Meh pikkels 1
L of ajontjes? J
WILLY VAN DER BIEST WINT KWIS
RAAKT SODIGA ER WEER BOVENOP?
STRIK EN GLIMLACH
EVENWIJDIG MIJ
MON DE GEHUWDE
De Voorpost - 9-8-77 - 3
Je ziet hem zo niet elke dag, Willy. De streep boven 't hoofd is geen voelhoorn, maar het scheelt toch niet veel.
Straks zegt hij aan zijn leerlingen weer terecht dat ze beter moeten leren. (EL)
wo
IN TE BED OF NIET TE BED= 21 dagen
De Aalstenaar Willy Van Der Biest (L.De Bethunelaan 82) heeft vorige zaterdag drie
weken zon gewonnen aan de Costa Brava in Jos Ghysens «Te bed of niet te bed». Met
gemak, zouden we zeggen, maar niet zonder moeite want de studie vooraf is niet te
onderschatten. Willy Van Der Biest is onderwijzer. Hij heeft daarnaast nog journalis
tieke kwaliteiten die hij uitwerkt in de Gazet van Antwerpen. Dit laatste is evenwel
geen voordeel aan de startlijn van een kwis waarin het om krantenieuws gaat. Een
bakker eet ook èl zijn eigen brood niet op. Willy is 43 jaar, gehuwd met een lieve
ie echtgenote, Yolande die ook niet naar haar woorden moet zoekenen is de
plichtbewuste vader van Piet en Christine (11 en 10 jaar) die gespannen zaten te
wachten midden de drukte om Jos Ghysens' Bed-Kwis.
Willy zelf maakte zich klaar om ziet het dan nog niet eens ook. den lange fluitglazen nog op
1 De woonkamerzat vol. De fami
lie wil zoiets wel eens meema
ken. Er waren ook veel kinde
ren. Ik zou personen noemen,
maar het gevaar dit verkeerd te
doen, is te groot. Dan liever
niet. Het zoemde daar als in
een bijenkorf. Mevrouw Van
Der Biest schonk koffie en zoe
tigheden. Op een tafeltje ston-
in Jos Ghysens bed te stappen.
Toen wij binnenkwamen had hij
zich als een monnik terugge
trokken, om in eenzame afzon
dering zijn lot af te wachten, het
geheugen nog wat op te frissen
en enigszins tot konsentratie te
komen. Tenslotte zit je alleen
vóór een mikro waar het ganse
Vlaamse land achter zit, en je
hun kop. Net alsof het al zeker
was dat Willy zou winnen. Die
glazen zouden in elk geval ge
vuld en geledigd worden. Al
leen was nu nog niet geweten
of het een vreugdedronk zou
worden, of vertroosting na een
nederlaag. En dat scheelt wel
wat. De smaak is gans anders.
Alice Van Essche, medewerk-
Met vrienden-supporters die een moreel handje toestaken kon het voor kwiskampioen Willy Van der Biest niet
verkeren (EL)
ster van Jos Ghysen, en hier
onze BRT-gastvrouw legde
ons uit hoe de vork aan
draad. Alice was een heerlijke
verschijning. Gekondenseerde
charme in een waas van ver
fijnd intellekt. De BRT heeft
blijkbaar een eerste-keuze-
recht. Of koos Jos Ghysen
zelf? Wat hem betreft: indien de
volmaakte radio-maker be
stond, zou hij dat ongetwijfeld
wel zijn.
Intussen is het zo dat degenen
die zich als kandidaat aange
ven, op fiches terechtkomen.
Eén van Alice's taken bestaat
er in dan de kandidaten telefo
nisch uit te testen. Ze moeten
intelligent zijn, en zinnige praat
kunnen vertellen. Begrijpelijk,
gezien het feit dat Jos Ghysens
bed uit degelijk materiaal is
vervaardigd. Dat wil met an
dere woorden zeggen, dat een
kandidaat al gewonnen heeft,
voor hij begonnen is, zelfs al kan
hij na de kwis niet op reis. Hij
heeft immers het predikaat «in
telligent en bekwaam bevon
den» opgeplakt gekregen
Want hij heeft vierhonderd fi
ches achter zich laten liggen.
De kwis is evenwel niet zonder
tegenslagen gestart. Het
scheelde niet veel of er was
zelfs niet eens een kwis ge
weest. Hij is trouwens drie mi
nuten te laat begonnen. Maar
dat merken de luisteraars niet.
Jos Ghysen praat er wel een
plaatsje doorheen. Maar intus
sen kregen we bijna de kramp
van de spanning, als we zagen
hoe de techniekers daar voor
aan met draden, stekkers en
knopjes tegen de tijd stonden te
worstelen. De verbinding met
Hasselt was plots uitgevallen.
Ofwel hoorden wij Hasselt niet.
Ofwel hoorde Hasselt ons niet.
Het bleef éénrichting gepraat.
«Georges, hoort ge ons?»
klonk het bijna als ven een
drenkeling. Alice glimlachte
onze bezorgdheid weg. Dat
was nog nooit gebeurd. De
technieker zouden we intussen
als «man van de week» willen
uitroepen. Op dit ogenblik was
hij de held. En inderdaad, plots
riep hij: «Georges, ik stuur u
duizend op min negen. Maar de
verbinding!» En de verbinding
was er. De ingreep was ge
slaagd. De kandidaat werd de
«kooi» binnengelaten, en ging
vóór de mikro zitten (men ge
bruikt zender en ontvanger
voor de kwis;de telefoon geeft
teveel storingen). We hoorden
Jos Ghysen de kandidaat be
groeten en hem aan de luiste
raars voorstellen. Willy zat er
kalm bij, zeker van zichzelf. Het
heen- en weergeloop omwille
van de panne had nochtans zijn
zenuwen op de proef gesteld.
Jos Ghysen noemde Willy Van
Der Biest een pechvogel.
Amnesty International wil helpen
Het gaat Sodiga niet meer voor de wind. De Sociale Dienst voor
Gastarbeiders heeft met financiële moeilijkheden te kampen. We
spraken hierover met Louis Van Cauter (afgevaardigd beheerder).
Hij vertelde ons over zijn zorgen, maar gaf toch de hoop niet op.
Misschien komt voor Sodiga weer de zon boven de horizon schijnen.
Hoopgevend is het feit dat «Amnesty International» Sodiga wil
helpen. Ook van deze vereniging was 'n vertegenwoordiger aanwe
zig tijdens ons gesprek.
Financiën
Louis Van Cauter had het vooraf
over de financiële nood. Van
-Welzijnszorg» ontving men
70.000 F. Van de Stad amper
3.000 F! En dit terwijl 'n dieren
asiel het niet zo moeilijk heeft om
te kunnen bestaan Sodiga wil gas
tarbeiders helpen die hier zonder
have of goed aankomen. Sodiga
zorgt dan voor huisvesting, kleren
en wat al meer. Dat kost heel wat
geld. Sodiga heeft 't gevonden
o.a. door «schuldbekentenissen»
uit te schrijven (elk van 1.000 F).
Die zullen echter gaan vervallen.
Maar Louis Van Cauter is ervan
^overtuigd dat men wel nog enig
uitstel zal knjgen. Ook al omdat
wie deze «aandelen» kocht weet
wat Sodiga presteert.
Praatjes zonder grond
Een ander spijtig verschijnsel in
verband met Sodiga. vertelt ons
Louis Van Cauter, is het feit dat er
over de gastarbeiders geroddeld
Wordt. «Ik hoorde nog niet zolang
geleden iemand zeggen, vertelde
Louis, dat die persoon een vrouw
kende die zomaar lieft 32 kinderen
had, en dus rijkelijk van het kin
dergeld kon levenTen eerste is dit
ongelooflijk dom en lasterlijk
Ten tweede; de gastarbeiders beta
len er toch ook voor! De dame
kreeg van mij l .000 F indien ze
mij kon aanwijzen wat het adres
van die moeder was. Ik neb ze
totnogtoe niet teruggezien. Ie
mand wou het werkloosheidspro
bleem oplossen door de gastarbei
ders over de grens te zetten. Maar
er zijn 900.000 vreemdelingen in
ons land, en 215.000 werklozen.
Zet die vreemdelingen allemaal
over de grens en zet er de werklo
zen voor in de plaats - maar die
willen geen vuil werk doen - dat is
da| nog 685.000 werkplaatsen te
weinig. Dat betekent dus dat onze
ekonomie helemaal achterover
zou liggen.»
Louis Van Cauter begrijpt niet
waar die vijandige mentaliteit
tegenover vreemde arbeiders van
daan komt. evenals het domme ge
roddel. Borden: «verboden voor
vreemdelingen» zijn ten andere in
strijd met de wet. Daar zou de poli
tie ten andere eens werk kunnen
van maken. Er mag hoogstens
«vreemdelingen ongewenst» op
staan. en dat scheelt al wat In
Aalst verblijven (en werken) er
Marokkanen. Tuncsicrs, Algerij
nen, Turken en vooral Spanjaar
den. De Turken zijn overgekomen
uit Zele, waar de tapijtweverijen
harde klappen hebben gekregen.
Een groot bedrijf in Aalst waar
men stoffen kleurt en een ander
waar men plastiekwaren vervaar
digt. hebben tientallen gastarbei
ders opgenomen, en tonen zich
bijzonder tevreden over deze
werknemers.
Maar Louis Van Cauter komt te
rug op de financiële problemen
Men heeft een sociale assistente
moeten wegzenden, omdat men ze
niet meer kon betalen Van een
sociale instelling aan de Hopmarkt
Louis Van Cauter (SJ)
kreeg men een geldsom, terug te
betalen zonder intrest. Bovendien
zijn ook banken vriendelijke geld
schieters geweest. Maar het is te
begrijpen dat het geld moet terug
komen. Van een brouwerij wer
den, wat hun vestiging betreft,
reeds bijzonder gewaardeerde te
gemoetkomingen gedaan.
Amnesty
Amnesty International is bij toeval
bij de zaak betrokken geraakt. De
heer en mevrouw Herman en
Nelly Laus vertelden ons hoe dit
gebeurde. Op 9. 10 en 11 septem
ber gaat in 't Fabriekske een in
formatieweckend door, waar Ox-
fam Wereldwinkel de problemen
evenals de kulturele en menselijke
rijkdom van de Derde Wereld wil
kenbaar maken. (Vrijdag 9 sep
tember om 20 u diareeks en in
formeel gesprek) - zaterdag 10
(vanaf I4u) en zondag 11 septem
ber (vanaf 19u) tentoonstelling
over wat er in Aalst leeft aan
«ontwikkelingssamenwerking»
In dit kader kontakteerdc Amnesty
Sodiga om er een stand op te zet
ten. En toen hoorde Amnesty over
de moeilijkheden bij Sodiga. Men
bleef niet bii de nakken zitten en
Inderdaad, op iö juni was jos
Ghysen ziek, en moest hij zelf
het bed houden, waardoor het
bed voor de luisteraars onbele-
gen bleef. Willy Van Der Diest
had een week pro Deo gestu
deerd. Daardoor kreeg hij nu
als eerste de kans in de ope
ningsuitzending van het
nieuwe seizoen. Jos Ghysen
praatte even met Yolande. Ja
renlang had hij van die naam
gedroomd, zei hij. Zodat wij ons
afvroegen of hijzelf niet de
grootste pechvogel was. Jos
begon aan de eerste vragen,
die eigenlijk meer een opwar-
mingsoefening zijn. Maar na
vraag drie, - vier wordt het ern
stig.
We gaan de vragen niet herha
len, evenmin als de antwoor
den. Het zou ons te ver bren
gen. Maar Willy gaf blijk bijzon
der goed te weten waar hij het
over gad. Hij gaf niet alleen de
antwoorden, maar kruidde ze
met pittige kommentaar en de
tails. Een dankbaar kandidaat,
zouden we zeggen. Over Parijs
ging het naar Londen, Stresa,
Tirol enzoverder. En telkens
kwamen er dagen bij. Zo mid
denin, was het nu in de Vo
gezen of in Tirol hield Jos
Ghysen even stil om een bab
beltje te slaan, en wat op adem
te komen. Toen ging het door
tot vraag tien. Willy wipte ero
ver. en zat meteen drie weken
lang vóór de klotsende golven
aan de Costa Brava. Applaus.
Willy kon niets meer verliezen.
Vraag elf mislukte evenwel.
Willy wist nochtans goed waar
over het ging. een Oxford-prof
had de Galileo-Galilei-prijs ge
kregen voor een studie over
16e en 17e eeuwse muziek De
namen van de drie komponis-
ten had Willy evenwel niet meer
genoteerd. In de krant was het
een berichtje van hooguit vijf
regeltjes geweest. De vreugde
laaide op. Ik merkte niet of Jos
Ghysen nog altijd «bij leven en
welzijn tot volgende week» zei.
Het was 10 uur. Toen rinkelde
onafgebroken de telefoon en
de huisbel. Willy had verdiend
gewonnen. Een eerste fles
knalde open: een spranke
lende fontein overeen woestijn
van tien hele kranten en hon
derden krantenartikels (van za
terdag tot donderdag, telkens
twee kranten, één naar keuze
en één verplicht). Willy toonde
ons de vellen papier die hij vol
gekrabbeld had, de neerslag
van urenlang studiewerk. Zijn
taktiek: eerst de kranten door
bladeren, dan ze lezen. Artike
len schiften, en daarna schrij
ven en samenvatten. Een tak
tiek die slaagde. Proficiat Willy!
Hij was er gelukkig om. En te
recht. En hij had Alice warem
pel op bloemen bedacht.
wilfried Lissens
DE MENSJEN ZEN
TOCH OORDEG HEIN?
As 't er iveranst iet te doeng es zolle ze geren hemmen da jaan en
allemaan die iet of wad es in 't nief Olsjt, da groeit genoemd
werd, dor presaan es. Ze zollen der den berremiester en aal de
scheipenen nortoe sleipen, plus dorboy nen hoeip kamavalgroe-
pen en -prinsjen, 't fiestcometoyt en 't koeir, de blommefei en ver
den hoeip te villen nog ienegte reporters van de Veirpost. En as
dedie heer tèn gedéplaseird hemmen en lintjen kommen deirs-
noyn hemmen en blommekes en hanjekes gei ven, awei tèn loei-
pen der dor ander tissen die van heer kèzze beginnen te moaken.
Zjust omdat de die dor rondloeipen. En die beginnen te driegen
van de scheipenen op «zèn bakkes» te sloon (ikke ni gezeid zee)
en van den dienen die die «profeteurs van Olsjeteneers meh heer
dikke nekken» hier geinviteird hooi, ne kier goe zèn zoleghèd te
geiven, en azoei nog van die lieve dinges.Allei, ge zodj va lifst
nor azoei nen ommegank of 'n joormèrt, of ne keiremis nortoe
goon. Mor ja, da spel van die fuzie 'n es nog gin dracht aad, der
zèn der nog veil die nog gralèk veil moete lieren. En kwestje van
die «profiteurs» en die «dikke nekken»peize ze geer na (letj
op, ik 'n zeg ni woor dat da veirgevallen es hein) dat die mensjen
dor allemool vér heer plezier nortoe gegoon zèn, of ver te profe-
teiren, of ver heer kolleknopken doeng af te springen? Ze zollen
geer allemol zuveil meigelèk volk willen hemmen zee, mor 't en
zollen gien Olsjeteneers meige zèn. 'n Role manier van reklam te
moaken! Gelikkeglèk 'n es 't oeveraal azoei ni. Door zèn nog veil
mier plosjen woor da ze woorlèk kontent zèn as 't er hem imand
wildj de moeite generen van hem loten te zing. Want ge moetj na
toch ne kier reikenen oeik dat da ver die jonges op den dier gien
pertie plezier nimmer 'nes, mor ierder ne korvei. Ne korvei die ze
zu goed en zu kood as dat goot vervillen. Pier omda ze 't mandoot
of de plosj diezebeklien, ïer wil lenoon doeng. En peis na ni da 'k
hier platte broeikes on 't bakken ben. Mor azoei tissendeir wer
ekkik oeik ne kier iveranst geïnviteird. En as ek tèn kaan goon,
awei tèn doen ek da meh plezier. En 'k moen ïerlèk zeggen da 't
ek meh nog noeit ni bekloagd 'n hem. Stoog het meh dor ni oon
tèn moois ek er rap van onder en 'n zelle ze meh dor ni gaa
nimmer zing
Veleide weik nog was de sozjetoyt woor da 'k oeik diel van
ooitmoak. iveranst in 'n fuzegemintje ooitgenoeidegd. En al
petank dat er ni veil van ons sozjetoyt prezaan 'n woren (den
ienen hooi familjole verplichtingen, den anderen was hies en nog
ienegte ander 'n kosten pekanst ooik heer broek nimier van
oevermoeidhèd) zèmmen dor gralèk veil ïer oongedoon. Spoyteg
vér degein die dor nie 'n woren, mor ja, wie dat er nie 'n es werdj
ni geteldj
Bréf. sommegste prochenen hemmen heer rap oongepast on de
sittewoosje van da spel van de fuzie. Ander zèn nog 'n betjen ten
achteren... mor ja. den ienen es rapper van oonneimen as den
anderen.
Azoei hem ek verleide weik nog iet ghoeird. Op 'n plosj woor dat
er ne meideweirker van de Veirpost binnentort. Oei, zoy der dor
ienen. de manen van de «Lastpost» zèn dor aal. Serjeid bleiven
hein jonges. Eh streikblad gelèk as de Veirpost moe nies geiven
ooit de streik. En ver da nies kennen te geiven moeten ons
mensjen toch oeveraal boy zèn. Want gebeirt er iveranst iet en 't
stooni inde Veirpost, tèn zegge ze: ocheiremcn, wisten de die dat
tèn ni? Pas het gè tèn meh a stoyf hannen zee...
'k Wil ajjer al verom 'n toyken op avans verwittigen dagge nie 'n
meigt vergeiten van binnen 't kért ajjer arlozje te verzetten hein.
Want 't es pekanst afgeloeipen meh 't zoemerier. 't Zal verom
gon vroeg donker zèn. Da 't 's meires vroeger kleer es 'n doet er
ni toe. tèn sloapen de miesten nog. En domei zelle men nog beiter
zing hoe rap dammen zeilen on de wintjer liggen. Verom don
kere, natte en kaa doagen. snotvallingen en natte voeten. Mor van
den andere kant, veil deigd as ge thoois achter de stoef kendj
krooipen en a ne kier goed ooitweiremen. Allei, verdecliedie nog
'n stoef hemmen, want achter ne radijateur van de sjofaasj krooi
pen 'n es oeik alles ni...
In elk gevalik begin al te peizen op mèn nievejoorsbrieven die 'k
zal moete schroyven. Da 'k van de mondj verom al eh jorken aver
geworrden ben, da moen ek op den hoeip toe pakken, 'k Hem
toch nen troeist da 'k, nieteigenstondjen da mennen averdom al
begintj te tellen, nog attoyd gebleiven bèn wa dat er woyneg
meige zeggen:
'n MAAGD
verzon plannen om Sodiga te hel
pen. Er komt een stand voor So
diga die deze vereniging bekend
zal maken.
Men zal een werkkem aanwerven
om de financiële problemen op te
lossen o.a. aan Hebron. K.A.V.
en Humanistisch Verbond zal me
dewerking gevraagd worden.
Eventueel kunnen terug «schuld
vorderingen» aangeboden wor
den. Men gaat onderzoeken wat er
best kan gedaan worden. In elk
geval moeten de financiële pro
blemen van de baan. Louis Van
Cauter opperde ook de mogelijk
heid dat in één van de leegstaande
café's, die als verblijf voor
vreemdelingen worden omge
vormd, een «klerenwinkel» kan
ingericht worden. Ook werden
subsidies aangevraagd bij het Mi
nisterie van Kuituur (maar of er
wat zal van terecht komen...)
Sodiga wil in elk geval vermijden
dat hier toestanden ontstaan zoals
in Engeland: integratie moet wel
doordacht gebeuren.
'n Heel arbeidsterrein staat dus
nog open voor wie Sodiga wil hel
pen. Zowel Sodiga zelf als Am
nesty International heet allen
welkom die willen helpen. (Louis
Van Cauter - Sodiga - Slotstraat.
37, Aalst. Herman en Nelly Laus -
Amnesty International, Begijn
hof, 26, Aalst). Met dank voor de
inzet!
Wilfried Lissens
Je zou gaan zeggen dat de Voorpost een kanoklub wordt. Niets van dat. maar in huwelijksbootjes
wordt er wel regelmatig geroeid. Zo ook onze medewerker Edmond De Gendt uit Lede die zijn geliefde
Berenice Van Der Snickt meeneemt op de wegen van het geluk. U zal begrepen hebben dat ze pas
getrouwd zijn. Waarvoor onze gelukwensen (RDW-EL)
