«1977 GULDEN SPOREN MET
VLAAMS-POOLSE GROETEN»
H
6 -15-7-1977 - De Voorpost
Het Poolse meisjeskoor in gezelschap van de Pools ambassadeur te Brussel, werd op het Stadhuis ontvat
na de voorstelling naar aanleiding van de 11 juli-viering. (SJ)
enke
een
was i
voor;
lies. Voor het eigenlijk optreden
wipten we even de Belfortzaal
binnen en daar stonden ze dan alle
vijfenveertig, gekleed in sober-
romantische grijze lange jurken
met pofmouwen. Onder leiding
van hun dirigent Jan Wojtacha
voerden ze gedurende een kwar
tiertje ademhalings- en stemoefe
ningen uit: -demi sol la si la re do»
in alle toonhoogten en klankstcrk-
ten. vulden de Belfortzaal.
Die oefcnklanken alleen al lieten
het beste verhopen. Op de vraag of
ze op 11 juli graag naar hun land
terugkeerden, antwoordden een
paar meisjes: De eerste dagen is
het voor ons rondkijken en aan
passen geweest. Maar onze fami
lie leeft in Polen. In Aalst is het
fantastisch om wonen».
.Pools meisjeskoor uit Katowice. (SJ)
11 Jl LI-EVOKATIE:
DANS ZANG EN KLEUR
In het optreden van Alkuone kon
ons vooral de verfijnde kereogra-
fische zin voor assymetrie en
vlakbcheersing bekoren. Kostu-
mes. muziek, beweeine en de ho-
Er waren veel aanwezigen die de 11 juli-viering bijwoonden. (SJ)
Dit jaar werd de 11 juliviering gepland aan de vooravonden \an de bewuste hoogdag zelf. De
organisatoren oordeelden op zaterdag (9 juli) en zondag (10 juli) meer volk op de been te
krijgen dan op de bewuste feestdag zelf. Vooral omdat voor velen de vakantieperiode nog
moet beginnen. En eerlijk gezegd, de formule deed het. Zowel zaterdagavond (Grote Markt)
als zondagnamiddag (Stadspark) mocht men spreken van een ruime belangstelling. Het was
de bedoeling over te schakelen naar een sfeerschepping op verschillende plaatsen in de stad en
omliggende. Ons kwam het voor dat, voor de eerste maal dat het nieuwe Feestkomitee dit
organiseerde, er een gulden middenweg werd gevolgd. Volgende maal moet deze idee nog
meer uitgewerkt kunnen worden met (we zijn er bijna zeker van) echt knappe resultaten.
Toch willen we aan de bevoegde stadsdiensten vragen waarom onze mooie belforttoren niet
verlicht werd. Waarom de Grote Markt niet volledig (gedurende 2 uurtjes) van auto-
brommer- en juke-boxgeluiden kon gezuiverd worden. Die details konden aan het geslaagde
geheel nog wat meer luister en waardering hebben toegevoegd.
Een ruime vertegenwoordiging van de magistratuur had plaats genomen op de eerste rijen om
deze avondevokatie bij te wonen: de Konsul van Polen, Senatoren en Volksvertegenwoordi
gers, de Burgemeester, het Schepenkollege en Gemeenteraadsleden. Het viel ons echter ook
op dat heel wat oppositieleden, die nochtens in verband met de 11 juli-viering hoog van de
toren hadden geblazen, helemaal niet aanwezig waren. Nu ja, de afwezigen hadden ongelijk,
de aanwezigen wilden, de ene meer dan de andere, buiten alle politieke gebondenheden hun
Vlaams-bewustzijn tonen. Dat was en moet ook de bedoeling zijn van het hele opzet.
Balonnetjes voor groot en klein. (SJ)
Vorige maandag, naar aanleiding van de juli-viering had in hel stadspark een ballonwedstrijtlplaats.
KERNWOORDEN
In zijn inleidende begroeting for
muleerde Frans Wauters, als
Voorzitter van het Feestkomitee,
de hoogstaande kultuurbijdrage
van Alkuone en het Silezisch
Meisjeskoor.
Frans Wauters betoogde dat we
ons niet mochten laten verleiden
om naar aanleiding van vieringen
zoals deze, gelegenheidsvlamin
gen te worden. Immers: «Ik ben er
vast van overtuigd dat we alle
maal, door een waardige Vlaamse
houding, bij onze dagelijkse kon
takten soms meer kunnen berei
ken, dan bij het nu en dan van de
daken schreeuwen, dat we Vla
ming zijn. i
Wij zouden elke dag de moed
moeten opbrengen om, ,in welke
omstandigheden ook, onze eigen
aard niet te verloochenen en om
aan te tonen dat een Vlaming ie
mand is die niet wenst behandeld
te worden als een tweederangs
burger.
Dit zal er dan uiteindelijk kunnen
toe leiden dat men verplicht is, ons
in eigen hoofdstad te aanvaarden
als leden van een volwaardige ge
meenschap.
Vlaanderen moet een gemeen
schap worden met eigen struktu-
ren, in een eigen gebied, opge
bouwd volgens onze aard, en met
een waardige plaats in het nieuwe
Europa van morgen!»
Burgemeester D'Haeseleer hield
de gelegenheidsrede en stelde de
werkelijke betekenis en draag
kracht van 11 juli in vraag. «Heeft
het na 675 jaar nog wel zin de
Guldensporenslag te herden
ken?
Komt het 11 julifeest in deze tijd
niet al te zeer over als voorbij ge
streefde romantiek?
De Guldensporenslag was niet zo
zeer een strijd met een duidelijk
nationalistisch karakter, maar
veeleer een klassenstrijd en een
verzet tegen maatschappelijke
verdrukking. Nochtans waren de
resultaten deze van een echte vrij
heidsstrijd.»
De burgemeester betoogde dat het
bestaan van Vlaanderen werd ge
red en de toekomst der Nederlan
den gevrijwaard. De Guldenspo
renslag was dus alleszins een dui
delijke bevestiging van de moge
lijkheid van eigen zelfstandigheid
en verweer tegen buitenlandse
verdrukking. Het was een oorlog
van de Vlaamse Volksmacht.
De 11 juliviering is echter dikwijls
een gelegenheid geweest om de
tegenstellingen, problemen en
konflikten tussen de Nederlandse
en Franse kultuurgemeenschap-
pen in ons land in het licht te stel
len. Op 11 juli kreeg als zodanig
een betekenis die het oorspronke
lijk niet had. Het verleden heeft
ons inderdaad geleerd hoe moei
lijk het is met twee verschillende
volksgemeenschappen in België
samen te leven en een bevredi-
Een kultureel hoogstaand programma werd verzorgd door de Aalsterse
kunstgroep Alkuone. (SJ)
gende oplossing te vinden voor
Brussel.
Deze 11 juli-viering krijgt, vol
gens de spreker, nog een andere
dimensie namelijk de fusie van de
gemeenten
Met de fusie is een nieuw bewust
zijn ontstaan: namelijk dat de be
stuurders in Aalst alleszins
meteen tot het besef gekomen zijn
hoezeer de verschillende leefge
meenschappen per se hun eigen
heid moeten bewaren, aan het be
stuur moeten deelnemen, het ge
voel moeten hebben dat ze nog
hun eigen lot in handen hebben en
moeten meebouwen aan hun eigen
woon- en leefgemeenschap. Alle
bewoners van de deelgemeenten,
moeten initiatieven kunnen ne
men, voorstellen kunnen doen, in
formatie kunnen aanbrengen, al
ternatieven ter tafel kunnen leg
gen. Voldoende voorwaarden
moeten aanwezig zijn om alle be
woners van de verschillende leef
gemeenschappen een blijvend be
sef van samenhorigheid en sociaal
bewustzijn te geven.
Nationaal gezien, stelde spreker
het zo, dat België één groot struk-
tuur moet blijven, waarvan het ge
heel uiteraard veel meer is dan de
som van de delen, en waarin de
delen, in plaats van te streven naar
gelijke en omnivalente infrastruk-
turen. moeten evolueren naar hun
eigenheid. De volksgemeen
schappen moeten niet naast elkaar
maar met elkaar leven en elkaar
aanvullen door hun wezenlijke,
specifieke rol te blijvcn spclen in
het geheel van onze nationale ge
meenschap. Want wie weet hoe
veel Guldensporenslagen we sa
men op internationaal diplomatiek
vlak. nog zullen moeten leveren.
Een zelfstandig Vlaanderen in een
sterk België met universele men
sen is meer dan noodzakelijk. De
burgemeester beëindigde zijn toe
spraak door te verklaren dat de
beide optredende groepen kunste
naars op een prachtige manier
uitbeelden wat hij wilde zeggen.
Hij dankte de toehoorders voor
hun belangstelling die ze door hun
aanwezigheid toonden voor ons
dierbaar Vlaanderen.
EINDELIJK:
SANT IN EIGEN LAND
Onze eigen Aalsterse Kunstgroep
«ALKUONE» (Ijsvogel) is voor
heel wat mensen zeker geen onbe
kende meer. Officieel echter kon
den weinigen deze prachtgroep.
nog niet aan het werk zien. -Nie-
en een prachtig-eenvoudig-
suggestieve duodans «Een lied
van blijdschap» (Enig!)
Onder het motto: «Het kleine
Vlaanderen kijkt over de gren
zen». bracht Alkuone twee zeer
gesmaakte uitvoeringen -Exodus»
en -Snijssens. Dit laatste geïnspi
reerd op het symfonisch gedicht
«Finlandia» (J. Sibelius) en 't ge
dicht «Snijssens» van A. Roden-
bach. Twee nummers die zeer
sterk tot de verbeeldingskracht
van het publick spraken. In een
tweede optreden groeide onze Al-
kuonebewondering nog verder uit.
Vooral de nummers «Mechani
sche wereld» (Pink Floydmusic).
de «Vlaanderen-evokatic en de
«Parade» op de muziek van L.
Von Beethovcns Negende Symfo
nie (Vredestema) waren stuk voor
stuk ckspressieve hoogtepunten
om stil bij te worden. «Alle Men-
schen werden Brüdep Herman
Slagmulder, die de hele avond,
sober maar doeltreffend, aan me
kaar praatte droeg tot slot het
mooie Van Wilderodc-gedicht
voor: Daar is maar één land dat
mijn land kan zijn». Nadien zon
gen alle aanwezigen de Vlaamse
Leeuw.
Tweemaal traden de Poolse meis
jes op. Jan Wojtacha, dirigeerde
subtiel en wijdingsvol. Het koor
,zong met een verfijnde muzikali
teit. Een twaaftal liederen weer
klonken tussen de oude Grote
Marktgevels. Liederen uit de zes
tiende. zeventiende en negen
tiende eeuw, een Pools volkslied
en een Vlaams volkslied: «lk voer
laatst over zee». Tot slot van hun
eerste optreden zongen de «Poolse
nachtegalen» zoals Herman Slag
mulder ze noemde, het Wiegelied
van Brahms. Na de pauze zongen
de meisjes 2 liederen van mo
derne. hedendaagse Poolse kom-
ponisten. Alle liederen werden
gebracht met een meesterlijk aan
voelen van klanksterkte en muzi
kale kleurecnvoud, geen speciaal
effekt zoeken, maar een gcvoels-
vollc vertolking van prachtige
muziek. Het Aalstcrs applaus was
het overduidelijk bewijs van
waardering. Tijdens een ontvat
ten stadhuize werden geluk
sen en geschenken en bloei
uitgedeeld en ontvangen. Een
zorgde ervoor dat de Poolse d
gatie de Vlaamse formulerin
van dankbaarheid, waardering
kulturele verbondenheid kon
verstaan.
De gesprekken op de kafeeter
jes, na de ontvangst, ken
slechts cén onderwerp: volkse
voor twee uitnemende presta
tijdens een geslaagde Guldens
renviering.
LEEUWBALONNEKES
LUCHT
IN MET
FANFAREMUZIEK
Zondagnamiddag weerklonk
het Stadspark zonnige muziek
specld door de Koninklijke F
fare St.-Cecilia uit Meldert. SI
terende wandelaars, vissers, s
lende kinderen, mecneuriëi
luisteraars op de parkbanken
liefkozende koppeltjes in het gt
genoten van dit muzikale nan
daguurtje Rond half vier stuu
Prins Edy vanop een stoel het
ste leeuwballoncctjc de
zonnelucht in. Iemand zei:
vliegt naar de zee» en de Pri
replikeerde: «Naar de Walen mil
ge vliegen». En toen kregenj
feestkomiteeleden de handen
Honderden ballonnen moesL^
met gas gevuld worden. EensHJI
ballon voorzien van koord en ka"
en stempel konden de kleine
derhanden hun ballon op \«|N
naar... sturen.
Een paar ballonnckes bleven in
bomen vertoeven, een tijd lal™"1
windspartelden ze zichzelf wi
los en vlogen hun gele kollegjv
achterna. Vorig jaar keerden cj0P
honderdtwintigtal kaartjes tenj661™
dit jaar zullen er... Nicm:|
weet waarheen de 11 julirc
deze ruimtevaarders heen v<*|Bclai
de boodschap die ze meedroeawee(
is maar al te goed bekel|ecr
Vlaamse 11 juli-kindcren groejpenk
zonnig lachend de vinders MconCl
dichtbij en ver.
K. De Naejjaanw
Wart
jsacht
Hard
diedi
en st
Vlaa
mand is.sant in eigen land», zegt
men. Alkuone slaagde er zaterdag
avond in het hart van eenieder te
veroveren. Wat deze groep pres
teert en uitstraalt reikt vérder dan
het plaatselijke en nationaal vlak.
We schenken graag onze pluim
van bewondering en waardering
aan de bezielde leiders en de en-
toeziaste jeugdige uitvoerders.
Hopelijk doet het Aalsterse Stads
bestuur nu eens vlugger beroep op
een «eigen parel» om Aalst te ver
tegenwoordigen. Wat Alkuone
brengt is van dit gehalte dat je de
groep in zeer korte tijdspanne wel
eens een tweede keer aan 't werk
wil zien.
Onderde bezielde leiding van
Oscar Van Malderen. zal deze
groep in november, zijn twintig
jarig bestaan vieren. Bijna dage
lijks staat deze groep in de belang
stelling. In de verwezenlijking van
het IJzerbedevaartprogramma had
Alkuone het leeuwenaandeel. Vo
rige week nam Alkuone deel aan
de «Brusselsche Ommeganck».
Naast de dagelijkse studies krijgt
deze groep 120 jongens en meis
jes in totaal) een zinvolle artistieke
opleiding en vormende ontspan
ning onder de koreografische lei
ding van Oscar Van Malderen,
Gerd Holvoet en André Bultiaux,
Alkuone keek reeds meerdere ma
len over de grenzen en binnenkort
zullen zij de Aalsterse ambassa
deurs zijn in Polen.
STIJLVOLLE POOLSE
ZANGGROETEN
Het Silezisch Meisjeskoor uit Ka
towice was de buitenlandse gast
op deze Guldensporenviering. Dit
koor telt zowat vijfenveertig meis
jes, hoofdzakelijk studerend aan
het Kardinaal Szymonowski Mu-
zieklyceum uit Katowice. In het
kader van de Belgisch-Poolse kul
turele akkoorden en met mede
werking van de Vlaams.-Poolse
Kulturele Vereniging is deze
groep reeds sedert 26 juni in ons
land op toernee. Na optredens in
Brussel, Mechelen, Westende,
Houthalen, Bokrijk brachten ze
hun afscheidskoncert ter gelegen
heid van de 11 juli-viering in
Aalst. Ruim 14 dagen zijn ze te
gast geweest bij Aalsterse fami-
mogene expressiviteit van tiental
len lichamen groeiden in de loop
van het optreden uit tot een hoog
staande belevenis. Alle nummers
waren rijk aan de koreografische
inhoud en ekspressie. alle uitvoer
ders dienen gefeliciteerd. We
konden ons niet van de indruk ont
doen dat Hugo De Pot (Les Ballets
du Quebec-Canada) met een ob-
jektief kennersoog, waarderend
stond toe te kijken. Uit het eerste
gedeelte onthouden wc vooral om
reeds eerder genoemde redenen de
nummers: «Jeugdspontaneïteit»
