Vrije Tribune
HAK MET
NIEUWE START
MOTIE VAN DE BSP GROOT AALST
EEN SREKTAKULAIRE INBRAAK
BIJ PIONIER TE ERPE
GOED NIEUWS
DE EGMONT-
RIDDERS
2 - 16-9-1977 - De Voorpost
de redaktie heeft het recht deze teksten in te korten.
EENZAME RUST
Eenzaamheid is een erva
ring die vooral mensen op
latere leeftijd ten deel valt.
Alleenstaanden, invaliden
en zieken kennen natuurlijk
troosteloze dagen, maar het
gevoel van grenzeloze verla
tenheid weegt nog veel
zwaarder wanneer men oud
wordt en niet meer «voor de
toekomst leeft». Toch is
oud worden in de zin van
«lang leven» een natuurlijke
betrachting. «Oud zijn» is
echter een begrip waar wij
«vooraf» weinig over naden
ken; wij willen er meestal
niet naartoe groeien. Het
aantal mensen van de derde
leeftijd neemt voortdurend
toe; wij hebben ook langere
overlevingskansen. Over de
leef- en denkwereld van be
jaarden wordt veel geschre
ven; hun problemen staan
in het brandpunt van de be
langstelling maar opgelost
zijn ze nog lang niet. Om
dan maar één punt aan te
raken willen we even praten
over de huisvesting. Een
veel verspreide bewering:
«in eigen huis blijven zo
lang het kan desnoods
achteraf in een rusthuis of
bij de kinderen» vereenvou
digt al te zeer dit probleem.
De eigen thuis, dikwijls on
aangepast, soms te groot,
vormt qua onderhoud en
verwarming een eerste
struikelblok; een lichte in
validiteit of ziekte verplicht
soms tot een vroegtijdige
opname in een rusthuis.
Voor sommige chronische
zieken wordt een frekwente
en langdurige ziekenhuis
opname als tussenoplos
sing gebruikt; dat dit niet
ideaal is, zowel voor de pa
tient als voor het «akute
ziekenhuis» hoeft geen be
toog. Het afwisselend in
wonen bij kinderen of klein
kinderen vormt meestal
geen definitieve oplossing
maar een tussen-station.
Uiteindelijk voert de weg
dan toch naar het «schijn
baar onafwendbare» rust
huis dat door velen nog al
tijd gevreesd wordt. E
waarom deze angsthet de
finitief afscheid nemen van
een gewone familiale om
geving doet altijd pijn, de
installatie in een gemeen
schappelijke woonplaats,
waar men een flink stuk vrij
heid verliest, blijft moeilijk
te verwerken; het vooruit
zicht geborgen te zijn kan
wel de pil vergulden maar er
blijft de bittere smaak af
hankelijk te worden. De
mensen van de derde leef
tijd zouden moeten kunnen
en leren kiezen tussen ver
schillende mogelijkheden.
Daarvoor is niet alleen een
structurering nodig maar
ook en totale mentaliteits
verandering. Wij allen moe
ten ons op de derde leeftijd
voorbereidenpsycholo
gisch en praktisch. Er zijn
er wel enkelen onder ons
die kunnen opteren voor
een beveiligd rustig wonen
op de buiten in het klassie
ke rusthuis. De meesten
echter hebben behoefte aan
een zelfstandig leven in de
gewone maatschappij; ook
oude mensen willen de
straat zien, willen meeleven
en meetellen. Dit betekent
dat de behuizing zelf prak
tisch moet zijn, dat de no
dige aandacht van familie
leden en buren gewaar
borgd is. Indien nodig moet
familiale hplp, bezorgen
van warme maaltijden en
een praktisch telefoon
systeem beschikbaar zijn.
Is de gezondheidstoestand
werkelijk te slecht dan kan
geopteerd worden voor
plaatsing in een rusthuis
met aangepaste ziekenafde
ling of voor een chronisch
ziekenhuis. Centraal blijft
de idee: de vrije keuze moet
gewaarborgd worden. Daar
om niet alleen schone rust
huizen maar kleine wonin
gen in stads-wijken of in
randgemeenten, degelijk
hulp ten huize, chronische
ziekenhuizen waar een pret
tige hartelijke atmosfeer de
fysische pijn helpt verge
ten. De mens is niet ge
maakt om alleen te zijn; de
bejaarden hebben geen be
hoefte aan «eenzame rust»
maar aan «warme genegen
heid en waardering».
Dr. Anny Dierick
LEEFMILIEU
Het volstaat bijvoorbeeld bij een
wereld-televisie-uitzending door
middel van kunstsatellieten even
vijf sekonden over dit technisch
wonder na te denken, om er zich
rekenschap van te geven hoe
enorm de mogelijkheden van
wetenschap en techniek zijn
geworden. En toch blijkt dat
degenen die het in de kapitalis
tische wereld voor het zeggen
hebben, een reeks van proble
men niet aan kunnen of aan
willen. Zo is er onder meer het
probleem van de werkloosheid
waaromtrent men zich voor de
komende jaren geen begooche
lingen moet maken, zo is er ook
dat andere vraagstuk van de
vervuiling van het leefmilieu,
jammer genoeg nog zo erg
onderschat. De «Werkgroep
Leefmilieu Aalst» heeft vorige
week een dokument gepubli
ceerd dat ieders aandacht ver
dient. Vastgesteld wordt, dat zo
er wel een inspanning wordt
gedaan om de woonconcentra-
ties te verbeteren (naar onze
mening nog veel te gering), de
inspanningen inzake beperking
der bezoedeling door nijver
heden in ons land zó schaars
zijn, dat zij onbestaande lijken.
En nochtans, zo doet de
werkgroep gepast opmerken, de
gemeenschap levert op dit
ogenblik een enorme bijdrage
aan de industrie: wegennet,
nutsvoorzieningen, gratis ter
beschikking gestelde industrie
parken, tussenkomsten bij het
oprichten der gebouwen, betoe
lagingen allerhande, tegemoet
komingen inzake fiscale lasten
of patronale sociale bijdragen
enz. En wat vraagt diezelfde
gemeenschap hiervoor aan die
zelfde industrie? De werkgroep
stelt vast, dat integendeel
de gewestplannen in gebreke
blijven inzake het invoeren der
nijverheidszones, dat in die
zones geen differentiaties be
staan, dat kleine en middelgrote
ondernemingen overwegend in
de woonzones gesitueerd zijn,
dat de noodzakelijke uit
voeringsbesluiten van de be-
staande leefmilieu-bescher-
mingswetten jaren op zich laten
wachten, dat er geen doelmatige
kontrole is, dat er achterpoortjes
open blijven, dat invloeden en
relaties de wetten omzeilen. En
om dan lokaal konkreet te zijn,
citeert de werkgroep vier geval
len: «Modernite» te Gijzegem,
het asfaltbedrijf aan de Zee-
bergbrug. «Eutron» te Gijzegem
en «Amylum» te Aalst, en dringt
aan op antwoord op zijn vragen
en kontrole vanwege het stads
bestuur. Er is eveneens op
wijzend, dat de nationale over
heid de last voor de milieuzorg
voor een groot deel naar de
gemeentebesturen heeft door
geschoven. Wat niemand zal
verwonderen.
Alleen al de spontane oprichting
van een dergelijke werkgroep
wijst er uiteraard op. dat de
overheid op verschillend niveau
sedert jaren aan haar plichten
tekort schiet. Maar het is wel
interessant te onderstrepen wat
de werkgroep over zichzelf zegt:
wij zijn geen naïeve romantici,
het zou onverantwoord en licht
zinnig zijn ons alleen bezig te
houden met het aanduiden van
sluikstorten en het beschermen
van bloemetjes langs onze wegen
wanneer er echte «kankerge
zwellen» bestaan.
We zullen wellicht niet de enigen
geweest zijn om de diepe ernst
van het gefundeerde van de
argumenten in dit dokument op
te merken. Daarom komen wij
er ook op terug. Het is inderdaad
niet genoeg om, zoals een lid van
de gemeenteraad het deed, de
mensen van de werkgroep
bloemetjes toe te werpen. Het is,
en dit geldt voor sommige
aspekten van de milieuvervui
ling voor de ganse wereldbevol
king, meer dan tijd dat naast de
leefmilieugroepen die politiek-
neutraal zijn, gezagdragers en
politiek verantwoordelijken al-
lerhand konkreet positie kiezen.
Een bedrijf heeft in de maat
schappij waarin we leven, niet de
opdracht aan de menselijke-
behoeften te voldoen, wel winst
te maken. Dat degenen voor wie
alléén de winst telt en die de
«vrijheid van ondernemen» zo
hoog stellen maar toch steeds
beroep doen op ons aller geid, op
velerlei gebieden zullen moeten
ingetoomd worden zal met de
dag klaarder voor iedereen
blijken. Evenals het op een
ander terrein onaanvaardbaar is
gemeenschapsgelden op te
strijken zonderde tewerkstelling
te waarborgen, erger, om door
rationalisatie de tewerkstelling
te verminderen, zo is het
onduldbaar dat er gemeen
schapsgelden worden geschon
ken, zonder dat diezelfde ge
meenschap tegen elke aantast
ing of afbraak van haar
leefmilieu wordt beschermd.
Wie sprak daar over de verbe
tering van de kwaliteit van het
leven?
RAY DE SMET
In een antwoordbrief aan de verte
genwoordigers van de Vlaamse
Verenigingen hebben zowel de
CVP, BSP als de VU beloofd bij
de uitwerking van het Egmont-
akkoord erover zullen te waken,
dat de bekommernis van de
Vlaamse gemeenschap «in de
grootst mogelijke mate in de wet
telijke teksten zal gekonkretizeerd
worden».
Deze week, woensdag 11. om pre
cies te zijn, begon het nieuw
Egmont-akkoord
Het komitee ad hoe, bestaande uit
de partijvoorzitters van de meer
derheid en een aantal regeringsle
den werden tegen die datum bij
eengeroepen. De huidige rege
ringspartijen, waarbij de invloed
van de partijbesturen nog heel wat
groter is geworden en dit ten na
dele van regering en parlement,
beginnen nu wel stilaan de om
vang, én van de kritiek, én van de
moeilijkheden te begrijpen, die zij
niet gezien of onderschat hadden.
Vandaar dat de toevlucht wordt
genomen tot zeer eigenaardige en
uitzonderlijke procédés.
Wat gaan die achtbare heren van
het Egmont-akkoord maken?
Kunnen de Vlamingen nog op
enige aanpassing rekenen? Op
welke wijze zal de onderhandeling
gevoerd worden?
Zullen de verantwoordelijken,
schuilgaand achter het bijkom
stige of het elektorale, naar het
wezenlijke speuren?
Het is logisch te noemen dat de
oppozitie in het Vlaamse landsge
deelte zich toespitst op het door
eenieder ondemokratisch, onaan
vaardbaar en ongrondwettelijk
geacht inschrijvingsrecht, dat aan
franstaligen in de tien Vlaamse
gemeenten van Brabant verleend
wordt.
Even ondemokratisch is de af
schaffing van de pariteit te Brus
sel, terwijl de nationale pariteit
gehandhaafd blijft; en even ver
werpelijk zijn de gelijkschakeling
van de franstaligen in Vlaamse
gemeenten en de Lederlandstali-
gen in Brussel-hoofdstad, de in
stallatie van gemeenschapskom
missies voor Franstaligen in de
Vlaamse randgemeenten, de ver
ruiming van de bevoegdheid van
de Brusselse franstalige kuituur
kommissie tot diezelfde gemeen
ten.
Maar vooral, en dat is belangrijk,
de loodzware en ondoordachte
gewestvorming met drie, die al
lesbehalve de aanloop vormt tot
een doeltreffende autonomie, laat
staan een waterdichte federale
struktuur.
De ridders aan de ronde Egmontta-
fel, en deze keer zijn er rasechte
Vlaamse bij, zullen tot zware op
dracht hebben voor vele jaren
een politieke gemeenschap op
te bouwen die soepel funktioneert.
Laten we hopen dat deze koene
ridders niet al te vlug van hun
paard vallen.
DIANE D'HAESELEER
JOBSTUDENTEN
Vóór het verlof heeft het
schepenkollege beslist tot aan
werving van 50 a 60 jobstuden
ten. Aangezien de gemeenteraad
hierover niet werd geraad
pleegd is een vraag om uitleg
zeker op zijn plaats.
Wie met grotere kinderen zit,
kent maar al te goed de zorgen
voor passende werkgelegenheid.
In een land waar een werkloos
heidscijfer wordt bereikt zoals
nooit te voren sinds de oorlog,
moet men al wat geluk hebben
om als afgstudeerde werk te
vinden.
Een tewerkstelling aan de stad,
als werkloze, als stagiair of als
jobstudent blijft een verlokking
voor iedereen omdat het een
zeker werk is en wat vraagt een
jonge mens tegenwoordig meer.
Uit de bespreking in de gemeen
teraad is gebleken dat de
aangenomen jobstudenten (voor
1.2 of 3 maanden) voor de stad
een uitgave betekenen van
misschien wel 2 miljoen frank.
Een uitgave die, als ze goe
besteed is, zeker gegund is. De
uitleg die werd verschaft door
het schepenkollege over de
werkzaamheden van de jobstu
denten betekende een opsom
ming van aktiviteiten, de uitsleg
van de schepen kan op zijn
waarde getest worden. Het
bijzonderste resultaat van de
bespreking over de jobstudenten
was wel het besluit, over alle
banken heen, dat moet nage
dacht worden of het niet beter
ware volgend jaar geen jobstu
denten aan te duiden en het
daarmee uitgespaarde geld te
besteden aan de opname van een
verhoogd aantal tewerkgestelde
werklozen. De laatste tijd heeft
het schepencollege heel wat
werklozen tewerkgesteld. Laat
ons aannemen dat het heel
dikwijls, zoniet altijd gaat over
gezinshoofden, moeder of vader,
die voorheen door werkloosheid
getroffen, nu dank zij tewerk
stelling aan de stad, een normaal
inkomen kunnen verzekeren
aan het gezin. De inspanning
voor het wegwerken van de
werkloosheid moet immers toch
eerst en goede komen aan de
meest sociale dringende geval
len. In dat verband verdient een
politiek van tewerkstelling van
werklozen dan ook nogal de
voorkeur, ook al omwille van de
hoge tussenkomst van de R.V.A.
Ook het aanwerven van jobstu
denten kan onze goedkeuring
wegdragen indien bij de rekru
tering ervan absolute prioriteit
zou gegeven worden aan sociale
gevallen en grote gezinnen.
De puntige waarheid, als zou
een jobstudente aangeworven
geweest zijn (18.000F, nette per
maand) bij haar... vader-
schepen, deed blijkbaar geen
genoegen aan het schepencol
lege. Was dit de reden van het
grimmige antwoord op de ge
stelde vragen of heeft het
machtsgevoel de rede wat ver
stoort zodat het aan de oppositie
niet meer geoorloofd zou zijn
vragen te stellen over heel
belangrijke zaken als dat van de
jobstudenten?
Kom. laat ons maar verder
demokratie bedrijven!
ISIDORA VAN
DER BORGHT-CARLE
RAADSLID
AAN DE JONGEREN
Ik weet bijzonder goed, dat ook
talrijke jongeren ons bij de
verkiezingen hun stem hebben
gegeven. Niet omdat ze geen
kritiek zouden hebben op de
BSP. wel omdat ze hopen, dat
door de Vlaamse socialisten (wie
zou het anders kunnen?) in het
toekomstige Vlaanderen de be
langen van jongeren het beste
zullen worden verdedigd.
Dit komt neer op: eerlijk delen
van het werk. De jongeren zijn
het slachtoffer van de grote
werkloosheid. Men kome mij
niet zeggen, dat de jongeren niet
willen werken. Die nodig ik uit,
om aanwezig te zijn op een
zitting van dienstbetoon waar
tientallen en tientallen jongeren
telkens weer om bemiddelling
komen vragen... De positie van
de jeugdige werknemers moet
onze eerste zorg zijn. Onder
meer moet het recht op scholing
en vorming wettelijk worden
geregeld (en doeltreffend), ook
voor de mensen die niet in
loondienst zijn. Omscholing,
bijscholing en herscholing van
loontrekkende worden mogelijk
met behoud van loon. De
overheid moet zelf arbeids
plaatsen scheppen om werkloze
opleidingsmogelijkheden te bie
den.
De arbeidsbureaus moeten meer
jeugdkonsulenten krijgen om in
nauwe samenwerking met het
welzijnswerk, te zorgen voor de
opvang van begeleiding van
werkzoekenden. Ook dit welzijn
moet eerlijk gedeeld worden.
Ieder heeft recht op weizijn. Het
welzijnswerk moet er dus op
worden gericht, dat mensen
hulp en mogelijkheden worden
geboden: hun leetwerk- en
woonsituatie te verbeteren. Ook
de jongeren moet mogelijk
gemaakt worden, dat ze een zo
groot mogelijke eigen verant
woordelijkheid hebben opdat ze
voor hun eigen situatie kunnen
zorgen.
De studies moeten op een andere
wijze worden gefinancierd, on
afhankelijk van het ouderlijk
inkomen zou iedereen een
basisbedrag moeten ontvangen
met een aanvulling die af
hankelijk is van dat ouderlijk
inkomen en met mogelijkheid
tot lening bij de overheid.
Ook de ruimte moet eerlijk
gedeeld worden. Het is normaal
geworden dat vele jongeren
zelfstandig wonen. Dat voor
recht moet kunnen ingaan op
het I8de jaar. Wat het eerlijk
delen van de macht betreft: we
delen, dat de jongeren onder 't
jeugdrecht vallen. De rechtspo
sitie van de minderjarigen moet
op alle vlakken ingaan op het
18de jaar.
En tenslotte: het eerlijk delen in
de wereld. Bovenvermelde richt
lijnen. gebaseerd op socialis
tische beginselen, dienen ook in
de hele wereld te worden
toegepast. Dwars door de
machtsblokken heen moet geor
ganiseerd samengewerkt wor
den met achtergestelde groepen,
klassen, volken en landen. Ook
hierin kan de jeugd aktief
meewerken. Ze dient te weten,
dat ongelijkheden niet mogen
worden verstrekt door ontwik
kelingshulp die slecht wordt
opgevat. T.a.v. het leger nog dit:
een uitsluitend dan wel groten
deels uit vrijwilligers bestaand
leger wijzen we af. Gewetensbe
zwaar moet worden verruimd in
die zin, dat ook bezwaren van
politieke aard worden erkend.
Vervangende dienstplicht mag
niet lander duren dan de
wettelijke militaire dienst. Maar
en dit dient met nadruk te
worden beklemtoond de
gewetensbezwaarden mogen
niet enkel uit een intellektueel
gevormde groep komen opdat
geen nieuwe diskriminaties zou
den ontstaan. Ieder moet zijn
rechten kennen. De mogelijk
heden dienen ook aan andere
groepen doeltreffend te worden
meegedeeld, ook op school.
n n
'gift
°ij|
enW
In het bovenstaande komen
enkele dingen voor, die nog
in ons programma zijn
nomen. We zullen proberei
erin te krijgen. U kunt
hierbij helpen.
Bij ons kan men lid wor<
zodra men 16 is. Kom bij
Vlaamse socialisten, onderm
om te helpen vermijden
Vlaanderen bij de gewestv
ming zou worden wat je n)h€
wenst. Laat vooral een go< g
dienstige overtuiging geen h
derpaal vormen om een politii
keuze te doen (in Franki
stemt 40% van de geestelijl
links...). Laat het morgenro
over Vlaanderen schijnen.
MARC GAL
Volks ver tegenwoordig
Vestiging van belangrijke overheidsdiensten te Aalst, meer over
heidshulp voor de ekonomische ontwikkeling van het arrondisse
ment en een dringend herstelplan voor de bedreigde textiel- en
konfektienijverheid gevraagd.
groeipolen bevorderen dan
noodgebieden tot ontwikkei
brengen.
Ondanks lokale en arrondissemen-
tele inspanningen is het arrondis
sement Aalst een ekonomisch
probleemgebied gebleven met
hoge werkloosheid, enorme pen
del, een geringer gemiddeld in
komen per hoofd dan in de meeste
andere arrondissementen en met
een verdere aftakeling van de
reeds zo zwaar getroffen textiel-
en konfektienijverheid.
•Alhoewel ontwikkelingsgebied
ontvangt het arrondissement Aalst
proportioneel minder overheids
hulp voor zijn ekonomische ont
wikkeling dan het zou moeten toe
komen.
Opnieuw doen zich zware moei
lijkheden voor in textielbedrijven
te Aalst, Ninove en Kerksken.
De BSP-Aalst verheugt zich in het
door W. Claes, Minister van Eko
nomische Zaken, aangekondigd
plan voor de versteviging en de
hernieuwing van de textielindus
trie, vraagt dat hier de grootste
spoed zou worden bijgezet en dat
de konfektienijverheid hierbij niet
zou worden vergeten.
De BSP-Aalst doet beroep op de
regering en op de Gewestelijke
Ontwikkelingsmaatschappij
Oost-Vlaanderen om in het arron
dissement Aalst een belangrijk
overheidsbedrijf op te richten en
de vestiging van grotere onderne
mingen in het gebied aan te moe
digen; zij dnngt eveneens aan op
een herziening van de wetten op de
ekonomische expansie die thans in
de praktijk eerder de natuurlijke
ht
op*
org
ust
pst
De BSP-Aalst begroet met g<
drift 't voornemen van de rege j
om administratieve overhe oe[
diensten voor geregionaliza s_
aangelegenheden naar de res[ Dr(
tieve gewesten
te hevelen. Zij wijst er op dat A chti
een stad is met 83.000 inwo aes
die een uitstekende ligging h Is.
en vraagt dat bepaalde van i V.
overheidsdiensten te Aalst zou fssi
worden gevestigd.
De BSP-Aalst herhaalt ook
vroegere eis dat de handels' ve,
nootschappen van Belgisch r je
de verplichting wordt opgei l M
hun maatschappelijke zetel
rechte en in feite te vestigen ii ot, f
gemeente waar hun belangrij
bedrijfs- of exploitatiezetel
België) zich bevindt.
Het afgelegen industrieterrein van Erpe-Mere blijkt toch een
grote aantrekkingspool te zijn voor boefjes allerhande. Vorig
week opnieuw werd er ingebroken in het onlangs opgerichte
bedrijf, pioneer. Het kurieuze van het geval is dat twee stalen
pooten deskundig werden opengereten, bureaus afgezocht...
maar niets verdween.
In zijn kort bestaan is het indus
trieterrein van Erpe-Mere
reeds vele keren het oord ge
weest van ernstige grappen:
Niet dat het hier een grap be
treft, verre vandaar Tot nu
toe kwam het niet tot erge be
schadigingen of diefstallen.
Immers, de Rijkswacht weet
wat er gebeurt en gaat er dus
geregeld patrouilleren.. Verder
zijn alle bedrijven uitgerust met
een uitgebreid alarmsysteem.
Twee gebouwen hebben zelfs
een onhoorbaar alarm, o.m. is
dat het geval bij Pioneer Elk
alarmsysteem is verbonden
met een centrale in Brussel,
waar men de seinen opvangt.
Door de overgevoeligheid van
de signalisatie kan er vaak 'n
vals alarm gegeven worden.
De centrale te Brussel staat in,
direkt kontakt met de Rijks
wacht of Brandweer, zodat zij
bij het eerste onheilsignaal in
de korste keren ter plaatse
kunnen zijn. De heer Oncke-
linckx van Pioneer heeft dan
ook maar één uitleg voor het
gebeuren: «Omstreeks 2u30 is
hier 's nachts ingebroken», ver
telt hij «Men is hard te keer
gegaan om de twee stalen
hVc
iton
bi
le c
ndw
schuifdeuren open te brelj^1
men heeft verschillende
reaus afgezocht en niet is v
genomen. Alhoewel er in
bedrijf zeer waardevol ma
aal opgestapeld staat. De
ders zijn evenwel kunnen i 3h'
snappen. Dat is gewoon or oe
grijpelijk. Ik meen, gaat de lfet
Onckelinckx verder, dat i
alarmsysteem perfekt funl
neerde, de rijkswacht is vli
het industrieterrein aai
men, maar een waker bi
heeft ze waarschijnlijk o|
merkt en men is toch in de
ternis kunnen vluchten,
lege handen gaat dit beter
volgeladen».
De enige troost blijft dat de
schillende bedrijven weer
ervaring rijker zijn. Er
verder gezocht naar metoj
om dit te vermijden.
VI
m
Dit is een bedelbrief H.A.K. wil immers straks een nieuwe
start nemen. Tegen eind september opent in de koolstraat een
huis voor kort verblijfOm de bewoonbaarheid ervan te kun
nen verzekeren, doet H.A.K. een beroep op je, om jouw potje
of panneke bij te dragen.
Het plan is helemaal niet nieuw.
Reeds ontelbare keren werd
HAK gekonfronteerd met de
vraag naar tijdelijke overnach
ting om velerlei redenen. De
kansen om iemand voorlopig in
een gezin onder te brengen lig
gen niet voor het grijpen, terwijl
het vaak niet gunstig is een
dergelijke oplossing voor te
stellen. Terwijl andere steden
of gewesten reeds lang 'n der
gelijk huis heett, staat men in
het Aalsterse met lege handen.
Vandaar dat de HAK-
werkgroep zich genoodzaakt
zag zelf het initiatief te nemen.
Reeds een paar jaar staat het
huis in de Koolstraat ter be
schikking, maar nu pas zal het
voor zijn geschikte doel kunnen
gebruikt worden. Immers, de
uitbouw verliep niet zoals oor
spronkelijk verhoopt. De zoek
tocht naar een onthaalgezin
ging over een moeilijk pad, en
na de gedwongen verhuis uit
het Keizershof vorig jaar, was
de Koolstraat de enige toe
vlucht om het H.A.K.-centrum
onder te brengen Nu is het
gunstig ogenblik gekomen om
definitief van start te gaan: het
hele huis is opgepoetst en de
kans steekt erin dat H.A.K. ook
hier ernstig werk levert. Toch
ontbreken nog verschillende
elementaire benodigdheden
om er een menselijk verblijf te
scheppen: kleine meubels en
een komplete uitrusting aan
huisraad. Het lijstje lijkt op het
eerste zicht erg lang, bijna een
huwelijkslijst. Maar vlug ontdek
je dat er werkelijk niets overbo
digs in voorkomt.
We hebben deze vorm van
«bedelen» gekozen, opdat je
precies zou ervaren datje gave
zinnig is. Onze vraag is een gok
maar we hopen stellig dat ze bij
de Aalstenaren in goede aarde
valt.
WAT HAK HOOPT TE KRIJ
GEN:
6 hoofdkussens
12 paar lakens voor éénmans-
persoonsbedden
15 dekens
6 matrasbeschermers
6 spreien
6 badhanddoeken
24 washandjes
12 keukenhanddoeken
4 kleerkastjes
4 kleine schrijftafels
4 hangkapstokken
4 schemerlampjes
1 schoenekastje
1 koffiezetapparaat
1 thermoskan
potten- en pannenstel
gasvuur
1 koffieservies
1 eetservies
bestekken
koffiemolen
glazen
broodtrommel
gezelschapsspelen-stripve
1 stel bijzettafeltjes
Wil je bijdragen tot de verwei,
lijking van HAK's doel, l"c,u
kan je uit de lijst jouw schenl *ew'
kiezen. Voor meer inform '&or
over deze aktie, kan je ter(
bij H.A.K., Houtmarkt 5
rechtstreeks in de Koolstraa
•i
<e;
voor de weggebruikers die,
komende van de Albrechtlaan
en de Leopoldlaan, nu verplicht
waren langs een hele omweg
de Dendermondse steenweg te
bereiken langs de Ledebaan en
de Kerrebroekstraat. Tenzij ze,
zoals er velen zijn, een fla
grante overtreding begaan en
midden op het stuk viadukt dat
over de Dender, het rangeer
station Kerrebroek en de Den
dermondse steenweg langs de
Boudewijnlaan naar de Gentse
steenweg leidt, kordaat over de
doorlopende witte lijn rijden.
Om zo, het tegenliggend ver
keer dwarsend, de oprit te aan
zien voor een afrit en stiekum
een kortere weg te vinden die
hen op diezelfde Dendermondse
steenweg brengt. Dat goede
nieuws bestaat erin dat de afrit,
rechts, en uitmondend op[
steenweg ter hoogte vanj
vroegere hovingen Sam
binnen een paar weken 1
opengesteld worden. Daarrf
zullen de gevaarlijke verkei
situaties, zowel op het via
als aan de uiterst smalle f
sennek (tunnel op Kerrebrd
dan eindelijk toch tot het va
den behoren. De definitiï
doortrekking van het tracé,!
uiteindelijk aansluiting
geven met de nieuwe baan]
de grens tussen Aalst en h
stade, is nog niet voor de eei
maanden, maar in afwachj
is dit toch al een flinke
vooruit. Misschien is intusi
het aanbrengen van de laatl
slijtlaag op het viadukt vanr
nieuwe ring ook al een voldi
gen feit. Langverwacht k<
dan eindelijk toch. >emee
