J
LL
Vrije Tribune
lü
5
W
SINT HUBERTUS HIELD
OPEN-DEUR-DAG ZONDER
AALSTERSE STADSPROMINENTEN
- 9-8-77 - De Voorpost
de redaktie heeft het recht deze teksten in te korten.
KINDERVAKANTIE
Dat het veertig jaar na het verove
ren van de eerste vormen van be
taald verlof nog lang niet al is wat
men er toen kon van verwachten,
weet iedereen die in dat verband
een blik werpt in het werkersmi
lieu rondom zich of op de rezulta-
ten van sommige enquêtes of sta
tistieken.
Om daar een gunstige wijziging in
te brengen zal er een verbeterde
informatie bij te pas komen, ver
scherpte kontrole op de aktivitei-
ten van sommige gespecializeerde
firma's, meer hulp van de staat aan
sociale organizaties die zich voor
de zaak inspannen, maar ook een
mentaliteitswijziging enméér
gewaarborgde werkgelegenheid
en koopkracht, gezien vaststaat
dat in heel wat gevallen net vakan
tiegeld nog dient gebruikt te wor
den om gaten in het gezinsbudget
te vullen. En de kinderen in deze
gezinnen?
Het staat in elk geval eveneens
vast. dat duizenden kinderen de
steden niet verlaten. In een lande
lijke omgeving is dit minder erg,
al lijden zij daar voor hun verdere
vorming ongetwijfeld een verlies,
maar vooral in zeer dichtbe
bouwde centra waar de lucht en de
straten verpest worden is dit wel
zeer erg. De gemeenschap moet
ingrijpen. En dit gebeurt wel langs
de weg van sommige organizaties
zoals de ziekenfondsen, maar in
tegenstelling tot sommige landen
is het in ons land eerder zelden het
geval dat een gemeente over een
eigen kindervakantiehuis beschikt
en kinderverlofkuren organizeert.
De vakantiejeugdateliers die door
het Aalsters gemeentebestuur op
het getouw werden gezet zijn een
lofwaardige inspanning om aan
deze tekortkoming te verhelpen.
In hoeverre zijn ze geslaagd?
We hebben zelf rondgekeken en
ons licht opgestoken, maar voegen
aan onze eigen bevindingen toch
graag de besluiten toe van een
jongsocialiste en haar blad Jong
Rood», die zelf meegewerkt heeft
en die er moeilijk kan van verdacht
worden de BSP-schepen op de
korrel te willen nemen.
Kort samengevat: pozitief initia
tief met enkele negatieve kanten,
maar dat zeker verdient voortge
zet EN uitgebreid te worden. Nut
tig en aantrekkelijk. Kinderen die
er één dag kwamen, keerden na
dien vrijwillig dagenlang terug.
Maar, zo stelt ze de vraag,
waarom waren er van de 12.000
kinderen van 4 tot 12 jaar die Aalst
telt. slechts van 100 tot 300 kinde
ren per dag voor vijf vakantie
ateliers? Waarom stonden er bui
ten de ateliers kinderen te kijken
die blijkbaar niet mochten komen?
Het is duidelijk dat een grote in
spanning zal moeten gedaan wor
den voor informatie van de bevol
king. Ook de prijs en de admini
stratieve rompslomp kunnen
sommige ouders afgeschrikt heb
ben, en rondom de aanwerving en
de vergoeding van de monitors zal
zeker een en ander moeten onder
zocht worden, zoals trouwens ook
omtrent het gebruik van de be
schikbare pleinen en gebouwen.
Wij menen dat deze gezonde kriti
sche beschouwingen niet alleen de
aandacht verdienen van de betrok
ken schepen, het kollege en zelfs
de ganse gemeenteraad, maar van
de bevolking in haar geheel. Baita
Dolores voegt er trouwens aan toe,
dat waar geld voor andere zaken
voor handen is, er ook voor dit
initiatief dient gevonden te wor
den.
We zullen haar niet volgen wan
neer ze wat al te oppervlakkig een
vergelijking maakt tussen de ver
goeding aan de monitors en de be
taling van de jobstudenten op het
stadhuis, maar voor de monitors
moet de zaak zeker herzien wor
den en helemaal naast de kwestie
is de kritiek omtrent het overige
bepaald niet.
Maar om met de grond van de zaak
te besluiten, wij verwachten van
het stadsbestuur dat het ganse va-
kantieprobieem van de duizenden
kinderen in onze stad aan een ern
stig onderzoek wordt onderwor
pen En is er niet genoeg geld voor
handen, dan is dit een reden te
meer om het probleem hoger op te
stellen en de openbare opinie om
trent het antwoord in te lichten.
Praten over de welvaartstaat staat
schoon, maar het is pas wanneer
een probleem ernstig uitgerafeld
wordt dat de tekortkomingen aan
het licht komen.
Wij feliciteren Baita Dolores met
dit knap en moedig artikel.
RAY DE SMET
Tientallen jaren lang heeft
het vakantiepatronaat de
zorg gehad voor de opvang
van de kinderen uit het lager
onderwijs gedurende het
verlof. Aanvankelijk werd de
koer van iedere (vrije) lagere
school ter beschikking ge
steld voor spelende kinde
ren. De aantrekkingskracht
van het gezamelijk vrij spe
len in de verloftijd deed het
getal aangroeien, maar een
begin van parochiale orga
nisatie was nodig om ge-
zamelijke uitstapjes, fiets
tochten, stadsspelen moge
lijk te maken. De beschik
king over het Beukenhof
maakte een interparochiale
concentratie mogelijk. In
het tot dan toe ongerept
beukenhofpark met het ou
de patershuis beleefden
toen honderden Aalsterse
stadskinderen met tiental
len «leiders», jongens en
meisjes uit het middelbaar
onderwijs in los hiër
archisch verband, weerga
loze vakantiedagen. Er wa
ren zogenaamde comman-
dospelen in het bos, plein-
spelen op het groot gazon
achter de grot, zwempar
tijen in het openluchtzwem
bad en alle dagen was het
eetmaal in de landelijke ref
ter onder de hoge beuken
bomen een pret van je
welste. De aantrekkings
kracht van gans dit jaarlijks
zomergebeuren lag niet al
leen in de ideale ontspan
ningsomstandigheden. Ook
de inzet van de leiders, de
aanwezigheid en de steun
van de geestelijke overheid,
de nieuwe vriendschaps
banden tussen collegejon
gens en vakschoolstuden
ten, het beroepsmatig
meesterschap van de onder
wijskrachten die kosteloos
meehielpen, het spontaan
naar boven komen van alle
goede kwaliteiten die jonge
rakkers op die leeftijd kun
nen vertonen, als hulpvaar
digheid, handigheid, spor
tiviteit, genegenheid brach
ten de hele sfeer mee die ie
der deelnemer half-oogst,
bij het eindfeest, bij zich
zelf deed zeggen: volgend
jaar kom ik terug.
Ik wilde U deze herinnering
beschrijven omdat ik her
haaldelijk over de vakantie
jeugdateliers las, ingericht
door het stadsbestuur. Het
is wellicht het zoeken naar
een nieuwe formule voor
verlofbezigheid die dit ini
tiatief d/eed geboren wor
den. Nu niet meer met de
kleine middelen van het VP
van vroeger, maar met de
machtige geldelijke en
materiële steun van de stad
wordt de zaak opgezet. Veel
succes hoor, maar voor ie
mand die het vroeger alle
maal meemaakte is het dui
delijk dat het georganiseerd
ontspanningsleven tijdens
het verlof niet enkel kan be
staan in het aanleren van
vaardigheden of het be
oefenen van hobby's in ate
lier. Het spelende kind
zoekt op de eerste plaats
spel en daarom ook vriend
schap, geborgenheid,
ploeggeest, geestelijke mo
tivatie en interesseert zich,
jawel hoor, zeer belangrijk,
tenslotte ook aan handig
heid, techniciteit en we
tenswaardigheid. Wat
boeiend is voor het kind-in-,
verlof is een zeer complex
en alomvattend geheel. De
magere deelnemerscijfer
tjes en vervolgens de zege
bulletins van de vakantie
ateliers stellen mij achter
dochtig. In onze gesociali
seerde maatschappij komt
alles van de staat en nu ook
al van de stad, zelfs de ont
spanning van onze kinderen
tijdens het verlof. In feite
moest het initiatief veel
spontaner komen uit de pri-
vé-hoek en diende de stad
slechts op suppletieve wijze
hulp te verschaffen. Want er
is ook «ziel» nodig, be
geestering en overtuiging.
Ook dit stelt mij achter-
dochting.
Eugeen Van der Biest
namoontor93iHcliH
Tijdens de voorbije vakantie
maanden is de toch al geringe
politieke belangstelling dan nog
in hoofdzaak blijven uitgaan
naar het Egmontpakt. Daarbij
zijn een paar gebeurtenissen op
het achterplan geraakt die
nochtans voor de verdere evolu
tie in het land waarschijnlijk be
langrijker zijn dan het Egmont-
plan zelf.
Zo is er de sociale situatie in
Wallonië. Er zijn de jongste
weken in Wallonië een aantal
stakingen geweest, in sommige
gevallen veroorzaakt door futi
liteiten. zoals b.v. de staking om
de signalementsfiche te
Charleroi.
Wanneer men deze stakingsbe
weging ziet tegen de achter
grond van het ekonomisch
klimaat in Wallonië dan houdt
men zijn hart vast voor de
toestand van dit landsgedeelte.
Het is onwaarschijnlijk dat er
nog investeerders zullen gevon
den worden die hun geld nog ten
zuiden van de taalgrens zullen
beleggen. In de rand van deze
stakingsbeweging heeft zich het
drama van Rodange-Athus af
gespeeld. Door de teloorgang
van de staalnijverheid R-A.
wordt de te werkstelling in de
provincie Luxemburg tot de
helft teruggebracht. Het is
inderdaad een dramatische si
tuatie wanneer een provincie
met één klap vijftig procent van
haar werkgelegenheid verliest.
De regering is dit probleem
tegemoet getreden met een
aantal maatregelen die men
enerzijds kan begrijpen en
billijken maar die anderzijds
toch ook een aantal vraagtekens
doen rijzen. De opvangrege-
lingen die voorzien zijn voor de
afgedankten van R-A. scheppen
eens te meer een nieuwe
kategorie van werklozen. Hier
door wordt de sociale ongelijk
heid tussen werklozen steeds
maar groter.
Hoe billijk het ook is dat er een
oplossing gezocht werd voor de
arbeiders van R-A. toch is het
een levensgroot probleem voor
de toekomst van het sociaal
leven in dit land dat wij steeds
.méér af te rekenen hebben met
verschillende werkloosheids
regimes, verschillende schalen
van werkloosheid, en verschil
lende vormen van vergoedings
uitkeringen.
Men kan zich onder meer de
bedenking maken wat er ge
beurt wanneer een bedrijf met
een tiental werknemers sluit en
men voor die tien werknemers
doorgaans geen opvangregeling
voorziet. Nochtans is de werk
loosheid voor iemand uit een
klein bedrijf een even belangrijk
en angstwekkend persoonlijk
probleem als voor een arbeider
die een sluitend groot bedrijf
moet verlaten. Er zijn aan deze
gebeurtenissen ook een paar
kommunautaire aspekten. Men
kan niet loochenen dat de
staalnijverheid in Wallonië een
zeer harde krisis doormaakt. En
het ziet er naar uit dat wij nog
maar op de drempel staan van
de eigenlijke krisis en dat wij
over enkele maanden zullen
gekonfronteerd worden met nog
spektakulairder sluitingen en
nog méér opzienbarende vor
men van de teloorgang van de
W aalse siderurgie.
Nochtans moet men zich niet
ontvijnzendat zich in een aantal
nijverheidstakken in Vlaan
deren een even dramatische
ontwikkeling voordoet. Het vol
staat. en zeker hier te Aalst, te
verwijzen naar wat in de
Vlaamse textielsektor gebeurt,
naar wat in de Vlaamse
scheepsbouw gebeurt. Is het
demagogisch of extremistisch te
beweren dat de Vlaamse textiel-
en konfektie-industrie, met haar
37.000 volledig werklozen, zeker
een even groot sociaal-ekono-
misch rampgebied vormt als de
Waalse staalnijverheid. Wij
staan dan ook op het standpunt
dat er geen éénrichtingsverkeer
in de sociaal-ekonomische hulp
verlening mag bestaan, en wat
voor de bedreigde Waalse nij
verheidstakken gedaan wordt
evenzeer moet gedaan worden
voorde Vlaamse,
het is trouwens niet overbodig er
op te wijzen dat wij van de VU
steeds van mening zijn geweest
dat investeringen in de kleine en
middelgrote bedrijven (KMO)
uiteindelijk voor de tewerkstel
ling heilzamer zijn geweest dan
de miljardeninvesteringen in
nijverheidstakken die achteraf
opnieuw met miljardenin
vesteringen van de ondergang
moeten gered worden. De
Belgische geschiedenis leert ons
dat wie het hardst roept in dit
land ook het meest bekomt. De
vurige Waalse hanen hebben
met succes op de Belgische
regeringstafel geslagen. Wan
neer zullen onze Vlaamse sindi-
kalisten hun schapenvacht ver
wisselen voor die van een fiere
Vlaamse leeuw???
JANCAUDRON
LICHTVOETIGE
ZOMERMAANDEN
VLIEDEN OVER ZWARE
GROND...
De vooruitzichten voor de ko
mende herfst zijn somber. Zelfs
zij die het allemaal dachten te
veranderen na de regeringswij
ziging, moeten nu toegeven dat
er geen zonnestraaltje door de
ekonomische onweerswolken
kan. Het grote slachtoffer zal
onze portemonnee wel wezen.
Naar het voorbeeld van het
parlement is ook een paar
weken terug de regering met
vakantie gegaan, na de begro
ting voor 1978 op papier te
hebben uitgewerkt. Het recces
was de excellenties gegund, want
als straks de heropening van het
parlement dient voorbereid, zal
het erop aankomen de algemene
beleidslijnen in praktische in
terpretaties te vertalen. Dat
dreigt zowel voor het Egmont-
gemeenschapspakt als voor de
keuze op sociaal-ekonomisch
terrein, een harde dobber te
worden.
Immers, bij herhaling al. werden
ministers op tegenspraak be
trapt. De heer Eerste Minister
diende zelfs enkele malen tus
senbeide te komen en achtbare
heren Ministers op de vingers te
tikken. Als de samenhorigheid
in de kleedkamers al zoek is, wat
wordt dat dan morgen op de
grasmat?
De sociaal-ekonomische politiek
sluit uiteraard dicht aan bij de
begroting. De struktuur van het
budget in dat verband geeft ook
aanleiding tot een aantal op
merkingen.
In de eerste plaats wijkt het
dokument, in tegenstelling tot
de belofte, helemaal niet af van
de geijkte vorm. Het is vaag ten
aanzien van de besparingen
maar duidelijk wat de nieuwe
inkomsten betreft. De keuze
daaraan stelt het bijkomende
fiskale pakket van de vorige
regering ver in de schaduw. Dat
blijkt echter geen zorg te zijn
voor de socialisten die plots geen
behoefte meer voelen aan vrij
dagstakingen. Maar misschien
is dat om de vakantiestemming
niet te storen?
Bij het opmaken van de begro
ting 1978 is ook weer gebruik
gemaakt van het gekende truuk-
je dat erin bestaat appelen met
citroenen te vergelijken
Om de uitgaven voor volgend
jaar te berekenen heeft men de
te verwachten groei van het
nationaal produkt (inflatie in
begrepen) toegevoegd aan de
met bijkredieten aangepaste
cijfers voor 1977. Wat de
inkomsten betreft, vertrok men
evenwel van de raming voor
1977, die, zoals bekend, al niet
bewaarheid werd. De nieuwe
begroting is dus aan de basis
dubbel vervalst, en vermits
niemand gelooft dat er volgend
jaar geen bijkredieten zullen
nodig zijn, zal het aangekondig
de tekort weer schromelijk
onderschat blijken en meer dan
ooit.
De huidige regering neemt het
ook niet zo nauw met de zgn.
«bezuinigingspolitiek».
Akkoord dat men in tijden van
laagkonjunktuur hier en daar
een financiële inspuiting doet
om de ekonomie «bij te sturen».
Maar er dient uiterst onizit
met dit middel omgespron
Het geld moet van er
komen, d.w.z. van de
tingsbetaler en van de
levenskrachtige ekonomi
sektoren. Maar die dreigen
er overdreven wordt op
beurt in de verdrukkinj
raken. Het heelmiddel kan ii
omstandigheden erger woi
dan de kwaal.
Het ziet er. een aantal reo
beslissingen indachtig, he
naar uit dat de aandacht
zal toegespitst worden op
kunstmatig in leven houden
wat zieltogende bedrijven,
plaats van uit te kijken
nieuwe mogelijkheden op
wereldmarkt, dus echte ii
teringen aan te moedigen.
De «Liberale reflexen» wai
sommige achtbare Ministers
deze regering zich tussen
lijnen zo graag beroemen ma
dus geen kans in dit kabinet
duidelijk door de rode en
kollektivisten beheerst word
En als de daden er niet
hebben de waarden geen zin
DIANE D'HAESELF
bllN 1
De A
weke
ge mi
onck
tieke
geer
bakk
echti
pllch
wact
Willy
in Jos
Toen
zich i
trokkt
derini
gehei
enen
kome
vóór
Vlaan
Vervolg van blz. 1
stad gesubsidieerde instelling be
trof, zal men voortaan deze bena
dering weglaten, zodat we vanaf
heden nog alleen zullen horen
spreken van het dierenasiel Sint-
Hubertus.
Dat een dierenasiel oprichten geen
gemakkelijke taak is zullen de
mensen die er met hun beide voe
ten instaan het best weten. Dat
twee verenigingen ter bescher
ming der dieren in één stad af en
toe wat teveel van het goede kan
zijn en daarmee heel wat verwar
ring kan ontstaan lichtten we reeds
toe in een voorgaand artikel.
Dat de ene dierenbeschermingsor-
ganisatie over een asiel beschikt
en de andere niet brengt de stad-
sautoriteiten in een moeilijk par
ket. Een feit dat misschien een
verklaring kan geven voor de fei
ten die gebeurden om en rond de
open deurdag van 3 en 4 septem
ber 11.
OPEN DEURDAG
Op de open deurdag van Sint-
Hubertus was Jan en alleman wel
kom. Op de zaterdagmorgen-
markt. naast het postkantoor,
werd een ballonnetjeswedstrijd
gehouden, enerzijds als aandachts
punt voor de opendeurdagen en
anderzijds om het zo nodige geld
in de kas te brengen. Vanaf 14 u.
in de namiddag dan gingen de
poorten van de oude hoeve aan de
Restert nr. I te Nieuwerkerken
open. Het was er een ware
Vlaamse kermis, echter zonder de
traditionele werp-, schiet- en
smijttenten. De kraampjes waren
wat origineler. Vooraan links bij
het binnengaan stond een kraam
waar de antiek- en prondelkopers
hun gading konden vinden. Wat
duur volgens sommigen, maar ja.
het was voor het goede doelLinks
nog waren de hokken opengesteld
en konden de kijklustigen er aan
hun trekken komen. Achter de tra
lies op de binnenkoer zaten eens
geen honden, maar was een kraam
opgesteld waar je voor enkele dui
ten een «suprise» kon kopen. Tus
sen al die honden ontbrak ook het
kraam met de «hot-dogs» niet.
Wie geschilderde bloemetjes in
kadertjes of medaljons wou kon
terecht bij een lieve dame die je in
een oogwenk de gewenste ruiker
schilderde. Dames die in de bloe
metjes wensten gezet te worden
konden er hun kleed laten beschil
deren tegen een demokratisch
prijsje.
De oude schuur was omgetoverd
in een bodegahoekje waar we tus
sen de wijnkenners ook An
Christy met haar troeteldier op
merkten.
In de smalle doorgang die van de
binnenkoer naar de boomgaard
leidt waren twee tenten opgesla
gen. De eerste deed dienst als
poppenkasttent en de tweede als
biertent. Op het grasplein achter
de hoeve zorgde Sint-Rochus voor
een fel gewardeerde demonstratie
hondenafrichting.
Onder de aanwezigen die de open
deurdag van Sint-Hubertus bij
woonden waren er naast Ann
Christy ook nog andere bekende
namen. Zo was er Keizer Kamiel
die de ogen even van de fietsen
afhield om een kijkje te komen
nemen, Jean-Paul De Boitselieren
zijn kamavalgroep, de Direkteur
van het Schuthok van Gent en een
afgevaardigde van de Wase Die
renbescherming. Wie men echter
niet zag waren de Aalsterse stads-
prominenten. De burgemeester
die persoonlijk was uitgenodigd
Een ruime belangstelling voor de open-deur-dag in het dierenasiel St. llubertus SJ
Een antiek- en prindelmarkt moest er o.avoor zorgen dat er geld
zou geweigerd hebben op de open
deurdag te verschijnen. Volgens
officieuse berichten zou hij aan
zijn schepenen eveneens gevraagd
hebben niet naar Nieuwerkerken
te gaan. Feit was wel dat schepen
De Maght die reeds mondelings
had toegzegd niet kwam opdagen
en dat schepen Roels schriftelijk
liet weten dat hij wegens ambtsbe
zigheden belet was om de open
deurdag bij te wonen.
'Waren er speciale redenen
waarom de burgemeester en zijn
schepenen niet naar de open deur
dag zouden komen? Ja. Noch het
dierenasiel, noch de vzw Dieren
bescherming van groot Aalst zijn
momenteel door de stad herkend.
Daarbij komt dat in het artikel
«Wijk bang voor geur en lawaai
stuurt dierenvrienden de laan uit»,
verschenen in onze editie van 29
juli 11., enkele uitspraken van
Francois De Backer, voorzitter
van de VZW Dierenbescherming
van Groot Aalst, voorkomen die
de burgemeester op zijn hoede ge
steld hebben. Enerzijds wordt er
op gezinspeeld dat in de ene ge
meente een asiel zou toegestaan
worden, terwijl een andere ge
meente een dergelijke instelling
weigert (twee maten?), anderzijds
is er in deze uitspraken eveneens
op gezinspeeld dat burgemeester
Guns en burgemeester D'haese-
leer onder een hoedje zouden spe
len, evenals mevrouw Guns en
mevrouw Van Langenhove, voor
zitster van Sint-Hubertus.
Zowel van de kant van burgemees
ter D'haeseleer als van de kant van
mevrouw Van Langenhove wor
den dergelijke geruchten als on
waar bestempeld. Wat het weg
blijven van de schepenen tenslotte
betreft, daarover is burgemeester
D'haeseleer zeer kordaat. Nooit
heeft hij zijn schepenen de op
dracht gegeven niet naar Nieu
werkerken te eaan. evenmin heeft
hij hen gevraagd ginder weg te
blijven. De schepenen zijn mans
of vrouw genoeg, aldus de burge
meester. om voor zichzelf uit te
maken waar ze zich vertonen.
Het wegblijven van de stadspro-
minentcn moet dus gezien worden
in het kader van het momenteel
aan de gang zijnde administratieve
onderzoek. Dit onderzoek moet
uitwijzen of de dierenbescher-
mingsorgamsaties van Aalst door
de stad kunnen herkend worden.
Zolang dit onderzoek niet beëin
digd is wil de stad zich niet met de
privéaangelegeheden van de orga
nisaties inlaten.
MOEILIJKHEDEN
Momenteel zijn er ook geruchten
als zouden er klachten binnenge
lopen zijn over Sint-Hubertus.
Meer bepaald over het nachtelijk
lawaai aldaar. Volgens mevrouw
Van Langenhove dateert deze la
waaihinder van vroeger, toen het
echtpaar Simal nog instond voor
het asiel. Zij zouden 's nachts met
volle koplampen en met heel wat
tamtam de binnenkoer van de
hoeve opgereden zijn. Alle hon
den werden door het rumoer wak
ker en hielden logischerwijze een
hevig kabaal.
Het euvel zou nu verholpen zijn
het bakje kwam. (SJ)
aangezien het nieuwe asielhou
zijn. De rust zou dus teruggen jje(
zijn op de Restert. Gas(a
Hoe de zaken ook staan. lndi<
werkelijk klachten binncngel
zijn kan dit betekenen dat in
administratief onderzoek dat
menteel aan de gang is het
geklasseerd wordt als zijnde
hinderende onderneming
tweede klasse, en dat kan zij
delige gevolgen hebben.
Het onderzoek dat maandag
Restert plaats had werd doo
paalde mensen van Sint-Hutx
aanzien als zijnde in verl
staande met de weigering van
gemeester D'haeseleer om o
open deurdag te verschijnen,
gens wat wij echter hebben
nen vernemen is er in die zit
lemaal geen verband. Waarsc
lijk gaat het hem om een va
fases van het administratief oi
zoek die toevallig juist na de
deurdag plaats hadden.
Hoe dan ook, op het vlak van
renbescherming is in Aalst
laatste woord nog niet gespro
Hoe meer valse geruchten, er
ter worden rondgestrooidho
gewikkelder de situatie wordl
dit is zeker niet in het voordce
de dierenvrienden.
WERKTEN MEE AAN DIT NUMMER:
Dolf Boel
Peter Dauwe
Mon De Ghendt
André De Groeve
René De Witte
Roger D'Hondt
Lieve Haverals
Ghisleen Henderickx
Eindredaktie: Roel Van de Plas
Willy Hostens
Eddy Lamin
Wilfried Lissens
Mare Marcel
Jan Muylaert
Jan Strickx
Erich Van der Eist
Jet Van Hove
sprak
Hij vi
Misse
Hoop;
helpei
«R tij
Finar
Louis
over
Wel:
70.00
3.000
asiel I
te kun
tarlvi
have
(Zorgt
en wa
geld.
uit te
Die z
Maar
pvcrti
uitste
wie d
wat S
Praal
Een
verba
Louis
over
wordl
geled
Louis
kendi
had.
derge
ongel
Tent'
len e
kreeg
mij k
van c
tot no
mand
bleen
