IN INDONESIË
BRANDT DE VlAM
VAN DE VRIJHEID
A f
F
BELGIAN PRINTER TROTTERS WEER OP REIS
Ml.
24 - 10-6-77 r De Voorpost
DE VOORPOST is uit de geschiedenis van de Belgian
Printer Trotter niet weg te denken. Zij is meer dan wie
ook de onbevangen, vrije en blije verteller geweest van
de vele avonturen die de vriendengroep der drukkers
sedert straks tien jaar meemaakt. Indien reismanager
André Delrue tot nu toe voor de Printers negen heerlijke
reizen organiseerde die qua originaliteit, zorg en dege
lijkheid op internationaal niveau stonden, indien Henri
De Kimpe de eeuwig jonge geestdriftige was die alle
leden van de Printersgroep nader tot mekaar bracht, ze
van zijn wijsheid en belezenheid liet genieten en ter-
zelfdertijd het geheel van de Printersgroep dichter bij
de machtige of invloedrijke vertegenwoordigers van
andere streken bracht, indien elke Printer een onmis
baar element van de groep is om zijn kennis, zijn vrien
delijkheid zijn optimisme, of zijn personaliteit dan is het
eveneens waar dat Albert De Cuyper met DE VOOR
POST diskreet maar hardnekkig heeft geijverd om iets
van onze streek en van ons land over te brengen naar
de verste oorden en om tegelijk de mensen van bij ons
een beeld van andere werelden te bieden. In Djakarta
werden de Belgian Printer trotters dit jaar door de
hoogste vertegenwoordigers van de lokale persorga
nen triomfantelijk begroet en onthaald. De Indonesi
sche Pers wees in woord en beeld, met uitgebreide
reportages ook, op het belang van de pers, op de nood
zakelijkheid aan wederzijdse verstandhouding DE
VOORPOST is zich er ter dege van bewust daarbij een
onmisbare rol van medium en nieuwsdragerte hebben
gespeeld. Daarom zijn wij gelukkig vet§ende week weer
het relaas te kunnen brengen van de jongste reis der
Belgian Printer Trotters.
De h. Albert De Cuyper.
De h. Henri De Kimpe.
De h. André Delrue.
Andere volkeren hebben Amerika ontdekt, de noordpool, de
pil, de atoombom en allerlei mogelijkheden om, namens de
vrede, mekaar de duvel aan te doen en de loef af te steken. De
Belgen hadden genoeg aan zichzelf voor dat alles. Ze hebben
gewacht tot anderen film, foto en dia hadden uitgevonden en
dan zijn ze van die middelen gebruik gaan maken om, eens de
Kongo in Zaire verloren, de hele wereld pelliculair te verove
ren. De Belgen hebben aan het eind van enkele decennia fikse
reizen de aardbol op zak, en 's avonds bij de haard, als de
televisie weer nergens op lijkt, toveren zij de verste landen en
de vreemste volkeren in de gezelligheid van hun living. Met
kleuren, mooier dan de werkelijkheid. Laat anderen de Hima-
laja beklimmen of naar de maan vliegen, wij brengen hopen,
massa's, bergen films, foto's en dia's mee van Italië, van Ibiza,
van onszelf, van oma, van de kinderen en van tante Zulma. Van
overal brengen wij een streep blauwe lucht mee, af en toe een
oosterse glimlach, een zwarte danspas, een zonnestraal van
't zuiden of een monument met het hele gezin op het voorplan.
De Belgen trekken naar de Azurenkust, naar 't Zwarte Woud,
naar de bergen of naar zee om te bruinebakken in de zon, om
foto's en dia's te maken en om mensen uit hun buurt tegen het
lijf te lopen die ze anders in geen jaar zien. De Belgen gaan op
reis gelijk ze naar de stembus gaan: ze weten nooit wat hen te
wachten staat maar ze beseffen wél dat het nergens beter is
dan thuis.
Af en toe ontsnapt uit het mode- en massatoerisme een man,
een groep, een elite die in de eenvoud des harten en met blij
gemoed nog reist om te leren, om mensen en landschappen te
zien, om patates-frites en pinten te vergeten, om met belang
stelling en deemoed te kijken naar de grootsheid, de armoe, de
strijd, het streven, de liefde en het lijden van andere volken.
Zulke elite vormen de Belgian Printer Trotters, die voor de
negende maal op stap gingen.
Ondanks de taalverschillen toch een gezellig babbeltje met de Indonesische krantenuitgevers.
FEESTELIJK
De reislustige vrienden van en uit de
Belgische drukkerswereld hadden het
dit keer via de Perzische golf naar In
donesië, Singapore, Maleisië, en
natuurlijkook Thailand. Zoals
vroeger jaren waren de deelnemers
talrijk en geestdriftig, want méér wel
licht dan andere exotische landen wekt
Indonesië nieuwsgierigheid, belangstel
ling en sympathie. Wij zijn Max Have-
laar nog niet vergeten.
Eeuwen waren de Nederlanders in In
donesië op zoek naar werk, geluk, rijk
dom, vergetelheid of sukses;ginder
hebben ze horizonten gevonden die
hun eigen land een grotere dimensie
gaven. Sedert ze terug zijn, de Neder
landers, likken ze nog de wonden van
een formidabele droom en koesteren
zij zich aan feërieke legenden en ver
halen. Onder de regen, de reuma en
de kou van hier kauwen zij hun heim
wee naar het eeuwig geheim van een
steeds boeiend en betoverend oosten.
Wij hebben een klein beetjemet
ze meegeleefd. Eerst hebben we ge
lezen van Saldja en Adinda, daarna
van Dolle Hans en anderen die losge
slagen werden onder de hitte van de
verste hemelen. Maar de jongste Ne
derlandse literatuur heeft ons op mo
derner wijze verteld over de tover, de
poëzie en de kuituur van Indonesië.
Wij zetten onze ziel op groen voor In
donesië. Wij trekken naar ginder, méér
met ons hart dan met onze camera's
of onze filmtoestellen.
Voor de start van deze reis al schreef
de onvermoeibare en onvervangbare
animator Henri De Kimpe: «Nooit
stond de jaarlijkse uitstap van de Bel
gian Printer Trotters zo in de aktualiteit
als in 1977. Mevrouw Tien Duharto,
echtgenote van de president van In
donesië, werd door de Belgische Vor
sten in Brussel ontvangen voor een
bezoek aan de enig mooie tentoonstel
ling over Borobudur, de kunst en de
religie in het aloude Java... Inderdaad,
Indonesië stond bij ons in de aktuali
teit, niet in het minst omdat het jaar
tevoren Boudewijn en Fabiola ginder
feestelijk werden ontvangen.
De reis van de Printers werd nog meer
aktueel-gebonden toen dank zij DE
VOORPOST tijdens de tocht het wel
slagen en de pracht van de Internatio
nale Wedstrijd voor Kindertekeningen
(die te St.Gillis werd gehouden)tot in de
verste hoeken van het Oosten door
drong: De Voorpost en de Trotters
zorgden en/oor dat, direkt of via onze
ambassadeurs ter plaatse, jongelui uit
Indonesië, Singapore, Maleise etc. die
aan de wedstrijd hadden deelgeno
men, ingelicht werden over de aard
van hun prestaties en de mooie prijzen
die zij op ereplaatsen hadden wegge
kaapt. De Printers zijn voor jonge
mensen van het Oriënt boodschap
pers van goed nieuws en solidariteit
geweest-: ze werden derhalve met
meer dan wellevendheid, met echte
dankbaarheid en genegenheid be
groet.
WEDERZIJDS BEGRIP
Vanaf de eerste dag in Jakarta onder
vonden de Belgian Printer Trotters dat
de gulhartigheid, de vriendelijkheid en
de interesse van de Indonesiërs niet bij
geschreven woorden blijft.
Onze mensen werden 's avonds in de
Flores-room van het Borobodur-hotel
te Jakarta grandioos ontvangen door
de Vereniging van de Indonesische
Krantenuitgevers die de Printers van
het schoonste en het beste in buiten
gewone mate lieten genieten. Vanaf
de eerste ogenblikken werd 't Bel
gisch gezelschap ingepalmd door de
legendarische ongeëvenaarde vrien
delijkheid van de Oosterling die, on
danks zijn diskretie en zijn geheimzin
nigheid, warmte en vriendschap toont.
«De gastheren hadden de receptie zo
degelijk verzorgd dat wij verrast en
ontroerd waren, vertelde achteraf een
van de Belgische deelnemers. Na een
lekkere drank werden wij uitgenodigd
aan ronde tafels met mooie witte
bloemen en ongekende maar des te
smakelijker gerechten. Aan iedere ta
fel zorgde een Java-printer voor per
manente service, vriendelijkheid, be
leefdheid en jovialiteit: wij werden op
genomen in een andere wereld, een
oude wereld die gloednieuw is omdat
hij voor de mensen nog tijd belangstel
ling en eerbied heeft».
Namens de Indonesische krantenuit
gevers zei de h.Djamal All o.m.: «Dit
bezoek is van belang omdat het de
weg opent voor een hechtere samen
werking tussen krantenuitgevers van
België en van Indonesië. De pers van
beide landen kan het hare bijdragen tot
bevordering van de goodwill en tot be
grip voor elkanders levensomstandig
heden en problemen. Met de bevor
dering van de goodwill tellen de geo
grafische afstanden niet meer welke
ons tot nu toe scheidden.... Wij zijn
geen vreemden voor elkaar. In dit land
wordt België niet alleen vertegen
woordigd door een kulturele aktie, een
brouwerij, een tabaksfabriek en an-
De reizigers kregen het beste van het showpotentieel op het programma.
dere maatschappijen: de Belgische
hulp onder de vorm van kredieten stijgt
ook van jaar tot jaar net als de voed
selhulp. De technische bijstand van
België omvat tientallen projekten. U
hebt getracht onze beide volkeren te
laten samenwerken in het kader van
een speciale verhouding tussen
Brugge en Malang, in Oost-Java, tus
sen de provincie Antwerpen en het ei
land Flores, in het oostelijk deel van
Indonesië. Dat reeds op veel andere
gebieden samenwerking bestaat tus
sen België en Indonesië sterkt ons in
het geloof dat een basis kan worden
gelegd om uitgevers en drukkers van
beide landen tot inniger samenwerking
te brengen...»
Weer was het Henri De Kimpe die met
humor, geestdrift en diepe menselijk
heid de gulle gastheren dankte voor
het vriendelijk onthaal namens Belgen
die overstelpt waren door zoveel uit
bundigheid.
Onvergetelijk zijn die samenkomsten
en recepties: er zijn niet alleen de
bloemen, de spijzen en de dranken, er
is ook de sfeer, de muziek, de kleur
van de mooie kleren, de glimlach en de
innemendheid van de mensen. Er is de
zwier en de bekoorlijkheid van de da
mes, de vriendelijkheid van de heren:
In Jakarta hebben de Printers weer
ondervonden dat Oosterse volken
gastvrijheid beoefenen als een deugd
en een kunst...
VRIJHEID
De voorzitter van de Java Printers be
treurde dat de Belgen te weinig dagen
in Jakarta bleven. De reis was inder
daad zo intens, rijk en bontgescha-
keerd dat sommige aspecten van het
geheel slechts vluchtig konden wor
den genoteerd. Er staat op de dia's en
de films ten slotte veel meer dan de
deelnemers rustig konden bekijken: de
glimlach van een kind, de geheimzin
nigheid van een oude man op een ein
deloos veld, de mooie ogen van een
donkere vrouw in wijdse kleurrijke in
landse kledij: dat zijn zoveel dingen die
men in een glimp meevangt en die ach
teraf, onder de grijze luchten van bij
ons, intens boeiend en belangrijk
schijnen. Een land heeft immers dui
zenden facetten.
Ondanks het gebrek aan tijd hebben
de Printers een boeiende rondrit ge
maakt doorbeen de vroegere hoofd
stad van Nederlands Indië: vijf miljoen
mensen leven daar nu in een milieu dat
getuigt van hoop op 'n grootse Toe
komst maar dat tevens de sporen
draagt van een Nederlands verleden
dat tot in de vorm van sommige straten
en huizen eerbiedig is bewaard. Maar
de grootste belangstelling van de toe
rist gaat, na het etnologisch museum,
naar Medan Merdeke, een toren van
117 meter, waar bovenop een gouden
pijl van dertig kilo prijkt. Die pijl bete
kent «de vlam van de vrijheid» en her
innert aan de onafhankelijkheid en de
moeilijke groei naar de ware zelfstan
digheid.
Indonesië heeft zwaar betaald om
zelfstandig en vrij naar een beter leven
op te klimmen. Wanneer de Westerling
in het oosten arriveert heeft hij bij het
eerste kontakt met de kuituur en de
mensen, bij het zien van de gouden
tempels en het ervaren van de sierlijke
omgangsvormen, de indruk dat daar
niemand gemaakt is om te werken, dat
eenieder geroepen is om te leven uit
de hand van God, zo mooi en sprook
jesachtig is het geheel rondom. Wan
neer men nader toekijkt en merkt hoe
hard en verbeten wordt gewerkt en
geofferd, hoe groot nog de moeilijkhe
den zijn, krijgt men grote eerbied voor
akties als deze van een vrouwelijke
Indonesische arts, Meike Niokondoy.
Zij is gehuwd met een Belg en trekt met
haar mobiele kliniek naar armen, dak
lozen, zieken en andere marginale
groepen om ze in eigen midden op te
zoeken en te verzorgen. Zo'n mobiele
kliniek heet ter plaatse Panti Usada
Mulya en gaat zonder aanzien van
persoon of geloof het binnenland in
om, waar het mogelijk is, verzachting,
genezing of soelaas te brengen. Groot
is de ellende van duizenden die voort-
moeten zonder vast inkomen. Verlaten
slenteren zij onder bruggen, langs
spoorwegen en rivieren. De ellende is
zo groot dat alle regeringsinspannin
gen ten spijt niet alle miserie ineens
kan worden weggeveegd en dat de
mensen heel dikwijls moeten worden
beschermd en genezen van het oer
oude mizerige in hun binnenste. Een
land dat door de wildernis naar de één
entwintigste eeuw wil en daarvoor
elke dag ontelbare offers brengt heeft
onvermijdelijk met achterblijvers af te
rekenen. Voor hen zorgt ook dokter
Meike Niokondoy die elke voormiddag
60 70 patiënten onderzoekt. Drie
vierden van haar patiënten zijn onder
voed, lijden aan venerische ziekten,
oogziekten, huidziekten en tbc. Heel
veel geneesmiddelen, eetwaren, melk
en sanitair heeft men voor ze nodig
maar alleen ginder kan men precies
bepalen wat eigenlijk dient gekocht te
worden. Van België, van Europa uit,
verwacht men ginder vooral geld.
Het is een eer voor België mee te wer
ken aan de restauratie van het eeuwe
noude wereldmonument Borobo-
dur;die eer eist ook financiële hulp om
de armsten van dit volk naar een hoger
en gezonder leven te helpen. Wie
steunen wil kan dat via DE VOOR
POST of kan storten op naam Johan
STUBBE nr. 460-0992561-97, Kre
dietbank, Kortrijk. Met vermelding:
«mobiele kliniek van dr. Meike Stub-
be».
Het siert de Belgian Printer Trotters dat
zij in de drukte van een haast sprook
jesachtig bezoek oog hadden voor de
noden van zij die zich inzetten voor de
minst begoeden. De Printers zijn méér
dan toeristen: mensen die op reis be
wijzen dat Belgen een gouden hart
hebben. Terloops willen we graag
melden dat de Printer Trotters toen zij
thuiskwamen... na een oproep van
hulp door De Kimpe gedaan in het
vliegtuig, direkt de daad bij het woord
voegden en spontaan 'n eerste be
drag van 5.000 fr samenbrachten voor
de Mobiele kliniekFijn is dat...en we
hopen dat er navolgers komen. Ook al
zit dat soms schuil achter een slecht
karakter, het loont voor het hele land
de moeite diplomaten van dat soort te
hebben.
(WORDT VOORTGEZET)
