■li
ELITAIRE SCHILDER IN VOLKSKRING IN LEDE
VAN INGELGEM GAF
OPENINGSKONCERT
SUKSESVOL
STAF FRANCOIS
STELT TEN TOON
E. VAN DEN BREMPT
STELT TENTOON
VERZAMELTENTOON STELLING
IN CENTRAAL KOMPLEX
TE DENDERLEEUW
7E INTERNATIONALE ORGELCYCLUS
B<
14 - 16-9-1977 - De Voorpost
Vorige zondag heeft titularis-organist van de Sint-Maartenskerk te
Aalst, Kristiaan Van Ingelgem, de door hem zelf ingerichte jaar
lijkse orgelcyclus geopend. Een orgelcyclus die reeds zijn zevende
uitgave kent en steeds meer in de belangstelling schijnt te komen.
Terecht: reeds meerdere malen brachten nationale en internationale
orgelvirtuozen onvergetelijke koncerten. Zo ook heeft de nu lopende
cyclus 'n succesvolle start gekend. We hoeven Kristiaan Van Ingel
gem nauwelijks voor te stellen aan onze muziekliefhebbers en even
min hoeven we zijn grote kwaliteiten als organist aan te halen. Het
koncert van voorgaande zondag kende een ruime publieke belang
stelling en bood de opgekomenen een boeiend en smaakvol gebracht
programma.
Er werden werken gespeeld van
Lieven Duvosel (1877-1956), dit
in het raam van de herdenking van
diens honderste geboortedag. Flor
Peeters er. vaiï Kristiaan Van ingel
gem zelf. Hoewel Duvosels «Pas-
sacaglia en Fuga», gekomponeerd
in 1950 geen al te boeiend werk is,
wist Van Ingelgem voor deze
kompositie een overtuigend plei
dooi te houden. De passacaglia
werd eerder bescheiden naar voor
gebracht, met het doel alle troeven
aan te wenden in de fuga. Het
korte tussenspel in grote terts
toonaard, net voor de aanvang van
de fuga wijst er op dat dit ook wel
de bedoeling van de komponist
zou kunnen zijn geweest.
Wanneer men Van Ingelgem werk
van Hor Peeters hoert voordragen
is gauw duidelijk dat hij een op
recht bewonderaar van deze mu
ziek is, en derhalve een dankbaar
vertolker. Prachtig, edel en ernstig
klonk het begin van de passacaglia
in mi klein. Naar het einde van de
passacaglia toe hadden we wel iets
meer spanning verwacht. Of lag
de fout soms bij de registrant Een
grandioze fuga besloot het werk
dat men terecht rekent tot het
mooiste wat Flor Peeters voor het
orgel schreef. Voor en.na dit werk
speelde Van Ingelgem twee prelu
des uit «Hymn Preludes tor tne
Liturgical Year» opus 100 van de
zelfde komponist.
Vol verwachting werd uitgekeken
naar de vertolking van Kristiaan
Van Ingelgems eigen werk; een
Orgelsonate gekomponeerd in
1967Aanvankelijk was het werk
getiteld «Prelude, Adagio en
Fuga» De prelude echter is een
prefekte sonatevorm, vandaar de
benaming «orgelsonate» voor het
werk in zijn geheel. Analogie
komposities maakte Paul Hinde-
mith. Op 25 september zal Ed-
mond Saveniers Hindemiths eer
ste Sonate ten gehore brengen.
Van Kristiaan Van Ingelgems so
nate zou men nauwelijks kunnen
vermoeden dat dit het werk is van
een 23-jarige. Een zeer mooie
kompositie die getuigt van gede
gen vakmanschap door haar per-
fekte vormgeving en eveneens ge
tuigt van grote muzikaliteit door
haar inhoud. Onnodig te vertellen
dat het werk in Van Ingelgem de
meest dankbare vertolker vond.
De aanwezigen uitten hun bewon
dering in een welgemeend ap
plaus.
HET VOLGENDE
KONCERT
Als tweede in de reeks zal de Ne
derlander Klaas Hoek op zondag
18 september een recital ten beste
geven. Zelfde plaats, zelfde uur:
Sint-Maartens kerk te Aalst,
15u30. Klaas Hoek is de Aalste-
naar niet helemaal onbekend: in
het Dirk Martensjaar werkte hij
mede aan 'n koncert van eigen
tijdse muziek in de Begijnhofkerk
te Aalst.
Klaas Hoek werd geboren te Has
selt (Noord-Nederland) in 1949.
Hij studeerde aan de Militaire
Akademie te Breda. In die periode
echter had hij ook reeds muziek
studies aangevangen en het stij
gende sukses in deze discipline
zette hem er toe aan zich definitief
aan de muziek te wijden. Hij zette
zijn muzikale studies verder aan
het konservatorium met als specia
liteit het orgelspel. Naast talrijke
nevendiploma's behaalde hij met
brio het praktijkdiploma orgel,
Alleen mét als ingrediënten een
stuk papier, pastelkrijt en een ge
voelige vinger of doezelaar roept
Edgar Van den Brempt natuurge
trouwe kopies van ludieke hoekjes
voor je op.
De perspektieven zijn perfekt, de
wolken overweldigend, pikturaal.
Het licht omfloerst het geheel en
plaatst het in een sprookjesachtige
wereld. Wanneer je de werkjes
van Edgar Van den Brempt bekijkt
lijken zij natuurlijker dan de na
tuur zelf. Je zou hem gaan verden
ken de natuur geweld te hebben
Edgard Van den Brempt. SJ
zijn onderwijsakte voor hetzelfde
instrument en tenslotte het solis
tendiploma.
Het programma dat Klaas Hoek
zondag zal presenteren ziet er uit
als volgt:
MAX REGER (1873-1916):
Symphonische Phantasie und
Fuge opus 57, bijgenaamd «Die
Infemo-Phantasie»
CHARLES VALENTIN AL-
KAN (1813-1888): Uit «Treize
Prières pour Orgue ou Clavier de
pédales» opus 64 de nummers 5
(Adagio) en 12 (Allegretto).
OLIVIER MESSiAEN
(1908): Uit «Livre d'Orgue»
(1952\
Les mains de l'Abime
Pièce en trio
Chants d'oiseaux
Les yeux dans les roues.
Max Reger schreef zijn meeste or
gelkomposities tussen 1899 en
1901; de werken die de opusnum
mers van 27 tot en met 60 dragen.
In die tijd ontstonden komposities
als de grote koraalfantasieën, de
B.A.C.H.-fantasie, de sonates en
de Inferno-fantasie opus 57. In al
de werken, getoonzet in deze pe
riode, valt een gekweldheid, een
door angst bezeten zijn te onder
kennen. Als motto yan het opus 57
verwijst men vaak naar het begin
van Dante's Divina Comedia waar
staat: «In het midden van de reis
door ons leven hervond ik mezelf
in een duister woud, want de
rechte weg was geheel verloren.
O, wat een hard ding was het te
zeggen hoe het was, dat woeste en
ruwe en ondoordringbaar woud,
dat in de ge.dachte mij de vrees
hernieuwt. Zo bitter is't. dat de
dood dat nauwelijks meer is: maar
om te verhalen van het goed, dat ik
De
wei
er vond, zal ik spreken van de
dere dingen die ik er gew
werd.»
Een muzikaal vervolg op
tekst zal door Klaas Hoek ten
hore worden gebracht.
CHARLES VALENTIN ALK
leefde van 1813 tot 1888. Hij
van joodse afkomst en leefde
Parijs. Hij komponeerde bijna
sluitend pianomuziek. Zijn i
ziek werd erg gewaardeerd d
Liszt, Chopin en Schumann, d<
werd zelden uitgevoerd; dit
wille van de grote technic
moeilijkheden en het gesloten
rakter van zijn muziek. Alkan
feite pseudoniem van Chai
Morhange) wordt vaak in
adem genoemd met andere ko
ponisten die zich bewogen
randgebieden van de muziek
tie, Ives en Skrjabin).
OLIVIER MESSIAEN werd
boren te Avignon in 1908. Van
nu nog levende komponis 1
wordt hij als de belangrijkste a
zien. Tot zijn beste werken rel
hij de «Livre d'Orgue en
Corps Glorieux». De muziek
Messiaen is in feite de resulta
van het samengaan van het zijn
komponist en het zijn in het Kri
lijk geloof. In vele van zijn k(
posities beoogt hij de mistt
van het geloot te verklanl
Mooie voorbeelden hiervan
het misterie van de geboortt
«La Nativité du Seigneur» (193
de verrijzenis in «Les Corps
rieux» (1939), de hemelvaar!
«l'Ascension» (1933), de ne<|?
daling van de H. Geest in «Mi 0
de la Pentecöte» 1950) en het
terie van de Drieëenheid in «h
Meditations sur le mystère d<
Sainte Trinité» daterend uit 19
Met het werk van deze kompo
ten kunnen we dus zondag
staande kennis maken Ongeil
feld wordt ook dit koncert een
te missen evenementalleen ri
door het ongewone karakter
de werken die zullen ges|
worden.
A. De Gn
Op vrijdag 16 september gaat in het Affligems Kultureel Centrurt
vernissage door van de tentoonstelling van werken van de Aalslel
kunstschilder Staf Francois, expo die U kan bezoeken tot en mei
oktober op zaterdagen van 14.30 uur tot 20 en op zondagen van 111
13 en van 14.30 tot 20 uur. Op aanvraag kan U ook buiten d
gestelde periodes komen. Inleider bij de opening is licentiaat Jan 1
der Hulst.
De naam «Staf Francois» doet
onmiddellijk denken aan
eerstens de landschapsschilder
en daarbij de kenner van de
materie «verf». Onmiddellijk
vloeit daar ook uit voort dat de
landschappen van Francois niet
alleen esthetisch zeer genietbaar
maar dat ze daarenboven
technisch onberispelijk zijn. Ten
andere, voor het ruim publiek
van de Affligemse kunstgalerij is
Staf ver van een onbekende
vermits hij reeds in 1970 een
schitterende tentoonstelling met
46 van zijn doeken in dit
Centrum hield.
Geboren te Aalst in 1910 volgde
hij twaalf jaar lang de artistieke
scholing aan de Aalsterse Aka
demie en is verder leerling van
Isaby. Van Malderen, Van de
Panhuize en van generatie
genoot Maurice Schelck.
Zijn grondige kennis van de
«materies» zal hij wel hebben
gehaald uit de vele jaren akti-
viteit als dekorateur en als
chemicus in het labo van een
kleurenfabriek. Nadat hij zich in
1960 uit het beroepsleven had
teruggetrokken heeft hij zich
volop aan de kunst gewijd
alhoewel hij voordien ook re
gelmatig met het penseel werkte
en deelnam aan groepstentoon
stellingen. Buitenlandse reizen
als naar Griekenland, Italië en
Israël bezorgden hem een
dere kijk op de natuur en
totaal ander «licht», een bi
dend licht dat het landscl
exotisch accentueert. Volgi
Prof Vyncke «ziet Francois
dingen uit een eigen standpi
met een toets die, vooral
speling van de zon op de ding
zeer persoonlijk is. Het gaat h
nooit om realistische weerg
van landschappen, stilleven
figuur maar om het herschepj m. J
van hem bijgebleven indrukl et b
tot een werk doordrenkt met z rder
persoonlijke sfeer». Als het
werkt hij niet «naar» de nati ;n
maar wel «vanuit» de natti orc]e
waarbij de eigen gevoelsge
denheid in zijn werken e\
belangrijk is als de weer te gev c Pr
elementen. Die sfeer is versti
niet uitbundig, vaak even n
lancholisch en die sfeer «si
gereert» hij dan ook liefst. 8e\» 'er_ j
van zijn meesterschap en geri
kunstenaarstalent is zeker
hij zich zelfweet mee te delraal
langs zijn werken om, lat
zuiver pikturale middelen, lat onsa
vluchtige maarzoexakt gekoz
toetsen. Daar juist begint 'yj
kunst, daar waar de realit aa
ophoudt zichzelf te zijn ma m" j
wordt vergeestelijkt als de dt are^
ger van de persoonlijkheid v
de kunstenaar. Q(e
ur. t
ver 1
'.n. I
>71 i
ken en invloedrijke personen,
die ook een schilderij willen van
die schilder die ook aan de ko
ning en aan Van Den Boey-
nants heeft mogen leveren.
Aan het meisje dat tijdens de
afwezigheid van Tessely de
«parmanence» verzorgt, vra
gen wij wat die NV inhoudt. Het
lieve kind moest ons het ant
woord schuldig blijven. Bij Het
Davidsfonds informeren wij of
Tessely hen benaderd heeft
om mee te werken. Ja, hij zou
een poging gedaan hebben.
Maar daar is het bij gebleven.
En de voorzitter vond het niet
opportuun om de naam van het
Davidsfonds aan deze ten
toonstelling te verbinden.
Kunst
Kunst is een subtiele en uiterst
subjektieve beleving. Ons uit
spreken over de kunstwaarde
van zijn werken durven wij niet.
Wel moeten wij toegeven dat hij
weet om te springen met kleu
ren. Zijn houtskooltekeningen
zijn wel dekoratief. Maar hij
ven/alt verdraaid zo vaak in
herhaling. Maar Tessely heeft
het antwoord klaar. Voor wie
dat als kritiek opwerpt, hoeft hij
maar te verwijzen naar een be
geleidende tekst bij zijn houts
kooltekeningen, waarin staat
dat hij zijn kunst zozeer be
heerst, dat hij het zich kan (wij
citeren) veroorloven in
herhaling te vallen».
Business
Bij Tessely is een tentoonstel
ling blijkbaar een zaak van snel
opbouwen, zo veel en zo duur
als maar mogelijk (wij hebben
gastronomische getallen ge
hoord) verkopen, de rest weer
opladen, en op, naar een an
dere kermiskoers. En prijs u ge
lukkig! De tentoonstelling is
«Vrije toegang».
Vrijdag 9 september ging onder matige belangstelling de ten
toonstelling open van de werken van kunstschilder St.Tesse-
iy.
Het is de gewoonte dat een of andere kulturele vereniging of
kunstminnende kring tentoonstellingen of voordrachten in
richt. Kunstschilder St. Tessely heeft dat allemaal niet nodig.
Een man die via een reklaamblad zichzelf opdringt als een
elitaire kunstschilder die het liefst verkoopt aan sjiek volk als
koningen, sjahs, sjeiks en politieke figuren, heeft die vereni
ging niet nodig, heeft zijn eigen NV. Die doet het werk voor
hem. In Lede, in de Volkskring liep op zaterdag 10 en zondag
11 september een tentoonstelling van werken van kunstschil
der St.Tessely, die werd georganiseerd door de NV «Krist'l De
Medici».
werkjes die door hun eenvou
dig lijnenspel en figuratief in
zicht soliede kunstwerken vor
men.
Pater Juliaan, met zijn wereld
lijke naam Piet Debusschere,
de autodidakt en leraar aan de
Normaalschool te Gijzegem
toont er enkele van zijn lino- en
plastieksneden, een krijtteke
ning en een tekening met con-
tépotlood. Deze werken, een
voudig van konseptie, zijn niet
temin volledig en missen geen
details. Ook de tentoonsge-
stelde geboortekaartjes, huwe
lijkskaartjes, ex-librissen, e.d.
tonen de vaardigheid van de
kunstenaar met het snijmes.
Freddy Van Cothem, de publici-
teitstekenaar uit het St.-
Lukasinstituut te Brussel mo
menteel zeefdrukker en ont
werper van affiches stelt er een
reeks prachtige portretten ten
toon elk met hun eigen karak
tertrekken.
Sief aan Tessely
Men zou zich kunnen afvragen
wat een kunstschilder als Tes
sely die zichzelf tot de «laatste
van de school van St-Martens
Latem» rekent (wat die school
van St.-Martens Latem ook zou
mogen zijn) hier komt zoeken in
onze kleine gemeenten in de
Denderstreek. Oordegem. Er-
pe. Lede. Het doet mij denken
aan een fietskampioen die
kermiskoersjes komt rijden.
Maar goed, Tessely is niet
dom. Hij zal er zijn reden wel
voor hebben. Waarschijnlijk
vindt hij hier in deze kleine ge
meenten wel een beschikbaar
potentieel aan plaatselijke rij-
Nog tot zondag 18 september stellen in het Centraal komplex
te Denderleeuw, nabij het station, zes hobbykonstenaars hun
werken tentoon. Het zijn Emma Backaert, Theo Borloo, Jan De
Petter, Paul De Vriendt, Pater Juliaan en Freddy Van Cotthem.
De goede bedoelingen van de
inrichters, VAB-VTB Groot-
Denderleeuw, ten spijt moet er
toch opgemerkt worden dat de
voor dergelijke verzamelten-
toonstelling beperkte ruimte
van het centraal komplex te
Denderleeuw niet uiterst ge
schikt lijkt om het tentoonge
stelde tenvolle tot z'n waarde te
laten komen.
Het werk van Theo Borloo en
Jan De Petter doet wat naief
aan. De perspektieven zijn
noch kunstzinnig noch juist, de
kleurmenging werd soms wat
geweld aangedaan. Voor de
meeste werken was een krea-
tieve inslag nodig, de houtsne
den van Jan De Petter vergden
enke! en alleen maar vaardig
heid. Eigen ontwerpen zullen
het wel niet geweest zijn, want
zowel de motieven als opvat
tingen deden ons sterk denken
aan de hobbysets die in Neder
land verkocht worden.
EmmyBackaert, regentes plas
tische kunsten en leerlinge van
Octaaf Lariduyt, draagt in haar
glasramen wel de stempel van
de Aalsterse Akademie van
Schone Kunsten, waar men het
niet enkel houdt bij het zuivere
glasraam, maar waar men ook
op het glas gaat schilderen,
hetzij motieven, hetzij het aan
brengen van schaduwen. Haar
tekeningen die de indruk nala
ten onafgewerkt te zijn ken
merken haar.
Paul De Vriendt, de modelma
ker uit de technische school te
Aalst die in Dendermonde ging
beeldhouwen aan de kunsta-
kademie bre ngt er een zevental
Van 10 tot en met 18 september e.k. stelt Edgar Van den Brempt,
geboren Erembodegem-Terjodenaar, tentoon in de parochiezaal
van Erembodegem Terjoden. Deze tentoonstelling gaat door in het
kader van een reeks waarbij de organizatoren. Vlaamse Kring -
Davidsfonds - VTB-VAB, proberen mensen uit eigen streek te laten
expozeren in de parochiezaal. De belangstelling voor de opening was
zoals gewoonlijk groot. Opmerkelijk voor de werken van deze kun
stenaar was wel dat 3/4 van de tentoongestelde pasteltekeningen reeds
verkocht waren één uur na de 'opening, een geluk dat weinig expozanten
te beurt valt.
Edgar Van den Brempt werd gebo
ren te Erembodegem-Tcrjoden op
23 februari 1926. Hij studeerde
architektuur, respektievelijk te
Aalst en te Gent, in de stedelijke
akademies voor Schone Kunsten.
Gedurende zijn studieperiode
hield hij zich aktief bezig met het
schilderen van olieverven en aqua
rellen. Na verloop van tijd nam het
bouwkundig tekenen hem zodanig
in beslag dat hij de schilderkunst
voor geruime tijd vaarwel zegde.
Toch keerde hij naar zijn oude
liefde terug, en wijdde zich met
hart en ziel aan het pasteltekencn.
Dit sterk-boeiend werk, met liefde
en overtuiging ontworpen, is een
ode aan de schoonheid van de na
tuur. Het ludieke, het speelse ele
ment dat hier tot uiting komt is
typerend voor deze kunstenaar.
De inleiding tijdens de opening
werd uitgesproken door de ge
broeders Renaat en Frans Die-
rickx, eveneens streekgenoten.
Renaat Dierickx, architekt, leidde
de kunstenaar kort in en lichtte het
doel van de tentoonstelling toe.
Zijn broer Frans Dierickx, licen
tiaat pedagogie, ging dieper in op
het werk van de kunstenaar.
Om te beginnen nodigde hij de
aanwezigen uit om samen met
hem een wandeling te gaan maken
door de prachtige natuurhoekjes
van Erembodegem-Terjodcn en de
streek van Oostkerke (kustge
bied), de twee verblijfplaatsen van
de kunstenaar.
aangedaan, maar niets is minder
waar. De kunstenaar zelf beweert
immers dat alles juist is. De wol
ken zijn pikturaal en doen door
hun fantastische konstruktie onna
tuurlijk aan, maar nochtans durft
de kunstenaar de uitdaging aan
nemen om Armand Pien er bij te
roepen en te vragen of dergelijke
wolkenkonstrukties mogelijk zijn.
Zij zijn mogelijk.
Over het werk van Edgar Van den
Brempt valt weinig te zeggen. Ze
zijn mooi, realistisch en technisch
volmaakt. De prijzen zijn zeer
demokratisch.
Wie het werk van deze kunstenaar
wil bekijken kan tot 18 september
e.k. nog terecht in de parochiezaal
van Erembodegem-Terjoden, dit
elke dag van 15 tot 20 u. en op de
zondagen ook nog van 10 tot 12 u.
Een boerentafereel van S. Tessely (EL)
