«ANDY CAP S» OF KUNSTENAARS STEUNEN
GEHANDIKAPTENPROJEKT
EN MAAR SLUIKSTORTEN
ACHTER DE
KEIZERSHALLEN
INITIATIEF VAN NCMV MET ZON
BELOOND
EN
SUKSES
GEVAAR VALLENDE STENEN STEEDS
GROTER
14 - 29-7-77 - De Voorpost
HANDELSBEURS TE MELDERT
BIJNA EEN JAAR
««VOORLOPIG».
Half oktober vorig jaar ram
de een auto de reling van
deze brug over een afstand
van zowat een kleine twintig
meter. Men heeft toen een
voorlopige nadar-afsluiting
geplaatst in afwachting dat
de reling - die volledig ver
dwenen is over deze lengte
kon vervangen worden.
Na bijna een jaar is deze
oplossing, die er in feite
geen is, nog altijd even
voorlopig. Het spreekt van
zelf dat deze nadar-afslui
ting lang niet zo stabiel is
als een vaste reling, met de
gevaren die daaraan ver
bonden zijn.
VALLEND GESTEENTE
Direkter gevaar dreigt ech
ter voor de voetgangers in
de Ijzerenwegstraat onder
hei viadukt, een straat die
vlak naast de spoorweg
loopt. Op de rand van de
gehavende brug hangen
namelijk stukken been en
beton als zwaarden van
Damocles boven de hoof
den van de vele voorbijgan
gers die deze straat dage
lijks gebruiken. De treinen
die onder de brug doorden
deren, en de auto's die er
over daveren, brengen tril-
Kunstenaars worden nogal dikwijls aangezocht om sociale
initiatieven te ondersteunen. Dat willen ze in de meeste geval
len ook graag doen. En vooral wanneer het gaat om steunver
lening aan een vredevoelend projekt als dat van ««Schoonder-
hage». Maar het past wel even te beklemtonen dat in derge
lijke omstandigheden de blikken van de organisatoren steeds
op kunstenaars terugvallen.
Maar kom. Het «projekt
schoonderhage», zoals het
door de initiatiefnemers wordt
genoemd, heeft tot doel de op
richting van een tehuis voor
ernstig mentaal gehandikapten
(volwassenen) te Sint Lievens
Esse. Volgens de wet kan men
na 21 jaar niet meer op de
school terecht. Voorde licht en
matig gehandikapten kan dit
probleem ondervangen wor
den door opname in het be
roepsleven. Voor de zwaar ge
handikapten is eigenlijk niets
voorzien. Ofwel gaan zij terug
naar de ouders, ofwel worden
ze in een psychische instelling
opgenomen. Een probleem dat
in onze maatschappij om een
betere oplossing vraagt. Met
het doel een dagverblijf voor
ernstig mentaal gehandikapten
op te richten kocht het be-
schermkomitee gehecht aan
het Rijksinstituut voor Buiten
gewoon Technisch Onderwijs
te Aalst, een oude hoeve te St.
Lievens esse. Dit dagverblijf wil
in de toekomst de mogelijkheid
bieden om de ernstig mentaal
gehandikapten te huisvesten
na het schoolse leven tot 21
jaar. In een eerste fase zouden
15 tot 20 personen daar kun
nen leven en aangepast werk
verrichten. Later is een uitbrei
ding voorzien tot 45 personen.
De uitwerking ervan is reeds
enkele tijd aan de gang Ook
hier wordt doorlopend beroep
gedaan op vrijwilligers voor
week-end en avondwerk.
Niettegenstaande dit kost de
gehele onderneming geld. En
juist hierom is het te doen. Het
beschermkomitee geanimeerd
door Fons Schoreel, heeft drin
gend meer geld nodig. En toen
kwam de idee bij deze mensen
op om een kunsttentoonstelling
te organiseren met verkoop
van kunstwerken De volgende
norm werd uitgewerkt: kunste
naars staan een werk af dat
zelfs bij niet verkoop eigendom
blijft van de vzw. Beschermko
mitee. Het kunstwerk wordt niet
onder de door kunstenaars
vastgestelde prijs verkocht
Wel zullen de kunstenaars zelf
een richtprijs bepalen. Een
organisatie-werkgroep die het
steun-projekt moet uitwerken
werd bijeen geroepen Na en
kele vergaderingen heeft het
opzet enige organisatorische
vorm aangenomen. Met de
stad Aalst werd een overeen
komst bereikt om de tentoon
stelling te organiseren in het
Oud-Hospitaal van 18 novem
ber tot 2 december. De publika-
tie van een katalogus werd als
primordiaal ervaren in funktie
van een wederdienst. Op deze
manier hebben de
kunstenaars-deelnemers er
ook wat aan. Deze katalogus
zal worden opgevat als een
soort overzicht. Er zal een su-
miere biografie, een foto van
een werk van elk der deelne
mende kunstenaars in opge
nomen zijn. Teksten welke het
geheel moeten bundelen wor
den geschreven door Prof.
Frans Vyncke, Jo Verbrugghen
en Roger D'Hondt.
De tijdens de tentoonstelling
niet verkochte werken zullen
een paar maanden later in
openbare bijeenkomst worden
geveild, een idee welke mede
werker notaris Jo Verbrugghen
voor zijn rekening heeft geno
men. Het geheel zal worden
voorgesteld om de benaming
«Andy Cap S». Allerlei andere
ideeén omtrent deze organisa
tie vragen nog om uitwerking.
Ondermeer een Erekomitee
waarvoor vooral de service-
klubs, bankinstellingen en fir
ma's worden aangesproken.
Ongeveer negentig met Aalst
enigzins vertrouwde kunste
naars worden tot de manifesta
tie uitgenodigd. De organisato
ren rekenen op een uitgebreide
deelname van de kunstenaars
uit de streek zodat het initiatief
niet alleen als een ogenblik van
liefdadigheid overkomt maar
ook een artistieke waarde
meekrijgt. Kunstenaars welke
nog geen uitnodiging tot me
dewerking hebben ontvangen,
maar zich achter dit initiatief wil
len scharen kunnen dit uiter
aard nog steeds doen. Men kan
in kontakt treden met G. Meert.
Molendreef 57 te Aalst of tele
foneren naar nr. 21.89.59. Een
aantal werkende leden heeft
zich ondertussen naarstig aan
het werk gezet om de idee van
«Andy Cap S» gestalte te ge
ven. Onder hen Mia De Block,
Jan De Nijs, Willy De Turck.
Schepen voor kuituur Herman
Roels (die zichzelf tot werkend
lid heeft bevorderd), Frans Van
Geert, en tal van anderen.
Een eerste entoesiaste reaktie
heeft kunstenaar Felix De
Boeck laten horen. Hij schenkt
een werk ter waarde van zo'n
50.000 frank.
Het geheel zal uiteindelijk een
sumier overzicht tonen van wat
in onze streek leeft aan kunste
naars of met dewelke onze
mensen vertrouwd zijn. De ko-
miteeleden zijn zich ervan be
wust dat een tematisch uitge
bouwde tentoonstelling hier
niet mogelijk is. Maar ook voor
hen gaat het er om dat men zich
inzet om een en ander te hel
pen waarmaken.
R.D.
Dat de grootste feestzaal van Aalst, de keizershallen. nu niet precies de meest estetische is van
ons gebouwenpatrimonium zal zowat iedereen weten. Vooral de met grove kiezel bezaaide
parking onmiddellijk achter de hallen is bij slecht weder voor velen een aanleiding om heel wat j
schietgebedjes zonder aflaat te prevelen. De oneffen bodem met zijn vele verzakkingen wordt
dan een ware modderpoel. Erger is het momenteel echter gesteld met de voorziene groenzone.
Het waterbekken waarnaast een paar rustbanken waren opgesteld en waar wandelaars bij zonnig
weder even konden verpozen in de nabijheid van het water is herschapen in een echte mestvaalt.
De rustbanken zijn verrot en zoek tussen de hoge netels. Op andere plaatsen, tussen het gras dat
bijna een meter hoog staat, liggen plastiekzakken met afval of werden vuilnisbakken geledigd, j
Achter een van de muurtjes van de inrijpoort staat een wrak van wat eens een rode volkswagen is
geweest. Wat verderop, naast de poort van wat wij kennen als zijnde de 'bierhal' staat een ander
rood wrak. een overblijfsel van onze karnaval 1977. Alles te samen, want er liggen her en der nog j
hopen puin van de huidige verbouwingen, biedt de parking van de Keizershallen maar een
verwilderde, en alleszins een onaangename aanblik. Voordat de werken aan de nabijgelegen j
school begonnen werd een verlaten hoek van de parking gebruikt als stortplaats. De mensen die
overtollig vuil hadden brachten het 's morgens mee naar de parking en deponeerden het daar bij j
de hoop. Op geregelde tijdstippen werd deze vuilnis dan door de stad weggehaald. Het was
destijds eveneens weinig estetisch. maar in alle geval beter als nu. Dit open stort was vooral op
warme dagen hinderlijk.
Een andere oplossing die reeds van toepassing is in bepaalde grote steden, is dat er door de stad
op grote parkings vuilnisbakken van ruime afmetingen of kontaincrs worden geplaatst. Deze
kunnen dichtgedaan worden, zijn «estetischer» en minder storend gedurende warme dagen.
Bepaalde steden plaatsen eveneens kontainers bij grote flatgebouwen. Zo onder andere een
kontainer met twee vakken: papier en glas. In deze kontainer kunnen de bewoners van de
omliggende flats hun oud papier en lege flessen kwijt. Wekelijks wordt de kontainer geledigd
door de stadsdiensten en met de opbrengst van de verkochte inhouden worden aktiviteiten van
ouden van dagen en jeugdbewegingen gedeeltelijk gesubsidieerd. Misschien een idee voor ons
stadsbestuur.
JS
In \leldert ging vorig lang weekeinde de tweejaarlijkse handels
beurs door in de gemeentelijke jongensschool. Inrichter was de
plaatselijke afdeling van het NCMV, die hiermee heel wat volk naar
de gemeenteschool lokte.
Voorzitter Raoul Beek en sekreta-
ris Vermoesen vertelden ons één
en ander omtrent deze handels
beurs.
OM DE TWEE JAAR
Oorspronkelijk, dat was in 1957,
dacht men de plaatselijke hande
laars om de vier jaar samen te
brengen. Er kwam intussen een
nieuw bestuur en een nieuwe start.
Het initiatief zou zich om de twee
jaar herhalen zodat men nu aan de
vierde uitgave toe was. Voor twee
jaar waren de handelaars zo entoe-
siast over het behaalde sukses. dat
er al stemmen opgingen om de
beurs elk jaar te laten doorgaan,
wat het bestuur toch een beetje te
veel vond voor Meldert.
PLAATSELIJK
Het was de bedoeling van het
Meldertse NCMV de eigen hande
laars te steunen. Bijgevolg waren
het allemaal Meldertse midden
standers die de gemeenteschool
een stand hadden opgetimmerd,
een paar uitzonderingen niet te na
gesproken, (artikelen die in Mel
dert zelf niet koerant zijn). De be
zoekers evenwel waren van verder
uit de omstreken gekomen. Naar
men ons zei bevond zich onder hen
een groot percentage effektieve
kopers. Er was in de omgeving
ook rondrijdende reklame ge
voerd:
.COMMERCE- EN ONT
SPANNING SAMEN
De stands waren doorheen de
schoollokalen opgericht. Er was
een grote variëteit in de uitgestalde
artikelen merkbaar, uiteraard re
kening gehouden met het feit dat
Meldert nu ook geen grootstad is.
Het was enerzijds een handels
beurs -op schaal - en anderzijds de
samenvoeging van de ganse Mel
dertse handel in een overzichtelijk
geheel. Op de sjjeelplaatsen had
den twee garagisten enige van hun
nieuwste voertuigen te kijk gezet.
Binnenin ging het van wijn tot tex
tiel, meubelen en wasmachines.
Een plaatselijk financieringskan-
toor hield - tombola» met de iden
titeitskaartennummers van de be
zoekers. Dit in het kader van een
tombola die door de inrichters
werd gehouden, naar we verna
men.
Verkopen gaat beter in een vrien
delijke sfeer. Die kan gemakkelijk
geschapen worden. Zoals dat op
een handelsbeurs meer gebeurt, is
er (om die reden) altijd wel ergens
een bier-, een wijn- en een eethok
ingewerkt. Ook hier. Gezien het
naar vocht snakkend weer had
men de genoegens op deze plaat
sen zo kouwelijk mogelijk gehou
den. ook in het restaurant.
Er was veel volk (en de inrichters
waren tevreden). Niet iedereen is
dus naar de kust of ze nu de
Noordzee of de Brava noemt
getogen. Ook hier scheen de zon
trouwens morsig over dit feestelijk
handelsgcbeuren in een sfeer die
vriendelijk was en ergens dicht bij
schoolfeest of Vlaamse Kermis
lag. Dat deed de omgeving dan.
Maar zij niet alleen. Als je Meldert
binncnhobbelt over die hier en
daar nog kasseien, en de (bijna)
ongeschonden landelijkheid van
deze schilderachtige falluintjes
opsnuift (tegelijk ook hart en lon
gen voor Aalst), dan besef je dui
delijk dat de fusiegemeenten hun
reden van bestaan moeten behou
den. We zouden zelfs zeggen: ze
zijn Aalst, maar dan ook op de
tweede plaats. Dit is een beden
king die we ons maakten toen we
deze handelsbeurs bezochten.
Aalst moet niet aan deze gemeen
ten gaan peuteren. De stad moet
daar laten gebeuren wat er ge
beurde. Mag wel helpen. Dit is
dan trouwens nog in haar eigen
belang.
Ook Schepen Demaght. die we
daar ontmoetten, vond dat de ei
genheid van de fusiegemeenten
niet mag stuk gemaakt worden.
Zij wees ons ook op de verschei
denheid van de hier tentoonge
stelde artikelen, over de geslaagde
opstelling, de aangename sfeer en
de vriendschappelijke mentaliteit
in deze handelsbeurs die tot doel
had de plaatselijke middenstand te
stimuleren, waarover ze zich
trouwens entoesiast toonde. In de
zelfde zin sprak ook raadslid
Lambert Van De Sijpe zich uit
over deze beurs. Ook hij toonde
zich bijzonder positief.
Een sluikstorten maar... Wie herinnert zich nog het waterbekken? (js)
Wilfricd Lissens. tjfegfr&S
Verscholen rustbanken en oude autowrakken tussen hopen puin. (js)
Handelsbeurs ie Melden, ingericht door het NCMV in samenwerking met het stadsbestuur. (SJ)
Wie in erembodegem de brug over de spoorweg overwandelt, ergert zich sinds oktober
vorig jaar nog immer over het bijna éénjarige gevaar dat de voetgangers in de Ijzeren
wegstraat eronder bedreigt.
vinden we toch een bijzon
der magere troost. Ofwel
gebruikt men
lingen voort die ervoor zor
gen dat de stenen langzaam
het ogenblik van neerstor
ten naderen.
GEVAAR GEKEND
Bij de NMBS kent men dit
gevaar. Het blijkt dat men
al een aannemer heeft aan
gesteld voor de herstel
lingswerken. Deze zou ech
ter nog op zoek zijn naar de
zelfde stenen die oorspron
kelijk werden gebruikt. Dit
andere ste
nen, zodat tenminste het
gevaar van vallende stenen
geweken is. De brug is ei
gendom van de NMBS.
Het
is dus een kwestie die nu
eens niet op de rug van de
fusie van gemeenten moet
geschoven worden. Intus
sen is nog altijd niet gewe
ien wanneer met de herstel
ling van de viadukt zal be
gonnen worden. Voor de
mensen die dagelijks deze
straat gebruiken, zijn dit al
leszins geen hoopgevende
geluiden. De onrust en het
ongenoegen groeien in dit
buurischap. Men verwacht
zelfs dat ereersi een onge
luk zal moeten gebeuren
vóór men met de werken zal
beginnen.
W.L.
