken judo is een ernstige zaak.
Annette De Meyer In voUe aktie.
Het voorbije seizoen was het suksesrijkste uit de carrière
van de Zeelse weiter. In het Zeiehof zorgde hij voor
spektakel van de bovenste plank. Alle insiders waren het
roerend eens dat wat Alois de voorbije winter onder de
ringlichten bracht, het beste was dat men in België de
jongste jaren te zien kreeg|
Zijn gevarieerde bokswijze
was hiervan het beste bewijs.
Wies kan alles. Hij heeft
zich hiervoor ingespannen en
samen met zijn trainer Jo
zef Van Driessche een uitge
stippeld trainingsprogramma
afgewerkt. De vruchten van
een formidabel palmares, met
12 kampen zonder nederlaag
e_n uitschieters met k.o. over
winningen tegen Bobby Ar
thur en Petersen en een klin
kende puntenzege, ondanks
de handikap van een neus-
breuk, tegen de hooggekwo-
teerde Boracchia.
De appreciatie kwam er nu
pas. De E.B.U. maakte de
officiële rangschikking vian
de Europese welters bekend
en de Zeienaar prijkt er op
een voor een Belg fantasti
sche 2e plaats. Europese
welterkampioen is de Italiaan
Scano. Op de eerste plaats
staat oud-wereldkampioen
Straey en dan volgt Alois
Carmeliet met als 3e de oud-
challenger voor de wereldti
tel Acivedo.
Toen Alois bns die medede
ling kwam doen, was bij
duidelijk ontroerd. Hij leefde
als in een droomwereld. Hij,
Carmeliet, voor 2 jaar ver
guisd en door de meest
naar de lappenmand ven»
zen. Maar hij kroop red
zette orde op zaken
zichzelf en had in Jef
Driessche de ideale menl
die hem terug naar» de boj
zaal bracht. De heropsl
ding kwam er in een ni
mum van tijd. Carmeliet
in de komende maanden
intense training en met
goéde begeleiding van de
achter de schermen, Jef
Driessche, zioh klaarstoi
voor een mogelijk challen]
schap voor de Europese
del. Dit is de optiek wai
Alois het momenteel ziet.
is van ver teruggekomen-
die inspanning wil Alois
met hem gans Boxing
Zele beloond zien met
kans op een kamp om
Europese titel.
WAOD-NIEUWS
Bij deze liefhebbers-wieler
bond wordt er sedert enkele
maanden ook wielerwedstrij
den met streekploegen geor
ganiseerd. Momenteel zijn er
drie uit ons Voorpostgebied
op de Vlaamse wegen aktief!
Wielerploeg Van Eyck
uit Aalst heeft een vijftiental
renners aangesloten: het zijn
Raf en Miel Coppens (Mere),
Lammens (Mere). Desaede-
leer (Aalst). Sonck (Erem-
bodegem). Jean-Pierre Van
Eeckhout (Aalst), A. Van
Roy (Liedekerke), J. Van
Holen (Aalst). Pierre Van
Ransbceck (Hekelgem), H.
De Gent (Aalst), M. Vande-
borre (Liedekerke), W. De
Schutter (Kerksken), A
Blendeman (Berlare), W.
Nuel (Serskamp) en Mark
Van Eetvelde (Oudegem).
Wielerploeg T.P. Zelc is sa
mengesteld uit Jef Peelman
(Moerzeke), Luk Wauters
(Hofstade). Paul PillenSij-
sele), Raf Nobels (Grem
bergen) R. Cobbaut (Baas
rode), T. Verheyden (Moer
zeke), A. De Mits (Lovende-
gem), R. Moens (Zele), A.
Lammens (Wetteren), W.
Westelinck ele), Arnold De
Munck (Waarschoot) W.
De Weirdt (Nevele), Gaston
Vandenhoeke (Grembergen),
W. Vincke (Moerzeke)
August De Troetsel (Baas
de).
Neulandtvrienden Nieui
kerken doet beroep op
diensten van E. De Bl<
(Nieuwerkerken), L. Ca
baut (Aalst), C. De Wit'sk
(Anderlecht), J. Oaluwa
(Beveren), Theo Van H
denhove (Grembergen)
De Pauw (Ninove), R.
Guyt (Eeklo), Rudq Sobe i 1
(Adegem). Willy Sobe
(Eeklo) en Wrlly Deuxbo
(Wijgmaal). Deze ploegen
buteerden voor het eerst
de Lentepalm die te Si
Niklaas doorgang vond E en
ïai
Annette De Meyer was to
taal van slag. Omdat ze het
graag deed, bleef ze naar Ber
lare komen. Later kreeg ze
haar transfer voor Asahi Kwai
te Zele. Daar waren voor am
bitieuze jongeren meer moge
lijkheden.
Powertrainig is er voor. An-
Anette De Meyer eveneens bij.
Daarvoor gaat ze te rade bij
Jef Van Driessche, de man die
de hartslag van Boxing Club
Zele bepaalt. En omdat een
judoka ook voldoende fysi
sche weerstand moet hebben,
je altijd naar ons aller „Broek-
zele". Ergens is dat niet lo
gisch. De verplaatsingskosten
worden vergoed, maar het is
zonde van de verspilde lijd.
Dan heb je ook de kompeti
ties Annette is eens 's ande-
rendaagsinorgens om vier uur
gen man of vrouw tegen
vrouw. Denken en uitvoeren
geschieden liefst tegelijkertijd
beide moeten samenvloeien.
Pas als je dat stadium bereikt
hebt, ben je er. Al leer je
in judo steeds bij het vol
maakte, het summum is niet
van deze aarde".
Trainen, steeds maar trainen.
Zich vervolmaken. Het is een
must. Annette heeft dat al
lang begrepen. Als je echt tot
de top wil doorduwen, moet
je nog meer doen dan naar
de kluhtrainingen gaan thuis
heeft ze een van de stallen
tot oefenzaal omgebouwd. Er
ligt een échte mat. En alle
broodnodige voorzieningen tref
je er eveneens in aan. Pa
en ma laten dat allemaal over
zich waaien wat wil je, An
nette zit met de „mikrobe"
opgescheept en tegen de
„ziekte" is geen kruid ge
wassen.
Financieel komt er dus niets
uit voor Annette De Meyer,
maar daarover zanikt ze niet.
Ze is erg blij dat ze het mag
doen, dat ze het kan doen
je moet er trouwens kern
gezond voor zijn. Om na te
gaan hoe paraat ze is, trekt
ze op tijd en stond naar een
sportdokter uit het Gentse.
Pas als die zijn fiat uitspreekt
is ze gerust in de zaak.
EUROPESE AMBITIES
Sinds dat zegevierend debuut
in het op 23 april 1974 te
Zele georganizeerd tornooi
heeft Annette De Mcyer een
lange weg afgelegd. Erg be
langrijk noemt ze haar derde
plaat.- in de „Open Neder
landse Kampioenschappen" die
op 2 april van dit jaar te
Kerkrade in Nederland plaat»
hadden de middengewichtju-
doka uit Berlare moest het
daar tegen konkurrenten uit
14 landen opnemen. Als je
aan zo'n konfrontatie een bron
zen plak overhoudt, ben je.,
al iemand. Nadien hielp ze
de nationale Belgische ploeg
te Tilburg aan de zege in
de „Wisselbeker Ooms", kwam
als laureate uit de nationale
selektiewedstrijden en kwam
met goud uit het tornooi te
Waarschoot naar de Donkmeen
oever..
Drie jaar judo beoefenen
heeft Annette De Meyer er
thans opzitten. Waar staat ze
vandaag en waar ligt haar
plafond
Eddy Baert „Haar opleiding
is naar een vooropgezet plan
verlopen. Ze staat waar ze
moest staan. Nu kan ze stap
voor stap naar de Europese
top".
Annette „Ik jaag een Euro
pese titel na. Dit jaar wor
den die Europese kampioen
schappen in Aarlen georgani
zeerd. In die kompetitie wil
ik zover mogelijk meegaan.
Doch om nu reeds van een
plaats op het ereschavotje te
dromen is de tijd waarschijn
lijk nog niet rijp. Ik geef
mezelf nog drie jaar krediet.
In 1979-1980 sta ik er als er
geen pech mee gemoeid is".
TRAINEN
Eddy Baert „Vooc. Annette
zit er in de judosport meer
dan iemand vermoedt meis
jes met haar talent lopen er
in ons landje niet zo erg
De familie De Meyer van Berlare-Donk duimen voor Annette. (VS)
Annette De Meyer: twee passies judo beoefenenen De Voorpost lezen. Vooral de sport. (VS^
TOP
In ons landje heeft de judo-
sport 35.000 mannen gemobi-
lizeerd. Bij de vrouwen ligt
dat aantal een stuk lager. Eddy
Baert, Annette De Meyers
trainer „De meeste vrouwe
lijke judoka's gaan verloren
als ze trouwen. Hun gezin
slorpt ze op en als ze zwan
ger worden is het toch afge
lopen. Weet je dat een vrouw
een niet-zwangerschapsattest
moet voorleggen doet ze dat
niet dan mag ze niet eens op
de mat".
Van die enkele duizenden
zijn er erg weinig die kompe-
titierijp zijn een brede basis
doch een erg smalle top. Voor
al bij de dames in België
hooguit een goeie honderd.
Daar steken enkele meerbe-
gaafden als eenzame pieken
bovenuit.
Annette De Meyer staat bij
ons (voorlopig op de der
de plaats. Jeannine Meulemans
uit Mechelen is beter en de
Tournaisienne Marie-Franee
Mil, een stevig meisje dat ook
als koereur wat kon, doch nu
de racefiets aan de wilgen hing
is de nummer twee.
Het is fantastisch vlug gegaan
Als zestienjarige werd ze
reeds geselekteerd voor de
Europese kampioenschappen te
Muneben. Ver ging ze niet.
Doch dat eerste internationaal
kontakl was slechts een aan
loop. Vooraf had ze te Zele
een tornooi gewonnen, kaapte
de „Beker van de Beide Vlaan
deren" weg te Moerzeke en
won er zilver in de wedstrij
den voor alle kategorieën.
Nog eens in Zele was het een
zege, zilver in het nationaal
kampioenschap CMNS en in
de „Bekers Noord" te Ingel-
munster en brons te Sint-
Amandsberg en de „Beker van
België" hadden de selektiehe-
ren van Annettes mogelijkhe
den overtuigd. Sindsdien ging
het alsmaar beter. Vanzelf ging
het natuurlijk niet trainen
en nog eens trainen.
Annette „Drie uren per dag.
minimum. Op zaterdag en zon
dag telkens zes uren". Tijd om
aan andere vrijetijdsbesteding
Ie denken blijft er niet „Het
zegt me trouwens helemaal
niets. Een dancing of een bio
scoop Och kom... Iedereen
zijn pijp en zijn tabak, maar
mij niet gezien".
Op je eentje die ganse gam
ma van grepen, bewegingen
en knepen leren is gewoon on
mogelijk. Daar heb je een
deskundige voor nodig. Eddy
Baert is er zo centje. De man
is geschoold en blijft niet
bij de verworven kennis stil
staan tijdens de voorbije da
gen trok hij naar een vcrvol-
makingscursus in Oostende.
Baert daarover „Je meent
dat je veel kent en weet, maar
tijdens zo'n stage steek je een
massa op. Allemaal details,
doch precies daar zit het on
derscheid tussen „zomaar" en
«Ie „finesse".
veel. Ze kan trainer worden.
Een kursus „Algemene Ba
sisopleiding' (ABO) volgen, kan
ze niet naast zich leggen. Lu-
ter duwt ze dan verder door.
Een trainerskursus kost de
„leerling" een fiks bedrag
je moet er 30 a 40.000 fr te
genaan gooien. Doch het loont
de moeite. Nadien recupereer
je die centen als je ergens
en kontrakt als oefenmeester
ondertekent, krijg je een ver
goeding. Al moet je nu niet
onmiddellijk aan een brood
winning denken. Echt, er zit
langs die kant voor Annette
wat in. Doch het is nog niet
voor morgen".
Voelt Annette De Meyer zich
nu een buitenbeentje, een „ge
vaarlijke vrouw"? Helemaal
niet de meisjes van het ate
lier noemen judo een „wrede
sport", maar ik vind dat ze
ongelijk hebben. Of je nu aan
wielrennen doet, of aan ko
gelstoten, verspringen, handbal
of basket sport is sport. Het
komt er slechts op aan niet
met weinig tevreden te zijn.
Je moet je ambitie blijven
aanwakkeren, nooit jezelf te
sussen of denken dat je alles
bereikt hebt.
is de start van de
Als iemand beter is
zelf, dan moet je die
Dat gaat niet van vandaag
morgen. En aan dromen
je evenmin iets": er
voor werken, naar goeie
luisteren, nooit de armen
ten zakken. Anders kom je
nooit. Ik leef gewoon
mijn sport. En als je dat
mag men je alle
offers vragen. Je zou dan
een muur gaan".
Mare Marcel
trekt ze ook naar Adolf Baert
van de Zeelse atletiekvereni
ging-
CENTEN
In Frankrijk woont de Euro
pese damesjudotop. „Allemaal
profs", zegt Eddy Baert. Wat
Trentin en Moreion jarenlang
toeliet „amateur" te blijven en
op de wielerbaan in een kar-
revracht wereldboogshirts re
sulteerde, gebeurt vandaag op
de judomat de dametjes heb
ben een job, maar of ze ooit
een hand naar hun werk uit
steken is een ander paar mou
wen. Ze inkasseren hun maand
loon, dat wel. Doch hun dag
indeling staat voor honderd
procent in het teken van hun
sportdiscipline. Daar kun je
in België gewoon niet tegen
optornen. Nergens trouwens.
Of je moest ergens eenzelfde
statuut bekomen.
Annette moet haar broodje
verdienen. Dat gaat dus voor
alles „Faciliteiten zijn er.
Ik werk in het konfektiebe-
drijf van Roger Heirman en
ik klop nooit vergeefs aan als
ik er nodig voor enkele uren
onderuit moet". Je zou na
tuurlijk ook kunnen spijbelen
maar je mag met de baas niet
sollen die man weet wat moet
geproduceerd worden en om
dat jijzelf weg bent van je
sport, mag je daarom de plan
ning nog niet overhoop gooi-
Vooral de verre verplaatsin
gen zijn tijdrovend de
„bond" heeft de trainingen op
een regionale leest ges.choeid.
Gevolg van die „reorganiza-
tie" van de tien oefeningen
hebben er negen in de „Wa-
lenpays" plaats. Gembloux,
Charleroi, en ook al eens een
keertje in Brussel. Vroeger
was het veel beter toen mocht
thuis gearriveerd. Van de
Zandstraat aan het Donkmeer
naar Gembloux is een heel
eind ver, moet je weten.
Geld houdt Annette er niet
aan over het is allemaal hob
by. Teoretisch althans als je
om en bij dertig uren per
week traint en daarenboven
ook nog aan kompetitie doet,
mag je niet meer over vrije
tijdsbesteding spreken. Je bent
bijna aan een full-timejob toe.
Doch er is een essentieel on
derscheid tussen de judobe-
oefening zoals Annette die be
nadert en het leven van een
Franse prof Berlare's „Sport
vrouw van het juar" houdt er
j?een cent aan over. De Fran-
;aises leven van de judo.
DOKTER
Is judo gevaarlijk In prin
ciep zijn alle kontaktsporten
dat. Al overkomt iedereen al
eens een ongeval een renner
pletst tegen het wegdek, een
atleet loopt een spierscheu-
ring op, een voetballer sukkelt
met de meniscus. Al na al
lopen niet meer judoka's dan
beoefenaars van andere dis
ciplines met zwachtels en gips
verbanden rond. Brutaal is ju
do evenmin alles is meer af
gestemd op de zelfverdediging
dan op enige agressiviteit. Wel
moet een bijna perfekt even
wicht tussen geest en lichaam
betracht.
Trainer Eddy Baert „Een
neerliggend blok beton kun je
moeilijk verplaatsen. Zet die
klomp recht en je stoot ze
om. In judo geldt hetzelfde
principe je moet je tegenstan
der op zijn zwakste punt tref
fen. Techniek en gevecht moe
ten tot de perfektie gekombi-
neerd. Je leert de verschillen
de grepen en oefent die in. Na
dien dienen die toegepast tij
dens de kampen van man te-
Annette De Meyer en trainer Eddy Baert.
