m
IEDEREEN KIJKT NAAF
LUCIEN VAN I
Etienne Van der Helst
eerste aanvaller
Met mondjesmat
Profs zondag te Lede
Je
te
Hij won de Ronde van Zwitserland niet en is ook geen nationaal
kampioen geworden. Maar iedereen kijkt op naar Lucien Van
Impe. We zouden bijna zeggen, met een variante op «Wie is
bang voor Virgina Woolf alle konkurrenten hebben schrik
van Lucien. Een beetje ver gezocht Toch niet Van Impe is
niet de enige „gevizeerde" die als een van de topfavorieten te
Fleurance in het zadel klom om de lange, lastige tocht langs de
Franse wegen en over de schrikwekkende cols aan te vatten.
Joop Zoetemelk, Bernard Thévenet... Om slechts dat duo te noe
men. En dan heb je ook nog een zekere Eddy Merckx, al lijkt
de kaars van het fenomeen (bijna) opgebrand. Merckx is niet
langer de heerser, de „baas". Op 32-jarige leeftijd heeft de Kraai-
nemnaar zo'n onthutsend palmares bijeengefietst dat hij voorgoed
de legende instapt. Maar hij heeft als „superstar" afgedaan.
Merckx beseft dat (eindelijk) zelf nog een karrevracht zesdaag
sen als adieu tijdens de komende winter. En nadien trekt hij
voorgoed het burgerpak aan.
Heeft Merckx verstoppertje
gespeeld Koncentreerde hij
zich honderd procent op de
Tour Dat zal al na één
week blijken. Intussen mag ge
zegd dat Lucien Van Impe in
de clinch moet tegen konkur
renten die wat steviger uit de
hoek komen dan Eddy. Joop,
de Hollandse superrekenaar en
uitgeslapen vos Bernard, de
Fransman die vooral in de on-
pare jaren zijn suksessen
smeede en... het parkoers dat
allesbehalve naar de maat van
een topklimmer als Lucien
Van Impe is uitgestippeld, zijn
de grote vraagtekens achter de
kleine man. En dan heb je
ook de krachtsverhoudingen
tussen de verschillende blok
ken in een Tour de France
hangt veel af van het „team
work". „Sterke jongens" her
bergt die Lejeuneploeg waar
van Van Impe het koninginne
stuk is, niet. Ze kennen hun
opdracht en voor Lucien zou
het een gouden zaak beteke
nen als die „waterdragers" te
gen hun taak opgewassen zijn.
In de cols heeft de man uit
Mere geen „trekpaarden" no
dig. Wel in de vlakke etap
pes daar ligt het „operatie
gebied" van de „werkmen
sen", van de „labeurpaarden
zonder naam".
KONDITIE
Dat Lucien Van Impe in een
gewoon schitterende konditie
naar de Tour gaat, staat vast.
In Zwitserland was hij twee
de. Hij „vloog" twee keer naar
de zege in een bergetappe,
graaide de titel van bergko
ning mee en finishte tweede.
Achter de ongenaakbare Mi
chel Pollentier. De kleine
Westvlaming fietste zich in de
„Tour de Suisse" de ziel uit
het lichaam de eindzege was
zijn objektief. Een beetje nor
maal nadien stond nog slechts
Yvoir op zijn programma.
Daarna mocht de boog ontspan
nen. Vuelta d'Espana, Giro en
Zwitserland. Het was van het
goede meer dan genoeg. Lucien
Van Impe reed de Ronde van
Zwitserland in een totaal ander
perspektief in de Dauphiné
Libéré legde hij de hoeksteen
van zijn konditie, de „Tour de
Suisse" moest de vorm nog wat
meer oppoetsen. Lucien mocht
af en toe zichzelf testen, zich
eens pijn doen. Doch voor de
eindzege vechten tot het laat
ste morzeltje macht, deed ie
niet. Zwitserland was voor Pol
lentier een doel, voor Van Im
pe een middel.
Een en ander heeft niet belet
dat Lucien de nummer twee
van Voegli's groots opgezette
organizatie werd twee etap
pezeges brachten hem in de
rangschikking zeer dicht bij
Pollentier. In de slottijdrit was
hij tweede, achter het Keiem-
naarkc met het grote talent.
Die tijdrit speelde trouwens in
de kaart van de Westvlaming
minder dan twintig kilometer,
over een parkoers dat alles
behalve voor „pistiers" was,
doch waarin de mannen met
het „groot mes" beter aan hun
trekken kwamen dan de spe
cifieke klimmers. Hoe dan ook:
Pollentier dankte zijn Zwitser
se zege in de eerste plaats aan
zijn prachtchrono's in de „rit
ten tegen de tijd", een onder
deel van de wielrennerij, doch
in de „Tour de Suisse" toch
wat kwistig rondgestrooid en
te ingrijpend om goed te zijn.
Hoe dan ook het zelfvertrou
wen van de Tourwinnaar 1976
ging na deze uitstekende pres
tatie met een klap de hoogte
in. Daarenboven legde de Ron
de van Zwitserland hem geen
windeieren bergkoning, in de
spits van de algemene rang
schikking en de „combiné". Het
is heel wat.
KAMPIOENSCHAP
Te Yvoir heeft er er lang naar
uitgezien dat Lucien een gooi
naar de trikolore trui zou
doen. De ontsnapping met Pol
lentier, Frans Van Looy en Jo-
han De Muynck leek de goeie.
Lucien Van Impe heeft bergen
werk verzet. De Muynck werk
te eveneens goed mee, doch
Michel uit Keiem keek duide
lijk de kat uit de boom.
Frans Van Looy telde niet mee:
die was al erg blij in het
spoor van de drie „berggei
ten" te kunnen blijven.
Michel Pollentiers taktiek
slaagde Van Looy tot aan de
finish op sleeptouw nemen was
geen goede zaak. Dat mannet
je kan immers spurten. Lucien
Van Impe is eveneens sneller
dan de Westvlaming. Dus... Er
bleef dus slechts één mogelijk
heid over zich laten inlopen
en daarna opnieuw toeslaan. In
de zoete hoop dat Van Impe
zich zou laten verrassen. Voor
al Van Impe mocht nietmee
vooraan blijven, want in een
„gevecht van man tegen man"
kon je er donder op zeggen
dat Pollentier de man uit Me
re nooit zou verschalkt hebben.
Het plannetje van de „revela
tie 1977" klopte tot en met
uitgerekend op het moment dat
de andere „overlevenden" te
rugkwamen, ging hij er keihard
tegenaan. Bruyère, Wellens en
Van Springel haakten hun wa
gonnetje aan de lokomotief.
Zowel Merckx, Van Impe als
de anderen stonden schaakmat.
Lucien Van Impe bleek in de
achtervolging de moedigste, de
sterkste. Doch hulp kreeg hij
niet. Zijn „bondgenoten in het
verweer" waren gedesinteres
seerd of onbekwaam. Murw
door de vele kilometers, door
het veeleisende parkoers.
Lucien Van Impe miste dus de
finale. Althans de „eerste lo
ge". Hij fietste zich naar een
zesde, achter spurter Jos Ja
cobs. Ontgoocheld was Lucien
niet na de arrivee. Hij was
niet gediend door de omstan
digheden. Hij was ook veel te
sportief om de overwinning van
Pollentier aan te vechten Mi
chel, in zijn huidige konditie
en op een terrein dat bij hem
past als de wind bij de zee,
zo goed als onklopbaar, heeft
de driekleurige trui niet gesto
len. Integendeel.
Van Impe gaf grif toe dat hij
zich had laten verschalken door
de gok van de nieuwe kam
pioen „In de ontsnapping met
vier was de verstandhouding
niet al te best Michel reed
op reserve en aan Van Looy
hadden we eerder een vracht
ballast dan een hulpje. We
werden door de achtervolgers
gegrepen in een afdaling. Nie
mand kon vermoeden dat Pol
lentier dat moment had afge
wacht om zijn troefaas op ta
fel te gooien. Ik kreeg de kans
niet meer om de achtervolging
behoorlijk te organizeren".
Daarmee is het doek over de
„proloog tot de Tour de Fran
ce" gevallen. Pollentier mag
nagenieten over zijn triomfen
en Freddy Maertens krijgt tijd
en gelegenheid om zijn geha
vende hand te laten genezen.
Voor de Tourmannen wordt het
serieus al bijna onmiddellijk
naar de Pyreneeën. Het is wat.
Komt Lucien Van Impe on
middellijk op het voorplan en
wordt hij gedwongen de ganse
tijd het gewicht van de wed
strijd te dragen. Of dokteren
zijn sportbestuurder en hijzelf
een ander plannetje uit
Binnenkort weten we (veel)
meer. (mm)
Iedereen kent Lucien Van Imp© wel, We zijn benieuwd naar zijn prestaties in de Konde I
Frankrijk, opnieuw geel
Ze waren met 128 aan de start van het nationaal kampioen,
schap te Yvoir. Enkelen omdat ze erin geloofden. Anderen
noodgedwongen doch zonder enige ambitie. En dan had je
nog de knechten, de jongens die het in deze „individuele"
kamp (zo is het Belgisch kampioenschap teoretisch nog
altijd), de ondankbare karweitjes voor hun kopmannen
moesten opknappen.
Etienne Van Der Helst.
Met 21 fietsten ze de 262
kilometers rond. Al kwam
de nummer 19, Ghislain Van
Landeghem, een kwartier na
Pollentier binnen en waren
Johnny Van der Veken en
Franky De Gendt nog verder
achterop geraakt. De kermis,
koersers trokken al heel
vroeg naar de kleedkamers.
Zij moeten de geur van de
frietbarakken kunnen opsnui
ven en zijn zichzelf niet
meer als ze uit hun ver
trouwd milieu worden ge.
rukt Zij vormen een aparte
groep. Ze zijn prof, doch blij
ven rondtoeren in hun enge
wereldje. 25e leven van van.
daag op morgen.De wielren
nerij maakt ze niet rijk. In
tegendeel. Ze maken zich ook
geen illusies over de toekomst.
Ze zijn de figuranten, de
meelopers. Pas op hun 30e
beseffen ze dat ze beter een
ander beroep hadden geko
zen.
We mogen de «vroege op
gevers» niet allemaal over
dezelfde kam scheren vooral
de jonge profs mogen we
niet zwaar vallen. Op het
lijstje van de «21» staan
slecht enkele «namen zonder
klank». Namen van jongeren
hooguit vijf. Jos Jacobs, Jean-
Luc Vandenbroucke, Ronny
Bossant, Johnny Van der
Veken en Franky De Gendt.
Slechts de drie eerst genoem
den reden tussen de eerste
tien over de finish De ande
ren arriveerden niet de ba
gagewagen.
De konkluzie ligt voor de
hand jongeren moet je kre
diet geven, ze moeten de tijd
krijgen om voldoende matu.
riteit op te doen. Een school
voorbeeld is Etienne Van der
Helst. Eind 1975 werd hij
prof. Vorig jaar ondervond
hij dat een aanpassing niet
van vandaag op morgen mo
gelijk is. In 1977 was er be
terschap, al kan bezwaarlijk
gezegd dat hij zich tot een
topfiguur heeft opgeworpen.
Etienne leerde leven met zijn
eigen kwaliteiten en gebre
ken een klimmer wordt hij
niet. Wel heeft hij aanleg
voor «etappewerk». Niet zo
zeer om een «klassement» bij
een te fietsen, wel als even
tuele rittenkaper. Etienne Van
der Helst zal zich mettertijd
vooral op de ééndagswed-
strijden moeten toespitsen.
Als de evolutie zich In gun
stige zin blijft voltrekken,
kan hij een hoofdrol vertol
ken in bepaalde klassiekers.
Voorlopig heeft hij dat sta
dium nog niet bereikt. Een
koereur van formaat worden
is een werk van lange adem.
van geduld, van karakter en
het nodige krediet. Je moet
er de kans toe krijgen
Etienne Van der Helst is veel
meer waard dan een kermis-
koerser. Over zijn kwaliteiten
heeft hij tijdens zijn ama
teursperiode geen twijfel la
ten bestaan. Dat hij ambitie
heeft, heeft men zondag in
Yvoir kunnen vaststellen hij
was de allereerste aanvaller.
In dt eeTste ronde demarreer
de hij van de 127 anderen weg
en bleef gezwind doorboren.
Zijn voorsprong steeg tot bij
na twee minuten. Doch toen
pletste hij tegen het wegdek.
In de derde ronde geraakte
Jos Borguet, nog een jongere
met lef, in zijn spoor. Ond°r
hun beidjes hielde ze het iu.g
een poosje vol, doch toen kre
gen ze de «groten» op hun
dak. Etienne, gehinderd door
die val, verdween nadien uit
de kop.
Van der Helst was er niet
meer bij toen de prijzen
werden uitgereikt. Doch hij
had er zich niet mee verge
noegd een obskuur rolletje te
spelen. Hij had zich getoond.
Hij deed oneindigd veel meer
dan de profs die reeds
de remmen dichtknepen voor
aleer de eerste zweetdruppel
tjes op hun voorhoofd pa
relden.
W iet
toop
Nee, we hebben het echt niet over Lucien Van Impe en Wilfi^K
Wesemael dat duo sloeg op de Zwitserse wegen zijn v'e'^°"
uit. Ieder op zijn manier. Lucien als klimmer cn eindzegekayfc
daat, Wilfried als premiejager in de „Gold Sprint". Veeleer Ir d
bij onze „binnenlandse koereurs" stilstaan. De enige 'erc*'
Md*
uit Rebecq-Rognon kwam hij met een 22e prijs i
wat toonde is ETIENNE VAN DER HELST geweest hij lg»
in Yvoir een (te vroege) demonstratie, viel, werd ingelopeii^
verdween nadien uit de wedstrijd. In De Panne was hij eel
15e e
huis.
EDDY PEELMAN, een eind ver in het seizoen dan toch os
dak geraakt, was negende te De Panne en HERMAN VRIJDI I
was daar 14e. Geen spoor, tot en met vorige zondag, van
FRANK ARIJS, ETIENNE DE BEULE, ETIENNE VAN C -
SNICKT of RAF CONSTANT, al dient gezegd dat het deze IÉ
gens niet steeds gemakkelijk wordt gemaakt door hun hazen.i
werd ons gezegd dat één van dit viertal op een goeie dag zij
schoenen moest afstaun aan zijn kopman, die deze onmislj IJj
attributen vergat in zijn valies te stoppen. Dat is nog erger
in koers tot waterdrager te worden gedegradeerd. Van koet
zie je gewoonlijk slechts het mooie, de glamour van de vedet1
De naamloze knechten, de lakeien, ziet niemand staan. En t
zijn het ook mensen, met hun eigen zorgen en ambitie.
sen
Alt
sloi
Zondag; is er te Lede opnieuw he® hoogfeest van het veloke.
De "Grote Prijs Frans Melckenbeek" ereprijs Frans
Roeland! en IJsboerke scheert inderdaad steeds de hoogste
toppen. De 16© organizatie van dq wielerklull "De Melcken-
heekvrlenden" spreekt trouwens nog altijd dt* wielermassa aan
Ook omtrent de belangstel
ling vanwege de profs had
den secretaris Pol Van Cau-
wenbergh en zijn bestuur
zekei* geen reden tot klagen.
Vorig jaar kwamen immers
meer dan vijftig beroepsren
ners hun rugnummer afhalen
en men denkt dat er nu nog
meer deelnemers de start
zullen nemen. Het is inder-
daiad zo dat Lede nu zondag
geen konkurrentie heeft.
Men hoopt dus dat de beste
van de nog overblijvende ren
ners op de afspraak zullen
zijn. De vraag rijst of de
bloemen in eigen streek
zullen blijven. "Ledenaar"
Etienne Van der Helst zal
een gooi doen naar de zege.
Het spreekt vanzelf dat
Etienne in eigen streek zo
goed mogelijk voor de dag
wil komen. Anderdeels denkt
men ook aan Ferdi Van den
Haute als mogelijk winmaar.
Het is trouwens niet de
eerste maai dat Ferdi de
wedstrijd zou maken. Vorig
jaar reeds bracht hij
fel opgemerkte prestatie
eindigde op de mooiste
plaats. Er zal ook een i
sterke afvaardiging van
wieiergroep "IJsboerke" 3
De garde van Frans I
ekenbeek zal de wedst
•naar haar hand willen
ten en uiteraard op geen d
kijken, en tot het uitei
gaan. Vermelden we nog
de start wordt gegeven
13 uur aan de Kasteeklr
en dat er 13 ronden van
km. dienen afgelegd of
totaal afstand van 172 1
over Lede, Wanzele, S
kamp, Smetlede en In
De aankomst is voorzien
het Dorp. J-V
